Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zoonarracja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
She-Writes. Narrating Animality in Barbara Gowdy’s The White Bone
Ona-pisze. Zoonarracja w powieści Barbary Gowdy Biała kość
Она-пишет. Зооповествование в романе Белая кость Барбары Гоуди
Autorzy:
Szatanik, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009112.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
слоны
зооповествование
постколониальный роман
антропоморфизм
Барбара Гоуди
słonie
zoonarracja
powieść postkolonialna
antropomorfizm
Barbara Gowdy
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi interpretację powieści kanadyjskiej autorki Barbary Gowdy z 1998 roku zatytułowanej The White Bone (Biała kość). Akcja powieści toczy się w Kenii w latach 80. XX wieku – a więc w okresie największego w historii kraju „słoniobójstwa”. Jej bohaterami są właśnie słonie, poszukujące mitycznego Bezpiecznego Miejsca. Powieść Gowdy często klasyfikowana jest jako postkolonialna, bo narracja prowadzona jest na przekór dyskursowi kolonizacji. Jednocześnie stanowi ona próbę opowiedzenia doświadczenia słoni, narrator zaś staje się tu tłumaczem i łącznikiem między zwierzętami dwóch różnych gatunków. Wyobrażenia dotyczące tego, co zwierzę myśli i czuje zawsze odbywają się kosztem antropomorfizacji tego zwierzęcia. Przedstawiona tu analiza sugeruje jednak, że antropomorfizm nie musi pociągać za sobą antropocentryzmu, a może wskazywać drogę do empatii.
Статья предлагает интерпретацию романа Барбары Гоуди Белая кость (1998). Действие романа происходит в Кении в 1980-х гг., то есть в период крупнейшего в истории страны убийства слонов браконьерами. Герои романа – слоны, ищущие мифическое Безопасное место. Роман Гоуди часто классифицируется как постколониальный, потому что повествование ведется вразрез с колонизационным дискурсом. Одновременно, книга – попытка рассказать об опыте слонов, а сам рассказчик становится в этом случае как переводчиком, так и посредником между животными двух разных видов. Представление о том, что животное думает и чувствует, происходит за счет антропоморфизации этого животного. Однако анализ предполагает, что антропоморфизм не всегда означает антропоцентризм, и может указывать путь к эмпатии.
Źródło:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2020, 6; 241-251
2719-2687
2451-3849
Pojawia się w:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies