Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "museums" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Nasze było dla nas bezcenne… OCHRONA DÓBR KULTURY W DZIAŁALNOŚCI POLSKIEGO PAŃSTWA PODZIEMNEGO 1939–1945
What was ours was invaluable to us… PRESERVING CULTURAL HERITAGE AS PART OF THE POLISH UNDERGROUND STATE’S (PPP) OPERATIONS 1939–1945
Autorzy:
Piotr, Majewski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433362.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
wojna
okupacja
kultura
muzea
zbiory
war
occupation
culture
museums
collections
Opis:
The paper presents various forms of Polish underground structures, known as the Polish Underground State, during WWII. Their activities were connected with the preservation of Polish tangible cultural heritage and within the context of intangible values associated with it. The paper describes the underground structures whose activity was focused on securing Polish archival, museum and library collections, public and private, against the restrictive politicies of the German occupying forces (the so-called Kulturpolitik, the system of occupational law which was violated the rules of international law). It also describes circles and individuals who were involved in this activity. The final part of the article draws specific attention to the destruction of the capital city, Warsaw, while mentioning the activities undertaken by the Polish underground against this background with a view to the future, as they worked to save the nation’s tangible heritage (which was being quite literally destroyed) with the intention of reconstructing it after the war’s end. The Royal Castle in Warsaw is presented as a symbolic example of this motivation.
Artykuł prezentuje różne formy działalności polskich struktur konspiracyjnych w okresie II wojny światowej, określanych mianem Polskiego Państwa Podziemnego. Działania te dotyczyły problemów ochrony dóbr kultury materialnej a zarazem związanego z nią kontekstu wartości niematerialnych. Artykuł charakteryzuje struktury konspiracyjne, których aktywność była skoncentrowana na zabezpieczaniu przed restrykcyjną polityką niemieckiego okupanta (tzw. Kulturpolitik, system okupacyjnego prawa, sprzeczny z normami prawa międzynarodowego) polskich zbiorów archiwalnych, muzealnych i bibliotecznych, kolekcji prywatnych, opisując również zaangażowane w nią środowiska i indywidualności. W części finalnej artykuł zwraca szczególną uwagę na doświadczenie destrukcji stołecznego miasta Warszawy, wskazując zarazem na podejmowane w jej tle przez polskie środowiska konspiracyjne działania o charakterze perspektywicznym, służące ratowaniu niszczonego, w najdosłowniejszym rozumieniu, dziedzictwa materialnego, z intencją jego odbudowy po zakończeniu wojny. Jako symboliczny przykład tej motywacji zaprezentowany zostaje Zamek Królewski w Warszawie.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 14-18
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Visitor, please, come… initial remarks on museum public during the covid-19 pandemic
Przyjdź widzu, przyjdź… wstępne uwagi na temat publiczności muzealnej w czasie pandemii covid-19
Autorzy:
Bąk, Agnieszka
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932776.pdf
Data publikacji:
2021-09-28
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museums
public
participation in culture
pandemic
digitization
muzea
publiczność
uczestnictwo w kulturze
pandemia
cyfryzacja
Opis:
The issue of the return of the public to museums after the experience connected with the COVID-19 pandemic is discussed. Furthermore, the results of research related to participation in culture and public’s motivations focused on museum visitors is analysed. The activities undertaken by the institutions desiring to maintain communication with the public and wishing to enable them contact with museum exhibits despite the sanitary restrictions are presented. The authors have initially diagnosed the impact of the pandemic on the institutions’ relations with their public, pointing to both negative impacts and benefits, e.g., speeding of the digitizing process and extension of educational functions.
Artykuł przybliża kwestie związane z powrotem publiczności do muzeów po doświadczeniach związanych z pandemią COVID-19. Omawia wyniki badań dotyczących uczestnictwa w kulturze i motywacji odbiorców, koncentrując się na perspektywie zwiedzających muzea. Przedstawia działania, które instytucje podejmowały w trakcie pandemii, chcąc podtrzymać relacje z widzami i umożliwić im kontakt z muzealiami pomimo obowiązujących obostrzeń. Autorzy dokonali wstępnej diagnozy wpływu pandemii na relacje instytucji z odbiorcami, wskazując zarówno negatywne skutki, jak i korzyści, m.in. przyśpieszenie procesu cyfryzacji oraz rozbudowanie funkcji edukacyjnych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 246-253
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Current state of military museology in Slovakia
Obecny stan muzealnictwa wojskowego na Słowacji
Autorzy:
Šteiner, Pavol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433229.pdf
Data publikacji:
2020-05-21
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Slovakia
military museology
militaria collectors
military history
museums
Słowacja
muzealnictwo wojskowe
kolekcjonerzy militariów
historia wojskowości
muzea
Opis:
The area of the Slovak Republic has served over history as a ‘melting pot’ of civilizations and migrations. Thus during numerous conflicts and wars it turned into a stage of military operations. It is remarkable that a relatively small surface of the country gave so much space to numerous armies. Those campaigns have left many traces, represented by battlefields, monuments and also movable items, militaria. However, since Slovakia is a relatively young republic, several problems are present with respect to building military museology on the national level. In the past, Slovakia’s military museology was presented mostly in museums in other countries. The fall of the Communist regime enabled to transform the existing military museums into serious institution to present and research into the national military history. Currently, the process of the development of military museology in our country can neither be considered as completed nor as satisfactory.
W przeszłości obszar Republiki Słowackiej pełnił rolę tygla cywilizacyjnego i migracyjnego. Dlatego w czasie licznych konfliktów i wojen stawał się sceną operacji militarnych. Owe kampanie pozostawiły liczne ślady w postaci pól bitew, pomników, a także przedmiotów ruchomych – militariów. Jednak ponieważ Republika Słowacka jest państwem stosunkowo młodym, budowanie muzealnictwa wojskowego na poziomie ogólnonarodowym rodzi kilka problemów. Na przestrzeni dziejów słowackie muzealnictwo wojskowe było przeważnie obecne w muzeach innych krajów. Upadek komunizmu umożliwił przekształcenie istniejących muzeów wojskowych w prestiżowe instytucje mające przedstawiać narodową historię wojskowości i jej badanie. Obecnie procesu rozwoju muzealnictwa wojskowego w naszym kraju nie można uznać ani za zakończony, ani za zadowalający.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 66-74
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PO CO NAM DIGITALIZACJA? KATALOGI INTERNETOWE I WIRTUALNE MUZEA. NOWE METODOLOGIE
WHY DO WE NEED DIGITISATION? INTERNET CATALOGUES AND VIRTUAL MUSEUMS. NEW METHODOLOGIES
Autorzy:
Marcin, Mondzelewski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433258.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
digitalizacja
katalogi internetowe
muzea
nowe technologie
społeczeństwo informacyjne
digitisation
internet catalogues
museums
new technologies
information society
Opis:
The presence of Polish museums on the internet is increasing, and not only in the form of websites. Thanks to external funds, among others the Culture+ Programme, electronic versions of catalogues of Polish collections have appeared online; however, they are still limited when it comes to access to information on museum exhibits. In this field, Polish museums are far behind museums from Western Europe; they tend to mainly focus on sharing basic descriptions with virtual documentation. Realisations such as presenting objects in the form of 3D visualisations or 360° degree photographs are still rare. Ironically, such delays are an advantage for our museums, as they allow them to learn from the mistakes of others, and implement the policy of creating and sharing digital collections in a more thoughtful way. Nevertheless, there are the questions: why and for whom? Apart from museum professionals and scientists who use collections for professional purposes, there is also a new group of recipients/users: educators, commercial companies, social media users. Each of these groups has distinct needs, and museums should decide how to respond to them. Examples of attitudes towards sharing should be drawn from experienced and recognised museums. The vision of the Rijksmuseum’s digital collections can be briefly defined: popularisation and interaction with contemporary culture. The catalogues of the Louvre, the Victoria & Albert Museum and the Germanisches Nationalmuseum are serious elaborations of collections, very often extended with knowledge on the state of the objects’ preservation and the state of research, or a deeper virtual trip through the exhibits. There are also extraordinary realisations which entirely revalue the way of thinking about sharing collections, such as Closer to Van Eyck, a comprehensive research and preservation project in the form of an interactive presentation accessible to a broad audience, but also realising the art historian’s dream of full access to knowledge of an object and access to tools for comparative studies. The article, written from the perspective of an art historian, is an overview of selected internet realisations of ways to share museum collections and their information. It also tries to answer the question: What should the aim of digitising museums be, and what forms should this take in the immediate future? How should the methodology of work in the humanities change in the context of the internet, and hence, how should the educational system be adapted? Those are questions which Polish museums ought to answer right now, so that the activities planned for the near future yield satisfactory results for future users in the next few years.
Polskie muzea coraz liczniej obecne są w internecie i nie tylko w formie stron internetowych. Dzięki funduszom zewnętrznym, m.in. programowi Kultura+, w sieci pojawiły się elektroniczne katalogi polskich zbiorów, które jednak tylko w ograniczonym stopniu dają dostęp do informacji o muzealiach. W tej sferze polskie muzea są opóźnione względem muzeów zachodniej Europy, i ich działania skupiają się głównie na udostępnianiu podstawowych danych opisowych i dokumentacji wizualnej. Realizacje takie, jak prezentacje obiektów w formie wizualizacji 3D czy fotografii obrotowej 360° należą do wyjątków. Paradoksalnie te opóźnienie daje pewną przewagę naszym muzeom – pozwalają uczyć się na błędach sąsiadów i realizować bardziej przemyślaną politykę tworzenia i udostępniania cyfrowej dokumentacji zbiorów. Powstaje jednak pytanie: Po co i dla jakich odbiorców? Oprócz samych muzealników i naukowców, wykorzystujących katalogi do celów zawodowych, mamy też nowy typ odbiorców/ użytkowników: edukatorów, firmy komercyjne, użytkowników mediów społecznościowych. Każda z tych grup ma odmienne potrzeby i muzea powinny zdecydować, w jaki sposób na nie odpowiedzieć. Wzorów podejścia do udostępnienia najlepiej szukać wśród doświadczonych i uznanych muzeów. Wizja cyfrowych zbiorów Rijksmuseum mogłaby być określona krótko: popularyzacja i interakcja ze współczesną kulturą. Katalogi Musee du Louvre, Victoria&Albert Museum czy Germanisches Nationalmuseum to poważne naukowe opracowania zbiorów, często poszerzone o wiedzę nt. stanu zachowania dzieł i stanu badań, pogłębioną wirtualną wycieczką po ekspozycjach. Pojawiają się też wyjątkowe realizacje przewartościowujące o 180° myślenie o udostępnieniu zbiorów, jak Closer to Van Eyck – potężny projekt badawczo-konserwatorski opakowany w interaktywną formę prezentacji przystępną dla szerokiego grona odbiorców, ale też urzeczywistniający marzenie historyka sztuki o pełnym dostępie do wiedzy o obiekcie i posiadaniu narzędzia do badań porównawczych. Artykuł, pisany z pozycji historyka sztuki i muzealnika, wychodzi od przeglądu wybranych realizacji internetowych form udostępnienia zbiorów muzealnych i informacji o nich, stara się też odpowiedzieć na pytanie: Do czego powinna służyć digitalizacja muzealiów i jakie formy przybrać w nadchodzącej przyszłości. Jak powinna zmienić się metodologia pracy nauk humanistycznych w kontekście internetu, a co za tym idzie, jak dostosować do zmian system kształcenia. Są to pytania, na które polskie muzea powinny odpowiedzieć już teraz, tak aby planowane na najbliższy czas działania dały zadowalające efekty dla przyszłych użytkowników za kilka lat.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 253-262
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OCHRONA DÓBR KULTURY W SYSTEMIE NORM PRAWA ADMINISTRACYJNEGO
PROTECTION OF CULTURAL OBJECTS IN THE SYSTEM OF ADMINISTRATIVE LAW STANDARDS
Autorzy:
Jan, Izdebski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432760.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
prawo administracyjne
administracja publiczna
ochrona dóbr kultury
muzea
Administrative Law
public administration
protection of cultural objects
museums
Opis:
The administrative law system covers a vast and complex set of legal standards oriented to archieve the common good, i.e. values specified by law, protected with legal and administrative regulations. Among such values, the protection of cultural objects plays a significant role as a responsibility of the public administration and as the subject of intervention by the public administration, carried out through the application of the administrative law standards. Due to the area and complexity of regulations, the administrative law standards are grouped in specific parts: general, institutional, material and procedural. Issues involving the protection of cultural objects on the ground of administrative law should be placed as one of the comprehensive divisions of the material administrative law; they also include institutional and procedural regulations important for the application of law. Institutions of the administrative law regarding protection of cultural objects should be shaped in such a way so as to guarantee the proper execution of assignments in this field. In particular, this refers to regulations concerning a legal status of museums, which should ensure a possibility for the pursuit of museums’ mission in different social and economic conditions. As part of the development of the study of the administrative law, the matter of the cultural objects’ protection, including issues concerning the legal status of museums, has been perceived and commented upon; nonetheless, further research in this area is called for.
System prawa administracyjnego obejmuje szeroki i złożony zespół norm prawnych ukierunkowanych na realizację dobra wspólnego – określonych przez prawo wartości chronionych regulacją prawno-administracyjną. Wśród tych wartości istotne znaczenie ma ochrona dóbr kultury, jako zadanie administracji publicznej i przedmiot ingerencji administracji publicznej realizowany za pomocą stosowania norm prawa administracyjnego. Ze względu na obszar i komplikację regulacji normy prawa administracyjnego są porządkowane w ramach poszczególnych części: części ogólnej, ustrojowej, materialnej i procesowej. Zagadnienia ochrony dóbr kultury na gruncie prawa administracyjnego należy umiejscowić, jako jeden z kompleksowych działów materialnego prawa administracyjnego, obejmują one również ważne dla stosowania prawa regulacje ustrojowe i procesowe. Instytucje prawa administracyjnego w sferze ochrony dóbr kultury powinny być tak ukształtowane, aby mogły być gwarancją prawidłowej realizacji zadań w tym zakresie. Dotyczy to w szczególności regulacji statusu prawnego muzeów, która powinna zapewniać możliwość realizacji misji muzeów w zamieniających się warunkach społecznych i ekonomicznych. W ramach rozwoju nauki prawa administracyjnegoproblematyka ochrony dóbr kultury, w tym zagadnień statusu prawnego muzeów była dostrzegana i komentowana, jednak istnieje konieczność dalszych badań w tym zakresie.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 224-230
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEA, MIGRACJE I ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE – ZALECENIA DLA MUZEÓW
MUSEUMS, MIGRATION AND CULTURAL DIVERSITY – RECOMMENDATIONS FOR MUSEUM WORK
Autorzy:
Margherita, Sani,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433618.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzea
migracje
zróżnicowanie kulturowe
mniejszości narodowe
mniejszości etniczne
mniejszości religijne
museums
migrations
cultural diversity
national minorities
ethnical minorities
religious minorities
Opis:
The role of museums in society has expanded significantly in the last decades: from temples of knowledge to forums for debate and discussion, from repositories of objects to people-centred institutions with social responsibilities and functions. This shift reflects an ongoing trend to democratise museums and make them more accessible to wider audiences and responsive to the public’s changing needs, in particular the interests of local communities, whose composition has changed in recent years to include migrants and people of different ethnic backgrounds. With annual migration flows to the EU as a whole projected to increase from about 1 043 000 people in 2010 to 1 332 500 by 2020, the question of how cultural institutions can contribute to effective integration and dialogue has become more relevant than ever. Funders and society at large expect museums to play their part in facilitating the integration and peaceful coexistence of newcomers, with financial resources being made available, also at the EU level, to support them in this effort. Many questions can be raised as to whether it is right and appropriate to charge museums with these responsibilities and whether this would push the boundaries of their work too far and give the social function an exceedingly prominent role over the traditional conservation and educational tasks museums already fulfil. But this discussion seems to be already obsolete in the light of the growing body of evidence on good practices available at the European level. This essay aims to illustrate some of them, as well as to discuss some underpinning theoretical issues and methodological approaches.
W ostatnich dekadach nastąpił znaczący wzrost roli muzeów w społeczeństwie – od świątyń wiedzy do forum debat i dyskusji, od repozytorium obiektów do społecznie odpowiedzialnej instytucji skoncentrowanej na ludziach. Zmiana ta odzwierciedla utrzymujący się trend demokratyzacji muzeów i chęć sprawienia by były bardziej dostępne dla szerszej grupy odbiorców oraz by odpowiadały zmieniającym się potrzebom i zainteresowaniom ich publiczności, w szczególności tej lokalnej, której struktura zmieniła się w ostatnich latach ze względu na imigrantów i osoby różnego pochodzenia etnicznego. Z rocznymi przepływami migracyjnymi do Unii Europejskiej (UE) i ich szacowanym wzrostem z ok. 1 043 000 osób w 2010 r. do 1 332 500 w 2020 r., kwestia sposobu w jaki instytucje kulturalne mogą wpłynąć na efektywną integrację i dialog stała się problematyczna. Instytucje finansujące i w dużej mierze również społeczeństwo oczekują od muzeów pełnienia roli wspierającej integrację i pokojowe współistnienie nowych przybyszów. W tym celu udostępnia się im, również na poziomie finansowania z UE, odpowiednie fundusze by wspomóc ich w tych wysiłkach. Można postawić wiele pytań odnośnie słuszności obciążania muzeów taką odpowiedzialnością. Można zastanowić się nad tym, czy takie działanie znacznie przekracza granice zakresu ich funkcjonowania a przyznanie funkcji społecznej nadaje zbyt znaczącą rolę w porównaniu z tradycyjnymi zadaniami jakie wypełniają muzea, takimi jak konserwacja obiektów czy funkcja edukacyjna. Dyskusja ta wydaje się jednak być już zdezaktualizowana w świetle rosnącej liczby przykładów na stosowanie dobrych praktyk, dostępnych na poziomie europejskim. Niniejszy artykuł dokonuje próby przedstawienia niektórych z nich oraz omówienia niektórych podstawowych kwestii teoretycznych i podejść metodologicznych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 84-92
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OGRODY MUZEÓW W MIASTACH W ROLI PARKÓW MIEJSKICH. KONTEKST SPOŁECZNY
MUSEUM GARDENS IN CITIES AS URBAN PARKS. SOCIAL CONTEXT
Autorzy:
Joanna, Grzonkowska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433435.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzea
ogrody muzeów
ogrody rezydencji
ogrody tematyczne
parki miejskie
museums
museum gardens
gardens of residences
thematic gardens
urban parks
Opis:
Museum gardens or gardens accompanying museums may be divided into three basic types: historical gardens of museum-residences in cities (or historically suburban, but nowadays within the city limits), thematic gardens designed today as an extension or an opening of the museum into the city, as well as the most common ones, gardens or rather green areas beside museums, typically green squares or just lawns. It is worth reminding the people responsible for the surroundings of museum institutions how important it is to consciously design spaces around museum buildings in order to establish the institution’s position, both with respect to its immediate neighbours, i.e. the local community, and the other inhabitants of the city or tourists. The aim of this article is also to highlight the social function of museum gardens in cities, which is just as important as their roles as decoration and as close adjuncts to the museums themselves. For the inhabitants of the city, a museum garden is primarily a local public park, a place for everyday walks, for socialising, whose state and appearance is of keen interest. Museums cannot neglect this sense of affection and interest. A museum which treats its garden as another exhibition should also adapt its offer to the needs and expectations of its immediate neighbours.
Ogrody muzeów lub też ogrody towarzyszące muzeom można podzielić na trzy podstawowe typy: zabytkowe ogrody muzeów rezydencji w miastach (lub podmiejskie historycznie, a dziś znajdujące się w obrębie tkanki miejskiej), ogrody tematyczne projektowane współcześnie jako przedłużenie lub otwarcie muzeów na miasto oraz najczęstsze – ogrody czy raczej tereny zielone towarzyszące muzeom, a na ogół zieleńce lub po prostu trawniki. Warto zwrócić uwagę osób odpowiedzialnych za otoczenie instytucji muzealnych na to, jak ważną rolę dla budowania pozycji instytucji mogą spełniać świadomie zaprojektowane przestrzenie wokół budynków muzealnych – zarówno wobec najbliższych sąsiadów czyli społeczności lokalnej, jak i innych mieszkańców miasta, ale także wobec turystów. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi także na społeczną funkcję ogrodów muzeów w miastach – równie istotną, co role: dekoracyjna i ściśle muzealna. Dla mieszkańców miasta ogród muzeum jest przede wszystkim lokalnym parkiem publicznym, miejscem codziennych spacerów, życia towarzyskiego, przedmiotem żywego zainteresowania jego kondycją i urodą. Muzeum nie może tego przywiązania i zainteresowania ignorować. Muzeum traktując ogród jako kolejną ekspozycję powinno dostosować swoją ofertę także do potrzeb i oczekiwań najbliższych sąsiadów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 244-252
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydział muzeów i pomników martyrologii polskiej w latach 1945–1954 oraz kontynuacja jego zadań do czasów współczesnych
Department of museums and monuments of polish martyrology in 1945–54 and to-date continuation of its tasks
Autorzy:
Kułak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432722.pdf
Data publikacji:
2019-06-13
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej
Ministerstwo Kultury i Sztuki
pomniki
muzea
martyrologia
upamiętnienie
komemoracja
Jewish museums
new museology
narrative exhibition
Holocaust
commemoration
multiculturality
pluralism
Opis:
Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej rozpoczął działalność w kwietniu 1945 r. jako komórka organizacyjna Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków działającej w strukturach Ministerstwa Kultury i Sztuki. Jego celem nadrzędnym było udokumentowanie i plastyczne upamiętnienie miejsc związanych z męczeństwem Polaków pod okupacją niemiecką w latach 1939–1945, poprzez organizowanie muzeów i wznoszenie pomników w miejscach kaźni na terenie całego kraju. Powołanie tego typu instytucji było odpowiedzią władz na powstały – po tragicznych doświadczeniach wojny – spontaniczny ruch społeczny, który dążył do uczczenia pamięci wszystkich poległych w walce lub zamordowanych w hitlerowskich obozach zagłady. Społeczne inicjatywy zachęciły rządzących do koordynacji tych działań, ustalenia priorytetów oraz selekcji różnorodnych form komemoracji. Te, a także wiele innych zadań miał realizować Wydział Muzeów i Pomników Martyrologii Polskiej. Niniejszy artykuł jest próbą scharakteryzowania działalności Wydziału, jego struktury organizacyjnej, a także szczegółowych celów i zadań, jakie realizował w czasie 9 lat funkcjonowania – od powołania w 1945 r. do likwidacji w roku 1954. Działania związane z upamiętnieniem miejsc martyrologii przeprowadzane przez Wydział można podzielić na: prace nad organizacją i powołaniem muzeów na terenach obozów, więzień i w urzędach śledczych gestapo (np. muzea w Oświęcimiu, Majdanku, przy Alei Szucha 25 w Warszawie) oraz prace związane ze wznoszeniem pomników ofiar zbrodni hitlerowskich. Tekst uzupełniony został omówieniem sposobów kontynuowania idei zapoczątkowanej przez Wydział po 1954 r. aż po współczesność. Artykuł w dużej mierze oparty został na zachowanej w Archiwum Akt Nowych dokumentacji związanej z działalnością Wydziału i stanowi wstępny zarys oraz zachętę do dalszych badań nad jego historią.
The operations of the Department of Museums and Monuments of Polish Martyrology were launched in April 1945 as an organizational unit within the Head Authorities of Museums and Monument Preservation active within the structure of the Ministry of Culture and Art. The Department’s supreme goal was to document and visually commemorate sites connected with the martyrdom of Poles under the German occupation in 1939–45 by founding museums and raising monuments on execution sites throughout the whole country. The establishment of such an institution was a response of the government to the spontaneous social movement whose goal following the tragic war experience was to commemorate all the fallen in armed struggle and the executed in the Nazi death camps. The social initiatives inspired the authorities to coordinate such efforts, to identify the priorities in this respect, and to select various commemoration forms. These tasks, along with many other ones, were to be implemented by the Department of Museums and Monuments of Polish Martyrology. The paper deals with the characteristics of the Department’s activities, its organizational structure, as well as the detailed aims and tasks implemented over the 9 years of its operations: from the establishment in 1945 to its winding up in 1954. All the Department’s activities meant to commemorate martyrology sites can be divided into those related to the organization and establishment of museums on the sites of former camps, prisons, and Gestapo investigating offices (e.g. museums in Auschwitz, Majdanek, at Warsaw’s 25 Szucha Avenue), and those related to raising monuments to the Nazi regime’s victims. Furthermore, forms meant to continue the efforts initiated by the Department since 1954 are described. The paper is to a great degree based on the documentation preserved in the Central Archives of Modern Records, yet constitutes but an introductory outline as well as encouragement to further investigate the Department’s history.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 78-91
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theory versus praxis. Research as tool in the audience development at the Józef Piłsudski Museum in Sulejówek
Teoria a praktyka. Badania jako narzędzie rozwoju publiczności w Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Autorzy:
Nessel-Łukasik, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433205.pdf
Data publikacji:
2019-03-28
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
research into the public
culture institution’s policy
museums
local community programmes
local community
community building
Józef Piłsudski Museum in Sulejówek
badania publiczności
strategia instytucji kultury
muzea
programy lokalne
społeczność lokalna
budowanie środowiska
Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku
Opis:
Research into the public is a subject of academic investigation, marketing campaigns, and also of museologists’s interest. As a result of changes occurring in culture, these involving Polish museology as well, a closer knowledge of the public’s needs and expectations has become today one of the tasks also challenged by museums. However, as the initial investigation conducted by the National Institute for Museums and Public Collections (NIMOZ) in the 2017 research into the public demonstrates, rare application of the knowledge of museum visitors has seldom translated the results of this research into the practical approach of definite institutions. Several reasons that make museologists refrain from applying the theories used in social sciences to museums can be named. Some of them result from the lack of experience, others from staff shortages; they, however, impede seeing in social research a tool useful for planning changes and for opening up to the community. Nevertheless, despite all these difficulties it can be observed that promoting the research into the public among museologists boosts the impact of the theories on their practical approaches in respective museums. Sharing with other professionals the examples illustrating definite solutions that can be applied in this respect, along with the factual support by NIMOZ providing national research, trainings, and publications, have gradually and effectively been increasing the influence of the knowledge of the public on museum’s operating in social life. An interesting instance of such a process can be seen in e.g. the programme of the research into the public implemented by the Józef Piłsudski Museum in Sulejówek.
Badania publiczności to przedmiot badań naukowych, kampanii marketingowych, jak również zainteresowania muzealników. Na skutek zmian zachodzących w kulturze, w tym w polskim muzealnictwie, poznanie bliżej potrzeb i oczekiwań publiczności stało się jednym z zadań, z którymi mierzą się dziś także muzea. Jednak, jak pokazują wstępne prace realizowane przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów w 2017 r. w ramach projektu badań publiczności, sporadyczne wykorzystywanie wiedzy o gościach muzeum powoduje, że efekty tych badań rzadko przekładają się na praktykę konkretnych instytucji. Powodów, które utrudniają muzealnikom wykorzystanie w muzeach teorii stosowanych w naukach społecznych jest kilka. Część z nich wynika z braku doświadczenia, inne z niedoborów kadrowych, które uniemożliwiają dostrzeżenie w badaniach społecznych narzędzia przydatnego do planowania zmian i otwierania się instytucji na otoczenie. Pomimo tych problemów należy jednak zauważyć, że popularyzacja wśród muzealników badań publiczności zwiększa w poszczególnych muzeach oddziaływanie teorii na ich działania praktyczne. Udostępnianie środowisku przykładów ilustrujących konkretne rozwiązania jakie można zastosować w tym zakresie, oraz wsparcie merytoryczne ze strony NIMOZ-u w postaci badań ogólnopolskich, szkoleń i publikacji, stopniowo skutecznie powiększają wpływ wiedzy o publiczności na funkcjonowanie muzeów w życiu społecznym. Interesującym przykładem takiego procesu jest m.in. program badań publiczności realizowany w Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 42-49
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies