Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ochniak, Magdalena" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
    Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
    Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Виктор Пелевин
    современная русская литература
    игра в литературе
    творческая стратегия
    постмодернизм
    Wiktor Pielewin
    współczesna literatura rosyjska
    gra/zabawa w literaturze
    strategia twórcza
    postmodernizm
    Viktor Pelevin
    contemporary Russian literature
    game/play in literature
    creative strategy
    postmodernism
    Opis:
    The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
    Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
    Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narracja diadyczna (drugoosobowa) w opowiadaniu Wiktora Pielewina Ontologia dzieciństwa
    The Dyadic Narration (Second-person Narration) in the Short Story The Ontology of Childhood by Viktor Pelevin
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16530425.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
    Tematy:
    narration
    second-person narration
    narrator
    protagonist
    Viktor Pelevin
    Opis:
    This article is about the dyadic narration (second-person narration) used in Viktor Pelevin’s short story The Ontology of Childhood. Since this type of narration is not widely known among Polish researchers, narratologists, and literary scholars, the article begins with a presentation of the state of research in Poland. The basic features of this kind of narration and the differences between it and the typical types of speech in first-person and third-person narration are discussed. The short story The Ontology of Childhood by Viktor Pelevin is constructed using a second-person narration, which is the realisation of the author’s strategy being about building a relationship with the reader. Through the second-person narration, the reader is invited (drawn in) to the world presented in the work and is urged to identify with the narrator-main character. Eliminating the boundary between the protagonist and the reader allows the work to generalise experiences and emotions, which – at first individual – by the end of the work gain a universal dimension.
    Źródło:
    Slavia Orientalis; 2022, LXXI, 3; 527-543
    0037-6744
    Pojawia się w:
    Slavia Orientalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Onomastyka literacka w kontekście interpretacyjnym i translatologicznym (Sasza Dwanow jako bohater powieści Czewengur Andrieja Płatonowa)
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638757.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Andriej Płatonow, Andrei Platonov, literary onomastics, Translation Studies, contemporary Russian novel
    Opis:
    By focusing on Sasha Dvanov – the main character in the Chevengur novel by Andrei Platonov – the author points to possible interpretations and connotations of his name, patronym and surname. Thereby, she proves that the writer was choosing meaningful names and surnames for his characters, thus trying to underline their function, their role in the storyline or emboss their destiny. And even though the translation of the character’s surname into Polish was not very difficult for the translators, due to the proximity of the languages and lexical convergence, the wide association context of the surname may be difficult to understand for a statistical reader.
    Źródło:
    Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2011, 6, 1
    2084-3933
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wypowiedź precedensowa jako czynnik utrudniający proces przekładu (Dziewiąty sen Wiery Pawłowny Wiktora Pielewina po polsku)
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605362.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Opis:
    Magdalena Ochniak Uniwersytet Jagielloński, Kraków, Poland ochniak@interia.pl   WYPOWIEDŹ PRECEDENSOWA JAKO CZYNNIK UTRUDNIAJĄCY PROCES PRZEKŁADU (DZIEWIĄTY SEN WIERY PAWŁOWNY WIKTORA PIELEWINA PO POLSKU) Streszczenie W artykule, posiłkując się przykładami z opowiadania Wiktora Pielewina Dziewiąty sen Wiery Pawłowny, autorka dowodzi, że mimo bliskości języków i kultur oryginału i przekładu wypowiedzi precedensowe stosowane w utworze przez pisarza komplikują proces przekładu. Ponadto wypowiedź precedensowa, której nie towarzyszy w tekście przekładu komentarz translatologiczny, może zostać przez czytelnika niezauważona lub źle zrozumiana, co w konsekwencji może negatywnie wpływać na czytelniczy odbiór i interpretację tekstu. PHRASE-PRECEDENT AS A FACTOR HINDERING THE PROCESS OF TRANSLATION (VERA PAVLOVNA’S NINTH DREAM BY VICTOR PELEVIN IN POLISH TRANSLATION) Summary In this article, with the aid of examples from Victor  Pelevin’s short story entitled Vera Pavlovna’s Ninth Dream, the author argues that, despite the closeness of languages and cultures of the original and the translation, the phrases-precedent used by the writer in the short story make the process of translation more complicated. Moreover, phrase-precedent, if not accompanied by a translatological comment in the text of translation, may be unnoticed by the reader or misunderstood,
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2013, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Записные книжки Андрея Платонова – ключ к твор- честву писателя?
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638691.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Opis:
    Opublikowana w 2000 roku w nakładzie 1000 egzemplarzy pełna edycja notatników AndriejaPłatonowa (1899–1950), pisanych w latach 1921–1944, mimo swej niewielkiej objętości(dzieląc liczbę stron przez liczbę lat, w których powstawały, okaże się, iż Płatonow pisał 1/5strony tygodniowo) stanowią niezwykle interesujący materiał analityczny, natomiast badaczejego dzieł nazywają te notatniki bezcennym konspektem życia i twórczości pisarza.Płatonow nigdy nie nosił się z zamiarem ich opublikowania, o czym świadczy chociażbyfakt, iż często pisał skrótami, które dla współczesnych badaczy niełatwe są do rozszyfrowania,bądź to, że nie unikał w swych notatkach nienormatywnej leksyki. W notatnikach znajdziemyzarówno urwane, niedokończone zdania, króciutkie, kilkuzdaniowe mikroteksty,dłuższe fragmenty później publikowanych utworów, jak i fragmenty zapisków, dzięki którymmożemy dowiedzieć się o pisanych, lecz zniszczonych i nigdy nieopublikowanych utworach. W notatnikach pojawiają się nazwiska postaci, wątki czy motywy wykorzystywanew poźniejszych tekstach, przemyślenia o Bogu, duszy, sensie życia, śmierci. Nie znajdziemyw nich natomiast uwag dotyczących ówczesnego życia literackiego. Nazwiska znanychwszystkim Bułhakowa, Achmatowej czy Grossmana pojawiają się jedynie na okładkachnotesów, wraz z adresem i numerem telefonu danego pisarza. Znajdzie w nich zaś czytelnikuwagi będące płatonowowską diagnozą tych czasów, komentarzem wydarzeń społecznych.Nie pomogą mu one jednak odgadnąć tajemnicy twórczości pisarza.
    Źródło:
    Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2006, 1, 1
    2084-3933
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Okno jako przestrzeń liminalna (Samotnik i Sześciopalcy Wiktora Pielewina)
    A Window as a Liminal Space (Victor Pelevin’s Hermit and Six-Toes)
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446733.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Wiktor Pielewin
    współczesna literatura rosyjska
    przestrzeń
    okno
    liminalność
    Victor Pelevin
    contemporary Russian literature
    space
    window
    liminality
    Opis:
    Okno w utworach Wiktora Pielewina kryje w sobie liczne konotacje: jest elementem przestrzeni życiowej kształtującym relacje bohatera ze światem, określającym jego (czyli bohatera) pozycję wobec świata, jest granicą, łącznikiem, przejściem. Ambiwalentne cechy okna, jego postrzeganie i charakterystyka zależą zatem od pozycji człowieka-obserwatora (czy sięgając już po terminologię literaturoznawczą: postaci, bohatera, narratora) wobec okna i stosunku do przestrzeni, której elementem jest owo okno. W utworze Samotnik i Sześciopalcy zamknięta przestrzeń, w której bohaterowie spędzają całe swoje życie, jest opresyjnym terytorium, z którego bohaterowie poszukują drogi ucieczki i ocalenia. Prowadzi ona dość zaskakująco – przez rozbite okno. Jest więc ono w utworze traktowane jako strefa progowa (liminalna), ponieważ w jego miejscu czy obrębie dokonuje się swoisty obrzęd przejścia i przemiany bohaterów.
    The window in Victor Pelevin’s works has numerous connotations, i.e. it is an element of the living space shaping the protagonist’s relationship with the outside world, defining his (i.e. the protagonist’s) position towards the world; it is a border (both spatial and ontological), as well as it is a link and a passage. Thus, the ambivalent characteristics of the window, its perception and feature all depend on the stance of a human beholder (or using literary terminology: a character, protagonist, and narrator) towards the window and his attitude towards the space with the window being its element. In Hermit and Six-Toes, the confined space in which the protagonists spend their entire lives is an oppressive territory, with the protagonists seeking a way to escape. The road to freedom leads, quite surprisingly, through a broken window, followed by a flight towards the sun. Thus, in this work, the window is treated as a threshold (liminal) zone, because a specific rite of passage and transformation of the characters takes place there or within. They grow to learn the truth and, rebelling in defence of their own lives, realise that they will either save themselves or succumb to the disastrous rhythm imposed on them by the world.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 177-187
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podróż jako obraz metageograficzny: wybrane eseje Dmitrija Zamiatina
    The journey as a metageographical image: selected essays by Dmitry Zamyatin
    Путешествие как метагеографический образ: Избранные эссе Дмитрия Замятина
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311924.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Дмитрий Замятин
    метагеография
    эссе
    путешествие
    образ
    Dmitrij Zamiatin
    metageografia
    esej
    podróż
    obraz
    Dmitry Zamyatin
    metageography
    essay
    journey
    image
    Opis:
    Dmitry Zamyatin (born 1962) is a contemporary Russian geographer and culturologist and also a specialist in cultural anthropology, geopolitics, marketing and territorial branding. As a researcher and scientist, he is known in Russia primarily for popularising the concepts of humanistic geography and metageography. He has presented his concept of metageographical research (an interdisciplinary field at the borderline of science, philosophy and art) for years as a researcher and as a populariser and author of essays. The essays written over the years were collected and published in 2011 in the volume In the Heart of the Air. In this article, the concept of travel as a metageographical image and the way in which the traveller models and creates space is explored on the material of selected essays by the Russian metageographer.
    Дмитрий Замятин (1962 г.р.) — современный российский географ и культуролог, специалист в области культурной антропологии, геополитики, маркетинга и территориального брендинга. Как исследователь и ученый он известен в России прежде всего благодаря популяризации концепции гуманитарной географии и метагеографии. Свою концепцию метагеографических исследований (междисциплинарной области на стыке науки, философии и искусства) он представляет уже много лет как ученый, популяризатор и автор эссе. Эссе, которые раньше печатались во многочисленных журналах, были собраны и опубликованы в 2011 году в сборнике В сердце воздуха. В данной статье на основе избранных эссе русского метагеографа, исследуется его концепт путешествия как метагеографического образа и способа моделирования и создания пространства путешественником.
    Dmitrij Zamiatin (ur. 1962) jest współczesnym rosyjskim geografem i kulturologiem, a także specjalistą w zakresie antropologii kulturowej, geopolityki, marketingu i brandingu terytorialnego. Jako badacz i naukowiec znany jest w Rosji przede wszystkim dzięki popularyzacji koncepcji geografii humanistycznej oraz metageografii. Swoją koncepcję badań metageograficznych (dziedziny interdyscyplinarnej z pogranicza nauki, filozofii oraz sztuki) prezentował od lat jako naukowiec oraz popularyzator i autor esejów. Pisane przez lata eseje zostały zebrane i opublikowane w 2011 roku w tomie W sercu powietrza. W niniejszym artykule, na materiale wybranych esejów rosyjskiego metageografa, przedstawiony jest koncept podróży jako obrazu metageograficznego oraz sposobu modelowania i tworzenia przestrzeni przez podróżnika.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 114-127
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies