Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ryba, Mieczysław." wg kryterium: Autor


Tytuł:
Źródła do dziejów Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego do 1918 roku w zbiorach Biblioteki i Archiwum im. B.R. Tschammera w Cieszynie
Source documents for history of Evangelical-Augsburg Church in the fonds of Library and Archive of B. R. Tschammer in Cieszyn until 1918
Autorzy:
Gabryś, Marcin
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352230.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Cieszynie
Śląsk Cieszyński
Cieszyn
Tschammer
archiuwm parafialne
Opis:
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Cieszynie jest nieprzerwanie najdłużej działającą parafią luterańską na Śląsku Cieszyńskim. Wznowiła swą działalność w 1709 r. na mocy rokowań ugody altransztadzkiej zawartej pomiędzy cesarzem Józefem I a królem szwedzkim Karolem XII. Ugoda zezwalała ewangelikom na wybudowanie pod Cieszynem jedynego ewangelickiego kościoła na Górnym Śląsku. W obrębie budowanego kościoła w stosunkowo szybkim czasie pojawiły się budynki parafialne, szkolne, a górne przedmieście Cieszyna będące jedynym legalnym miejscem luterańskich nabożeństw, stało się naturalnym centrum luteran księstwa cieszyńskiego i okolicznych regionów. Równocześnie ze wznowieniem działalności parafii, rozpoczęła funkcjonowanie kancelaria, do obowiązków której należały wszystkie sprawy związane z życiem religijnym, budową kościoła, budynków parafialnych, działalnością szkoły itd. Kilka lub kilkanaście lat później pojawiła się pierwsza dokumentacja niepotrzebna do bieżącej działalności kancelarii, a tym samym rozpoczyna się kształtować archiwum kościelne. Jego zasób na przestrzeni blisko trzystu lat znacząco się rozrósł. O istniejącym w początkach parafii zasobie archiwalnym świadczy najstarszy zachowany inwentarz z 1730 r. Obecnie zasób archiwalny Biblioteki i Archiwum im. B.R. Tschammera Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Cieszynie stanowi ok. 100 metrów bieżących akt. Składa się on z kilku zespołów, a najstarsze dokumenty sięgają końca XVI w. Zasób składa się m. in. ze spuścizny aktowej wytworzonej przez: cieszyńską parafię (od 1709 r.), konsystorz funkcjonujący w Cieszynie (2. połowa XVIII w.), superintendenturę morawsko-śląską (XVIII – XX w.), seniorat śląski (XIX-XX w.), szkoły ewangelickie (XVIII-XX w.), towarzystwa, stowarzyszenia i inne. Zasób ten stanowi obecnie największy i najistotniejszy zbiór źródeł do dziejów Kościoła ewangelicko-augsburskiego na Śląsku Cieszyńskim, wykraczający poza jego granice, obejmując również Morawy (do 1918r.), Górny Śląsk (do 1742r.), a nawet Galicję.
Evangelical-Augsburg parish in Cieszyn boasts the longest uninterrupted operation among Cieszyn Silesia Lutheran parishes. It has reinstated its operation in 1709, based on Altranstädt treaty between Emperor Joseph I and Swedish king Charles XII. The treaty allowed the Evangelicals to build an Evangelical church near Cieszyn, the only one in Upper Silesia. Near the church, various parish and school buildings emerged very quickly, and upper suburb of Cieszyn, which was the only place where Lutheran services could be held legally, has become a natural centre for Lutherans from Cieszyn Duchy and neighbouring regions. In parallel with renewed operation of the parish, a chancellery was established to service all the issues related to religious life, construction of the church and parish buildings, activity of the school, etc. Some years later, first documents not necessary for current operation of the chancellery have begun to appear, and thus the church archive has emerged. Over the period of nearly three hundred years, its fonds have expanded significantly. The initial fond, formed in the beginnings of the parish, is reflected in the oldest extant inventory, dated 1730. Currently, the fond of the Library and Archive of B. R. Tschammer of Evangelical-Augsburg parish in Cieszyn constitutes approximately 100 running meters of files. It consists of a number of collections, and the oldest documents date back to late 16th century. The fonds includes, among other things, legacy files created by: Cieszyn parish (since 1709), a consistory operating in Cieszyn (2nd half of 18th century), Moravia-Silesia Superintendent Office (18th–20th century), Silesia seniorate (19th–20th century), Evangelical schools (18th–20th century), associations, societies and others. This fond is currently the largest and most important collection of source documents for history of Evangelical-Augsburg Church in Cieszyn Silesia and beyond, including Moravia (until 1918), Upper Silesia (until 1742), and even Galicia.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 757-768
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecclesiastica w zasobie Archiwum Państwowego Obwodu Wołyńskiego w Łucku
Ecclesiastica in the fonds of the State Archive of Volyn Oblast
Autorzy:
Wodzianowska, Irena
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352240.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Łuck
archiwum
Wołyń
Opis:
Archiwum Państwowe Obwodu Wołyńskiego w Łucku na Ukrainie zostało powołane do życia pod koniec 1939 r. W swym zasobie posiada bogatą dokumentację instytucji państwowych zarówno polskich, rosyjskich, jak i ukraińskich. W kilkunastu zespołach rozproszone są źródła do dziejów Kościoła katolickiego na Wołyniu. Najstarsze pergaminowe dokumenty pochodzą z XVI wieku, większość zbioru zaś (gromadzącego dokumenty do 1939 r.) stanowią akta XIX-wieczne. Dokumentacja dotyczy funkcjonowania instytucji diecezjalnych, struktur administracyjnych i zakonnych. Źródła zgromadzone w archiwum to wizytacje parafii i klasztorów, materiały ukazujące funkcjonowanie kurii biskupiej, sprawy personalne duchowieństwa (nominacje, sprawy karne itp.), zmiany wyznania, kasaty wspólnot zakonnych, zagadnienia gospodarcze i majątkowe. Największą grupę stanowią księgi metrykalne parafii. Jednakże ani akta zakonów, ani akta instytucji diecezjalnych (kurii biskupiej, seminarium duchownego), czy jednostek administracyjnych (parafii i dekanatów), nie tworzą w archiwum spójnej całości, obrazującej dzieje tych instytucji. Archiwalia te stanowią natomiast cenne uzupełnienie dokumentów o proweniencji kościelnej rozproszonych w innych archiwach ukraińskich, zwłaszcza w Kijowie, Żytomierzu i Tarnopolu.
The State Archive of Volyn Oblast in Lutsk in Ukraine was established at the end of 1939. Its fonds include extensive records of Polish, Russian and Ukrainian state institutions. Several fonds contain dispersed source materials for history of Catholic Church in Volhynia. The oldest parchment documents date back to 16th century, but the majority of the fonds (documents were collected until 1939) consist of 19th century records. The records pertain to operation of diocese institutions, administrative and monastic structures. Sources collected in the archive include records of visitations of parishes and churches, materials illustrating operation of the Curia, personal matters of the clergy (appointments, criminal cases etc.), faith conversions, closure of monasteries, economic and property issues. The largest group are the parish vital records. However neither the records of monastic orders, nor those of diocese institutions (Curia, seminary), or administrative units (parishes and decanates), form a cohesive whole in the archive, such as would illustrate the history of those institutions. Still, those materials constitute a valuable supplement to other church records, dispersed in other Ukrainian archives, in particular those in Kiev, Zhytomyr and Ternopil.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 722-745
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła do dziejów Kościoła katolickiego na ziemi kłodzkiej (XVI–XX wieku) w Archiwum Parafii Wniebowzięcia NMP w Kłodzku
Source materials for history of Catholic Church in Kłodzko land (16–20th century) in the archive of Ascension of St Mary parish in Kłodzko
Autorzy:
Manikowski, Kacper
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352251.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
ziemia kłodzka
archiwum parafialne
Kłodzko
Opis:
Dokumenty przechowywane w archiwum parafii Wniebozięcia NMP w Kłodzku przedstawiają pełnię specyfiki działalności Kościoła katolickiego na ziemi kłodzkiej. Ten rejon pogranicza od wieków podlegał jurysdykcji biskupstwa, a później arcybiskupstwa praskiego, choć od 1742 r. został oddzielony od macierzystej diecezji granicą państwa pruskiego. Początkowo akta dekanalne wędrowały pomiędzy kolejnymi dziekanami, by ostatecznie w latach 30. XX w. znaleźć stałe miejsce w magazynie archiwalnym w Kłodzku. Zbiór został wtedy podzielony na sześć głównych działów: 1. administracja dekanatem, 2. stosunki z administracją państwową i zakonami, 3. sprawy małżeńskie, 4. akta szkolne, 5. akta parafialne, 6. akta personalne. Zachowane archiwalia są rzadko wykorzystywane, ale mogą stanowić podstawę do wielu wartościowych prac badawczych.
Documents preserved in the Ascension of St Mary parish in Kłodzko present the complete aspects of Catholic Church activity in Kłodzko land. The border region has been a part of Prague bishopric, and subsequently, archbishopric, for centuries, although in 1742 it was separated from the original diocese by Prussian border. Initially, the deanery files were travelling from one dean to another, but eventually, in the 1930s, they found a permanent place in archival storage in Kłodzko. At that time, the collection was divided into six main sections: 1. deanery administration, 2. relations with state administration and monastic orders, 3. marital issues, 4. school records, 5. parish records, 6. personal records. The archival materials are rarely used, but they could constitute a basis for many valuable research endeavours.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 702-708
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najważniejsza próba. Kościół greckokatolicki w Galicji podczas I wojny światowej
The most important trial. Greek-Catholic Church in Galicia during World War 1
Autorzy:
Szczupak, Adam
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352261.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Kościół greckokatolicki
Galicja
I wojna światowa
Opis:
W latach I wojny światowej Kościół greckokatolicki w Galicji musiał stawić czoła wielu problemom. W ciągu pierwszych miesięcy zmagań wojennych liczni duchowni i wierni tej wspólnoty zostali uwięzieni przez władze austriackie lub armię austro-węgierską pod zarzutem współpracy z Rosjanami. Choć wśród więźniów faktycznie znaleźli się sympatycy Rosji i prawosławia, zdecydowana większość aresztantów była całkowicie niewinna i padła ofiarą obsesji zdrady, panującej wśród wojskowych i urzędników austriackich. Przed nadejściem Rosjan wielu duchownych greckokatolickich porzuciło swe parafie, uciekając w głąb monarchii habsburskiej. Z kolei zajęcie Galicji przez wojska rosyjskie wiązało się z zagrożeniem represjami i masowymi konwersjami grekokatolików na prawosławie. Wprawdzie rosyjska akcja misyjna odniosła niewielkie sukcesy, ale zdecydowana większość wiernych Kościoła greckokatolickiego pozostała przy swojej wspólnocie. Bezpośrednie spotkanie grekokatolików z rosyjskimi władzami i duchownymi naocznie ukazało różnice, które narosły w ciągu wieków między mieszkańcami Galicji a carskim imperium. Wyparcie z Galicji wojsk rosyjskich oznaczało powrót austriackich represji. W ostatnich miesiącach istnienia monarchii habsburskiej wzrosła aktywność polityczna duchowieństwa greckokatolickiego w ukraińskim duchu narodowym. Jej efektem było zaangażowanie kapłanów tego wyznania w budowanie struktur nowego państwa – Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej.
During World War 1, the Greek Catholic Church in Galicia had to face many problems. During the first months of military operations, numerous clergymen and members of the congregation were arrested by Austrian authorities or Austro-Hungarian army, on charges of collaboration with the Russians. Although among the prisoners there indeed were some sympathizers of Russia and the Orthodox Church, vast majority of detainees were completely innocent and fell victim to obsession of treason, widespread among Austrian military and officials. Before the coming of Russians, many Greek Catholic priests have abandoned their parishes, fleeing deeper into the Habsburg territories. In turn, invasion of Galicia by Russian troops involved the threat of repressions and mass conversions of Greek Catholics to Orthodox faith. Although Russian missionary activity did note some minor success, vast majority of Greek Catholic Church followers have remained true to their own congregations. A direct encounter between Greek Catholics and Russian authorities and priests has clearly highlighted differences, which accumulated over the ages between the inhabitants of Galicia and Tsar’s empire. Driving Russian troops out of Galicia meant the return of Austrian repressions. In the last months of Habsburg dynasty there was an increase in political activity of Greek Catholic clergy in the spirit of Ukrainian nationalism. As a result, Greek Catholic priests were involved in building the structures of the new state – West Ukrainian People’s Republic.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 657-682
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół unicki (greckokatolicki) wobec polskich powstań narodowych
Greek Catholic (Uniate) Church in relation to Polish national uprisings
Autorzy:
Krochmal, Anna
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352278.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Kościół unicki
Kościół greckokatolicki
powstania narodowe
powstanie listopadowe
powstanie styczniowe
konspiracje galicyjskie
Chełmszczyzna
duchowieństwo parafialne
duchowieństwo zakonne
manifestacje patriotyczne
powstanie kościuszkowskie
Opis:
Artykuł poświęcono zagadnieniu w niewielkim stopniu obecnemu w dotychczasowej historiografii polskich powstań narodowych. Opracowania naukowe skupiały się dotąd na aspektach politycznych i militarnych oraz analizie sytuacji międzynarodowej. W niewielkim stopniu zajmowano się zaś postawami różnych społeczności religijnych i wyznaniowych wobec polskich dążeń niepodległościowych. W artykule wskazano na możliwości badawcze tkwiące w ogromnych ilościowo, choć znacznie rozproszonych, materiałach archiwalnych do wymienionego tematu. Podstawę źródłową do dalszych prac tworzą zarówno źródła o proweniencji kościelnej – archiwa historyczne Kościoła Wschodniego przechowywane w Przemyślu, Lublinie, Lwowie i Petersburgu, jak też materiały o proweniencji państwowej znajdujące się w archiwach polskich i zagranicznych. Analizą objęto okres począwszy od konfederacji barskiej (1768–1772), uważanej za pierwsze polskie powstanie narodowe, aż do powstania styczniowego w 1863 r. Wskazano na potrzebę kontynuacji badań w dwóch głównych aspektach – stosunku kolejnych władz powstańczych do „sprawy ruskiej” oraz postawy Kościoła unickiego na obszarze byłej Rzeczypospolitej wobec działań powstańczych. Zwrócono uwagę na zjawisko kurczenia się stanu posiadania Kościoła unickiego i stopniową likwidację unii kościelnej po kolejnych powstaniach narodowych. Analizując próby włączenia do działań powstańczych społeczności unickiej (ruskiej) na ziemiach polskich starano się uchwycić zmiany w postawie kolejnych władz powstańczych w przeciągu niemal stu lat. Zwrócono uwagę na przychylne sprawie polskiej reakcje Kościoła unickiego i jego hierarchii w diecezji chełmskiej oraz bardziej zdystansowane stanowisko Kościoła greckokatolickiego w diecezjach galicyjskich (lwowskiej i przemyskiej). Różnice te wynikały z odmiennej sytuacji społeczno-politycznej w zaborze rosyjskim i austriackim, jak też różnych doświadczeń i tradycji poszczególnych wspólnot lokalnych Kościoła unickiego.
The article is devoted to a matter which is rarely tackled in historiography of Polish national uprisings. Scholarly works have so far focused on political and military aspects, as well as analysis of international situation. Attitudes of various religious communities and minorities with respect to Polish strive for sovereignty were only tackled to an insignificant extent. The article points out research opportunities presented by vast, if significantly fragmented, archival materials pertaining to the subject. Source basis for further work can be found in sources of Church origin – historical archives of the Eastern Church preserved in Przemyśl, Lublin, L’viv and Petersburg, as well as secular sources, of state origin, preserved in Polish and foreign archives. The analysis covers the period starting from Bar Confederacy (1768–1772), considered to be the first Polish national uprising, through to January Uprising in 1863. Need was indicated to continue research in two main aspects – the attitude of subsequent uprising leadership towards the “Ruthenian cause” and attitude of Uniate Church in former Commonwealth territory towards insurgents activity. The article draws attention to the phenomenon of shrinking holdings of Uniate Church and gradual elimination of church union after subsequent national uprisings. In analysing the attempts to include Uniate (Ruthenian) population in insurgent activity on the territory of Poland, an effort was made to capture changing attitudes of subsequent uprising leadership groups over the period of nearly a hundred years. Attention was given to reactions of Uniate Church and its hierarchy in Chełm diocese, which was largely favourable to the Polish cause, and a more withdrawn position of Greek-Catholic Church in Galician dioceses (L’viv and Przemyśl). The differences stemmed from different socio-political circumstances in Russian and Austrian partition, as well as disparate experiences and traditions of various local communities of the Uniate Church.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 622-656
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Geburt eines neuen orthodoxen Universalismus in Ruthenien: Östliche Antworten auf die westliche Polemik im Gefolge der Kirchenunionen von Florenz (1439) und Brest (1595/96)
The Birth of a new Orthodox Universalism in Ruthenia: Answers to the Latin Polemics after the projects of a Church Unity in Florence (1439) and Brest (1595/96)
Narodziny nowego prawosławnego uniwersalizmu na Rusi. Odpowiedzi na łacińskie projekty unii kościelnej we Florencji (1439) i w Brześciu (1595/96) jako wschodni wkład do długotrwałej polemiki religijnej
Autorzy:
Wünsch, Thomas
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23352297.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
kościół prawosławny
unia florencka
unia brzeska
polemiki religijne
Jan Sacranus z Oświęcimia
Piotr Skarga
Benedykt Herbest
Antonio Possevin
Atanazy Brzeski
Zachariasz Kopysteński
Opis:
Ideologiczny rdzeń łacińskiej argumentacji był dostępny w XVI wieku w postaci traktatu krakowskiego teologa Jana Sacranusa z Oświęcimia („Elucidarius errorum ritus Ruthenici”, 1500), a następnie, w 2. połowie XVI w., jego ideologicznych następców: Antonio Possevina, Piotra Skargi i Benedykta Herbesta. Grecko-Ruska opozycja, sprzeciwiająca się łacińskiej stronie polemiki, po raz pierwszy pojawiła się w anonimowym piśmie z 1587 r., zatytułowanym „Ключъ царства небеснаго“ („Klucz cesarstwa niebieskiego”), pociągając za sobą dalsze anonimowe pisma ruskie oraz polskie (np. „Elenchus pism uszczypliwych” z 1622 r.), zawierające inwektywy przeciwko unii kościelnej ihumena bazyliańskiego monastyru w Brześciu Afanasijego Filipowicza (Atanazego Brzeskiego, 1646). Jednak najważnejszy wkład miał Zachariasz Kopysteński i jego „Палинодiя“ (1621/22). Kopysteński pochodził z okolic Przemyśla z drobnej szlachty. Prawdopodobnie uczył się w cesarstwie niemieckim zanim wstąpił do bractwa w Kijowie. Formalnie to replika nawiązująca do „Obrony Unii” (Оборона унiи), napisana przez archimandrytę wileńskiego Lwa Kreuzę (1617), czyli rozprawa Kopysteńskiego, składająca się z 800 kolumn, to dużo więcej niż tylko obronne „zaprzeczenie” katolickiego (unickiego) ataku. Po raz pierwszy w prawosławnej polemice, właśnie tu konstruktywny element staje się wymierny: Kopysteński nie walczył tylko o zniszczenie opozycji (papieża), czy też o istotne oskarżenie łacińskiej części chrześcijaństwa (dotyczącej ortodoksji). On raczej chciał stworzyć własną partię. Podkreślając różnice, a może lepiej powiedziawszy – przepaść pomiędzy Wschodem a Zachodem, stworzył możliwość opowiedzenia aż dwóch historii Kościoła jednocześnie: z jednej strony tę, o upadku wiary (czyli wersję „łacińską”), a z drugiej strony tę, o utrzymaniu wiary (czyli wersję „grecką”). W związku z tym, nowa jakość dyskusji wewnątrz kościoła chrześcjiańskiego wydaje się być osiągnięta. Jakość ta odróżnia się od własnego ortodoksyjnego uniwersalizmu. „Greckie” (czyli wschodniosłowiańskie) chrześcijaństwo wyemancypowało się w granicach „Rusi”.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 509-551
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniwersytet Dorpacki w dziejach protestantyzmu na ziemiach polskich w XIX i początku XX wieku w świetle dokumentacji z Estońskiego Archiwum Historycznego w Tartu
Dorpat University’s role in history of Protestantism in Poland in 19th and 20th century in light of documents preserved in Estonian Historical Archive in Tartu
Autorzy:
Stegner, Tadeusz
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23942707.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Dorpat
Tartu
Uniwersytet Dorpacki
studenci polscy
Estonia
Juliusz Bursche
protestanci
archiwa estońskie
Opis:
Uniwersytet w Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii) był miejscem kształcenia wielu studentów z ziem polskich, także tych, którzy zamierzali się poświęcić karierze duchownej jako pastorzy ewangeliccy. Niektórzy z nich, np. biskup Juliusz Bursche, obejmowali najważniejsze stanowiska w kościołach ewangelickich w Polsce. Na wydziale teologicznym do 1914 r. studiowało 228 studentów z terenów dawnej Rzeczypospolitej. Ich akta personalne zachowały się w Estońskim Archiwum Historycznym w Tartu (dawniej Dorpat) w Estonii, głównie w tzw. fondzie [=zespole archiwalnym] uniwersyteckim. Najważniejsze są teczki osobowe studentów, zawierające ich podania o przyjęcie na studia, akt urodzenia, szkolne świadectwa, zaświadczenia o stosunku do służby wojskowej, opinie pastora z parafii, z której pochodził kandydat, świadectwa egzaminacyjne, egzemplarze prac semestralnych, dyplomowych, magisterskich, doktorskich, próbne kazania studentów teologii. Wiemy na jakie zajęcia uczęszczali i jakie otrzymywali oceny. Mamy też materiały na temat organizacji studenckich działających na uniwersytecie w tym tych istniejących na fakultecie teologicznym np. Koła Teologów Polskich, jest statut, sprawozdania z pracy Koła. Są to cenne zbiory, ważne dla dziejów protestantyzmu na ziemiach polskich.
University of Dorpat (currently Tartu in Estonia) was an educational centre frequented by many students from the territory of Poland, including those who intended to devote themselves to a career in clergy as Evangelical pastors. Some of them, like e.g. Bishop Juliusz Bursche, have later held the most important positions in Evangelical churches in Poland. Faculty of theology, as of 1914, had 228 students from the territory of former Polish-Lithuanian Commonwealth. Their personal records were preserved in Estonian Historical Archive in Tartu (formerly Dorpat), mostly in the university fond. The most important materials are personal files of the students, containing their applications for enrolment, birth certificates, school reports, military service clearance certificates, opinions of pastors of the candidate’s parish, exam certificates, copies of term papers, diploma dissertations, master’s and PhD dissertations, sample sermons of theology students. We know what classes they attended and what their grades were. We also have materials pertaining to students’ organizations active at the university, including those at theology faculty, e.g. the Circle of Polish Theologians; there is a statute available, as well as reports from the work of the Circle. These are valuable fonds, important for history of Protestantism in Poland.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 490-506
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reformacja i powstanie Kościoła ewangelickiego w Inflantach w XVI wieku
Reformation and founding of Evangelical church in Livonia in 16th century
Autorzy:
Makiłła, Dariusz
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23942712.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Reformacja
Inflanty
Kościół ewangelicki
Opis:
W artykule przedstawiono okoliczności i uwarunkowania wprowadzenia reformacji w Inflantach w pierwszej połowie XVI w. Na przebieg tego procesu miała wpływ szczególna sytuacja wewnętrzna Inflant. Były one konfederacją różnych organizmów politycznych o charakterze duchownym (zakon krzyżacki, biskupstwa) oraz kilku dużych miast (Ryga, Rewel, Dorpat). Znaczenie w rozwoju reformacji w Inflantach odgrywała zróżnicowana również struktura społeczna (stanowa), jak też etniczna Inflant, z dominującym politycznie i gospodarczo żywiołem niemieckim, który był najbardziej podatny na jej oddziaływanie. Rywalizacja ośrodków politycznych o władzę w Inflantach spowodowała nierównomierny i zróżnicowany przebieg rozwoju reformacji w poszczególnych częściach Inflant. Najszybciej i dość gwałtownie rozwinęła się ona w miastach, a poza nimi miała ona wolniejszy przebieg. Czynniki te zadecydowały, że rozszerzenie się i ugruntowanie reformacji, pomimo jej wczesnego pojawienia się w Inflantach, przeciągnęło się do drugiej połowy XVI w. Wskutek podziału Inflant między jej sąsiadów (najpierw Litwę, a następnie Rzeczpospolitą, a także Szwecję i Danię) oraz powstania księstwa kurlandzkiego, jako lenna Polski i Litwy, co nastąpiło po próbie zdobycia Inflant przez Moskwę (1558 r.), nie doszło do powstania jednego Kościoła ewangelickiego w Inflantach. Dlatego w poszczególnych prowincjach Inflant powstały osobne Kościoły, podległe nowym władzom.
The article presents circumstances and ramifications of Reformation in Livonia in the first half of 16th century. The process was influenced by Livonia’s particular internal situation; it was a confederation of various political bodies, some of those religious in nature (Teutonic Knights Order, the bishoprics) and a number of large cities (Riga, Reval, Dorpat). Other factors important for development of Reformation in Livonia included diverse social (estates-based) and ethnic structure of the territory, with politically and economically dominant German element, that was also the most susceptible to Reformation’s influence. The rivalry between political centres vying for power in Livonia has resulted in uneven and diverse course of Reformation in various parts of Livonia. It developed the fastest, in a fairly tempestuous manner, in the cities, while elsewhere in the country its progress was slower. Due to those factors, Reformation, despite its fairly early introduction to Livonia, took until the second half of 16th century to expand and take root. Due to partition of Livonia between its neighbours (first Lithuania, then Poland-Lithuania Commonwealth, as well as Sweden and Denmark) as well as creation of the Duchy of Courland, as fiefdom to Poland and Lithuania, after Muscovite attempt to conquer Livonia (1558), no single Evangelical Church was established in Livonia. That is why separate churches, subordinated to new authorities, were created in individual provinces of Livonia.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 433-446
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce i rola Kościoła luterańskiego w dziejach Prus Książęcych
Place and role of Lutheran Church in Ducal Prussia
Autorzy:
Małłek, Janusz
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23942714.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Luteranie
Prusy Książęce
luteranizm
Kościół luterański
protestanci
Opis:
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o miejsce i rolę Kościoła luterańskiego w Prusach Książęcych w latach 1525–1657. Przedstawiono w nim problem stosunku Kościoła luterańskiego do państwa pruskiego oraz do innych wyznań. Podkreślono fakt utożsamiania się państwa pruskiego z Kościołem luterańskim poprzez zagwarantowanie mu wyłączności na uprawianie kultu religijnego w Księstwie Pruskim. Współczesna historiografia nazwała to konfesjonalizacją luterańską, co oznaczało nietolerancję wobec innych wyznań. Dotyczyło to zwłaszcza katolicyzmu i kalwinizmu, a nawet wyznania braci czeskich. Ostro zwalczano tendencje odśrodkowe w Kościele luterańskim – szwenkfeldianizm i osiandryzm, mimo sympatii dla tego drugiego deklarowanej przez księcia Albrechta. Ponadto przedstawiono wkład protestantyzmu w rozwój oświaty i kultury w Prusach Książęcych. Zwrócono uwagę na wypowiedzi Marcina Lutra, w których zalecał odprawianie nabożeństw w języku zrozumiałym dla wiernych, tak aby mogli w pełni korzystać ze Słowa Bożego. Otwarcie się Kościoła luterańskiego na języki narodowe dało nowy impuls dla rozwoju szkolnictwa i piśmiennictwa. Nowy uniwersytet w Królewcu (1544) kształcił pastorów. Obok niego specjalną troską otoczono szkoły w parafiach. Szacuje się, że w 1528 r. było ich 228. W XVI w. w Królewcu ukazało się drukiem 297 druków w języku łacińskim, 183 w języku niemieckim i 90 w języku polskim. Były to w większości książki o treści religijnej, a więc katechizmy, postylle i śpiewniki.
The objective of the article is to present the place and role of Lutheran Church in Ducal Prussia in 1525–1657. The issue of Lutheran Church’s position with respect to the Prussian state and other denominations is presented as well. The article emphasizes the fact that the Prussian state identified with Lutheran Church by guaranteeing its exclusive rights to practice religious worship in the Duchy of Prussia. Modern historiography has dubbed it “the Lutheran confessionalization”, which meant lack of tolerance for other confessions. This pertained in particular to Catholicism and Calvinism, and even the Bohemian Brethren. Any decentralist tendencies within the Lutheran Church – Schwenkfelders and Osiandrian controversy – were fought ardently, despite sympathy for the latter, declared by Prince Albrecht. Moreover, the article presents the contribution of Lutheranism into development of education and culture in Ducal Prussia. Martin Luther’s statements are pointed out, in which he recommended holding services in a language understandable for the followers, so they could fully benefit from the Word of God. Lutheran Church opening to national languages has become a new stimulus for development of education and writing. New university in Konigsberg (1544) was educating pastors. Besides that, special care was given to parish schools. It is estimated, that in 1528 there were 228 such schools. In 16th century, 297 works in Latin were printed in Konigsberg, 183 in German and 90 in Polish. Those were mainly publications of religious nature – catechisms, postils, and hymnals.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 411-432
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobiety a reformacja na tle środkowoeuropejskim. Wybrane konteksty historyczne z XVI wieku
Women and the Reformation against the Central European background. Historical contexts of the 16th century
Autorzy:
Grzywacz, Małgorzata
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23942800.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Kobiety
Reformacja
Elżbieta Brandenburska
Anna Wazówna
Zygmunt III Waza
kobiety a reformacja
luteranki
Reformacja w Polsce
Opis:
W artykule podjęto próbę omówienia obecności kobiet w ruchu reformacyjnym, ze szczególnym uwzględnieniem ich nowej roli w społeczeństwie i Kościele. Opisując dwie kobiety z Niemiec i Polski, autorka pragnie przedstawić najpierw Elżbietę von Brandenburg. Była głęboko zaangażowana w proces kształtowania nowych wzorców życia, które stały się znakiem rozpoznawczym życia i kultury protestanckiej. Anna Waza ze Szwecji, siostra króla polskiego Zygmunta III Wazy, była otwarta na przedmioty związane z teologią i naukami przyrodniczymi. Obie luteranki można uznać za prekursorki kultury ewangelickiej. Przypadająca w 2017 r. pięćsetna rocznica tez Marcina Lutra stworzyła okazję do zobrazowania znaczącego wkładu kobiet w kulturę europejską.
The paper discusses the presence of women in the Reformation movement, with a particular focus on their new role in the society and the Church, by describing two women from Germany and Poland. One of them is Elisabeth von Brandenburg, deeply involved in the process of shaping new models of life which became the hallmark of the Protestant life and culture. Anna Vasa of Sweden, the sister of Polish king Sigismund III Vasa, was interested in subjects related to theology and natural sciences. Both Lutheran women may be regarded as precursors of evangelical culture. The 500th anniversary of Martin Luther’s theses – in 2017 – creates an opportunity for illustrating the significant contribution of women to European culture.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 394-410
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział przedstawicieli Kościoła prawosławnego w pracy systemu parlamentarnego Rzeczypospolitej w końcu XVI wieku
Participation of Orthodox Church in parliamentary system of Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of 16th century
Autorzy:
Padalinski, Uładzimir
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23943220.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Kościół prawosławny
Cerkiew
parlamentaryzm
Rzeczpospolita
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie udziału Kościoła prawosławnego jako odrębnej instytucji społecznej, w pracy sejmików powiatowych Wielkiego Księstwa Litewskiego i sejmu walnego Rzeczypospolitej w latach 1569–1596. Badanie opiera się na analizie instrukcji na synod kościelny, złożoną na zjeździe (nieformalnym sejmiku) szlachty prawosławnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wilnie w 1594 r. Do połowy XVI w. najwyższa hierarchia Kościoła brała udział w zjazdach regionalnych i sejmie walnym Wielkiego Księstwa i miała bezpośredni wpływ na podejmowanie decyzji w sprawach kościelnych. Jednak po reformach systemu państwowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w połowie lat 60. XVI w. i po zawarciu unii lubelskiej w 1569 r. hierarchowie Kościoła prawosławnego faktycznie pozostali poza strukturami władzy przedstawicielskiej. Niemniej jednak, autor dochodzi do wniosku, że w końcu XVI w. Kościół prawosławny miał realną możliwość uczestniczenia w pracy systemu parlamentarnego Rzeczypospolitej. W tym celu metropolita i biskupi mogli wysyłać na sejmiki powiatowe Wielkiego Księstwa oficjalne pisma, w których zgłaszali istotne dla Kościoła zagadnienia. Z kolei szlachta mogła włączać te kwestie do instrukcji wydawanych swoim posłom na sejm, a zatem przedstawić je do rozpatrzenia sejmowi walnemu Rzeczypospolitej. Należy podkreślić, że zarówno szlachta, jak i hierarchowie Kościoła uznawali taki sposób odwołania się do instytucji przedstawicielskich Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej jako całkowicie możliwy i zgodny z prawem. Zbadane źródła pokazują, że szlachta prawosławna Wielkiego Księstwa Litewskiego w końcu XVI w. była aktywną grupą polityczną, która broniła przestrzegania swoich praw i interesów religijnych. W artykule jest również wyjaśniona wyznaniowa przynależność niektórych przedstawicieli regionalnych elit politycznych Wielkiego Księstwa. Tak więc, marszałek hospodarski, kniaź Michał Drucki Sokoliński i Jan Tryzna byli wyznawcami prawosławia, a nie protestantami, jak to niekiedy jest przedstawiane w historiografii.
The objective of the article is to research the participation of Orthodox Church, as separate social institution, in work of district parliaments (sejmik powiatowy) of the Grand Duchy of Lithuania and General Sejm of the Commonwealth in 1569–1596. The work is based on analysis of instructions for the Church synod, submitted on rally (informal sejmik) of Orthodox nobility of the Grand Duchy of Lithuania in Vilnius in 1594. Until mid-16th century, highest echelons of Church hierarchy have participated in regional rallies and General Sejm of the Grand Duchy, thus having direct influence on decision making with respect to matters of the church. However, after the reforms of state system of the Grand Duchy of Lithuania in 1560s, and the Union of Lublin of 1569, leaders of the Orthodox Church have remained de facto outside of the structures of representative power. Nonetheless, the author draws a conclusion that at the end of 16th century the Orthodox Church had a real possibility of participating in the work of Commonwealth’s parliamentary system. With that purpose, the Metropolitan Bishop and other bishops were able to send official letters to district parliaments of the Grand Duchy, raising issues important for the Church. In turn, the nobles could include those in instructions issued to their deputies to Sejm, thus presenting them to the General Sejm of the Commonwealth for consideration. It should be emphasized, that both the nobility and Church leaders considered such a procedure for appealing to representative institutions of the Grand Duchy and the Commonwealth to be completely valid and legal. Investigated sources indicate, that Orthodox nobility of the Grand Duchy of Lithuania at the end of 16th century was an active political group, which defended its rights and religious interests. The article also clarifies religious affiliation of some of the representatives of regional political elites of the Grand Duchy. Thus, Hospodar Marshal, Duke Michał Drucki Sokoliński and Jan Tryzna were Orthodox, not Protestant, as they are sometimes presented in historiography.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 367-378
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cerkiew prawosławna w I Rzeczypospolitej
Orthodox Church in the history of Poland
Autorzy:
Mironowicz, Antoni
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23944094.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Kościół prawosławny
Cerkiew
Rzeczpospolita
Polska
Wielkie Księstwo Litewskie
Opis:
Społeczeństwo Rzeczypospolitej w mniejszym lub większym stopniu zawsze posiadało zróżnicowaną strukturę wyznaniową i narodową. Problem związany ze społecznością o odmiennej specyfice wyznaniowej pojawił się w Polsce na szeroką skalę już w XIV w., kiedy w jej granicach znalazły się obszary zamieszkałe przez ludność etnicznie niepolską. W XIV w. Królestwo Polskie utraciło znaczne obszary etnicznych ziem polskich na zachodzie. W rezultacie włączenia przez Kazimierza Wielkiego Rusi Halickiej zmieniła się struktura wyznaniowa i etniczna kraju. Wagę problemu, obecności w granicach państwa polskiego wyznawców Kościoła prawosławnego rozumiał ostatni przedstawiciel dynastii piastowskiej - Kazimierz Wielki. Zachował on prawa i obrządek Kościoła prawosławnego. Związek polityczny Wielkiego Księstwa Litewskiego z katolicką Polską miał ważne konsekwencje w relacjach wyznaniowych. Zahamował rozwój prawosławia i utorował drogę Kościołowi łacińskiemu ze wszystkimi skutkami polityczno-kulturowymi. Prawosławie z wyznania dominującego stało się wyznaniem tolerowanym. Mimo to, Jagiellonowie rozumieli, że ludność prawosławna była na swym etnicznym terytorium. Jagiellonowie, w odróżnieniu od Andegawenów czy Walezjuszy, swoją potęgę budowali na wielowyznaniowej strukturze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Obcy był im model zachodni jednowyznaniowego państwa katolickiego, z jedną dominującą kulturą łacińską. Do takiej postawy zmuszała ich struktura etniczna Księstwa Litewskiego. W epoce jagiellońskiej prawosławie stało się wiarą narodową i ludową, poprzez wszechobecność różnorodnych form kultu i obrzędów. Potęga Rzeczypospolitej opierała się na uznaniu przez ludność ruską, wyznania prawosławnego Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego za własne państwo. Fenomen dobrego wielowyznaniowego i wielokulturowego współżycia został zachwiany zawarciem unii brzeskiej (1596 r.). Unia brzeska podważyła główny element podstawy kultury ruskiej, opierający się na duchowej jedności z Bizancjum. Do istniejącego układu katolicko-prawosławnego doszedł jeszcze jeden element pośredni, zawieszony między dwoma tradycjami. Inicjatorzy unii błędnie liczyli, że jej atrakcyjność spowoduje odejście Rusinów od prawosławia. Pomimo tej tendencji nie nastąpił upadek Cerkwi prawosławnej, a nawet jej rozwój w nowych strukturach, bardziej dostosowanych do XVII i XVIII–wiecznej rzeczywistości.
Society of the Polish-Lithuanian Commonwealth has always been, to a greater or lesser extent, diverse in terms of nationality and religion. Problems related to communities of different religious characteristics have emerged on a broad scale as early as 14th century, when territories inhabited by ethnically non-Polish peoples have fallen within Poland’s borders. In 14th century, the Kingdom of Poland has lost significant areas of ethnically Polish lands in the West. As a result of incorporation of Halych-Ruthenia by Casimir the Great, religious and ethnical structure of the country has changed. Casimir the Great, last king of the Piast dynasty, understood well the importance of the problem of having followers of the Orthodox Church within the borders of Poland. He maintained the rights and rite of the Orthodox Church. Political union between the Grand Duchy of Lithuania and Catholic Poland had important consequences for religious matters and relationships. It has hampered the expansion of Orthodox Church and opened the way for Catholic Church, with all its political and cultural impacts. Orthodox faith ceased to be the prevalent denomination and became a tolerated one. Despite that, Jagiellonians understood, that the Orthodox population lived on its own ethnic territory. As opposed to representatives of Houses of Anjou or Valois, monarchs of Jagiellonian dynasty built their power on multi-denominational structure of the Great Duchy of Lithuania. The Western model, of mono-denominational state with a single dominant Latin culture, was alien to them. Such an attitude was required due to the ethnic structure of the Grand Duchy. During the rule of the Jagiellons, Orthodox denomination has become a folk and popular religion, through ubiquity of diverse types of worship and rites. Power of the Polish-Lithuanian Commonwealth was based on Ruthenian, Orthodox population recognizing the Crown and Grand Duchy as their own state. The phenomenon of good multi-denominational and multi-cultural coexistence was undermined by the Union of Brest (1596). That union has undermined the main foundation of Ruthenian culture, rooted in spiritual unity with Byzantium. The existing Catholic/Orthodox structure was expanded to include another, intermediate element, suspended between the two traditions. Initiators of the Union have mistakenly hoped, that its attractiveness would induce the Ruthenians to depart from Orthodox faith. Despite such a tendency, the Orthodox Church did not collapse, and it even developed new structures, better adapted to the realities of 17th and 18th century.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 321-354
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Austro-Węgry wobec Kościoła katolickiego w Królestwie Polskim od ogłoszenia aktu 5 listopada do powołania Rady Regencyjnej (listopad 1916 – wrzesień 1917 roku)
Austro-Hungarian Empire relations with Catholic Church from announcement of the Act of 5 November until establishment of the Regency Council (November 1916 – September 1917)
Autorzy:
Gaul, Jerzy
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23944552.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Austro-Węgry
Kościół katolicki
Królestwo Polskie
Akt 5 listopada
Rada Regencyjna
Opis:
Kościół katolicki stanowił od wieków ważny czynnik kształtujący postawy ludności polskiej. Doceniając ten fakt władze austro-węgierskie starały się w latach I wojny światowej wykorzystać Kościół katolicki w Królestwie Polskim do realizacji własnych koncepcji politycznych. Te dążenia wspierały się na katolickim charakterze monarchii naddunajskiej i proaustriackiej postawie niektórych hierarchów galicyjskich. Episkopat Królestwa Polskiego zajmował bardziej wstrzemięźliwą postawę wobec państw centralnych. Władze austro-węgierskie podejmowały więc starania od listopada 1916 do października 1917 r. o poparcie przez Kościół katolicki aktu 5 listopada 1916 r. (propolskiej proklamacji cesarzy Niemiec i Austro-Węgier), zabiegały o udział duchowieństwa w uroczystościach jego ogłoszenia, a także włączenie biskupów do powstających instytucji państwa polskiego – Rady Stanu i Rady Regencyjnej. Starały się też o uzyskanie aprobaty hierarchów Kościoła dla polityki państw centralnych na ziemiach polskich. Duchowieństwo katolickie zachowało się powściągliwie wobec aktu 5 listopada 1916 r. i zorganizowanych z tej okazji uroczystości. Lepsze rezultaty przyniosły starania o włączenie kleru do powstających instytucji państwa polskiego. Do Tymczasowej Rady Stanu weszło dwu księży katolickich. Większe znaczenie miało skłonienie arcybiskupa warszawskiego Aleksandra Kakowskiego do udziału w Radzie Regencyjnej. Nie oznaczało to jednak uzyskania aprobaty Kościoła katolickiego dla polityki państw centralnych na ziemiach polskich. Sympatie dla monarchii habsburskiej miały znaczenie symboliczne, gdyż sprawa polska rozwiązywana była pod dyktando Rzeszy Niemieckiej.
For centuries, the Catholic Church has been an important influence, shaping the attitudes of Polish public. In appreciation of that fact, during World War 1, Austro-Hungarian authorities have tried to use the Catholic Church in the Kingdom of Poland to implement their own political concepts. Those efforts were based on Catholic provenance of the monarchy and pro-Austrian attitudes of some of Galician senior clergy. Episcopate of the Kingdom of Poland has taken a more restrained position with respect to the Central states. Therefore, between November 1916 and October 1917, Austro-Hungarian authorities have tried to gain the Church’s support for the Act of 5 November 1916 (a pro-Polish proclamation of Emperors of Germany and Austro-Hungary), pursued the clergy to participate in the proclamation ceremony, and inclusion of bishops in newly created institutions of the Polish state – the Council of State and the Regency Council. They also sought approval of the senior Church officials for policy of the Central states on Polish territories. Catholic clergy was noncommittal about the Act of 5 November 1916 and related ceremonies. Efforts to include the clergy in newly created institutions of the Polish state were more successful. Two Catholic priests have joined the Temporary Council of State. A more important achievement was convincing Archbishop of Warsaw Aleksander Kakowski to take a seat in the Regency Council. It did not, however, mean obtaining approval of the Catholic Church for the policy of the Central states on Polish territories. Sympathies for Habsburg monarchy were merely symbolic, as the resolution of Polish case was dictated by the German Reich.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 297-318
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczno-niepodległościowe akcenty w działalności ormiańskokatolickiego arcybiskupa lwowskiego Józefa Teodorowicza w latach 1901–1918
Political and sovereignty oriented aspects of activity of Armenian Catholic Archbishop of L’viv, Józef Teodorowicz in 1901–1918
Autorzy:
Fiktus, Paweł
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23944627.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Ormianie
Józef Teodorowicz
Lwów
Opis:
Artykuł omawia polityczne akcenty o dążeniu niepodległościowym w bogatej twórczości Józefa Teodorowicza, arcybiskupa lwowskiego obrządku ormiańskokatolickiego. Zagadnienia te przedstawiono dla okresu od 1901 do 1918 r., czyli od objęcia przez Teodorowicza rządów arcybiskupich we Lwowie do odzyskania przez Polskę niepodległości. W tym okresie Teodorowicz prowadził ożywioną działalność jako publicysta polityczny. Był też posłem i wybitnym mówcą w galicyjskim Sejmie Krajowym we Lwowie oraz w parlamencie austiackim – w Izbie Panów w Wiedniu. W artykule ukazano poglądy Teodorowicza na takie zagadnienia, jak organizacja wyborów. Uważał on, że powinny być w nich zaangażowane liczne grupy społeczne, co w efekcie miało rozwijać ich świadomość polityczną. Analizie poddano publiczną działalność Teodorowicza w pracach IX i X kadencji Sejmu Krajowego we Lwowie, gdzie był członkiem komisji szkolnej. Szczególną uwagę poświecono jego aktywności w Izbie Panów w Wiedniu. Wygłosił w niej dwie ważne mowy, w których skrytykował polityki Niemiec i Austro-Węgier wobec Polaków i ich aspiracji niepodległościowych. Argumentując przytoczył szereg aktów lojalności kierowanych przez Polaków wobec władz niemieckich i austro-węgierskich, z drugiej zaś strony niespełnione deklaracje tych władz składane Polakom. Teodorowicz komentował aktualne wydarzenia polityczne, w tym memoriał zawierający propozycję nowego podziału ziem polskich między zaborców, czy też postanowienia zawarte w akcie 5 listopada 1916 r. wydanym przez cesarzy Niemiec i Austro-Węgier w sprawie polskiej. Krytyka władz zaborczych oraz publiczne upominanie się o należyte miejsce dla Polski na mapie politycznej Europy wywołały krytyczną reakcję ze strony polityków austriackich. Wystąpienia Teodorowicza w parlamencie austriackim zapowiadały jego dalszą karierę polityczną, już w odrodzonej Polsce. I rzeczywiście, ten arcybiskup lwowski był posłem aktywnie zaangażowanym w prace nad Konstytucją Rzeczypospolitej. Wkrótce działalność ta została jednak przerwana na skutek polecenia papieża Piusa XI. Z tego powodu Teodorowicz zaprzestał dalszej działalności parlamentarnej.
The article discusses political, sovereignty oriented aspects of rich body of work of Józef Teodorowicz, Archbishop of L’viv of Armenian Catholic rite. Those aspects were presented for the period of 1901–1918, so from Teodorowicz taking over the archbishopric of L’viv until restoration of Poland’s sovereignty. Over that period, Teodorowicz has maintained a high level of activity as political commentator. He was also a member of Parliament and a distinguished orator in Galician National Sejm in L’viv and in Austrian Parliament – in the House of Lords in Vienna. The article presents Teodorowicz’s views on such matters as organization of elections. He believed, that elections should involve broad groups of the public, which, as a result, was to stimulate development of their political awareness. The analysis encompasses Teodorowicz’s public activity in scope of works of IX and X term of National Sejm in L’viv, where he was a member of Schooling Committee. Particular attention was paid to his activity in the House of Lords in Vienna. He delivered two important addresses, in which he criticized German and Austro-Hungarian policy with respect to Poles and their sovereignty aspirations. In his argumentation, he quoted a number of acts of loyalty, demonstrated by Poles with respect to German and Austro-Hungarian authorities, and on the other hand, unfulfilled declarations of those authorities and promises made to Poles. Teodorowicz commented on current political events, including a memorial proposing a new division of Polish lands between the partitioning powers, or provisions included in the Act of 5 November 1916 on Poland, issued by Emperors of Germany and Austria. Criticism of partitioning powers and publicly made demands for Poland’s rightful place on the map of Europe have resulted in critical reactions from Austrian politicians. Teodorowicz’s addresses in Austrian parliament have heralded his further political career in revived Poland. And indeed, the Archbishop of L’viv was actively involved in the works on Constitution of Poland. Soon, however, that activity was discontinued due to an instruction from Pope Pious XI. For the same reason, Teodorowicz has entirely abandoned any further parliamentary activity.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 282-296
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Wincentego à Paulo na ziemiach polskich w XIX wieku
Activity of the Company of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul in Polish lands in the 19th century
Autorzy:
Puszka, Alicja
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/23954194.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Siostry Miłosierdzia
Wincenty a Paulo
Kościół katolicki
żeńskie zgromadzenia zakonne
Opis:
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo zostało założone we Francji w 1633 r. przez przyszłych świętych, ks. Wincentego a Paulo i Ludwikę de Marillac. Najważniejszym zadaniem nowego zakonu była praca na rzecz ubogich i chorych. Siostry pomagały chorym, rannym dzieciom, sierotom, opuszczonym osobom starszym i niepełnosprawnym. W 1652 roku Siostry Miłosierdzia rozpoczęły działalność w Rzeczypospolitej Polskiej, sprowadzone przez Marię Gonzagę, żonę króla Jana Kazimierza. Królowa założyła fundację dla Sióstr Miłosierdzia przy ulicy Tamka w Warszawie, gdzie w 1658 r. siostry ustanowiły siedzibę domu generalnego. Przy Instytucie św. Kazimierza Jagiellończyka utworzono szpital i sierociniec dla dziewcząt. Działalność Sióstr stopniowo się rozwijała. Pod koniec XVIII w. prowadziły 34 szpitale, często powiązane z innymi dziełami charytatywnymi (szkoły, domy dziecka, w tym dla małych dzieci, przytułki, domy dla dziewcząt, internaty, przytułki, noclegownie dla bezdomnych, kawiarnie). Rozbiory Rzeczypospolitej oraz wojny napoleońskie przyniosły represje. Prowincję Sióstr Miłosierdzia podzielono na trzy części, z których pierwszą była prowincja macierzysta warszawska. W 1783 r. utworzono województwo małopolskie obejmujące obszar zaboru austriackiego z siedzibą we Lwowie. W 1859 r. dom generalny przeniesiono do Krakowa i zmieniono jego nazwę na „województwo krakowskie”. Początki prowincji litewskiej, z jej domem centralnym w Wilnie, sięgają lat 1797–1800. Po okresie represji został zamknięty w 1867 r. przez władze carskie. Trzecią prowincją, powstałą w 1850 r. na bazie prowincji warszawskiej, była prowincja poznańska z domem generalnym w Poznaniu. W 1863 r. siedzibę centrali tej prowincji przeniesiono do Chełmna nad Wisłą i odtąd nosi ona nazwę prowincji chełmińskiej. W 1914 r. Siostry Miłosierdzia prowadziły łącznie 115 szpitali (60 w województwie warszawskim, 37 w województwie krakowskim i 18 w województwie chełmińskim) oraz kilka innych instytucji charytatywnych i instytucje edukacyjne. Działalność Sióstr Miłosierdzia była niezwykle ważna w czasach niewoli narodowej.
The Company of the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul was created in France in 1633 by the future saints, Father Vincent de Paul and Louise de Marillac. The major task of the new order was to work for the good of the poor and the sick. The sisters helped sick people, wounded children, orphans, abandoned old people and the disabled. In 1652, the Daughters of Charity commenced activity in the Republic of Poland, having been brought by Marie Gonzaga, wife to King John Casimir. The queen established a foundation for the Daughters of Charity in Tamka Street in Warsaw, where in 1658 the sisters set up the seat of the general house. A hospital and an orphanage for girls were also established at the St. Casimir Jagiellon Institute. The Sisters’ activity was gradually developing. At the end of the 18th century they ran 34 hospitals, frequently connected with other charitable works (schools, orphanages, including for little children, almshouses, houses for fallen girls, boarding houses, workhouses, night shelters for the homeless, beaneries). The partitions of the Republic of Poland and the Napoleonic Wars brought about repressions and the province of the Daughters of Charity was divided into three, the first being the Warsaw mother province. In 1783 the Lesser Poland province was established which comprised the area of the Austrian partition with the seat in L’viv. In 1859 the general house was moved to Cracow and its name was changed to “Cracow province”. The beginnings of the Lithuanian province, with its central house in Vilnius, date back to 1797–1800. After a period of repressions, it was eventually closed down in 1867 by tsarist authorities. The third province, established in 1850 based on Warsaw province, was the Poznań province with its general house in Poznań. In 1863 the central house of that province was moved to Chełmno on the Vistula river and since then it has been called the Chełmno province. Assuming, that the outbreak of World War I marks the end of the 19th century, in 1914 the Daughters of Charity ran a total of 115 hospitals (60 in Warsaw province, 37 in Cracow province and 18 in Chełmno province) and several other charitable and educational institutions. The activity of the Daughters of Charity was extremely important in the times of national bondage.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 214-234
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies