Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "party" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Hungary’s Communist Party Élite in the “Long” Fifties (1948–1962)
Autorzy:
Kali, Csaba
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477887.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Hungary’s communist party élite 1948–1962
Hungarian Working People’s Party
Hungarian Socialist Workers’ Party
Opis:
This article endeavours to analyse some characteristic segments of Hungary’s communist party élite between 1948 and 1962. Besides considering nationwide data, I introduce, at least partially, through highlighting one or two major characteristics, some smaller geographical areas, too. First of all, I survey the distinguishing features of Hungary’s capital Budapest, which is followed by an in-depth analysis of certain specific data characterising Zala County, a western region of Hungary. In the second half of the 1940s, a generation in their twenties to thirties seized control over politics within the MKP-MDP apparatus, and the same generation – changing only in terms of the individuals it comprised – retained its hold on power. It is partly for that reason that, after the revolution was crushed in 1956, the reconstructed party now named MSZMP was not simply built upon the membership of the old MDP but on its former staff of apparatchiks. While in the late forties a young and hardy individual unencumbered with personal loyalties represented the ideal type of party operative, after 1956, the experienced, reliable activist embodied the most desirable paid party apparatchik. It was an activist who had proved his loyalty during the perceived watershed year of 1956, so he or she belonged to the aforementioned generation, and therefore was obviously older.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 236-258
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budżet partii komunistycznej (planowanie, wydatki, kontrola) na przykładzie PZPR
Communist party budget (planning, expenses, control) on the example of Polish United Workers Party
Autorzy:
Żukowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478153.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza finanse PZPR budżet PZPR prelimiarz PZPR gospdoarka finansowa PZPR pieniądze polityczne PZPR
Polish United Worker's Party Polish United Worker's Party finances Polish United Workers Party budget Polish United Worker's Party estimates Polish United Worker's Party financial economy Polsih United Worker's Party political money
Opis:
PZPR stanowiła rdzeń sytemu politycznego Polski Ludowej. Zarządzała administracją dużego państwa, dążyła do nadzorowania życia publicznego obywateli i stanowiła część międzynarodowego ruchu komunistycznego. Dlatego rozpoznanie mechanizmów rządzących PZPR jest ważne nie tylko dla zrozumienia dziejów samej partii. Pozwala także na głębsze (wielowymiarowe) poznanie historii PRL. Prezentowany artykuł traktuje o wypracowanych przez komunistów, a wciąż słabo poznanych sposobów finansowania PZPR. Koncentruje się na procedurach związanych z planowaniem budżetu, grupach wydatków i na różnych aspektach kontroli wykonania planów budżetowych. Autor nie ograniczył się tylko do odtworzenia samych mechanizmów, które pokazują jak silnie scentralizowane było to ugrupowanie. W oparciu o szeroką kwerendę zaprezentował szereg istotnych wyliczeń obrazujących materialne koszty utrzymania PZPR. W celu uzyskania szerokiego tła porównawczego przedstawiono również, niemal nie znane w historiografii, dane o finansach KZPR i SED. Dzięki temu zabiegowi czytelnik może poznać wybrane aspekty finansowania PZPR i zobaczyć w czym lub w jakim zakresie były podobne do partii komunistyczny rządzących w ZSRR i NRD.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 49-68
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949-1989
Basic Party Organisation of PZPR in the Ministry of Foreign Affairs 1949-1989
Autorzy:
Ceranka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477949.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
MSZ ministerstwo PZPR partia PRL POP OOP organizacja partyjna Marzec '68
Ministry of Foreign Affairs ministry PZPR party Polish People's Republic Basic Party Organisation Department Party Organisation party organisation March 68'
Opis:
Organizacja partyjna w MSZ działała w latach 1949-1989 i uchodziła za jedną z wyróżniających się poziomem zaangażowania jej członków. Stopień upartyjnienia w ministerstwie oscylował między 44% a 87%, w grupie pracowników merytorycznych stale wynosił ponad 90%. Charakterystyczne dla organizacji partyjnej w MSZ była duża rotacja członków (około 50%), co wynikało ze specyfiki pracy w służbie zagranicznej i stałej rotacji pracowników. POP miała bardzo duży wpływ na przebieg czystek personalnych na przełomie lat 40. I 50. oraz podczas wydarzeń marca 1968 r. Aktywnie wzięła udział w tłumieniu protestu przeciwko zamknięciu tygodnika „Po Prostu”. Nie dopuściła do powstania struktur „Solidarności” w ministerstwie w latach 80.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 247-307
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces zjednoczeniowy PPR i PPS w latach 1945–1948 z perspektywy jugosłowiańskiej
The Unification Process of the Polish Workers’ Party and the Polish Socialist Party in 1945–1948 from a Yugoslav Perspective
Autorzy:
Skokulski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477255.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska Partia Robotnicza (PPR)
Polska Partia Socjalistyczna (PPS)
Komunistyczna Partia Jugosławii (KPJ)
komunizm
zjednoczenie
sowietyzacja
Polish Workers´ Party (PWP)
Polish Socialist Party (PSP)
Communist Party of Yugoslavia (CPY)
Communism
unification
Sovietisation
Opis:
Jugosławia była państwem, w którym proces sowietyzacyjny zakończył się najszybciej spośród wszystkich krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Politycy jugosłowiańscy Polskę traktowali jako najbliższego po Czechosłowacji i ZSRR sojusznika w Europie Środkowo-Wschodniej. Przychylnie odnosili się do polityki PPR, dążącej do wchłonięcia PPS. Nie zważając na nikłe poparcie komunistów w społeczeństwie polskim, przekonywali, że PPR cieszy się coraz większym autorytetem wśród Polaków, a jej polityka gospodarcza i międzynarodowa – w przeciwieństwie do okresu 1918–1939 – prowadzona jest w sposób racjonalny. Gdy Jugosławia została wyrzucona z Kominformu 28 czerwca 1948 r., politycy w Belgradzie chcieli zachować swą niezależność ale też wyrażali nadzieję, że uda im się doprowadzić do rekoncyliacji z krajami podporządkowanymi Moskwie. Mimo antyjugosłowiańskiej kampanii, która zapoczątkowała proces wprowadzania stalinizmu w Polsce, w dalszym ciągu z aprobatą traktowano aktywność PPR na rzecz pełnego zdominowania sceny politycznej przez to ugrupowanie. Dopiero zerwanie stosunków z państwami bloku wschodniego w drugiej połowie 1949 r. doprowadziło do ostrego konfliktu i działań na rzecz legitymizacji własnego reżimu w opozycji do tego narzuconego przez ZSRR. W dokumentach partyjnych i dyplomatycznych akcentowano wszelkie problemy, jakie wywoływała nieudolna polityka komunistów w bloku wschodnim, w tym w Polsce. Takie zabiegi służyć miały zdezawuowaniu polityki komunistów za żelazną kurtyną. W przypadku Polski szczególnie mocno nagłaśniano je w okresach kryzysów politycznych.
Yugoslavia was a country in which the Sovietisation process ended the fastest among all the countries of Central and Eastern Europe. Yugoslav politicians treated Poland as the closest ally in Central and Eastern Europe, after Czechoslovakia and the USSR. They treated favourably the policy of the Polish Workers’ Party (PWP), which strived to absorb the Polish Socialist Party (PSP). Regardless of the faint support of the communists in Polish society, they argued that the PWP is enjoying greater and greater prestige among Poles, and its economic and international policy – unlike in 1918–1939 – is carried out in a rational manner. When Yugoslavia was expelled from the Cominform on 28 June 1948, politicians in Belgrade wanted to maintain their independence but also expressed their hope that they would succeed in the reconciliation with the countries subordinate to Moscow. In spite of the anti-Yugoslav campaign, which initiated the process of introducing Stalinism in Poland, the activity of the PWP for full domination of the political scene by this grouping would still meet with an approval. Only the break of relations with the countries of the Eastern bloc in the second half of 1949 led to a sharp conflict and actions to legitimate own regime in opposition to that imposed by the USSR. The party and diplomatic documents emphasised all the problems caused by the inept policy of the communists in the Eastern bloc, including Poland. Such actions were to deprecate the communist policy behind the “Iron Curtain.” In the case of Poland, they were publicised particularly strongly during periods of political crisis.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 211-235
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Communist Party and Celebrations of the Victory Day (9 May) in Yugoslavia 1945–1955
Autorzy:
Bondžić, Dragomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477214.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Yugoslavia, Victory Day
celebration
Communist Party of Yugoslavia
Opis:
T he article deals with meaning of celebrations of 9 May – Victory Day – in Yugoslavia in the first few years after World War II and with the role of the Communist Party of Yugoslavia in organising these ceremonies. It is shown that this holiday was one of the cornerstones of the Communist regime propaganda and a very important occasion for creating the tradition of national liberation struggle and anti-fascism. The main role of Victory Day was to recall the victory over fascism, but also to contribute to consoli- dation of Communists’ rule and to display foreign and inner policy of the new autho- rities in Yugoslavia. The ruling party used the entire content of the celebrations to cre - ate and impose its own image of World War II and the national liberation struggle in Yugoslavia and to present the desirable image of the current international and internal political situation. These celebrations were conceived and designed by the top officers of the Communist Party, in its Agitprop apparatus, and all activities and details were dictated by Party guidelines and directives.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 345-355
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
РОТАЦИЯ ПЕРВЫХ СЕКРЕТАРЕЙ РЕГИОНАЛЬНЫХ КОМИТЕТОВ ВКП(Б) В 1946–1952 ГГ.: МАСШТАБЫ, ПРИЧИНЫ, МЕХАНИЗМЫ
Rotation of First Secretaries of Regional Committees of the All-Union Communist Party (bolsheviks) in 1946–1952: Scale, Causes, Mechanisms
Autorzy:
Fedorov, Aleksey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478330.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
The Central Committee of the All-Russia Communist Party (bolsheviks)
obkom first secretaries
party provincial committees
personnel rotation
post-war period
Opis:
The article is devoted to the scale, causes and mechanisms of rotation of party provincial committee first secretaries in the postwar period (1946–1952). The source base of this a research are documents of governing bodies of the Central Committee of the All-Union Communist Party (bolsheviks) and its divisions that engaged in personnel work. The study revealed that rotation of the regional leadership was significant, but in 1946–1952 it was updated by about a third. This rotation was largely reduced to the movement of the secretaries from one region to another and from the region to the center and back. Similarly, the problem of the lack of qualified managers was tried. Until the end of 1948 the Central Committee restrained the rotation of obkom first secretaries. In 1949–1952 the personnel rotation was very intensive as the center sought to update the regional leadership, mobilize it to solve current economic problems and prepare for the XIX Party Congress. In some cases, the center replaced not only the first secretary, but also the entire leadership of the region. In the postwar years, such purges were at least two dozen, but only four turned into repression.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 126-142
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Bulgarian 1989
Autorzy:
Dineva, Detelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477654.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
long 1989
trends in Bulgarian dissidence
intra-party coup
Opis:
T he article treats the main processes and events constituting the ‘long 1989’ in Bulgaria. It discusses the internal and international environments at the time, the growing ten- sions in the economic, social, political, and ethnic spheres as well as the activities of the main actors from both the ruling Communist Party elite with its internal divisions (ultimately leading to an intra-party coup) and the circles standing in various degrees of opposition to the official line. Both earlier manifestations of dissent in the country and the activities of the dissident organisations of the late 1980s are examined. Special attention is paid to the two main trends in Bulgarian dissidence ‒ the one striving for a radical change of the system and the other aspiring to ‘humanise’ the existing order, as attitudes ensuing from the former or the latter would be among the underlying fac- tors behind Bulgaria’s choice of the way for its future development.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 41-58
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczna Szkoła Wojskowa w Leningradzie dla działaczy Komunistycznej Partii Polski. Zarys genezy i funkcjonowania (1925-1932)
Political Military School in Leningrad for the activists of the Polish Communist Party. Origins and functioning (1925-1932)
Autorzy:
Kowalczyk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477511.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
ruch komunistyczny Komunistyczna Partia Robotnicza Polski Międzynarodówka Komintern Przedstawicielstwo KPP przy Komitecie Wykonawczym Międzynarodówki Leningrad szkoły wojskowe szkoły polityczne szkolnictwo partyjne
Communist movement the Polish Communist Party the Pollish Communist Worker's Party International Comintern the Polish Communist Party Representation at the International Executive Committe Leningrad military schools political schools party education
Opis:
Artykuł dotyczy genezy i działalności Politycznej Szkoły Wojskowej dla działaczy Komunistycznej Partii Polski w Leningradzie. Do tej pory temat szkolnictwa wojskowego dla polskich działaczy komunistycznych na terenie ZSRR w okresie międzywojennym jest bardzo słabo rozpoznany, za sprawą utrudnionego dostęp do niektórych archiwów rosyjskich. Chodzi tu oczywiście o Archiwum FSB i archiwów wojskowych. W sytuacji gdy już ustabilizowała się sytuacja polityczna w Europie, 25 lutego 1925 r. Politbiuro WKP(b) zgłosiło projekt normatywu, mówiącego o likwidacji radzieckich dywersyjnych grup wywiadowczych, działających na terytorium Polski. Taki krok władzy radzieckiej był wymuszony poprzez zaistniałą właśnie sytuacją polityczną w Europie. Tym samym radzieckie grupy dywersyjne, które przekraczały w znacznym stopniu normy funkcjonowania i działalności wywiadowczej, wycofano z ziem polskich. Władze państwowe i partyjne ZSRR postanowiły wykorzystania do własnych celów, również wywiadowczych, organów Międzynarodówki Komunistycznej (MK). 8 marca 1925 r. pojawił się bardzo ważny dokument, tym razem sygnowany przez Komitet Wykonawczy MK. Był on odpowiedzią MK na normatyw przyjęty przez WKP(b). Dotyczył tzw. „wojennej roboty” i wyrażał konieczność otoczenia przez partię komunistyczną działalnością armii, żandarmerii i policji „w całym szeregu krajów” a zwłaszcza strategicznych dla ZSRR, za jakie uważały m.in. Niemcy, Czechosłowację, Bułgarią i Polskę. Zgodnie z rezolucją KW MK przy partiach komunistycznych działających w tych państwach, miały być zakładane oddziały/wydziały wojenne, zwane też wojskowymi. Tym samym powstał pomysł utworzenia szkół wojskowo-politycznych dla przedstawicieli wspomnianych państw. Projekt utworzenia wielomiesięcznej Politycznej Szkoły Wojskowej dla polskich komunistów, stał się realny, gdy Wydział Agitacyjno-Propagandowy KW MK, zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami i po uzyskaniu zgody KC WKP(b), wniósł na rozszerzone Plenum na wiosnę 1925 r. projekt utworzenia sześciu centralnych szkół. Postanowienie Prezydium KW MK w tej sprawie zostało przyjęte 6 maja 1925 r. Pracę szkoła rozpoczęła 1 października 1925 r. w Leningradzie, w którym pozostała do 1932 r.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 309-326
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Oczyścić Partię z elementów wrogich i obcych...". Wojewódzka Komisja Kontroli Partyjnej Polskiej Partii Robotniczej w Lublinie w latach 1945-1948
"Cleanase the Party of alien and hostile elements..." Provincial Commission for Party Control of the Polish Workers Party in Lublin in 1945-1948
Autorzy:
Bednarczyk, Michał Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477376.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Wojewódzka Komisja Kontroli Partyjnej Polska Partia Robotnicza Komitet Wojewódzki PPR w Lublinie historia Polski 1944-1956 organy kontroli partyjnej
Provincial Commission for Party Control Polish Workers' Party Polish Workers' Party Provincial Committee in Lublin Polish History 1944-1956
Opis:
Streszczenie: Polska Partia Robotnicza - w czasie II wojny światowej kadrowa, licząca kilkuset członków organizacja konspiracyjna przekształciła się w PZPR - partię masową, której szeregi w szczytowym okresie, końca lat 70-tych liczyły ponad 3 miliony osób. Warto zastanowić się nad metodami, za pomocą których PPR kontrolowała poczynania i poziom ideologiczny nie tylko swoich działaczy, lecz także gremiów wszystkich szczebli, za co odpowiadały Komisje Kontroli Partyjnej. Specyficznym obszarem aktywności komunistów była Lubelszczyzna, na terenach której już od dwudziestolecia międzywojennego rozwijały się partie komunistyczne, stanowiąca dogodny obszar organizowania komunistycznego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Nie wolno zapominać o roli regionu, jako pierwszego obszaru istnienia „ludowej” władzy. Celem artykułu jest przedstawienie utworzonej w czerwcu 1945 r. Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej PPR w Lublinie we wszystkich aspektach jej działalności. Wprowadzenie do zagadnienia stanowi zarys funkcjonowania Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Analizując działalność WKKP skupiono się na jej powstaniu, składzie, wykonywanych zadaniach, zasadach i efektach pracy. Wszyscy jej pracownicy dysponowali długim, sięgającym dwudziestolecia międzywojennego stażem partyjnym, współpracowali z KPP, KPZU lub GL/AL. Członkowie nieeetatowi rekrutowali się spośród osób, które wstąpiły do PPR po 1944 r., nie odgrywali jednak większej roli. Głównym polem działalności WKKP było karanie członków PPR za przewinienia, ważną rolę pełni zatem statystyczne ujęcie spraw partyjno-dochodzeniowych prowadzonych przeciwko członkom partii dopuszczającym się wykroczeń. Socjologiczne ujęcie zagadnienia umożliwi ukazanie jak dalece działacze PPR odbiegali od propagowanego wizerunku „nowego człowieka”. Rozważania umożliwią odpowiedź na pytanie czy komisja spełniała swoje zadania, polegające na karaniu działaczy, a także kontroli funkcjonowania instytucji partyjnych. Kwestią drugorzędną jest określenie, czy WKKP była narzędziem walk frakcyjnych w łonie KW PPR.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 327-367
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunistyczna Partia Litwy w latach przełomu 1988–1990
The Communist Party of Lithuania in the Breakthrough Years 1988–1990
Autorzy:
Wołkonowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478527.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of Lithuania
Perestroika
independence
political transformation
Soviet Union
Opis:
K omunistyczna Partia Litwy w latach 1988–1990 przeszła transformację od partii mar- ksistowsko-leninowskiej do klasycznej socjaldemokratycznej formacji noszącej nazwę Litewska Demokratyczna Partia Pracy. Potrafiła wykorzystać idee pierestrojki Michaiła Gorbaczowa do osiągnięcia swych celów. W szeregach partii było kilku doświadczo- nych polityków (Algirdas Brazauskas, Česlovas Juršėnas i inni), którzy przeprowadzili ją przez skomplikowany okres transformacji polityczno-gospodarczej. Jak trudny i nie- bezpieczny on był, pokazały tragiczne wydarzenia z 13 stycznia 1991 r., w których na skutek akcji żołnierzy sowieckich zginęło 14 cywilów. Jesienią 1992 r. LDDP odniosła ogromny sukces w wyborach do sejmu, uzyskując ponad połowę mandatów. Jej przewod- niczący Algirdas Brazauskas został wybrany na prezydenta Litwy. Formacja miała swych przedstawicieli we wszystkich kadencjach Sejmu Litwy jeszcze po 1990 r. Pomimo tych sukcesów Sejm Litwy w czerwcu 2017 r. większością głosów przyjął rezolucję uznającą KPL za organizację przestępczą. Drugi odłam KPL, opowiadający się za pozostaniem w łonie KPZR, już po wydarzeniach z 13 stycznia 1991 r. został oskarżony o działania na rzecz obalenia niepodległości Litwy, uznany za nielegalny i skierowany przeciw kra- jowi, a jego czołowi przedstawiciele skazani na długoletnie więzienie.
I n the years 1988–1990, the Communist Party of Lithuania transformed from a Marxist- -Leninist party to a classic social democratic formation called the Democratic Labour Party of Lithuania. It could take advantage of Mikhail Gorbachev’s Perestroika ideas in order to achieve its own goals. The party had several experienced politicians (Algirdas Brazauskas, Česlovas Juršėnas and others) who led it during the complex political and economic transformation. The tragic events of 13 January 1991, during which 14 civi- lians were killed by Soviet soldiers, depicted how tragic and dangerous this period was. In autumn 1992, the Democratic Labour Party of Lithuania recorded a huge success in the parliamentary elections by winning over a half the mandates. Its leader Algirdas Brazauskas was elected the president of Lithuania. The formation had its representatives during all terms of offices of the Lithuanian Sejm still after 1990. Irrespective of the suc - cessful trajectory, the Lithuanian Sejm passed a resolution in June 2017 by a majority of votes and found the Communist Party of Lithuania a criminal organization. After the events of 13 January 1991, another faction of the Communist Party of Lithuania on the platform of the Communist Party of the Soviet Union was accused of acting in order to overturn Lithuania’s independence, found to be illegal and against the country’s inte- rests, while its leaders were sentenced to many years of imprisonment.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 211-229
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińska socjaldemokracja w II Rzeczypospolitej (1928–1939)
Ukrainian Social Democracy in the Second Republic of Poland (1928–1939)
Autorzy:
Rajkiwśkyj, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477844.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Ukrainian Social Democratic Party 
Social Democracy
Polish socialists
national-state camp
Opis:
Ukraińska Partia Socjaldemokratyczna (USDP) powstała w 1899 r. Podjęła próbę połączenia myśli nacjonalistycznej i marksistowskiej, a także aktywnego zaangażowania się w życie polityczne na ziemiach zachodnioukraińskich (do 1939 r.). Po stłumieniu rewolucji ukraińskiej i otwartym przejściu USDP do poparcia komunizmu w marcu 1923 r. władze polskie wydały na początku 1924 r. zakaz działania Ukraińskiej Partii Socjaldemokratycznej. Ideologiczna i organizacyjna odbudowa ukraińskiej socjaldemokracji, która nastąpiła po 1925 r., zakończyła się w grudniu 1928 r. kongresem socjalistów ukraińskich we Lwowie. Przywrócona do życia Ukraińska Partia Socjaldemokratyczna wykorzystała metody parlamentarne, żeby stworzyć niezależne socjalistyczne państwo ukraińskie, któremu przeciwstawiało się ukraińskie podziemie nacjonalistyczne, i nawiązała kontakty z socjalistami polskimi i żydowskimi. W latach trzydziestych XX w. partia była trzykrotnie zaangażowana w procesy konsolidacji działających legalnie partii ukraińskich o orientacji narodowej w Polsce, do których dochodziło pod wpływem szeregu czynników wewnętrznych i zewnętrznych. W dziesięcioleciu przedwojennym wpływy USDP i ogólnie socjaldemokracji w II Rzeczypospolitej osłabły w wyniku kryzysu sił demokratycznych i wzrostu autorytaryzmu w różnych formach w skali całej Europy.
T he Ukrainian Social Democratic Party (USDP) was founded in 1899. It tried to combi- ne the national idea and Marxism, took an active part in political life in Western Ukraine (until 1939). After the defeat of the Ukrainian revolution and the open transition to pro - -communist positions in March 1923, the USDP was banned by the Polish authorities in early 1924. The ideological and organizational reconstruction of the Ukrainian Social Democracy, which was carried out since 1925, was completed in December 1928 by carrying out the Ukrainian Socialist Congress in Lviv. The restored USDP used parlia - mentary methods for the creation of an independent Ukrainian socialist state, opposed the Ukrainian nationalist underground, and had a relationship with Polish and Jewish socialists. In the 1930’s, the USDP three times participated in the processes of consoli- dation of the legitimate Ukrainian parties of national-state orientation in Poland, which periodically arose under the influence of a number of internal and external factors. In the pre-war decade, the crisis of democratic forces, the rise of authoritarianism in various forms across Europe negatively affected the public influence of the USDP, as well as Social Democracy in general in the Second Polish Republic.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 302-326
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność I sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR Stefana Staszewskiego w 1956 roku
Activity of the First Secretary of the PUWP Warsaw Committee Stefan Staszewski in 1956
Autorzy:
Juzepczuk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478418.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Stefan Staszewski
Władysław Gomułka
VIII Plenum partyjne
październik 1956
Komitet Warszawski PZPR
FSO
frakcje partyjne
puławianie
Eighth Plenary Session of the Party
October 1956
PUWP Warsaw Committee
party factions
Puławians
Opis:
Stefan Staszewski, born in 1906 in Warsaw as Gustaw Szuster, was an active member of the Young Communist League of Poland and the Communist Party of Poland, trained from 1926 to 1928 in the International Lenin School in Moscow. He was arrested three times in Poland for communist activity. In 1934, he fled to the USSR, where he was reprimanded for membership in M. Lampe’s group, and then expelled from the AUCP(b) and arrested by the NKVD. He was sentenced to 15 years in a Kolyma Gulag camp. He was released in 1945 thanks to Bolesław Bierut’s intervention, and after coming to Poland, he joined the Polish Workers’ Party (PPR) and changed his name to Stefan Staszewski. The Secretary of the PPR Central Committee dispatched him to Katowice to take the position of the secretary for industrial affairs. Soon, he became the editor-in-chief of Trybuna Robotnicza, which achieved considerable success under his management. In 1948, the party leadership gave him the very responsible post of the director of the Department of Press and Publications of the PUWP’s Central Committee. Staszewski changed radically the organizational system of the party press and of the publishing businesses’ activity, and contributed to the development of communist journalism. In 1954, he was dismissed from the post of the Department of Press and Publications’ head and moved to the Ministry of Agriculture. During the thaw, he became a critic of the former party leadership and began to actively aid supporters of reforms. As the First Secretary of the PUWP Warsaw Committee, in October 1956 he organized and supervised rallies at Warsaw universities and work places. During the Eighth Plenary Session of the PUWP Central Committee, he was attacked by activists belonging to the “Natolinian group”. His stance was violently criticised by Soviet leader Nikita Khrushchev, which resulted in his dismissal from the post of secretary of the Warsaw party organization. Staszewski largely contributed to the success of the party reformers and to positive transformations initiated during the Eighth Plenary Session. Having left the PUWP Warsaw Committee, he worked for a short time in the Polish Press Agency. His relationship with new party authorities steadily became worse, which resulted in him being removed from the post of the assistant of the member of PUWP Central Committee. That is why he began to work for the State Scientific Publishers (PWN) in the editorial section of the Great Universal Encyclopaedia. In 1968, party propaganda presented him, together with Roman Zambrowski, as the most dangerous threat to the PRL’s constitutional order. In the 1970s, he maintained close relations with the Workers’ Defence Committee. Under martial law, his flat was searched by the Security Service.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 485-505
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gazeta Krakowska” wobec NSZZ „Solidarność”: wrzesień 1980 – grudzień 1981
“Gazeta Krakowska” towards the Independent and Self-Governing “Solidarity” Trade Union: September 1980 – December 1981
Autorzy:
Juchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478324.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
“Gazeta Krakowska”
Polish United Workers’ Party
press
Independent and Self-Governing Trade Union “Solidarity”
Opis:
P owstanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” po fali strajków na Wybrzeżu w sierpniu 1980 r. spowodowało polaryzację w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Artykuł przedstawia stosunek redakcji krakowskiego dziennika PZPR, „Gazety Krakowskiej” (do 31 grudnia 1980 r. – „Gazety Południowej”) do „Solidarności” od września 1980 r. (tj. zakończenia strajków na Wybrzeżu) do 13 grudnia 1981 r. (wprowadzenia stanu wojennego). Zawiera też opis podziału w par- tii. Na podstawie krytycznej analizy źródeł autor wyróżnił kilka problemów: poparcie dla działań „Solidarności”, promowanie umiarkowanego nurtu w NSZZ „Solidarność”, chęć mediacji pomiędzy PZPR a „Solidarnością” oraz nawoływanie do odejścia od możliwości konfrontacji siłowej z obu stron. W artykule została także przedstawiona krytyka działaczy partyjnych wobec stosunku „Gazety Krakowskiej” do „Solidarności”. Główne źródło do badań stanowią artykuły prasowe publikowane na łamach „Gazety Krakowskiej” od września 1980 r. do grudnia 1981 r. Ponadto artykuł oparty został na aktach przechowywanych w Archiwum Narodowym w Krakowie oraz Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. Autor przeprowadził również rozmowy z Jerzym Sadeckim i Zbigniewem Reguckim.
T he emergence of the Independent and Self-Governing “Solidarity” Trade Union fol- lowing a wave of strikes on the Polish coast in August 1980 polarized the Polish United Workers’ Party. The article discusses the attitude of the editorial board of the Cracow magazine of the PUWP “Gazeta Krakowska” (“Gazeta Południowa” until 31 December 1980) towards “Solidarity” in the period from September 1980 (i.e. the end of the stri- kes on the coast) until 13 December 1981) (i.e. the introduction of martial law). It also describes divisions within the Party. Based on a critical analysis of source evidence, the author specifies several problems: support for “Solidarity’s” operations, the promotion of a moderate stream within the ISGTU “Solidarity”, the intention to mediate between the PUWP and “Solidarity” and the appeal to both parties to refrain from engaging in a power struggle. Furthermore, the article presents the critical opinions of party acti- vists about the approach of “Gazety Krakowska” toward the “Solidarity” movement. Research was mainly based on press articles published by “Gazeta Krakowska” during the period from September 1980 until December 1981. The article was additionally based on the files stored by the National Archive in Cracow and by the Archive of the Institute of National Remembrance in Cracow. The author also interviewed Jerzy Sadecki and Zbigniew Regucki.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 82-102
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Development of Regional Communist Elites in the Czech Lands 1945–1956
Autorzy:
Bily, Matej
Lozi, Marian
Slouf, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477294.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of Czechoslovakia (CPC)
region, department
elite
head secretary
dominance
state-socialist dictatorship
Opis:
The focus of the study is the analysis of the elite at the regional and departmental levels of the Communist Party of Czechoslovakia (CPC) in the period 1945–1956. Specifically, it deals with the holders of the administratively, most important function, that of political or later head secretary. However, it also respects an actual state of affairs within studied regions and departments and designates elite accordingly. Through methods of prosopography it examines social background of the selected elite and how these performed dominance in their respective domains. It comes to the conclusion that within the concerned period the social origins and power practices of the elite shifted dramatically in accordance with the transformations of the Czechoslovak state-socialist dictatorship itself. These changes did not happen continuously, but in conditions of strained hardships and major turnarounds. In the process, new or semi-new elite was created and revolutionary ethos gave way to stabilization and smooth performance of power.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 186-210
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Policy of the Communist Party and Komsomol Concerning Informal Youth Associations In Ukraine (1986–1988)
Autorzy:
Soroka, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477870.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of the Soviet Union (CPSU)
Komsomol
informal youth associations
youth policy
Soviet regime
political opposition
Opis:
The main objective of this paper is to analyze the Communist Party and Komsomol policy concerning informal youth associations in Soviet Ukraine. The author paid considerable attention to the factors that caused the emergence of informal associations’ phenomenon. It is shown that if up to the first half of the 1980s state structures preferred repressive methods of influence on informal youth associations, then from the mid-1980s onwards the policy of party-state leadership changed using the principle of cooperation according to a differentiated approach to associations. This led to a decrease in destructive activities of certain associations and overcoming tensions between the informal youth and public structures. However, in general, the authorities failed to establish constructive cooperation with informal youth associations. Informal organizations became politicized, opposition informal associations formed and consolidated in the second half of 1988. Their authority among the youth was growing amid the decay of official youth structures.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 370-391
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies