Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mental" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Stan psychiczny i jakość życia matek opiekujących się dziećmi z upośledzeniem umysłowym jako czynniki wpływające na jakość opieki - przegląd piśmiennictwa
The mental health condition and the quality of life of mothers looking after children with mental retardation as factors related to the quality of parental care – review of bibliography
Autorzy:
Baleja-Stawicka, Ilona
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945558.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
jakość życia
mental disorders
mental health condition
mental retardation
opieka
parental care
quality of life
stan psychiczny
upośledzenie umysłowe
zaburzenia psychiczne
Opis:
The aim of the report is to portray the contemporary knowledge concerning mental health condition and the quality of life of mothers taking care of mentally handicapped children as factors relating to the quality of parental care. People with mental retardation have problems with adaptation to different aspects of life. Therefore a parental care is thought to be strenuous and long-lasting. Parents have to accept the fact that their children will need protection for the whole life and that children’s health condition have never been essentially improved. Medical research show that looking after mentally retarded children have negative influence both on mental health condition and the quality of life of caregivers. Such parents suffer from depression, anxiety disorders, insomnia, a feeling of guilty, loneliness and social isolation more often than parents of healthy children. There are a lot of aspects of maternal care, which seem to be stressful. They are not only factors connected with the level of functioning of a child and the health condition of a parent, but also with difficulty in finding babysitter, financial status, lack of emotional support from a partner or friends, change of future prospects and restrictions of social life. Additionally, it is important to notice that mental health condition has meaningful bearing on the quality of child protection. Researchers believe that mental disorders of mothers such as depression, anxiety, psychosis can be the causes of child neglect. As a consequence, children are affected with delayed speech, behaviour disorders, trunacy, problems with learning and personality disorders in the future. Some investigators believe that even slight symptoms of discouragement concerning mothers could be a cause of their irratibility and poor concentration abilities, which are noticed by a child.
Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy na temat stanu psychicznego i jakości życia matek opiekujących się dzieckiem z upośledzeniem umysłowym, które są czynnikami istotnie wpływającymi na jakość opieki. Osoby upośledzone umysłowo mają deficyty w przystosowaniu się do wielu aspektów życia, dlatego praca związana z opieką nad takim dzieckiem jest żmudna i długotrwała. Rodzice muszą pogodzić się z faktem, że ich dzieci będą potrzebować opieki przez całe życie oraz że ich stan zdrowia nie ulegnie istotnej poprawie. Z wielu badań wynika, że opieka nad dzieckiem upośledzonym ma wpływ na stan psychiczny i jakość życia opiekuna. U rodziców takich dzieci częściej stwierdza się zaburzenia depresyjne, lękowe, zaburzenia snu, poczucie winy, osamotnienia oraz izolacji społecznej. Wiele aspektów opieki jest stresogennych dla matek. Są to nie tylko czynniki związane z poziomem funkcjonowania dziecka czy ze stanem zdrowia samego opiekuna. Badacze potwierdzają, że źródłem stresu są duże trudności w znalezieniu opiekunki dla dziecka upośledzonego, problemy finansowe, brak wsparcia emocjonalnego ze strony partnera i przyjaciół, zmiana planów życiowych, ograniczenie kontaktów towarzyskich. Warto zauważyć, że stan psychiczny matki wpływa znacząco na jakość samej opieki. Badacze uważają, że choroby psychiczne u matki, takie jak zaburzenia depresyjne, lękowe, zaburzenia psychotyczne, są jedną z przyczyn zaniedbywania dzieci oraz występowania u podopiecznych opóźnionej mowy, zaburzeń zachowania, unikania szkoły, problemów z nauką oraz zaburzeń osobowości. Według niektórych nawet niewielkie uczucie zniechęcenia u matki doświadczane w codziennym życiu jest przyczyną zwiększonej drażliwości i zaburzeń koncentracji, które są dostrzegane przez dziecko.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 3; 165-169
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek między stanem psychicznym i jakością życia matki a stanem psychicznym dziecka z upośledzeniem umysłowym
Relation between the mental health condition and the quality of life of a mother and the mental health condition of a child with mental retardation
Autorzy:
Baleja-Stawicka, Ilona
Pawełczyk, Tomasz
Barasińska-Tarka, Ewa
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945439.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
care
jakość życia
matka
mental health condition
mental retardation
mother
opieka
quality of life
stan psychiczny
upośledzenie umysłowe
Opis:
The aim of the study was to assess the extent of depressive symptoms and anxiety and to assess the quality of life of mothers taking care of children with moderate to severe mental retardation in relation to the presence of children’s behavioural disorders and psychopathological symptoms. Material and method: Seventy-five mothers taking care of mentally retarded children were included in the study. The mean age of mothers was 42.95 (SD=8.47) and the mean age of children was 14.7 (SD=6.25). Fifty-two percent of children were irritable, 25% were aggressive, 7% had sexual disorders, 36% of children had depressive symptoms, 10% – anxiety, 10% – somatoform disorders, 13% – sleep disorders, 15% had eating disorders; psychotic symptoms/ odd behaviour were characteristic to 37% of children. Thirty-one percent of children were under control of a psychiatrist. The mental health condition of mothers was tested using Beck Depression Inventory (BDI), State-Trait Anxiety Inventory (STAI) and Hopelessness Scale (HS), whereas the quality of life was tested by the Quality of Life Scale. Next, the test results were statistically analysed. Results: The study revealed a significant correlation between the mental health condition of the mother and behavioural and mental disorders of the child (depression, anxiety, somatoform disorders or psychotic symptoms/ odd behaviour). There was a correlation between the quality of life of the mother and child’s irritability (p=0.006), depressive symptoms (0.0476) and psychotic symptoms/odd behaviour (p=0.0006). Conclusion: There were apparent correlations between the quality of life and the mental health condition of mothers and some child’s behavioural disorders or psychopathological symptoms (irritability, depressive symptoms, psychotic symptoms/odd behaviour).
Celem badania była ocena nasilenia objawów depresyjnych, nasilenia lęku oraz ocena jakości życia matek opiekujących się dziećmi z diagnozą upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym i znacznym w zależności od występowania u dzieci zaburzeń zachowania i objawów psychopatologicznych. Materiał i metoda: Populację badaną stanowiło 75 matek opiekujących się dziećmi z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego. Średni wiek badanych kobiet wynosił 42,95 roku (SD=8,47); średni wiek dzieci wynosił 14,7 roku (SD=6,25). Drażliwość występowała u 52% dzieci, zachowania agresywne – u 25% podopiecznych, a zaburzenia zachowań seksualnych – u ok. 7%. Objawy depresyjne miało 36% dzieci, lękowe – 10%, somatyzacyjne – 10%, zaburzenia snu – 13%, zaburzenia odżywiania – 15%, objawy psychotyczne/zachowania dziwaczne – 37% dzieci. Pod opieką psychiatry pozostawało 31% dzieci. Stan psychiczny matek oceniano za pomocą Inwentarza Depresji Becka (BDI), Inwentarza Stanu i Cechy Lęku Spielbergera (STAI) i Skali Poczucia Beznadziejności (HS), a jakość życia za pomocą Skali Jakości Życia. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Wykazano istotne związki między stanem psychicznym matki a występowaniem u dziecka zaburzeń zachowania i niektórych zaburzeń psychicznych (depresyjnych, lękowych, somatyzacyjnych, psychotycznych/zachowań dziwacznych). Potwierdzono związek między jakością życia matki a występowaniem u dziecka drażliwości (p=0,006), objawów depresyjnych (0,0476) oraz objawów psychotycznych/zachowań dziwacznych (p=0,0006). Wnioski: Jakość życia i stan psychiczny badanych matek miały wyraźny związek z obecnością u podopiecznego niektórych zaburzeń zachowania i objawów psychopatologicznych (drażliwości, objawów depresyjnych, objawów psychotycznych/zachowań dziwacznych).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 3; 167-177
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The relationship of music preferences and the selected risk-taking and autodestructive behaviour among teenage girls subject to inpatient stay due to mental condition – pilot study
Związek preferencji muzycznych z wybranymi zachowaniami ryzykownymi i autodestrukcyjnymi wśród nastoletnich dziewcząt hospitalizowanych psychiatrycznie – badanie wstępne
Autorzy:
Krajewska, Katarzyna
Florkowski, Antoni
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941246.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
attempted suicide
mental disorders
music
risk-taking behaviour
Opis:
During adolescence, related to the crisis of identity, attempts to separate from the family and rebellion against the reality result in the youth to be particularly susceptible to the impact of peers. Identification with the group is most often based on common interests, one of which being music. The aim of the pilot study was to assess the relationship of autodestructive and  antisocial behaviour and  music preferences of  girls subject to  inpatient stay due to  mental problems. Material and methods: Own questionnaire was used concerning music preferences, consisting of the following genres: metal, rock, pop, jazz, hip-hop, reggae, film music, sung poetry, electronic music. The studied group comprised of 26 girls diagnosed with mood disorders, neurotic, stress-related and somatoform disorders, eating disorders and behavioural and emotional disorders according to ICD-10. Exclusion criteria were the remaining diagnostic categories, especially active psychotic process and mental retardation as well as lack of understanding of the questionnaire questions or not being familiar with basic types of music. Among the patients aged 13–18 subject to inpatient stay at the Department of Adolescent Psychiatry in Łódź in the period 2013–2014 and consented to the study, the incidence of attempted suicide, inflicting self-harm, alcohol abuse, taking psychoactive substances and the presence of antisocial disorders were assessed. Questionnaire verification was carried out in a group of 30 people tested with a test–retest method with a two-week break; reliability was obtained: 0.89–1. Analysis was carried out with the use of Statistica 9.1 programme. Results: Among the teenage girls subject to inpatient stay, music preferences were not related in a statistically significant manner (p > 0.05) with a greater incidence of attempted suicide, inflicting self-harm, alcohol abuse and contact with psychoactive substances, nor the psychiatric diagnosis. Conclusions: Girls subject to inpatient stay at the mental ward most often preferred hip-hop. No significant relationship of the preference over a particular music genre and the number of autodestructive and risky behaviour was observed; only tendencies for more frequent selection of particular genres of music were visible.
W okresie dojrzewania, związanym z kryzysem tożsamości, próby separacji od rodziny i bunt przeciwko zastanej rzeczywistości powodują, że młodzież jest szczególnie podatna na wpływy grupy rówieśniczej. Identyfikacja z grupą bazuje najczęściej na wspólnych zainteresowaniach, a jednym z nich jest muzyka. Celem badania wstępnego była ocena związku zachowań autodestrukcyjnych i aspołecznych z preferencjami muzycznymi dziewcząt hospitalizowanych psychiatrycznie. Materiał i metody: Wykorzystano autorską ankietę dotyczącą preferencji muzycznych, która obejmowała następujące podstawowe gatunki: metal, rock, pop, jazz, hip-hop, reggae, blues, muzyka filmowa, poezja śpiewana, muzyka elektroniczna. Grupę badaną stanowiło 26 dziewcząt z diagnozą zaburzeń nastroju, zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną, zaburzeń odżywiania oraz zaburzeń zachowania i emocji według ICD-10. Kryteriami wykluczenia były pozostałe kategorie diagnostyczne, a zwłaszcza aktywny proces psychotyczny i upośledzenie umysłowe, jak również brak rozumienia pytań zawartych w kwestionariuszu lub nieznajomość podstawowych gatunków muzycznych. U 13–18-letnich pacjentek, które były hospitalizowane w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej w Łodzi w latach 2013–2014 i wyraziły zgodę na  badanie, oceniano występowanie prób samobójczych, dokonywanie samouszkodzeń, nadużywanie alkoholu, przyjmowanie substancji psychoaktywnych i obecność zaburzeń aspołecznych. Weryfikację kwestionariusza przeprowadzono w grupie 30 osób, które badano metodą test–retest w odstępie dwutygodniowym; uzyskano rzetelność 0,89–1. Analizę przeprowadzono za pomocą programu Statistica 9.1. Wyniki: Wśród hospitalizowanych nastolatek preferencje muzyczne nie wiązały się w sposób istotny statystycznie (p > 0,05) z większą częstością prób samobójczych, samouszkodzeń, nadużywania alkoholu i kontaktu z substancjami psychoaktywnymi ani z diagnozą psychiatryczną. Wnioski: Dziewczęta hospitalizowane psychiatrycznie najczęściej preferowały muzykę hip-hopową. Nie zaobserwowano istotnego związku między preferowaniem konkretnego gatunku muzycznego a większą liczbą zachowań autodestrukcyjnych i ryzykownych; widoczne były jedynie tendencje do częstszego wyboru określonych gatunków muzyki.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 1; 35-46
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychiatric adverse effects of chloroquine
Psychiatryczne działania niepożądane chlorochiny
Autorzy:
Bogaczewicz, Anna
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941276.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adverse effects
antimalarial drugs
chloroquine
mental disorders
side effects
Opis:
Chloroquine is a prototype antimalarial drug, widely used in several branches of medicine. Antimalarial drugs are used in the treatment of various dermatological, immunological, rheumatological and infectious diseases. Examples of off-labelled indications for chloroquine analogues use include dermatomyositis, sarcoidosis, polymorphous light eruption, disseminated granuloma annulare and porfiria cutanea tarda. There is a relatively small number of adverse effects related to chloroquine analogues used in standard doses, such as gastrointestinal disturbances, headaches, skin reactions, hypotension, convulsions, extrapyramidal symptoms and visual disturbances. Psychiatric side effects of chloroquine seem to be rare, but may manifest in a wide range of symptoms, such as confusion, disorientation, ideas of persecution, agitation, outbursts of violence, loss of interest, feeling sad, suicidal ideas and impaired insight. There is also a report of a manic episode with psychotic features in the course of bipolar disorder, and another case report of persecutory delusions, anxiety, derealisation and visual illusions triggered by chloroquine. The duration of psychiatric symptoms usually ranges from one to two weeks, and symptoms usually disappear within several days following cessation of chloroquine usage and starting psychiatric treatment where indicated. This article reviews the case studies of patients diagnosed with mental disorders resulting from the use of chloroquine, and discusses the management in such cases.
Chlorochina jest prototypowym lekiem przeciwmalarycznym, szeroko stosowanym w kilku gałęziach medycyny. Leki przeciwmalaryczne wykorzystuje się w leczeniu różnych chorób dermatologicznych, immunologicznych, reumatologicznych i chorób zakaźnych. Przykłady pozarejestracyjnych wskazań użycia analogów chlorochiny obejmują zapalenie skórno- -mięśniowe, sarkoidozę, wielopostaciowe osutki świetlne, rozsiany ziarniniak obrączkowaty i porfirię skórną późną. W standardowych dawkach chlorochina powoduje stosunkowo niewielką liczbę działań niepożądanych, takich jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy, reakcje skórne, obniżone ciśnienie, drgawki, objawy pozapiramidowe i zaburzenia widzenia. Wydaje się, iż psychiatryczne objawy niepożądane chlorochiny występują rzadko, ale w szerokim zakresie możliwości – od splątania, dezorientacji, urojeń prześladowczych, pobudzenia i zachowań agresywnych po utratę zainteresowań, uczucie smutku, myśli samobójcze oraz zaburzenie wglądu. Istnieje również doniesienie, w którym opisuje się epizod manii z cechami psychotycznymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, a także opis przypadku z urojeniami prześladowczymi, niepokojem, derealizacją i iluzjami wzrokowymi wywołanymi zastosowaniem chlorochiny. Czas trwania objawów psychiatrycznych zazwyczaj zawiera się w przedziale od jednego do dwóch tygodni, a objawy zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni po zaprzestaniu przyjmowania chlorochiny oraz po włączeniu leczenia psychiatrycznego, jeżeli istnieją do tego wskazania. W artykule przedstawiono opisy przypadków pacjentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych wynikających z zastosowania chlorochiny, a także przedstawiono zastosowane postępowanie w takich przypadkach.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 2; 111-114
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Most common mental problems in the elderly as viewed by medical school students in Poland, Belarus and Greece
Najczęstsze problemy psychiczne wśród osób w podeszłym wieku w opinii studentów uczelni medycznych w Polsce, na Białorusi i w Grecji
Autorzy:
Cybulski, Mateusz
Krajewska-Kułak, Elżbieta
Sowa, Pawel
Shpakau, Andrei
Theodosopoulou, Eleni
Chadzopulu, Antigoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943762.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
senility/old age
students
mental health
starość
studenci
zdrowie psychiczne
Opis:
Aim: The aim of this study was to investigate the opinions of respondents on the most common mental and psychological problems of the elderly over 60 years of age. Material and methods: The study was conducted between January 2013 and November 2014 in three study groups: Polish, Belarusian and Greek students. A total of 600 (200 for each group) respondents were tested with a questionnaire developed by the authors. Women dominated in study groups. Three quarters of the study population consisted of people between the ages of 21 and 25 years. An analysis of the education level of respondents showed that almost 60% of respondents studied nursing, 30% – physiotherapy and 10% – other courses of studies. Results: More than half of all respondents (50.8%) were afraid of old age. The vast majority of students in each group (a total of 88.3%) stated that it is better for the elderly not to be alone and to have a family. Loneliness (61.5%), the sense of helplessness (52.7%) and depression (50.8%) were mental problems of the elderly that were most often indicated by the respondents. Conclusions: There is a need to educate the younger generations on problems associated with aging and old age, including mental health problems. The study showed significant differences in the perception of mental health problems of elderly people, depending on respondents’ country. There is a need for a change in the functioning of the care systems for the elderly, which would involve perceiving a family as an institution able to provide care services for old people.
Cel: Celem pracy było poznanie opinii respondentów na temat najczęstszych problemów psychicznych i psychologicznych wśród osób powyżej 60. roku życia. Materiał i metoda: Badanie zostało przeprowadzone w okresie od stycznia 2013 do listopada 2014 roku w trzech badanych grupach: wśród polskich, białoruskich i greckich studentów. W sumie 600 (200 w każdej grupie) respondentów zostało zbadanych za pomocą kwestionariusza stworzonego przez autorów. W badanych grupach dominowały kobiety. Trzy czwarte badanej populacji składało się z osób w wieku 21–25 lat. Analiza poziomu wykształcenia respondentów wykazała, że prawie 60% respondentów studiowało pielęgniarstwo, 30% – fizjoterapię, a 10% – inne kierunki studiów. Wyniki: Ponad połowa respondentów (50,8%) obawia się starości. Zdecydowana większość uczniów w każdej grupie (łącznie 88,3%) stwierdziła, że sytuacja starszych ludzi jest lepsza, gdy nie są samotni, mają dzieci i rodzinę. Samotność (61,5%), poczucie bezradności (52,7%) i depresja (50,8%) są najczęściej wskazywanymi przez respondentów problemami psychicznymi osób starszych. Wnioski: Istnieje potrzeba edukowania młodszych pokoleń na temat problemów związanych z procesem starzenia się i starością, w tym problemów związanych ze zdrowiem psychicznym. Wyniki badania wykazały znaczne różnice w postrzeganiu problemów zdrowia psychicznego występujących wśród osób starszych, w zależności od kraju pochodzenia respondentów. Istnieje potrzeba zmiany funkcjonowania systemu opieki nad osobami starszymi i dostrzeżenia rodziny jako instytucji, która może zapewnić opiekę osobom starszym.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 3; 109-114
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki kliniczne wpływające na zachowania samobójcze w wybranych zaburzeniach psychicznych
Clinical factors affecting suicidal behaviours in selected mental disorders
Autorzy:
Florkowski, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943938.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
clinical factors
mental disorders
suicide
czynniki kliniczne
samobójstwo
zaburzenia psychiczne
Opis:
Suicidal behaviours associated with mental disorders have been the subject of investigation for many years. Suicide is a serious social and medical problem. The World Health Organization estimates that it is the third most common cause of death in people aged 15–44. Suicide is a complex process influenced by multiple factors, both interconnected and independent from one another. This paper discusses clinical factors that can occur in certain mental disorders, usually identified with suicidal behaviours. Mental disorders that cause a high suicidal risk include: depression, personality disorders, alcohol addiction and paranoid schizophrenia. The search for the factors conductive to suicidal decisions in patients with these disorders is highly significant. The studies and observations of patients at risk of suicide indicate certain common characteristic signs and behaviours, irrespective of the mental disorder. In light of the studies conducted, it is believed that the following factors have a significant influence on suicidal behaviours in patients with the above-mentioned mental disorders: history of suicide attempts, impulsiveness and aggression, persistent insomnia, chronic depression and sub-depression as well as psychotic symptoms (persecutory and/or depressive delusions, imperative hallucinations). The risk of suicide can be reduced considerably by skilful diagnostic management and appropriate assessment of clinical factors.
Zachowania samobójcze mające związek z występującymi zaburzeniami psychicznymi są od wielu lat przedmiotem badań naukowych. Samobójstwa stanowią poważny problem społeczny oraz medyczny. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia, że w grupie wiekowej 15–44 lata jest to trzecia najczęstsza przyczyna zgonów. Samobójstwo to proces złożony, na który ma wpływ wiele czynników, zarówno powiązanych ze sobą, jak i niemających bezpośredniego związku. W pracy omówiono jedynie czynniki kliniczne, jakie mogą wystąpić w niektórych zaburzeniach psychicznych, najczęściej identyfikowanych z zachowaniami samobójczymi. Wśród zaburzeń psychicznych powodujących wysokie ryzyko suicydalne wymienia się depresję, zaburzenia osobowości, uzależnienie od alkoholu i schizofrenię paranoidalną. Poszukiwanie czynników sprzyjających decyzjom samobójczym u pacjentów z tymi schorzeniami jest niezwykle ważne. Badania i obserwacje osób zagrożonych samobójstwem wskazują na pewne powtarzające się u nich charakterystyczne objawy oraz zachowania, niezależnie od rozpoznawanego zaburzenia psychicznego. W świetle przeprowadzonych badań uważa się, że istotny wpływ na wystąpienie zachowań samobójczych u osób z wymienionymi zaburzeniami psychicznymi mają następujące czynniki: próby samobójcze w wywiadzie, impulsywność i agresja, uporczywa bezsenność, przewlekłe stany depresyjne i subdepresyjne, objawy psychotyczne (urojenia prześladowcze i/lub depresyjne, omamy imperatywne). Można znacznie ograniczyć ryzyko samobójstwa poprzez umiejętne postępowanie diagnostyczne oraz właściwą ocenę czynników klinicznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 3; 137-140
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia psychiczne związane z antykoncepcją hormonalną
Psychiatric disorders connected with hormonal contraception
Autorzy:
Śmiech, Anna
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945624.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adverse effects
antykoncepcja hormonalna
działania niepożądane
hormonal contraception
mental disorders
zaburzenia psychiczne
Opis:
The article is aimed at presentation of the current knowledge on adverse effects related to the mental status, which can occur while hormonal contraceptives are used. In the light of casuistic studies, hormonal contraceptives may induce depressive, sexual, and sporadically – anxiety disorders. However, the results of sparse contemporary studies are still ambiguous. Some articles indicate that depression episodes and decreased libido are more prevalent among contraception users than in general population, which is one of the important reasons for giving this method up. Some studies did not show any differences from the results of control groups, or in mood changes between the status before the method was included and while it was used. A higher risk of the depression syndrome during contraception refers to the women with depression revealed in anamnesis, with current single depression symptoms, or those who in their families have women suffering from depression due to contraceptives. According to the data from a comprehensive epidemiological study, the suicidal risk rate in women, who have ever used hormonal contraceptives reaches 1.5. Hormonal contraception was considered to possibly increase the borderline personality traits. The basis of reported complications has not been known as yet, therefore hypothetically it can be conditioned both endocrinologically and psychologically. However, a vast majority of women using hormonal contraception do not feel any changes in mood or libido, whereas a certain group may even benefit from it, owing to alleviated symptoms of premenstrual tension and premenstrual deterioration of psychotic disorders.
Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy na temat działań niepożądanych dotyczących stanu psychicznego, jakie mogą wystąpić podczas stosowania hormonalnych preparatów antykoncepcyjnych. W świetle prac kazuistycznych hormonalne środki antykoncepcyjne mogą powodować zaburzenia depresyjne, seksualne, a sporadycznie również lękowe. Jednak wyniki nielicznych, współczesnych badań pozostają niejednoznaczne. W niektórych pracach wykazano, że epizody depresyjne i obniżenie popędu płciowego w czasie stosowania antykoncepcji występują częściej niż w populacji ogólnej kobiet i należą do ważniejszych przyczyn rezygnacji z metody. W części prac nie stwierdzono różnic w porównaniu z wynikami grup kontrolnych bądź zmian nastroju między stanem sprzed włączenia metody i podczas jej stosowania. Wyższym ryzykiem wystąpienia zespołu depresyjnego podczas stosowania antykoncepcji cechują się kobiety z depresją w wywiadzie, z aktualnymi pojedynczymi objawami depresyjnymi, posiadające w rodzinie osoby, które chorowały na depresję po środkach antykoncepcyjnych. Według danych z szerokiego badania epidemiologicznego wskaźnik ryzyka samobójstwa u kobiet kiedykolwiek przyjmujących antykoncepcję hormonalną wynosi 1,5. Stwierdzono, że pod wpływem antykoncepcji hormonalnej mogą ulegać nasileniu cechy osobowości borderline. Podłoże raportowanych powikłań dotychczas pozostaje niezbadane, hipotetycznie może być ono uwarunkowane endokrynologicznie i psychologicznie. Jednak zdecydowana większość kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną nie odczuwa zmian nastroju i libido, zaś pewna grupa może nawet odnosić korzyści w postaci złagodzenia objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego oraz przedmiesiączkowych zaostrzeń zaburzeń psychotycznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 3; 110-117
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formy autoagresji i jej funkcje u adolescentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych
Forms and functions of autoaggressive behaviour in adolescents with mental disorders
Autorzy:
Sumiła, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945659.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescence
adolescencja
aggression
agresja
autoaggression functions
funkcje autoagresji
mental disorders
samouszkodzenia
self-mutilation
zaburzenia psychiczne
Opis:
Aggressive and autoaggressive behaviours are often observed in the clinical work with adolescents. During adolescence the role of the supporting system (family) is decreased, whereas mental and biological changes may increase the stress vulnerability. The increasing emotional tension and inability to cope with problems typical of adolescence period make young people search for various methods of changing their situation. One of them may be autoaggressive behaviours. These fulfill special functions in adolescents’ lives. In literature we can find some data on the correlation between adolescents’ home situation (violence, low socioeconomic level, parents’ mental diseases, divorce, cultural impact) and autoaggressive behaviours. Aggressive behaviours were analysed in the clinical group (31 patients) and control group. The patients were hospitalised on the Adolescents Ward, Clinic of Developmental Psychiatry, Psychotic and Advanced Age Disorders, Medical University of Gdañsk, with the clinical diagnosis of eating disorders, depressive and anxiety disorders, behavioural and emotional disorders and paranoidal schizophrenia. Applied in the study were the Aggression Syndrome Psychological Inventory (ASPI) and the Buss-Durkee Hostility Inventory. The level of autoaggression differed significantly in the two groups. The S index (emotional and physical autoaggression) was significantly higher in the patients’ group. The obtained data confirmed the results from relevant literature, according to which autoaggressive behaviours constitute a strong regulatory mechanism in adolescents’ lives and may constitute one of psychopathological symptoms among psychiatrically hospitalised patients.
W pracy klinicznej z adolescentami często spotyka się zachowania agresywne i autoagresywne. W okresie dojrzewania zaznacza się mniejsza rola systemu wspierającego (rodzina), a zachodzące zmiany psychiczne i biologiczne mogą zwiększać podatność na stres. Narastające napięcie emocjonalne oraz niemożność radzenia sobie z problemami okresu dorastania powodują, że młody człowiek poszukuje różnych sposobów zmiany swojej sytuacji. Jednym z nich mogą być zachowania autoagresywne. Pełnią one szczególne funkcje w życiu dojrzewającego człowieka. W literaturze znajdujemy dane o związku pomiędzy sytuacją domową młodzieży (przemoc, niski poziom socjoekonomiczny, choroby psychiczne rodziców, rozwód, wpływy kulturowe) a zachowaniami autoagresywnymi. Przeanalizowano zachowania agresywne w grupie klinicznej (31 pacjentów) oraz kontrolnej. Pacjenci byli hospitalizowani na Pododdziale Młodzieżowym Kliniki Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego AMG z rozpoznaniem klinicznym: zaburzenia odżywiania, zaburzenia depresyjno-lękowe, zaburzenia zachowania i emocji, schizofrenia paranoidalna. W badaniu wykorzystano Inwentarz Psychologiczny Syndromu Agresji (IPSA) oraz kwestionariusz „Nastroje i humory” (A. Buss i A. Durkee). Wynikiem różniącym się znacząco w obu grupach był poziom samoagresji. Wskaźnik S (samoagresja emocjonalna oraz fizyczna) był znacząco wyższy w grupie pacjentów. Uzyskane dane potwierdziły doniesienia z literatury przedmiotu, że zachowania autoagresywne stanowią silny mechanizm regulacji w życiu adolescenta i mogą stanowić jeden z objawów psychopatologicznych wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 2; 58-65
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych
Total and partial deafness in persons hospitalized because of mental disorders
Autorzy:
Szymanek, Anna
Zaborowski, Adam
Kłoszewska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945540.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
agresja
auditory delusions
deafness
głuchota
hospitalizacja
hospitalization
mental disorders
niedosłuch
omamy słuchowe
partial deafness
zaburzenia psychiczne
Opis:
Background: According to current estimates, Polish population of totally deaf and deaf-mute persons reaches 45-50 000 and that of partially deaf people – about 800-900 000. Various mental disorders may occur in such a vast group of people. Several reports suggest that impairment of hearing may predispose to the development of mental disorders. One of the signs most frequently described in these patients (even in those, who do not present any other psychotic symptoms) are auditory or musical hallucinations. The aim of this paper was to assess the prevalence of total and partial deafness in patients hospitalized because of mental disorders and to describe their symptoms, with particular emphasis on auditory hallucinations. The present study is a preliminary one. Material and method: Analysis of medical records of patients treated at the J. Babiński Mental Hospital in Łódź, Poland, since 1998 thru 2004. Results: In this timespan, 10 patients with coexisting total (n=6) and partial (n=4) deafness have been treated at the Psychiatric Department of our hospital. Paranoid schizophrenia was diagnosed in 2 patients, depressive epizode in 2 and single cases of the following mental conditions: organic catatonic disorder, organic personality disorder, delusional disorder, behavioral-emotional disorder, adaptation disorder and mental retardation coexisting with alcohol abuse. Results obtained were discussed with a reference to statistical data provided in the literature. Pattern of mental disorders developing in these patients was presented and compared with reports encountered in the literature. Conclusions: The number of patients with coexisting hearing impairment and mental disorders was surprisingly small, precluding any far-reaching conclusions. Nevertheless, it is possible that most of these patients do not receive hospital psychiatric care, or do not receive psychiatric care at all. Further studies are required to confirm this thesis.
Wstęp: Szacuje się, iż w Polsce żyje obecnie 45-50 tys. osób głuchych i głuchoniemych oraz 800-900 tys. osób słabo słyszących. U tych osób występują różnorodne zaburzenia psychiczne. Ponadto istnieją też doniesienia, że głuchota i niedosłuch mogą być czynnikami predysponującymi do wystąpienia pewnych zaburzeń psychicznych. Jednym z najczęściej opisywanych objawów występujących u tych pacjentów (także tych, u których nie stwierdza się żadnych innych zaburzeń psychotycznych) są halucynacje słuchowe, w tym muzyczne. Celem pracy było stwierdzenie częstości występowania głuchoty i niedosłuchu u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych oraz opisanie ich objawów, ze szczególnym uwzględnieniem omamów słuchowych. Praca ma charakter wstępny. Materiał i metoda: Analizowano historie chorób pacjentów Szpitala im. J. Babińskiego w Łodzi, hospitalizowanych w latach 1998-2004. Wyniki: W rozpatrywanym przedziale czasowym na oddziale psychiatrycznym przebywało 10 pacjentów ze współistniejącym niedosłuchem (6 osób) lub głuchotą (4 osoby). Spośród tych osób schizofrenię paranoidalną rozpoznano w 2 przypadkach, epizod depresyjny - u 2 osób. U pojedynczych osób rozpoznano: organiczne zaburzenia katatoniczne, organiczne zaburzenie osobowości, zaburzenie omamowo-urojeniowe, zaburzenie zachowania i emocji, zaburzenie adaptacyjne i upośledzenie umysłowe z alkoholizmem. Otrzymane wyniki przedyskutowano w odniesieniu do danych statystycznych opisywanych w literaturze. Przedstawiony został również obraz kliniczny występujących u tych pacjentów zaburzeń i porównany z doniesieniami zawartymi w literaturze. Wnioski: Liczba osób ze współistnieniem badanych zaburzeń była zaskakująco mała, co uniemożliwia wyciągnięcie daleko idących wniosków, a pozwala jedynie przypuszczać, że większość tych pacjentów nie jest objęta opieką stacjonarną lub nie jest objęta opieką psychiatryczną w ogóle. Wymaga to jednak potwierdzenia dalszymi badaniami.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 4; 198-209
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie
Level of aggression and sense of control in self‑harming youth receiving psychiatric treatment
Autorzy:
Gmitrowicz, Agnieszka
Warzocha, Dorota
Kropiwnicki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943899.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescent
aggression
deliberate self‑harm
mental disorders
self‑control
zaburzenia psychiczne
agresja
młodzież
poczucie kontroli
zamierzone samouszkodzenia
Opis:
Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.
Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 214-223
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
When social withdrawal in adolescence becomes extreme: the “hikikomori” phenomenon in Italy
Gdy wycofanie społeczne przybiera postać skrajną: zjawisko „hikikomori” we Włoszech
Autorzy:
Ranieri, Fiorenzo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943943.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescent mental health
extreme social withdrawal
hikikomori
psychotherapy
psychoterapia
skrajne wycofanie społeczne
zdrowie psychiczne w wieku dojrzewania
Opis:
“Hikikomori syndrome,” or extreme social withdrawal, determines a refusal to go to school or work where one’s life style is centred around the home. In Japan hikikomoris, also called “family hermits” or “bedroom hermits,” were first identified in the late seventies. In the West (USA, France, UK, Spain, Italy) clinical psychologists are treating an increasing number of adolescents and young hikikomoris. Over the last few years, the Unità Funzionale Salute Mentale Infanzia Adolescenza (UFSMIA) in Arezzo has received a number of requests for treating young people who present strong similarities with hikikomoris as well as teenagers in early adolescence “on their way to social withdrawal.” The signs of the syndrome are largely similar to the Japanese description, with some differences linked to the Italian cultural context. As to treatment, a single clinical approach (e.g. individual or family psychotherapy) has not given the expected results. By combining different approaches it may be possible to create a network able to stimulate the subject’s resources and those of his or her family. Findings reveal the need to develop more in depth clinical knowledge on this social withdrawal syndrome and create new protocols which will be useful for future psychological and psychotherapeutic programmes.
Zespół hikikomori, czyli zespół skrajnego wycofania społecznego, polega na rezygnacji z udziału w życiu społecznym łącznie z odmową uczęszczania do szkoły lub pracy, a życie osoby nim dotkniętej ogranicza się do przebywania we własnym domu. W Japonii przypadki „hikikomori”, nazywanych również „domowymi pustelnikami” (chory przebywa jedynie we własnym domu lub nawet tylko we własnym pokoju), po raz pierwszy zidentyfikowano i opisano w późnych latach 70. XX wieku. Obecnie w krajach zachodnich, takich jak USA, Francja, Wielka Brytania, Hiszpania i Włochy, obserwuje się rosnącą liczbę pacjentów „hikikomori” w okresie dojrzewania oraz młodych dorosłych trafiających do psychologów klinicznych. W minionych kilku latach do naszej Poradni Zdrowia Psychicznego Wieku Dziecięcego i Wieku Dojrzewania w Arezzo (Unità Funzionale Salute Mentale Infanzia Adolescenza, UFSMIA) skierowano pewną liczbę młodych pacjentów wykazujących znaczące podobieństwo do japońskich „hikikomori”, jak również nastoletnich pacjentów we wczesnej fazie wieku dojrzewania „zmierzających w kierunku wycofania społecznego”. Objawy zespołu, z którym mamy do czynienia, w dużej mierze pokrywają się z opisem japońskim, z uwzględnieniem pewnych różnic uwarunkowanych włoskim kontekstem kulturowym. W leczeniu wspomnianych przypadków zastosowanie jednego konkretnego podejścia klinicznego, takiego jak np. psychoterapia indywidualna lub psychoterapia rodzinna, nie przyniosło oczekiwanych efektów. Poprzez połączenie różnych sposobów postępowania w przypadku poszczególnych pacjentów możliwe wydaje się stworzenie sieci pomocy stymulującej zasoby własne pacjenta oraz jego rodziny. Wyniki badań wskazują na potrzebę poszerzenia wiedzy klinicznej dotyczącej tego zespołu wycofania społecznego, jak również stworzenia nowych protokołów terapeutycznych pomocnych w stosowanych w przyszłości programach psychologicznych i terapeutycznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 3; 148-151
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regulacja łaknienia
Appetite control
Autorzy:
Kostulski, Adrian
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945567.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
appetite control
appetite regulators
body mass
masa ciała
mental state
obesity
otyłość
regulacja łaknienia
regulatory łaknienia
stan psychiczny
Opis:
The authors present most up-to-date knowledge on mechanisms responsible for regulation of appetite and body mass. It is common knowledge, that the process of food intake depends on many factors: physiological, environmental, cognitive, emotional and behavioral. Within the human central nervous system, the area most closely associated with control of food intake is the hypothalamus and its structures. Regulation of food intake involves also nuclei of the solitary tract (nucleus tractus solitarii), amygdala, prefrontal cortex, area postrema, arcuate nuclei and periventricular nuclei. According to the “dual” hypothesis of appetite control, ventro-medial nucleus of the thalamus plays the role of satiety center, while lateral nucleus of the hypothalamus – that of the hunger center. Several specific hypothalamic nuclei and neuronal pathways, including numerous neurotransmitters and modulators, create a complex network within the hypothalamus which controls appetite. Several peptides produced within the digestive tract cross the blood-brain barrier and may be found in various parts of the central nervous system (hypothalamus, hypophysis) and, by acting directly on appetite-controlling centers, contribute to it’s short-term regulation. Signals from upper part of the digestive tract are probably responsible for postprandial satiety. Based on a review of recent literature, discussed are both central (POMCα, MSH, CART, NPY, AgRP, OXA) and peripheral regulators (CCK, GLP-1, PYY, LEP, GRE, INS, adiponectin, rezistin, OXM), acting centrally (originating in the digestive tract, adipose tissue and pancreas) mechanisms controlling body mass and their complex interrelations.
Autorzy przedstawili stan najnowszej wiedzy na temat mechanizmów odpowiedzialnych za regulację łaknienia i masy ciała. Wiadomo, że proces pobierania pokarmu zależy od wielu czynników: fizjologicznych, środowiskowych, poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych. W OUN człowieka obszarem najbardziej związanym z kontrolą przyjmowania pożywienia jest podwzgórze i jego struktury. W regulację pobierania pokarmu zaangażowane są także: jądro pasma samotnego, ciała migdałowate, kora przedczołowa, miejsce najdalsze, jądro łukowate i okołokomorowe. Wg „dualnej” hipotezy regulacji łaknienia – jądro brzusznoprzyśrodkowe podwzgórza pełni rolę ośrodka sytości, zaś boczne podwzgórze – ośrodka głodu. Szereg specyficznych jąder podwzgórza oraz szlaków neuronalnych przy udziale licznych neurotransmiterów i modulatorów tworzy w podwzgórzu skomplikowaną sieć regulującą łaknienie. Szereg peptydów produkowanych przez przewód pokarmowy przenika przez barierę krew – mózg i znajduje się także w OUN (podwzgórze, przysadka) i, oddziałując bezpośrednio na ośrodki łaknienia, odgrywa rolę w chwilowej jego regulacji. Sygnały z górnego odcinka przewodu pokarmowego są prawdopodobnie odpowiedzialne za poposiłkową sytość. Na podstawie przeglądu najnowszego piśmiennictwa omówiono ośrodkowe (POMC – α-MSH, CART, NPY, AgRP, OXA) i obwodowe regulatory (CCK, GLP-1, PYY, LEP, GRE, INS, adiponektyna, rezystyna, OXM ), działające ośrodkowo (pochodzące z przewodu pokarmowego, tkanki tłuszczowej oraz trzustki) masy ciała i skomplikowane mechanizmy ich działania.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 2; 108-116
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poprawa stanu psychicznego a przyrosty masy ciała po krótkotrwałej terapii olanzapine
Improvement of mental state and increase of body mass after short-term olanzapine therapy
Autorzy:
Kostulski, Adrian
Pawełczyk, Tomasz
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945563.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
improvement of mental state
istotny przyrost masy ciała
obesity
olanzapina
olanzapine
otyłość
poprawa stanu psychicznego
significant body mass increase
Opis:
Olanzapine is a 2nd generation antipsychotic drug, whose introduction created wholly new perspectives in the treatment of schizophrenia and other psychoses. These drugs feature a different profile of adverse effects than classic neuroleptics. Olanzapine may cause sedation, metabolic disorders and, as demonstrated by most studies, both short- and long-term, a significant increase of body mass, usually much greater than in the case of other antipsychotic drugs, both classic neuroleptics and 2nd generation antipsychotics. The exact mechanism of this phenomenon has not been fully elucidated yet and may result in part from affinity of olanzapine to serotonin receptor (5HT2A/2C, 5HT3, 5HT6), dopamine receptors (D1-D5), cholinergic, muscarinic (M1-M5), α1-adrenergic and histaminergic H1 receptors. Olanzapine selectively reduces stimulating activity of dopaminergic neurons of the mesolimbic system, while only slightly influencing the nigrostriatal system. Significant increment of body mass may lead to obesity, which is associated with an increased risk of many diseases and higher mortality. Authors present the results of studies concerning differences in improvement of mental state assessed by CGI-I and CGI-S scales in persons with and without significant increase of body mass after short-term (8 weeks) treatment with olanzapine. In both groups a decrease of CGI-S score was obtained, although it was more pronounced in the group of patients with significant body mass increase. Based on these results, it may be concluded that patients, who gained more weight better responded to therapy and obtained greater mental state improvement.
Olanzapina należy do leków przeciwpsychotycznych II generacji (LPP2), wprowadzenie których stworzyło nowe możliwości w leczeniu schizofrenii i innych psychoz. Leki te charakteryzują się odmiennym od klasycznych neuroleptyków (KN) spektrum objawów niepożądanych. Olanzapina może powodować sedację, zaburzenia metaboliczne i, co wykazano w większości przeprowadzonych badań, zarówno krótko-, jak i długoterminowy, znaczący przyrost masy ciała, zazwyczaj istotnie wyższy niż w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, KN i większości LPP2. Mechanizm powstawania tego zjawiska nadal nie jest do końca poznany i być może po części wynika z powinowactwa receptorowego olanzapiny do receptorów serotoninowych (5HT2A/2C, 5HT3, 5HT6), dopaminowych (D1-D5), cholinergicznych, muskarynowych (M1-M5), al-adrenergicznych oraz histaminowych (Hl). Olanzapina selektywnie redukuje pobudzającą czynność neuronów dopaminergicznych układu mezolimbicznego, mając jednocześnie niewielki wpływ na układ nigrostriatalny. Istotne przyrosty masy ciała mogą prowadzić do otyłości, co z kolei wiąże się ze wzrostem ryzyka wielu chorób i większą śmiertelnością. Autorzy przedstawili wyniki badań dotyczących różnic w zakresie poprawy stanu psychicznego ocenianych za pomocą skali CGI-I oraz CGI-S u osób z istotnym przyrostem i bez zmian masy ciała po krótkoterminowej (8-tygodniowej) kuracji olanzapiną. W obu grupach nastąpiło obniżenie wyników skali CGI-S, jednak znacząco większe było w grupie pacjentów z istotnym przyrostem masy ciała. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że u tych pacjentów, którzy bardziej przytyli podczas badania, nastąpiła większa poprawa kliniczna.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 2; 84-93
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan psychiczny i obraz własnego ciała mężczyzn uprawiających intensywny trening siłowy
Mental status and body image in men practising intensive weight training
Autorzy:
Kropiwnicki, Paweł
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945673.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
body image disorders
dysmorfia mięśniowa
men
mental status
muscle dysmorphia
mężczyźni
stan psychiczny
trening siłowy
weight training
zaburzenia obrazu ciała
Opis:
Researchers’ interest in men’s body image disorders has been growing continually. Within the studies, a new nosological unit has been put forward, i.e. muscle dysmorphia, and diagnostic criteria have been presented. The world literature indicates that those with a disturbed image of one’s body developmental disorders more frequently, as compared to the general population. This study was aimed at assessment of the incidence of mental disorders in the men, who practise an intense weight training. The study involved two groups of volunteers: a group of forty men practising an intense weight training (examined group) and a group of thirty five men, who did not practise such training (control group). The study was carried out using the MINI and MASS questionnaires. The examined group showed a higher incidence of their muscle appearance dissatisfaction. One person met all the criteria of the muscle dysmorphia according to Pope et al. This group more often exhibited affective disorders: bipolar affective disorders (BAD) and mania or hypomania syndromes of unknown aetiology (22.5%, as compared to 2.86% in the control group); the incidence of personality antisocial disorders was on the borderline of statistical significance (p=0.0569). A correlation was found between the severity of muscle dysmorphia traits measured by MASS scores and incidence of affective disorders, anxiety, and personality antisocial disorders. The Muscle Appearance Satisfaction Scale (MASS) may appear to be a useful diagnostic instrument applicable in sportsmen, however this calls for further studies with participation of larger groups.
Coraz większe zainteresowanie badaczy wzbudzają zagadnienia związane z zaburzeniami obrazu własnego ciała u mężczyzn. W toku prowadzonych badań zaproponowano nową jednostkę chorobową – dysmorfię mięśniową – i przedstawiono kryteria diagnostyczne. Z literatury światowej wynika, że u osób z zaburzonym obrazem własnego ciała częściej niż w populacji ogólnej występują inne zaburzenia psychiczne. Celem niniejszej pracy była ocena częstości występowania zaburzeń psychicznych u mężczyzn intensywnie ćwiczących. Badaniu poddano dwie grupy ochotników: czterdziestoosobową grupę mężczyzn uprawiających intensywny trening siłowy (grupa badana) oraz trzydziestopięcioosobową grupę mężczyzn niećwiczących (grupa kontrolna). Badanie przeprowadzono za pomocą kwestionariuszy MINI i MASS. W grupie badanej stwierdzono większą częstość występowania niezadowolenia z wyglądu mięśni. Jedna osoba spełniała wszystkie kryteria dysmorfii mięśniowej wg Pope'a i współpracowników. W grupie tej częściej występowały zaburzenia afektywne: CHAD i zespoły manii bądź hipomanii o niewyjaśnionej etiologii (22,5% wobec 2,86% w grupie kontrolnej), na granicy istotności statystycznej (p=0,0569) większa była częstość występowania zaburzeń antyspołecznych osobowości. Stwierdzono istnienie korelacji pomiędzy nasileniem cech dysmorfii mięśniowej mierzonym punktacją w MASS a częstością występowania zaburzeń afektywnych, lękowych i zaburzeń antyspołecznych osobowości. Skala zadowolenia z wyglądu mięśni (MASS) może okazać się przydatnym narzędziem diagnostycznym możliwym do zastosowania wśród sportowców, jednak konieczne są dalsze badania z udziałem liczniejszych grup.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 190-206
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki między dobrostanem psychicznym – psychopatologią a radzeniem sobie ze stresem u osób z różnymi formami zdrowia psychicznego
Correlations between subjective well-being – psychopathology and coping with stress of people with different forms of mental health
Autorzy:
Olszewski, Jacek Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943188.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anxiety
coping with stress
forms of mental health
lęk
psychopathology
dobrostan psychiczny
formy zdrowia psychicznego
psychopatologia
radzenie sobie ze stresem
Opis:
In this study the author referred to the complete mental health model by Keyes and Lopez. In this model quality different forms of psychical health are distinguished. They are based on such dimensions as psychopathology (which indicator is higher level of anxiety) and well-being (life satisfaction). The author also concentrates on coping with stress. The aim of this study is to show the relation between quality different forms of mental health and the type of coping with stress. The author investigated English and Polish philology students of Maria Curie-Skłodowska University. They were 22-42 years old. Satisfaction with Life Scale (SWLS), State-Trait Anxiety Inventory (STAI) and Coping Orientations to Problems Experienced (COPE) were used in this study. The results indicates that it is possible to distinguish groups of people with different forms of mental health. There are two groups with two main forms of mental health: “prosperous” and “fearful” people. In the group of “fearful” people there is correlation between factors that decide about the form of mental health (life satisfaction and the level of anxiety) and the ways of coping with stress. In the group of “prosperous” people factors that decide about mental health are not connected with the ways of coping.
W niniejszym opracowaniu autor nawiązał do modelu kompletnego zdrowia psychicznego Keyesa i Lopez, który daje podstawy do wyodrębnienia jakościowo odmiennych form zdrowia psychicznego, wyznaczonych przez wymiary psychopatologii (której wskaźnikiem jest podwyższony poziom lęku) i dobrostanu (sprowadzonego do satysfakcji z życia). Autor ponadto koncentrował się na adaptacyjności zaradczej, której wskaźnikami są podejmowane sposoby radzenia sobie ze stresem. Celem przeprowadzonych badań było określenie zależności zachodzących pomiędzy jakościowo odmiennymi formami zdrowia psychicznego a rodzajem stosowanych sposobów radzenia sobie ze stresem. Badania zostały przeprowadzone na studentach lubelskiej uczelni (UMCS), na kierunkach: filologia polska i filologia angielska. Wiek badanych mieścił się w przedziale 22-42 lat. Do pomiaru zmiennych zastosowano następujące narzędzia badawcze: Skala Satysfakcji z Życia – SWLS, Inwentarz Stanu i Cechy Lęku – STAI oraz Wielowymiarowy Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem – COPE. Wyniki badań wskazują, że wśród badanych można wyodrębnić grupy osób z różnymi formami zdrowia psychicznego. Autor wyłonił grupy odznaczające się dwiema dominującymi formami zdrowia psychicznego – osoby „prosperujące” i „lękliwe”. W grupie osób „lękliwych” istnieją związki między czynnikami decydującymi o formie zdrowia psychicznego (satysfakcją z życia i poziomem lęku) a sposobami radzenia sobie ze stresem Natomiast w grupie osób „prosperujących” czynniki decydujące o formie zdrowia psychicznego nie są istotnie powiązane ze stosowanymi sposobami zaradczymi.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 265-272
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies