Записные книжки Андрея Платонова – ключ к твор- честву писателя?

Opublikowana w 2000 roku w nakładzie 1000 egzemplarzy pełna edycja notatników AndriejaPłatonowa (1899–1950), pisanych w latach 1921–1944, mimo swej niewielkiej objętości(dzieląc liczbę stron przez liczbę lat, w których powstawały, okaże się, iż Płatonow pisał 1/5strony tygodniowo) stanowią niezwykle interesujący materiał analityczny, natomiast badaczejego dzieł nazywają te notatniki bezcennym konspektem życia i twórczości pisarza.Płatonow nigdy nie nosił się z zamiarem ich opublikowania, o czym świadczy chociażbyfakt, iż często pisał skrótami, które dla współczesnych badaczy niełatwe są do rozszyfrowania,bądź to, że nie unikał w swych notatkach nienormatywnej leksyki. W notatnikach znajdziemyzarówno urwane, niedokończone zdania, króciutkie, kilkuzdaniowe mikroteksty,dłuższe fragmenty później publikowanych utworów, jak i fragmenty zapisków, dzięki którymmożemy dowiedzieć się o pisanych, lecz zniszczonych i nigdy nieopublikowanych utworach. W notatnikach pojawiają się nazwiska postaci, wątki czy motywy wykorzystywanew poźniejszych tekstach, przemyślenia o Bogu, duszy, sensie życia, śmierci. Nie znajdziemyw nich natomiast uwag dotyczących ówczesnego życia literackiego. Nazwiska znanychwszystkim Bułhakowa, Achmatowej czy Grossmana pojawiają się jedynie na okładkachnotesów, wraz z adresem i numerem telefonu danego pisarza. Znajdzie w nich zaś czytelnikuwagi będące płatonowowską diagnozą tych czasów, komentarzem wydarzeń społecznych.Nie pomogą mu one jednak odgadnąć tajemnicy twórczości pisarza.