Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Personal identity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
O konsekwencjach dwuznaczności terminu „tożsamość osobowa”. Uwagi po lekturze książki Grażyny Osiki Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnych
On the Consequences of the Ambiguity of the Term ‘Personal Identity’: Some Remarks on Grażyna Osika’s Book Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnych
Autorzy:
LEKKA-KOWALIK, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047042.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
osoba, tożsamość, tożsamość osobowa, społeczeństwo komunikacyjne, technologie cyfrowe, komunikacyjny model tożsamości osobowej, metafizyka klasyczna
person, identity, personal identity, communication society, digital technologies, communication model of personal identity, classical metaphysics
Opis:
Grażyna Osika w swej książce omawia konteksty kształtowania się społeczeństwa komunikacyjnego, naturę technologii cyfrowych, koncepcje tożsamości oraz wpływ technologii cyfrowych na tożsamość osobową, by ostatecznie na tej podstawie zbudować komunikacyjny model tożsamości osobowej. Programowe ignorowanie metafizyki i zamknięcie się w filozofii świadomości staje się jednakże źródłem zasadniczych trudności. Po pierwsze, niekiedy trudno jest ustalić, czy Osika pisze o faktycznej tożsamości człowieka, o własnym rozumieniu (wiedzy), „kim jestem”, o poczuciu tożsamości, o budowaniu własnej tożsamości, o czynnikach, które wpływają na budowanie tożsamości, czy o terminie „tożsamość człowieka” i pojęciu tożsamości człowieka. W książce natomiast chodzi naprawdę o wpływ technologii cyfrowych na budowanie się tożsamości w sensie nabywania przez człowieka określonych cech. Tego właśnie dotyczy komunikacyjny model tożsamości, który konstruuje Osika. Po drugie, Osika podkreśla, że punktem wyjścia budowania tożsamości osobowej jest doświadczenie własnego istnienia i że owo „jestem” jest otwarte na rozmaite konstrukcje siebie. Nie wyciąga natomiast konsekwencji z cytowanego przez siebie rozróżnienia Piotra Olesia: pytania o to, kim jestem (metafizyka) i o to, jaka jestem (psychologia, socjologia itd.). Słuszne jest twierdzenie, że mogę konstruować siebie i podlegam wpływom techniki i środowiska – ale jedynie w aspekcie cech; gdy chodzi o odpowiedź, kim jestem ze swej istoty, nie ma żadnych możliwości konstruowania siebie. Nie jestem tygrysem czy ptakiem, ale osobą – bytem racjonalnym i wolnym, a zarazem spontencjalizowanym; i takie właśnie rozumienie osoby daje fundament zaproponowanemu przez Osikę komunikacyjnemu modelowi tożsamości. Dla ostatecznego uzasadnienia tez Osiki należy więc sięgnąć do metafizyki klasycznej.
In her book Grażyna Osika discusses some contexts of developing communication society, the nature of digital technologies, conceptions of identity and the impact of digital technologies on personal identity. On this basis Osika develops a communication model of personal identity. Yet her policy of ignoring metaphysical issues and confining philosophy to the philosophy of mind becomes a source of interpretational problems. Firstly, it is sometimes difficult to determine of what Osika writes: the real identity of a person, the view one has of oneself, a personal experience of one’s identity, the creation of one’s personal identity, the factors that influence one’s identity, the term ‘personal identity’ or the concept of personal identity. The book is in fact about the impact of digital technologies on the process of creating one’s own identity in the sense of acquiring/removing certain personal traits. This is what the communication model refers to. Secondly, Osika stresses that the starting point of creating one’s own identity is the experience of one’s own existence and that the ‘I exist’ experience enables various constructions of oneself. However, Osika does not take into consideration the implications of Piotr Oleś’s distinction she herself quotes: who I am (the realm of metaphysics) and what I am (the realms of psychology, sociology, etc.). While it is true that I can construct myself and that I am influenced by the technologies as well as by the environment, it is so only in the aspect of my traits. As far as my essence is concerned, I am not free to construct myself. I am not a tiger, or a bird, but a person—a rational and free being with potentialities. And it is only such understanding of the human person that may provide the foundations for Osika’s communication model of personal identity. Thus, in order to ultimately justify Osika’s claims, one needs to refer to classical metaphysics.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 306-320
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontynuując rozmowę… W nawiązaniu do wypowiedzi Agnieszki Lekkiej-Kowalik O konsekwencjach dwuznaczności terminu „tożsamość osobowa”. Uwagi po lekturze książki Grażyny Osiki „Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnych”
Continuing the Dialogue… In Reply to Agnieszka Lekka-Kowalik’s Paper “On the Consequences of the Ambiguity of the Term ‘Personal Identity’: Some Remarks on Grażyna Osika’s Book Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnyc
Autorzy:
OSIKA, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046711.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
tożsamość osobowa, klasyczne teorie osoby, filozofia klasyczna, komunikacyjny model tożsamości osobowej, autentyczność osobowa, racjonalność
personal identity, classical theory of human person, classical philosophy, communication personal identity model, personal authenticity, rationality
Opis:
Niniejsze rozważania stanowią próbę nawiązania dialogu między typowym dla filozofii klasycznej sposobem rozumienia człowieka, reprezentowanym przez Agnieszkę Lekką-Kowalik, a propozycją definiowania tożsamości osobowej jako środowiska komunikacyjnego. Z tego punktu widzenia istotne było rozpoznanie wspólnych obszarów namysłu, tj. pierwotnego poczucia swojego istnienia, świadomości określenia swojej spójności i indywidualności oraz konieczności uwzględnienia społecznych odniesień w odpowiedzi na pytanie o to, kim jesteśmy. Uwypuklono także różnice podejść w myśleniu o tożsamości osobowej, odsłaniając obszary wymagające dalszej pracy analitycznej zarówno w przypadku modeli komunikacyjnego, jak i podejścia klasycznego.
The present considerations attempt to establish a dialogue between the classical understanding of the human person, represented by Agnieszka Lekka-Kowalik, and the proposal to define ‘personal identity’ as the communication environment. For this purpose it was important to recognize areas common to both conceptions, such as the fundamental experience of being and the awareness of one’s ontological coherence and uniqueness. Additionally, in trying to address the question of who we are social references needed to be taken into account. The differences between the two approaches in question concerning the issue of ‘personal identity’ have been indicated and the areas demanding further analytical work in the communication model as well as in the classical approach have been identified.
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 1 (117); 289-299
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie jako ucieleśniona praktyka tożsamościowa
Not Speaking as an Embodied Identity-Building Practice
Autorzy:
OSIKA, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047473.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
milczenie, tożsamość osobowa, praktyka tożsamościowa, komunikacja, propriocepcja, Maurice Merleau-Ponty
silence, personal identity, identity practice, communication, proprioception, Maurice Merleau-Ponty
Opis:
Artykuł skupia się na opisie roli milczenia w budowaniu tożsamości osobowej. Człowiek intuicyjne wie, że zachodzi zależność między milczeniem a pytaniami o tożsamość – potwierdzeniem tego są wszelkiego rodzaju praktyki duchowe. Wydaje się, że w tym kontekście warto jest podjąć próbę zrozumienia podstaw tej zależności i odpowiedzi na pytanie, co dzieje się w nas, kiedy milkniemy, co pozwala „głębiej spojrzeć w siebie”. Milczenie w niniejszych rozważaniach definiowane jest jako powstrzymywanie się od mówienia, dzięki któremu tworzy się przestrzeń otwierająca się na inne rodzaje doświadczania siebie i świata. W podejściu tym za istotny czynnik fundujący „ja” uznaje się ciało. Istotne jest rozpoznanie roli propriocepcji, oznaczającej wewnętrzny zmysł ciała skierowany na nie samo i pozwalającej odsłaniać te pokłady „ja”, które w potocznych doświadczeniach zagłuszane są przez słowa wypowiadane do innych bądź – w dialogu wewnętrznym – do samego siebie. W artykule przyjęto, że propriocepcja jako doznanie niezapośredniczone jest dla człowieka podstawowym źródłem wiedzy na swój temat, która odsłania się przed nim w praktyce świadomie podejmowanego milczenia.
This article focuses on the role of silence in building personal identity. Humans intuitively feel that there is a relation between silence and self-identity, and different kinds of spiritual practices pursued everywhere in the world prove the permanence of this conviction. It seems that there is a good reason to try and understand the basis of the relation between silence and self-identity by seeking the answer to the question of what happens when we cease talking and what allows us to ‘look deeper in our selves.’ In the present considerations silence is defined as abstaining from speaking. As such, it creates a space that helps the human being open up to various types of experiencing the world and the self, without recourse to words. The approach used throughout the analyses rests on the assumption that the body, in particular embodied proprioception, an unmediated experience of the body’s internal sense of itself, is a decisive factor in establishing the human self. Proprioception reveals the layers of identity which in everyday experience are hidden either by the words spoken by others or in the internal dialogue with oneself. The article describes how proprioception is a basic source of self-knowledge accessible as a result of a conscious practice of silence.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 36-47
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies