Wszystkie pola: Nawrocki - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zaawansowane procesy utleniania w oczyszczaniu wody
Advanced oxidation processes in water treatment
Autorzy:: Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237029.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: proces utleniania
oczyszczanie wody
związki organiczne
Opis:: Advanced oxidation processes (AOP) are reviewed in the context of organic matter removal, especially of low-molecular-weight toxic substances from water. The mechanism governing the AOP involves the oxidizing potential ofhydroxyl radicals. Free radical reactions, O3/H2O2, H2O2/UV and O3/UV processes, Fenton's reagent, as well as photochemical and photocatalytic methods of oxidation arediscuss'ed in moredetail. Making use of reported data and of the results obtained in his own studies the author of the paper draws attention to the applications of AOP, particularly to the removal of organic substances which are not amenable to conventional treatment.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 1999, 3; 31-36
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Nitrozoaminy - nowe uboczne produkty dezynfekcji wody
Nitrosamines - Troublesome by-products of water disinfection
Autorzy:: Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236512.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: nitrozoaminy
NDMA
oczyszczanie wody
dezynfekcja
nitrogen compounds
nitrosamines
water treatment
disinfection
Opis:: W ostatnich latach uboczne produkty utleniania zawierające azot budzą istotne zainteresowanie ze względu na ich niepożądane właściwości toksykologiczne, mutagenne czy też kancerogenne. W pracy przedstawiono stan wiedzy na temat mechanizmów tworzenia oraz analityki nitrozoamin (w szczególności nitrozodimetyloaminy - NDMA) w wodzie wodociągowej i ściekach. Ponieważ nitrozoaminy należą do związków o działaniu kancerogennym, dlatego doniesienia na ten temat śledzone są z wielką uwagą nie tylko przez naukowców, ale także przez producentów wody przeznaczonej do spożycia. W pracy podkreślono kontrowersje wokół mechanizmu tworzenia NDMA, która występuje głównie w wodach poddanych chloraminowaniu. Wskazano również na inne procesy utleniania, będące potencjalnymi źródłami nitrozoamin. Przedstawiono także współczesne poglądy na temat usuwania powstałych nitrozoamin oraz metody ich analizy.
Owing to their undesired toxicological, mutagenic and/or carcinogenic properties, nitrogen-containing water disinfection by-products have recently become a matter of growing concern. This paper provides not only a review of recent knowledge about the mechanisms underlying the formation of nitrosamines (specifically nitrosodimethylamine, NDMA) in tap water and wastewaters, but also an account of the methods that are in use for their analysis. Since nitrosamines are classified as carcinogenic species, any report on relevant issues is examined with great interest by both scientists and potable water producers. The paper specifies the controversies about the mechanisms governing the formation of NDMA, a species occurring primarily in water that has been made subject to chloramination. Consideration is also given to other oxidation processes regarded as potential contributors to the formation of nitrosamines. In addition, the paper summarizes the latest views and opinions regarding the removal of, and the analytical methods for, the nitrosamines formed.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2007, R. 29, nr 3, 3; 13-18
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Rola dwutlenku manganu (MnO2) w powstawaniu N-nitrozodimetyloaminy (NDMA) w reakcji dimetyloaminy (DMA) z wybranymi utleniaczami w roztworach wodnych
The role of manganese dioxide (MnO2) in the process of N-nitrosodimethylamine (NDMA) formation during reaction of dimethylamine (DMA) with some oxidants in water solutions
Autorzy:: Andrzejewski, P.
Nawrocki, Ł.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236608.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: N-nitrozodimetyloamina
dimethylamine
ozon
nadmanganian potasu
dwutlenek manganu
utlenianie
oczyszczanie wody
water treatment
N-nitrosodimethylamine
ozone
potassium permanganate
manganese dioxide
oxidation
Opis:: N-nitrozodimetyloamina (NDMA), z uwagi na właściwości kancerogenne i mutagenne jest jednym z najbardziej niebezpiecznych ubocznych produktów utleniania domieszek wody. Za tworzenie się NDMA podczas oczyszczania wody wydaje się być odpowiedzialne głównie chloraminowanie wody, jednakże mechanizm powstawania tego związku nie został w pełni wyjaśniony. W pracy podjęto próbę wyjaśnienia mechanizmu powstawania NDMA w reakcji dimetyloaminy (DMA) z nadmanganianem potasu lub ozonem. Wykazano, że w przypadku zastosowania tych utleniaczy reakcja nitrozowania DMA jest katalizowana dwutlenkiem manganu tworzącym się jako produkt redukcji KMnO4 lub obecnością dodanego MnO2 w środowisku działania ozonu. Stwierdzono, że dwutlenek manganu w postaci zawiesin, powstający jako produkt reakcji DMA z nadmanganianem potasu, był niezbędny do tworzenia się NDMA w tej reakcji. NDMA tworzył się również w wyniku reakcji DMA z azotynami i azotanami w obecności MnO2, nawet przy pH=8,25, bardzo odległym od optymalnego pH reakcji bezpośredniego nitrozowania DMA (3,0÷3,5). Obecność dwutlenku manganu w postaci zawiesin podczas ozonowania wody zawierającej DMA wyraźnie zwiększyła jej konwersję do NDMA. Efekt ten wystąpił również w przypadku obecności azotynów w mieszanie reakcyjnej. Otrzymane wyniki wskazują na potencjalny wpływ zarówno MnO2 w postaci zawiesin, jak i MnO2 w katalitycznych złożach filtracyjnych na powstawanie NDMA w wodzie.
Owing to its carcinogenic and mutagenic properties, N-nitrosodimethylamine (NDMA) has been classified into the group of the most hazardous and undesired by-products that form during oxidation of water pollutants. Although chloramination seems to be the principal contributor to the formation of NDMA in the water being treated, the underlying mechanism is still far from being well understood. In this paper an explanation is proposed for the mechanism governing the formation of NDMA in the reaction of DMA with potassium permanganate or ozone. It has been demonstrated that when use is made of these oxidants, the reaction of DMA nitrosation is catalyzed either by the manganese dioxide that forms as the product of KMnO4 reduction, or by the MnO2 added to the water being ozonized. The manganese dioxide suspension, a product of the reaction of DMA with potassium permanganate, was found to be indispensable for the formation of NDMA in this reaction. It has been observed that NDMA also formed during the reaction of DMA with nitrites and nitrates in the presence of MnO2 even at the pH of 8.25, which is noticeably higher than the optimal value of 3.0-3.5 for the direct nitrosation of DMA. The presence of the MnO2 suspension during ozonation of DMA-containing water evidently increased the conversion of DMA to NDMA. The same was found to occur when nitrites were present in the reaction mixture. The results obtained substantiate the potential influence of MnO2 (regardless of whether added in the form of suspension, or when present in the catalytic filter beds) on the formation of NDMA in the water.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2009, 31, 4; 25-29
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Powstawanie aldehydów pod wpływem silnych utleniaczy stosowanych w uzdatnianiu wody
Formation of Aldehydes upon Application of Strong Oxidants to Water Treatment
Autorzy:: Dąbrowska, A.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236382.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: aldehydy
ozon
chlor
dwutlenek chloru
aldehydes
ozone
chlorine
chlorine dioxide
Opis:: Trzy typy wód (woda infiltracyjna, powierzchniowa i podziemna) poddano procesom utleniania ozonem, chlorem i dwutlenkiem chloru. Zaobserwowano korelację pomiędzy dawką utleniacza a ilością powstających aldehydów, przy czym mimo stosowania tych samych dawek utleniacza w przeliczeniu na jednostkę ogólnego węgla organicznego, dla każdej z badanych wód powstała inna ilość związków karbonylowych. Wykazano, że produkty uboczne ozonowania zależały głównie od dawki utleniacza. W wypadku chloru i dwutlenku chloru zaobserwowano wyraźne korelacje pomiędzy stężeniem związków karbonylowych a czasem reakcji. Stwierdzono, że tak długo jak w wodzie obecny był utleniacz, tak długo zachodziło powstawanie aldehydów. Produktywność aldehydów po zastosowaniu chloru i dwutlenku chloru, rozumiana jako stężenie powstających aldehydów na jednostkę OWO, była porównywalna z produktywnością aldehydów oznaczoną dla ozonu. Formaldehyd i acetaldehyd należą do głównych produktów ubocznych identyfikowanych wśród związków karbonylowych. Oznaczano je wykorzystując technikę chromatografii gazowej, wstępnie próbkę poddając procesom derywatyzacji.
Three types of water (surface water after infiltration, river water and ground water) were disinfected with various doses of ozone, chlorine or chlorine dioxide. The results indicate that the level of aldehydes concentration increases with the increase of the disinfectant dose. When use is made of chlorine or chlorine dioxide, the concentration of carbonyls increases significantly with the time of reaction with carbonyl precursors in treated water. The formation of aldehydes continues as long as chlorine or chlorine dioxide is available in the water. Time does not have any influence on the reaction of ozone with natural organic matter (NOM). The range of productivity of aldehydes in water treated with chlorine or chlorine dioxide is similar to the range estimated for the carbonyls that form upon ozonation. Formaldehyde and acetaldehyde are the main by-products of the oxidation of NOM. Aldehydes were analyzed by gas chromatography following the derivatization of the sample.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2003, R. 25, nr 3, 3; 53-56
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kontrowersje związane z powstawaniem chloralu w wodzie dezynfekowanej chlorem
Controversies about the appearance of chloral hydrate in drinking water disinfected with chlorine
Autorzy:: Dąbrowska, A.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237802.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: chlor
chloral
trihalometany
aldehydy
chlorine
chloral hydrate
trihalomethanes
aldehyde
Opis:: Wśród produktów ubocznych dezynfekcji wody chlorem, obok dobrze rozpoznanych trihalometanów (THM) i kwasów halooctowych (HAA), pojawiać się może także chloral (trichloroacetaldehyd - CH). Powstaje on w wyniku reakcji chloru z substancjami organicznymi naturalnie obecnymi w wodzie (NOM). Zgodnie z wytycznymi WHO, obecność chloralu (CH) w wodach przeznaczonych do spożycia powinna być kontrolowana i nie przekraczać 10 mg/m3. W pracy omówiono wpływ procesów oczyszczania wody na powstawanie chloralu. Wody pochodzenia naturalnego chlorowano różnymi dawkami chloru i stwierdzono wyraźną korelację pomiędzy ilością powstającego chloralu a dawką chloru i czasem jego kontaktu substancjami organicznymi zawartymi w wodzie. Tworzenie się chloralu zachodziło tak długo, jak długo chlor był obecny w wodzie. Produktywność CH nie zależała głównie od ilości ogólnego węgla organicznego (OWO), ale od rodzaju substancji organicznych. Wyższą zawartość CH zaobserwowano w warunkach zasadowych przy pH>7. Zaobserwowano również wysoką korelację (R2>0,9) pomiędzy zawartością chloralu i chloroformu w chlorowanej wodzie. Wykazano, że proces wstępnego ozonowania wyraźnie zwiększył zawartość CH w wodzie, a proces biofiltracji nie usuwał całkowicie prekursorów CH. Wydajność procesu biofiltracji była silnie związana z czasem kontaktu wody ze złożem. Zastosowana w pracy analityka chloralu, z ekstrakcją eterem metylowo-tert-butylowym (MTBE) i rozdziałem na chromatografie gazowym z selektywnym detektorem wychwytu elektronów (GC/ECD), pozwoliła osiągnąć próg detekcji na poziomie 0,05 mg/m3.
Besides trihalomethanes (THM) and haloacetic acids (HAA), chloral hydrate (CH) is another prevalent disinfection by-product (DBP) in drinking water, formed as a result of the reaction between chlorine and natural organic matter (NOM). According to WHO guidelines, the presence of CH in drinking water should be monitored, and CH concentrations must not exceed 10 mg/m3. The present study addresses the problem of how water treatment processes induce CH formation. Natural waters were chlorinated with different chlorine doses, and an undisputed correlation was observed between the quantity of the CH formed, the chlorine dose applied and the time of contact with the organic substances that were present in the water being treated. The formation of CH continued as long as chlorine was available in the water. The quantity of the total organic carbon (TOC) was not the main contributory factor in the productivity of CH; there was another major contributing factor: the nature of the organic matter. An increased content of CH was observed under alkaline conditions (pH>7). A high correlation (R2>0.9) was found to occur between the content of chloral hydrate and that of chloroform in the water subjected to chlorination. It was demonstrated that the pre-ozonation process brought about a notable increase in the CH content and that the biofiltration process failed to provide a complete removal of the CH precursors. The efficiency of the biofiltration process was strongly influenced by the time of water-biofilter contact. The methods used for the analysis of CH (extraction with methyl-tert-butyl ether (MTBE) and separation by a gas chromatograph with a selective electron capture detector (GC/ECD)) made it possible to attain the detection limit of 0.05 mg/m3.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2007, R. 29, nr 4, 4; 35-40
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Czy woda wodociągowa musi być dezynfekowana chemicznie?
Does drinking water have to be chemically disinfected?
Autorzy:: Olejnik, A.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236658.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: jakość wody
substancje organiczne
oczyszczanie wody
stabilność biologiczna
sieć wodociągowa
water quality
natural organic matter
water treatment
biological stability
water distribution system
Opis:: Rozwój wiedzy w dziedzinie technologii oczyszczania wody pozwala na takie przygotowanie wody przed jej dystrybucją, że nie jest konieczne stosowanie chemicznej dezynfekcji. Zakłady wodociągowe w Polsce poniosły olbrzymie nakłady finansowe na zmiany technologii oczyszczania, aby sprostać zwiększonym wymaganiom jakościowym wody przeznaczonej do spożycia. Podstawowym celem zakładu wodociągowego jest dostarczenie wody bezpiecznej mikrobiologicznie, przy czym bezpieczeństwo to w dużych sieciach wodociągowych osiąga się dzięki stosowaniu chemicznej dezynfekcji wody za pomocą chloru, dwutlenku chloru lub chloraminy. Obecność chemicznych środków dezynfekcyjnych w wodzie jest często społecznie trudna do akceptacji ze względu na wrażenia organoleptyczne, a także z uwagi na powstawanie tzw. ubocznych produktów dezynfekcji. Coraz lepsze zrozumienie procesów chemicznych i biologicznych zachodzących podczas oczyszczania wody oraz jej dystrybucji powoduje, że nowoczesna technologia może zapewnić konsumentom wodę wodociągową bezpieczną mikrobiologicznie, a jednocześnie pozbawioną pozostałości chemicznych środków dezynfekcyjnych. W ten sposób pracują wodociągi i sieci dystrybucyjne w Berlinie, Zurychu, Amsterdamie, Rotterdamie i innych miastach zachodniej Europy. W artykule postawiono pytanie, jakie warunki należy spełnić, aby chemiczna dezynfekcja wody nie była konieczna. W tym celu omówiono warunki zapewniające wysoką stabilność biologiczną wody, co w konsekwencji umożliwi zaniechanie jej dezynfekcji chemicznej.
Knowledge development in the field of water treatment enables preparation of water prior to its distribution in such a way that chemical disinfection is no longer required. Public water systems in Poland incurred huge expenses for changes in water treatment technology in order to fulfill increasing quality requirements regarding potable water. The basic aim of public water system is to provide microbially safe water for human consumption. This safety in large water supply networks is obtained thanks to chemical disinfection with chlorine, chlorine dioxide or chloramine. Presence of chemical disinfectants in water is often socially difficult to accept due to their negative organoleptic properties as well as formation of the so called byproducts of disinfection. Continuous progress in understanding of chemical and biological processes taking place during water treatment and its distribution enables modern technology to provide consumers with microbially safe drinking water, devoid of chemical disinfectant residues. This is how waterworks and distribution networks operate in Berlin, Zurich, Amsterdam, Rotterdam and other cities of Western Europe. The question asked in this paper referred to the conditions necessary to be fulfilled for chemical water disinfection not to be required. For this purpose, conditions ensuring high biological water stability, and as a result allowing chemical disinfection to be abandoned, were discussed.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2013, 35, 4; 3-8
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Badania zawartości benzofenonów w wodach powierzchniowych metodą GC-ECD
Determination of benzophenones in surface waters by GC-ECD method
Autorzy:: Dąbrowska, A.
Binkiewicz, K.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237542.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: benzofenony
metoda GC-ECD
oczyszczanie ścieków
wody powierzchniowe
benzophenones
GC-ECD methods
wastewater treatment
surface waters
Opis:: Stosowana do tej pory analityka benzofenonów wymaga wykorzystania technik chromatograficznych ze spektrometrią mas. Zaproponowana nowa metodyka oznaczania benzofenonu-1 i benzofenonu-3 polega na wykorzystaniu chromatografii gazowej z selektywnym detektorem wychwytu elektronów (GC-ECD), po uprzednim upochodnieniu benzofenonów bezpośrednio w próbce odczynnikiem PFBOA, a następnie ekstrakcji rozpuszczalnikiem organicznym. Opracowana technika analityczna może być wykorzystana w oznaczaniu benzofenonów w próbkach środowiskowych, takich jak wody powierzchniowe i ścieki, na poziomie stężeń 10 g/m3. Badania wykazały zawartość benzofenonów w ściekach surowych w ilości do prawie 5 mg/m3. Potwierdzono, że biologiczne oczyszczanie ścieków umożliwia usuwanie benzofenonów prawie ze 100% skutecznością. Obecność benzofenonu-3 stwierdzono również w wodach powierzchniowych będących odbiornikami ścieków (Warta, Bogdanka) w ilości do 0,3 mg/m3, a benzofenonu-1 do 1 mg/m3. Ze względu na skutki uboczne, jakie może wywoływać niekontrolowana ich obecność w środowisku wodnym, benzofenony powinny być rutynowo monitorowane w wodach powierzchniowych, a metodyki ich oznaczania stale rozwijane.
So far, the use of gas chromatography and mass spectrometry has been an essential requisite for the analysis of benzophenones. The new method proposed in this paper consists in determining benzophenone-1 and benzophenone-3 by means of gas chromatography combined with electron capture detection (GC-ECD), upon direct derivatization of benzophenones in the sample with the PFBOA reagent, followed by extraction using an organic solvent. The method can be used to determine benzophenones in the aquatic environment, e.g. in surface water and wastewater, at concentrations of 10 žg/m3. The study has demonstrated that benzophenone concentrations in raw wastewater reach nearly 5 mg/m3, and that bio-logical treatment provides an appoximately 100% efficiency of benzophenone removal. The presence of benzophenone-3 and benzophenone-1 was also detected in surface waters receiving wastewater discharges (Warta and Bogdanka rivers), where their concentration amounted up to 0.3 mg/m3 and 1 mg/m3, respectively. Considering the potential side effects associated with their uncontrolled presence in the aquatic environment, it is recommended that in surface waters benzophenones should be monitored routinely, and that the analytical methods which are in use should be subject to continuous development.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2009, 31, 3; 57-60
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Usuwanie prekursorów biodegradowalnych substancji organicznych w procesie biofiltracji
Removal of the Precursors of Biodegradable Organic Substances via Biofiltration
Autorzy:: Raczyk-Stanisławiak, U.
Ciemniecka, E.
Świetlik, J.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236540.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: substancja organiczna
biofiltracja
dezynfekcja
kwas organiczny
dwutlenek chloru
organic substances
biofiltration
disinfection
organic acids
chlorine dioxide
Opis:: Stosowanie w oczyszczaniu wody zarówno dwutlenkiem chloru, jak i chlorem powoduje powstawanie łatwo biodegradowalnych związków, w tym krótkołańcuchowych kwasów organicznych. Najczęściej stosowaną metodą usuwania biodegradowalnych substancji organicznych z wody jest proces biofiltracji, często poprzedzony ozonowaniem. Dezynfekcja końcowa wody po procesie ozonowania-biofiltracji powoduje powstanie dodatkowych ilości biodegradowalnych substancji organicznych, z czego wynika, że filtracja biologiczna nie usuwa w pełni ich prekursorów. W badaniach modelowych wykazano wpływ biofiltracji wody poprzedzonej ozonowaniem oraz bez ozonowania na usuwanie prekursorów biodegradowalnych substancji organicznych. Wodę po biofiltracji poddano działaniu dwutlenku chloru lub chloru, a następnie oznaczono zawartość biodegradowalnego rozpuszczonego węgla organicznego (BRWO) oraz powstających w tym procesie kwasów organicznych. Badania wykazały, że chlorowanie wody po ozonowaniu i biofiltracji z krótszymi czasami kontaktu z węglem aktywnym powodowało powstanie większych ilości kwasów organicznych. Wydłużenie czasu kontaktu wody ze złożem do 30 min wyraźnie zmniejszyło zawartość BRWO w wodzie i obniżyło ilość prekursorów organicznych, co spowodowało powstanie niewielkich ilości organicznych produktów utleniania. Stwierdzono, że zastosowanie dwutlenku chloru po ozonowaniu-biofiltracji powoduje powstanie większych ilości kwasów organicznych w porównaniu z chlorowaniem wody.
The use of chlorine dioxide or chlorine as disinfectants in water treatment induces the formation of easily biodegradable compounds, and these include short-chain organic acids. Of the available methods for the removal of biodegradable organic substances from water bodies, biofiltration (frequently combined with ozonation as a prior step) has gained widespread acceptance. Final disinfection which follows the ozonation-biofiltration process produces additional quantities of biodegradable organic species, and thus makes it clear that biological filtration fails to provide complete removal of their precursors. The model investigations reported in this paper address the problem of how the biofiltration process (with and without ozonation as a prior stage) influences the removal of the precursors of biodegradable organic substances. Following biofiltration, the water samples were exposed to chlorine dioxide or chlorine. Then the concentration of biodegradable dissolved organic carbon (BDOC), as well as the concentrations of the organic acids that form in the course of the process, was determined. The results of the study have revealed the following findings. Chlorination of the water after ozonation and biofiltration involving shorter times of contact with active carbon accounted for the formation of larger organic acid quantities. The extension of the water-biofilter contact time to 30 min visibly reduced the BDOC content in the water and the quantity of organic precursors, thus generating insignificant amounts of organic oxidation products. The application of chlorine dioxide after ozonation-biofiltration produced larger quantities of organic acids as compared to the application of chlorine.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2007, R. 29, nr 3, 3; 59-64
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Badania nad zastosowaniem niepolarnych związków fluoroorganicznych w procesie ozonowania zanieczyszczeń organicznych w roztworach wodnych.
Applicability of Nonpolar Fluororganic Compounds to the Ozonation of Organic Pollutants in Aqueous Solutions.
Autorzy:: Gromadzka, K.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237680.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: ozonowanie
związki fluoroorganiczne
zanieczyszczenia organiczne
ozonation
fluorinated hydrocarbon
organics removal
Opis:: Jedną z metod optymalizacji ozonowania jest zastosowanie zaawansowanych procesów utleniania (Advanced Oxidation Process - AOP), bazujących na tworzeniu wolnych rodników, których potencjał utleniający jest bardzo wysoki, lecz reakcje mało selektywne. Badania nad rozpuszczalnością i stabilnością ozonu wykazały, że utleniacz ten jest silnie stabilizowany przez związki fluoroorganiczne o niskiej polarności. Rozpuszczalność ozonu w niepolarnej fazie organicznej jest dziesięciokrotnie wyższa niż wodzie, a ponadto aż ponad 50% ozonu pozostaje w fazie nawet po 4 godz. od jej nasycenia utleniaczem. Ozon, jako cząsteczka stosunkowo niepolarna, wykazuje wyższe powinowactwo do fazy fluoroorganicznej niż do fazy wodnej. Wynika to z niskiego momentu dipolowego utleniacza, a także współczynnika podziału ozonu pomiędzy fazę wodną a fluoroorganiczną, którego wartość jest zbliżona do współczynnika podziału związków niepolarnych (węglowodory). W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem pH i czasu kontaktu na szybkość dyfuzji utleniacza z nasyconej ozonem fazy fluoroorganicznej Fluorinert FC40 do fazy wodnej. Wykazano, że przy wyższym pH, wraz z wydłużeniem czasu kontaktu z 15 min do 60 min stężenie ozonu w fazie fluoroorganicznej spadło z 90% do 67% stężenia początkowego, natomiast przy niskim pH stężenie ozonu w fazie niepolarnej utrzymywało się na podobnym poziomie, niezależnie od czasu kontaktu. W układzie półprzepływowym określono skuteczność procesu ozonowania w stosunku do węglowodorów (kumen, chlorobenzen, toluen) różniących się powinowactwem do fazy fluoroorganicznej oraz kwasu p-chlorobenzoesowego. Różnice w polarności pomiędzy badanymi związkami pozwoliły na określenie wpływu wartości współczynnika podziału na mechanizm i skuteczność procesu ozonowania. Wykazano, iż dla związków o wysokiej polarności faza fluoroorganiczna stanowiła rezerwuar ozonu, który była uwalniany stopniowo podczas reakcji, natomiast związki o wysokiej wartości współczynnika podziału (węglowodory) dyfundowały do fazy fluoroorganicznej i tam ulegały rekcji z ozonem.
One of the methods for optimizing ozonation is the Advanced Oxidation Process (AOP), which makes use of the formation of free radicals. Even though the oxidizing potential of free radicals is very high, the selectivity of the reactions is low. Research on the solubility and stability of ozone have shown that this oxidizer is strongly stabilized by low-polarity flouororganic compounds. The solubility of ozone in the nonpolar organic phase is ten times that in water. What is more, over 50% of ozone remains in the phase even longer than 4 hours after saturation. As a nonpolar rather than polar molecule, ozone shows a higher affinity for the fluororganic phase than for the aqueous phase. This should be attributed to the low dipole moment of the oxidizer , as well as to the coefficient of ozone partition between the aqueous phase and the fluororganic phase. The value of the partition coefficient for ozone approaches that for nonpolar compounds (hydrocarbons). In the study reported on in this paper, the effect of pH and contact time on the rate of the oxidizer diffusion from the ozone-saturated fluororganic phase, Fluorinert FC40, to the aqueous phase was examined. The research has produced the following findings: at an increased pH and a contact time extended from 15 to 60 mins, ozone concentration in the fluororganic phase decreased from 90% to 67% of the initial concentration; at a low pH, ozone concentration in the nonpolar phase remained almost uncharged, regardless of the contact time. The efficiency of the ozonation process with respect to hydrocarbons (cumene, chlorobenzene, toluene) differing in affinity for the fluororganic phase and to p-chlorobenzoic acid was determined in a semithroughflow system. The differences in polarity between the compounds studied made it possible to determine how the partition coefficient values influenced the mechanism and efficiency of the ozonation process. The results show that for high-polarity compounds the fluororganic phase acted as a reserve of ozone, which was released gradually during the reaction. Compounds characterized by a high partition coefficient value (hydrocarbons) diffused into the fluororganic phase.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2006, R. 28, nr 1, 1; 11-15
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Analiza zjawiska korozji w sieciach wodociągowych
Analysis of corrosion phenomena in water-pipe networks
Autorzy:: Nawrocki, J.
Świetlik, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237165.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: korozja
sieć wodociągowa
stal
żeliwo
osady korozyjne
struktura osadów
jakość wody
corrosion
water-pipe network
steel
cast iron
corrosion deposits
deposit structure
water quality
Opis:: Korozja przewodów wodociągowych wykonanych z żeliwa i stali jest procesem niezwykle złożonym, na który wpływ mają praktycznie wszystkie parametry fizyczne, chemiczne i biologiczne właściwe w przypadku danej sieci. Korozja sieci, instalacji i urządzeń wodociągowych powoduje ogromne koszty, a jej skutki obniżają jakość wody transportowanej do odbiorców. W pracy podsumowano obecny stan wiedzy obejmujący mechanizm procesu korozji, towarzyszące mu reakcje oraz skład powstających produktów korozji. Omówiono też skład i struktury krystalograficzne powstających osadów korozyjnych, a także podjęto próbę scharakteryzowania wody osadowej towarzyszącej stałym produktom korozji. Wykazano, że woda osadowa charakteryzuje się zadziwiająco bogatym składem, a występujące w niej związki organiczne i nieorganiczne są oznaczane na poziomie stężeń wielokrotnie przekraczających wartości analizowane w wodzie wodociągowej. Omówiono również wpływ jakości wody wodociągowej oraz rodzaju jej domieszek na przebieg i intensywność procesów korozyjnych w sieci. Wykazano, że interakcje pomiędzy składnikami wody a produktami korozji obecnymi na ścianach przewodów w istotny sposób mogą pogarszać jakość transportowanej wody. Szczególną uwagę poświęcono uwalnianiu związków żelaza, migracji pierwiastków z korodujących materiałów, uwalnianiu siarczków oraz degradacji ubocznych produktów dezynfekcji. Złożoność procesu korozji, zależność jego przebiegu od jakości transportowanej wody, w połączeniu z niekorzystną strukturą materiałową sieci wskazuje, że procesy korozyjne jeszcze przez długie lata będą bardzo ważnym problemem eksploatacyjnym zakładów wodociągowych.
Corrosion of cast-iron or steel water pipes is a highly complex process influenced by a diversity of physical, chemical and biological parameters specific to a given water-pipe network. Corrosion processes in the underground and on-ground infrastructure of a drinking water distribution system not only incur substantial costs, but also deteriorate the quality of the water transported to the user. The authors of this paper not only present a critical state-of-the-art review of the published literature on corrosion phenomena in drinking water distribution systems, but also evaluate some historical analyses of this subject. In the paper, attention has been focused on the mechanism governing the corrosion process, on the concomitant reactions, as well as on the composition of the corrosion products being formed. This includes the composition and crystal structure of the corrosion deposits, and the composition of steady water in the tubercles, which is concomitant with the occurrence of solid corrosion products. Steady water is characterized by a surprisingly rich diversity of components, where the concentrations of organic and inorganic compounds many times exceed the values measured in drinking water. Consideration has also been given to the impact of water quality on the development of corrosion processes in water-pipe networks. Much of the quality deterioration comes from the interactions between the water components and the corrosion products accumulating on the inner pipe walls. Other major issues considered in the review paper include the release of iron and sulfides, the migration of chemical elements from the corroding materials into the water, and the degradation of disinfection by-products. In conclusion, the complexity of the corrosion process, its dependence on the quality of the water being transported, as well as the poor material condition of the water-pipe networks (pipe service age effect) suggest that controlling corrosion in water-pipe networks will still be a great challenge for waterworks in the coming decade.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2011, 33, 4; 27-40
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Mechanizmy i skuteczność i ozonowania katalitycznego w oczyszczaniu wody
Mechanisms and efficiency of catalytic ozonation in water treatment
Autorzy:: Nawrocki, J.
Fijołek, L.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236708.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: oczyszczanie wody
heterogeniczne ozonowanie katalityczne
homogeniczne ozonowanie katalityczne
rodnik hydroksylowy
water treatment
organic matter mineralization
heterogeneous catalytic ozonation
homogeneous catalytic ozonation
hydroxyl radical
Opis:: W pracy omówiono stan współczesnej wiedzy w dziedzinie ozonowania katalitycznego i jego wykorzystania w procesach oczyszczania wody. Ozonowanie katalityczne zalicza się do procesów tzw. zaawansowanego (pogłębionego) utleniania, a jego skuteczność wiąże się zwykle z tworzeniem rodników hydroksylowych. Podkreślono główne zalety ozonowania katalitycznego, takie jak szybkość procesu, znacznie silniejsza mineralizacja substancji organicznych oraz znacznie większa skuteczność wykorzystania ozonu niż w procesach samego ozonowania. Przedyskutowano zarówno zjawiska katalizy homogenicznej, jak i heterogenicznej. Wykazano, że w homogenicznym ozonowaniu katalitycznym dochodzi do tworzenia rodników hydroksylowych głównie w wyniku następczych reakcji ozonu z kompleksami organicznymi jonów metali. Heterogeniczne ozonowanie katalityczne omówiono według grup katalizatorów, jak tlenki metali, materiały ceramiczne, metale na nośnikach oraz węgiel aktywny. Omówiono systemy niepolarne stabilizujące ozon cząsteczkowy, jak również możliwość wykorzystania tych systemów jako czynników wspomagających proces ozonowania. Wykazano, że w literaturze spotyka się wiele sprzecznych lub kontrowersyjnych doniesień, szczególnie na temat mechanizmów tworzenia rodników hydroksylowych.
The paper gives a critical account of state-of-the-art methods and mechanisms dealt with in catalytic ozonation and analyzes their applicability to water treatment. Catalytic ozonation is classified as an advanced oxidation process and its efficiency generally depends on the generation of hydroxyl radicals. The main advantages of catalytic ozonation over processes involving ozonation alone are emphasized (the high rate of the process, the substantially higher efficiency of organic matter mineralization, and the notably higher extent of ozone utilization). An analysis is performed of the phenomena occurring both in homogeneous and heterogeneous catalysis. It has been demonstrated that during homogeneous catalytic ozonation hydroxyl radicals are formed predominantly in the consecutive reactions of ozone with organic-metal ion complexes. Heterogeneous catalytic ozonation is analyzed according to the types of the catalysts being used (metal oxides, ceramic materials, supported metals, and active carbon). Consideration is also given to some nonpolar systems stabilizing molecular ozone, as well as to their potential use in support of the ozonation process. A review of publications dealing with the catalytic ozonation issue makes it clear that many of the results and conclusions reported in the literature are inconsistent, contradictory and controversial, specifically those relating to the mechanisms governing the formation of hydroxyl radicals.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2009, 31, 3; 3-16
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: N-nitrozodimetyloamina (NDMA) jako produkt ozonowania wodnych roztworów dimetyloaminy (DMA)
N-nitrosodimethylamine (NDMA) as a product of the ozonation of dimethylamine (DMA) containing water solutions
Autorzy:: Andrzejewski, P.
Kasprzyk-Hordern, B.
Jeleń, H.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237808.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: N-nitrozodimetyloamina
NDMA
dezynfekcja wody
oczyszczanie wody
N-nitrosodimethylamine
water disinfection
water treatment
Opis:: Wykazano, że ozonowanie wodnych roztworów dimetyloaminy (DMA) prowadzi do tworzenia się N-nitrozodimetyloaminy (NDMA). Wydajność reakcji jest niska (promile w stosunku do wyjściowego stężenia DMA) i wzrasta wraz ze wzrostem pH. Innymi parametrami wpływającymi na wydajność reakcji są czas kontaktu, stosunek molowy ozonu do DMA i obecność akceptorów wolnych rodników. Dane literaturowe oraz wykryte produkty ozonowania DMA wskazują, że tworzenie się nitrozoaminy może być skutkiem reakcji nitrozowania dimetyloaminy przez azotyny, jakkolwiek nie można wykluczyć możliwości nitrozowania DMA przez inne związki nitrozujące. Reakcja ta może mieć istotne znaczenie w technologii oczyszczania wody przy założeniu obecności DMA w wodzie surowej na poziomie stężeń powyżej kilkudziesięciu ppb.
It has been demonstrated that the ozonation of dimethylamine (DMA) containing aqueous solutions gives rise to the formation of nitrosodimethylamine (NDMA). The yield of the reaction is low (per mille in relation to the initial DMA concentration) and increases with the pH; other contributory factors in the reaction yield being contact time, ozone/DMA molar ratio and the presence of scavengers. Literature data, as well as the detected products of DMA ozonation, suggest that the formation of nitrosamine should be attributed to the nitrozation of DMA with nitrites, although the potentiality for the nitrozation of DMA with other nitrozing compounds cannot be excluded. The reaction can be of major significance for the technology of water treatment, provided that the concentration of the DMA in raw water does not exceed several dozen ppb.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2007, R. 29, nr 4, 4; 11-17
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Uboczne produkty dezynfekcji wody - doświadczenia ostatnich 30 lat
By-Products of Water Disinfection: Summary of 30 Years Experience
Autorzy:: Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/237221.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: dezynfekcja wody
chlor
ozon
dwutlenek chloru
uboczne produkty dezynfekcji
substancja organiczna
kwasy organiczne
biostabilność
water disinfection
chlorine
ozone
chlorine dioxide
disinfection by-products
natural organic matter
organic acid
biostability
Opis:: W pracy przeanalizowano i podsumowano 30-letnie doświadczenia technologów wody w zakresie występowania ubocznych produktów dezynfekcji. Wiedza dotycząca powstawania ubocznych produktów dezynfekcji uległa w ciągu tych 30 lat znacznemu poszerzeniu i istotnie wpłynęła na technologię oczyszczania wody. Stwierdzono, ze nie tylko chlor, ale także inne środki utleniające, takie jak ozon czy dwutlenek chloru, powodują powstawanie produktów ubocznych. W dzisiejszych technologiach oczyszczania wody dużą wagę przykłada się do usuwania substancji organicznych naturalnie występujących w ujmowanej wodzie i zrezygnowano z chloru jako wstępnego utleniacza. Zidentyfikowano już ponad 500 ubocznych produktów chlorowania, ale w literaturze ukazują się wciąż doniesienia o identyfikacji nowych (np. związki rodoorganiczne wykrywane w rejonach nadbrzeżnych). Dokładniejsze analizy prowadzą także do rewizji wcześniej przyjętych poglądów, jak to ma miejsce w stosunku do silnie mutagennego związku, hydroksyfuranonu - MX. W ostatnich latach uznano także, jak istotną rolę dla procesu biodegradacji odgrywają powstające w wodzie kwasy organiczne, jako uboczne produkty ozonowania. W dziedzinie produktów ubocznych dezynfekcji dwutlenkiem chloru wykazano, w jaki sposób może dochodzić do utraty biostabilności wody pod wpływem powstawania ubocznych produktów reakcji dwutlenku chloru z substancjami organicznymi obecnymi w dezynfekowanej wodzie. Wiedza i osiągnięcia analityczne stworzyły bazę pod regulacje prawne, które służą dzisiaj ochronie przed związkami podejrzewanymi o szkodliwe działanie na zdrowie człowieka.
The paper contains detailed account of water technologists' 30-year experience in their research on the occurrence of disinfection by-products. Over the 30-year period, knowledge about the formation of the disinfection products has become far more comprehensive than it used to be. Thus, not only chlorine but also other oxidizers like ozone or chlorine dioxide were found to trigger the formation of by-products. These days, water technologists pay much attention to the removal of natural organic matter that occurs in the taken-in water and abandom the idea of using chlorine as a pre-oxidizing agent. So far, hundreds of chlorination by-products have been identified, but the number of reports on further identification of such products continues to increase (e.g., iodoorganic compounds are being detected in coastal areas). More detailed analyses have also made the water technologists change their views and opinions on some substances, e.g. on the strongly mutagenic hydroxyfuranon MX. In the past few years, water technologists have become aware of how beneficially the presence of the organic acids that are by-products of ozonation influences the biodegradation process. As for the by-products of chlorine dioxide disinfection, it has been reported how the formation of the by-products of the reaction of chlorine dioxide with the organic substances present in the water under disinfection contributes to the loss of water biostability. The results of analyses and relevant knowledge achieved in this way become a basis for legal regulations aimed at protecting us against the compounds that are believed to have health implications.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2005, R. 27, nr 4, 4; 3-12
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Wpływ procesów ozonowania i biosorpcji na obniżenie i stabilizację zapotrzebowania wody na dwutlenek chloru
Effect of Ozonation and Biosorption on the Decrease and Stabilization of Chlorine Dioxide Demand in Water Treatment
Autorzy:: Biłozor, S.
Dąbrowska, A.
Ilecki, W.
Raczyk-Stanisławiak, U.
Świetlik, J.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236380.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: biosorpcja
ozonowanie
zapotrzebowanie na dwutlenek chloru
biosorption
ozonation
chlorine dioxide demand
Opis:: W pracy omówiono przyczyny wysokiego i zmiennego zapotrzebowania wody na dwutlenek chloru i związane z tym niebezpieczeństwo nieskutecznej dezynfekcji wody. Wykazano brak istotnych korelacji pomiędzy zapotrzebowaniem wody na dwutlenek chloru a parametrami charakteryzującymi substancje organiczne obecne w wodzie, takimi jak ogólny węgiel organiczny, absorbancja właściwa (SUVA), czy zapotrzebowanie na ozon. W badaniach stwierdzono, ze ozonowanie wody i następująca po nim filtracja przez biologicznie aktywne złoża węgla aktywnego zapewniają skuteczne obniżenie i stabilizację zapotrzebowania wody na dwutlenek chloru. Zwrócono uwagę na fakt, iż niedostosowanie dawki dwutlenku chloru do wartości zapotrzebowania może nieść z sobą niebezpieczeństwo wtórnego rozwoju bakterii w sieci wodociągowej, tym bardziej, iż w reakcji dwutlenku chloru z substancjami organicznymi powstają łatwo biodegradowalne produkty uboczne.
The paper specifies the contributors to the high and variable chlorine dioxide demand and points out the concomitant risk that the final extent of disinfection will be insufficient. The study has revealed a lack of correlation between chlorine dioxide demand and total organic carbon, SUVA and ozone. Ozonation followed by biofiltration through active carbon filters provides not only a decrease but also a stabilization of the chlorine dioxide demand.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2003, R. 25, nr 3, 3; 41-44
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Zastosowanie faz niepolarnych do zwiększenia efektywności procesu ozonowania w technologii uzdatniania wody
Non-Polar Phases and their Contribution to the Enhacement of Ozonation Efficiency in Water Treatment Processes
Autorzy:: Kasprzyk-Hordern, B.
Gromadzka, K.
Andrzejewski, P.
Nawrocki, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236458.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: ozon
ozonowanie dwufazowe
uzdatnianie wody
pestycydy
węglowodory aromatyczne
etery
two-phase ozonation
water treatment
pesticides
ethers
aromatic hydrocarbons
Opis:: Zaawansowane metody utleniania (ang. AOPs), takie jak O3/H2O2, UV/O3 i UV/H2O2, oparte są na reakcji wytwarzania wolnych rodników hydroksylowych, które są silniejszymi utleniaczami niż ozon cząsteczkowy, jednak nie działają selektywnie. Ozon jest wysoce selektywnym utleniaczem, niestety jego rozpuszczalność w wodzie jest niska (ok. 20 gO3/m3). Ponadto ulega szybkiemu rozpadowi w wyniku reakcji ze związkami obecnymi w wodzie. W artykule przedstawiono rezultaty uzyskane dla systemów ozonowania dwufazowego typu ciecz-ciecz oraz ciecz-ciało stałe w obecności faz perfluorowanych, takich jak preparat Fluorinert (FC 40) i tlenek glinu modyfikowany kwasem perfluoroheptanokarboksylowym (PFOA). Te fazy niepolarne mają zdolność do rozpuszczania ozonu, a tym samym do podwyższania jego stabilności, co w rezultacie daje wysoki stopień degradacji organicznych zanieczyszczeń wody. W badaniach określono efektywność systemu dwufazowego ciecz-ciecz w obecności ciekłych perfluorowanych węglowodorów dla atrazyny i kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego (2,4-D). Podczas badań nad usuwaniem tych związków z wody uzyskano skuteczność 87% dla atrazyny i 65% dla 2,4-D w układzie dwufazowym, natomiast podczas ozonowania klasycznego stopień eliminacji tych związków wynosił odpowiednio 56% i 12%. Zastosowanie ozonowania dwufazowego ciecz-ciało stałe w obecności PFOA w procesie usuwania węglowodorów aromatycznych (toluen, chlorobenzen, kumen) z wody spowodowało wzrost stopnia rozkładu tych związków o 24÷43%, w porównaniu z ozonowaniem klasycznym. Ozonowanie dwufazowe ciecz-ciało stałe pozwoliło także na znaczny wzrost destrukcji eterów w wodzie. W wyniku ozonowania w systemie PFOA/O3 uzyskano 114%, 57%, 60% i 151% wzrost efektywności utleniania odpowiednio dla MTBE (eter tert-butylometylowy), DIPE (eter diizopropylowy), ETBE (eter tert-butyloetylowy) i TAME (eter tert-amylometylowy), w porównaniu z ozonowaniem metodą klasyczną.
Advanced oxidation processes (AOPs) such as O3/H2O2, UV/O3 or UV/H2O2 involve the generation of hydroxyl radicals, which are more powerful than molecular ozone but not as selective. O3 is a highly selective oxidant. Unfortunately, the solubility of molecular ozone in water is low (about 20 g/m3). Moreover, it is quickly decomposed by the various substances present in aqueous solutions. These factors have a significant impact on the reactivity of ozone in water. This paper presents the results of two-phase liquid-liquid and liquid-solid ozonation in the presence of perfluorinated phases such as Fluorinert products (FC 40) and perfluorooctylalumina (PFOA). These non-polar phases are considered to be capable of solubilising ozone and therefore enhancing its stability, resulting in the high degradation rates of the organic contaminants present in water. The efficiency of two-phase liquid-liquid ozonation in the presence of liquid perfluorinated hydrocarbons was examined for atrazine and 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D). 87% and 65% degradation of atrazine and 2,4-D was obtained after two-phase ozonation. Ozonation alone resulted in only 56% and 12% degradation efficiency for atrazine and 2,4-D, respectively. The application of two-phase liquid-solid ozonation in the presence of PFOA in the process of aromatic hydrocarbons (toluene, chlorobenzene, cumene) removal from water resulted in a 24 to 43% increase of ozonation efficiency compared to ozonation alone. The two-phase liquid-solid ozonation allowed also for a significant increase in the destruction of ethers in water. The use of the PFOA/O3 system increased the removal of MTBE (methyl tert-butyl ether), DIPE (isopropyl ether), ETBE (tert-butyl ethyl ether) and TAME (tert-amyl methyl ether) from water by 114%, 57%, 60% and 151%, respectively, as compared to ozonation alone.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2003, R. 25, nr 3, 3; 65-69
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Nawrocki" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język