Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zespol ADHD" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Charakter zaburzeń językowych w ADHD
    Characteristics of language disorders in ADHD
    Autorzy:
    Szabelska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165638.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-18
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    ADHD
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    rozwój mowy
    system edukacyjny
    attention deficit hyperactivity disorder
    speech development
    educational system
    Opis:
    Literatura językoznawcza wciąż nie notuje wielu badań i analiz dotyczących nabywania mowy przez dzieci nadpobudliwe. Okazuje się jednak, że proces ten przebiega nieco inaczej w odniesieniu do opisywanych przez aktualne źródła norm. Celem niniejszego artykułu jest zatem ogólne nakreślenie charakterystyki tego procesu i podkreślenie potrzeby prowadzenia dalszych, szerszych badań, których wyniki pozwolą umiejscowić w klasyfikacjach logopedycznych zaburzenia mowy występujące w zespole hiperkinetycznym. Wyniki przeprowadzonych dotychczas badań językoznawczych, wraz z danymi z analiz psychologicznych i pedagogicznych, wskazują, że pochylenie się nad tą tematyką może stanowić przyczynek do zmian systemowych ułatwiających edukację uczniów z diagnozą ADHD. Zmiany wynikające z uwzględnienia możliwości językowych tych uczniów, mogłyby w dalszej perspektywie wpłynąć na polepszenie jakości ich życia społecznego i zawodowego.
    The linguistic literature still does not contain sufficient research and analysis on the acquisition of speech by hyperactive children. However, this process proves to be slightly different in relation to the standards described by the current sources. The aim of this article is therefore to outline the characteristics of this process and to emphasize the need for further, wider research, the results of which will allow to locate speech disorders occurring in hyperkinetic syndrome in speech therapy classifications. The results of the linguistic research carried out so far, combined with the data available from psychological and pedagogical analyzes, indicate that focusing on this subject may contribute to systemic changes that could facilitate the education of students diagnosed with ADHD. Taking into account the linguistic abilities of these students in their learning process could, in the longer term, improve the quality of their social and professional life.
    Źródło:
    Logopedia; 2022, 51, 1; 27-41
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dzieci w wieku przedszkolnym
    The diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children
    Autorzy:
    Orylska, Anna
    Jagielska, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944905.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD
    attention-deficit/hyperactivity disorder
    diagnosis
    neuropsychological profile
    preschool children
    adhd
    diagnostyka
    dzieci w wieku przedszkolnym
    profil neuropsychologiczny
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    The research shows that approximately 4.9% of preschool-aged children meet the criteria for ADHD. However, the diagnosis at this age is quite difficult because ADHD criteria describe symptoms of school-aged children. The diagnosis of ADHD in preschool is rarely investigated or described. However, an early diagnosis of ADHD and therapy can prevent short- and long-term consequences. The diagnostic difficulties at the preschool age are connected with the child’s dynamic development, acquired social, behavioural and cognitive capabilities. ADHD can be diagnosed in preschoolaged children on the basis of the child’s development and family interview, clinical interview including ADHD symptoms described on ICD-10 and DSM-IV-TR. An indispensable diagnostic step in ADHD is the differential diagnosis. The article emphasizes the importance of the tools which should be used during the diagnostic process. The Conners Early Childhood aids in the early identification of behavioural, social, and emotional problems for preschool children aged from 2 to 6. The CEC also assists in measuring whether or not the child is appropriately meeting major developmental milestones (Adaptive Skills, Communication, Motor Skills, Play, and Pre-Academic/Cognitive). The Behaviour Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P) is the tool for screening, assessing, and monitoring of a young child’s executive functioning and development (age from 2 to 5). The article tries to explain the difficulty of the diagnostic process in ADHD children at such a young age. Additionally, it presents some tools with which to diagnose and prescribe children at the preschool age.
    Choć rozpowszechnienie ADHD w populacji dzieci w wieku przedszkolnym wynosi około 4,9%, proces diagnostyczny w tym wieku jest trudny, gdyż kryteria diagnostyczne odzwierciedlają raczej obraz kliniczny zaburzenia w wieku szkolnym. Wciąż relatywnie mało prac poświęca się temu tematowi, mimo że wczesne rozpoznanie ADHD i interwencje terapeutyczne mogą zapobiec krótko- i długoterminowym następstwom tego zaburzenia. Trudności diagnostyczne w wieku przedszkolnym są związane z dynamicznym rozwojem dziecka, jego nabywanymi umiejętnościami społecznymi, behawioralnymi oraz poznawczymi. ADHD może być rozpoznane u dzieci w wieku przedszkolnym na podstawie szczegółowego wywiadu rozwojowego, rodzinnego, wywiadu klinicznego w kierunku objawów ADHD oraz wywiadu opartego na kryteriach diagnostycznych wg ICD-10 i DSM-IV-TR, dostosowanego do okresu rozwojowego. Niezbędnym krokiem diagnostycznym ADHD jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. W artykule podkreślono wagę narzędzi uzupełniających, m.in. kwestionariusza Conners Early Chilchood (CEC), przeznaczonego do wczesnej identyfikacji problemów w sferze behawioralnej, społecznej i emocjonalnej u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Miary CEC dotyczą 2 obszarów – zachowania oraz aspektów rozwojowych. Innym narzędziem jest Behavior Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P), przeznaczony do oceny funkcji wykonawczych u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Artykuł jest próbą wyjaśnienia trudności napotykanych w diagnozowaniu ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym oraz zwraca uwagę na złożoność procesu diagnostycznego z użyciem wybranych kwestionariuszy przeznaczonych do oceny małych dzieci.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 115-119
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnozowanie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z wykorzystaniem testu MOXO
    Diagnosing the Psychophysical Hyperactivity Syndrome with the Use of MOXO Test
    Autorzy:
    HETMAŃCZYK, HEWILIA
    KAWIAK, EWELINA
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/458066.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski
    Tematy:
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej
    diagnoza ADHD
    test MOXO
    psychophysical hyperactivity syndrome
    ADHD diagnosis
    MOXO test
    Opis:
    Niniejszy tekst stanowi próbę zebrania informacji na temat zespołu hiperkinetycznego, zna-nego szerzej jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej ADHD. Ujęto w nim podstawowe informacje dotyczące zaburzenia w kontekście wyjaśnień terminologicznych, objawów, a także etiologii występowania. Zaprezentowano możliwość wykorzystania w procesie diagnozy nowoczesnego narzędzia – testu MOXO, który w precyzyjny sposób określa funkcjonowanie badanej osoby z uwzględnieniem wskaźników takich, jak: uwaga, czas reakcji, impulsywność oraz nadruchliwość.
    The text below attempts to gather information on hyperkinetic syndrome, widely known as psychophysical hyperactivity disorder (ADHD). It contains the basic information concerning this disorder in the context of terminology clarifications, symptoms as well as etiology of occurrence. The possibility of using a modern tool in the diagnostic process – MOXO test, has been presented. The test accurately defines functioning of the examined person, taking into account such indicators as: attention, reaction time, impulsiveness and hyperactivity.
    Źródło:
    Edukacja-Technika-Informatyka; 2018, 9, 1; 237-242
    2080-9069
    Pojawia się w:
    Edukacja-Technika-Informatyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dymensjonalne podejście w diagnozie dysleksji
    Dimensional approach to dyslexia diagnosis
    Autorzy:
    Korendo, Marta Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098230.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    dysleksja
    diagnoza dymensjonalna
    ADHD
    zespół Aspergera
    współwystępowanie zaburzeń
    dyslexia
    dimensional diagnosis
    Asperger’s syndrome
    co-occurring disorders
    Opis:
    Obowiązujące w edukacji rozumienie dysleksji i jej diagnozy jest nieprzystające do aktualnej wiedzy neurobiologicznej i potrzeb osób dyslektycznych. Nie istnieją nowe narzędzia diagnostyczne, w używanych testach stosowane są rozwiązania z lat siedemdziesiątych. Neurobiologiczna wiedza o dysleksji pozwala widzieć ją w szerokim kontekście związków z neuronalną siecią językową oraz zauważać współistnienie problemów m.in. z przetwarzaniem czasu i ze sprawnością motoryczną. Tylko szerokie rozumienie dysleksji i widzenie jej powiązań z innymi zjawiskami, czyli diagnoza dymnensjonalna, pozwolą na skuteczne, wczesne wykrywanie problemu i zmianę podejścia terapeutycznego.
    The current educational understanding of dyslexia and its diagnosis is incompatible both with current neurobiological knowledge and the needs of people with dyslexia. There are no new diagnostic tools, and the ones still in use date back to the 1970s. Neurobiological knowledge about dyslexia allows us to consider its interplay with the broader context of the neural language network, as well as to note the co-existing problems with time processing and with motor skills. Only a broad understanding of dyslexia and accounting for its interrelations with other phenomena, i.e. a dimensional diagnosis, will bring about an effective, early detection of the problem and a change in the therapeutic approach.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2024, 811, 2; 26-34
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcjonowanie studentów z ADHD – różnice między mężczyznami i kobietami
    Functioning of Students with ADHD– Differences between Men and Women
    Autorzy:
    Bober-Płonka, Bogusława
    Kuleta-Krzyszkowiak, Małgorzata
    Wasilewska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040710.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski
    Tematy:
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej
    ADHD
    dorośli
    różnice międzypłciowe
    attention deficithy peractivity disorder
    adults
    gender differences
    Opis:
    Artykuł podejmuje zagadnienie występowania ADHD wśród dorosłych kobiet i mężczyzn. W celu wstępnego rozeznania na temat aktualności i wagi tego problemu u osób rozpoczynających dorosłe życie przeprowadzono badania pilotażowe. Przebadano 331 osób (204 kobiety i 127 mężczyzn) – studentów II roku różnych kierunków na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z przeprowadzonych analiz wynika, że blisko 1/4 (72) studentów obu płci (18% spośród kobiet i 28% w grupie mężczyzn) wykazuje objawy zaburzeń związane z ADHD, co znacznie utrudnia im funkcjonowanie we wszystkich sferach życia codziennego (nie tylko nauki) w porównaniu z osobami zdrowymi. Na tej podstawie można wnosić o potrzebie kontynuacji badań empirycznych nad ADHD u dorosłych i opracowania skutecznych form pomocy dotkniętym tym zaburzeniem studentom.
    The article focuses on the issue of occurrence of ADHD amongadult men and women. A pilotstudy involving persons entering adulthood has been conducted as means of preliminary assesmentof currency and severity of the problem. 331 individuals (204 women and 127 men) who were 2ndyear students enrolled in various courses at the Jagiellonian University have been surveyed. Analysis of the gathered data reveals that nearly 1/4 (72) of students of both genders (18% of womenand 28% of men) exhibits symptoms of disorders related to ADHD severe enough to negativelyimpact all aspects of their lives, not merely studying. These findings suggest a need for continuation of empirical studies on adult ADHD and consequent development of effective means of helping the affected students.
    Źródło:
    Edukacja-Technika-Informatyka; 2019, 10 Numer specjalny, 1; 11-20
    2080-9069
    Pojawia się w:
    Edukacja-Technika-Informatyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentow z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań
    Neurofeedback in the treatment of patients diagnosed with ADHD – a review of research
    Autorzy:
    Flisiak-Antonijczuk, Halina
    Adamowska, Sylwia
    Chładzińska-Kiejna, Sylwia
    Kalinowski, Roman
    Adamowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033300.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD
    EEG-biofeedback
    neurofeedback
    nonpharmacological interventions
    skuteczność leczenia attention-deficit/hyperactivity disorder
    treatment efficacy
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    adhd
    eeg-biofeedback
    leczenie
    pozafarmakologiczne
    skuteczność leczenia
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a chronic disorder of multifactorial aetiology, usually recognized in childhood but also occur in adulthood. Diagnostics of ADHD is complex and requires a comprehensive approach considering interview and observations from different sources. In patients with ADHD more frequently co-occur antisocial behaviour, addiction to alcohol and drugs, depression, and increased risk of suicide. Treatment of ADHD requires a comprehensive approach that involves the use of psychoeducation, behavioural therapy and pharmacotherapy. Standard pharmacological treatment and psychological therapy are often insufficient. The drugs increase the risk of side effects and their use is limited due to the limitations of the reimbursement. The most serious adverse effects include the possibility of psychostimulant drugs addiction, inhibition of growth, insomnia, lack of appetite, dysphoria, anticholinergic symptoms and extrapyramidal symptoms. Studies of children with ADHDhave demonstrated characteristic abnormalities in EEG in specific locations of the brain. Neurofeedback, a type of behavioural therapy, is one of the non-standard treatment for ADHD. The essence of neurofeedback is modelling behaviour through effects on the bioelectric activity of the brain. In comparison with pharmacotherapy it is a relatively cheap method – even if the costs are not reimbursed – not overloading for the patient and safe (has few side effects). There is no, however, well-documented studies of effectiveness this method in ADHD so in the review we focused on the methodology, critically referring to results not derived from controlled trials.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne, uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające. Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna. Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników, które nie pochodzą z badań kontrolowanych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 91-96
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narracja i renarracja u dzieci z ADHD w wieku szkolnym
    Narration and Re-Narration in School-age Children with ADHD
    Autorzy:
    Szabelska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1937426.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-02
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    ADHD
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    renarracja
    pamięć tekstu
    narracja
    attention deficit hyperactivity disorder
    narrative
    renarration
    text memory
    Opis:
    Przegląd literatury przedmiotu wskazuje na potrzebę podjęcia badań, mogących zobrazować stopień rozwoju poszczególnych elementów wchodzących w skład kompetencji językowej, komu-nikacyjnej i kulturowej, a także ewentualne różnice występujące w tym zakresie pomiędzy ucznia-mi nadpobudliwymi a ich neurotypowymi rówieśnikami. W artykule podjęto zatem temat realiza-cji narracji przez dzieci z diagnozą zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) w zestawieniu z opisem zachowań narracyjnych dzieci z grupy kontrolnej (bez zaburzeń rozwojowych). Artykuł stanowi opis badań prowadzonych na grupie uczniów klas 1–4 szkoły pod-stawowej. Zestaw prób narracyjnych poszerzono dodatkowo o zadanie oceniające tworzenie renar-racji na podstawie słuchowej pamięci tekstu. Otrzymane wyniki, zestawione i przeanalizowane ilo-ściowo i jakościowo, stają się dla autorki podstawą do dalszych poszukiwań zaburzeń językowych występujących w ADHD.
    A review of the literature on the subject indicates the need for research that can illustrate the development degree of individual elements composing linguistic, communicative and cultural competences, as well as possible differences in this respect between hyperactive students and their neurotypical peers. This article discusses the use of narrative by children diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) in comparison with the narrative behavior of children from the control group (without developmental disorders). The paper reports on the research conducted on a group of students in grades 1-4 of primary school. The set of narrative trials was additionally extended with a task assessing re-narration creation based on the auditory memory of the text. The obtained results, compiled and analyzed quantitatively and qualitatively, become the basis for the author to further search for language disorders occurring in ADHD.
    Źródło:
    Logopedia; 2020, 49, 2; 85-102
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
    Autorzy:
    Kądziela-Olech, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD/HKD
    adolescents
    attention-deficit/hyperactivity disorder
    children
    parents
    psychoeducation
    adhd/hkd
    dzieci
    młodzież
    psychoedukacja
    rodzice
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postawy rodzicielskie w percepcji studentów z ADHD
    Parental attitudes in the perception of students with ADHD
    Autorzy:
    Ochojska, Danuta
    Pasternak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2127275.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
    Tematy:
    zespół ADHD
    retrospektywna ocena rodziny
    sytuacja w rodzinie
    postawy rodzicielskie
    ADHD syndrome
    retrospective family assessment
    family situation
    parental attitudes
    Opis:
    Cel: Celem prowadzonych badań była analiza porównawcza postaw rodzicielskich w retrospektywnej ocenie studentów z ADHD i osób nieujawniających tego typu dysfunkcji. Istotne było również ustalenie, jak badani z ADHD, w zależności od płci, oceniają subiektywnie postawy rodzicielskie matek i ojców. Metody: Do analizy sytuacji w rodzinie zastosowano wywiad własnej konstrukcji, opracowany przez autorów kwestionariusz do diagnozy ADHD oparty o Ustrukturalizowany Wywiad Kliniczny do Badania Zaburzeń Psychicznych i zgodny z DSM-5 oraz Kwestionariusz Retrospektywnej Oceny Postaw Rodziców (KPR-Roc) M. Plopy. Rezultaty: Badania pokazują, że zarówno synowie, jak i córki z deficytem uwagi oraz nadruchliwością istotnie częściej niż osoby z grupy porównawczej postrzegali obydwoje rodziców jako niekonsekwentnych i nadmiernie ochraniających, a matki jako bardziej wymagające. Mężczyźni z ADHD częściej niż kobiety z tej grupy oceniali matki jako niekonsekwentne, a postawy ojców jako odrzucające. Wnioski: Percepcja postaw rodziców przez dzieci z ADHD jest rezultatem specyfiki zachowań osób z ADHD wchodzących w interakcje z członkami rodziny, ale wynika również ze wzajemnych oddziaływań różnych czynników, na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Istotne jest wczesne podjęcie oddziaływań edukacyjnych i terapeutycznych skierowanych nie tylko do dzieci z ADHD, lecz także obejmujących cały system rodzinny.
    Aim: The aim of the research was a comparative analysis of parental attitudes in the retrospective assessment of students with ADHD and people who did not reveal this type of dysfunction. It was also important to determine how tested persons with ADHD, depending on the sex, subjectively assess parental attitudes of mothers and fathers. Methods: The study used an interview of the authors’ own construction to analyze the situation in the family. It was an ADHD diagnosis questionnaire developed by the authors based on Structured Clinical Interview for the Study of Mental Disorders, compliant with DSM-5, and the Retrospective Parental Attitude Questionnaire (KPR-Roc) develop by M. Plopa. Results: Research shows that both sons and daughters with attention deficit and hyperactivity significantly more often than the people from the comparative group perceived both parents as inconsistent and overly protective, and mothers as more demanding. Men with ADHD more often than women in this group assessed mothers as inconsistent and fathers’ attitudes as rejection. Conclusions: Perception of parental attitudes towards children with ADHD is the result of the specific behaviour of people with ADHD interacting with family members, but also results from the interaction of various factors on a feedback basis. It is important to take up educational and therapeutic interventions early on, not only for children with ADHD, but also addressed for the entire family system.
    Źródło:
    Wychowanie w Rodzinie; 2019, XX, (1/2019); 181-194
    2082-9019
    Pojawia się w:
    Wychowanie w Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postawy wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD uczniów szkół zawodowych o zróżnicowanej pozycji socjometrycznej
    Autorzy:
    Wypych, Monika Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606455.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    attitudes, ADHD syndrome, learning disabilities, socio-metric status, adolescent students, vocational schools
    postawy, zespół ADHD, trudności w uczeniu się, pozycja socjometryczna, uczniowie szkół zawodowych
    Opis:
    Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a very interesting issue as long as such professionals as physicians, educators, psychologists and sociologists are concerned. Taking into account the disorders that are connected with this complex syndrome being usually observed in childhood and adolescence, they actually co-exist with learning difficulties. Besides the typical neurological and psychosocial dysfunctions resulting from these disorders, affecting both the child and his/her close surroundings, one should not forget about the role played by school which sometimes leads to other problems. Attitudes towards people with learning disabilities and ADHD may be different in various types of educational settings. My comprehensive study reveals that the socio-metric status of a student of a vocational school has an effect on his/her attitude towards these phenomena and people with such disorders. It is supposed to be true that sometimes more favorable attitudes towards learning disabilities and ADHD are observed for the students who tend to be disliked or rejected by others in the classroom. Based on the results of my research, it was found that the disliked students in the class showed more positive attitudes towards learning difficulties and ADHD syndrome than their peers who were liked by others in regard to two out of four variables. Regarding factor 2 of Attitudes towards Learning Difficulties and ADHD Syndrome Rating Scale by P. Gindrich, a reverse tendency was found because the students of “the liked group” showed far more positive attitudes in regard to this factor. Furthermore, the analysis of socio-metric status revealed that the overall level of social/peer acceptance (assessed with the total of positive responses received from other classmates) had an impact on the attitudes of youth attending vocational schools.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zagadnieniem niezwykle ciekawym w pracy lekarzy, pedagogów, psychologów i socjologów. Biorąc pod uwagę zaburzenia charakterystyczne dla tego syndromu występujące w okresie dzieciństwa i dorastania, to nieodzownie łączą się one z trudnościami w nauce. Poza typowymi dysfunkcjami neurologicznymi i psychospołecznymi wynikającymi z tych zaburzeń, które dotykają zarówno dziecko, jaki i jego najbliższego otoczenia społecznego, nie należy zapominać o roli szkoły, która niekiedy przynosi inne problemy. Postawy wobec osób z trudnościami w uczeniu się i zespołem ADHD mogą być różne w różnych placówkach oświatowych. Wyniki moich badań dowodzą, że status socjometryczny ucznia szkoły zawodowej warunkuje jego postawy wobec tych zjawisk i osób z takimi zaburzeniami. Okazuje się, że niekiedy bardziej przychylnymi postawami wobec trudności w uczeniu się i ADHD wykazują się uczniowie szkół zawodowych, którzy uchodzą za nielubianych lub odrzuconych w klasie. Na podstawie wyników badań własnych ustalono, że uczniowie nielubiani w klasie wykazują bardziej pozytywne postawy wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD niż ich rówieśnicy z klasy lubiani przez innych w dwóch spośród czterech zmiennych tego fenomenu. W zakresie czynnika 2 Skali postaw wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD P. Gindricha zanotowano tendencję odwrotną, ponieważ uczniowie z grupy lubianych wykazywali względem tego czynnika zdecydowanie pozytywne postawy. Analiza statusu socjometrycznego ujawniła, że ogólny poziom akceptacji społecznej młodzieży ze szkół zawodowych (obliczony za pomocą sumy otrzymanych ocen pozytywnych od innych) oddziałuje na jej postawy wobec omawianych zagadnień.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 3
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w zespole nadpobudliwości psychoruchowej w świetle randomizowanych badań klinicznych
    The efficacy of polyunsaturated fatty acids in attention deficit hyperactivity disorder in the light of randomised clinical studies
    Autorzy:
    Grygo, Magdalena
    Wolańczyk, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945453.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)
    badania kontrolowane
    children and adolescents
    controlled trials
    dzieci i młodzież
    neurodevelopmental disorders
    polyunsaturated fatty acids (PUFAs)
    wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT)
    zaburzenia neurorozwojowe
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
    Opis:
    Currently available on the market are many preparations belonging to dietary supplements containing polyunsaturated fatty acids (PUFAs). The article presents several of the hitherto carried out controlled trials evaluating the efficacy of PUFAs – series omega-3 and omega-6 (mainly docosahexaenoic acid – DHA and eicosapentaenoic acid – EPA) in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) or with other diagnoses and with ADHD symptoms. Different doses and different proportions of PUFAs were used in the studies. Similarly, the criteria of qualifying the children to the examined groups and the sizes of those groups differed. Furthermore, the time of using the supplementation differed. All those factors inhibit comparison of the studies and drawing conclusions. However, we could venture some generalization. Most studies indicated a significant improvement of ADHD symptoms in groups obtaining PUFAs in form of a mixture of DHA and EPA, as compared to the placebo. No clinically significant adverse effects of the supplementation were found. Despite the diversity and low amount of clinical studies which do not allow to draw a final conclusion about the PUFAs as an effective agent to treat ADHD patients, they may be useful as a supportive treatment in children, especially those with concomitant other neurodevelopmental disorders, such as specific disorders of scholastic skills development, general developmental disorders, and also those whose parents are willing to incur additional costs of treatment. Establishing exact indications for the use of PUFAs supplementation in ADHD children, as a method by choice, requires further studies.
    Na rynku dostępnych jest obecnie wiele preparatów należących do grupy suplementów diety, zawierających w swoim składzie wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT). W artykule omówiono kilka z dotychczas przeprowadzonych kontrolowanych badan klinicznych oceniających skuteczność WKT serii omega-3 i omega-6 (głównie kwas dokozaheksaenowy - DHA i kwas eikozapentaenowy - EPA) u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) bądź z innymi diagnozami i objawami ADHD. W badaniach stosowano różne dawki i różne proporcje WKT Przyjęto różne kryteria kwalifikacji dzieci do badanych grup, różne były także ich liczebność oraz czas stosowania suplementacji. Wszystkie te czynniki utrudniają porównanie badan i wnioskowanie. Można się jednak pokusić o uogólnienie. W większości badan wykazano istotną poprawę w zakresie objawów ADHD w grupach otrzymujących WKT pod postacią mieszaniny DHA i EPA w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Nie stwierdzano istotnych klinicznie działań niepożądanych stosowanej suplementacji. Mimo różnorodności i małej liczby dotychczasowych badań klinicznych, co uniemożliwia wysnucie ostatecznego wniosku na temat WKT jako skutecznego środka w leczeniu pacjentów z ADHD, kwasy te mogą być przydatne jako leczenie wspomagające u dzieci, szczególnie u tych, u których współwystępują inne zaburzenia neurorozwojowe, takie jak specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych, całościowe zaburzenia rozwojowe, i których rodzice gotowi są ponieść dodatkowe koszty terapii. Dalszych badań wymaga ustalenie dokładnych wskazań do stosowania suplementacji WKT u dzieci z ADHD jako metody z wyboru.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 111-115
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szczepienia, a epidemie chorób mózgu u dzieci
    Autorzy:
    Czajkowska-Majewska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/846043.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    dzieci
    choroby czlowieka
    choroby neurologiczne
    choroby mozgu
    choroby immunologiczne
    autyzm
    padaczka
    zespol ADHD
    uposledzenie umyslowe
    zaburzenia zdolnosci uczenia sie
    epidemie
    powiklania poszczepienne
    zgony poszczepienne
    szczepionki
    bezpieczenstwo szczepionek
    thiomerosal
    rtec
    szczepionka Euvax
    zagrozenia zdrowia
    Źródło:
    Wszechświat; 2011, 112, 01-03
    0043-9592
    Pojawia się w:
    Wszechświat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania
    Attachment disorder and child maltreatment as problems accompanying attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and disruptive behaviour
    Autorzy:
    Brzozowska, Agata
    Wzorek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944783.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    attachment disorders
    attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
    child maltreatment
    comorbidity
    disruptive behaviour
    krzywdzenie dzieci
    zaburzenia więzi
    zaburzenia współistniejące
    zaburzenia zachowania
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej (adhd)
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.
    Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 189-193
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół hiperkinetyczny (ADHD) u osób dorosłych
    Hyperkinetic syndrome (ADHD) in adults
    Autorzy:
    Karteczka, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/464252.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    ADHD
    hyperkinetic syndrome
    adults’ functioning
    therapy
    zespół hiperkinetyczny funkcjonowanie dorosłych
    terapia.
    Opis:
    Artykuł opisuje zespół hiperkinetyczny u osób dorosłych. Objaśnia, czym jest dane zaburzenie i jak jest diagnozowane w oparciu o klasyfikacje ICD10 i DSM-IV. Przedstawia również dominujące hipotezy o pochodzeniu ADHD. Główną część stanowi opis sytuacji osób dorosłych cierpiących na ADHD – ich zalety i wady, a także sposób funkcjonowania (z uwzględnieniem indywidualnych i społecznych skutków zaburzenia). Ostatnią poruszaną kwestią są możliwości leczenia i innego radzenia sobie z symptomami zespołu hiperkinetycznego, a także ich skuteczność.
    The article describes hyperkinetic syndrome occurring in adult people. It explains what this disorder is and how it can be diagnosed on the basis of ICD10 and DSM-IV classifications. It also introduces dominant hypotheses on the origin of ADHD. The main part contains description of a situation of adult people suffering from ADHD – their advantages and disadvantages, as well as their ways of functioning (including individual and social consequences of this disorder). The last aspect mentioned is treatment possibilities and other kinds of coping with hyperkinetic syndrome and effectiveness of these means.
    Źródło:
    Edukacja Dorosłych; 2012, 1(66); 113-126
    1230-929X
    Pojawia się w:
    Edukacja Dorosłych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi (ADHD) – rozpoznawanie nieadaptacyjnych schematów emocjonalnych i interwencje terapeutyczne
    Autorzy:
    Nowogrodzka, Agnieszka
    Piasecki, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054432.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    ADHD
    attention deficit hyperactivity disorder
    emotional patterns
    schema therapy
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej
    schematy emocjonalne
    terapia schematu
    Opis:
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami uwagi (ADHD) opisuje się jako zaburzenie rozpoznawane u 3,4–5% dzieci w okresie szkolnym. Jako jego podstawowe objawy wskazuje się nadmierną aktywność, impulsywność oraz deficyty uwagi. Symptomy te obserwowane są w zachowaniu i powodują pojawienie się wtórnych objawów mających wpływ na ogólne funkcjonowanie dziecka, a w późniejszym okresie także dorosłego. Podstawową, najczęściej stosowaną obecnie formą pomocy grupie wykazującej zaburzenia jest farmakoterapia. Powoduje ona zmniejszenie nasilenia podstawowych objawów. Zazwyczaj leki stosuje się dopiero od wieku szkolnego. Do tego czasu dziecko uczy się wzorców zachowań oraz schematów emocjonalnych, które nie są dla niego korzystne. Z tego względu najskuteczniejszą formą oddziaływań jest połączenie terapii farmakologicznej z psychoterapią. Jako ciekawą propozycję oddziaływań, pozwalającą uczyć się adaptacyjnych reakcji zarówno rodzicom, jak i dzieciom, jest terapia schematu. Pojawiły się już pierwsze wyniki badań wskazujące na to, jakie nieadaptacyjne schematy pojawiają się u dzieci z ADHD. Oddziaływania ukierunkowane na pracę z właściwie zidentyfikowanymi nieadaptacyjnymi schematami pozwalają na to, aby dzieci z tej grupy wyrosły na zdrowe, pewne siebie osoby.
    Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a disorder that affects 3.4–5% of school children. Its primary symptoms are excessive activity, impulsiveness and attention deficits. These symptoms are observed in behavior. They also cause the appearance of secondary symptoms, that affecting the overall functioning of the child, and later also an adult. The main and most frequently used form of treatment a group suffering from disorders is pharmacotherapy. It reduces the severity of the underlying symptoms. Most often, drugs are used only from school age. Until then, the child learns behavior and emotional patterns that are not favorable to him. Therefore, the most effective form of treatment is to combine drug therapy with psychotherapy. An interesting proposition that allows both parents and children to learn adaptive reactions is schema therapy. The first results of research have already appeared, they show what non-adaptive patterns appear in children with ADHD. Work-oriented interactions with properly identified non-adaptive patterns allow children in this group to grow up into healthy, self-confident persons.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2021, 34, 2; 133-143
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies