Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zrosty otrzewnowe" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Ostra niedrożność przewodu pokarmowego. Ocena zapadalności na podstawie analizy materiału własnego
Acute intestinal obstruction. Incidence estimation based on own material analysis
Autorzy:
Kostecki, Jacek
Zaniewski, Maciej
Hadasik, Dawid
Smyła, Zbigniew
Majewski, Eugeniusz
Korzeniowski, Tomasz
Piekorz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034684.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
niedrożność przewodu pokarmowego
rak jelita grubego
zrosty otrzewnowe
intestinal obstruction
colorectal cancer
abdominal adhesions
Opis:
BACKGROUND Intestinal obstruction is cured in surgery department. Despite endoscopy, which is fast developing alternative method, classical surgery is still basic and most effective way of treatment. Except obstruction, mainly caused by cancer, incarcerated hernia and adhesions are the other main reasons of ileus. Abdominal adhesions develop mainly as an effect of previous operations. The aim of this study was to compare frequency of each type of ileus in two similar periods. MATERIAL AND METHODS Retrospective analysis was performed on 318 patients operated in two periods: 1980–1983 and 2006–2009 in Department of Surgery of District Specialist Hospital in Tychy. RESULTS Ileus caused by incancerated hernia and abdominal adhesions was found in 210 cases (66.1%). Obstruction was reason of 108 cases (33.9%). The most frequent reason of strangulation ileus was incancerated hernia (53.6%). The main reason of obstructive ileus was cancer (93%). There were significant differences between analised two periods. There were more cases of ileus in period 2006–2009 comparing to years 1980–1983 (200 vs 118). We observed significant more abdominal adhesions (67 vs 30) and obstructions as an eff ect of cancer (76 vs 25). There were no significant differences in frequency of incancerated hernias. CONCLUSIONS It’s urgent and still great problem to find effective way of preventing abdominal adhesions. Such big increase of colorectal cancer in advanced stage cannot be explained by longer mean length of live. Physician’s more effective training in oncology is urgent necessity. More effective diagnostic and prophylactic programs should be introduced.
WSTĘP Niedrożność mechaniczna przewodu pokarmowego jest chorobą leczoną w oddziałach chirurgii. Pomimo szybkiego rozwoju alternatywnych endoskopowych metod leczenia, klasyczna chirurgia jest nadal podstawowym i najskuteczniejszym sposobem postępowania w przypadku niedrożności. Poza zatkaniem, którego najczęstszą przyczyną są nowotwory, innymi głównymi powodami niedrożności są uwięźnięta przepuklina lub zrosty jelitowe (powstające głównie jako wynik poprzednich laparotomii). Celem pracy było porównanie częstości występowania poszczególnych typów ostrej niedrożności przewodu pokarmowego w dwóch odległych od siebie jednakowych okresach czasu. MATERIAŁ I METODY W latach 1980–1983 oraz 2006–2009 na Oddziale Chirurgii Ogólnej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Tychach z powodu ostrej niedrożności jelit leczono operacyjnie 318 chorych. Dokonano retrospektywnej analizy historii chorób. WYNIKI Niedrożność z zadzierzgnięcia stwierdzono u 210 (66,1%), a z zatkania u 108 chorych (33,9%). U chorych z niedrożnością z zadzierzgnięcia dominowała niedrożność spowodowana uwięźnięciem przepukliny (53,6%). Główną przyczyną niedrożności z zatkania była zmiana nowotworowa (93%). Stwierdzono istotne różnice w częstości występowania ostrych niedrożności w obydwu okresach czasowych. Porównując lata 2006–2009 z okresem wcześniejszym stwierdzono istotny wzrost przypadków (200 vs 118) niedrożności. Analizując poszczególne typy niedrożności, poza znacząco większą liczbą niedrożności wywołanych nowotworami (76 vs 25), uwagę zwraca częstsze występowanie niedrożności spowodowanej przez zrosty jelitowe (67 vs 30). Nie zaobserwowano istotnych różnic w liczbie niedrożności wywołanych uwięźnięciem przepukliny. WNIOSKI Poszukiwanie skutecznego zapobiegania zrostom otrzewnowym pozostaje pilnym, nadal otwartym problemem. Znaczący wzrost liczby nowotworów jelita grubego nie może być tłumaczony starzeniem się społeczeństwa. Konieczne jest zwrócenie większej uwagi na szkolenie lekarzy w zakresie onkologii i wprowadzenie skutecznych programów diagnostycznych oraz profilaktycznych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 1-2; 20-24
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zrosty wewnątrzbrzuszne w ultrasonografii. Część II: Morfologia zmian
Intra-abdominal adhesions in ultrasound. Part II: The morphology of changes
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Starzyńska, Teresa
Kołaczyk, Katarzyna
Bojko, Stefania
Gałdyńska, Maria
Bernatowicz, Elżbieta
Walecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059302.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hepatic pseudotumour
intestinal obstruction
intraperitoneal adhesions
ultrasound
visceroperitoneal adhesions
guz rzekomy wątroby
niedrożność jelit
ultrasonografia
zrosty trzewno‑otrzewnowe
zrosty wewnątrzotrzewnowe
Opis:
Despite their frequent appearance, intra-abdominal adhesions are rarely the subject of clinical studies and academic discussions. For many years the operators have been trying to reduce such unfavourable consequences of interventions in the abdominal structures. The aim of this article is to present the possibilities of intra-abdominal adhesion diagnostics by means of ultrasound imaging based on authors’ own experience and information included in pertinent literature. The anatomy and examination technique of the abdominal wall were discussed in Part I of the article. In order to evaluate intraperitoneal adhesions, one should use a convex transducer with the frequency of 3.5–6 MHz. The article provides numerous examples of US images presenting intra-abdominal adhesions, particularly those which appeared after surgical procedures. The significance of determining their localisation and extensiveness prior to a planned surgical treatment is emphasized. Four types of morphological changes in the ultrasound caused by intra-abdominal adhesions are distinguished and described: visceroperitoneal adhesions, intraperitoneal adhesions, adhesive obstructions as well as adhesions between the liver and abdominal wall with a special form of such changes, i.e. hepatic pseudotumour. Its ultrasound features are as follows: 1. The lesion is localised below the scar in the abdominal wall after their incision. 2. The lesion is localised in the abdominal part of the liver segments III, IV and V. 3. With the US beam focus precisely set, the lack of fascia – peritoneum complex may be noticed. An uneven liver outline or its ventral displacement appears. 4. A hepatic adhesion-related pseudotumour usually has indistinct margins, especially the posterior one, and, gradually, from top to bottom, loses its hypoechogenic nature. 5. In a respiration test, this liver fragment does not present the sliding movement – a neoplastic tumour rarely shows such an effect. The immobility of the liver is a permanent symptom of subdiaphragmatic abscess which needs to be included in the differentiation process. 6. In case of doubts, the suspicious liver area may be examined without the consideration of the scar in the abdominal wall. In the differentiation of visceroperitoneal adhesions, firstly, one needs to exclude the peritoneum infiltration in the course of inflammation and neoplastic spreading, which may be very difficult in patients who have undergone a surgery. Pseudomyxoma peritonei constitutes a source of errors much more rarely.
Mimo częstego występowania zrosty wewnątrzbrzuszne rzadko są przedmiotem rozważań klinicznych i opracowań naukowych. Od wielu lat operatorzy starają się w różny sposób ograniczać takie niekorzystne następstwa interwencji w struktury wewnątrzbrzuszne. Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie możliwości ultrasonografii w diagnostyce zrostów wewnątrzbrzusznych w oparciu o własne doświadczenia i dane z piśmiennictwa. Anatomię i technikę badania ultrasonograficznego powłok brzusznych omówiono w I części pracy. Do oceny zrostów wewnątrzotrzewnowych należy wykorzystać głowicę konweksową o częstotliwości 3,5–6 MHz. W artykule zaprezentowano liczne przykłady obrazów ultrasonograficznych zrostów wewnątrzbrzusznych, szczególnie tych powstałych po operacjach, i podkreślono znaczenie określenia ich umiejscowienia i rozległości przed planowanym leczeniem chirurgicznym. Wyróżniono i opisano cztery rodzaje zmian morfologicznych w ultrasonografii spowodowanych przez zrosty wewnątrzbrzuszne: zrosty trzewno-otrzewnowe, zrosty wewnątrzotrzewnowe, niedrożność zrostową oraz zrosty wątroby z powłokami, ze szczególną postacią tych zmian, jaką jest guz rzekomy wątroby. Jego cechy sonograficzne przedstawiają się następująco: 1. Zmiana znajduje się pod blizną w powłokach po ich nacięciu. 2. Lokalizacja zmiany dotyczy brzusznej części segmentów III, IV i V wątroby. 3. Przy dokładnym ustawieniu ogniska wiązki ultradźwiękowej daje się wykazać brak kompleksu powięź – otrzewna, w tym miejscu pojawia się nierówny zarys powierzchni wątroby lub jej dobrzuszne podciągnięcie. 4. Guz rzekomy wątroby zrostopochodny ma zwykle zatarte zarysy, zwłaszcza tylną granicę, i stopniowo od góry do dołu traci swój charakter hipoechogeniczny. 5. W teście oddechowym ten odcinek wątroby nie wykazuje ruchu ślizgowego – guz nowotworowy rzadko powoduje taki efekt. Unieruchomienie wątroby jest stałym objawem w ropniu podprzeponowym, który również należy uwzględnić w różnicowaniu. 6. W przypadku niejasności podejrzaną okolicę wątroby można obrazować z pominięciem blizny w powłokach. W różnicowaniu zrostów trzewno-otrzewnowych należy w pierwszym rzędzie wykluczyć naciek otrzewnej w przebiegu jej zapalenia oraz rozsiew procesu nowotworowego drogą otrzewnej, co może być bardzo trudne u osób wcześniej operowanych. Zdecydowanie rzadziej przyczyną pomyłki jest śluzak rzekomy otrzewnej.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 52; 93-103
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies