Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "cases" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Przypadki konkretne w dydaktyce łaciny
Concrete Cases in the Didactic of Latins
Autorzy:
Kaczmarkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954801.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
składnia
składnia przypadków
przypadki gramatyczne
przypadki konkretne
dopełnienia
okoliczniki
związek zgody
związek rządu
związek przynależności
syntax
syntax of cases
grammatical cases
concrete cases
objects
adverbials
relation of agreement
relation of order
relation of membership
Opis:
It is relatively recently that in the theory of cases, and indirectly in the theory of propositional parts, appeared the terminological and conceptual pair: grammatical cases and concrete cases. It was Heinz (1965) who dealt with it ex professo. He pointed to its relations with another pair of terms, that is: object and adverbial. Two relatively new concepts-terms with difficulty pave their way to the studies of syntax, no matter Polish or Latin. Their introduction to syntactical Latin handbooks ensure a more adequate, therefore more precise and accurate, approach to respective linguistic material, and at the same time it would make its presentation clearer. These are the two reasons: one content-related, and the other didactic, why we should be more interested in distinguishing grammatical cases from concrete cases. Moreover, this distinction would render it possible to have a joint view, that is a more synthetic and synoptic, of the grammatical interrelated issues of Latin. We mean here some syntactic perceptions on the semantics of cases and on the parts of sentence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 3; 125-134
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OE Ditransitive Verbs of the NP + PP type: Visser’s Typology Revisited
Staroangielskie czasowniki ditranzytywne typu NP + PP – rewizja typologii Vissera
Autorzy:
Charzyńska-Wójcik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900944.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
staroangielski
przypadek
czasowniki ditranzytywne
fraza przyimkowa
komplementacja
Old English
verbal Cases
prepositional ditransitive verbs
complementation
Opis:
Artykuł poświęcony jest czasownikom ditranzytywnym typu NP+PP występującym w języku staroangielskim. Jego główne cele to wykazanie niedostatków zaproponowanej przez Vissera (1963-1973) typologii tych czasowników oraz pokazanie, że wbrew temu, co z typologii Vissera wynika, czasowniki te tworzyły w okresie staroangielskim przejrzysty system z punktu widzenia dopuszczalnych podtypów komplementacyjnych. Visser dzieli czasowniki typu NP+PP na dwa rodzaje, i.e. NP-DAT+PP oraz NP-ACC+PP, podczas gdy staroangielskie dane wskazują na istnienie trzech głównych podtypów, odpowiadających trzem przypadkom, jakimi rządził staroangielski czasownik, i.e. NP-DAT+PP, NP-ACC+PP oraz NP-GEN+PP. Dodatkowo analiza staroangielskich przykładów z punktu widzenia ról semantycznych wykazuje, że przykłady typu NP-ACC+PP nie stanowią jednolitej grupy i podtyp ten należy rozbić na dwa kolejne rodzaje, co daje w sumie cztery główne podtypy czasowników ditranzytywnych typu NP+PP. Analiza omówionych tu struktur pokazuje, że komplementacja czasowników staroangielskich podporządkowana jest zasadzie, która głosi, że dostępność danego typu dopełnienia dla danej roli semantycznej nie jest związana z konkretnym podtypem komplementacyjnym i stanowi cechę systemu czasowników ditranzytywnych w sensie ogólnym.
The paper is devoted to Old English prepositional ditransitive verbs of the NP+PP type and aims at re-examining Visser’s (1963-73) typology of OE ditransitives. It is shown that Visser’s classification is insufficient as it recognises only two types of NP+PP ditransitives, namely ACC+PP and DAT+PP, while OE data exhibit more than two variants of the NP+PP construction. In particular, OE prepositional ditransitive verbs fall into three basic types, corresponding to the three verbal Cases, i.e. ACC+PP, DAT+PP and GEN+PP. Additionally, the ACC+PP type falls into two subtypes differentiated by the Ѳ-role assignment to the two arguments so that the PP can either represent the Goal or the Theme argument. In effect, there are four types of prepositional ditransitives of the NP+PP type in OE. The types are derivable on theoretical grounds from the available Goal and Theme types, a fact which reveals that OE ditransitives do not constitute a haphazard set of attested combinations but they form a system governed by an underlying principle, namely the availability of an object type for a particular Ѳ-role is not tied up to a combination in which it appears but it is to be understood as a general availability of the object type in any ditransitive combination. This is to be understood as a property of the system of ditransitives rather than of a complementation pattern of a particular verb.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 5; 27-44
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walencja semantyczna a walencja syntaktyczna na przykładzie łacińskich czasowników emere, admonere i aestimare
Semantic Valency and Syntactic Valency on the Example of the Latin Verbs emere, admonere and aestimare
Autorzy:
Górska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955186.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teoria walencji
walencja semantyczna
walencja syntaktyczna
aktant
przypadki głębokie
valency theory
semantic valency
syntactic valency
actant
deep cases
Opis:
The aim of the present article has been to show on the example of the three Latin verbs – emere, admonere and aestimare – the relations occurring between valency on the semantic plane and valency on the syntactic plane. Analysis of the syntactic valency of the verbs and of their semantic valency expressed in terms of deep cases confirms the thesis that there is no univocal correspondence between valency on the semantic plane and valency on the syntactic plane. On its basis it may be said that the same semantic case is realized in a different way as the actant of the surface structure, and in turn actants that are the same as far as their morphological form is concerned have different semantic roles.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 3; 111-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies