Temat: Inkulturacja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Jakim słowem o Bogu na Madagaskarze? Andriamanitra versus Zanahary.
What Word Determining God in Madagascar. Andriamanitra or Zanahary?
Autorzy:: Kluj, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2026020.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Madagaskar
misje
inkulturacja
Andriamanitra
Zanahary
Madagascar
missions
inculturation
Zanahara
Opis:: Niniejszy tekst przedstawia ujęte z perspektywy misjologicznej uwarunkowania wyboru słowa na określenie Boga w języku malgaskim. Chodzi o relację pomiędzy pojęciami Andriamanitra oraz Zanahary. Historycznie rzecz ujmując, najpierw stosowano termin Zanahary, później dominowało pojęcie Andriamanitra, które przyjęło się w tekstach liturgicznych. Dziś ponownie stosuje się termin Zanahary, również w tekstach modlitw chrześcijańskich. Zasadnicze pytanie brzmi: czy do tekstów liturgicznych należy wprowadzać pojęcia języków/dialektów poszczególnych grup etnicznych, czy też powszechnie stosować terminologię oficjalnego języka malgaskiego. W prezentowanej analizie na tło historyczne (rywalizacja plemienna, okres kolonialny) nakłada się odniesienie do teologii scholastycznej oraz do współczesnych teorii translatorskich. Analizowany przykład dowodzi, że wybór terminologii nie może być arbitralnie narzucony, zaś dawne pojęcia mogą przyjąć nowe znaczenie.
From the missiological perspective this text shows the determinants of the choice of the word determining God in Malagasy. It is about the relationship between the concepts of Andriamanitra and Zanahary. Historically, the term Zanahary was used first, then the term Andriamanitra, which was adopted in liturgical texts, dominated. Today the term Zanahary is used again also in the texts of Christian prayers. The main question is whether the notions of languages/dialects of individual ethnic groups should be introduced into liturgical texts or the terminology of the official Malagasy language should be widely used. In the presented analysis, the historical background (tribal rivalry, colonial period) overlaps with a reference to scholastic theology and contemporary translation theories. The analyzed example proves that the choice of terminology cannot be imposed arbitrarily, and old concepts can assume new meanings.
Źródło:: Nurt SVD; 2021, 1; 84-96
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Jezus Chrystus w tradycyjnych religiach afrykańskich. Próba prezentacji
Autorzy:: Szuppe, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480412.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: inkulturacja
modele chrystologiczne
teologia afrykańska
inculturation
christological models
African theology
Opis:: Jesus Christ in traditional African religions. A short review
Źródło:: Nurt SVD; 2018, 1; 119-130
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: O Ewangelii i ewangelizacji we współczesnym dyskursie religijnym
Good News and Evangelisation in the Contemporary Religious Discourse
Autorzy:: Sobczykowa, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480372.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Ewangelia
nowa ewangelizacja
dyskurs religijny
inkulturacja
komunikacja
Good News
new evangelisation
religious discourse
inculturation
communication
Opis:: Niniejszy artykuł jest poświęcony rozumieniu pojęcia „ewangelizacja” przez ludzi Kościoła, którzy na różne sposoby angażują się w głoszenie Dobrej Nowiny. Autorka analizuje występowanie tego terminu w różnych kontekstach i aspektach, m.in. omawiając jego językową, teologiczną i potoczną semantykę, rozpatrując ewangelizację jako strategię komunikacji, prezentując werbalne i niewerbalne metody głoszenia Ewangelii. W tekście przedstawiono także wybrane źródła spośród publikacji zamieszczanych na łamach Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej w latach 2013-2015, będące oficjalnymi wypowiedziami teoretyków i praktyków ewangelizacji. Wnikliwie omówiono ewangelizację jako akt komunikacji, używane przez ewangelizatorów środki językowe i pozajęzykowe oddziaływania na odbiorcę, a także rozpatrzono wyzwania stojące przed ewangelizatorami we współczesnym świecie, takie jak obecność innych kultur i systemów wartości (często rozbieżnych z aksjologią chrześcijańską), konieczność przemawiania w sposób otwarty i zrozumiały, znaczenie autentycznego dialogu między ludźmi. Tekst łączy konkretne wskazania i zalecenia dla chrześcijan, z których każdy jest powołany do ewangelizacji i dawania świadectwa swojej wiary.
The author of this article examines the ways in which some representatives of the Church, engaged in evangelisation, understand and employ this term. She enquires into its linguistic, theological and popular meanings and analyses the contexts and aspects of its usage as verbal and non-verbal communication strategy in spreading the Good News. She enriches her inquiry by probing into writings of theoreticians and practitioners of evangelisation, published in Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej in the years 2013-2015 [Liturgical Guide of the Immaculate Mary]. The author investigates in great depth the communicative aspect of evangelisation, verbal and non-verbal means of influencing listeners, modern challenges, multitude of cultures and value systems (often at odds with Christian axiology), need for open and comprehensible language and authentic dialogue. She includes concrete suggestions and recommendations for Christians, as they all are called to evangelise and give witness to their faith.
Źródło:: Nurt SVD; 2018, 2; 67-84
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Misyjne impulsy papieża Franciszka
Missionary inspirations from pope Francis
Autorzy:: Szyszka, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480214.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Papież Franciszek
misje chrześcijańskie
nawrócenie
inkulturacja
Lumen fidei
Evangelii gaudium
Pope Francis
Christian missions
Conversion
Inculturation
Opis:: Artykuł poświęcony jest nauce papieża Franciszka o misyjności Kościoła. Autor podkreśla, że chociaż Franciszek nie ogłosił dotąd żadnego dokumentu w całości poświęconego temu zagadnieniu, w encyklice Lumen fidei, adhortacji Evangelii gaudium oraz w kilku pomniejszych wypowiedziach zawarł on niezwykle istotne uwagi na temat misji Kościoła. Najważniejszym twierdzeniem Franciszka jest myśl o naturalności misyjności chrześcijaństwa, którego istotą jest wspólnota i wychodzenie do innych, a tym samym poszerzanie wspólnotowości. Kwestie te podnoszone są zwłaszcza w adhortacji Evangelii gaudium. Franciszek podkreśla tam, że będąc uczniami Chrystusa, głosimy miłość - jesteśmy zatem misjonarzami. Dlatego Kościół, przełamując ograniczenia instytucjonalne, powinien znaleźć się w stanie permanentnej misji nakierowanej i na tych, którzy jeszcze Chrystusa nie poznali, i na tych, którzy go zagubili. Zadanie i pytanie stawiane Kościołowi przez Franciszka brzmi: jakie kroki należałoby podjąć, aby Ewangelię uczynić dla współczesnego świata bardziej widoczną? Wśród papieskich odpowiedzi pojawia się sugestia, aby Dobrą Nowinę głosić zawsze z entuzjazmem i radością, pokazując tym samym światu jej niezwykłość.
Pope Francis' encyclical letter Lumen fidei and apostolic adhortation Evangelii gaudium both contain very important remarks about the missionary nature of the Catholic Church. Among them is the pope's assertion that mission belongs to Christianity's very nature: communities of Christians grow through reaching out to others. Evangelii gaudium teaches that followers of Christ must proclaim love, therefore they must be missionaries. The Church should overcome her institutional limitations and become constantly engaged in mission; mission not only to those who do not yet know Christ, but also those who have somehow relaxed their attachment to Him. Pope Francis asks the whole community of believers to proclaim the Good News with enthusiasm and joy and make it more visible in the modern world.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2; 140-167
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Wystawa autorstwa ojca Romana Malka SVD. Inskrypcja steli „nestoriańskiej” z Xi’an
Jesus Christ’s Chinese Faces. An Exhibition Organised by Fr. Roman Malek SVD The Inscription of the Nestorian Stone of Xi’an [Chang’an]
Autorzy:: Szyszka, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480186.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Instytut Monumenta Serica
sinologia
religie chińskie
inkulturacja
chrystologia
Institute Monumenta Serica
sinology
Chinese religions
inculturation
Christology
Opis:: Autor relacjonuje wydarzenia związane z wystawą zatytułowaną Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa zorganizowaną w 2005 roku w Polsce z inicjatywy ówczesnego dyrektora werbistowskiego Instytutu Sinologicznego Monumenta Serica w Niemczech, ojca prof. dr. hab. Romana Malka SVD. Motywem tej inicjatywy była 130. rocznica powstania Zgromadzenia Słowa Bożego. Wystawa została udostępniona publiczności w następujących instytucjach: Kolegium Europejskie im. Jana Pawła II w Gnieźnie, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Diecezjalne w Opolu oraz Muzeum Zamku Lubelskiego. W ciągu rocznej wędrówki wystawy po Polsce z tematyką chrześcijaństwa w Chinach zapoznało się kilkanaście tysięcy zwiedzających. Ojciec Malek był nie tylko pomysłodawcą, ale też zgromadził ponad 300 eksponatów, był autorem scenariusza wystawy, jak również programu sympozjów nt. sytuacji Kościoła w Chinach. Wystawa była szeroko komentowana w mediach; redaktorzy prasowi, radiowi i telewizyjni zabiegali o wywiad z ojcem Malkiem, sinologiem i religioznawcą. Szczególną wymowę zawierają wpisy w kronice pamiątkowej wystawionej podczas trwania wystawy w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie.
The author recounts the events connected with the exhibition entitled The Chinese Faces of Jesus Christ, organised in 2005 in Poland, on the initiative of the then director of the Societas Verbi Divini Monumenta Serica Sinological Institute in Germany, Fr. prof. Roman Malek SVD. The 130th anniversary of the Divine Word Missionaries order foundation was the main theme of this initiative. The exhibition was made accessible to the public at the following institutions: the Pope John Paul II’s European College in Gniezno, State Ethnographic Museum in Warsaw, the Diocesan Museum of Opole and the Lublin Castle Museum. During the one-year tour of the exhibition around Poland, several thousands of visitors got acquainted with the theme of Christianity in China. Father Malek was not only the exhibition’s founder, but he also collected more than 300 exhibits, wrote the exhibition’s scenario as well as the symposia’s schedule on the Church in China. The exhibition was widely commented on in the media; journalists and radio and television presenters sought an opportunity to interview Fr. Malek, a sinologist and a specialist in religious studies. Selected entries in the chronicle, which was available during the Exhibition at the National Ethnographic Museum in Warsaw, contain entries and comments of a truly particular significance.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 87-121
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Afrykańskie twarze Jezusa
Faces of Jesus in Africa
Autorzy:: Obirek, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480575.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Chrześcijaństwo w Afryce
inkulturacja
Jezus
teologia
dialog międzyreligijny
Christianity in Africa
inculturation
Jesus
theology
interreligious dialogue
Opis:: Tytuł artykułu zapożyczony został ze zbioru esejów, opatrzonych tym właśnie tytułem, autorstwa afrykańskich teologów. Redaktor tej książki napisał: „Inkulturacja Ewangelii jest dzisiaj najważniejszą sprawą w Afryce”. Dociekania autora artykułu potwierdzają to stwierdzenie. Teologia wypracowana przez afrykańskich teologów w ostatnich dziesięcioleciach jest dobrą ilustracją pojęcia inkulturacji zaprezentowanego przez Nicolasa Standaerta w książce Inculturation. The Gospel and Cultures: „Inkulturacja w sensie teologicznym polega na wcieleniu ewangelicznego życia i przesłania w szczególny kontekst kultury poprzez członków tej kultury”. Tak pojęta inkulturacja jest żywym i fascynującym przykładem dynamicznego rozwoju afrykańskiego chrześcijaństwa w XXI wieku.
The title of the article is taken from the collection of essays by African theologians exactly entitled Faces of Jesus in Africa. The editor of this book wrote: “Inculturation of the Gospel remains a prime, if not the prime, item on Africa’s agenda”. The research of the author confirms this assumption. The theology elaborated in the last decades by African theologians is a good illustration of the concept of inculturation elaborated by Nicolas Standaert in his book Inculturation. The Gospel and Cultures: “The Inculturation of the evangelical life and message in a particular cultural context and through the members of that culture”. It is a vivid and fascinating example of dynamic development of Christianity in XXI century in Africa.
Źródło:: Nurt SVD; 2018, 1; 104-118
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Problem Eucharystii w Afryce Subsaharyjskiej
Problem of the Eucharist in sub-Saharan Africa
Autorzy:: Pietrusiak, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480540.pdf
Data publikacji:: 2015-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Afryka Subsaharyjska
Kościoły afrykańskie
teologia afrykańska
eucharystia
inkulturacja
Sub-Saharan Africa
African Churches
African theology
Eucharist
Inculturation
Opis:: Jedną z duszpasterskich trudności, której musieli stawić czoła misjonarze pracujący w Afryce Subsaharyjskiej był fakt, że wśród uprawianych tam roślin nie było tych, które dostarczają materii dla chrześcijańskich sakramentów: pszenicy, winnego krzewu i drzewa oliwnego. Co więcej, w wielu miejscach ich uprawa okazała się niemożliwa z powodów klimatycznych, a ciągłe stosowanie elementów importowanych i nieznanych przez lokalną ludność pociągało za sobą ryzyko uczynienia z chrześcijaństwa religii „obcej”, naznaczonej ponadto posmakiem kolonizacji. W takim kontekście zrodziło się pytanie dotyczące ewentualnej możliwości zmiany materii Eucharystii. Ten duszpasterski problem zainicjował interesującą debatę między afrykańskimi teologami, w której jedni opowiadali się za zmianą materii, drudzy zaś pozostawali wierni dotychczasowej praktyce. Chociaż w afrykańskiej teologii temat ten nie wzbudza już dziś wielkiego zainteresowania, daje on świadectwo odważnej próby inkulturacji, której towarzyszyła bardzo żywa debata. Celem niniejszego artykułu jest próba usystematyzowania wysuwanych argumentów „za i przeciw” zmianie materii Eucharystii, na podstawie wybranych teologicznych publikacji z ostatniego trzydziestolecia XX wieku.
One of the pastoral difficulties, which missionaries working in Africa had to confront, was the fact among the plants cultivated there, those providing matter for the Christian sacraments were not found: wheat, vine shrub and olive tree. What was more, in many places their cultivation proved to be impossible due to climatic conditions, and the continuous use of imported and unknown to the local population elements, implied the risk of making Christianity an “alien” religion marked, in addition, by the aftertaste of colonization. In this context, a question arose about conceivable possibility of changing the matter of the Eucharist. This pastoral problem initiated an interesting debate among African theologians, in which some argued for the change of matter, while others remained faithful to the existing practice. Although in the African theology this topic does not raise great interest today, it gives testimony to courageous attempts at inculturation, which was accompanied by a very lively debate. The purpose of this article is an attempt to systematize arguments “for and against” the change of matter in Eucharist, on the basis of selected theological publications from the last thirty years of the XX century.
Źródło:: Nurt SVD; 2015, 1; 41-62
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
Chrześcijański prorok w Indiach: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
Autorzy:: Steffen, Paul B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480742.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: interreligious dialogue
Duraiswami Simon Amalorpavadass
inclusivism
inculturation
Catholic Church in India
dialog międzyreligijny
inkluzywizm
inkulturacja
Kościół katolicki w Indiach
Opis:: Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.
Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.
Źródło:: Nurt SVD; 2018, 1; 209-225
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Przegląd problematyki i impresje ikonograficzne
Jesus Christ’s Chinese Faces. An Overview of Issues and Iconographic Impressions
Gesichter Jesu in China. Eine ikonographische Übersicht
Autorzy:: Malek, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480678.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Chinas Evangelisierung
Lokalkirche
Inkulturation
Christologie
Ikonographie
evangelisation of China
local church
inculturation
Christology
iconography
ewangelizacja Chin
Kościół lokalny
Inkulturacja
Chrystologia
ikonografia
Opis:: Die Frage nach Jesus Christus ist zweifelsohne eine zentrale Frage des christlichen Selbstverständnisses und der Verkündigung. Wer ist Jesus von Nazaret? Wer ist Jesus Christus? Diese Fragen werden seit urchristlichen Zeiten immer wieder gestellt und unterschiedlich beantwortet. Sie sind auch, focusiert auf China, Gegenstand des vorliegenden Beitrags. Für wen halten die Chinesen Jesus? Vor dem Hintergrund der chinesischen Missionsgeschichte wird in dem Beitrag versucht, die verschiedenen, historisch-kontextuell bedingten Gesichter Jesu Christi in einem Überblick darzustellen. Dabei handelt es sich nicht nur um die ikonographischen Darstellungen Jesu, sondern auch das Verständnis Jesu durch die Chinesen – Konvertiten wie Opponenten. Gefragt wird nach der Herkunft und Rezeption dieser Gesichter in verschiedenen Epochen der chinesischen Geschichte (seit der Tang-Zeit, d.h. seit dem VII Jh. n.Chr.). Nachdem das Problem der Übersetzung der christlichen Botschaft vom Erlöser Jesus Christus im chinesischen Kontext angesprochen wurde, stellt der Beitrag die einzelnen Epochen der Missionsgeschichte Chinas vor und versucht, die Spezifik des Gesichtes Jesu in ihnen hervorzuheben. Es zeigt sich dabei ein vielfältiges Bild, das ausführlicher – worauf im Beitrag jeweils hingewiesen wird – in dem vom Verfasser herausgegebenen fünfbändigen Sammelwerk The Chinese Face of Jesus Christ (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007) von verschiedenen Fachleuten aus der ganzen Welt besprochen wird. Die zahlreichen Gesichter Jesu in China sind zweifelsohne eine Herausforderung an unser westliches Jesusverständnis. Diese Herausforderung wird noch durch zahlreiche ikonographische (westliche und chinesische) Darstellungen Jesu in China verstärkt. Dem Beitrag wurden einige Darstellungen als Beispiele angehängt.
The question about Jesus Christ is without a doubt a crucial one to the meaning of Christianity itself and its revelation. Who is Jesus of Nazareth? Who is Jesus Christ? These questions are posed from the beginning of Christianity and still we have varying answers to them. They are also found in China and are the subject of the submitted article. Who do the Chinese take Jesus for? On the background of the Chinese history of missions, in the article first there are shown various, conditioned historically and contextually, faces of Jesus Christ. What is worth remembering, it is not pure iconographic representation of Jesus that is important here – it is also about understanding Jesus by the Chinese, both the converts as well as the opponents. The question concerns then the origin and reception of these faces in different periods of Chinese history (since the times of Tang till the 7th century AD). After the process of translating the Good News of the Saviour Jesus Christ was executed in the Chinese context, the present author discusses the individual eras of the history of missions in China, separating the specificity of the face of Jesus created by each of them. The interpretation of this diversified picture of Jesus – made by R. Malek together with a group of specialists from around the world – was published in a five-volume work The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Numerous “Chinese faces of Jesus” – especially in the iconographic interpretation – constitute a great challenge for our western understanding of Jesus.
Pytanie o Jezusa Chrystusa jest bez wątpienia kluczowe w rozumieniu samego chrześcijaństwa i jego objawienia. Kim jest Jezus z Nazaretu? Kim jest Jezus Chrystus? Pytania te są stawiane od początków chrześcijaństwa i ciągle mamy na nie różne odpowiedzi. One również występują w Chinach i są przedmiotem przedłożonego artykułu. Za Kogo Chińczycy uważają Jezusa? Na tle chińskiej historii misji w artykule ukazane są najpierw różne, uwarunkowane historycznokontekstualne, oblicza Jezusa Chrystusa. Przy tym chodzi nie tylko o ikonograficzne przedstawienie Jezusa, lecz także o zrozumienie Jezusa przez Chińczyków – konwertytów, jak i przeciwników. Pytanie dotyczy pochodzenia i odbioru tych twarzy w różnych okresach historii Chin (od czasów Tanga do VII wieku n.e.). Po tym, jak proces przełożenia Dobrej Nowiny o Zbawicielu Jezusie Chrystusie dokonał się w kontekście chińskim, autor omawia poszczególne epoki historii misji w Chinach z wyodrębnieniem specyfiki oblicza Jezusa stworzonego przez każdą z nich. Interpretacja tego zróżnicowanego obrazu Jezusa – dokonana przez R. Malka wespół z grupą specjalistów z całego świata – opublikowana została w pięciotomowym dziele The Chinese Face of Jesus (Sankt Augustin-Nettetal 2002-2007). Liczne „chińskie oblicza Jezusa” – zwłaszcza w interpretacji ikonograficznej – stanowią wielkie wyzwanie dla naszego zachodniego rozumienia Jezusa.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 11-39
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Chrystus i Kościół a Inne religie
Christ and His Church and other religions
Autorzy:: Maciak, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480394.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: dialog międzyreligijny
misje ad gentes
„zarodki Słowa”
inkulturacja
pluralizm religijny
interreligious dialogue
mission ad gentes
”the seeds of the Word”
inculturation
religious pluralism
Opis:: Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.
Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Od Ad gentes do Redemptoris missio - cele i horyzonty misji
From Ad gentes to Redemptoris missio - objectives and horizons of the mission
Autorzy:: Górski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480555.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Ad gentes
dialog z religiami
inkulturacja
misjologia
paradygmat misji
Redemptoris missio
Sobór Watykański II
dialogue with religions
inculturation
missiology
paradigm of mission
Second Vatican Council
Opis:: 50-lecie soborowego dekretu Ad gentes (1965-2015) przywołuje czas dynamicznych zmian w kontekście misji chrześcijańskich. Autor wykazuje, że na każdym etapie ewolucji paradygmatu misji pojawia się pytanie o celowość misyjnej działalności Kościoła. Posoborowe dokumenty: Redemptoris missio (1990), Teologia dzisiaj (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - potwierdzają tezę autora. W wyniku „wielkiej dyskusji" szkół misjologicznych celowość misji zasadniczo realizuje się poprzez przepowiadanie i zakładanie Kościoła, ale również poprzez inkulturację, dialog z religiami, a także każdą działalność na rzecz integralnego rozwoju człowieka. Encyklika Redemptoris missio otwiera Kościół na „niezmierzone horyzonty misji": migracje, sekularyzację społeczeństw, obojętność religijną, spadek gorliwości i nadziei u wierzących chrześcijan. Począwszy od Soboru Watykańskiego II teologia misji osadzona jest w teologii trynitarnej. Sam nakaz misyjny (por. Mt 28,19) stanowi zaproszenie do uczestnictwa w komunii, jaka istnieje pomiędzy Osobami Trójcy Świętej (zob. AG 2; RM 23). Autor wykazuje, że soborowy proces misyjnej odnowy Kościoła trwa. Synteza dorobku i doświadczeń interpretowana w dynamice aktualizacji kreuje szansę odkrycia na nowo soborowego optymizmu.
The 50th anniversary of the publication of the decree Ad gentes (1965-2015) reminds us of the dynamic changes that have taken place during all those years in the understanding of the Christian missionary work. The author of this essay demonstrates how the paradigm shifts in the theology of mission were accompanied by the recurring question about the purposefulness of the missionary work of the Church. The post-conciliar documents - Redemptoris missio (1990), Theology today (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - corroborate his thesis. According to the "great debate" between the missiological schools the central purposes of mission is proclamation and formation of the churches. Other purposes include inculturation, interreligious dialogue and those activities that foster the holistic development of man. The encyclical Redemptoris missio opens the Church to the "vast horizons of the mission": migrations, secularisation of societies, religious indifference, and fading away of piety and hope among believing Christians. Since Vatican II the theology of mission has been firmly set in the trinitarian theology. The missionary mandate (cf. Mt 28:19) is an invitation to participate in the communion between the Persons of the Holy Trinity (see AG 2; RM 23). The author of the essay proves that the post-conciliar renewal of the Church's mission continues. A synthesis of its outcomes and their active implementation may help us to rekindle the optimism of the council.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2; 117-124
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Inkulturacja sakramentu małżeństwa u ludu Jansi w Demokratycznej Republice Konga
Inculturation of the sacrament of marriage among the Jansi people in the Democratic Republic of Congo
Autorzy:: Szymczycha, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480656.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Demokratyczna Republika Konga
Inkulturacja
lud Jansi
małżeństwo sakramentalne
małżeństwo tradycyjne
teologia afrykańska
Traditional marriage
sacramental marriage
Jansi people
Democratic Republic of Congo
African theology
inculturation
Opis:: Przedmiotem refleksji jest inkulturacja sakramentu małżeństwa u ludu Jansi w Demokratycznej Republice Konga. Występujące tam problemy wynikają z faktu, że lud ten nie posiada scentralizowanej władzy i jednolitych praw dotyczących małżeństwa oraz organizacji rodzinnej. Najpierw dokonano analizy wspólnotowego i sakralnego charakteru małżeństwa oraz rodziny u Jansów, która została wkomponowana w tradycyjny proces zawierania małżeństwa, głęboko zakorzeniony w mentalności tego ludu. Analiza okresu narzeczeństwa i procesu przygotowawczego do rytualnego zawarcia małżeństwa wskazuje na trudności, wynikające z formalnego przestrzegania prawa „nadanego" przez przodków. Na uwagę zasługuje tu bogata symbolika i błogosławieństwa. Następnie przedstawiono chrześcijańską perspektywę małżeństwa i rodziny u Jansów. Zaproponowano inkulturacyjne propozycje pastoralne, uwzględniające tradycyjny oraz sakramentalny wymiar małżeństwa. Dla afrykańskich Kościołów lokalnych zagadnienie małżeństwa sakramentalnego jest kwestią pierwszoplanową.
The topic of the essay is the inculturation of the sacrament of marriage among the Jansi people in the Democratic Republic of Congo. Jansi have no central power structures or universally binding law concerning marriage and family. The author describes the communal and sacral character of marriage and family among the Jansi, deeply ingrained in the minds of the people. His research into the engagement periods and preparations to ritual marriage reveals difficulties in copying with the law passed down by the ancestors. Especially noteworthy in this connection are elaborate symbols and benedictions. Next, the author discusses the idea of marriage and family among the Jansi from the Christian perspective. He puts forward some pastoral suggestions for inculturation, taking into account traditional and sacramental dimensions of marriage. Sacramental marriage is of the outmost importance to the local churches in Africa.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2; 189-204
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Pojęcie misji przed Soborem Watykańskim II
The concept of mission before the 2nd Vatican Council
Autorzy:: Kowalak, Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480754.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: misje chrześcijańskie
misjologia
historia Kościoła
Sobór Watykański II
Kościoły lokalne
inkulturacja
Christian missions
Missiology
history of the Church
2nd Vatican Council
local Churches
inculturation
Opis:: Właściwe zrozumienie terminu „misje" wiąże się z poznaniem kontekstu teologicznego, kulturowego, a także dziejowego, w którym słowo to się pojawiło. Od czasów Karola I Wielkiego misje coraz częściej stawały się narzędziem ekspansji politycznej władców chrześcijańskich. Szczytem tego zjawiska był tzw. patronat królów Portugalii oraz wikariat królów Hiszpanii. Misje ujmowano w tym okresie jako działalność zmierzającą do szerzenia wiary przez ustanowienie instytucji Kościoła hierarchicznego na terytoriach odkrytych w XVI i XVII wieku lub na tych, które jeszcze pozostały do odkrycia. Jednakże z czasem uświadomiono sobie niewystarczalność takiego pojęcia misji. Niewystarczające okazało się też pojęcie misji, jakie wypracował protestancki teolog G. Warneck, a jakie przyjęli później wielcy misjolodzy katoliccy (np. J. Schmidlin, P. Charles). Pełniejsze określenie misji, jakie wypracowano przed Soborem Watykańskim II, wskazywało, iż są one równoczesnym przepowiadaniem Ewangelii oraz zakładaniem Kościoła.
The proper understanding of the term "mission" depends on the way we get to know the theological, cultural and historical context in which the term appeared. From the times of Charlemagne on missions often came to be a tool of political expansion as performed by Christian rulers. The peak of that phenomenon was the so-called patronage of Portuguese kings and the vicariate of Spanish kings. Missions were conceived at that time as an activity aimed at spreading faith through establishing official Church institutions on the territories which had been discovered earlier in the 16th and 17th centuries, or on those which were still to be discovered. However, as the time had passed, an awareness grew that such an understanding is far from satisfactory. The concept of the mission that had been worked out by the Protestant theologian G. Warneck, and which had been taken over by the outstanding Catholic theologians (e.g. J. Schmidlin, P. Charles), appeared to be unsatisfactory, as well. A more comprehensive concept of the missions worked out before the 2nd Vatican Council pointed out to them as a modern proclamation of the Gospel and establishing of the Church.
Źródło:: Nurt SVD; 2016, 2; 8-25
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Biblia Arabica. Inkulturacyjna działalność Kościoła w XVII wieku
Biblia Arabica. Church and inculturation in the 17th century
Autorzy:: Rostkowski, Marek A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480364.pdf
Data publikacji:: 2017-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Biblia Sacra Arabia
inkulturacja
Kongregacja de Propaganda FIDE
Lodovico Maracci
Wulgata
the Vulgate
Biblia Sacra Arabica
Congregation for the Evangelisation of Peoples
Propaganda Fide
Opis:: Od dwóch tysięcy lat Kościół nieprzerwanie głosi Ewangelię w setkach języków i dialektów, docierając „aż po krańce ziemi”. Przepowiadanie musi być przekazywane w języku zrozumiałym dla tego, do kogo zostaje skierowane. Skuteczne głoszenie Ewangelii i przesłania chrześcijańskiego zawsze jest „inkulturowane”. Biblia Sacra Arabica stanowi przykład tej działalności Kościoła. Przygotowana i wydana przez Kongregację de Propaganda Fide była przeznaczona dla chrześcijan żyjących na terenach należących do imperium otomańskiego. W trzech tomach zawarty został kompletny tekst Pisma Świętego według kanonu Soboru Trydenckiego. Wydanie to zawiera tekst łacińskiej Wulgaty i arabskie tłumaczenie.
The Church has been spreading the Good News in hundreds of languages and dialects ”throughout the whole world.” The Gospel must be delivered in the language that is comprehensible to the recipient. Efficient proclamation of the Christian message implies its ”inculturation”. Biblia Sacra Arabica, published by the Congregation for the Evangelisation of Peoples (Propaganda Fide), intended for the Christians in the Ottoman Empire, is a good example of this dictum. Its three volumes, compiled in accordance with the canons of the Council of Trent, contains the Latin (Vulgate) and Arabic translations of the entire Scripture.
Źródło:: Nurt SVD; 2017, 1; 216-223
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung
Katolicki uniwersytet Fu Jen w Pekinie w służbie ewangelizacji
Catholic University Fu Jen in Peking Serving Evangelisation
Autorzy:: Rivinius, Karl Josef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480388.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: historia misji katolickich
Kościół w Chinach
werbiści w Chinach
Uniwersytet Fu-Jen
Monumenta Serica
inkulturacja
history of Catholic missions
Church in China
SVDs in China
Fu Jen University
inculturation
Opis:: Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.
The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.
Źródło:: Nurt SVD; 2014, 1; 122-160
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Inkulturacja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język