Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zroznicowanie wewnatrzgatunkowe" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Body size and diversity exemplified by three trilobite clades
Zaleznosc miedzy maksymalna wielkoscia ciala a zroznicowaniem gatunkowym na przykladzie trzech grup trylobitow
Autorzy:
Trammer, J
Kaim, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21530.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
wymieranie gatunkow
masa ciala
skamienialosci
trylobity
paleontologia
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
Opis:
Cope's rule concerns only the radiation phase of a clade, overlooking the phase of the clade decline; thus it is incomplete. Changes of body size during the entire evolutionary history of a clade are exemplified here by three trilobite groups - Ptychopariina, Asaphina and Phacopida. Increasing diversity of the clade is associated with increase in maximum body size during the radiation phase, and decreasing diversity is generally associated with a decrease in maximum body size. Two basic patterns of the maximum body size changes are observed during the decline of the clade. The first one is characterized by a high correlation between diversity and the maximum body size, and indicative of species attrition that is nonselective with respect to the body size. The second one is characterized by a weak correlation between diversity and maximum body size, and typical of selective species attrition in relation to size.
Ewolucyjna historia wymarłej grupy składa się przynajmniej z dwu faz: z fazy radiacji - gdy liczba gatunków się zwiększa, oraz fazy redukcji - kiedy liczba gatunków spada. W fazie radiacji, zgodnie z regułą Cope'a, wraz z rosnącą liczbą gatunków, rośnie też na drodze kladogenetycznej dyfuzji (Gould 1988; McKinney 1990a, b) maksymalna wielkość ciała w grupie (Fig. 2-7), tzn. pojawiają się gatunki obejmujące osobniki o coraz to większych rozmiarach ciała. Natomiast w fazie redukcji zachodzi odwrotny proces: zmniejszającej się liczbie gatunków towarzyszy równoczesny spadek maksymalnej wielkości ciała w grupie (Fig. 2-7). Silna korelacja między liczbą gatunków a maksymalną wielkością ciała w czasie redukcji grupy (Fig. 3, 5) wskazuje, że powodujące redukcję wymieranie odbywało się bez selekcji na wielkość. Słaba korelacja między obiema wielkościami (Fig. 7) jest natomiast przejawem istnienia doboru zależnego od rozmiarów ciała w czasie wymierania.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 1; 1-12
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The multituberculate Catopsalis from the early Paleocene of the Crazy Mountains Basin in Montana
Autorzy:
Buckley, G A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20079.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
zeby trzonowe
Montana
skamienialosci
Taeniolabididae
wieloguzkowce
paleobiologia
Catapsalis waddleae
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
paleogen
Opis:
A new species of the taeniolabidid multituberculate Catopsalis is described from the Simpson Quarry fauna of the Puercan age Bear Formation of the Crazy Mountains Basin, south-central Montana. The molars retain a conservative cusp formula, yet are distinct from those of other early members of the genus in their extremely large size, which is approximately the same as that of C. calgariensis from the late Torrejonian to early Tiffanian. The combination of apomorphic and plesiomorphic features in the new species indicates a greater degree of complexity in the evolution of the genus than previously recognized.
W oparciu o trzy zęby trzonowe z wczesnopaleoceńskiej (Puercan NALMA, PU2/3) formacji Bear z basenu Crazy Mountains płd. części centralnej Montany opisano nowy gatunek Catopsalis waddleae sp. n. wieloguzkowca z rodziny Taeniolabididae Granger & Simpson 1929. Catopsalis jest rodzajem definiowanym przez cechy plezjomorficzne, wskutek czego jego monofiletyzm jest niepewny i często poddawany w wątpliwość. Jako gatunek C. waddleae sp. n. odróżnia się od innych zaliczanych do rodzaju Catopsalis swoistą kombinacją cech plezjomorficznych zębów z ich dużymi rozmiarami, które to rozmiary uznano za nową cechę gatunku. Zęby C. waddleae sp. n. osiągają w już puerkanie wielkość charkterystyczną dla młodszego stratygraficznie paleoceńskiego (późny Torrejonian po wczesny Tiffanian) gatunku C. calgariensis, świadcząc o większym niż sądzono wcześniej zróżnicowaniu wewnątrz rodzaju Catopsalis.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 389-398
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roznicowanie wewnatrzgatunkowe szczepow Candida albicans [Robin, 1853] Berkhout, 1923 z inwazji wieloogniskowych - parametry ich identycznosci lub podobienstwa
Interspecies differentiation of Candida albicans [Robin, 1853] Berkhout, 1923 strains from multifocal invasions - their identity or similarity parameters
Autorzy:
Modrzewska, B.
Kurnatowska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838774.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
zakazenia grzybicze
wieloogniskowosc
grzyby
Candida albicans
szczepy
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
cechy fenotypowe
cechy biochemiczne
identycznosc
podobienstwo
Źródło:
Annals of Parasitology; 2010, 56, 3; 253-268
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siphuncular structure in Ordovician endocerid cephalopods
Budowa syfona ordowickich endoceratydow
Autorzy:
Mutvei, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22465.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Anthoceras vaginatum
Nautilus
muszle
Dideroceras wahlenbergi
zroznicowanie wewnatrzgatunkowe
Spirula
ordowik
Suecoceras barrandei
paleontologia
endoceratydy
mieczaki
fosfatyzacja
morfologia zwierzat
Opis:
Exceptionally well-preserved shells of the endocerids Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820), and Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) from phosphatized Early and Middle Ordovician limestones of Northern Estonia were studied by means of SEM. The septal neck in these endocerids is composed of three, structurally different, aragonite layers: outer spherulitic-prismatic, nacreous, and inner prismatic. The connecting ring is a continuation of the spherulitic-prismatic layer of the septal neck. Its inner surface was probably covered by a thin glycoprotein (conchiolin) sheet. Structural differentiations in the spherulitic-prismatic layer of the connecting ring, such as a layering and 'eyelet', reported by previous writers, were not observed. These differentiations probably result from diagenesis. The siphuncular structure in endocerids agrees in detail with that in Recent Spirula and Nautilus. The conical endosiphuncular deposits (endocones) of endocerids show extensive intraspecific variation. Morphological and structural differences in these deposits should therefore be used with caution in generic and specific diagnoses.
Fosfatyzacja jest wyjątkowo korzystnym stanem zachowania w przypadku aragonitowo- organicznych muszli mięczaków, umożliwiającym zachowanie wielu pierwotnych elementów. Ordowickie endoceratydy Dideroceras wahlenbergi (Foord, 1887), Anthoceras vaginatum (Schlotheim, 1820) i Suecoceras barrandei (Dewitz, 1880) ze sfosfatyzowanych wapieni północnej Estonii posłużyły do szczegółowych badań w SEM struktur syfonalnych i porównania ich ze współczesnymi głowonogami z rodzajów Nautilus i Spirula. Lejek syfonalny u tych endoceratydów jest zbudowany z trzech różnych warstw aragonitowych: zewnętrznej warstwy sferolityczno-pryzmatycznej, środkowej perłowej i wewnętrznej pryzmatycznej. Rurka syfonalna łącząca poszczególne lejki jest przedłużeniem sferolityczno-pryzmatycznej warstwy lejka. Jej wewnętrzna powierzchnia była prawdopodobnie pokryta cienką, glikoproteinową (konchiolinową) w yściółką. Nie zaobserwowano cech, opisywanych wcześniej: warstwowania ani zgęstnień ("eyelets'') w obrębie sferolityczno-pryzmatycznej warstwy rurki syfonalnej. Struktury te należy prawdopodobnie uznać za artefakty powstałe w wyniku diagenezy. Ogólny plan budowy syfona endoceratydów jest podobny do planu budowy spiruli i łodzika. Stożkowate złogi endosyfonalne (endokony) wykazują u endoceratydów znaczne wewnątrzgatunkowe zróżnicowanie, dlatego też ich wartość diagnostyczna na poziomie rodzajowym i gatunkowym jest ograniczona.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 375-390
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies