Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polska Akademia Nauk." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 115
Tytuł:
Zygmunt Mycielski – Andrzej Panufnik: Korespondencja. Część 1: lata 1949–1969, opracowanie, wstęp i komentarze Beata Bolesławska-Lewandowska, Warszawa 2016 Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk, ss. 252. ISBN 9788365630315
Autorzy:
Szymańska-Stułka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408957.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Zygmunt Mycielski
Andrzej Panufnik
korespondencja
muzyka polska
muzyka XX wieku
Zygmunta Mycielski
correspondance
Polish music
twentieth-century music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 2; 147-149
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adolf Chybiński a Norwegia
Adolf Chybiński and Norway
Autorzy:
Łopatowska-Romsvik, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47200312.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Opis:
W publikacjach poświęconych Adolfowi Chybińskiemu oraz jego uczniom autorzy wielokrotnie zwracali uwagę na fascynację Profesora muzyką Edvarda Griega. Muzykolog sam przyznawał się do niej w swym pamiętniku. Dotychczas nieznane były jednak jego działania w celu pogłębiania wiedzy na tematy norweskie. Niebadana dotąd z tej perspektywy, obszerna korespondencja norweskich twórców do Chybińskiego, jak również Chybińskiego do Norwegów, pozwala zapoznać się z szerokimi planami dotyczącymi badań i propagowania w Polsce muzyki norweskiej oraz ze sposobem poszukiwania materiałów do badań. Z listów tych wiadomo, że pierwszych publikacji na temat muzyki Edvarda Griega poszukiwał Chybiński jeszcze w czasach swych studiów w Krakowie. Następnie kilkukrotnie powracał do zagadnień norweskich. Szczególnie aktywny był w tym zakresie w latach trzydziestych dwudziestego wieku. W tym czasie zaplanował wykłady dla swych studentów poświęcone muzyce fortepianowej Norwegii. Od lat zachęcał swych podopiecznych do podejmowania w pracach dyplomowych zagadnień z tego zakresu. Zachowane źródła informują ponadto o zasobach biblioteczki Profesora, o tym, z którymi kompozycjami norweskimi zapoznał się Chybiński w tym czasie, jak również które z nich Profesor szczególnie cenił i chętnie grał dla swych przyjaciół. Z zachowanych listów wynika również, że celem Profesora było rozpowszechnienie wiedzy na temat muzyki Norwegii. Chybiński opublikował szereg tekstów jej poświęconych. Pracował również nad książkami dotyczącymi historii poszczególnych gatunków muzyki w Norwegii. Publikacje te nie zostały najprawdopodobniej ukończone.   Profesor – jako miłośnik Norwegii – pragnął także szerzyć wiedzę na temat kultury norweskiej w ogóle, również na temat norweskiej przyrody oraz polityki. W tym czasie powstało kilka jego tekstów poświęconych tym zagadnieniom. Podpisywał je pseudonimem. 
Authors of monographs on the life and legacy of Adolf Chybiński and his students have often mentioned Professor Chybiński’s fascination with the music of Edvard Grieg. Chybiński admitted as much in his diary. To date, however, nothing has been known about Chybiński’s efforts to broaden his knowledge about Norway. The vast correspondence between Norwegian composers and Chybiński, which has never been investigated from this perspective, offers insight into his ambitious plans to popularise Norwegian music in Poland and into the way he sought research materials. The letters reveal that Chybiński started looking for publications on Grieg’s music while still a student in Cracow. Later in life, he returned to subjects related to Norway several times. His activities in this field were particularly intense during the 1930s, when he planned a series of lectures on Norwegian piano music for his students. For many years, he had encouraged his students to make Norwegian music a subject of their dissertations. In addition, extant sources inform us about the contents of the Professor’s private library, the works by Norwegian composers he became familiar with during this period, and which ones he particularly treasured and readily played to his friends. The surviving letters also show that Chybiński intended to popularise knowledge about Norwegian music. He published a number of articles on the subject and was working on books about the history of particular genres in Norwegian music. It is likely, however, that those works remained unfinished. As a lover of Norway, Chybiński wanted to propagate knowledge about Norwegian culture in general, including Norway’s wildlife and politics. During the period in question, he authored several texts on these subjects, under a pseudonym.
Źródło:
Muzyka; 2017, 62, 1; 127-141
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W obronie „Praeludium” Podbielskiego
In defence of Podbielski’s ‘Praeludium’
Autorzy:
Szelest, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47200157.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Opis:
Praeludium Joh. Podbielsky było jedynym atrybuowanym utworem w zniszczonej w 1944 r. warszawskiej tabulaturze organowej. Zaprezentowane podczas koncertów „historycznych” w latach 1903 i 1910, osiągnęło dużą popularność po II wojnie światowej za sprawą edycji Adolfa Chybińskiego i Jerzego Gołosa. W ostatnich latach Rostislaw Wygranienko zakwestionował jego autentyczność, uznając je za dwudziestowieczne fałszerstwo. Artykuł weryfikuje ustalenia dotyczące podstaw źródłowych i przynależności stylistycznej Praeludium. Jedyny zachowany do dziś odpis utworu zachował się w Archiwum Chybińskiego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu. Został on sporządzony przez Jarosława Leszczyńskiego w 1910 r. we Lwowie na podstawie kopii ówczesnego posiadacza tabulatury warszawskiej Aleksandra Polińskiego. Odpis ten był podstawą edycji Chybińskiego. Edycje Gołosa oparte były na kopii Polińskiego posiadanej w latach sześćdziesiątych XX w. przez Janinę Rzeszewicz. Losy tej kopii nie są dziś znane. Można przypuszczać, iż była to ta sama kopia, która służyła za podstawę odpisu Leszczyńskiego i która figuruje w katalogu muzykaliów i książek Polińskiego. Imię kompozytora odpisano w niej jako „Józef”. Mimo niesprzyjającej sytuacji źródłowej autentyczność utworu potwierdzają prace Chybińskiego, który w 1924 r. badał tabulaturę warszawską i odnotował umiejscowienie Praeludium w tym źródle, przy okazji odczytując skrót imienia kompozytora jako „Joh.”. Udokumentowany nadzwyczaj krytyczny stosunek Chybińskiego do kompetencji Polińskiego oraz ogromne doświadczenie Chybińskiego w badaniu dawnych źródeł muzycznych każą jednoznacznie wykluczyć możliwość, iż nie rozpoznałby on lub nie ujawnił fałszerstwa dokonanego przez Polińskiego. Nie można dziś ustalić tożsamości kompozytora Praeludium ani zweryfikować hipotezy Chybińskiego o pokrewieństwie Joh. Podbielskiego z rodziną muzyków działających w Królewcu i o pochodzeniu tabulatury warszawskiej z pogranicza Prus Wschodnich. Wszystkie jednak elementy stylu Praeludium uznane przez Wygranienkę za obce muzyce schyłku XVII w. (jednogłosowa figuracja otwierająca utwór; szerokie użycie figuracji poruszających się po rozłożonych akordach; zastosowanie motoryki przy jednoczesnym braku środków polifonicznych; zaawansowane zwroty harmoniczne i użycie akordu ze zdwojoną tercją w zakończeniu) występują w utworach na instrumenty klawiszowe ostatnich dwóch dekad tego stulecia, szczególnie w środowisku środkowo- i południowoniemieckim (m.in. twórczość J. C. F. Fischera, J. H. Kittela, J. Kuhnaua, G. Muffata, F. X. A. Murschhausera, J. Pachelbela), w którym często tworzono preludia niewielkich rozmiarów oparte na niewielkim zasobie technik lub na zasadzie dużej zmienności technik na małej przestrzeni. Próba krytycznej ewaluacji dostępnych źródeł Praeludium, poza stwierdzeniem relatywnie wysokiej wartości odpisu Leszczyńskiego i wykluczeniem, iż ołówkowe poprawki Chybińskiego w tej kopii mogą odzwierciedlać lekcje zaginionej tabulatury, prowadzi do identyfikacji w zachowanym tekście utworu przynajmniej dziewięciu błędów polegających na umieszczeniu nuty w złej oktawie. Wskazuje to na prawdopodobieństwo wcześniejszej cyrkulacji Praeludium w niemieckiej notacji tabulaturowej, co z kolei wiąże je z niemieckojęzycznym środowiskiem północnoeuropejskim. Występowanie znanych dzisiaj organistów-kompozytorów o nazwisku Podbielski wyłącznie w Królewcu pozwala uznać Prusy Książęce, których kontakty muzyczne z południową częścią Niemiec są potwierdzone źródłowo, za najbardziej prawdopodobne miejsce powstania Praeludium.
Praeludium Joh. Podbielsky was the only attributed composition in the organ tablature known as the Warsaw Tablature, destroyed in 1944. Performed during ‘historical’ concerts in 1903 and 1910, it gained great popularity after the Second World War, thanks to editions prepared by Adolf Chybiński and jerzy Gołos. In recent years, Rostislaw Wygranienko has questioned the work’s authenticity, concluding that it is a twentieth-century forgery. The present article represents an attempt to verify the conclusions concerning the source base and the style of the Praeludium. The only surviving copy of the work is held in the Chybiński Archive in Poznań University Library. It was made by Jarosław Leszczyński in Lviv, in 1910, from a copy owned by Aleksander Poliński, who was then the owner of the Warsaw Tablature. This copy formed the basis for Chybiński’s edition. Gołos’s editions were based on Poliński’s copy, which in the 1960s was the property of Janina Rzeszewicz. It remains unclear what has happened to this copy since that time. We may presume that it was the same copy which Leszczyński used and which is listed in the catalogue of Poliński’s music-related documents and books. The composer’s first name is written on the copy as ‘Józef’. Although the availability and state of preservation of the sources related to this composition are far from satisfactory, we find evidence for its authenticity in works by Chybiński, who in 1924 studied the Warsaw Tablature and noted the presence of the Praeludium, interpreting the abbreviation of the composer’s name as ‘Joh.’. Chybiński’s well-documented critical attitude regarding Poliński’s competence as a researcher and his vast experience in investigating old sources of music make it all but impossible that he could have failed to recognise or reveal a forgery committed by Poliński. Today, it is impossible to establish the identity of the composer of the Praeludium or to verify Chybiński’s hypotheses that joh. Podbielski was related to a family of musicians active in Königsberg and that the Warsaw Tablature originated somewhere close to the border with East Prussia. Nevertheless, all the stylistic elements present in the Praeludium which Wygranienko considered foreign to late seventeenth-century music (the opening one-part figuration, the extensive use of figuration moving across broken chords, the use of motoric rhythm combined with the absence of polyphonic techniques, the advanced harmonic phrases and the use of a chord with doubled third in the ending) do appear in works for keyboard instruments written during the last two decades of the seventeenth century, especially by composers in central and southern Germany (e.g. J.C.F. Fischer, J.H. Kittel, J. Kuhnau, G. Muffat, F.X.A. Murschhauser and J. Pachelbel). That was a period in which small-scale preludes, based on a limited range of techniques or on the principle of varying the techniques a great deal within a small space, were a popular genre. A critical analysis of the available sources of the Praeludium, apart from concluding that Leszczyński’s copy was of relatively high quality and excluding the possibility that Chybiński’s pencil annotations might reflect variants from the lost tablature, leads to the identification of at least nine errors in the extant text involving a note placed in the wrong octave. Those errors indicate that the Praeludium might have circulated earlier in German tablature notation, which in turn suggests a link to the German-speaking environment of Northern Europe. The fact that organist-composers by the name of Podbielski known today lived and worked only in Königsberg makes it most likely that the Praeludium originated in Ducal Prussia, whose contacts with southern Germany are confirmed in the sources.
Źródło:
Muzyka; 2017, 62, 1; 3-47
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrzej Mądro, Muzyka a nowe media. Polska twórczość elektroakustyczna przełomu XX i XXI wieku, Kraków 2017 Akademia Muzyczna w Krakowie, ss. 412, ISBN 978-83-62743-81-0
Autorzy:
Dziewanowska-Pachowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408931.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka elektroakustyczna
muzyka polska
muzyka współczesna
electroacoustic music
Polish music
contemporary music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 2; 153-160
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kinga Kiwała, Pokolenie Stalowej Woli. Eugeniusz Knapik, Andrzej Krzanowski, Aleksander Lasoń. Studia estetyczne, Kraków 2019 Akademia Muzyczna w Krakowie, ss. 449. ISBN 978-83-62743-87-2
Autorzy:
Bolesławska-Lewandowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408597.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Stalowa Wola
muzyka polska
kompozytorzy polscy
Polish music
Polish composers
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 4; 170-173
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Danuta Gwizdalanka: „Der Verführer. Karol Szymanowski und seine Musik”, przekł. Peter Oliver Loew, Wiesbaden 2017 Harrasowitz Verlag, ss. 292. ISBN 9783447108881
Autorzy:
Dziadek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411995.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka polska
kompozytor polski
Polish music
Polish composer
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 4; 139-143
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do zagadnienia „niemych skrzypiec”
Concerning the ‘mute violin’
Autorzy:
Kołt, Malwina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408358.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
instrumenty muzyczne
skrzypce
nieme skrzypce
skrzypcowa praktyka wykonawcza
music instruments
violin
'mute violin'
violin performance practice
Opis:
Historię instrumentów muzycznych tworzą nie tylko ich „klasyczne” rodzaje wykorzystywane w podstawowej praktyce muzycznej, lecz także instrumenty eksperymentalne powstające w wyniku poszukiwań nowych konstrukcji, nowych brzmień. Osobną grupę stanowią także specjalne instrumenty do ćwiczeń, służące rozwojowi techniki manualnej, na których, dzięki ich cichemu brzmieniu, można było grać nie przeszkadzając otoczeniu. Należą do nich przede wszystkim tzw. „nieme skrzypce”, którym poświęcony jest niniejszy artykuł. Wbrew nazwie nie są one „nieme”, można na nich uzyskać słyszalne, chociaż ciche dźwięki, co pozwala na ćwiczenie nie tylko techniki palcowania, ale też poprawnej intonacji. Tekst ten poświęcony jest wielości rozwiązań konstrukcyjnych, jakie rozwinęły się w różnych ośrodkach lutniczych wytwarzających ten instrument. „Nieme skrzypce” cieszyły się stosunkowo niedużym zainteresowaniem muzyków, a używanie tego instrumentu ograniczyło rozpowszechnienie skrzypcowych tłumików.
The history of music instruments is co-created not only by their ‘classic’ varieties used in everyday music practice, but also by experimental instruments built as a result of exploring new types of construction and sound. A separate group is made up of special training instruments that develop the hand technique. Thanks to their quiet sound, they could be played without disturbing the neighbours. This paper is dedicated to the so-called ‘mute violin’, a model member of this category. Contrary to the name, it produces audible though quiet sounds, which makes it possible to practise not just fingering technique, but also correct intonation. I discuss the numerous types of construction applied in different violin making centres. The ‘mute violin’ attracted relatively little interest in musicians, and the popularisation of violin mutes limited the use of this special instrument.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 2; 125-140
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życiorys własnoręcznie spisany przez Józefa Kozłowskiego
Józef Kozłowski’s autobiography in his own handwriting
Autorzy:
Antonczyk, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409437.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polonika muzyczne
Petersburg
Józef Kozłowski
musical polonica
St. Petersburg
Opis:
Komunikat poświęcony jest życiorysowi, który napisał kompozytor, organista i organizator życia muzycznego warszawianin Józef Kozłowski, pierwszy dyrektor muzyki w petersburskiej Dyrekcji Teatrów Cesarskich. Dokument ten jest bardzo ważnym źródłem, w którym muzyk przytacza dokładną datę swego urodzenia – 10 września 1759 roku. We wszystkich encyklopediach podany jest tylko 1757 rok, czyli data, która odbiega o dwa lata od informacji, uważanej przez Kozłowskiego za poprawną. Po raz pierwszy w polskiej literaturze naukowej autorka opisuje ten autograf Józefa Kozłowskiego, tłumaczy na język polski oraz prezentuje publikację źródła.
The announcement is devoted to a life-sketch, written by composer, organist and music activist from Warsaw, Józef Kozłowski, who was the first director of music in the Direction of Imperial Theatres in Petersburg. The document is a very important source in which the musician gives his exact date of birth: 10 September, 1759. This is two years later than the year 1757, universally accepted in current music lexicography. The author is the first Polish scholar to describe Józef Kozłowski’s autograph, translate it into Polish and publish its source.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 3; 137-142
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fragment zaginionego singspielu Józefa Elsnera
A fragment of a lost singspiel by Józef Elsner
Autorzy:
Chachulski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28877278.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
opera
singspiel
aria
Sułtan Wampum
Der verkleidete Sultan
Amazonki
Opis:
Przechowywany w Bibliotece Narodowej w Warszawie rękopis oznaczony jako „Rola Husseina w operze Sułtan Wampum” poza wspomnianą partią zawiera także partyturowy zapis arii tenorowej opatrzonej imieniem „Nuradin“, dotychczas uważany za dodatkową arię noszącej to imię postaci rzeczonej opery. Umieszczony w arii fragmentaryczny tekst niemiecki pozwala jednak zidentyfikować arię jako należącą do partii Nouradina z uważanej za zaginioną niemieckojęzycznej opery Elsner Der verkleidete Sultan – z niej pochodzi więc także oznaczenie roli w zapisie; po wyjaśnieniu tego faktu dokładne odczytanie polskiego tekstu arii pozwala stwierdzić, iż polska wersja arii nie była przeznaczona do Sułtana Wampuma, lecz do poprzedniej opery Elsnera,  Amazonek. Wstępna analiza zachowanej arii w połączeniu z informacjami zawartymi w zachowanym libretcie opery pozwala wejść w dyskusję z hipotezą Aliny Nowak-Romanowicz dopatrującą się w dziele Elsnera inspiracji Uprowadzeniem z seraju Wolfganga Amadeusza Mozarta. Przewaga ansambli nad numerami solowymi i znacznie skromniejsze niż w analogicznych numerach utworu Mozarta potraktowanie zachowanej arii (będącej jednym z kulminacyjnych numerów utworu) dowodzi istotnie odmiennego podejścia do gatunku singspielu.
A manuscript kept at the National Library in Warsaw, labelled as ‘Hussein’s part from the opera Sultan Wampum’, contains – apart from the said role – also the score notation of a tenor aria designated with the name ‘Nuradin’. This has so far been interpreted as an additional aria sung in the same opera by the eponymous figure. However, the fragmentary German text found in the aria makes it possible to identify it as belonging to the part of Nouradin in Elsner’s German-language opera Der verkleidete Sultan, now considered lost; hence the designation of the aria in the score. Taking this discovery into account, an attentive reading of the text of the other, Polish aria proves that it was not meant for Sultan Wampum, but for Elsner’s previous opera, The Amazons. Initial analysis of the surviving aria, along with information contained in the preserved libretto, allow us to dispute the claim made by Alina Nowak-Romanowicz, who suggested that Elsner’s opera was inspired by Wolfgang Amadeus Mozart’s Die Entführung aus dem Serail. The domination of ensemble scenes over solo numbers, and the much more modest treatment of the surviving aria (one of the climactic moments in that opera) as compared to the corresponding numbers of Mozart’s work – demonstrates that Elsner’s approach to the singspiel genre was significantly different.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 3; 99-109
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie diagramatyki w obliczeniowej analizie muzycznej
Application of Diagrammatics in Computational Music Analysis
Autorzy:
Matuszewska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37268271.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzykologia obliczeniowa
interaktywna analiza muzyczna
diagramatyka
computational musicology
interactive music analysis
diagrammatics
Opis:
Repozytoria muzyczne zapisane w różnych formatach cyfrowych powstają z coraz większą dynamiką. Otwiera to szerokie możliwości badawcze, ale też wymaga od muzykologa nowych umiejętności pracy z dużymi zbiorami danych przy użyciu narzędzi cyfrowych, które ułatwiają przeszukiwanie obszernych korpusów muzycznych i coraz bardziej efektywnie służą analizie muzyki. Jakkolwiek zaproponowano już w tym zakresie wiele rozwiązań, wciąż istnieje potencjał lepszego zharmonizowania perspektyw badawczych muzykologii i informatyki, tak by wyniki analiz obliczeniowych były bardziej jednoznaczne, zrozumiałe oraz przedstawione w sposób umożliwiający ich dalsze przekształcanie. Konieczne jest również wyjście na przeciw potrzebom muzykologów i stworzenie interfejsów dedykowanych analizie muzycznej. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie nowych sposobów przetwarzania, wyświetlania i rozpatrywania danych muzykologicznych. Wybrane informacje muzyczne z fug BWV 846-869 Jana Sebastiana Bacha, wygenerowane za pomocą programów Humdrum Tools, music21 i Music Processing Suite (MPS), zostały przetworzone w relacyjną bazę danych oraz zwizualizowane za pomocą tzw. dashboardów (zbiorów graficznych reprezentacji danych) z wykorzystaniem oprogramowania Tableau Public. Zastosowane w projekcie interaktywne rozwiązania zostały zaprojektowane tak, aby obliczeniową analizę uczynić możliwie intuicyjną i prostą do zaadaptowania. Proponowane dashboardy analityczne nie narzucają badaczom sztywnych reguł pracy, a możliwość rekonfiguracji przedstawionych danych i zawężenia zakresu analizy wybranego utworu do dowolnej kombinacji głosów, motywów czy taktów zapewnia możliwość eksploracji zarówno na poziomie ogólnym, jak i szczegółowym. Projekt został stworzony w oparciu o założenia rozumowania diagramatycznego zaproponowanego przez Charlesa Sandersa Peirce'a, a wielość dodatkowych opcji pozostawionych do decyzji użytkownika stwarza warunki do generowania hipotez abdukcyjnych.
Musical repositories recorded in various digital formats are being created and developed with ever increasing intensity. This situation opens up wide research possibilities, but also places demands on musicologists, who need to learn how to work with large databases using digital tools. These tools facilitate searching large musical collections and prove more and more effective in musical analysis. Though many solutions have already been proposed in this field, there is still room for greater coordination of research perspectives derived from musicology and computer science, which can make the results of computational analyses more clear, comprehensible, and flexibly processable. Musicologists’ needs should also be addressed by creating interfaces specially designed for music analysis. The paper aims to present new methods of processing, presenting, and analysing musicological data. Selected musical information from Johann Sebastian Bach’s fugues BWV 846–869, generated by means of Humdrum Tools, music21 and Music Processing Suite (MPS) software, has been transformed into a relational database and visualised by means of so-called dashboards (sets of graphic data representations) using the Tableau Public software. Interactive solutions applied in this process have been designed so as to make computational analyses possibly intuitive and easily adaptable. The proposed analytic dashboards do not impose rigid working methods on researchers. The presented data can be reconfigured. Analysis of the selected piece of music can be restricted to any combination of parts, motifs, or set of measures, making both general and detailed exploration of the material possible. The project has been designed on the principles of diagrammatic reasoning proposed by Charles Sanders Peirce. The multiplicity of additional user-adaptable options creates conditions for the generation of abductive hypotheses.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 2; 94-117
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chopin w pejzażu wizji poetyckich
Chopin in a Landscape of Poetical Visions
Autorzy:
Oliferko-Storck, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30038666.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
poezja
Chopin
correspondance des arts
Irena Poniatowska
poetry
Opis:
Najnowsza publikacja Ireny Poniatowskiej stanowi próbę uchwycenia tego, co w recepcji Chopina niewysławialne i transcendentne. Posługując się dopowiedzeniami sztuk pięknych oraz teoretycznymi ujęciami minionych epok, autorka podejmuje próbę holistycznej eksplikacji eterycznej poezji poświęconej Chopinowi. Stawia czytelnika przed kategoriami semantycznymi takimi jak żal, narodowość, ideał, czy estetycznymi jak piękno, zarysowując pewne cechy wspólne oraz indywidualne literackiej recepcji Chopina. Publikacja ta stanowi unikatowe, poetyckie wcielenie correspondance des arts nie mające paraleli wśród chopinologicznej literatury.
Irena Poniatowska’s latest publication represents an attempt to grasp the inexpressible and the transcendental in Chopin reception by means of symbolic metaphors. Drawing on parallels from the fine arts and theoretical concepts from the past, the author attempts a holistic exegesis of ethereal verse devoted to Chopin. She discusses such semantic categories as nostalgia, nationality and the ideal, as well as aesthetic categories like beauty, indicating both common and individual features of Chopin’s reception in literary works. The book is a unique study of the correspondance des arts, without parallel in the Chopin literature.
Źródło:
Muzyka; 2024, 69, 1; 133-144
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróże koncertowe Henryka Wieniawskiego do Norwegii
Henryk Wieniawski’s concert tours in Norway
Autorzy:
Łopatowska-Romsvik, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408593.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
życie muzyczne w Norwegii
Ole Bull
Edvard Grieg
Carl Warmuth
musical life in Norway
Opis:
W szeregu publikacji poświęconych życiu i działalności koncertowej Henryka Wieniawskiego wiadomo, że Henryk Wieniawski był nierzadkim gościem na estradach koncertowych Danii Szwecji. Znane są bliższe informacje na temat wielu wyjazdów do tych krajów oraz koncertów, które w nich dawał. W pracach tych znajdujemy także wzmianki na temat koncertów skrzypka w Norwegii. Dane te są jednak bardzo ogólne, a daty tych wydarzeń nierzadko podawane są błędnie lub niekonsekwentnie. Tekst ten powstał w wyniku badań nad kontaktami Henryka Wieniawskiego z norweską publicznością przeprowadzonych na materiałach źródłowych. Badania te pozwoliły ustalić, że artysta odwiedził Norwegię trzykrotnie. Jego przyjazdy organizowane były przez biuro koncertowe Carla Warmutha, działające w stolicy w tym czasie. Podczas każdej z podróży Wieniawski dał tam co najmniej kilka koncertów. Badania wykazały również, że skrzypek koncertował nie tylko w stolicy Norwegii, ale również w innych miastach południowej części kraju. Udało się odtworzyć programy poszczególnych występów artysty na podstawie zachowanych programów. Z tekstów prasowych poświęconych wizytom Wieniawskiego zaś wyłoniła się atmosfera, jaka towarzyszyła jego koncertom – był tam zawsze entuzjastycznie przyjmowany, a sale koncertowe podczas jego występów były pełne. Po śmierci artysty jednak prasa właściwie o nim zapomniała. Przetrwała, wszakże, jego muzyka, którą wykonywali w kolejnych dekadach zarówno artyści zagraniczni, jak i muzycy norwescy.  
Numerous publications dedicated to Henryk Wieniawski’s life and concert activity note his frequent performances in Denmark and Sweden. We know some details of his journeys to these countries and of the concerts he gave there. The some studies also mention the Polish violinist’s concerts in Norway. Still, the information we have is of very general character, and the dates of the concerts are either misquoted or inconsistent. This paper reports the results of source studies on Henryk Wieniawski’s contacts with the audience in Norway. In the course of my research, I have established that the virtuoso visited Norway three times, and each of these tours was organised by Carl Warmuth’s concert agency operating in the country’s capital at that time. During each tour Wieniawski gave at least several concerts. The research has also demonstrated that the violinist performed not only in the Norwegian capital, but also in other cities situated in the south of the country. I have managed to reconstruct the contents of the artist’s performances on the basis of surviving concert programmes, while the press notes on Wieniawski’s tours reflect the atmosphere that accompanied his appearances. The reception was invariably enthusiastic, and the concert halls were filled to capacity. Following Wieniawski’s death, however, the press virtually forgot about him. Only his music lived on, performed there in the following decades by both Norwegian and foreign artists.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 4; 150-166
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 115

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies