Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zrzeczenie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Zrzeczenie się urzędu papieskiego – dopuszczalny wariant czy instytucja?
    Renunciation of the Petrine Office – a feasible solution or a principle?
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554300.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    papież
    zrzeczenie się urzędu papieskiego
    pope
    Renunciation of the Petrine Office
    Opis:
    On 11 February 2013, Pope Benedict XVI announced, quite unexpectedly, that he decided to vacate the Holy See after his eight-year-papacy. The Pope’s decision soon became a fact, evoking manifold reactions within the Church and inspiring theological and canonical reflection. Numerous questions has been raised about the sense of the Pope’s resignation and its repercussions. In fact, a phenomenon of such importance and its tremendous overtone have to become a subject of an analysis directed at the present Church and the future as well. Therefore, we ask, at this point, about certain theological aspects of the resignation of the Pope from the office and about its consequences. We recognize the Pope’s decision to be legitimate and decent – the matter is indisputable. However, a question may be raised, namely, whether accepting this fact is enough for correct interpretation of this event and for speculation whether in future the Pope’s deed should become a standard. Is it right to introduce “an institution” of pope emeritus in the Church. We agree with cardinal Walter Brandmüller, who stated that: “The resignation of the pope is possible, and it has been done. But it is to be hoped that it may never happen again”.
    Źródło:
    Sympozjum; 2016, 2(31); 185-202
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oświadczenie o zrzeczeniu się odwołania od decyzji administracyjnej — wymogi formalne. Wybrane zagadnienia
    Autorzy:
    GACEK, PAWEŁ
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804773.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-26
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    podanie
    wymogi formalne podania
    odwołanie
    zrzeczenie się odwołania
    decyzja administracyjna
    ostateczność i prawomocność decyzji administracyjnej
    Opis:
    Niniejszy artykuł został w całości poświęcony problematyce wymogów formalnych oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania. Kwestionowanie rozstrzygnięć organów władzy publicznej jest charakterystycznym elementem porządku prawnego w demokratycznym państwie prawnym. Środkiem umożliwiającym taką weryfikację jest odwołanie. W niektórych jednak przypadkach decyzja jest zgodna z wolą strony, której dotyczy. Instrumentem służącym przyspieszeniu osiągnięcia celu, jakim jest wykonanie decyzji, jest prawo do zrzeczenia się odwołania. Zrzeczenie się odwołania przez stronę może skutkować tym, że decyzja stanie się ostateczna oraz prawomocna. W artykule omówiono konstrukcję prawną zawartą w art. 127a ustawy z 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego i zwrócono uwagę na wymogi formalne oświadczenia o zrzeczeniu się odwołania, ponieważ tylko prawidłowe oświadczenie o zrzeczeniu się odwołania może być prawnie skuteczne.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2019, 133(1); 74-93
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zawieszenie, umorzenie oraz zrzeczenie w procesie małżeńskim w kontekście procesowej reformy papieża Franciszka z 2015 roku
    Autorzy:
    Rozkrut, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554783.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    bishop
    reconciliation
    change
    litigation reform
    dismissal
    suspension
    waiver
    biskup
    pojednanie
    przekształcenie
    reforma procesowa
    umorzenie
    zawieszenie
    zrzeczenie
    Opis:
    Church litigation, especially the canonical process concerning the adjudication of nullity of marriage ends, in most cases, with a judgement. This also is true for the canonical process, which is an ordinary litigation process, documentary process, and the new form of the canonical process, i.e. a shortened marital process before a bishop. The Code legislator foresees other forms for finishing the canonical process, as well. The following are among the above mentioned methods: suspension of an instance, temporary suspension of an instance, dismissal of an instance, and waiver of an instance. The suspension of the case instruction, namely, the legal proceedings and complementation of the collected material, in order to obtain the super rato dispensation, is a special case in the marital process. Furthermore, there is also a possibility to change the ordinary litigation process into a “consistory”. It should also be indicated, especially from the practical point of view, that the present canonical marital process should be well prepared, just because it is intended to be finished in a relatively short period of time. In particular, at this point a great practical importance must be given to the pre-trial examination (conducted by a priest) proposed by the Pope Francis’s litigation reform, that should be conducted in the new parish or diocese structures that were prepared for the believers, who live in separation or are divorced, and who question the validity of their marriage or believe that it is void. The above new structures could also be used as a venue for possible attempts to reconcile the spouses, of course, if it is still possible in practice. The Pope Francis’s 2015 marriage litigation reform is dynamic to such extent that it also needs to be referred, when discussing suspension, dismissal and waiver that, perhaps, are not commonly seen in the practice of the church courts. However, legal situations that are applied in a correct manner should be presented.
    Proces kościelny, w szczególności kanoniczny proces dotyczący orzeczenia nieważności małżeństwa, najczęściej kończy się wydaniem wyroku. Dotyczy to również kanonicznego procesu małżeńskiego, czyli zwykłego procesu spornego, procesu dokumentalnego oraz nowej formy kanonicznego procesu małżeńskiego, tj. procesu małżeńskiego skróconego przed biskupem. Prawodawca kodeksowy przewiduje także inne formy zakończenia procesu kanonicznego. Do wspomnianych sposobów należą: zawieszenie instancji, tymczasowe zawieszenie instancji, umorzenie instancji oraz zrzeczenie się instancji. Szczególnym przypadkiem w procesie małżeńskim jest zawieszenie instrukcji sprawy, czyli postępowania procesowego, oraz uzupełnienie zgromadzonego materiału celem otrzymania dyspensy super rato; ponadto istnieje także możliwość przekształcenia zwykłego procesu spornego w „proces biskupi”. Należałoby również podkreślić, przede wszystkim z praktycznego punktu widzenia, że współczesny kanoniczny proces małżeński, właśnie dlatego, że ma się zakończyć stosunkowo szybko, powinien być dobrze przygotowany. W szczególności dużego praktycznego znaczenia nabiera tutaj zaproponowane przez reformę procesową papieża Franciszka badanie przedprocesowe (duszpasterskie), które powinno odbywać się w nowych strukturach parafialnych lub diecezjalnych, a stworzonych dla wiernych będących w separacji lub rozwiedzionych, podających w wątpliwość ważność ich małżeństwa lub przekonanych o jego nieważności. Powyższe nowe struktury mogłyby posłużyć także jako miejsce, w którym można by podjąć ewentualne próby pogodzenia małżonków, naturalnie o ile jest to jeszcze praktycznie możliwe. Reforma procesu małżeńskiego papieża Franciszka z roku 2015 jest na tyle dynamiczna, że należy ją odnieść również do zawieszenia, umorzenia oraz zrzeczenia instancji, które być może niecodziennie spotyka się w praktyce sądów Kościoła; winny być jednak przedstawione sytuacje prawne poprawnie stosowane w praktyce sądowej.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2017, 13
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cywilnoprawne skutki zrzeczenia się dóbr przez zakonnika w polskim prawie cywilnym. Zarys problemu
    Civil law effects of renunciation of property by a monk under Polish civil law. An outline of the problem
    Autorzy:
    Rakoczy, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887335.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-18
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    zakonnik
    prawo kanoniczne
    zrzeczenie się dóbr
    profesja zakonna
    prawo cywilne
    monk
    canon law
    renunciation of property
    monastic profession
    civil law
    Opis:
    W dotychczasowym piśmiennictwie nie podejmowano prób zbadania profesji wieczystej ubóstwa przez pryzmat prawa cywilnego. Nie ulega jednak żadnej wątpliwości, iż ignorowanie kwestii skutków profesji ubóstwa na gruncie prawa cywilnego nie odpowiadałoby powadze tej instytucji prawa kanonicznego. Prawodawca kościelny wyraźnie – choć „w miarę możliwości” – zobowiązał profesa i zapewne (w domyśle) także i instytut zakonny do tego, aby wieczysta profesja ubóstwa wywoływała zamierzone skutki także w prawie cywilnym. Zgodnie z logiką prawa kanonicznego za optymalne należałoby więc uznać rozwiązanie, które zapewniałoby, że zrzeczenie się przez zakonnika dóbr w konsekwencji ślubów ubóstwa wywoła skutki również w polskim prawie cywilnym. Jednak wobec braku w prawie polskim instytucji analogicznej do kanonicznego zrzeczenia się dóbr pozostaje poszukiwanie instytucji zbliżonych, które (choćby częściowo) pozwolą uzyskać skutek zamierzony przez prawodawcę kościelnego i nie ma wątpliwości, że najbardziej użyteczna dla osiągnięcia tego celu może się okazać umowa darowizny. W dobie powszechnego uczestniczenia przez kościelne osoby prawne, a także księży i osoby zakonne, w stosunkach prawnych, omawiany problem nabiera zresztą istotnego znaczenia praktycznego. Kontynuowanie dotyczących tego analiz jest więc w pełni uzasadnione i konieczne. Pozostaje mieć nadzieję, że zwrócenie w niniejszym opracowaniu uwagi na podstawowe elementy tytułowej problematyki będzie pomocne we właściwym wyznaczeniu kierunków dalszych badań.
    Until now, no attempts have been made in the literature to examine profession of poverty in the light of civil law. However, there is no doubt that ignoring the civil law effects of vows of poverty does not correspond to the importance of this institution. The Church legislator clearly obliged – albeit “as far as possible” – professed monks and possibly also (implicitly) religious institutes to ensure that perpetual vows of poverty have the intended effects also under civil law. Therefore, in accordance with the logic of canon law, it would be optimal if the renounciation of goods by a monk as a consequence of profession has effects also under Polish civil law. However, as Polish law does not have an institution corresponding to the canonical renunciation of goods, it remains to seek comparable institutions which would (even partially) produce the effect intended by the Church legislator, and the most useful instrument to achieve this objective can undoubtedly be a gift deed. In an era of wide participation of ecclesiastical legal persons as well as priests and religious persons in legal relations, this problem has in any case become of great practical importance. It is therefore fully justified and necessary to continue research in this direction, and it is hoped that the essential problems delineated in the present paper will help provide avenues for further explorations.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2021, 24; 171-184
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka zrzeczenia się praw autorskich w ustawodawstwie polskim
    Autorzy:
    Pałasz, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788318.pdf
    Data publikacji:
    2018-04-16
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    prawo autorskie
    zrzeczenie
    utwór
    domena publiczna
    autorskie prawa osobiste
    autorskie prawa majątkowe
    copyrights
    waiver
    renunciation
    work
    public domain
    personal copyrights
    economic copyrights
    Opis:
    Obrót prawny dobrami niematerialnymi w postaci praw autorskich jest powszechną praktyką w obecnych czasach. Dzięki umowom o korzystanie z praw autorskich oraz o przeniesienie praw autorskich twórca ma możliwość swobodnego dysponowania swoimi utworami, a co za tym idzie niejednokrotnie czerpania korzyści majątkowych. Z uwagi na przyjęty w ustawodawstwie polskim dualizm praw autorskich, w przypadku śmierci twórcy autorskie prawa osobiste nie wygasają, natomiast prawa autorskie majątkowe co do zasady po 70 latach przechodzą do domeny publicznej. Należy zadać sobie jednak pytanie, czy w obecnym stanie prawnym istnieje możliwość rozporządzenia swoimi uprawnieniami autorskimi w postaci zrzeczenia się ich jeszcze za życia. Przedmiotem niniejszego artykułu jest zatem analiza problematyki dopuszczalności zrzeczenia się praw autorskich w ustawodawstwie polskim.
    Legal trade in intangible goods in the form of copyrights is common practice nowadays. Thanks to agreements on the use of copyrights and on the transfer of copyrights, the creator is able to freely dispose of his works and, therefore, to obtain economic benefits many times. Due to the duality of copyrights adopted in Polish legislation, in the event of the author’s death, the personal copyrights do not expire, while the economic copyrights are transferred to the public domain as a rule after 70 years. However, we should ask ourselves whether in the current legal situation it is possible to dispose of one’s copyright in the form of a renunciation of the copyright while one is still alive. The subject of this article is to analyse the problem of admissibility of renunciation of copyrights in Polish legislation.  
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2018, 4 (216); 89-108
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forfaiting by Waiver as an Alternative to Project Financing for the Realization of Public-Private Partnership Projects in Poland
    Forfaiting przez zrzeczenie jako alternatywa finansowania projektu w celu realizacji projektów partnerstwa publiczno- prywatnego w Polsce
    Autorzy:
    Schulders, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19944740.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    public-private partnership
    project financing
    forfaiting by waiver
    PPP barriers
    in Poland
    public procurement
    partnerstwo publiczno-prywatne
    forfaiting przez
    zrzeczenie
    bariery PPP w Polsce
    zamówienia publiczne
    Opis:
    Despite growing social infrastructure investment needs, public-private partnership (hereinafter: PPP) is not developing in accordance to expectations in Poland. Only 25% of initiated proceedings conclude in the realization of a contract – a significantly lower rate as compared to other European nations. While there are many potential explanations for the poor development of PPP in Poland, this article showcases the inefficiencies in the project financing model, as well as analyzes the applicability of forfaiting by waiver for Polish PPP projects. It outlines the necessary conditions as well as potential benefits to PPP development should the forfaiting by waiver model be applied comprehensively as a mode of financing for Polish PPP projects. Critical success factors in PPP will be addressed, as well as project risk division and factors influencing the project price.
    Pomimo rosnących potrzeb inwestycyjnych w infrastrukturę społeczną, partnerstwo publicznoprywatne (dalej: PPP) nie rozwija się zgodnie z oczekiwaniami w Polsce. Tylko 25% wszczętych postępowań kończy się na realizacji umowy – znacznie niższa stawka w porównaniu do innych krajów europejskich. Chociaż istnieje wiele potencjalnych czynników słabego rozwoju PPP w Polsce, w tym artykule pokazano nieefektywności w modelu finansowania projektu, a także przeanalizowano możliwość zastosowania forfaitingu przez zrzeczenie w Polsce. Artykuł określa niezbędne warunki, a także potencjalne korzyści dla rozwoju PPP jeśli model forfaitingu poprzez zrzeczenie zostanie zastosowany kompleksowo jako sposób finansowania polskich projektów PPP. Omówione zostaną krytyczne czynniki sukcesu w PPP, a także podział ryzyka projektu i czynniki wpływające na cenę projektu.
    Źródło:
    Studia i Materiały; 2020, 2(33); 80-87
    1733-9758
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania w Kodeksie postępowania administracyjnego w świetle Konstytucji RP
    Autorzy:
    Passon, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617386.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    waiver
    rescind
    decision
    amendment
    administrative procedure code
    polish constitution
    a right to a fair trial
    zrzeczenie
    decyzja
    odwołanie
    nowelizacja k.p.a.
    publiczne prawo podmiotowe
    konstytucja
    prawo do sądu
    Opis:
    The article is about recent amendment to the Administrative Procedure Code. Recent changes allowed parties to waive the possibility to rescind the decision. The aim of the regulation was to make the proceedings faster and cheaper. As good as it sounds, amendment seems questionable, especially when it comes to constitutional/administrative ,,public legal rights” (Polish construction) and basic human rights and freedoms such as a right to a fair trial (article 6 of European Convention on Human Rights). The legislator didn’t notice that the amendment may violate aforementioned right and that is why, in this article I will try to judge this amendment basing mainly on principles of Polish Constitution.
    Przedmiotem artykułu jest instytucja zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania od uzyskanej decyzji, która została wprowadzona do kodeksu postępowania administracyjnego w 2017 roku. Regulacja ta została wprowadzona ze względu na szybkość i ekonomię postępowania. Budzi ona jednak wątpliwości nie tylko z perspektywy dorobku administracyjno-prawnego i wypracowanej przezeń swoistej koncepcji publicznych praw podmiotowych, ale także z punktu widzenia podstawowych praw człowieka i obywatela, jakimi są prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji czy prawo do sądu. Konstytucyjny aspekt tego przepisu oraz jego wpływ na sferę praw i wolności jednostki nie został w pełni dostrzeżony przez ustawodawcę, ani – przynajmniej do tej pory – przez doktrynę, dlatego warto się zastanowić nad jego bliższą charakterystyką – z tego też względu, artykuł będzie obejmować próbę spojrzenia na wspomnianą instytucję właśnie z tej perspektywy.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2019, 22, 41
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Waiver of succession with effect on a minor: comments de lege ferenda
    Zrzeczenie się dziedziczenia wywierające skutki odnośnie małoletniego dziecka – uwagi de lege ferenda
    Autorzy:
    Partyk, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1359887.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    zrzeczenie się dziedziczenia
    małoletni zstępni zrzekającego się dziedziczenia
    zgoda sądu opiekuńczego
    dobro dziecka
    waiver of succession
    minor descendants of the person waiving succession
    consent of the guardianship court
    best interests of the child
    Opis:
    In the current legal status, an intestate heir may conclude a contract with the person from whom he/she is to succeed, to waive succession to that person. It has the effect of treating the waiving person as if he/she did not live to the opening of the succession. However, the same treatment is also given to descendants of the person waiving succession, even though they are not parties to the contract. The issue of the need to obtain consent from a guardianship court to the waiver of succession, the effects of which also extend to minor children of the one who has waived the succession, has not been regulated. However, the de lege lata prevailing opinion is that such a consent is not required. Still, given that the effects of the waiver of succession covering a minor child are identical to the effects of rejecting the succession on behalf of a minor child (in both cases considered as not having lived to the opening of the succession), it seems appropriate to introduce into the legal system an obligation to obtain the consent of the guardianship court also to conclude a contract of waiving succession if its effects are extended to minors of the waiving person. The reason for this is the protection of the best interests of the child, who as a result of a contract of waiving succession entered into by his/her parent may, in some cases, be even totally deprived of any rights under the inheritance law which would be applicable to him/her if the waiver of succession were not concluded.
    W obecnym stanie prawnym spadkobierca ustawowy może zawrzeć ze spadkodawcą umowę o zrzeczeniu się dziedziczenia. Jej skutkiem jest traktowanie zrzekającego się dziedziczenia tak, jakby nie dożył on otwarcia spadku. Jednakże tak samo traktowani są również zstępni zrzekającego się dziedziczenia, mimo że nie są oni stronami umowy. Problematyka potrzeby uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego na zrzeczenie się dziedziczenia, którego skutki rozciągają się również na małoletnie dzieci zrzekającego się, nie została unormowana. Dominuje jednak zapatrywanie, iż de lege lata zezwolenie takie nie jest wymagane. Biorąc pod uwagę fakt, że skutki zrzeczenia się dziedziczenia rozciągającego się na małoletnie dziecko są identyczne jak skutki odrzucenia spadku imieniem małoletniego dziecka (w obu przypadkach uważa się je za niedożywające otwarcia spadku), wydaje się celowym wprowadzenie do systemu prawnego obowiązku uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego również na zawarcie umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia, jeżeli jej skutki obejmą małoletnie dzieci zrzekającego się. Przemawia za tym nadto wzgląd na ochronę dobra dziecka, które wobec zawarcia umowy zrzeczenia się dziedziczenia przez jego rodzica, może w niektórych przypadkach zostać nawet całkowicie pozbawione wszelkich uprawnień na gruncie prawa spadkowego, które by mu przysługiwały, gdyby umowa zrzeczenia się dziedziczenia nie została zawarta.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 3; 247-266
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ zrzeczenia się mandatu przez wójta na sferę stosunku pracy jego zastępcy
    The impact of the resignation of the mandate by the commune administrator on the sphere of the employment relationship of his deputy
    Autorzy:
    Gurdek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056759.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    zrzeczenie się mandatu wójta
    odwołanie zastępcy wójta
    oświadczenie majątkowe
    wygaśnięcie mandatu wójta
    resignation from the mandate of the mayor
    dismissal of the deputy mayor
    declaration
    of assets
    expiry of the mandate of the mayor
    Opis:
    Z uwagi na szczególną relację, jaka zachodzi pomiędzy wójtem a jego zastępcą, warto zastanowić się nad zagadnieniem dotyczącym tego, jaki wpływ na sferę stosunku pracy zastępcy wójta wywiera zrzeczenie się mandatu przez wójta dokonane przed upływem kadencji. Takie zrzeczenie, zgodnie z art. 492 § 1 pkt 3 kodeksu wyborczego, skutkuje wygaśnięciem mandatu wójta, a to z kolei, w myśl art. 28e ustawy o samorządzie gminnym, jest równoznaczne z odwołaniem jego zastępcy. Problem jednak w tym, że to rozwiązanie wywołuje rozliczne wątpliwości i pytania: Jakie skutki wywołuje takie odwołanie w sferze stosunku pracy zastępcy wójta? Czym różni się ono od tradycyjnego odwołania dokonywanego przez samego wójta? Z jaką chwilą następuje odwołanie zastępcy, a z jaką rozwiązanie jego stosunku pracy? Jaki wpływ na sferę jego stosunku pracy ma niezłożenie w ustawowo zakreślonym terminie tzw. końcowego oświadczenia majątkowego? Autorka w niniejszym opracowaniu dokonuje wnikliwej analizy tytułowego zagadnienia badawczego, próbując odpowiedzieć na wszelkie rodzące się na tym tle pytania i wątpliwości
    Due to the special relationship that takes place between the commune head and his deputy, it is worth considering the issue of the impact of the resignation of the mandate by the commune head on the sphere of the employment relationship of the deputy commune head before the end of the term of office. Such a waiver, in accordance with Art. 492 § 1 point 3 of the Electoral Code results in the expiry of the mandate of the commune head, and this in turn, pursuant to Art. 28e of the Act on Municipal Self-Government, is tantamount to dismissal of his deputy. The problem, however, is that this solution raises numerous doubts and questions about: What are the effects of such a dismissal in the sphere of the employment relationship of the deputy mayor? How is it different from the traditional appeal made by the mayor himself? With what moment is the deputy dismissed and with what termination of his employment relationship? What is the impact of the failure to submit the so-called the final asset declaration? In this study, the author carries out a thorough analysis of the title research issue, trying to answer all the questions and doubts that arise in this context.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, specjalny I, XXI; 287-316
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyłączenie od dziedziczenia a krąg osób uprawnionych do spadkobrania
    Exclusion from Succession and the Persons Entitled to Succession
    Autorzy:
    Trzewik, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807557.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    od dziedziczenia
    odrzucenie spadku
    zrzeczenie sie˛ dziedziczenia
    testament negatywny
    niezgodność dziedziczenia
    wyłączenie małżonka
    wyłączenie od dziedziczenia
    exclusion from succession
    unworthiness of succession
    exclusion of the spouse
    from succession
    rejection of inheritance
    disclaimer of succession
    negative testament
    Opis:
    The issue of deprivation of the right to inheritance (i.e. excluding an heir from succession) is extremely complex. Due to its legal effects taking place in every case of exclusion from succession and their impact on the circle of the persons who are entitled to an inheritance, the issue has both theoretical and practical significance. Acts of law, regulated by the Civil Code, which result in an exclusion from succession include: a judicial decision that recognises an heir as unworthy (Art. 928 para 2 of the Code), or a decision that excludes the testator’s spouse from succession (Art. 940), declaration by an heir rejecting an inheritance (Art. 1020) and an agreement between the testator and lawful heir disclaiming succession (Art. 1049 para 2). Only negative testament remains unregulated by the Code, being accounted for in a decree on inheritance law of 8 Oct 1946. Despite the lack of statutory regulation, the admissibility of such a testament is unquestioned. Exclusion from succession can occur either by way of a judicial decision or as a result of a legal act by the testator, inheritor or both. In both of these cases occurs legal fiction, according to which the excluded subject is treated as if he or she had not lived to the opening of the inheritance, thus disabling them from gaining any benefit from the inheritance and in consequence altering the circle of persons entitled to a particular inheritance.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2009, 19, 1; 123-145
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania w ogólnym postępowaniu administracyjnym w przypadku wielości stron – glosa do wyroku naczelnego sądu administracyjnego z dnia 6 listopada 2020 r., II OSK 2674/20
    Effectiveness of Waiver of the Right to Appeal in General Administrative Proceedings With Multiple Parties ‒ Gloss to the Judgment of the Supreme Administrative Court of 6 November 2020, II OSK 2674/20
    Autorzy:
    Kosicki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3158359.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-19
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    zrzeczenie się prawa do wniesienie odwołania
    ostateczność i prawomocność decyzji
    decyzja administracyjna
    strona postępowania
    postępowanie administracyjne jurysdykcyjne
    waiver of the right of appeal
    finality and validity of a decision
    administrative
    decision
    party to proceedings
    general administrative proceedings
    Opis:
    Glosowany wyrok poświęcony został problemowi skuteczności złożonego oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania w ogólnym postępowaniu administracyjnym w przypadku, gdy w postępowaniu tym występuje więcej niż jedna strona. Naczelny Sąd Administracyjny trafnie wywiódł, że o skuteczności powyższego oświadczenia można mówić dopiero wtedy, gdy złożą je wszystkie strony. Dopiero wówczas aktualizuje się skutek w postaci uzyskania przez decyzję przymiotu ostateczności i prawomocności. W komentowanym wyroku zwrócono uwagę, że w przypadku pominięcia jednej ze stron postępowania, a następnie wniesienia przez nią odwołania z powołaniem się na przysługujący jej interes prawny, wcześniej złożone oświadczenia przez stronę faktycznie uczestniczącą w postępowaniu administracyjnym nie jest skuteczne i nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Glosa skupia się wyłącznie na wskazanej instytucji procesowej, stąd też pominięto w niej rozważania dotyczące zastosowanych przepisów materialnoprawnych.
    : The judgment under review addressed to the problem of the effectiveness of a declaration of waiver of the right of appeal in general administrative proceedings which involve more than one party. The Supreme Administrative Court justly concluded that the above statement can only be deemed effective when it is made by all parties. It is only then that the effect materialises of the decision becoming final and legally binding. In the judgment in question, it was noted that if one of the parties to the proceedings is omitted and subsequently appeals while invoking its legal interest, the statements previously made by the party actually participating in the administrative proceedings are not effective and have no legal effect. The gloss focuses exclusively on the designated procedural institution, hence it omits consideration of the substantive law provisions applied.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2023, 2(XXIII); 283-293
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    INSTYTUCJA ZRZECZENIA SIĘ PRAWA ODWOŁANIA W OGÓLNYM POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM (ART. 127A K.P.A.)
    THE INSTYTUTION OF THE WAIVER OF THE RIGHT TO APPEAL IN GENERAL ADMINISTRATIVE PROCEEDINGS (ART. 127A K.P.A.)
    Autorzy:
    Śladkowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443915.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    odwołanie,
    prawo do wniesienia odwołania,
    zrzeczenie się odwołania,
    termin do wniesienia odwołania,
    dopuszczalność odwołania oświadczenia o zrzeczeniu się prawa odwołania
    appeal,
    right to appeal,
    waiver of appeal,
    time limit for appeal,
    admissibility of appeal of a waiver of the right to appeal
    Opis:
    Artykuł przedstawia prawo do odwołania od decyzji administracyjnej, które jest stosunkowo nową instytucją, wprowadzoną do Kodeksu postępowania administracyjnego z dniem 1 czerwca 2017 r. W artykule omówiono przesłanki, które decydują o uznaniu zrzeczenia się odwołania za skuteczne, skutki prawne zrzeczenia się odwołania, a także najistotniejsze problemy dotyczące stosowania tejże instytucji. Lapidarny sposób uregulowania tej instytucji w k.p.a. rodzi bowiem wiele niejasności i wywołuje rozbieżności zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W końcowej części artykułu zawarto ogólne wnioski dotyczące opisywanej instytucji.
    The article presents the right to appeal against an administrative decision, which is a relatively new institution, introduced to the Code of Administrative Procedure on June 1, 2017. The article discusses the conditions that determine the recognition of a waiver of an appeal as effective, the legal consequences of the waiver of an appeal, as well as the most important problems regarding the use of this institution. Concise way to regulate this institution in the Code of Administrative Procedure for it raises a lot of ambiguities and causes discrepancies in both doctrine and administrative court rulings. The final part of the article contains general conclusions about the described institution.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 2, XX; 219-235
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GLOSA DO WYROKU WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W OLSZTYNIE Z DNIA 14 GRUDNIA 2017 R., SYGN. AKT: II SA/OL 973/17 (ART. 127A K.P.A.)
    COMMENTARY JUDGMENT OF WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY IN OLSZTYN OF 14 DECEMBER 2017, NR REF.: II SA/OL 973/17 (ARTICLE 127A K.P.A.)
    Autorzy:
    Majewski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443372.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    zrzeczenie się prawa do odwołania
    uprawnienia stron postępowania
    prawo podmiotowe w K.P.A.
    odwołanie a wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy
    waiver of the right to appeal
    rights of the parties of the proceedings
    subjective right in k.p.a.
    appeal and a request for reconsideration
    Opis:
    Sprawa zakończona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 14 grudnia 2017 r. dotyczy przede wszystkim stosowania art. 127a k.p.a., wprowadzonego z dniem 1 czerwca 2017 r. do k.p.a., który wprowadza nieznaną wcześniej administracyjnym przepisom proceduralnym instytucję zrzeczenia się prawa do odwołania. Autor dokonuje analizy tego rozwiązania prawnego, w tym wskazuje terminy do dokonania czynności oraz formę, w jakiej strona postępowania może skorzystać z tej instytucji.
    The case, concluded with the judgment of the Wojewódzki Sąd Aministracyjny in Olsztyn of 14 December 2017, concerns primarily the application of art. 127a k.p.a., introduced 1 June 2017 to k.p.a., which introduces the previously unknown administrative procedural rules, the institution of waiving the right of appeal. The author analyzes this legal solution, including the dates of the action and the form in which the parties of the proceedings may use this institution.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 2, XVIII; 315-325
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zrzeczenie się obywatelstwa polskiego w kontekście konstytucyjnego obowiązku solidarności z innymi
    Polish Citizenship Waiving and Constitutional Duty of Solidarity
    Autorzy:
    Kowalski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38887932.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    obywatelstwo
    zrzeczenie się obywatelstwa
    solidaryzm społeczny/solidarność społeczna
    obowiązki obywatela
    zasady konstytucyjne
    wolności i prawa podstawowe
    głowa państwa
    kolizja interesów
    interes indywidualny i wspólny
    citizenship
    waiving of citizenship
    social solidarity
    citizen's duties
    constitutional rules
    fundamental freedoms and rights
    the head of state
    clash of interests
    particularistic and common interests
    Opis:
    The mutuality of rights and duties of individual and state, resulting from citizenship, is strengthened by constitutional rule of social solidarity which forms one of the bases of Polish political system. Loss of citizenship entails consequences for individual as well as the state, a citizen of which he is. Therefore, waiving of Polish citizenship depends on both the citizen's decision and President's assent, that is supreme representative of state who represents the state in both foreign and domestic relations. The reason why President assents to waiving of citizenship is that the rule of social solidarity says about the relation between the individual and the society and consequently the state which is formed by the society. If citizenship and social solidarity mean definite bonds between the individual and the state – a citizen of which he is – the President, as the supreme representative (the head of state) should assent to break the bonds. There is not complete freedom of President's assent, though. This is so because making the decision, the President should take into account constitutional regulations concerning both the human freedom (his constitutional right to decide about his own life) and social solidarity (constitutional duties resulting from living in a society). Taking the above into consideration, the President ought to make a decision based on conflicted interests carefully balanced (on the one hand particularistic interest of individual and public interest on the other hand).
    Źródło:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2006, 2, 1; 115-128
    1896-6365
    Pojawia się w:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykonalność porozumień arbitrażowych – wzajemne oddziaływanie rozdziałów 4 oraz 5 nigeryjskiej ustawy o arbitrażu i postępowaniu rozjemczym z 2004 roku
    Autorzy:
    Mbadugha, Joseph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083111.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    arbitraż
    wykonalność porozumień arbitrażowych
    podejmowanie kroków w postepowaniu
    zawieszenie postępowania
    niezależność sędziowska
    władza sądownicza
    zrzeczenie się prawa do rozstrzygania
    rozdziały 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postę-powaniu Rozjemczym
    Arbitration
    Enforceability of arbitration agreements
    taking steps in proceedings
    stay of proceedings
    judicial discretion
    judicial power
    waiver of the right to arbitrate
    sections 4 and 5 of Arbitration and Conciliation Act
    Opis:
    Niniejszy artykuł przedstawia kwestię wykonalności porozumień arbitrażowych – wzajemnego oddziaływania rozdziałów 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postępowaniu Rozjemczym z 2004 roku (ACA). Autor omawia następujące zagadnienia: czy w przypadku unikalnych i odmiennych, ale pokrewnych przepisów rozdziałów 4 i 5 ACA dotyczących tych samych zagadnień są one w sprzeczności, mogą być stosowane alternatywnie bądź równocześnie, czy też jeden przepis wypiera drugi lub jest niemożliwy do zastosowania; czy rozdział 4 ACA oznacza ograniczenie lub kontrolę władzy sądowniczej powierzonej sądom przez Konstytucję, czy też związku z tym dzielenie przez sądy władzy sądowniczej z trybunałami arbitrażowymi jest nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji Nigerii z 1999 roku; oraz kroki proceduralne w celu wdrożenia rozdziału 5 ACA.Stosując metodę badań doktrynalnych dotyczących źródeł pierwotnych, autor wyciąga wniosek, że rozdział 5 ACA wypiera rozdział 4; rozdział 4 nie jest alternatywny w stosunku do rozdziału 5; rozdziały 4(1) i (2) ACA, uszczuplając lub ograniczając władzę sądowniczą sądów, pozostają w sprzeczności z rozdziałami 6(1) oraz 6(6) Konstytucji Federalnej Republiki Nigerii z 1999 roku (z późniejszymi zmianami), a zatem są nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji z 1999 roku i nie mogą mieć zastosowania; że nigeryjskie sądy nie uznają aktów prawnych, które mają na celu ograniczyć, uszczuplić lub regulować i skasować władzę sadowniczą przyznaną przez Konstytucję lub stanowią o dzieleniu władzy sądowni-czej z jakimikolwiek ciałami innymi niż sądy, którym Konstytucja przyznała tę władzę.
    This article presents the enforceability of arbitration agreements – the interplay between sections 4 and 5 of Nigeria’s Arbitration and Conciliation Act, 2004 (ACA). The following issues are discussed: whether given the unique and distinct but related provisions of sections 4 and 5 of ACA dealing with the same subject matter, they are in conflict, could be applied in the alternative or simultaneously or whether one supersedes the other or is inapplicable; whether section 4 of ACA amounts to limiting or controlling the constitutionally vested judicial powers of the courts or the courts sharing their judicial powers with arbitral tribunals and is therefore null and void by reason ofsections 1(1)(3) of the Nigeria’s 1999 Constitution; and the procedural steps for enforcement under section 5 of ACA. Using the doctrinal research method vis-a-vis primary sources the author concludes that section 5 of ACA supersedes its section 4; section 4 is not an alternative to section 5; sections 4(1) and (2) of the ACA by whittling or limiting judicial powers of the courts are inconsistent with sections 6(1) and 6(6) (a) of the 1999 Constitution of the Federal Republic of Nigeria (as amended) and thus are null by reason of section 1(1) (3) of the same 1999 Constitution and in consequence inapplicable; that Nigerian courts disregard any statute that seeks to limit or whittle or regulate and obliterate the judicial powers conferred on them by the Constitution or that has provided for sharing of their judicial powers with any other body other than the courts in which it is invested by the Constitution.      
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 4; 121-135
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies