Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "moral virtue" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Walory moralne w działalności pedagogicznej
Autorzy:
Tovkanets, Ganna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606887.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
morality, virtue, moral values, pedagogical activity
morał, moralność, walory moralne, działalność pedagogiczna
Opis:
The present article deals with the problem of morality, especially in pedagogical activity. It has been determined that moral values occupy the central place in the system of professional orientation of the teacher. They contain the inner impulse of the spiritual motivation of the teacher and are manifested in relations with other people. The main tools of the moral consciousness of a teacher are his/her conscience, which matures in the process of self-development and represents a sense of responsibility to people and the world; and a sense of justice since teachers should objectively treat students. Pedagogical values are a guide and stimulus for the social and professional activity of the teacher, they are humanistic in nature and essence since they empower a wide range of all spiritual values of society. Moral authority of the teacher is a moral status in the collective of students and employees, with the help of which the teacher regulates the behavior of pupils, positively influences their worldview. It has been determined that the spirituality of the teacher is manifested in: mastering the cultural wealth accumulated by mankind; emotional-sensual manifestation of his/her personality; the culture of pedagogical communication and pedagogical tact. The teacher can realize own activity: as a subject specialist, reaching the depth of knowledge in the field of specific disciplines; as a methodologist, demonstrating creativity and originality in methodological decisions; as a researcher, comprehending and rethinking scientific concepts. Morality of pedagogical activity determines moral consciousness, moral views, moral relations, moral activity of the teacher. It has been concluded that the essence of morality as a socio-spiritual education is that it permeates the spiritual sphere, where it is affirmed as a set of standards, ideal patterns of behavior that form the code of due, morally positive behavior and the social sphere, where moral norms and principles receive their practical embodiment in the relationships and activities of people.
W artykule jest rozpatrywany problem moralności w działalności pedagogicznej. Ustalono, że walory moralne zajmują centralne miejsce w systemie poradnictwa pedagogicznego. Zawierają one wewnętrzny impuls motywacji duchowej pedagoga i występują w relacjach z otaczającymi ludźmi. Głównym narzędziem świadomości moralnej pedagoga jest jego sumienie, które kształtuje się w trakcie samopoznania i jest poczuciem odpowiedzialności przed ludźmi i światem; to poczucie sprawiedliwości, ponieważ pedagodzy powinni obiektywnie traktować uczniów. Walory pedagogiczne są bodźcem do prowadzenia społecznej i zawodowej działalności pedagoga, są humanistyczne w swej istocie, ponieważ skupiają szeroką gamę wszystkich duchowych walorów społeczeństwa. Moralny autorytet pedagoga ma moralny status wśród grupy uczniów i kolegów z pracy – za jego pomocą nauczyciel reguluje zachowanie wychowanków, oddziałuje na ich światopogląd. Podkreśla się, iż duchowość pedagoga ujawnia się w: posiadaniu bogactw kulturowych, które ludzkość zgromadziła; emocjonalnym i zmysłowym wyrażeniu jego osobowości; kulturze pedagogicznego komunikowania się i takcie pedagogicznym. Pedagog może zrealizować swój potencjał jako: fachowiec z przedmiotu, osiągając przy tym głębię wiedzy z konkretnych dyscyplin; metodyk, wykazując swój twórczy potencjał i nieprzeciętność przy podejmowaniu decyzji metodycznych; badacz, pojmując i analizując koncepcje naukowe. Moralność działalności pedagogicznej determinuje moralną świadomość, moralne wizje, moralne relacje, moralną działalność pedagoga. Można założyć, że istota moralności jako zjawiska społeczno-duchowego polega na tym, że ogarnia ona branżę duchową, gdzie ustala się ją jako zestaw standardów, idealnych wzorców zachowania, które stanowią kodeks stosownego, moralnie pozytywnego zachowania, a także branżę społeczną, gdzie moralne normy i zasady ujawniają się w relacjach i działalności ludzi.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 3
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Człowiek porządny” – ideał wychowania moralnego. Na kanwie rozważań etycznych Tadeusza Kotarbińskiego
“A decent human being” – the ideal of moral upbringing. Reflections inspired by the ethical views of Tadeusz Kotarbiński
Autorzy:
Żywczok, Alicja
Gałkowski, Stanisław
Kostyło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/969249.pdf
Data publikacji:
2020-07-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
człowiek porządny
wychowanie moralne
ideał
cnota moralna
sumienie
etyka niezależna
minimalizm etyczny
a decent human being
moral upbringing
ideal
moral virtue
conscience
independent ethics
ethical minimalism
Opis:
Autorka tekstu dokonała rekonstrukcji i twórczej interpretacji poglądów etycznych Tadeusza Kotarbińskiego, zwłaszcza dotyczących głównego ideału wychowania moralnego, jakim jest człowiek tak zwany porządny. Tekst stanowi zatem próbę udzielenia odpowiedzi na kilka pytań badawczych: 1. Jak zdefiniować „porządnego człowieka”; za pośrednictwem jakich cech charakteru, właściwości osobowości bądź zachowania? W celu udzielenia odpowiedzi zostaną przywołane takie kategorie, jak: godność, dzielność, zaradność, przedsiębiorczość, odpowiedzialność, solidarność, prawdomówność, uczciwość, życzliwość, czujność etyczna. 2. Jaki udział w wychowaniu „porządnego człowieka” ma „sumienie” określane jako najwyższa instancja w zakresie oceny etycznej? 3. Jak, w myśl stanowiska intelektualnego – minimalizmu etycznego, rozstrzygane są przez „porządnego człowieka” kwestie cierpienia, krzywdy czy niesprawiedliwości? 4. Na czym polega wychowanie moralne (człowieka porządnego) w środowisku wychowawczym: szkole, rodzinie, społeczeństwie?
The author of the text performed a reconstruction and a creative interpretation of the ethical views of Tadeusz Kotarbiński, especially those related to the principal ideal of the moral upbringing, i.e. the shaping of the so-called decent human being. The text is an attempt at providing answers to several research questions, including: 1. How to define “a decent human being”? What traits of character, personality or behavior should be used? The following will be considered: dignity, valor, resourcefulness, entrepreneurship, responsibility, solidarity, truthfulness, honesty, kindness, ethical alertness. 2. What part does the field of moral sensitivity, referred to as “conscience,” play in the upbringing of “a decent human being”? 3. How, in the context of intellectual ethical minimalism, does “a decent human being” perceive suffering, wrongs or injustice? 4. What is moral upbringing (of “a decent human being”) in the upbringing environment (school, family, society)?
Źródło:
Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej; 195-212
9788323542544
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZY POLSKI USTAWODAWCA WYMAGA OD SĘDZIÓW „DZIELNOŚCI ETYCZNEJ”? ROZWAŻANIA NA TLE USTAWOWEGO WYMOGU „NIESKAZITELNOŚCI CHARAKTERU”
Does the Polish legislature demand "moral virtue" from its judges? Deliberations in the light of a statutory requirement for "integrity of character"
Autorzy:
Rocławska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459715.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
dzielność etyczna
złoty środek
odpowiedzialność dyscyplinarna
orzekanie
nieskazitelny charakter
dyskurs prawniczy
moral virtue
golden mean
disciplinary responsibility
adjudication
unblemished character
legal discourse
Opis:
De lege lata pojęcie „nieskazitelnego charakteru” stanowi zasadnicze kryterium, na podstawie którego polski ustawodawca weryfikuje etyczną kompetencję sędziów. Autorka podkreśla, że w demokratycznym państwie prawnym potrzebni są nie tylko sędziowie o dobrym charakterze, ale potrafiący argumentować, co jest dobre (etyczne). W trudnych przypadkach szlachetny i mądry sędzia może łagodzić ułomne prawa. Publikacja ma na celu wskazać, że zdolność do ważenia wartości to konieczna cecha dobrego sędziego. Autorka rozważa pojęcie „dzielności etycznej” jako podstawę prawną dla wychowania mądrych sędziów, umiejących znaleźć złoty środek w sporach etycznych na wokandzie.
The concept of an "unblemished character" is the basic criterion by means of which the Polish legislature verifies the ethical competence of judges. The author emphasises what is needed in the democtartic rule of law - judges of good character, who are capable of arguing what is ethically right. In hard cases, a wise and noble judge can improve an imperfect law. This article aims to demonstrate that an ability to scrutinise opposing positions is an essential disposition of a judge. The author considers the concept of “moral virtue” as a legal basis for the education of judges towards an ability to find the golden mean, despite contradictory arguments.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 99-110
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hipokryzja jako narzędzie spajania społeczeństw – myśl Mandeville’a w myśli współczesnej
Hypocrisy as a Tool for Social Cohesion. Mandeville’s Thought in Contemporary Thought
Autorzy:
Droś, Agnieszka Lilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31226148.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Bernard Mandeville
Bienenfabel
Heuchelei
Moraltugend
Vergehen
Gesellschaft
The Fable of the Bees
hypocrisy
moral virtue
vice
society
Bajka o pszczołach
hipokryzja
cnota moralna
występek
społeczeństwo
Opis:
Pomimo niechlubnej reputacji hipokryzji, niektórzy badacze zwracają uwagę na to, że ma ona pozytywne strony. Służy jednoczeniu członków społeczeństwa o zróżnicowanych poglądach, wskazuje na aktualność i potrzebę wartości, a nawet uważa się ją za swego rodzaju cnotę w specyficznie pojętej etyce politycznej. Na udział hipokryzji w przetrwaniu społeczeństwa wskazywał również Barnard Mandeville, który poszedł śladami Françoisa de La Rochefoucaulda. W Mandeville’owskiej myśli obłuda obok innych przywar nie podlega jednoznacznej ocenie. Hipokryzja jest destruktywna jeśli szkodzi społeczeństwu, jeśli jednak jest odpowiednio wykorzystana, może okazać się doskonałym narzędziem w tworzeniu harmonijnej społeczności. W artykule przedstawiam poglądy Bernarda Mandeville’a na hipokryzję w powiązaniu z opiniami badaczy współczesnych. Wykazuję, że poglądy Mandeville’a na obłudę zawierają się w znanym pozornym paradoksie, zamieszczonym w podtytule Bajki o pszczołach – „prywatne przywary, korzyści publiczne”. Przedstawiam też ich ważność w kontekście współczesnych badań psychologii moralności.
Trotz des berüchtigten Rufs der Heuchelei weisen einige Forscher darauf hin, dass sie positive Seiten hat. Sie dient dazu, Mitglieder der Gesellschaft mit unterschiedlichen Ansichten zu vereinen, weist auf die Aktualität und das Bedürfnis nach Werten hin und betrachtet sie sogar als eine Art Tugend in einer spezifisch verstandenen politischen Ethik. Auf den Beitrag der Heuchelei zum Überleben der Gesellschaft wies auch Bernard Mandeville hin, der in die Fußstapfen von François de La Rochefoucauld trat. In Mandevilles Denken unterliegt Heuchelei neben anderen Lastern keiner eindeutigen Bewertung. Heuchelei ist destruktiv, wenn sie der Gesellschaft schadet, aber wenn sie richtig eingesetzt wird, kann sie ein hervorragendes Werkzeug sein, um eine harmonische Gemeinschaft zu schaffen. In dem Artikel stelle ich Bernard Mandevilles Ansichten über Heuchelei im Zusammenhang mit den Meinungen heutiger Forscher dar. Ich weise nach, dass Mandevilles Ansichten über Heuchelei in einem bekannten scheinbaren Paradox enthalten sind: im Untertitel der Bienenfabel über „private Laster, öffentliche Vorteile“. Ich stelle auch ihre Bedeutung im Kontext der gegenwärtigen Forschungen über die Moralpsychologie dar.
Despite its notoriety, some researchers point out that hypocrisy has positive sides. It serves to unite members of society with opposing views, highlights the topicality of and the need for values, and is even considered a kind of virtue in a specific political ethics. Bernard Mandeville, who followed in the footsteps of François de La Rochefoucauld, also pointed to the contribution of hypocrisy to the survival of society. In Mandeville’s thought, hypocrisy, along with other vices, is not unambiguously assessed. Hypocrisy is destructive if it harms society, but, used properly, it proves to be an excellent tool for creating a harmonious community. In my article, I will present Bernard Mandeville’s views on hypocrisy in relation to the views of contemporary researchers on the subject. I will show that Mandeville’s views on hypocrisy are encapsulated by the well-known apparent paradox in the subtitle of The Fable of the Bees  – “private vices, public benefits” – and I will present their significance for contemporary research in moral psychology.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2021, 32; 145-163
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozoficzne aspekty koncepcji wychowania dzieci i młodzieży w Żywocie człowieka poczciwego Mikołaja Reja
Autorzy:
Marcin, Leszczyński, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892587.pdf
Data publikacji:
2018-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Mikołaj Rej
ancient philosophy
moral upbringing
religious upbringing
virtue
Opis:
It has been proved in the article that Mikołaj Rej’s views concerning the upbringing of children and youth are based on ancient philosophy, primarily on Stoicism. Mikołaj Rej’s Good Man is a counterpart of a Stoic wise man, whose life goal is to achieve emotionlessness and virtue. All the methods and ideas of upbringing described by Rej are subject to this very goal, which leads to the formation of a virtuous and rational man.
Źródło:
Kwartalnik Pedagogiczny; 2018, 63(1 (247)); 24-47
0023-5938
Pojawia się w:
Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnota jako kapitał społeczny
Virtue as a Social Capital
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040595.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia moralna
cnota
życie społeczne
moral theology
virtue
social life
Opis:
Niniejszy artykuł, opisując pojęcie cnoty i jej miejsce w formowaniu dojrzałości osoby, wskazuje na społeczny wymiar sprawności moralnych, które znajdują swe reperkusje w relacjach międzyludzkich. Cnota stanowi kapitał społeczny przez to, że wyzwala w człowieku określone mechanizmy uzdalniające go do zaangażowania się w realizację dobra wspólnego. Staje się ona szczególnym spoiwem ludzkich relacji, gdy zapewnia człowiekowi warunki do nawiązywania egzystencjalnych więzi z innymi oraz kształtuje osobowy sposób przeżywania i reagowania na pojawiające się wyzwania. Cztery cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie tworzą spójną kwadrygę postaw, które warunkują zdolność panowania nad sobą i możność odpowiedzialnego udzielania się na rzecz innych. Najwyższym przejawem kapitału społecznego jest miłość, dzięki której człowiek jest gotowy oddać życie w służbie bliźniego.
The present article, describing the concept of virtue and its place in the formation of a person’s maturity, points to the social dimension of moral competences that have their repercussions in interpersonal relations. Virtue is a social capital thanks to the fact that it triggers definite mechanisms in a man, enabling him to get involved in the realization of the common good. It becomes a special cement of human relations when it ensures proper conditions for forming existential bonds with others and it shapes a personal way of experiencing the challenges that one encounters and of responding to them. The four cardinal virtues: prudence, justice, courage and temperance make up a cohesive quartet of attitudes that determine one’s ability to control himself and the possibility to help others in a responsible way. The supreme manifestation of the social capital is love, owing to which a man is prepared to give his life in the service of his neighbor.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 59-75
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Educating for Good Character: from Critical Thinking to Intellectual Character Virtues
Autorzy:
Hurajová, Anna
Hladíková, Vladimíra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150822.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Univerzita sv. Cyrila a Metoda. Fakulta masmediálnej komunikácie
Tematy:
Character Education
Moral Education
Virtue Epistemology
Intellectual Virtues
Critical Thinking
Opis:
Life in the 21st century has presented people with unprecedented appeals and ethical challenges which are nowhere more evident than in educational institutions as well as in the online space. A renewed interest in the character as one of the crucial ethical developments is gaining momentum today. Good character is based on the virtues one possesses. We argue that education focused on the cultivation of intellectual virtues such as curiosity, intellectual humility, intellectual autonomy, attentiveness, intellectual carefulness, intellectual thoroughness, openmindedness, intellectual courage and intellectual tenacity are needed for individuals to lead fulfilling lives. At least, growing in intellectual virtues seems to be a valuable and desirable educational aim. This theoretical study strives to make a twofold contribution to the area of knowledge: firstly, it aims to contribute to the area of character and moral education through describing its forms and features; and secondly, it aims to contribute to virtue epistemology by identifying its nature and focus and outlining nine intellectual or epistemic virtues. Further to the second contribution, the study ends by arguing that the intellectual virtue approach and the critical thinking approach both help to cultivate intellectually virtuous critical thinkers.
Źródło:
Media Literacy and Academic Research; 2022, 5, 1; 178-191
2585-8726
Pojawia się w:
Media Literacy and Academic Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyka a pedagogika. Myśl pedagogiczna Jacka Woronieckiego w odniesieniu do współczesnej edukacji
Ethics and Pedagogy: The Pedagogical Thought of Jacek Woroniecki in Relation to Contemporary Education
Autorzy:
Szymczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131183.pdf
Data publikacji:
2022-09-26
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika
edukacja
etyka cnót
wychowanie moralne
Jacek Woroniecki
pedagogy
education
virtue ethics
virtue theory
moral education
Opis:
W artykule zaprezentowano rozważania nad dorobkiem pedagogicznym Jacka Woronieckiego. Odwołano się do prac autora, w których etykę i aspekt moralny uczynił podstawowym przejawem szeroko rozumianej działalności edukacyjno-wychowawczej. Kierowany troską o właściwy poziom moralny człowieka we wszelkich przejawach jego życia, zbudował katalog refleksji i podpowiedzi, z których możemy czerpać niezależnie od aktualnych uwarunkowań. Przemyślenia z nich płynące, skłaniające czytelnika do budowania moralnie prawidłowych relacji między osobą wychowawcy i wychowanka, czynią z podmiotowości człowieka podstawowy paradygmat edukacji, tak istotny i niezbywalny również w dzisiejszych realiach. Przedmiotem dociekań niniejszego artykułu uczyniono zatem kwestię aktualności poglądów Woronieckiego w odniesieniu do współczesnej przestrzeni oddziaływań edukacyjnych. Wskazano tu na podnoszony przez myśliciela istotny aspekt integralności etyki z pedagogiką, stanowiący filar jego pedagogiki, a ściślej aretologii, będącej syntezą humanizmu greckiej paidei oraz chrześcijańskiej pedagogiki. Osobne miejsce poświęcono epistemologicznym odniesieniom idei paedagogiae perennis wskazującej na nierozłączność poznawczą filozofii i pedagogiki oraz – w wymiarze praktyki pedagogicznej – wychowania i edukacji. Biorąc pod uwagę konieczność nieustannych poszukiwań przez współczesnych pedagogów nowych edukacyjnych ścieżek, obierania nieraz trudnych kierunków w swojej praktyce zawodowej, klasyczna myśl Woronieckiego w świecie zrelatywizowanych wartości może się okazać ścieżką wiodącą „człowieka do moralnej dojrzałości”. Dorobek Woronieckiego posiada w tym zakresie ogromny, ponadczasowy walor pedagogiczny.
The article addresses the pedagogical achievements of Jacek Woroniecki. Reference is made to his works, in which he made ethics and the moral aspect the basic manifestation of educational activity. Guided by a concern for the proper moral level of people in all manifestations of their lives, Woroniecki created a body of work and thinking from which we can draw, regardless of the current conditions. The reflections resulting from them, prompting the reader to build morally good relationships between educators and pupil, make the subjectivity of a human being the basic paradigm of education, which is so important and inalienable in today’s reality as well. The subject of this article is therefore the topicality of Woroniecki’s views in relation to the contemporary space of educational influence. It points to the very important aspect of the integrity of ethics and pedagogy, which the thinker raises to constitute a pillar of his pedagogy, or more precisely, of aretology, a synthesis of the humanism of Greek paideia and Christian pedagogy. A separate section is devoted to epistemological references to the idea of paedagogia perennis, pointing to the cognitive inseparability of philosophy and pedagogy and – in relation to pedagogical practice – of upbringing and education. Taking into consideration the need for contemporary educators to constantly search for new educational paths, to take sometimes difficult directions in their professional practice, Woroniecki’s classic thought in the world of relativized values may turn out to be “the path leading man to moral maturity.” Woroniecki’s achievements in this respect definitely have a great, timeless pedagogical value.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 3; 87-104
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola narracji filozoficznej w etyce cnót środowiskowych
The Role of Philosophical Narration in Environmental Virtue Ethics
Autorzy:
Dzwonkowska, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1815518.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
etyka cnót środowiskowych
cnoty środowiskowe
narracja
phronesis
edukacja moralna
environmental virtue ethics
environmental virtue
narration
moral education
Opis:
Etyka cnót środowiskowych jest stosunkowo młodym obszarem badań, który podejmuje zagadnienie moralnych dyspozycji wspierających działania na rzecz ochrony środowiska. W niniejszym artykule przedstawiam i porządkuję tezy narracyjnej koncepcji etyki cnót środowiskowych. Celem moich analiz jest ukazanie podwójnej roli narracji w tej koncepcji etyki, to jest zarówno jako narzędzia transformacji indywidualnej, jak i społecznej. Takie ujęcie odpowiada rodzajom dyspozycji moralnych, w koncepcji Briana Treanora, twórcy narracyjnej etyki cnót. Przeprowadzone analizy pomogły pokazać narrację, jako narzędzie do poznawania siebie samego, a dokładniej odpowiadania na pytanie: kim jestem? By móc zdefiniować i dążyć do tego, kim chcę się stać. W ten sposób autonarracja staje się narzędziem osobistej przemiany (metanoi). Narracja nie tylko służy rozwojowi osobistemu, lecz także poprzez język mitów, metafor i obrazów wspiera promowanie pożądanych kodów kulturowych. W ten sposób narracja jest bardzo skutecznym narzędziem przemiany społecznej. Kluczowe w narracji są dwa narzędzia. Po pierwsze, na poziomie indywidualnym, istotne jest phronesis, które pomaga wybierać dobrą narrację i odpowiednio ją interpretować. Drugim narzędziem, ważnym na poziomie społecznym, jest edukacja moralna, która pozwala kształtować postawy moralne służące rozwojowi społeczeństwa w pożądanym kierunku.
Environmental virtue ethics is quite a new area of research that undertakes the issue of moral dispositions enabling actions for environmental protection. In this article, I shall present and organise the claims of narrative, environmental, virtue ethics. The aim of my analysis is to highlight the dual role of narration in this concept of ethics, which can be used as a tool for individual and social transformation. This approach corresponds to the types of moral dispositions, within the concept formed by Brian Treanor, the author of the narrative virtues ethics. The analyses carried out, helped to show the narrative as a tool allowing to get to know oneself and, or more precisely, to answer the question: who am I? To be able to define and pursue what I want to become. In this way, auto-narration becomes a tool of personal transformation (metanoi). Narration not only serves personal development, but through the language of myths, metaphors, and images, supports the promotion of desired cultural codes. In this way, narration is a very effective tool for social transformation. Two instruments are key in narration. First, on an individual level, phronesis is important to help to choose a good narrative and interpret it in the proper way. The second tool, important at the social level, is moral education, which helps to shape the moral attitudes for the development of society in the desired direction. 
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2021, 19, 2; 5-15
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aristotelian Moral Psychology and the Situationist Challenge
Autorzy:
Croom, Adam M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/430383.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Aristotle
character
development
habits
moral psychology
perceptual learning
personality
situationist challenge
virtue ethics
Opis:
For some time now moral psychologists and philosophers have ganged up on Aristotelians, arguing that results from psychological studies on the role of character-based and situation-based influences on human behavior have convincingly shown that situations rather than personal characteristics determine human behavior. In the literature on moral psychology and philosophy this challenge is commonly called the “situationist challenge,” and as Prinz (2009) has previously explained, it has largely been based on results from four salient studies in social psychology, including the studies conducted by Hartshorne and May (1928), Milgram (1963), Isen and Levin (1972), and Darley and Batson (1973). The situationist challenge maintains that each of these studies seriously challenges the plausibility of virtuous personal characteristics by challenging the plausibility of personal characteristics more generally. In this article I undermine the situationist challenge against Aristotelian moral psychology by carefully considering major problems with the conclusions that situationists have drawn from the empirical data, and by further challenging the accuracy of their characterization of the Aristotelian view. In fact I show that when properly understood the Aristotelian view is not only consistent with empirical data from developmental science but can also offer important insights for integrating moral psychology with its biological roots in our natural and social life.
Źródło:
Polish Psychological Bulletin; 2015, 46, 2; 262-277
0079-2993
Pojawia się w:
Polish Psychological Bulletin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice autonomii etyki. O potrzebie uwzględniania wyników nauk empirycznych w etyce (The limits of ethics autonomy. Ethics takes into account the empirycal data)
The limits of ethics autonomy. Ethics takes into account the empirycal data
Autorzy:
Szutta, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621951.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
psychological realism
ethical theory
utilitarianism
deontology
virtue ethics
automatic processes
reflective processes
moral education
Opis:
This paper focuses on the psychological realism requirement which should be met by any ethical theory. Even if one should not make normative conclusions out of descriptive presumptions, there are still some limitations resulting from our nature about which one should remember when formulating moral ideals. One should not impose moral ideals which may require of people more than they would ever be able to bear. The paper’s aim is to emphasize how important it is to ethics to pay attention to the empirical research carried out within psychology which show that a large part of our thought and volitional processes is automatic or semi-automatic. This means that ethicists cannot exclusively concentrate on regulating reflective processes which underlie consciously made decisions. If ethics is to avoid marginalization, ethicists must also focus on those automatic processes which control human thinking and action, especially in the circumstances of a total “ego-depletion”, e.g. when we are tired, hungry, or under a strong influence of unstable emotions. The paper shows that virtue ethics is this kind of ethical approach which meets the psychological realism condition most successfully.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2017, 39; 49-72
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dobrze działać” i „dobrze żyć” – cnoty jako trwały fundament ludzkiego działania
„To act well” and „to live well” – virtues as the solid foundation of human conduct
Autorzy:
Gliniecki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31043998.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
action’s end
virtue
human act
moral good
Maritain
personalism
moral law
cel działania
cnota
czyn ludzki
dobro moralne
personalizm
prawo moralne
Opis:
Człowiek kieruje się w stronę jakiegoś dobra − cel działania. W naszej pracy skupimy się na stronie praktycznej ludzkiej egzystencji analizując następującą problematyką: w jaki sposób można kierować owym działaniem, aby realizować dobro właściwe tylko człowiekowi? Jakie warunki pozwalają człowiekowi możliwie najpełniej żyć zgodnie z wymaganiami prawa moralnego? W tym celu analizujemy cnoty rozumiane jako konkretne dyspozycje, które ukierunkowują człowieka na dobro i wyznaczają pewne imperatywy działania ludzkiego. Dochodzimy do wniosku, że cnoty pozwalają się człowiekowi rozwijać i afirmować jego specyfikę pośród innych stworzeń. Jest ona stałą sprawnością, która kieruje działanie i angażuje władze typowe dla człowieka: świadomości, rozumu i wolnej woli. Pozwala nie tylko dobrze działać, ale również dobrze żyć. W oparciu o personalistyczne ujęcie bytu człowieka stwierdzamy, iż cnota utożsamia się z dobrem moralnym i w ten sposób pomaga określić sens obiektywny tego działania.
In our lives we always want to approach some good and the moral law itself indicates a particular way to achieve it (the purposefulness of action). This article focuses on the practical side of human existence by analysing the following questions: How an action may lead to achieving the good adequate only for the human being? What conditions enable us to live optimally and as fully as possible in accordance with the requirements of the moral law? In the interest of searching for answers to these questions, an analysis of virtues is undertaken understood as specific dispositions that not only direct a person to righteousness, but also determine certain imperatives of human action that should always be followed. The presented analysis guide to the conclusion that virtue allows not only to act well, but also to live well. Virtue is not a an acquired behavior pattern regularly followed until it becomes almost involuntary, yet a specific constant capability that addresses human action while engaging factors typical of a human being: consciousness, reason and free will. Such an approach to virtue reveals its rational dimension and thus shows the specificity of human action. Based on the personalistic view of human existence, it can be state that virtue is equated with the moral good and on that account helps to determine the objective meaning of action.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2023, 57; 83-98
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avoiding Slipko’s Slips: Karol Wojtyla’s Two Levels of Value
Autorzy:
Lahay, Thomas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507602.pdf
Data publikacji:
2019-08-20
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Tadeusz Ślipko
Karol Wojtyła
person
lived experience
duty
truth
virtue
moral value
good
evil
phenomenological method
abstraction
Opis:
In his paper, “The Concept of Value in the Ethical Thought of Cardinal Karol Wojtyła,” Tadeusz Ślipko argues that the thought of Karol Wojtyła was not faithful to the truth. This paper attempts (1) to bring into question the validity of Tadeusz Ślipko’s claim and (2) to show that Wojtyła can be embraced not only as an ambassador of the truth, but that such an acceptance allows us to embrace the truth itself. The paper consists of three parts. After (1) framing the stage with a more developed showcase of Wojtyła’s view of value within the bounds of morality as seen from antiquity, it (2) summarizes Ślipko’s objections and reservations and, then, (3) expands on Wojtyła’s stance in relation to the objections and offers relevant solutions.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2019, 8, 3; 621-643
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Umoralniająca rola rodzimego dramatu jezuickiego w epoce nowożytnej na przykładzie wybranych sztuk z jezuickiej sceny szkolnej
Autorzy:
Sprutta, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369376.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
dramat jezuicki
literatura nowożytna
przekaz moralny
cnota
grzech
wzorzec i antywzorzec moralny
Jesuit drama
modern literature
moral message
virtue
sin
moral exemplar and anti-exemplar
Opis:
 Jezuicki rodzimy dramat szkolny pełnił zwłaszcza rolę religijno-umoralniającą. Na taką jego funkcję wskazywał np. wybitny polski komediopisarz − jezuita Franciszek Bohomolec. Artykuł ukazuje rolę umoralniającą tego nowożytnego dramatu. Zwycięża w nim zawsze cnota i potępiany jest grzech. Moralność jest sowicie nagradzana, a najwspanialszą nagrodę stanowi zbawienie. Umoralniają czyn i mowa. Zatem szkolny teatr jezuicki był specyficzną „kazalnicą z przekazem moralnym”, docierającym do widza za pośrednictwem wizji triumfu dobra i klęski zła oraz niebiańskiego szczęścia u bohatera − wzorca moralnego, i piekielnej udręki doświadczanej przez antywzorzec. Moralność miała cechować ludzką egzystencję, do czego zresztą zmierzał przekaz jezuickiej sceny szkolnej.
The primary role of the Jesuit drama performed in Jesuit Colleges in Modern Poland was religious and moral. This is how characterised it the famous polish comedy writer and Jesuit, Franciszek Bohomolec. The article aims to show the moralising role of the Jesuit drama in which always virtue wins and sin is always condemned. Morality is aboundingly rewarded, and the biggest reward is salvation. The Jesuit school theatre was a specific kind of pulpit from which the moral message was handed over to the audience. Morality was supposed to characterise human existence, and the message of the Jesuit drama was aimed to foster this idea.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 4; 69-87
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Vices against the Virtue of Temperance among the Atyap Cultural Heritage of Africa: A Philosophical Approach
Autorzy:
Abui, Abui Abraham
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806926.pdf
Data publikacji:
2020-06-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cnota
wada
umiarkowanie
moralność
powściągliwość
czyn ludzki
dziedzictwo kulturowe
virtue
vice
temperance
moral
moderation
human action
cultural heritage
Opis:
Wady odpowiadające cnocie umiarkowania w kulturowym dziedzictwie szczepu Atyap: podejście filozoficzne W dyskursie moralnym cnoty wciąż zajmują centralne miejsce. Dzieje się tak, ponieważ dyskusje o moralności obracają się wokół pojęć cnoty i wady. Bierze się za pewnik, że wynikiem cnót są czyny dobre moralnie, natomiast wady prowadzą do czynów złych, powszechnie potępianych. Etycy cnót opierają swoje argumenty na założeniu, że czyny ludzkie są bezpośrednio połączone bądź to z cnotą, bądź z wadą. Każdej cnocie odpowiada nadmiar lub deficyt, którego przekroczenie wiąże się z przeciwną jej moralną dyspozycją, nazywaną wadą. W takim wypadku, powinna istnieć jakaś ustalona miara, na której podstawie rozróżniamy między cnotą a wadą. Jakie kryteria obowiązują w przypadku ustalania takiej miary? Co więcej, istnieje tradycyjny podział cnót na kardynalne i poboczne: jakie dokładnie cechy moralne winna mieć cnota, by być określona jako kardynalna? W artykule autor podejmuje próbę analizy jednej z tak zwanych cnót kardynalnych, mianowicie umiarkowania. Szczególny nacisk został położony na pojęciach wstydu i honoru, rozumianych w duchu dziedzictwa kulturowego szczepu Atyap. Celem autora jest znalezienie tych cech, które odpowiadają za ustanowienie umiarkowania cnotą kardynalną oraz podjęcie próby wyznaczenia miary, która odpowiada za wady związane z pojęciem umiarkowania.
The place of virtues in moral discussions continues to occupy a central position. This is because moral arguments revolve around virtues and vices. It is taken for granted that virtues produce commendable good moral actions, whereas vices lead to immoral actions that are widely condemned. Virtue ethicists ground their arguments on the assumption that human actions are directly linked to either virtues or vices. But then, to each of the virtues, there exists a degree of excess or deficit, above or below which we begin to speak of counter habitual predispositions, called vices. If this is so, then there should be a way of ascertaining the measure on the basis of which we distinguish between a virtue and its vice. How do we justify the criteria for arriving at such a measure? More so, there is a traditional classification of virtues into cardinal and peripheral virtues: what exact moral features could a virtue exemplify in order to be classified as a cardinal rather than a peripheral virtue? In this article, the Author attempts the analysis of one of the so-called cardinal virtues, precisely that of temperance. He tries to highlight the concept of shame verses honour as viewed and practiced among the atyap cultural heritage in Africa. The goal is modest, namely: to highlight those moral features which justify the classification of temperance as a cardinal virtue and to account for the standard or measure which account for the distinguishing of the vices associated with temperance.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 4; 161-177
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies