Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ubezpieczenie OC" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. C-428/20 w sprawie sposobu ustalania sum gwarancyjnych w prawie krajowym przy ich podwyższaniu wskutek zmiany dyrektywy
    Gloss to the Judgment of the Court of Justice of the European Union of 21 December 2021 C-428/20 on the Method of Determining the Amounts Guaranteed in National Law while Increasing Them Following an Amendment to a Directive
    Autorzy:
    Orlicki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52158083.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-08
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
    suma gwarancyjna
    okres przejściowy
    dyrektywa
    wypadek komunikacyjny
    motor third party liability insurance
    amounts guaranteed
    transitional period
    directive
    motor accident
    Opis:
    Glosa dotyczy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. w sprawie C-428/20. Wyrok ten przesądza o tym, że państwa członkowskie, które skorzystały z przewidzianej w przepisach UE – dotyczących obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych – możliwości ustanowienia okresu przejściowego, są zobowiązane wymagać, aby minimalne sumy gwarancyjne przewidziane w umowach ubezpieczenia OC zawartych przed datą upływu okresu przejściowego, lecz obowiązujących jeszcze w tym dniu, miały wysokość wymaganą przez prawo unijne.
    The gloss refers to the judgment of the Court of Justice of the European Union of 21 December 2021 in Case C-428/20. According to this judgment, Member States which have availed themselves of the option to determine a transitional period, with this option having been provided for in EU legislation on compulsory insurance against civil liability in respect of the use of motor vehicles, are obliged to require that the minimum amounts guaranteed in motor third party liability insurance contracts concluded before the lapse of the transitional period but still in force on that date have the amount required by EU law.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2022, 1(110), 1; 86-96
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 sierpnia 2021 r., I ACa 139/20, dotyczącego odpowiedzialności na zasadzie ryzyka za zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części
    Gloss to the Judgment of the Court of Appeal in Łódź of 11 August, 2021, I ACa 139/20, Concerning Strict Liability for the Collapse of a Structure or Detachment of its Parts
    Autorzy:
    Serwach, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/50142833.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-21
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    odpowiedzialność samoistnego posiadacza budowli
    przyczynienie się poszkodowanego
    nienależyty nadzór
    ubezpieczenie OC
    odpowiedzialność na zasadzie ryzyka
    liability of the autonomous possessor of the structure
    contribution of the aggrieved party
    improper supervision
    third party liability insurance
    strict liability
    Opis:
    Tematem niniejszej glosy jest odpowiedzialność samoistnego posiadacza budowli za zawalenie się budowli lub oderwanie jej części. Autorka – na tle głosowanego wyroku – zauważa, że w orzecznictwie sądowym pojęcie budowli ujmowane jest zbyt szeroko. Analogicznie jak pojęcie oderwania się części budowli. Nie każde oderwanie się (takie jak zniszczenie ogrodzenia, wybicie szyby w drzwiach wejściowych czy w balustradzie balkonu) uzasadnia surową odpowiedzialność ich posiadacza samoistnego na zasadzie ryzyka. Należałoby zatem zrewidować dotychczasowe stanowisko w tym zakresie. Zarazem w wielu stanach faktycznych w łańcuch przyczynowości mogą być włączone działania lub zaniechania innych osób, w tym samego poszkodowanego. Powstaje zatem pytanie, czy i w jakim zakresie okoliczności te mogą wpłynąć na odpowiedzialność samoistnego posiadacza oraz jej zakres. W szczególności istotne jest, aby definitywnie zostało rozstrzygnięte, jakie zachowanie poszkodowanego można kwalifikować jako jego przyczynienie się do powstania lub zwiększenia rozmiarów szkody. Rozbieżność stanowiska poszczególnych sądów w tym zakresie przyjmujących skrajne poglądy: od konieczności wystąpienia współwiny (culpa concurens) po wystarczający wymóg zaistnienia współprzyczyny (causa concurens), powoduje dużą niepewność rozstrzygnięcia, które może być odmienne w podobnych stanach faktycznych. Na powyższe pytanie, ale też na inne zagadnienia dotyczące współodpowiedzialności samoistnego posiadacza budowli oraz innych osób, których działanie lub zaniechanie stanowiło jedną z przyczyn powstania szkody stanowią przedmiot rozważań podjętych w glosie do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 sierpnia 2021 r. (I ACa 139/20).
    The subject of this gloss is the responsibility of the autonomous possessor for the collapse of a building or detachment of its parts. Having analysed the judgment, the author observes that the concepts of a structure (building) as well as detachment of its parts are interpreted too broadly in judicial decisions. Not every detachment (such as a destroyed fence and broken glass in the front door or in the balcony balustrade) justifies the strict liability of their autonomous possessor. Therefore, the current position in this respect needs revising. However, in many actual situations, the actions or omissions of other people, including the aggrieved party, may be included in the chain of causation. Consequently, the question arises whether and to what extent these circumstances may affect the autonomous possessor‘s liability and its scope. It is particularly important to determine the aggrieved party’s behaviour which can be qualified as contributing to or increasing the extent of the damage. The extreme positions of individual courts in this respect vary from the necessity of complicity (culpa concurens) to the sufficient requirement of complicity (causa concurens), which causes great uncertainty of decisions that may differ under similar circumstances. The above question as well as other issues regarding the co-responsibility of the autonomous possessor of the structure and other people whose actions or omissions resulted in the damage, have been considered in the gloss to the judgment of the Court of Appeal in Łódź of 11 August, 2021 (I ACa 139/20).
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2023, 2(115), 2; 72-80
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ upadłości ubezpieczyciela z Unii Europejskiej działającego na zasadach swobody przedsiębiorczości na realizację świadczeń przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w ramach systemu ubezpieczeń obowiązkowych z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
    The Impact of the Bankruptcy of the Insurer Operating in the EU under Freedom of Establishment Rules on the Performance of the Insurance Guarantee Fund in the Compulsory Motor Third-Party Liability Insurance System
    Autorzy:
    Mrozowska-Bartkiewicz, Beata
    Matej, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48452534.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-10
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    swoboda przedsiębiorczości
    swoboda świadczenia usług
    działalność transgraniczna
    Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
    ubezpieczenia obowiązkowe
    upadłość
    niewypłacalność
    ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
    freedom of establishment
    freedom to provide services
    cross-border activities
    Insurance Guarantee Fund
    compulsory insurance
    bankruptcy
    insolvency
    third-party motor liability insurance
    Opis:
    Działalność transgraniczna przedsiębiorstw europejskich, w tym zakładów ubezpieczeń, jest esencją porządku prawnego Unii Europejskiej. Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług są jednymi z najistotniejszych założeń wspólnego rynku wewnętrznego, gdyż umożliwiają przedsiębiorcom unijnym podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium innego państwa członkowskiego. Niestety, słabością unijnego rynku, czego niedawno doświadczył polski rynek ubezpieczeniowy, jest brak jednolitego systemu gwarancyjnego, który w sposób spójny regulowałby kwestie niewypłacalności ubezpieczyciela europejskiego, a przede wszystkim zaspokajania roszczeń osób uprawnionych i wypłaty czy refundacji wypłat świadczeń, co ma szczególne konsekwencje w przypadku osób uprawnionych z tytułu najpopularniejszego ubezpieczenia – ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W takiej sytuacji najważniejsza jest realizacja zadań przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. Ustawodawca wiele kwestii dotyczących zagadnień organizacyjnych działania tej instytucji w przypadku upadłości lub likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń, obecnego w Polsce na zasadach transgranicznych, uregulował nieprecyzyjnie. Stąd postulat wprowadzenia zmian w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych. Najsilniejszy jest jednak postulat ustalenia na poziomie unijnym w sposób niebudzący wątpliwości, jakiego państwa system gwarancyjny ma zaspokoić roszczenia osób uprawnionych – czy ten z kraju macierzystego niewypłacalnego lub upadłego ubezpieczyciela, czy z kraju, na terenie którego prowadził działalność transgraniczną, a także tryb refundacji przez system gwarancyjny kraju, z którego pochodził niewypłacalny lub upadły ubezpieczyciel, co podniesie poziom odpowiedzialności instytucji nadzorczych tego kraju za działania podmiotów podlegających ich nadzorowi, a prowadzących działalność transgraniczną.
    Cross-border activities of European companies, including insurance undertakings, constitute the major component of EU legal system. The freedom of establishment and the freedom to provide services rules are the crucial foundations of the single internal market, as they enable EU entrepreneurs to take up and pursue economic activity in the territory of another Member State. Unfortunately, the EU market has its weaknesses, one of which has been recently experienced by the Polish insurance market. This is due to the lack of a uniform guarantee system which would coherently deal with the issues related to the European insurer’s insolvency and, above all, to the settlement of claims of entitled persons and to the payment or refund of benefits, which has particular consequences for entitled persons holding motor third-party liability insurance, being the most popular insurance product. Given the above, the performance of the Polish Insurance Guarantee Fund is of the utmost importance. The legislator has failed to precisely regulate several issues related to the organisational aspects of the institution’s activities of in the event of bankruptcy or compulsory liquidation of an insurance company operating in Poland on a cross-border basis. Therefore, some demands for amendments to the Compulsory Insurance Act have been presented. The most urgent demand, however, is about providing for unambiguous method for determining which Member State’s guarantee scheme should satisfy the claims of entitled persons, i.e. whether it should be the scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s home Member State or rather the scheme of the Member State where it conducted its cross-border operations. Besides, the determination of the mode of reimbursement by the guarantee scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s country of origin will increase the level of responsibility of supervisory institutions of that country for the operation of entities subject to their supervision and conducting cross-border business.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2023, 3(116), 3; 17-34
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 października 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Opatowie – Polska) HG i TC v. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, sprawa C-688/20
    Gloss to the Judgment of the Court of Justice of the European Union of 29 October 2021 (Request for a Preliminary Ruling from the District Court in Opatów – Poland) HG and TC v. the Insurance Guarantee Fund, Case C-688/20
    Autorzy:
    Raczyński, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52158090.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-08
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    ubezpieczenie OC PPM
    ubezpieczenie posiadaczy pojazdów mechanicznych
    system V dyrektyw komunikacyjnych
    dyrektywa 2009/103
    obowiązek ubezpieczenia
    pojęcie pojazdu mechanicznego
    prawo krajowe a prawo unijne
    motor third party liability insurance
    insurance of motor vehicle owners
    system of 5 Motor Directives
    Directive 2009/103/EC
    insurance obligation
    the concept of a motor vehicle
    national law and EU law
    Opis:
    Publikacja stanowi aprobującą glosę do postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 października 2021 r. w sprawie C-688/20, HG i TC v. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. Glosowane orzeczenie dotyczy dwóch istotnych zagadnień: z jednej strony zakresu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w rozumieniu przepisu art. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2009/103; z drugiej zaś – relacji między przepisami unijnymi (w tym przypadku dyrektywami) a przepisami krajowymi. W kontekście zgodności kryteriów pozwalających na przyjęcie istnienia obowiązku ubezpieczenia w świetle art. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2009/103 (V dyrektywy komunikacyjnej) Trybunał Sprawiedliwości podtrzymał w sposób logiczny i spójny wcześniejszą linię orzeczniczą, odwołując się do przesłanki formalnej, jaką jest fakt zarejestrowania pojazdu i jego dopuszczenie do ruchu – zgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami krajowymi. Orzeczenie to wskazuje na istnienie rozdźwięku między prawem krajowym a unijnym w kontekście przesłanek obowiązku ubezpieczenia. O ile bowiem art. 23 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wiąże obowiązek ubezpieczenia z samym faktem posiadania pojazdu, o tyle przedstawiony przez Trybunału Sprawiedliwości sposób wykładni art. 3 akapitu pierwszego dyrektywy 2009/103 dopuszcza zwolnienie z tego obowiązku w przypadku formalnego wyrejestrowania pojazdu lub jego wycofania z ruchu – zgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami krajowymi. Istnienie owego rozdźwięku nie stanowi jednak zarzutu wobec glosowanego orzeczenia – rolą Trybunału Sprawiedliwości jest bowiem zapewnienie autonomicznej i jednolitej wykładni prawa unijnego w całej Unii Europejskiej.
    The publication is an approving gloss to the judgment of the Court of Justice of the European Union of 29 October 2021 in Case C-688/20, HG and TC v. the Insurance Guarantee Fund. The judgment addresses two important issues: on the one hand, the scope of compulsory insurance against civil liability in respect of the use of motor vehicles in accordance with the first paragraph of Article 3 of Directive 2009/103 and, on the other hand, the relationship between EU legislation (in this case directives) and national regulations. In the context of the compatibility of the criteria for the existence of an insurance obligation under the first paragraph of Article 3 of Directive 2009/103 (5th Motor Directive), the Court of Justice upheld the earlier line of case-law in a logical and consistent way, by referring to the formal condition that a vehicle is registered and roadworthy in accordance with the national legislation in force. That judgment indicates the discrepancy between national and EU legislations in terms of the conditions for compulsory insurance. Although Article 23(1) of the Law on Compulsory Insurance, the Insurance Guarantee Fund and the Polish Motor Insurers' Bureau links the insurance obligation with the mere fact of a vehicle ownership, the interpretation of the first paragraph of Article 3 of Directive 2009/103 presented by the Court of Justice allows for the exemption from that obligation in the event of formal deregistration of a vehicle or its withdrawal from use under relevant national regulations. Nevertheless, the existence of such discrepancy is not an objection to the commented judgment. It is the role of the Court of Justice to ensure that EU legislation is interpreted in an autonomous and uniform manner throughout the European Union.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2022, 1(110), 1; 97-106
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies