Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "związki baru" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Treatment of AMD from Old Smolník Mine by Aluminium and Barium Compounds
Oczyszczanie AMD (kwaśnych odcieków z kopalń) z kopalni Old Smolník przez związki glinu i baru
Autorzy:
Spaldon, T.
Hancul'ak, J.
Sestinova, O.
Findorakova, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/319137.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
Tematy:
woda kopalniana
strącanie
usuwanie siarczanów
związki baru
AMD
mine water
precipitation
sulphate removal
barium compounds
Opis:
The formation and treatment of acid mine drainage is the biggest environmental problem relating to mining and processing activities in the worldwide. Various methods are used for the sulphates and heavy metals removal from acid mine drainage, but any of them is universal. The main aim of the paper is the interpretation of chemical methods for the metals and sulphates removal from acid mine drainage sample. The chemical method is based on the sulphates precipitation by polyaluminium chloride and calcium hydrate and barium. In Slovakia, there are some localities with existing AMD generation conditions. The most critical values were observed in the abandoned deposit Smolnik. [1] For this study acid mine drainage from the abandoned and flooded deposit of Smolník located in Slovak Republic was sampled.
Powstawanie i oczyszczanie kwaśnego drenażu kopalnianego jest największym problemem środowiskowym związanym z wydobyciem i przetwarzaniem kopalnin na całym świecie. Do usuwania siarczanów i metali ciężkich z odwadniania kopalń stosuje się różne metody, ale każda z nich jest uniwersalna. Głównym celem artykułu jest analiza chemicznych metod usuwania metali i siarczanów z próbki drenażu kwaśnego. Metoda chemiczna oparta jest na wytrącaniu siarczanów przez chlorek glinu i wodorotlenek wapnia i bar. Na Słowacji jest kilka miejscowości z istniejącymi warunkami powstawania kwaśnego drenażu kopalnianego (AMD). Najwyższe wartości zaobserwowano w opuszczonym złożu Smolnik. [1] Do badania wybrano próbkę kwaśnego odcieku z opuszczonego i zatopionego złoża Smolník w Republice Słowackiej.
Źródło:
Inżynieria Mineralna; 2018, R. 19, nr 1, 1; 137-140
1640-4920
Pojawia się w:
Inżynieria Mineralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barium Use for Sulphates Removal at Various pH Values
Wykorzystanie baru do usuwania siarczanów przy różnym pH
Autorzy:
Spaldon, T.
Hancul'ak, J.
Sestinova, O.
Findorakova, L.
Fedorova, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/318750.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
Tematy:
woda kopalniana
osady
usuwanie siarczanów
związki baru
mine water
precipitation
sulphate removal
barium compounds
Opis:
Sulphates occur in waters mainly as a simple anion (SO)42-. In waters with high sulphate concentration also ion associate anions with some cation occurrence is possible. Together with bicarbonates and chlorides they form a major part of anions in natural waters. In common groundwaters and surface waters sulphate content ranges in tens to hundreds of milligrams/liter. Particularly rich in sulphates are some mineral waters. The article describes options of desulphurisation of real mine water. After the stage of aluminium compound using in previous research we examined using of barium compounds, namely BaCO3 and Ba(OH)2. After application of these compounds on an artificial model solution we focused on the real mine water from a flooded mine Smolník. The tests were conducted at various values pH, at 12, 8, 4.5 with pre-treated real water and at pH 3.9 with untreated real water. From the results it can be concluded that there was high efficiency of desulphurisation at all levels of pH. In terms of the selection of a particular compound barium hydroxide Ba(OH)2 was confirmed as the best.
Siarczany występują w wodach głównie jako anion (SO)42-. W wodach o wysokim stężeniu siarczanów możliwe jest również występowanie anionowych wiązań jonowych z pewną liczbą kationów. Wraz z wodorowęglanami i chlorkami stanowią one znaczną część anionów w wodach. W wodach gruntowych i wodach powierzchniowych zawartość siarczanów wynosi od dziesiątek do setek miligramów na litr. Szczególnie bogate w siarczany są niektóre wody mineralne. W artykule przedstawiono opcje odsiarczania wody kopalnianej. Zbadano możliwości wykorzystania związków baru, mianowicie BaCO3 i Ba (OH)2. Przeprowadzono badania na próbkach wzorcowych i próbkach rzeczywistych - wodzie kopalnianej z zatopionej kopalni Smolník. Testy prowadzono przy różnych wartościach pH = 12; 8; 4,5 za pomocą wody o pH naturalnym i przy pH 3,9. Na podstawie wyników można stwierdzić, że na wszystkich poziomach pH uzyskano wysoką skuteczność odsiarczania. Najlepsze wyniki uzyskano dla wodorotlenek baru Ba (OH)2.
Źródło:
Inżynieria Mineralna; 2017, R. 18, nr 1, 1; 65-69
1640-4920
Pojawia się w:
Inżynieria Mineralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bar i jego związki rozpuszczalne – metoda oznaczania
Barium and its soluble compounds – a determination method
Autorzy:
Surgiewicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138219.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bar
rozpuszczalne związki baru
metoda analityczna
narażenie zawodowe
barium
barium soluble compounds
analytical method
occupational exposure
Opis:
Metoda polega na pobraniu baru i jego związków na filtr membranowy, wymyciu z filtra baru i jego związków rozpuszczalnych gorącą wodą dejonizowaną i oznaczeniu baru w roztworze przygotowanym do analizy meto-dą absorpcyjnej spektrometrii atomowej w płomieniu podtlenek azotu-acetylen. Oznaczalność metody wynosi 0,03 mg/m3.
This method is based on stopping barium and its soluble compounds on a membrane filter, extracting soluble compounds with hot water and preparing the solution for analysis in diluted nitric acid. Barium and its soluble compounds in the solution are determined as barium with flame atomic absorption spectrometry. The detection limit of determined barium for this method is 0.03 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 1 (67); 29-34
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ceramic nanomaterials based on the barium and titanium compounds, prepared by the sol - gel method, for elecrotechnical applications
Nanomateriały ceramiczne na bazie związków tytanu i baru przygotowane za pomocą metody zol-żel do zastosowań w elektrotechnice
Autorzy:
Kogut, K.
Zboromirska-Wnukiewicz, B.
Kasprzyk, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/352906.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
związki tytanu
związki baru
zanurzanie
przenikalność elektryczna
zol-żel
barium titanate
dip coating
electric permittivity
sol-gel
spin coating
Opis:
This paper describes the sol - gel method barium and titanium compounds materials obtaining, which their physicochemical parameters could be competitive with the materials obtained by classic methods. Additionally dielectric thin layers was obtained with the use of spin and dip coaters. Based on selected precursor elements which form appropriate crystal net, the capacitance construction was created. Dielectric in this contraction was a barium titanate with high electrical permittivity and small grain size. The optimal dry, calcinations and sintering temperature of the dielectric with base was determined. On that capacitor the microscopic analysis with the use of scanning electron microscope (SEM) was carried out. The thickness of the dielectric layer and electrical parameters use by impedance analyzer Solatron SI 1260 was carried out. The capacitance, dielectric loss and electrical permittivity was carried out, cooperative influence of the frequency and temperature on the measurements was determined. The best results had a samples sintered in the 1000°C. The electrical permittivity for measurements in few Hertz for the samples with the base of nickel and BaTiO3 layer coated by spin and dip coaters, in the room temperature and measurements for few Hertz, amount to 4700. The electrical capacity for low frequency was about 3,2ź10-8F.
W pracy przedstawiono metode zol – żel otrzymywania materiałów na bazie związków tytanu i baru, których właściwości fizykochemiczne mogą być konkurencyjne dla materiałów uzyskiwanych metodami klasycznymi. Dodatkowo wykorzystując urządzenia typu spin i dip coater uzyskano cienkie warstwy dielektryczne. Na podstawie wytypowanych prekursorów pierwiastków tworzących odpowiednia sieć krystaliczna, wykonano układ pojemnosciowy, w którym dielektryk stanowił tytanian baru o wysokiej wartości przenikalności elektrycznej i niewielkich rozmiarach ziaren. Wyznaczono optymalna temperature suszenia, kalcynacji i wypalania dielektryku wraz z podłożem. Na przygotowanym elemencie stanowiącym rodzaj kondensatora wykonano analize mikroskopowa za pomocą elektronowego mikroskopu skaningowego oraz przeprowadzono pomiary grubości nałożonych warstw jak i pomiary właściwości elektrycznych wykorzystując analizator impedancji Solatron SI 1260. Wyznaczono pojemność elektryczną, współczynnik strat dielektrycznych, przenikalność elektryczną materiału, określając jednocześnie wpływ częstotliwości i temperatury na wyniki pomiaru. Stwierdzono, że najlepszymi wynikami charakteryzowały się próbki wypalane w temperaturze 1000 C. Wartość przenikalności przy częstotliwości pojedynczych herców dla próbek o podłożu ze stali kwasoodpornej z cienką warstwą BaTiO3 wypalanych w 1000 C, przy temperaturze pomiarowej 40-50 C, wynosiła ok. 300 zaś w podwyższonych temperaturach pomiaru przenikalność osiągała wartość rzędu 14000. Dla próbek gdzie podłoże stanowił nikiel a warstwa BaTiO3 nakładana była za pomocą metod spin coatingu i powolnego zanurzania, już w temperaturze pokojowej przy pojedynczych hercach zmierzona wartość przenikalności elektrycznej osiągała wartości rzędu 4700. Pojemność elektryczna przy pomiarze dla niskich częstotliwości osiągała wartości rzędu 3,2x10-8F.
Źródło:
Archives of Metallurgy and Materials; 2011, 56, 4; 1057-1057
1733-3490
Pojawia się w:
Archives of Metallurgy and Materials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bar i jego związki rozpuszczalne. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Barium and its soluble compounds. Documentation
Autorzy:
Sapota, A.
Skrzypińska-Gawrysiak, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138544.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bar
rozpuszczalne związki baru
układ sercowo-naczyniowy
najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
barium
barium soluble compounds
cardiovascular system
MAC value
Opis:
Bar jest srebrzystobiałym metalem alkalicznym reaktywnym chemicznie, który występuje w stanie naturalnym w skorupie ziemskiej. Do rozpuszczalnych związków baru należą głównie jego sole – chlorek, azotan, octan i węglan. Sole baru są klasyfikowane jako związki szkodliwe. Bar i jego związki mają powszechne zastosowanie przemysłowe (m.in. w przemyśle chemicznym, szklarskim, ceramicznym i elektrotechnicznym), są także stosowane jako topniki w elektrodach spawalniczych. Narażenie zawodowe na bar i jego związki rozpuszczalne (w postaci pyłów i dymów) występuje głównie w przemyśle stalowym, szklarskim, metalurgicznym i wydobywczym. Minimalna doustna dawka letalna dla człowieka wynosi około 10 mg/kg dla chlorku baru i około 60 mg/kg dla węglanu baru. Węglan baru w dawce 20 mg/kg powoduje już osłabienie mięśni, parestezje i porażenia wiotkie. Związkami najczęściej powodującymi ostre zatrucia są: węglan, chlorek, azotan i octan baru. W klinicznym obrazie zatrucia związkami baru zwykle występują ostre zaburzenia żołądkowo-jelitowe, osłabienie odruchów głębokich i zmniejszenie napięcia mięśniowego oraz osłabienie siły mięśniowej i postępujące porażenie mięśni. Śmierć zwykle następuje w wyniku zatrzymania oddechu (porażenia mięśni oddechowych) i krążenia. Objawom tym towarzyszy zmniejszenie stężenia potasu w surowicy i częstoskurcz komorowy, który przechodzi w migotanie komór. W wyniku ostrego zatrucia związkami baru wystąpić może także ostra niewydolność nerek, rabdomioliza, dysfagia i nadciśnienie tętnicze. Wartość NDS baru i jego związków rozpuszczalnych została przyjęta przez Komisję, która wnioskowała o jej wprowadzenie do wykazu wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.
Barium is a metallic, alkaline, chemically reactive element found in soil. Its salts – chloride, nitrate, acetate and carbonate – belong to soluble barium compounds. Barium salts are classified as harmful compounds. Barium and its compounds have broad industrial application (e.g. in chemical, glass-making, ceramic and electrotechnical industries); they are also used as fluxes in welding electrodes. Occupational exposure to barium and its soluble compounds (dust, smoke) takes place mainly in steel, glass-making, metallurgical and mining industries. The minimal oral, lethal dose for a human is about 10 mg/kg for barium chloride and about 60 mg/kg for barium carbonate. Barium carbonate in a dose of 20 mg/kg causes muscular weakness, paraesthesia and flaccid paralysis. Barium: carbonate, chloride, nitrate and acetate are compounds most frequently causing acute intoxication. Acute gastrointestinal disorders, weakening of deep reflex and decreased muscle tone as well as reduction of muscle strength and flaccid paralysis are usually observed in the clinical picture of barium compound intoxication. Death is usually the result of respiratory arrest (respiratory muscles paralysis) and circulatory arrest. These symptoms are accompanied by a decrease in the concentration of serum potassium and ventricular tachycardia which then transform into ventricular fibrillation. Acute renal failure, rhabdomyolysis, dysphagia and arterial hypertension may also result from acute intoxication with barium compounds. DL50 values for soluble barium compounds are within the range of 118 – 800 mg/kg. Barium compounds demonstrate weak irritating action and no allergy reaction. The subchronic and chronic investigations carried out on different animal species have mainly demonstrated a decrease in body mass and the mass of some organs, and a renal defect which intensified depending on the applied doses. Barium and its soluble compounds do not demonstrate mutagenic, genotoxic or carcinogenic activity. There is no sufficient evidence on the effect of barium and its compounds on reproduction. Barium and its soluble compounds have a toxic effect on the cardiovascular system causing mainly hypertension and arrhythmia. Such effects have been observed both in humans and in animals. Furthermore, on the basis of the results of chronic experiments on animals, kidneys have been demonstrated to be the critical organ. To calculate MAC values, the results of Zschiesche et al. (1992) were accepted. The concentration of 4.4 mg Ba/m3 was assumed for the NOAEL value. The following uncertainty factors were accepted in calculating the MAC value: A=2, individual sensitivity differences, B=2, resulting from short- to long-term investigations, C=2, a modifying coefficient associated with the lack of data concerning absorption efficiency in the respiratory tract. Thus, the calculated MAC value is 0.55 mg/m3. On the basis of the presented calculations we suggest the concentration of 0.5 mg Ba/m3 to be accepted as the MAC value for barium and its soluble compounds. The suggested MAC value should protect workers against any effects of the systemic action of barium and it should protect against changes in the cardiovascular system. The MAC value, which has been valid so far in Poland is also 0.5 mg/m3 but it concerns barium and all its inorganic compounds. There are no grounds for accepting STEL values for barium. Due to the lack of data, the determination of BEI values is not suggested, either.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 1 (47); 39-64
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania nad hydrofobizacją murów ceglanych
Autorzy:
Domasłowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538749.pdf
Data publikacji:
1961
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
hydrofobowość cegieł
hydrofobizacja murów
związki krzemoorganiczne
fluorokrzemiany
szkło wodne
wodorotlenki wapnia i baru
żywice sztuczne
woski
mydła
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1961, 3-4; 32-41
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies