Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Patristic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-47 z 47
    Tytuł:
    Il mistero dell’incarnazione nel commento al “simbolo apostolico” di san Quodvultdeus di Cartagin
    The mystery of the incarnation in the commentary to the “apostolic symbol” of st. Quodvultdeus of Carthage
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612726.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Quodvultdeus of Carthage
    Apostles’ Creed
    Patristic Homiletics
    Patristic Theology
    Opis:
    The first Commentaries to the “Apostolic Symbol”, written in a quite simple language, spread about the IV century among the Latin Churches, which were accustomed to use professions of faith reproducing the “Roman Symbol”, a model for the textus receptus of the “Symbol” so called “of the Apostles”, an excellent summary of the revealed truths. St. Quodvultdeus of Carthage, in his Sermones de Symbolo, comments the first article of the “Apostolic Symbol” by affirming that it contains the whole faith in the Trinity and the plan of salvation. In commenting the second article, St. Quodvultdeus of Carthage explains how the Incarnate Son is the Messiah announced by the prophets of the Old Testament. Such Incarnation constitutes the second birth of the Word of God after that from the Father without any participation from a mother. He further highlights the great dignity of Mary, playing a quite active role in the work of the Incarnation by giving birth to her Creator. The coming of the Son of God into the world was carried out in a miraculous way, by the work of the Holy Spirit and without the participation of man. For this reason Mary remains virgin and the true Son of God becomes a true man, while still remaining equal to the Father in his divinity. By assuming the human nature in the Incarnation, the Son of God took on Himself all that constitutes a true human being: the soul and the body, already redeemed and sanctified in the very moment of the Incarnation.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 119-130
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La emoción de la alegría en los Escolios a los salmos de Evagrio Póntico
    The Emotion of Joy in Evagrius of Pontus’ Scholia to the Psalms
    Autorzy:
    Peretó-Rivas, Rubén
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43546098.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Evagrius Ponticus
    Patristic exegesis
    Emotions
    Happiness
    Opis:
    En este artículo se propone analizar el tratamiento que otorga Evagrio Póntico a las emociones, especialmente la alegría, en sus Escolios a los salmos. En primer lugar, se contextualizará la obra de Evagrio, que acaba de ser publicada, con sus características propias, tanto de género literario cuanto a lo concerniente al tipo de exégesis evagriana. Luego, se abordarán el lugar que ocupan en el texto las emociones, haciendo particular hincapié en una de ellas, la alegría, a partir del análisis de todas las ocurrencias del concepto en los Escolios. Como resultado, se observa que la hermenéutica evagriana de los salmos, al menos para el caso de la alegría, es fundamentalmente alegórica lo cual imposibilitaría o negaría la existencia de la alegría en el hombre según su sentido clásico, ya que sólo puede experimentarse como la reacción ante la posesión de un bien espiritual, que es la gnosis o conocimiento de Dios. De esta manera, los Escolios a los salmos apoyan la interpretación fundamentalmente espiritualista de la doctrina de Evagrio Póntico.
    In this paper I propose to analyse Evagrius Ponticus' treatment of emotions, especially happiness, in his Scholia to the Psalms. First, I will contextualise Evagrius' work, which has just been published, with its own characteristics, both in terms of literary genre and in terms of the type of Evagrian exegesis. Then, the place of emotions in the text will be discussed, with particular emphasis on happiness, on the basis of the analysis of all the occurrences of that concept in the Scholia. As a result, it is observed that Evagrius' hermeneutic of the Psalms, at least in the case of happiness, is fundamentally allegorical, which would make impossible the existence of happiness in man in its classical sense, since it could only be experienced as the reaction to the possession of a spiritual good, which is gnosis or knowledge of God. In this way, the Scholia to the Psalms support the spiritualistic interpretation of Evagrius’ doctrine.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 85; 105-120
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Objawienie w teologii patrystycznej
    The divine revelation in the patristic theology
    Autorzy:
    Rusecki, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612038.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    objawienie
    teologia patrystyczna
    revelation
    patristic theology
    Opis:
    The issue of his article is the reflection of the Divine Revelation that had been started from the beginning of Patristic. The earliest Christians documents and the first Fathers of the Church both expressed the Revelation by words like: mystery, salvation, pedagogics. The Revelation comes from the Divine economy and ex- presses in history, what happens step by step. The Fathers of the Church started to expose the unity of the Divine economy. It showed the unity of the Divine Revelation and his constantly progress. The Fathers of the Church started to point to the arguments of credibility of Christianity like the argument from prophetic, but not only. Some of the factors had influenced to the meaning of Revelation. There were for example: Jewish and heretics.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 2; 913-932
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga o modlitwie patrystycznej, Tarnowskie Studia Teologiczne t. VIII: Akta sympozjum patrystycznego poświęconego modlitwie starożytnych chrześcijan (Tarnów, 19-21 X 1978), Tarnów 1981, Instytut Teologiczny, ss. 382
    The Book about Patristic Prayer, Tarnowskie Studia Teologiczne t. VIII: Akta sympozjum patrystycznego poświęconego modlitwie starożytnych chrześcijan (Tarnów, 19-21 X 1978), Tarnów 1981, Instytut Teologiczny, ss. 382
    Autorzy:
    Bober, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614162.pdf
    Data publikacji:
    1981
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    recenzja
    patrystyka
    modlitwa
    Review
    Patristic
    Prayer
    Źródło:
    Vox Patrum; 1981, 1; 69-72
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il primo Concilio di Costantinopoli (381). Uno schizzo storico e teologico
    First Council of Constantinople (381). A historical and theological sketch
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612380.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patristic theology
    Ist Council of Constantinople
    pneumatology
    Opis:
    Article briefly discusses the history, or rather “pre-history”, of the First Ecumenical Council of Constantinople (381), highlighting all those people who have made an outstanding contribution to his calling and have an impact on the course of its deliberations, as well as to develop and solemn announcement dogma concerning the deity of the Holy Spirit. Thus, the article focuses on the diplomatic and theological activities of Cappadocian Fathers as such, but primarily focuses on the person of the bishop of Caesarea in Cappadocia – St. Basil the Great.
    Artykuł krótko omawia dzieje, czy raczej „prehistorię”, pierwszego soboru powszechnego w Konstantynopolu z 381 r., uwypuklając te wszystkie postacie, które w sposób szczególny przyczyniły się do jego zwołania i miały wpływ na przebieg jego obrad, a zatem także na wypracowanie i uroczyste ogłoszenie dogmatu dotyczącego bóstwa Ducha Świętego. Tak więc, artykuł skupia się na działalności dyplomatyczno-teologicznej Ojców Kapadockich, a wśród nich przede wszystkim na osobie biskupa Cezarei Kapadockiej – św. Bazylego Wielkiego.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 155-170
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pochodzenie i upadek człowieka w Traktatach wielkanocnych św. Gaudentego z Brescii
    The genesis and the creation of human being in the Tractatus paschales of Gaudentius of Brescia
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613427.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Gaudenty z Brescii
    antropologia patrystyczna
    grzech pierworodny
    homiletyka patrystyczna
    Gaudentius of Brescia
    patristic anthropology
    original sin
    patristic homiletics
    Opis:
    The article surveys the teaching of Gaudentius on anthropology and especially on the Creation of human being and his primordial fall. The doctrine of St. Gaudentius recalls that of the Fathers, since he was depending on them and at the same time he had an influence on their works, so he can be inserted in a theological sequence: Origen (ca. 185-254), Basil of Caesarea (329-379), Gregory of Nyssa (335-395), Ambrose (339-397), Evagrius Ponticus (345-399), Philastrius (died ca. 397), Gaudentius (died 410), Augustine of Hippo (354-430), John Cassian (360-435), Quodvultdeus (died 454). The anthropological teaching of St. Gaudentius is an essential part of the wider Patristic Tradition, from which he takes exegetical elements, while at the same time providing many original insights.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 60; 111-122
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bishop appointing in the patristic time
    Ustanawianie biskupów w okresie patrystycznym
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612022.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ustanawianie biskupów
    okres patrystyczny
    bishop appointing
    patristic time
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. W okresie patrystycznym zasady w tym względzie nie były ujednolicone dla całego Kościoła, nie było też – jak wiadomo – szkół, które by przygotowywały do kapłaństwa czy do biskupstwa. Dlatego kandydatów do posługi w Kościele należało szukać we wspólnocie chrześcijańskiej. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny, znany jako filozof oraz mający doświadczenie w sprawach politycznych. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, a zapewne i całej rodziny. Jan Chryzostom wzbraniał się przed przyjęciem święceń kapłańskich, a potem, gdy dał się poznać jako wybitny kaznodzieja, na rozkaz cesarza został porwany i przewieziony do Konstantynopola, gdzie bez swej zgody wprowadzono go na urząd patriarchy. Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Od czasu, gdy pojawił się monastycyzm, zaczęto znajdować kandydatów na biskupa wśród mnichów, którzy bardzo często nie wyrażali chęci do podjęcia proponowanej funkcji. Do wybitnych przedstawicieli biskupów o monastycznym doświadczeniu można zaliczyć Bazylego z Cezarei, Grzegorza z Nyssy, wspomnianego Jana Chryzostoma, Marcina z Tours, Hilarego z Arles, Cezarego z Arles. W Galii istniały głównie trzy ośrodki monastyczne, które stanowiły miejsce formacji dla przyszłych biskupów, były to Ligugé, Marmoutier, a przede wszystkim Lérins. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Kościół dopuszczał tego rodzaju możliwość, preferował jednak, by biskup był wybrany przez lokalną wspólnotę, zaaprobowany przez biskupów z danej prowincji kościelnej, a konsekrowany przez metropolitę lub innego biskupa za wiedzą metropolity. Z kapłaństwem wiąże się celibat. W tej dziedzinie obserwuje się ewolucję. W czasach apostolskich nie było problemu pogodzenia kapłaństwa (w tym biskupstwa) z małżeństwem. Sw. Paweł nawet wprost polecał, by biskup był mężem jednej żony. Dość wcześnie wytworzyła się tradycja, że żonaty mężczyzna może przyjąć święcenia diakonatu, kapłaństwa i biskupstwa, a potem wykonywać swą posługę jako mąż i ojciec. Jednakże ten, kto już przyjął święcenia nie może wstąpić w związek małżeński. Sobór Nicejski zaakceptował tę tradycję. Jest ona także poświadczona w zbiorze pouczeń dyscyplinarnych zwanym Konstytucje Apostolskie. Jednocześnie podejmowano wysiłki, by ci, którzy zostali wyświęceni jako żonaci, złożyli ślub wstrzemięźliwości, co nie było równoznaczne z rozwodem ani z separacją. Małżeństwo uważane było za ważne, duchowny mógł nadal mieszkać z żoną, jednakże domagano się, by żonę traktował jak siostrę. Za złamanie ślubu wstrzemięźliwości groziła kara utraty godności kościelnej. Z akt synodalnych dowiadujemy się, że pozycja żony biskupa, zwanej episcopa, była dość skomplikowana. Jej obecność dawała okazję do różnych posądzeń, a czasem i konfliktów. Pisze o tym także Grzegorz z Tours. Dlatego po upadku cesarstwa zaczęto podejmować wysiłki, by ograniczyć liczbę żonatych biskupów. Pojawiło się więcej kandydatów ze środowisk monastycznych, inni pochodzili z możnych rodów, przy czym pierwszeństwo dawano tym, którzy nie byli żonaci. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem wypadało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 233-256
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bishop appointing in the patristic time
    Wybór biskupa w okresie patrystycznym
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613601.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wybór biskupa
    okres patrystyczny
    bishop appointing
    patristic time
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. Kandydatów do posługi biskupiej szukano we wspólnocie chrześcijańskiej. Z kapłaństwem, a szczególnie z biskupstwem, wiąże się celibat. To zagadnienie poruszone zostało w pierwszej części artykułu. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem należało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 465-483
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osiemnasta Międzynarodowa Konferencja Studiów Patrystycznych, Oksford, 19-23 VIII 2019
    XVIII International Conference on Patristic Studies, Oxford, Great Britain, 19-23 VIII 2019
    Autorzy:
    Wysocki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612588.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    konferencja
    Oksford
    studia patrystyczne
    Conference
    Oxford
    Patristic Studies
    Patrology
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 72; 344-346
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Starość w starożytnej literaturze ormiańskiej
    Old age in Armenian patristic literature
    Autorzy:
    Żelazny, Jan W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613610.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    starość
    starożytna literatura ormiańska
    old age
    Armenian patristic literature
    Opis:
    In Armenian tradition, old age, with its grey hair, symbolizes wisdom and responsibility. The country’s tradition depends on elderly people. Opinions expressed in the Armenian literature of that time are similar to the ones regarding the same issue occurring in the entire Middle East. Only two issues arising interest and cause surprise. The first thought concerns the gossiping of elderly women, which does not mean anything wrong, but may rather be related to method of transferring tradition that creates collective memory of a nation. The second question is close relation between old age and adolescence. Both children and elderly people are the basic groups in the community on whose survival the nation’s future depends.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 411-416
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    List gratulacyjny ks. prof. dr. hab. Bogdana Czyżewskiego Prezesa Sekcji Patrystycznej
    Gratulatory Letter from Rev. Prof. Bogdan Czyżewski President of the Polish Patristic Section
    Autorzy:
    Czyżewski, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612366.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Czyżewski
    Swoboda
    list gratulacyjny
    sekcja patrystyczna
    Gratulatory Letter
    Patristic Section
    Opis:
    Gratulatory Letter
    List gratulacyjny
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 11-12
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    VIII Kongres Patrystyczny w Oksfordzie
    The 8th Patristic Congress in Oxford
    Autorzy:
    Małunowiczówna, Leokadia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614063.pdf
    Data publikacji:
    1981
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    sprawozdanie
    kongres
    Oksford
    patrologia
    patrystyka
    Report
    Congress
    Oxford
    Patrology
    Patristic
    Opis:
    Report from the VIII International Congress of the Patristic Studies in Oxford (September 3-8, 1979).
    Sprawozdanie z VIII Międzynarodowego Kongresu Studiów Patrystycznych w Oksfordzie (3-8 września 1979).
    Źródło:
    Vox Patrum; 1981, 1; 44-46
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Divine Breath and the Process of Creation. The Allusions to Gen 2:7 in the Catechetical Rhetoric of Cyril of Jerusalem
    Autorzy:
    Huovinen, Harri
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43575511.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Divine breath
    Creation
    Biblical reception
    Catechetical rhetoric
    Patristic
    Cyril of Jerusalem
    Opis:
    Previous scholarship inadequately acknowledged the diverse ways in which Cyril of Jerusalem employed the breath-related vocabulary related to or derived from Gen 2:7. A systematic analysis of Cyril’s catechetical homilies revealed that in his rhetoric, this vocabulary was utilized in several distinct contexts. First, it was used to describe the creation of humans as living beings. Secondly, the vocabulary depicted a pre-Pentecost mediation of the Holy Spirit. Thirdly, the Pentecostal outpouring of the Spirit could be interpreted as another form of “breathing.” Fourthly, breath-related vocabulary was employed in reference to three ecclesiastical rites of initiation, indicating their pneumatological significance. This collective utilization of Biblical accounts of breathing, alongside depictions of post-Biblical ecclesiastical rites, formed a coherent narrative aimed at instructing catechetical audiences about the historical sequence of human creation. This narrative encompassed the divine vivification of the tangible body and postlapsarian revivification through the Holy Spirit. Simultaneously, it became evident that Cyril’s use of this vocabulary aligned with his overall allusionary approach to employing Scripture in catechesis.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2024, 89; 69-84
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utworzenie kategorii godności człowieka (dignitas hominis) przez Hieronima ze Strydonu
    Coining of the Category of Human Dignity (dignitas hominis) by Jerome of Stridon
    Autorzy:
    Guerrero van der Meijden, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43553365.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    godność człowieka
    antropologia patrystyczna
    Hieronim ze Strydonu
    Cyceron
    Orygenes z Aleksandrii
    filozofia patrystyczna
    human dignity
    patristic anthropology
    Jerome of Stridon
    Origen of Alexandria
    Cicero
    patristic philosophy
    Opis:
    Niniejszy artykuł omawia powstanie antropologiczno-aksjologicznej kategorii ludzkiej godności w pismach Hieronima ze Strydonu. Aby ocenić oryginalność Hieronima, artykuł omawia jego źródła: pisma Orygenesa z Aleksandrii i Cycerona De officiis. Identyfikacja przełomowego w historii europejskiego myślenia o ludzkiej godności momentu utworzenia przez Hieronima systematycznie stosowanej nazwy dla statusu aksjologicznego człowieka, dignitas hominis, pozawala podważyć dotychczas funkcjonujące w debacie naukowej ustalenia, które wskazywały na autorów takich jak Augustyn z Hippony czy Leon Wielki jako pionierów stosowania kategorii „ludzkiej godności”. Pokazanie, że kategorią dignitas hominis posługiwał się około roku 397 r. betlejemski pustelnik przesuwa zatem o kilkadziesiąt lat pierwsze systematyczne występowanie pojęcia godności ludzkiej w kulturze europejskiej.
    This article discusses the emergence of the anthropological-axiological category of human dignity in the writings of Jerome of Strydon. In order to estimate’s Jerome’s originality, the article analyses his sources: writings of Origen of Alexandria and Cicero’s De officiis. Pointing out the watershed moment in the history of European thinking on human dignity, when Jerome created a systematically applied name for the axiological status of human beings, dignitas hominis, allows us to undermine the findings so far operating in the scientific debate, which point to authors such as Augustine of Hippo or Leo the Great as pioneers in the application of the category of “human dignity.” Showing that the category of dignitas hominis was used for the first time around the year 397 by a Bethlehem’s hermit thus postpones by several decades the first systematic occurrence of the concept of human dignity in European culture.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 135-154
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia pastoralna a patrystyka (w przededniu trzydziestej rocznicy istnienia "Vox Patrum")
    Pastoral Theology and Patristic (on the Eve of the Thirtieth Anniversary of the Existence of "Vox Patrum")
    Autorzy:
    Marczewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612590.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patrystyka
    Vox Patrum
    teologia pastoralna
    Stanisław Longosz
    Franciszek Drączkowski
    Patristic
    Pastoral Theology
    Opis:
    Artykuł omawia zawartość czasopisma "Vox Patrum" pod kątem użyteczności dla teologii pastoralnej oraz ukazuje wpływ i użyteczność patrystyki dla teologii pastoralnej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 607-615
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’ispirazione teo-cristologica dell’antropologia patristica
    Teo-chrystologiczna inspiracja antropologii patrystycznej
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947691.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    antropologia patristica
    cristologia
    creazione dell’essere umano
    patristic anthropology
    christology
    creation of man
    Opis:
    Antropologia patrystyczna wypływa z refleksji nad natchnionymi tekstami Pisma Świętego, które nadają jej szczególną i wyjątkową rangę. Badając Objawienie Boże w kluczu antropologicznym, najstarsi myśliciele chrześcijańscy skupili się przede wszystkim na Księdze Rodzaju i listach Pawłowych, gdyż te właśnie teksty ukazują wyraźnie naturę człowieka i jego transcendentne powołanie, umieszczając je bądź to w szeroko rozumianym tle teologicznym, bądź to na płaszczyźnie chrystologicznej. Elementy określające byt ludzki odnajdujemy głównie w opisie stworzenia. Ponieważ jednak wchodzą one w relację z innymi danymi biblijnymi, opis ten musi pozostawać w łączności z pozostałymi filarami objawienia, a szczególnie z wcieleniem Słowa Bożego, które podnosi ludzką cielesność do godności podłoża (substratu) Osoby Chrystusa, i ze zmartwychwstaniem ciał, które ukazuje materię jak rzeczywistość ściśle należącą do definicji osoby. Ojcowie Kościoła uchwycili tę głęboką spójność i odczytali temat stworzenia człowieka na obraz Boży w kluczu chrystologicznym i eschatologicznym.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 63; 17-34
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcja nauczycielska kobiety w myśli Jana Chryzostoma
    The teaching function of a woman in the statements of John Chrysostom
    Autorzy:
    Szczur, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612097.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jan Chryzostom
    kobiety
    nauczanie
    władza
    egzegeza patrystyczna
    John Chrysostom
    women
    teaching
    power
    patristic exegesis
    Opis:
    The Church Fathers repeatedly spoke about the function that women should play – especially Christian women – in the communities they lived in. One of the widely discussed problems in ancient times was the question of teaching by women. It was discussed whether women in general can teach, and if so, under what circumstances? In this article I decided to investigate this issue on the basis of selected speeches of John Chrysostom. The first point of the present study notes that in ancient times the public teaching and speaking in general was a manifestation of power. The next two sections present Chrysostom's comments on this topic based on the exegesis of biblical texts 1 Timothy 2:11-15 and Romans 16:3-16. In the final conclusions it should be underlined, that John Chrysostom firmly holds to the teaching of Scripture (especially St. Paul). He makes a distinction between private and public teaching. According to him, women can only lead private teaching activity (especially in the family), but they cannot teach in public, because such teaching is associated with the holding of an ecclesiastical office, reserved for men. A man teaches a woman, not the other way around – this is the standard situation. Reversing these roles was permitted only in exceptional circumstances.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 66; 83-101
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modlitwa znakiem wiarygodności Kościoła w eklezjologii patrystycznej
    A Prayer as a Sign of Credibility of the Church in Patristic Ecclesiology
    Autorzy:
    Krzyszowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612556.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    modlitwa
    Kościół
    wiarygodność
    eklezjologia
    Ojcowie Kościoła
    patrystyka
    Prayer
    Church
    credibility
    Ecclesiology
    Church Fathers
    Patristic
    Opis:
    L’auteur de cet article montre la fonction de la priere dans la fondation de l’Eglise, dans rćvćlation du mystere de l’Eglise et de la communion de l’Eglise. L’Eglise croit comme elle prie. II expliquait le sens d’adage fameux „Lex orandi, lex credendi”: la regle de la priere est la regle de la foi. Dans sa priere, l'Eglise dit ce qu’elle croit, mais aussi, coinjointement, dans sa priere l’Eglise manifeste ce qu’elle est credible.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 563-572
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sympozjum efeskie
    Ephesian Symposium
    Autorzy:
    Longosz, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614123.pdf
    Data publikacji:
    1981
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    KUL
    sympozjum
    Sobór efeski
    patrystyka
    teologia dogmatyczna
    Symposium
    Council of Ephesus
    patristic
    dogmatic theology
    Opis:
    Information about the scientific symposium organized at the Catholic University of Lublin on September 14-16, 1981 due to the 1550 anniversary of the Ephesian Council.
    Informacja o sympozjum naukowym zorganizowaneym na KUL w dniach 14-16 września 1981 z racji 1550 rocznicy Soboru Efeskiego.
    Źródło:
    Vox Patrum; 1981, 1; 65-68
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A mystic’s utopian dream of Christian Rome. The Political Theology of Origen
    Utopijny sen mistyka o chrześcijańskim Rzymie. Teologia polityczna Orygenesa
    Autorzy:
    Duda, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612525.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Orygenes
    teologia patrystyczna
    Kościół starożytny
    polityka
    państwo chrześcijańskie
    Origen
    patristic theology
    early Church
    policy
    Christian state
    Opis:
    Orygenes z Aleksandrii († 253), jeden z najwybitniejszych pisarzy wczesnochrześcijańskich, w apologii Contra Celsum podjął rozważania nad teologiczną wizją państwa. Dominuje w niej idea afirmacji oraz wola współpracy dla wspólnego dobra. W myśl nauczania biblijnego Adamantios podkreśla Boskie pochodzenie władzy, której należy się szacunek i lojalność. W przypadku jednak nadużycia kompetencji państwa w kwestii sumienia i wyznania obywateli, chrześcijanin winien bardziej słuchać Boga. Religia domaga się wolności i uszanowania jej zasad. Chrześcijaństwo nie tylko nie przeciwstawia się w swojej doktrynie założeniom państwa i jego celom, lecz może mu służyć na wielu płaszczyznach. Państwo pełniąc rolę służebną względem obywateli, do których należą chrześcijanie, szanując ich zasady życia, zyska przez to Boże błogosławieństwo, jak również najlepszych i najwartościowszych obywateli. Ideałem, który kreśli Orygenes, byłoby zbudowanie instytucji państwa na wartościach Chrystusowych, z chrześcijańskim władcą na czele. Świat rzymski, a szczególnie jego elity, muszą zrozumieć, iż chrześcijaństwo, które ciągle jest jeszcze w ogromnej mniejszości, jest pragmatycznie potrzebne Imperium, a Imperium chrześcijaństwu. Rzym, jeśli chce ocaleć i zwyciężyć swoich wrogów, winien stać się chrześcijański. Kościół, według Scholarchy z Aleksandrii, może być źródłem scalenia i unifikacji społeczeństwa, co zawsze stanowi podstawę siły i trwałości państwa. W tym miejscu historii myśl taka była jedynie teoretycznym marzeniem. Jednak w niedługim czasie cesarz Konstantyn, który przejdzie do historii z przydomkiem Wielki, podejmie próbę urzeczywistnienia tego ideału.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 179-194
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramatyzowane homilie patrystyczne zalążkiem dramatu chrześcijańskiego
    Dramatized patristic homilies as origin of Christian drama
    Autorzy:
    Longosz, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614283.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Homilie patrystyczne
    dramat chrześcijański
    Ps-Euzebiusz z Aleksandrii
    Patristic Homilies
    Christian Drama
    Ps-Eusebius of Alexandria
    Opis:
    The author of this paper tries to prove that the origins of Christian drama shouldn’t be sought in Latin liturgical drama crystalized in 9th and 10th century – as it is commonly accepted – but rather much earlier: in Eastern dramatized patristic homilies of 5th, 6th and 7th century. All fully dramatized homilies of those days are arranged in three groups: The homilies about John the Baptist and the Baptism of Jesus Christ; The homilies about descending of Jesus Christ into the abyss and liberation of those who are righteous from hell; Homilies about the Annunciation of Blessed Virgin Mary – most numerous texts. In this article only homilies from group 1 and group 2 are analyzed. The eight most dramatized speeches from these two groups were chosen. From these homilies some fragments or full parts of dialogs are chosen and quoted, as examples of dramatic action, shown in the clearest way (containing the fullness of psychological expression and motion, rhetorically built dialogs of Biblical characters). These parts are explained and commented in the context of the idea of drama proposed by Origen (Commentarius in Cantica Canticorum. Prologus 1, 1-3; I 1, 1-2). From Group 1, the author of this article presents two homilies: Homilia in Sanctam Theophaniam (which authorship is mistakenly assigned to St. Gregory the Wonderworker) and Homilia de baptismo Christi [CPG 5520] of Pseudo- Eusebius of Alexandria. From Group 2 six speeches are chosen. Five of them are written by Pseudo- Eusebius of Alexandria. They make specific cycle, known as Eusebian cycle of descending Christ into the abyss. This cycle – in its contents and structure – is a rhetorical amplification of apocryphal Evangelium Nicodemi (17-27) and Quaestiones S. Bartholomaei Apostoli (I 1-9). These homilies are summarized by the author of this paper. These five Eusebian homilies are completed with well-known Homilia de divini corporis sepultura et de Christi adventu in infernum [CPG 3768] of anonymous author. This last one is quoted on the Holy Saturday in the Liturgy of the Hours (II 386-388). According to some modern authors (i.e. G. La Piana), all these six homilies seem to set up the Christian Passion Drama in three acts (A-C). The structure of this drama is as follows. At the beginning we have well documented theological introduction about descensus in inferos. Then we have three acts with following homilies (first five of them are written by Pseudo-Eusebius of Alexandria): A. Descending of John the Baptist to the abyss to prepare those who are righteous for the coming of Christ: Homilia in illud: „Tu es qui venturus es, an alium exspectamus” [CPG 5521] and Homilia de adventu Joannis in infernum et de ibi inclusis [CPG 5522]; B. The Judas’ betrayal, imprisonment of Jesus and the dread of rulers of the underworld – Satan and Hades – after they have heard about coming of Christ: De proditione Judae [CPG 5523] and Homilia in Diabolum et Hadem [CPG 5524]; C. The Passion and Death of Christ and his descending into the abyss: Homilia de Christi passione [CPG 5526] and Homilia in divini corporis sepultura et de Christi adventu in infernum [CPG 3768]. The numerous and widely presented fragments of dramatized homilies – completed with highly quoted literature of subject – seem to convince clearly, that the origins of Christian drama (reconstructed in unspecified way during the liturgy in the Church) could be reasonably sought as far as in patristic dramatized homily of 6th and 7th century.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 389-431
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ślady Orygenesowej egzegezy w „De monastica exercitatione” Nila z Ancyry
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947518.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nil z Ancyry
    monastycyzm
    egzegeza patrystyczna
    patrologia
    Orygenes
    Nilus of Ancyra
    Origen
    monasticism
    patrology
    exegesis
    patristic exegesis
    Opis:
    In his main work on monastic asceticism, De monastica exercitatione, Nilus of Ancyra (died around 430) uses many allegorical explanations of the Bible, especially of the Old Testament. Some of them seem to have traces of Origen's influence. We find the Alexandrian’s influence, direct or indirect, in the Nilus of Ancyra’s allusions to: Gen. 3: 15, Judg. 15: 4, 1 Sam. 14: 13, Ps. 137: 9, Lam. 4: 5, Zech. 11: 17. If Origen in these cases uses allegorics on doctrinal and ascetical grounds, the Nilus of Ancyra narrows it down to the ascetic subject.
    W swoim głównym piśmie na temat monastycznej ascezy, De monastica exercitatione, Nil z Ancyry (zm. ok. 430) stosuje wiele alegorycznych wyjaśnień Biblii, zwłaszcza Starego Testamentu. Niektóre z nich zdają się nosić ślady wpływu Orygenesa. Wpływ Aleksandryjczyka, bezpośredni lub pośredni, odnajdujemy w aluzjach Nila z Ancyry do: Rdz 3, 15, Sdz 15, 4, 1 Sm 14, 13, Ps 137 (136), 9, Lm 4, 5, Za 11, 17. O ile Orygenes stosuje alegorię w tych przypadkach na gruncie doktrynalnym i ascetycznym, to Nil z Ancyry zawęża ją na ogół do tematyki ascetycznej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 407-422
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What body will not inherit the kingdom of God? An early Christian exegesis of the First Epistle to the Corinthians 15:50
    Jakie ciało nie odziedziczy królestwa Bożego? Wczesnochrześcijańska egzegeza 1Kor 15, 50
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612855.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ciało
    zmartwychwstanie
    św. Paweł
    egzegeza patrystyczna
    Ireneusz
    Tertulian
    Orygenes
    body
    resurrection
    St. Paul
    patristic exegesis
    Irenaeus
    Tertullian
    Origen
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie egzegezy wersetu 1Kor 15, 50 w literaturze wczesnochrześcijańskiej na przykładzie pism trzech autorów, reprezentujących podstawowe tradycje geograficzno-kulturowe funkcjonujące w Kościele pierwszych wieków: Ireneusza z Lyonu – przedstawiciela tradycji azjatyckiej; Tertuliana z Kartaginy – związanego z tradycją północnoafrykańską, zbliżoną w wielu punktach do azjatyckiej; oraz Orygenesa – wywodzącego się z tradycji aleksandryjskiej. U wszystkich wspomnianych pisarzy przeważała interpretacja moralna zwrotu „ciało i krew” jako grzesznych uczynków, które należy porzucić, aby wejść do królestwa niebieskiego. Każdy z nich dopuszczał jednak również swoistą interpretację dosłowną tego wersetu, próbując pogodzić ją z fundamentalną prawdą wiary o cielesnym zmartwychwstaniu: Ireneusz akcentował, że ciało nie może zmartwychwstać i osiągnąć królestwa Bożego o własnych siłach, a jedynie z pomocą Ducha Świętego; Tertulian był przekonany, że ciało w ziemskiej postaci zmartwychwstanie, ale nie będzie mogło wejść do królestwa niebieskiego bez przyjęcia nowych cech; Orygenes posunął się najdalej, podając w wątpliwość powrót do życia ciał w ziemskim kształcie. Przeanalizowane komentarze do Pawłowego wersetu dowodzą, że egzegeza patrystyczna była ukierunkowana teologicznie i zależna od ówczesnych sporów doktrynalnych. Ukazują też pewien paradoks: niekiedy w celu uzasadnienia konkretnego stanowiska filozoficzno-teologicznego zwolennik literalizmu lub umiarkowanej alegorezy mógł przywiązywać większą wagę do przenośnego znaczenia tekstu natchnionego niż zdeklarowany alegorysta, który z kolei odwoływał się do daleko idącej interpretacji dosłownej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 461-474
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz heretyków w „Moralia in Iob” Grzegorza Wielkiego
    The Image of the Heretics in Gregory the Great’s "Moralia in Iob"
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613436.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Grzegorz Wielki
    Moralia in Iob
    Heretycy
    herezja
    egzegeza alegoryczna
    patrystyka
    Gregory the Great
    heretics
    heresy
    patristic
    alegorical exegesis
    Opis:
    One of the key themes of the Moralia in Iob, or Gregory the Great’s commentary to the Book of Job, is the allegorical interpretation of Job’s three friends as heretics. Herewith the image of the heretics emerging from this work is not a historical presentation. Rather, it is a strongly rhetorical critical assessment of the phenomenon of heresy, enriched with analyzes and recommendations of a moral-spiritual nature. He addressed the issue of heresy for the most part due to apologetic motives, aiming at defending the orthodox faith. The image of the heretic has been strongly subdued to the process of rethoricization for this purpose. Frequent use of invective went hand in hand with a high degree of generality in the presentation of the personality and mode of operation of heretics. Gregory the Great hardly ever referred to specific figures of heretics and these were usually people of the past era, mainly the inventors of the great errors from the IVth and Vth centuries, like Arius or Eutyches. The portrayal of heretics as people characterized mainly by three vices – pride, hypocrisy and stupidity – assumes in Moralia a form of a topos, or a repetitive motif on a literary basis, appearing in the majority of early Christian anti-heretic texts. Admittedly, the most unique element in Gregory’s exegesis is the connection of the heretics’ traits of personality to the majority of the statements appearing in the book of Job. Only some of these allegories find their parallels in commentary on the book of Job attributed to Hieronim’s student, Philip Presbyter, whose work was most probably known to the Pope. Surely, Gregory encountered during his ministry the remainders of such earlier heresies as Arianism or Donatism, which could have led him to a wider reflection on the activities of heretics. However, it raises the question why in the late Christian antiquity, when the time for the emergence of great heretical movements passed, the critique of the heresy phenomenon became the main subject of the spiritual exegesis of the Book of Job.
    Jednym z głównych wątków tematycznych Moraliów, czyli komentarza Grzegorza Wielkiego do Księgi Hioba jest interpretacja trzech przyjaciół Hioba jako heretyków. Niniejszy artykuł przedstawia obraz środowiska heretyków wyłaniający się z dzieła Grzegorza. Nie ma on charakteru prezentacji historycznej. Jest to silnie zretoryzowana krytyczna ocena zjawiska herezji, wzbogacona o analizy i zalecenia o charakterze moralno-duchowym. Problematykę herezji Grzegorz poruszał przede wszystkim z pobudek apologetycznych, mających na celu obronę ortodoksyjnej wiary. Obraz heretyka został w tym celu silnie zretoryzowany. Częste stosowanie inwektywy szło w parze z dużym stopniem ogólności w przedstawianiu osobowości i sposobu działania heretyków. Grzegorz bardzo rzadko odwoływał się do konkretnych postaci heretyków i zazwyczaj były to osoby z epoki minionej, głównie wielcy błędnowiercy IV i V wieku, jak Ariusz czy Eutyches. Charakterystyka heretyków jako ludzi odznaczających się głównie trzema wadami – pychą, obłudą i głupotą – przybiera w Moraliach formę toposu, czyli motywu literackiego, pojawiającego się w większości wczesnochrześcijańskich tekstów antyheretyckich. Najbardziej oryginalnym elementem w sposobie prezentacji heretyków przez Grzegorza było powiązanie z ich cechami osobowościowymi większości wypowiedzi pojawiających się w księdze Hioba. Tylko niektóre z tych alegorii znajdują swoje paralele w przypisywanym uczniowi Hieronima, Filipowi Prezbiterowi, komentarzu do księgi Hioba, który najprawdopodobniej był znany papieżowi. Grzegorz zetknął się z pewnością w swojej posłudze z pozostałościami takich wcześniejszych herezji jak arianizm czy donatyzm, co mogło go skłaniać do szerszej  refleksji na temat dzialalności heretyków. Budzi jednak zastanowienie, dlaczego w epoce późnego antyku chrześcijańskiego, gdy minął czas powstawania wielkich ruchów heretyckich, właśnie krytyka fenomenu herezji stała się głównym przedmiotem duchowej egzegezy Księgi Hioba.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 475-500
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Augustyńska interpretacja sankcji za gniew (Mt 5, 22bc) na tle wczesnochrześcijańskiej egzegezy
    St. Augustine’s Interpretation of the Sanctions for Anger (Matthew 5:22bc) Seen in the Light of the Early Christian Exegesis
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43573852.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Gniew
    Mt 5:22
    egzegeza patrystyczna
    Augustyn z Hippony
    Anger
    Matthew 5:22
    Augustine of Hippo
    patristic exegesis
    Opis:
    W Mt 5, 22 zostają skierowane niezwykle surowe słowa przeciwko gniewowi, w których zostały nałożone pewne sankcje za gniew, w zależności od jego trzech różnych przejawów. Autor artykułu stara się usystematyzować zebrane odniesienia ojców greckich i łacińskich do Mt 5, 22bc, w których gniew zostaje poddany moralnej kwalifikacji. Artykuł stanowi przegląd myśli patrystycznej na ten temat.
    In Matthew 5:22, extremely harsh words against anger are addressed, in which certain sanctions are imposed for anger, depending on its three different manifestations. The author of article tries to systematise the collected references of the Greek and Latin Fathers to Mt 5:22bc, in which anger is subjected to a moral qualification. The article provides an overview of patristic thought on the subject. The author extracts St. Augustine’s thought on the subject and shows it against the background of the exegesis of other writers.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2024, 89; 123-148
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praesentia carnalis Christi. Incarnation Terminology in the Anti-heretical Polemic of Philastrius of Brescia
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43560842.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Wcielenie
    terminologia patrystyczna
    Filastriusz z Brescii
    herezje
    incarnatio
    incorporatio
    praesentia carnalis Christi
    Incarnation
    patristic terminology
    Philastrius of Brescia
    heresies
    Opis:
    The terminology found in one of the oldest Latin catalogs of heresies, Diversarum hereseon liber, written by Philastrius, bishop of Brescia (330-387/388), was adapted to the needs of anti-heretical polemics, and at the same time reflected the way of talking about Christ’s earthly mission, characteristic of the Latin patristic literature of the second half of the 4th century. A detailed philological and theological analysis of Philastrius’s treatise led to the following conclusions: (1) The terminology used by the author was rooted in the early Christian tradition (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), but also original through the use of his own formula praesentia carnalis; (2) The vocabulary used in the catalog was strictly dependent on the subject of the doctrinal dispute. In polemics with docetistic heresies, Philastrius used the term caro more often than corpus, describing the body and, indirectly, the entire human nature of Christ. In the discussion with heresies that did not directly address the subject of the body of Christ, and also when presenting the orthodox teaching of the Church on the Incarnation of the Son of God, he used the term incorporatio more often than incarnatio; (3) The favorite phrase used by the Bishop of Brescia to describe the Incarnation was praesentia carnalis Christi. With it, Philastrius emphasized several important aspects of the theology of the Incarnation: the real corporeality of the person of Christ; the presence of the Son of God among people and its salvific purpose; a long process of revealing God to man, related to the Old Testament prophecies, the fulfillment of which was the coming of the Savior to earth.
    Terminologia występująca w jednym z najstarszych łacińskich katalogów herezji Diversarum hereseon liber Filastriusza, biskupa Brescii (330-387/388), była dostosowana do potrzeb antyheretyckiej polemiki, a zarazem odzwierciedlała sposób mówienia o ziemskiej misji Chrystusa charakterystyczny dla łacińskiej literatury patrystycznej 2. poł. IV wieku. Szczegółowa analiza filologiczno-teologiczna traktatu Filastriusza pozwoliła na sformułowanie następujących wniosków: (1) Terminologia używana przez autora na określenie wcielenia była zakorzeniona we wczesnochrześcijańskiej tradycji (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), ale też oryginalna poprzez zastosowanie własnej formuły praesentia carnalis; (2) Stosowane słownictwo było ściśle zależne od tematyki sporu doktrynalnego. W polemice z herezjami o nastawieniu doketystycznym Filastriusz używał częściej terminu caro niż corpus, określając nim ciało, a także pośrednio całą ludzką naturę Chrystusa. Natomiast w dyskusji z herezjami nieporuszającymi wprost tematu ciała Chrystusa, a także podczas prezentowania ortodoksyjnej nauki Kościoła na temat wcielenia Syna Bożego, stosował częściej termin incorporatio niż incarnatio; (3) Ulubionym sformułowaniem używanym przez Biskupa Brescii na określenie wcielenia był zwrot praesentia carnalis Christi. Za jego pomocą Filastriusz podkreślał kilka istotnych aspektów teologii wcielenia: rzeczywistą cielesność osoby Chrystusa; obecność Syna Bożego wśród ludzi oraz jej zbawczy cel; długi proces objawiania się Boga człowiekowi, związany ze starotestamentalnymi zapowiedziami, których wypełnieniem było przyjście Zbawiciela na ziemię.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 395-414
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patrystyczno-biblijna argumentacja kwestii eschatologicznych w traktacie Juliana z Toledo „Prognosticum futuri saeculi”
    The Patristic-Biblical Argumentation of Eschatological Issues in Julian of Toledo’s Treatise “Prognosticum futuri saeculi”
    Autorzy:
    Kasprzak, Dariusz Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43573713.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Julian z Toledo
    Prognosticum futuri saeculi
    argumentacja patrystyczna i biblijna
    eschatologia
    Julian of Toledo
    patristic and biblical argumentation
    eschatology
    Opis:
    Traktat Juliana z Toledo (642-690), zatytułowany Prognosticum futuri saeculi, wywarł wielki wpływ na późniejszą teologię i religijność Kościoła zachodniego. Przepisano go w tysiącach egzemplarzy i był dostępny w większości średniowiecznych bibliotek. Argumentacja teologiczna stosowana przez Juliana z Toledo w traktacie Prognosticum futuri saeculi jest w dużej mierze zapożyczona. Autor opiera metodę dowodzenia prawdziwości teorii o ogniu pośmiertnie oczyszczającym dusze przede wszystkim na myśli eschatologicznej wypracowanej przez uznane autorytety Kościoła Zachodniego: Augustyna z Hippony, Grzegorza Wielkiego, Juliana Pomeriusza. Źródłowo koncepcja istnienia dusz po śmierci fizycznej ciał czy koncepcja natychmiastowego wynagrodzenia dusz po śmierci fizycznej ciał wyprowadzona jest z filozofii greckiej, natomiast kwestia leczenia dusz w zaświatach czy ognia oczyszczającego dusze jest zapożyczeniem z judeochrześcijańskich apokryficznych apokalips. Argumentacja biblijna stanowi jedynie dodatkowe potwierdzenie tez przyjętych wcześniej z autorytetu ojców zachodnich. Cytaty biblijne, których Julian użył w argumentacji na rzecz eschatologicznego stanu pośredniego niczego nie dowodzą, gdyż w tekście biblijnym na poziomie znaczenia sensu dosłownego, zamierzonego przez autora biblijnego, takie treści po prostu nie istnieją. Julian nie stara się wydobyć oryginalnego znaczenia tekstu biblijnego w sensie egzegetycznym, a jego argumentacja biblijna jest aprioryczna przy nadawaniu mu znaczenia ponadsłownego.
    Julian of Toledo's (642-690) treatise, entitled Prognosticum futuri saeculi, had a great influence on the later theology and religiosity of the Western Church; it was transcribed in thousands of copies and was available in most medieval libraries. The theological argumentation used by Julian of Toledo in his treatise Prognosticum futuri saeculi is eminently repetitive. In his method of proving the veracity of the theories posited about fire purifying souls posthumously, the author draws primarily on eschatological thought developed by the authorities of the Western Church that he recognized: Augustine of Hippo, Gregory the Great, Julian Pomerius. The source of the concept of the existence of souls after the physical death of bodies or the concept of the immediate remuneration of souls after the physical death of bodies derives from Greek philosophy, while the question of the healing of souls in the hereafter or the fire that purifies souls is a borrowing from the Judeo-Christian apocryphal apocalypses. The biblical argumentation is an add-on for him and is only meant to be a confirmation of the theses previously accepted from the authority of the Western Fathers. The biblical quotations used by Julian of Toledo in favor of eschatology an intermediate state do not prove anything, since in the biblical text at the level of literal meaning intended by the biblical author such content simply does not exist. Julian is not trying to extract the original meaning of the biblical text in an exegetical sense, and his biblical argumentation is an apriori interpretation of the biblical text while giving it more-than-literal meaning.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2024, 89; 149-174
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba Jezusa Chrystusa i jej uniwersalne znaczenie. Perspektywa patrystyczna
    A Person of Jesus Christ and His Universal Importance. Patristic Perspective
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612550.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jezus Chrystus
    Chrystologia
    Człowiek
    Osoba
    ludzkość
    patrystyka
    Ojcowie Kościoła
    Jesus Christ
    Christology
    Human Being
    Person
    Mankind
    Patristic
    Church Fathers
    Opis:
    II merito principale dei Padri della Chiesa consiste nell’aver elaborato i concetti fondamentali e i principi fondanti della dottrina di fede. In modo particolare, tale contributo va valorizzato nella cristologia perche rimane significatvo e valido anche per le ricerche odierne in questo ambito teologico. La cristologia si fonda sui tre principi. 1. Cristo e Salvatore di tutto l'uomo. La sua incamazione garantisce la salvezza di tutto l'essere umano (corpo, anima, intelletto, volonta, sentimento), poiche Egli e vero uomo. La cristologia patristica segue il principio: „II Verbo di di Dio si fece uomo, perchć l'uomo diventasse dio”. 2. Cristo e Salvatore di tutti gli uomini. L’universalita della salvezza e garantita dall'assunzione dal Verbo della natura umana comune a tutte le persone. Egli si e unito in qualche modo ad ogni uomo. 3. La salvezza di Cristo ha anche una dimensione cosmica in quanto Lui e la pienezza della verita di cui i germi si trovano in ogni creatura (Giustino Martire) e in Lui vengono ricapitolate tutte le cose (Ireneo di Lyone). Questi tre principi si fondano sull'ontologia del mistero di Gesu Cristo, ma, al tempo stesso, mantengono un forte e realistico carattere soteriologico. Anzi, il loro fondamento ontologico e garante della validita e dell’universalita della soteriologia. In ąuesto senso, la cristologia dei Padri non conosce l'antinomia tra ontologia e soteriologia di cui si e tanto parlato nella riflessione cristologica del XX secolo. La cristologia patristica rimane attuale e istruttiva nella sua struttura fondante, indicando come presentare organicamente il mistero di Gesu Cristo, vero Dio e vero uomo.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 539-547
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La reception du Livre d’Amos par les peres. Proposition Methodologique
    The reception of the Book of Amos by the church fathers: A methodological proposal
    Autorzy:
    Charpin-Ploix, Marie Lucie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612983.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Amos
    Church Fathers
    patristic interpretation of Scripture
    reception and influence of Amos
    methods
    quotations
    styles of expression and irony
    Opis:
    Is the method of tracking scriptural references to determine the influence of a biblical book on the Fathers of the Church sufficient? Or, would it be more appropriate to expand our methodological resources by taking the convergence of different types of elements into account ? This article seeks to demonstrate the complementary nature of these methods through the example of the reception of the Book of Amos by four Fathers of the Church. The list of quotations by Justin Martyr, Ireanaeus, and Origen is used to perceive how they appeal to and interpret the Book of Amos, as well as the particular status they grant it. In addition to this initial method, a semantic and stylistic analysis of Basil of Caesarea’s Homily VIII reveals supplementary forms of the reception of Amos and thus indicates the important influence of the prophet on this Father and Doctor of the Church.
    Artykuł dotyczy recepcji księgi proroka Amosa u pisarzy chrześcijańskich jak Justyn, Ireneusz, Orygenes i Bazyli. Gdy chodzi o pierwszych trzech Autorka posługuje się metodą przytaczania i analizy cytatów z księgi Amosa, które znajdują się w dziełach tychże teologów. W takim przypadku wystarczy posłużyć się indeksem biblijnym, aby tego rodzaju cytaty odnaleźć. Jednakże Autorka stwierdza, że samo przytaczanie cytatów może okazać się niewystarczające, gdyż w niektórych pismach patrystycznych są aluzje do poszczególnych ksiąg biblijnych, nawet gdy nie ma wprost cytatów. Takie właśnie aluzje były zasygnalizowane w homiliach Bazylego Wielkiego: Homilia in illud: Destruam horrea mea (Luc 12, 18) oraz Homilia dicta tempore famis et siccitatis. Aluzje do proroka Amosa polegają na podobieństwie w sposobie omawiania poszczególnych zagadnień.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 71-83
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblia i filozofia w konfrontacji Bazylego Wielkiego z apolinaryzmem
    The comparison between Bible and philosophy in controversy with apollinarism of Basil the Great
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612932.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bazyli Wielki
    Apolinary z Laodycei
    chrystologia
    patrystyka
    filozofia
    interpretacja biblijna
    Basile the Great
    Apollinarius of Laodicea
    Christology
    Patristic
    philosophy
    biblical interpretation
    Opis:
    This article presents the role played by philosophy and biblical exegesis in controversy with Apollinarius of Laodicea. First of all it tries to present the general context of the dispute, then to develop Basil’s theological thinking and apply it to the problematic Christological field, where Apollinarius directed his challenge. Faced with the anthropological-soteriological problem relating to the defence of the integrity of Christ’s human nature, Basil draws on Stoic and Neoplatonic philosophical tradition. Then, this paper focuses attention on Basil’s interpretation of some biblical passages in the confutation of Apollinaris’ doctrine. Basil had started the controversy by describing Apollinarius as supporter of fabulous theories, which are not based on the Scriptures, and of Judaizing ideas which concerned the eschatological renewal. Generally, the Cappadocian prefers to distance himself from Apollinaris and does not intervene in complete manner on the theological debate. The bishop – monk tries to unmask the errors of the opponents’ theories starting with the correct interpretation of the scriptural passages used by Apollinarius. In some points of his works, the Cappadocian insists that the Savior had a soul capable of feeling and suffering. According to the bishop of Caesarea some of anthropological and philosophical principles used by Apollinaris, along with the distorted reading of biblical texts, revealed the ambiguities and the inconsistencies of his arguments.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 217-241
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wątki angelologiczne w egzegezie patrystycznej 1Kor 11,10
    The Angelological Topics in Patristic Exegesis of 1Cor 11:10
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43571675.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    1 Kor 11,10
    egzegeza patrystyczna
    kobieta
    aniołowie
    zasłona
    wczesne chrześcijaństwo
    1 Cor 11:10
    Patristic exegesis
    woman
    angels
    veil
    Early Christianity
    Opis:
    Stosunkowo najwięcej uwagi 1 Kor 11,10 poświęcili ci z pisarzy wczesnego Kościoła, którzy szerzej zajmowali się „kwestią kobiecą”. Zagadnienie nakrywania głów welonem przez kobiety była analizowana w kontekście społecznym, kulturowym i religijnym starożytności. Tekst św. Pawła zachęcał chrześcijan, by szukać argumentów stricte religijnych, celem uzasadnienia praktyki noszenia zasłony przez kobiety. Dyspozycje praktyczne wprowadzono więc w sferę rozważań teologicznych. Pisma starożytnych autorów potwierdzają tę wizję, chociaż wielu z nich wybrało wizję nacechowaną wątkami angelologicznymi. Nie brakowało jednak innych kontekstów interpretacyjnych. Już Ojcowie przednicejscy pozwalają na odkrycie powiązań hermeneutycznych tekstu pawłowego z Rdz 6,1-4. Zakres określania „aniołów”, o których wspomina perykopa pawłowa, był dosyć szeroki. Identyfikowano ich nie tylko z bytami niebiańskimi, ale także z upadłymi aniołami, osobami celebrującymi liturgię i jej uczestnikami. Mogli to być również postronni obserwatorzy. W późniejszym okresie problematyka była już inna, na co wpłynęło okrzepnięcie doktryny Kościoła oraz racje społeczne, zwyczajowe i liturgiczne. Nałożenie welonu (velatio) stało się synonimem poświęcenia się Bogu przez dziewice.
    Relatively 1 Cor 11:10 received the most attention from those of the early Church writers who dealt more extensively with the „woman’s question”. The question of the veil for women was analyzed in the social, religious and cultural contexts of antiquity. St. Paul's text encouraged Christians to seek stricte religious arguments to justify the practice of wearing the veil by women, placing it in the context of a theological choice. Ancient Christian writings confirm this view, but many authors choose the path of reflection impregnated with elements of angelological doctrine. However, there was no shortage of other interpretative contexts. In the ante-Nicene Fathers, it was possible to discover the hermeneutical links of the Pauline text with Gen 6:1-4. The range of „angels” referred to in the Pauline pericope was quite broad. They were identified not only with celestial beings but also with the fallen angels, the celebrants in the liturgy and its participants. It could also have been the strangers who observed the rites. In the later period, the issues were different. In reality, the doctrine of the Church and the social reasons, customs, as well as practices in liturgical assemblies have been consolidated. The veil became a symbol that invoked a positive image of women. The imposition of the veil (velatio) became synonymous with the consecration to God by the virgins.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 88; 195-226
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo wiary czy uczynki prawa? Dylemat pierwszych chrześcijan w Commentarium in epistulam ad romanos Orygenesa
    The law of faith or the deeds of the law? The dilemma of the first Christians in Origen’s Commentarium in epistulam ad romanos
    Autorzy:
    Duda, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612511.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Orygenes
    teologia patrystyczna
    wiara
    Prawo Mojżeszowe
    prawo wiary
    życie chrześcijańskie
    Origen
    patristic theology
    faith
    the Law of Moses
    the law of faith
    Christian’s life
    Opis:
    One of the most crucial problems that split the newly developing Church was the argumentation between the baptized Jews, the Christians deriving from pagans and Gnostics mainly concerned the issue of respecting Moses Law and connected with it circumcision. That problem was deeply analyzed in the preaching of one of the most prominent Early-Christian writers and Church exegetes Origen (around 253 AD). Origen stressed that both the law of faith as well as Moses Law are strictly connected with God’s Law, which every human should respect in order to reach salvation. And neither the deeds of natural law nor Moses Law have the justification power, since this is actually given directly from Christ via our faith and christening. So humans receive the remission of sins and blessing on the basis of faith, and it is the faith that contributes to salvation. Humans, who have been given salvation, are obliged to respect the law faith in their life, which concerns all Christ’s disciples. And that should be manifested by fasting, mercy, penance, seeking wisdom, etc. We can state though that the law of faith, being God’s gift, is fundamental in a Christian’s life, and the reflection of that is justice and sainthood.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 283-295
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patrystyczna interpretacja zakazu gniewu w Mt 5, 22a
    Patristic Interpretation of the Anger Prohibition in Matthew 5:22a
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43554142.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Mt 5, 22
    Kazanie na Górze
    egzegeza patrystyczna
    gniew
    Augustyn z Hippony
    Matthew 5:22
    Sermon on the Mount
    patristic exegesis
    anger
    Augustine of Hippo
    Opis:
    Radykalne potępienie gniewu w Mt 5, 22 rodzi kilka fundamentalnych pytań: Czy w tej pierwszej antytezie Kazania na Górze w istocie się interpretuje czy zmienia Stare Prawo? W jaki sposób ten radykalny zakaz gniewu jest możliwy do spełnienia? Czy rzeczywiście gniew stawia się na równi z zabójstwem? Czy zakazuje się wszelkiego gniewu? Zbierając odpowiedzi na te podstawowe pytania greckich i łacińskich pisarzy wczesnochrześcijańskich, autor artykułu rekonstruuje patrystyczną propedeutykę do szczegółowej wykładni Mt 5, 22. W sposób szczególny zwraca uwagę na wkład św. Augustyna na tym polu.
    The radical condemnation of anger in Matthew 5:22 raises some fundamental questions: Does this first antithesis of the Sermon on the Mount actually interpret or change the Old Law? How is this radical prohibition of anger fulfilled? Is anger really put on the same level as murder? Is all anger banned? Collecting the answers to these fundamental questions of Greek and Latin early Christian writers, the author of the article reconstructs a patristic propaedeutic for a detailed interpretation of Matthew 5:22, and pays special attention to the contribution of St. Augustine in this field.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 313-338
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja Ojców Kościoła w Confessio catholicae fidei christiana Stanisława Hozjusza
    Reception of the Fathers of the Church in Confessio catholicae fidei christiana by Stanislaus Hosius
    Autorzy:
    Wysocki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613322.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    kardynał Stanisław Hozjusz
    Confessio fidei
    reformacja
    teologia konntreformacyjna
    Ojcowie Kościoła
    argument patrystyczny
    Cardinal Stanislaus Hosius
    Reformation
    Conter- Reformation theology
    Fathers of the Church
    patristic argument
    Opis:
    Among the famous people related to Warmia one of the most prominent is undoubtedly the bishop of Warmia, Cardinal Stanislaus Hosius, a famous diplomat, humanist, lawyer, poet, illuminator scientific life in Warmia, but also a theologian and defender of the Catholic faith. His theological views and his defending of the faith against the reformers are included in a number of his writings, but the greatest influence and fame had his work Confessio catholicae fidei Christiana (Christian profession of the Catholic faith). It was written as an extension of a creed created on request of participants of the Council in Piotrków (1551), who turned to Hosius with request to write a short statement of the most important truths of the Catholic faith. In his work Hosius many times repeatedly referred to the argument from Tradition and he used the writings of the early Christian writers. The article is an attempt to explore how Hosius, arguing with Protestants, uses patristic argument and how he uses the writings of early Christian writers. The article presents as well the idea of the reception of the Fathers of the Church in the most important work of Hosius.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 727-739
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    X͞E MAPIA. Graffito z Groty Zwiastowania w kontekście historyczno–teologicznym
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158055.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nazaret
    Zwiastowanie
    Pozdrowienie Anielskie
    Łk 1:28
    mariologia patrystyczna
    X͞E MAPIA
    Grota Zwiastowania
    graffito
    Nazareth
    Annunciation
    Hail Mary
    Luke 1:28
    Patristic mariology
    Grotto of the Annunciation
    Opis:
    W artykule zostaje przedstawiona historia kultu miejsca Zwiastowania, począwszy od pierwszych jego przejawów. Kolejna część opracowania skupia się na znaczeniu graffito X͞E MAPIA. Wzięto pod uwagę dokumentację odnoszącą się do analizowanej inskrypcji. Dzięki analizowanemu graffito można przyśledzić pobożność chrześcijańską odnoszącą się do osoby Dziewicy Maryi i tajemnicy Zwiastowania. Analizowany dokument epigraficzny jest pewnym dowodem historycznym na kult maryjny w Nazarecie przed soborem Efeskim lub krótko po nim. W pierwszych wiekach Kościoła słowa Łk 1,28 były odczytywane w różnych perspektywach, ujawniając równorodność odcieni interpretacyjnych. „Witaj, Maryjo” nie było tylko zwykłym pozdrowieniem, lecz zaproszeniem do radości, objawieniem pełni czasów i dzieła zbawienia. Te same słowa stają się modlitwą kierowaną ku Maryi i wiążą się z Jej tytułami oraz praktykami liturgicznymi.
    The article presents the history of the Grotto of the Annunciation from the earliest manifestations of the cult. We then focus on the meaning of the graffito X͞E MAPIA from Nazareth. The documentation concerning the inscription in question was examined. Thanks to the graffiti you can see the peculiar Christian memory concerning the person of the Virgin Mary and the annunciation. The grotto of the Annunciation underwent many changes over the centuries. Numerous architectural elements that are part of these older buildings were discovered out of position, showing religious symbols and graffiti, among which a special value assumes the graffito „Hail Mary”. In reality, it is a sure historical document of the Marian cult before the council of Ephesus of the slightly later context. In the first centuries of the Church, the words of the angelic greeting were reread in different perspectives, revealing a multiplicity of interpretative nuances. They are not just a simple greeting, but an invitation to joy, then they announce the newness of the times and the new saving economy. The same words become prayer addressed to Mary and are connected with the various Marian titles and liturgical expressions.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 269-302
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eretici ed eresie nel Chronicon di san Girolamo
    Heretics and heresies in the Chronicon of st. Jerome
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613012.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    St. Jerome
    Eusebius of Caesarea
    Ancient Church History (4th century)
    Heresies
    patristic Theology
    Donatism
    Arianism
    Macedonians
    Council of Rimini
    Council of Seleucia
    Pneumatology
    Aëtians and Eunomians
    Audians
    Photinians
    Opis:
    In the translation of the Chronicon of Eusebius of Caesarea, St. Jerome firmly lists all the heretics and the heresies which – with the complicity of struggles for political power – affected Christianity, causing a sort of internal „martyrdom” for those defending faith. Donatists, Arianists, Macedonians, Anomoeans, Aetians, Audians, Photinians: none escapes the translation and judgement of the Great Dalmatian, who sometimes – impelled by the concise writing style of a chronicle – expresses his own judgement on heretics and their supporters with a single harsh qualification, failing to provide wider evaluations. The fights for the truth invested even the Synods of Rimini and Seleucia, but his concise and keen exposition of the events provides to the reader the information on the facts as well as on the political interference of many decisions, which were not prompted by religious motivations. Once again, an overview of the events presented in his Chronicon – through his „translation” and „tradition” – confirms how divisions and problems within the Church in the past centuries were caused by external motives, as well as often spoiled by the political events and took advantage of the frailty of the human nature, rather than aiming at seeking the truth.
    Kontynuując Chronicon Euzebiusza z Cezarei, wśród wielu innych postaci św. Hieronim wymienia także błędnowierców i odszczepieńców IV w. Wskazuje przy tym częstokroć na ich związki z walką polityczną i władzą świecką, która w owym czasie nękała prawowiernych chrześcijan, czyniąc z nich swoistych „męczenników”. Donatyści, arianie, macedonianie (duchobórcy), eunomianie, aecjanie, audianie, fotynianie nie uniknęli surowej oceny wielkiego Ojca Kościoła, który niekiedy – ograniczony swoistym, krótkim stylem samej Kroniki – nawet poprzez jeden jedyny przymiotnik wyraża całą swoją krytykę i dezaprobatę względem błędnowierców oraz tych, którzy ich wspierali i im schlebiali. Nieustanne walki o czystość wiary nie zawsze kończyły się zwycięstwem, jak to widać np. w postanowieniach synodów z Rimini i Seleucji. Niemniej jednak przekaz faktów, dokonany przez Hieronima, pozwala czytelnikowi poznać choćby w zarysie przebieg i cały niesprzyjający kontekst polityczny tych teologicznych sporów. Po raz kolejny lektura faktów i ich kontekstu historyczno-politycznego potwierdza, iż rozłamy i trudności wewnątrz Kościoła pierwszych wieków były spowodowane działaniami zewnętrznymi władz świeckich, wykorzystującymi ludzką słabość spragnioną raczej władzy niż prawdy.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 371-398
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christophera B. Butlera koncept mariologii patrystycznej
    Autorzy:
    Pek, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158057.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Patristic Mariology
    Fathers of the Church
    Christopher Basil Butler
    John Henry Newman
    Anglicanism
    Catholicism
    Vatican Council II
    mariologia patrystyczna
    Ojcowie Kościoła
    Chistopher Basil Butler
    anglikanizm
    katolicyzm
    sobór watykański II
    Opis:
    Podczas pierwszej sesji Soboru Watykańskiego II w 1962 roku rozstrzygnięto niewielką liczbą głosów, że nauka o Matce Pana zostanie zamieszczona w konstytucji o Kościele. Basil Christopher Butler (1902 – 1986), opat benedyktyński Anglii był jednym z tych, którzy przygotowali projekt dokumentu mariologicznego. Otrzymał on poparcie episkopatu angielskiego. Ch. Butler wykazał w oparciu o dane biblijne i nade wszystko patrystyczne, że Matkę Chrystusa należy ukazywać w perspektywie historii zbawienia. Jego koncept patrystyczny został oparty na starożytnej figurze nowej Ewy, która stanowi pierwowzór Kościoła. Wskazał wiele pism ojców Kościoła. Zostały one wykorzystane w ósmy rozdziale Lumen gentium. Tymczasem we wstępnych projektach mariologii soborowej były nieliczne odniesienia patrystyczne. Należy zauważyć, że Ch. Butler skorzystał z pism J. H. Newmana. Podobnie jak on przeszedł z anglikanizmu na katolicyzm. Tradycja patrystyczna anglikanizmu XIX i początku XX wieku podawała wystarczająco dużo argumentów teologicznych, aby Bogurodzicy nie izolować z wykładu o Kościele.
    In 1962, during the first session of Vatican II, it was decided by a small number of votes that the teaching regarding the Mother of the Lord should be placed in the constitution onthe Church. Basil Christopher Butler (1902-1986), a Benedictine abbot from England, was one of those who prepared the draft for the Mariological document. He received support from the English episcopate. Christopher Butler showed, through biblical and above all patristic sources, that the Mother of Christ ought to be seen in the perspective of salvation history. His patristic concept depended upon the ancient figure of the new Eve, who stands as the model of the Church. He pointed to many writings of the Church Fathers. They were used in the eighth chapter of Lumen Gentium. Meanwhile, in the first council drafts on Mary, there were few patristic references. Worthy of attention is that Christopher Butler used the writings of J.H. Newman. Like him, he left Anglicanism for Catholicism. The patristic tradition of Anglicanism from the 19th and the beginning of the 20th centuries gave sufficient theological arguments that the Mother of God ought not be isolated from the teaching on the Church.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 329-348
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pharisaicus hydrops. Łk 14,2-4 w przepowiadaniu Piotra Chryzologa
    Pharisaicus Hydrops. Luke 14:2-4 in the Preaching of Peter Chrysologus
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43539603.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    kaznodziejstwo patrystyczne
    Łukasz (Ewangelia)
    Piotr Chryzolog
    cuda uzdrowień (Łk 14,2–4)
    wodna puchlina
    Patristic preaching
    Peter Chrysologus
    the miracle of healings (Luke14: 2-4)
    dropsy topic
    Gospel of Luke
    Opis:
    Tekst biblijny niewątpliwie ukształtował treść kazań Piotra Chryzologa. Wygłaszał on homilie także o Ewangelii św. Łukasza. Refleksja na temat uzdrowienia człowieka chorego na wodną puchlinę (Łk 14,2-4) pojawia się w Sermo 99 bis. Kazanie ma wydźwięk polemiczny, lecz dotyczy sytuacji opisanej w tekście ewangelicznym. Jest dopracowane pod względem oratorskim i teologicznym. Chryzolog podkreślał moralne i symboliczne znaczenie choroby. Mówca zastosował odpowiednie środki, by wywołać właściwą reakcję słuchaczy i przekazać naukę moralno-duchową. Jego homilia, podobnie jak inne mowy, obfitowały w figury stylistyczne i realistyczne porównania.
    The biblical texts indubitably shaped the content of the sermons of Peter Chrysologus. He delivered sermons on the Gospel of St. Luke. The lecture on the healing of the man with dropsy (Luke 14:2-4) appears in Sermo 99 bis. The homily has a polemical resonance, but it concerns the situation described in the evangelic text. It is elaborated under a rhetorical and theological aspect. The bishop of Ravenna emphasized the symbolic and moral value of illness. The preacher used the appropriate means to arouse the desired response from the audience and to transmit the spiritual and moral teaching. The homily in question, like other speeches, abandoned rhetorical figures and realistic comparisons.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 85; 167-192
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pedagogia Boża w pismach Ojców Kościoła
    Gods Pedagogy in the Writings of the Church Fathers
    Autorzy:
    Drączkowski, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612581.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    pedagogia
    patrystyka
    Klemens Aleksandryjski
    Tertulian
    Grzegorz Cudotwórca
    Bazyli Wielki
    Hieronim
    Augustyn
    Ojcowie Kościoła
    pedagogy
    patristic
    Clemens of Alexandria
    Tertullian
    Gregory Thaumaturgos
    Basil the Great
    Jerome
    Augustine
    Church Fathers
    Fathers of the Church
    Opis:
    The patristic vision of Catholic pedagogy most fully and clearly, in both global and detailed terms, appears in the doctrine of Clement of Alexandria, as it is shown in this article. other sources, contained in both Greek and Latin church fathers' works (like Tertullian, Gregory Thaumaturgos, Basil the Great, Jerome and Augustine), most often of a contributory nature, do not have the power of expression and clarity that we find in the thought of the Alexandrian. This is a thoroughly theocentric and christocentric vision, which can already be seen in the applied onomastics and pedagogical terminology. This is the "pedagogy of God", "the pedagogy of God's wisdom", "the pedagogy of Christ", whose purpose is "God's education" "education in Christ".
    Patrystyczna wizja pedagogiki katolickiej najpełniej i najbardziej klarownie, zarówno w ujęciu globalnym jak i szczegółowym, jawi się w doktrynie Klemensa Aleksandryjskiego, co zostało ukazane w tym artykule. Pozostałe materiały źródłowe, zawarte zarówno w przekazach greckich jak i łacińskich ojców Kościoła (jak Tertulian, Grzegorz Cudotwórca, Bazyli Wielki, Hieronim i Augustyn), najczęściej o charakterze przyczynkowym, nie posiadają tej siły ekspresji i wyrazistości, którą znajdujemy w myśli Aleksandryjczyka. Jest to wizja na wskroś teocentryczna i chrystocentryczna, co można już dostrzec w stosowanej onomastyce oraz terminologii pedagogicznej. Jest to „pedagogia Boga”, „pedagogia Bożej mądrości”, „pedagogia Chrystusa”, której celem jest „wychowanie Boże” „wychowanie w Chrystusie”.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 137-155
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zachęta do ucieczki podczas prześladowań (Mt 10, 23a) w interpretacji patrystycznej
    The incentive to running away from persecution (Mt 10:23a) in the patristic interpretation
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614237.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Mt 10, 23a
    ucieczka
    prześladowania
    apostazja
    męczeństwo
    egzegeza patrystyczna
    Orygenes
    Tertulian
    Cyprian z Kartaginy
    Hieronim
    Augustyn
    Mt 10:23a
    escape
    persecution
    apostasy
    martyrdom
    patristic exegesis
    Origen
    Tertullian
    Cyprian of Carthage
    Jerome
    Augustine
    Opis:
    The recommendation of escape during the persecution, given by Jesus in Matth 10:23, impelled the ancient commentators to deeper reflection. Apart from the realities of the Christian life threatened by persecution, the views of the montanists rejecting the possibility of escape provoked discussion on this issue. The author of the paper has presented the thought of the Greek and Latin Fathers on this mentioned words of Jesus. The patristic reflection on Matth 10:23 points out, first of all, the reasons for fair act of fleeing. The sources allow us to enumerate the following reasons for fleeing a persecution: 1) a formal obedience to the recommendation of Jesus; 2) the decree of Divine Providence dictating and allowing escape; 3) the attitude of Christ who himself has taken similar opportunity; 4) a respect for human weaknesses that can make someone for various reasons indisposed to martyrdom; 5) a prudence ordering flee in expectation of higher losses than profits incurred by the remaining at home; 6) the trust in God providing a natural way of rescue, without „forcing” Him to the extraordinary help; 7) an urgent missionary and pastoral ministry to perform; 8) to avoid provoking persecutor to evil by own presence; 9) a specific witness of renunciation and sacrifice by leaving own home and possession; 10) the escape understood in the spiritual sense is a secession from the evil and sin. Several authors stand out in the extent and the depth of reflexion about it: Origen, Tertullian, Jerome and Augustine. The authors of 4th Century and the later could be influenced by Cyprian of Carthage. Accused by his opponents, especially novatians, he justifies theologically the escape and validates it by the later attitude: as a carefull shepherd and fearless martyr.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 461-490
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowa Maryi w Kanie Galilejskiej: 'Wina nie mają' (J 2, 3) w recepcji patrystycznej
    Autorzy:
    Nieścior, Leon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158019.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Maryja
    Kana Galilejska
    wino
    Ojcowie Kościoła
    egzegeza patrystyczna
    Maksym Wyznawca
    Jan Chryzostom
    J 2,3
    John 2:3
    Patristic exegesis
    Cana of Galilee
    Wine
    Maxim the Confessor
    John Chrysostom
    Mary
    Fathers of the Church
    Opis:
    Słowa skierowane do Jezusa przez Maryję w Kanie znajdują stosunkowo skromne echo w starożytności. Egzegeza patrystyczna J 2,3 jest podporządkowana historiozbawczemu myśleniu, w którym brak wina na uczcie weselnej jest obrazem wielorakiej niemocy natury ludzkiej i żydowskiego Prawa w odrodzeniu człowieka. Cudownie uczynione przez Chrystusa wino jest symbolem Jego łaski, która wyprowadza człowieka z tego stanu. Ojcowie spekulują nad szczegółami związanymi z godami w Kanie, a zwłaszcza nad alegorycznym znaczeniem sześciu stągwi. Otwierają pole liczniejszym spekulacjom średniowiecznym na ten temat. Wiodącą rolę w interpretacji duchowej zajmuje Maksym Wyznawca, który dokonuje obszernego objaśnienia symboliki związanej z relacją J 2,1-11 w aspekcie historiozbawczym i moralno-ascetycznym. Ojcowie na ogół nie zatrzymują się nad postawą samej Maryi, która wstawia się do Syna za gospodarzami uczty. Dopiero Jan Chryzostom, na gruncie egzegezy antiocheńskiej, snuje ściśle maryjną refleksję. Zastanawia się nad kształtowaniem się wiary Maryi w cudotwórczą i boską moc Syna, która doprowadziła ją do tak subtelnej prośby. Wątek rozwijany przez Chryzostoma znajduje echo u późniejszych pisarzy, a zwłaszcza w hymnach Romana Melodosa. Chociaż Ojcowie Kościoła chętnie interpretują w sposób alegoryczny niektóre szczegóły związane z weselem w Kanie, np. w braku wina dostrzegają całą niedolę nieodkupionej jeszcze ludzkości. Tymczasem prezentując rolę Maryi w całym zdarzeniu, w zasadzie nie wychodzą poza sens dosłowny.
    The words addressed by Mary to Jesus at Cana find relatively modest echoes in antiquity. The patristic exegesis of Jn 2:3 is subordinated to salvation-historical thinking, in which the lack of wine at the wedding feast is an image of the powerless human nature and Jewish law in the spiritual restoration of man. The wine miraculously made by Christ is a symbol of his grace which brings man out of this state. The Fathers speculate on the details of the feasts at Cana, especially seek allegorical meanings of the six waterpots. They open the door to more numerous medieval speculations on this subject. The leading role in the spiritual interpretation is played by Maxim the Confessor, who provides a comprehensive explanation of the symbolism related to the account of John 2:1-11 in salvation-historical and moral-ascetic terms. Fathers generally do not dwell on the attitude of Mary herself, who intercedes to her Son for the hosts of the feast. Only John Chrysostom, on the basis of Antiochian exegesis, carries on a strict Marian reflection. He reflects on the formation of Mary’s faith in the miraculous and divine power of her Son, which led her to such a subtle request. The motive developed by Chrysostom echoes in later writers, especially in the hymns of Romanos the Melodist. Although the Church Fathers readily interpret in the allegorical manner some details of the wedding at Cana, e.g. in the absence of wine they perceive all the misfortune of yet unredeemed humanity. Meanwhile in presenting the role of Mary in the whole event they basically do not go beyond the literal sense.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 7-24
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Późnostarożytne apele o rozpoznanie godności ludzkiej: Bazyli z Cezarei Kapadockiej, Ambroży z Mediolanu, Leon Wielki, Anonim z Werony
    Autorzy:
    Guerrero van der Meijden, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158102.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    human dignity
    patristic anthropology
    Church Fathers
    Basilius of Caesarea
    Ambrose of Milan
    Leo the Great
    Master of Verona
    godność człowieka
    antropologia patrystyczna
    Ojcowie Kościoła
    Bazyli Wielki
    Ambroży z Mediolanu
    Leon Wielki
    Mistrz z Werony
    Opis:
    Artykuł omawia późnostarożytne chrześcijańskie apele o uznanie godności ludzkiej sformułowane przez Bazylego z Cezarei, Ambrożego z Mediolanu, Leona Wielkiego i anonimowego Mistrza z Werony. Analiza podzielona jest na części odnoszące się do każdego z wymienionych autorów, a kończy ją sekcja poświęcona, po pierwsze, wzajemnym powiązaniom między przedstawionymi tekstami i hipotezie o wzorowaniu się Leona tekstami Bazylego i Ambrożego, a po drugie, wpływom tychże apeli na myśl późniejszych wieków. Badanie wskazuje biblijne, starogreckie i rzymskie źródła chrześcijańskich wezwań. Twierdzę, że sformułowanie Leona jest pośrednio inspirowane delficką formułą gnothi seauton, która została przez chrześcijańskich myślicieli doprecyzowana do statusu aksjologicznego człowieka i uzupełniona wyrażeniami biblijnymi.
    The article analyses late ancient Christian appeals to recognize human dignity, specifically those formulated by Basil of Caesarea, Ambrose of Milan, Leon the Great and an anonymous Master of Verona. The analyses is divided into parts pertaining to each listed author and finalized with sections investigating firstly, the interrelations between the presented texts as well as a hypothesis of Leo’s reliance on Basil’s and Ambrose’s texts, and secondly, the influences of the appeals on the subsequent centuries. The study points to biblical, ancient Greek and Roman inspirations of various calls. I argue that Leo’s formulation is indirectly inspired by the Delphic gnothi seauton formula that was specified by the Christian thinkers to human axiological status and filled in with biblical expressions.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 83; 141-162
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Resistenza e resilienza in Cipriano di Cartagine e Gregorio di Nazianzo
    Autorzy:
    Accorinti, Domenico
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158101.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    odporność
    plaga
    Cyprian z Kartaginy
    Grzegorz z Nazjanzu
    wytrwałość religijna
    wytrwałość
    Biblia
    patrystyka
    eschatologia
    Tomasz z Akwinu
    Tertulian
    Filagriusz
    resilience
    plague
    Cyprian of Carthage
    Gregory of Nazianzus
    endurance
    Bible
    Patristic
    Eschatology
    Saint Thomas Aquinas
    Tertullian
    Philagrius
    Opis:
    Come sottolineano Clemens Sedmak e Małgorzata Bogaczyk-Vormayr nella loro introduzione a Patristik und Resilienz (Berlin 2012), la resilienza umana deve essere intesa come la capacità di cambiare sé stessi in risposta a una crisi, non già di tornare a un punto di partenza (Einleitung, 3). Dopo una parte introduttiva sui diversi significati e aspetti della resilienza, questo articolo discute alcuni testi di Cipriano di Cartagine (De mortalitate, AdDemetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) e Gregorio di Nazianzo (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) che possono essere di qualche interesse per l’attuale discussione sulla resilienza. Entrambi gli autori, infatti, partendo dalla medesima prospettiva escatologica, sembrano condividere una dinamica nozione di resilienza, che non è una mera sopportazione delle avversità, ma la capacità di trasformare una situazione negativa in unarisorsa esistenziale.  
    As Clemens Sedmak and Małgorzata Bogaczyk-Vormayr point out in their introduction to Patristik und Resilienz (Berlin 2012), human resilience must be understood as the ability to change oneself in response to a crisis, and not to return to a starting point (Einleitung, 3). After an introductory part on the different meanings and aspects of resilience, this paper discusses some texts by Cyprian of Carthage (De mortalitate, Ad Demetrianum, De bono patientiae, De dominica oratione) and Gregory of Nazianzus (Or. 26, Ep. 223, 30-36, 92) that may be of some interest for the current discussion on resilience. Indeed, starting from the same eschatological perspective, both authors seem to share a dynamic notion of resilience, which is not a mere endurance of the adversity, but the ability to transform a negative situation into an existential resource.  
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 83; 109-140
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tropologia w hermeneutyce Hieronima ze Strydonu
    Tropology in the Hermeneutics of Saint Jerome
    Autorzy:
    Nowaszczuk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43575170.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    tropologia
    sensy Biblii
    antyczna hermeneutyka
    alegoreza patrystyczna
    egzegeza Ojców Kościoła
    moralna interpretacja Pisma świętego u Hieronima ze Strydonu
    Tropology
    Senses of Bible
    Ancient hermeneutic
    Patristic allegoresis
    Moral interpretation of Scripture by Saint Jerome
    Exegesis of the Church Fathers
    Opis:
    Tropologia to jedna z patrystycznych metod interpretacji tekstu biblijnego. Święty Hieronim włącza ją do swojego kanonu hermeneutycznego, który nazywa „potrójną deskrypcją i regułą Pisma świętego” (triplex descriptio et regula Scripturarum). Tłumaczy również, że istotą tropologii jest interpretacja moralna. Przedstawienie proweniencji tej metody, a dalej prezentacja, na czym ona polega w rozumieniu świętego Hieronima i jakimi rządzi się regułami, stanowi zasadniczy problem niniejszego studium.
    Tropology is one of the patristic methods of interpreting the biblical text. Saint Jerome includes it in his hermeneutical canon, which he calls "the triple description and rule of Sacred Scripture" (triplex descriptio et regula Scripturarum). He also explains that the essence of tropology is moral interpretation. The main problem of this study is to present the provenance of this method, and then to discuss what it consists of in the understanding of Saint Jerome and what rules it is governed by.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2024, 89; 85-106
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potentia dei absoluta et potentia dei ordinata u Orygenesa? Nowa próba wyjaśnienia kontrowersyjnych fragmentów De principiis
    Potentia dei absoluta et potentia dei ordinata in Origen? A new attempt to explain the controversial fragments of De principiis
    Autorzy:
    Mrugalski, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612076.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Orygenes
    moc Boga
    potentia Dei absoluta
    potentia Dei ordinata
    nieskończoność Boga
    transcendencja Boga
    niepoznawalność Boga
    mądrość Boga
    Filon z Aleksandrii
    filozofia patrystyczna
    wpływy filozoficzne na doktrynę chrześcijańską
    Origen
    power of God
    infinity of God
    transcendence of God
    unknowability of God
    wisdom of God
    Philo of Alexandria
    patristic philosophy
    philosophical influences on Christian doctrine
    Opis:
    The medieval dispute over the absolute and the ordered, power of God (potentia Dei absoluta et potentia Dei ordinata) began with a tract by Peter Damian entitled De divina omnipotentia. One of the questions posed in this work was whether God could indeed do everything, including those things that God did not in fact do. The same question, and a similar answer, appears in Origen’s work Contra Celsum: God can do everything except that which is evil. The impossibility of doing evil, however, does not diminish the omnipotence of God, because evil, is by its very nature, non-being. Beyond that, Origen, in numerous statements appearing in his exegetical works, distinguishes between the absolute power of God, which is infinite, and the power of God that creates the world and operates within it, which has a certain God-given limit – that is, this power is adapted to the abilities of the creatures who receive it. The purpose of this article is to show that, in the light of the distinction of the potentia Dei absoluta and the potentia Dei ordinata, fragments of De principiis (II 9.1 and IV 4.8), in which a finite world and finite power of God are posited, can be interpreted in a new way. Many contemporary scholars, on the basis of these fragments, conclude that Origen inherited from the Greek philosophers a negative understanding of infinity as something imperfect, but the analysis carried out in this article shows something different. In talking about a certain range of God’s power, which is available to creatures, or in which creatures participate only partially, Origen does not actually exclude the proposition that, in God himself, power – existing in an absolute way – can be infinite.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 493-526
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieskończoność Boga u Orygenesa: przyczyna wielkiego nieporozumienia
    The infiniteness of God in Origen: a great misunderstanding
    Autorzy:
    Mrugalski, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612720.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    nieskończoność Boga
    moc Boga
    wiedza Boga
    filozofia patrystyczna
    Orygenes
    Filon z Aleksandrii
    Klemens z Aleksandrii
    wpływ greckiej filozofii na chrześcijaństwo
    Platon
    Arystoteles
    Plotyn
    the infiniteness of God
    the power of God
    the knowledge of God
    patristic philosophy
    Origen
    Philo of Alexandria
    Clement of Alexandria
    the influence of Greek philosophy on Christianity
    Plato
    Aristotle
    Plotinus
    Opis:
    Many historians of ideas – philosophers and theologians – believe that the first thinker to introduce the concept of a positive understanding of the infiniteness of God was Plotinus. In Greek philosophy, however, something infinite was understood as “unfinished” and therefore “imperfect”. All the same, according to many scholars, Christianity took the concept of the infiniteness of God precisely from the founder of neo-Platonism. One of the reasons for which researchers of the doctrines of the ancient world persist in this thesis even today is the fact that, in the writings of Origen – who lived at the time of Plotinus – we find the expressions which might give readers the impression that God’s power is finite, since God brought into existence a finite number of created beings. This article argues that this widely-held interpretation is wrong. Philo and Clement, a Jewish and a Christian thinker, both of Alexandria – from whose doctrines Origen borrowed abundantly – wrote of an infinite God before Origen did. In the surviving works of Origen, moreover, he nowhere states explicitly that God’s power is finite, although it is true that, according to him, God created a finite number of creatures. The controversial thesis of a finite God is found only in fragments written by ancient critics of Origen’s teaching. A detailed analysis of Origen’s own original pronouncements on the nature, power and knowledge of God leads one to the conclusion that the fragments that have led many historians of ideas into confusion, either do not represent the views of Origen himself or present Origen’s teachings inaccurately. Moreover, in Origen’s surviving Greek writings, we find the term ¥peiron used in reference to God. This is precisely the term used by Greek philosophers to designate infinity. We may posit, then, that the concept of the infiniteness of God, positively understood, was born of the encounter of Greek philosophy with the Bible – that is, with the Jewish and Christian doctrines of the first centuries of the common era. Origen, who came slightly later, continued the thought of his predecessors and does not contradict them anywhere in his surviving works. What remains to be examined is the question of whether Plotinus himself made use of the work of Jewish and Christian thinkers in forming his doctrine of an infinite God, rather than those thinkers leaning on Plotinus, as is usually assumed.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 437-475
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-47 z 47

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies