Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "COUNCIL" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Il primo Concilio di Costantinopoli (381). Uno schizzo storico e teologico
First Council of Constantinople (381). A historical and theological sketch
Autorzy:
Degórski, Bazyli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612380.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
patristic theology
Ist Council of Constantinople
pneumatology
Opis:
Article briefly discusses the history, or rather “pre-history”, of the First Ecumenical Council of Constantinople (381), highlighting all those people who have made an outstanding contribution to his calling and have an impact on the course of its deliberations, as well as to develop and solemn announcement dogma concerning the deity of the Holy Spirit. Thus, the article focuses on the diplomatic and theological activities of Cappadocian Fathers as such, but primarily focuses on the person of the bishop of Caesarea in Cappadocia – St. Basil the Great.
Artykuł krótko omawia dzieje, czy raczej „prehistorię”, pierwszego soboru powszechnego w Konstantynopolu z 381 r., uwypuklając te wszystkie postacie, które w sposób szczególny przyczyniły się do jego zwołania i miały wpływ na przebieg jego obrad, a zatem także na wypracowanie i uroczyste ogłoszenie dogmatu dotyczącego bóstwa Ducha Świętego. Tak więc, artykuł skupia się na działalności dyplomatyczno-teologicznej Ojców Kapadockich, a wśród nich przede wszystkim na osobie biskupa Cezarei Kapadockiej – św. Bazylego Wielkiego.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 155-170
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór chalcedoński. Kontekst historyczny, teologiczny, następstwa
The council of Chalcedon: its theological and historical context and its consequences
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613355.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sobór chalcedoński
Logos
The council of Chalcedon
Opis:
The article presents the Council of Chalcedon; its theological and historical context and its consequences. The author starts with the theological context of this Council. In that time the question of relation between humanity and divinity in Christ was discussed. Apollinarius of Laodicea taught that in the person of Christ there were two elements: the Logos and the body. The Logos replaced the soul. He propagated the formula mia physis tou theou logou sesarkomene. Others theologians were not agree with his opinion. Generally, there were two theological schools which worked on this matter: school of Alexandria and of Antioch. In the first one, the Christ was seen especially as God who became man. In the second one, He was seen as the man who was God’s Son. With other words, in Alexandria the starting point of reflection was the Divinity of Christ. In Antioch the starting of reflection was His humanity. The author mentioned Eutyches whose ideas on Christology produced a lot of trouble. In such a context, the Council of Chalcedon was organized (451). It was the proposal of Emperor Marcjan. The Council, after having condemned Eutyches and Dioskur of Alexandria because of their position on theological matter, proclaimed a new definition of the catholic faith. The base of this definition was the Letter of Pope Leo the Great Ad Flavianum. The most important point of this definition was the statement that Divinity and humanity meet in Christ, and both form one person. Such a declaration seems to be clear, but it did not satisfy Greek theologians. They did not want to accept the formula two natures (duo physeis) in one person, because in their opinion it signifies a separation between the Divinity and the humanity of Christ. They preferred to speak about mia physis tou Theou Logou sesarkomene. Surely, by the term physis they did not understand nature, but a being. While saying mia physis they did not mean one nature, but one being. In their conception, Jesus Christ was a Being in which met Divinity and humanity. Many theologians were suspicious of the term person (prosopon); they supposed that it had a modalistic meaning. The main opinion of Modalists is: there is only One God who appears sometimes as Father, sometimes as Son, sometime as Holy Spirit. There were also other reasons of contesting the definition of Chalcedon. It was known that that this definition was imposed by the Greek emperor, influenced by the Bishop of Rome (Pope). Many theologians, especially in monastic milieu, did not want to accept the intervention of the civil authorities in religious matter. They did not have a very good opinion about Latin theology. In the fifth century there were some anti-Hellenic tendencies in the eastern part of the Empire. Many Oriental theologians rejected the definition of Chalcedon because it was „a formula of Rom and Constantinople”. In such circumstances, a lot of Christians separated themselves from the Catholic Church, forming Monophysite Churches. Those who remained in unity with Rome and Constantinople, keeping the definition of Chalcedon, were called Melchites. Another problem was the canon 28, which gave some privileges to the bishop see of Constantinople. Pope Leo the Great did not approve this canon. Anti-Hellenic tendencies were so strong that in the time of Islamic invasions the people of Palestine, Syria, and Egypt welcomed Arabic soldiers as liberators from Byzantine domination. It is to be said that Arabic authorities, after having taken power in a country, were friendly towards Monophysites and persecuted Melchites. So, the contestation of the definition of Chalcedon prepared the ground for the victory of Islam in the East. The article is ended by an observation of a French theologian Joseph Moingt: declaration that Divinity and humanity make union the person of Jesus Christ produced division not only in the Church, but also in the Roman Empire. This is one of great paradoxes in the history of Christianity.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 58; 137-179
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widows in the Hispano-Roman - Suevic/ Visigothic Councils of Hispania
Autorzy:
Ferreiro, Alberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158118.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Widows
Hispania
Suves
Visigoths
Council
Virginity
Feminine Asceticism
Opis:
The Church Fathers did not neglect to give attention to widows and articulate what they believed was their role in the Church. Modern studies are quite abundant focusing mainly from the New Testament, the early Church, and the Middle Ages. One era that has been marginalized is widows in sources from late antique Roman and Suevic-Visigothic Hispania. Early Christian writers are noted for background only, the focus here are the conciliar texts dating from the fourth through seventh centuries.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 83; 87-108
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upadek patriarchy aleksandryjskiego Dioskura
The Fall of Dioscuros of Alexandria
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612598.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Dioskur z Aleksandrii
patriarcha
Aleksandria
upadek
Sobór Efeski
Sobór Chalcedoński
Dioscuros of Alexandria
patriarch
Alexandria
fall
Council of Ephesus
Council of Chalcedon
Opis:
The overthrow of patriarch Dioscuros appertains to the breakthrough events, which influenced the doctrinal countenance of Late Antique Christianity. Despite the fact that the decision to deprive the patriarch of the throne remained solely political, the very depositional proceedings were commenced on the charge of wrongdoings committed by Dioscuros prior to and in the course of the second Ephesian Council. During the Chalcedonian Councii there were also four Alexandrians who maintained accusations against the patriarch, those being: two deacons (Theodoros and Ischyrionis), presbyter Athanasius and Sophronios, of whom we possess little knowledge. It was proved, however, that even the substantial charges did not destine Dioscuros to be overthrown as much as did his refusal to attend the council. The overthrown patriarch was exiled and therein died in 454. His relics were translated to Alexandria during the reign of Tymotheus Ailuros.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 647-659
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska bibliografia Soboru Efeskiego (wybrana)
Polish Bibliography of the Council of Ephesus (selected)
Autorzy:
Mazur, Czesław
Longosz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614061.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
bibliografia
Polska
Sobór Efeski
Bibliography
Polska
Council of Ephesus
Opis:
Selected Polish Publications on the Council of Ephesus.
Wybrane polskie publikacje dotyczące Soboru Efeskiego.
Źródło:
Vox Patrum; 1981, 1; 41-43
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy Konstantyna do Kościoła Aleksandrii oraz list soboru w Nicei do Egipcjan (325). Falsyfikaty nieznane Atanazemu?
Lettera di Costantino alla Chiesa di Alessandria e lettera del sinodo di Nicea agli Egiziani (325). I falsi sconosciuti da Atanasio?
Autorzy:
Pietras, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947688.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Konstantyn
sobór w Nicei
Atanazy
Constantine
Council of Nicaea
Athanasius
Opis:
NelTarticolo si propone un’ipotesi che le lettere conosciute come una testimo- nianza diretta dei lavori del Concilio Niceno siano falsi, composti negli anni successivi al pontificato d’Atanasio. La situazione politico-ecclesiale in Alessandria negli anni 273-278 (circa) sembra essere quella descritta nelle lettere in questione ed unicaa mio parereche corrisponde al tono ed al contenuto di esse. Per questo motivo il loro contenuto non dovrebbe essere considerato una fonte valida per la conoscenza dei temi discussi al Concilio.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 2; 855-869
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku chrześcijańskim korzeniom Europy. Znaczenie nawrócenia cesarza Konstantyna dla Kościoła, dla Cesarstwa Rzymskiego, dla Europy
Towards the Christian roots of Europe. Constantine’s conversion and its consequences for the Church, for the Roman Empire and for Europe
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611856.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Konstantyn
nawrócenie
Sobór Nicejski
cezaropapizm
Constantine
conversion
Council of Nicaea
caesaropapism
Opis:
The article is consecrated to Constantine’s conversion and to its consequences for the Church, for the Roman Empire and for Europe. There is a general opinion that, even if his attachment to Christianity was not very mature, he worked for the Christian religion during all his life. He has taken many decisions on behalf of the Church; he protected her against the Donatists in Africa. His position towards the Arian heresy was not very clear. He did not pay attention to the dogmatic formulas, but especially to those solutions which guaranteed peace among people. Surely, the emperor once introduced into the Church, remained there as her protector and head. The society was accustomed the emperor’s position as pontifex maximus. Bishops did not protested against his involving into ecclesiastic matters because he worked on their behalf. The effect of Constantine’s attitude was: the Christianization of the Roman Empire and the connection of the Church to the State. In later centuries such an alliance of the altar with the throne was boring for the Church. It is said that every privilege has to be paid. The Roman Empire was collapsed in the end of the fifth century, but its heritage remained in Europe. Charlemagne, cooperating with Pope Leon III, tried to restore the Roman Empire as a Christian State, but he failed to do it. Surely, by his support for schools and studies, he contributed to the European culture. The idea of the Sacrum Imperium Romanum appeared again in the times of Otto I, and especially of Otto III. Such an idea was not possible to be put into practice. The Roman Empire has never been restored, but many of its elements were assimilated by the Church and by medieval Europe. There are to be noticed in all European countries in our time.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 9-38
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
List Ojca Świętego Jana Pawła II do Episkopatu Kościoła Katolickiego na 1800 rocznicę I Soboru Konstantynopolitańskiego i na 1550 rocznicę Soboru Efeskiego
APOSTOLIC LETTER OF HIS HOLINESS JOHN PAUL II TO THE BISHOPS OF THE CATHOLIC CHURCH FOR THE 1600TH ANNIVERSARY OF THE FIRST COUNCIL OF CONSTANTINOPLE AND THE 1550TH ANNIVERSARY OF THE COUNCIL OF EPHESUS
Autorzy:
Paweł II, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614057.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan Paweł II
List apostolski
Sobór konstantynopolitański
Sobór efeski
rocznica
dokument Kościoła
John Paul II
Apostolic Letter
Council of Constantinople
Council of Ephesus
anniversary
document of the Church
Opis:
Apostolic Letter of His Holiness John Paul ii to the bishops of the Catholic Church for the 1600th anniversary of the first Council of Constantinople and the 1550th anniversary of the Council of Ephesus.
List Ojca Świętego Jana Pawła II do Episkopatu Kościoła Katolickiego na 1800 rocznicę I Soboru Konstantynopolitańskiego i na 1550 rocznicę Soboru Efeskiego.
Źródło:
Vox Patrum; 1981, 1; 5-20
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eretici ed eresie nel Chronicon di san Girolamo
Heretics and heresies in the Chronicon of st. Jerome
Autorzy:
Degórski, Bazyli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613012.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
St. Jerome
Eusebius of Caesarea
Ancient Church History (4th century)
Heresies
patristic Theology
Donatism
Arianism
Macedonians
Council of Rimini
Council of Seleucia
Pneumatology
Aëtians and Eunomians
Audians
Photinians
Opis:
In the translation of the Chronicon of Eusebius of Caesarea, St. Jerome firmly lists all the heretics and the heresies which – with the complicity of struggles for political power – affected Christianity, causing a sort of internal „martyrdom” for those defending faith. Donatists, Arianists, Macedonians, Anomoeans, Aetians, Audians, Photinians: none escapes the translation and judgement of the Great Dalmatian, who sometimes – impelled by the concise writing style of a chronicle – expresses his own judgement on heretics and their supporters with a single harsh qualification, failing to provide wider evaluations. The fights for the truth invested even the Synods of Rimini and Seleucia, but his concise and keen exposition of the events provides to the reader the information on the facts as well as on the political interference of many decisions, which were not prompted by religious motivations. Once again, an overview of the events presented in his Chronicon – through his „translation” and „tradition” – confirms how divisions and problems within the Church in the past centuries were caused by external motives, as well as often spoiled by the political events and took advantage of the frailty of the human nature, rather than aiming at seeking the truth.
Kontynuując Chronicon Euzebiusza z Cezarei, wśród wielu innych postaci św. Hieronim wymienia także błędnowierców i odszczepieńców IV w. Wskazuje przy tym częstokroć na ich związki z walką polityczną i władzą świecką, która w owym czasie nękała prawowiernych chrześcijan, czyniąc z nich swoistych „męczenników”. Donatyści, arianie, macedonianie (duchobórcy), eunomianie, aecjanie, audianie, fotynianie nie uniknęli surowej oceny wielkiego Ojca Kościoła, który niekiedy – ograniczony swoistym, krótkim stylem samej Kroniki – nawet poprzez jeden jedyny przymiotnik wyraża całą swoją krytykę i dezaprobatę względem błędnowierców oraz tych, którzy ich wspierali i im schlebiali. Nieustanne walki o czystość wiary nie zawsze kończyły się zwycięstwem, jak to widać np. w postanowieniach synodów z Rimini i Seleucji. Niemniej jednak przekaz faktów, dokonany przez Hieronima, pozwala czytelnikowi poznać choćby w zarysie przebieg i cały niesprzyjający kontekst polityczny tych teologicznych sporów. Po raz kolejny lektura faktów i ich kontekstu historyczno-politycznego potwierdza, iż rozłamy i trudności wewnątrz Kościoła pierwszych wieków były spowodowane działaniami zewnętrznymi władz świeckich, wykorzystującymi ludzką słabość spragnioną raczej władzy niż prawdy.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 371-398
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The attitude of the pro-Arian bishops towards the emperor in the period of reception of the Nicene Christology (325-381)
Stanowisko biskupów proariańskich wobec cesarza w dobie recepcji chrystologii nicejskiej (325-381)
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612532.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kościół
cesarz
państwo
sobór
synod
credo
polityka
Church
Emperor
state
council
creed
politics
Opis:
Sobór Nicejski nie położył kresu kontrowersji ariańskiej. Po soborze nastąpił długi okres walki o recepcję chrystologii nicejskiej. Kontrowersja stała się przedmiotem zainteresowania cesarza, ponieważ postrzegano ją jako zagrożenie dla jedności cesarstwa. Z tego powodu zwyczaj ingerowania cesarza w sprawy kościelne stawał się coraz częstszy i nawet dotyczył nauki Kościoła. Taka sytuacja wywołała reakcję biskupów i stała się okazją do określenia roli cesarza w Kościele. W IV w. istniały dwa główne stanowiska w tej kwestii – biskupów proariańskich i antyariańskich. Głównym celem artykułu było ukazanie stanowiska biskupów proariańskich wobec cesarza. Analiza źródeł historycznych i literatury wykazała, że ich postawa wobec cesarza nie była ani bezwzględnym podporządkowaniem się ani całkowitą niezależnością. Ich model stosunków między Kościołem a państwem został zainspirowany przez Euzebiusza z Cezarei, który przeniósł na grunt chrześcijański antyczną, hellenistyczną teorię polityczną oraz hebrajską koncepcję władcy. W kontekście antycznych idei cesarz jako żywe prawo posiadał szczególną rolę w Kościele. Przejawiała się ona szczególnie na synodach. Biskupi proariańscy dopuścili cesarza do interweniowania nawet w sferę kościelnej doktryny. Ich postawa wobec cesarza znacznie różniła się od modelu wypracowanego w dobie przednicejskiej. Z drugiej jednak strony biskupi proariańscy starali się dochować wierności Tradycji Kościoła. Z tego powodu nie mogli uznać cesarza za jego głowę. Zakończenie kontrowersji ariańskiej nie uwolniło Kościoła od zależności od cesarza. Kościół Wschodni w okresie recepcji Credo Nicejskiego został niejako zaprogramowany pod kątem uzależnienia od cesarza. W ten sposób postawa proariańskich biskupów legła u podstaw przyszłego bizantyńskiego cezaropapizmu.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 137-155
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sympozjum efeskie
Ephesian Symposium
Autorzy:
Longosz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614123.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
KUL
sympozjum
Sobór efeski
patrystyka
teologia dogmatyczna
Symposium
Council of Ephesus
patristic
dogmatic theology
Opis:
Information about the scientific symposium organized at the Catholic University of Lublin on September 14-16, 1981 due to the 1550 anniversary of the Ephesian Council.
Informacja o sympozjum naukowym zorganizowaneym na KUL w dniach 14-16 września 1981 z racji 1550 rocznicy Soboru Efeskiego.
Źródło:
Vox Patrum; 1981, 1; 65-68
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek „celibatu wstrzemięźliwości” duchownych w Kościele starożytnym według przepisów prawa kościelnego i prawa rzymskiego (IV - V wiek)
The Obligation of „Celibacy of Continence” of the Clergy in the Ancient Church, according to the Rules of the Church Law and the Roman Law (4th-5th centuries)
Autorzy:
Wąsik, Wojciech Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43573806.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Celibacy
Continence
Clergy
Church synod
Ecumenical Council
Papal decretals
celibat
wstrzemięźliwość
duchowieństwo
synod kościelny
Sobór powszechny
dekretały papieskie
Opis:
W Kościele starożytnym nie znano celibatu w sensie obowiązku zachowania bezżeństwa przez wyższych duchownych. Udzielano święceń mężczyznom żonatym, jak i dobrowolnie żyjącym w bezżeństwie. Istniała jednak praktyka zachowania całkowitej wstrzemięźliwości przez diakonów, prezbiterów i biskupów, po przyjęciu święceń. Do IV w. nie było norm prawa stanowionego przez Kościół na ten temat, co wynikało z surowych przepisów prawa rzymskiego, które wymierzone było w celibatariuszy. Chodziło o to, aby nie dawać pretekstu do prześladowania chrześcijan. Dopiero wprowadzenie przez Konstantyna Wielkiego w IV w. nowych zasad polityki religijnej zmieniło sytuację. Synod w Elwirze wprowadził najstarsze, stanowione prawo partykularne, dotyczące celibatu wstrzemięźliwości. Kolejne synody nakazywały duchownym wstrzemięźliwość, ze względu na pełnioną służbę Bożą, a za jej niezachowanie wprowadziły kary, w postaci utraty urzędu kościelnego. Synody zabraniały udzielania święceń mężczyznom drugi raz żonatym oraz tzw. małżeństw duchowych kleru z synezaktami. Sobór Nicejski I wprowadził prawo dla całego Kościoła. Nie tylko nakazał duchownym życie w doskonałej wstrzemięźliwości, ale też zakazał duchownym żonatym, zamieszkania z prawowitą żoną. Papieże z IV i V w., wydawali dekretały, nakazując duchownym zachowanie celibatu wstrzemięźliwości, a uzasadniali to sprawowaniem kultu Bożego. Również prawo rzymskie usankcjonowało istniejący w Kościele celibat wstrzemięźliwości.
In the ancient Church, celibacy was not known in the sense of the obligation of higher clergy to maintain celibacy. Married men as well as voluntarily unmarried men were ordained. There was, however, a practice of complete continence by deacons, presbyters and bishops after they had been ordained. Until the 4th century, there were no norms of law established by the Church on this issue, which resulted from the strict provisions of Roman law, which was aimed at celibates. The point was not to give an excuse to persecute Christians. Only the introduction of new rules of religious policy by Constantine the Great in the 4th century changed the situation. The Synod of Elvira introduced the oldest, established particular law concerning celibacy of continence. Successive synods ordered the clergy to exercise continence due to their service performed to God, and for failing to do so [exercise continence], they were punished by losing their church office. The synod forbade ordaining men who were married a second time, and the so-called spiritual marriages of the clergy with syneisacts. The First Council of Nicaea introduced a law for the whole Church. It not only ordered clergymen to live in a perfect continence, but it also forbade married clergymen from living with their lawful wife. Popes from the 4th and 5th centuries issued decretals ordering the clergy to maintain celibacy of continence, and they justified this by the worship of God. Also Roman state law sanctioned the celibacy of continence existing in the Church.
Źródło:
Vox Patrum; 2024, 89; 23-46
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nicene terminology defended by Athanasius of Alexandria in de Decretis nicaenae synodi and the possible influence of Eusebius’ Epistula ad caesarienses
Obrona nicejskiej terminologii w De decretis nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego i możliwy wpływ Epistula ad caesarienses Euzebiusza z Cezarei
Autorzy:
Dudzik, Pavel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612530.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia trynitarna
Sobór Nicejski
Atanazy Aleksandryjski
Euzebiusz z Cezarei
trinitarian terminology
Nicene Council
Athanasius of Alexandria
Eusebius of Caesarea
Opis:
Celem artykułu jest porównanie dwóch narracji teologicznych – zawartych w Epistula ad Caesarienses Euzebiusza z Cezarei i De decretis Nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego – prezentujących orzeczenia Soboru Nicejskiego i mających na celu doprowadzenie do uznania Credo nicejskiego. W niniejszym opracowaniu została dokonana przede wszystkim analiza rozdziałów 19. i 20. De decretis Nicaenae synodi, w których mogą być obecne sugestie polemiczne w stosunku do sformułowań z listu Euzebiusza. Obiektem badań jest także zawarta w De decretis Nicaenae synodi 24 dwustopniowa struktura definicji ÐmooÚsioj, która może mieć swoje źródła w liście Euzebiusza. Godny prześledzenia jest także fragment 25. dzieła Atanazego zawierający ukryte aluzje do wzmianki o nicejskich poprzednikach w piśmie Euzebiusza. Na podstawie analiz tych fragmentów wydaje się, że Atanazy dokładnie rozważył argumenty i słabe punkty wywodów Euzebiusza i stało się to podstawą do jego własnej narracji teologicznej broniącej nicejskiego wyznania wiary.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 123-135
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół soboru nicejskiego (325): na kanwie monografii autorstwa Henryka Pietrasa SJ
On the Council of Nicea (325) in the light of the monograph by Henryk Pietras SJ
Autorzy:
Bralewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612215.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Nicejski
cesarz Konstantyn
Ariusz
arianizm
symbol wiary
donatyzm
Council of Nicaea
emperor Constantine
Arius
Arianism
symbol of faith
Donatism
Opis:
The Council convened by emperor Constantine the Great to Nicea in the year 325 still arouses keen interest of researchers around the world. Against the background of international scholarship, the achievements of Polish academics look quite modest. That is why one should especially appreciate the publication of a book (written in Polish) on the subject by Henryk Pietras, an acclaimed Polish patrologist. The monograph is noteworthy for a number of reasons and compels the reader to a thorough reflection on a cornucopia of facts that have been already discussed by numerous academics and subject to manifold interpretations. Its special merit lies first and foremost in an erudite analysis of sources conducted by the Author, which is competent enough to exhort all the interested to (at least) re-think their views. It is necessary to admit that the Academic is right, when he argues that the Council (firstly convened to Ancyra, and subsequently to Nicea) was not organized for the reason of discussing the Arian controversy. In reality, it seems that the primary reason for the meeting was the Donatist schism, which the Patrologist underestimated, and additionally the problem of reaching an agreement on a date of the Passover celebration. Certainly, the Council was not of an anti-Arian nature, but Arius was condemned by the ecclesiastic meeting as the one who rejected a laboriously reached compromise as for the form of the credo and renounced the term homoousios.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 75-98
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preserving the whole theological system: Maximus the Confessor’s dyothelitism as a bulwark for trinitarian theology, christology, and soteriology
Obrona systemu teologicznego. Dioteletyzm Maksyma Wyznawcy jako bastion teologii trynitarnej, chrystologii i soteriologii
Autorzy:
Clarke, Kevin M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613064.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Chalcedoński
Sobór Konstantynopolitański III
Cyryl z Aleksandrii
Dionizy Pseudo-Areopagita
Grzegorz z Nazjanzu
Maksym Wyznawca
Pyrrus z Konstantynopola
monoenergizm
monoteletyzm
Council of Chalcedon
Council of Constantinople III
Cyril of Alexandria
Dionysius the Areopagite
Gregory Nazianzen
Maximus the Confessor
Pyrrhus of Constantinople
monenergism
monothelitism
Opis:
Niniejszy artykuł analizuje myśl Maksyma Wyznawcy dotyczącą palącego problemu jego czasów, a mianowicie zagrożenia stwarzanego przez monoteletyzm i monenergizm. Jakie było teologiczne ryzyko dla ortodoksji, i jak on je postrzegał, skoro stawił tak mocny opór wobec cesarskich prób doktrynalnego kompromisu? Autor w pierwszej części artykułu omawia zagadnienie sposobu zjednoczenia we wcieleniu i przybrania natury ludzkiej, w tym ludzkiej woli i ludzkiego działania. Maksym Wyznawca potrafi bronić prawowierności Ojców, zwłaszcza Grzegorza z Nazjanzu, Cyryla Aleksandryjskiego i Dionizego, także w kontekście interpretacji różnych ¢por…ai przez swoich przeciwników. W drugiej części artykułu przeanalizowano ujęcie heterodoksji w ogólności przez Maksyma i jego końcowy wniosek, a mianowicie, że postrzeganie zjednoczenia natur w Jezusie Chrystusie – pozbawiając Go natury Boskiej z jednej strony oraz prawdziwej natury ludzkiej z drugiej – ostatecznie zniszczy wszystko w teologii. Chrystus nie może zbawiać lub przebóstwiać człowieka, skoro sam nie jest już jak człowiek. Zamiast tego, Chrystus stał się swego rodzaju tertium quid, ani samym Bogiem, ani samym człowiekiem, jednym ruchem rozwikłując teologię trynitarną, chrystologię i soteriologię. W sekcji końcowej autor pokrótce rozważa bezpośrednie skutki wynikłe z męczeństwa Maksyma, w tym kwestię dziwnego braku wzmianek o nim w tekstach Soboru Konstantynopoliatńskiego III. Wreszcie, autor odnosi się do Maksyma w kontekście naszych czasów, podejmując zwłaszcza następujące zagadnienie: jak jego teologia, powstała w VII wieku, może być swego rodzaju odpowiedzią na niektóre trudności post-oświeceniowej nowoczesności.
This paper examines Maximus the Confessor’s thought concerning the pressing urgency of his day, namely, the threat posed by monothelitism and monenergism. What were the theological stakes, as he saw them, for orthodoxy that prompted such stark resistance to imperial attempts at a doctrinal compromise? The paper focuses first on the mode of union in the Incarnation and the manner of the assumption of the human nature, including a human will and a human operation. Maximus also manages to rescue orthodoxy’s fathers, especially Gregory Nazianzen, Cyril of Alexandria, and Dionysius and from his opponents’ interpretations of various ¢por…ai. The second section considers Maximus’s presentation of the synthetic heterodoxy and its inevitable result, namely that one composite will in Jesus Christ – in isolating Christ from the Godhead on the one hand and from true humanity on the other – ultimately destroys all of theology. How can Christ save or divinize man if he is no longer like man? He cannot, says Maximus. Instead, Christ would become a sort of tertium quid, neither God nor man, in one movement unraveling Trinitarian theology, Christology, and soteriology. The concluding section briefly considers the immediate impact of Maximus from his martyrdom, including the matter of Constantinople III’s strange failure to mention Maximus in the conciliar text. Finally, this section explores Maximus in our own time, especially how the theology that developed in the seventh century through Maximus is a sort of answer to some of the difficulties of post-Enlightenment modernity.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 479-500
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies