Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zespoły kultury" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Działalność producencka Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego w latach 1981-1989
    Film Production in the Karol Irzykowski Film Studio in 1981-1989
    Autorzy:
    Sowiński, Emil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850895.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego
    badania kultury produkcji
    debiuty filmowe
    zespoły filmowe
    stan wojenny
    Karol Irzykowski Film Studio
    production studies
    film directorial debuts
    film units
    martial law
    Opis:
    Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego zostało założone przez grupę młodych filmowców w 1981 r. w celu produkowania debiutów filmowych. Choć instytucja ta była wpisana w ramy oficjalnych struktur kinematografii, w zasadzie funkcjonowała poza nimi. Podlegała bezpośrednio Ministerstwu Kultury i Sztuki, ale jej władze (wybierana demokratycznie Rada Artystyczna składająca się z pięciu młodych twórców) mogły samodzielnie podejmować decyzje dotyczące produkcji filmowej. Dlatego też polityka Studia mogła być bardziej niezależna niż np. zespołów filmowych. W 1984 r. zmieniła się struktura organizacyjna Studia; w latach 1985-1989 utraciło ono znaczące przywileje, przez co przestało się właściwie różnić od zespołów filmowych. Miało to wpływ na działalność producencką Studia w tym okresie. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak decyzje personalne, polityczne i instytucjonalne wpłynęły na organizację i politykę programową Studia w latach 1981-1989.
    The Karol Irzykowski Film Studio was founded by a group of young filmmakers in 1981 to produce film debuts. It functioned within the framework of official state structures, yet at the same time it was situated outside them. It was directly subordinate to the Ministry of Culture and Arts, but it could make independent decisions concerning the production of film scripts and acceptance of the final versions of films. The studio was managed by an artistic council, democratically elected by its members; it was formed by five young filmmakers who had a final say in the decisions concerning film production. Therefore, the policy of the Karol Irzykowski Film Studio was far more independent than, for example, in the case of state-controlled film companies known as “film units”. During martial law, Mieczysław Waśkowski, a film director who had won the trust of state authorities, became the studio’s commissioner, and as early as 1984 its organizational structure changed. In 1985-1989, the studio lost several of its initial privileges and therefore in terms of functioning no longer differed from other film units. This obviously influenced its activity in terms of film production. The aim of the article is to address the following question: How did personal, political, and institutional decisions influence the organization and thematic content policy of the Karol Irzykowski Film Studio?
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 117; 184-202
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kierunek naszej ochrony zabytków
    TRENDS IN THE PROTECTION OF HISTORIC MONUMENTS IN POLAND
    Autorzy:
    Rymaszewski, Bohdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536195.pdf
    Data publikacji:
    1978
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    znaczenie ochrony dóbr kultury
    dobro kultury
    zabytek
    dobro kultury narodowej
    dzieło narodowe
    zespoły staromiejskie
    Opis:
    A popularization and publicistic campaign to protect historic monuments in Poland is carried oat on a large scale. The work done in the field o f monuments’ protection is now much bigger than ever before, although one could think otherwise when considering critical opinions found in press, television and radio. The thing is that in previous years publicists aimed at displaying achievements and not criticism. Moreover, the subject o f conservators’ interest has been extremely broadened to include objects dating from the second half o f the 19th century and the beginnings o f the 20th, and even from the inter-war period. An intensified rate o f building in Poland, and also a great increase in new space automatically changes quantitative relations between „the new” and „the old”. An impetus o f modern investments creates occasional collisions when modernness enters protected zones, and because o f that it is necessary to deviate from passive protection, based on a ban only, in favour o f active protection characterized by solutions offered. This requires a close link between thinking and humanistic and technical knowledge. Favourable conditions are being created by a fully formed all-Poland organizational system. It combines closely actions o f the Ministry o f Culture and Arts and other departments, Voivodship Conservators o f Historic Monuments with museums, Workshops o f Historic Monuments’ Conservation, „Desa”, Centre o f Monuments’ Documentation and field Offices o f Monuments’ Research and Documentation. It also links research undertakings with practical ones carried out by higher schools, scientific and research institutes, museums, etc. A conducive role is played by a long-standing principle o f regarding museums as links in monuments’ protection working under special conditions. Following changes in an administrative division o f the country there has occurred a marked increase in conservation services as well as a wider involvement o f museums in works on protection. At present, there are in Poland 49 Voivodship Conservators o f Historic Monuments, 5 Municipal and 36 Voivodship Offices o f Monuments’ Research and Documentation. Apart from that, four museum directors perform functions o f conservation authorities with regard to architectonic complexes, folk culture, technology, etc. In 1976 the Conservator General initiated a country-wide programme o f protecting cultural values and develpoing museums. Basing on guidelines set out by the Main Board o f Museums and Historic Monuments’ Protection, Voivodship Conservators o f Monuments presented in 1977 their voivodship programmes. The programmes were then assessed by Voivodship Councils o f Cultural Values’ Protection; in 1978 they will be confronted and made precise in regional and specialistic groups (e.g. those engaged in ethnographic parks, old-towi complexes, monuments o f water engineering, etc.). In conservation practice each decision should be accompanied b) a doubt whether we wish to display a historic monument in its old or present condition. It is not possible to set out one and univocal principle o f procedure. Only to some extent it may be replaced by flexibility and a rule that values o f any monument and its environment should be examined thoroughly prior to any physica1 undertaking. A programme o f protection should also be treated as a principal guideline only, based on an assessment o f the state o f possession and a specification o f probable possibilities o f its use. One o f the main interests o f conservation services in Poland b a traditional care for old-town centres. A need to reconstruct whole complexes, bom as a result o f great devastations, brought about a cooperation between many specialists. The specific approach to programmes, based on broad studies, to mention only historic, archaeological or architectonic research works and closely linked with spatial development, gave rise to the principle o f complexity, o f which the „Polish conservation school” boasts. In the last two years it was possible to work out restoration programmes for more than 70 towns. The programmes were presented in 1977 at two all-Poland sessions at Rzeszów and Toruń. The hitherto experience shows that restoration programmes should be assessed from two points o f view: functional and spatial, from both a historic and modern standpoint. Against a wide-spread opinion that all monuments have to be rebuilt and that a notion o f „historic ruins” is only a condition o f waiting for the next stage o f execution, it is thought now to secure the so-called „premanent ruins” , provided that the condition o f the object, i.e. devastation in per cent, or its age do not qualify it for restoration. Monuments o f the history o f technics are also covered by protection; there is even a programme o f protecting technical monuments and developing relevant museology. A number of active protectors o f monuments shows also an upward trend. A few-years-old campaign o f appropriating historic buildings for rest houses, carried out already for a number o f years, as well as the 1976 competition for the best user o f historic building cultivate a sense o f cultural needs in the society and contribute directly to increasing the interest o f various social circles in the protection of historic buildings.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1978, 4; 215-220
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Památková Péče", R. XXX, 1970 : [recenzja]
    Autorzy:
    Rakowski, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538956.pdf
    Data publikacji:
    1974
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    "Památková Péče" 1970
    zespoły urbanistyczne w Hiszpanii
    Lenin a zabytki kultury
    zabytkowe miasta Francji
    malowidła ścienne w Dobrszy
    zamek Kost
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1974, 3; 245-250
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Typy parków etnograficznych
    LES DIFFÉRENTS TYPES DES PARCS ETHNOGRAPHIQUES
    Autorzy:
    Piwocki, Ksawery
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538312.pdf
    Data publikacji:
    1968
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    parki etnograficzne
    ochrona zabytków kultury ludowej
    rezerwat
    muzeum w plenerze
    zespoły zabytkowe
    skandynawskie muzea w plenerze
    skansen sztokholmski
    muzeum w Sorgenfri
    muzeum w Arnhem
    rodzaje parków etnograficznych
    Opis:
    Au début de son article, l’aulteur cherche à différencier 'les notions telles que: monument historique, réserve, musée en plein air. Le monument historique constitue une notion générale, tandis que l’on peut dénommer „réserve” un objectif, soit laissé dans ses fonctions premières ou qui en a été privé (comme par ex. la ruine d’un château-fort) qui, par un aménagement et une surveillance convenables, ainsi que par l’arrangement de son entourage et de ses voies d’accès, a été rendu accessible aux visiteurs de façon permanente. On qualifie de musée, par contre, ce genre d’objectifs ou de leurs ensembles, qui est soumis non seulement à une surveillance, mais qui est basé sur une organisation institutionnelle convenable, possède un programme didactique de présentation et une exposition réalisée selon les règles de ce programme. L'expérience nous dit que les objectifs dépourvus d’une base institutionnelle — malgré des conditions d ’emplacement théoriquement favorables — succombent en peu de temps à une destruction totale. Après une description concise des musées en plein air les plus Importants de l’Europe et des Etats-Unis, l’auteur cherche à établir las types principaux de ce genre d ’institution. Il oppose l ’aménagement du Musée „Skansen” de ,Stockholm à celui du Musée Sorgenfri près de Copenhague où chaque ensemble des enclos paysans est séparé des autres par une bande de verdure et forme ainsi un objet d’exposition à part, tandis que dans le Skansen sus-mentionné, la disposition, en principe „géographique”, a été oblitérée du fait d’une certaine étroitesse des lieux, de la proximité parfois même directe de bâtiments et par l’introduction d’objectifs de la culture populaire. L’aménagement du Musée hollandais de Arnhem se base opportunément sur le principe d’une présentation régionale tandis que celui de Bokrijk en Belgique, soit encore plus celui de Cloppenburg en ft.F.A. constituent pour ainsi dire des „villages artificiels” composés de maisons transportées de diverses localités. L’objection ne serait pas de mise en ce qui concerne Garnie By de Aarhus au Danemark dont le musée tout entier constitue une petite ville formée de bâtiments „in situ”. Les musées de la Grande-Bretagne et le très beau musée de Lund en Suède sont conçus selon un principe quelque peu différent: ils se basent principalement sur les monuments historiques conservés „in situ”, auxquels on a odjoint des constructions transportées d’ailleurs. L’auteur envisage la possibilité de l'arrangement d’un parc ethnographique qui serait une combinaison de la disposition régionale qui domine dans les programmes de la maljorité des musées en plein air avec la disposition des bâtiments selon leurs fonctions respectives notamment: habitat, bâtiments sacraux, industriels, etc. Une telle conception serait possible à réaliser dans le cadre d’un système rayonnant qui permettrait de voir une présentation régionale en suivant les rayons de l’aménagement spatial, tandis qu’en suivant les courbes des arcs ainsi formés l’on aurait sous les yeux l’exposition des différents bâtiments selon leurs fonctions dans les différentes régions. Vers la fin de l’article l’auteur examine la possibilité de réaliser en Pologne un programme d’aménagement complexe de musées en plein air, se prononçant plutôt pour la création de plusieurs musées régionaux que pour l’institution d ’un musée central de ce caractère.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1968, 1; 3-10
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adaptacje zabytkowych struktur dla nowych potrzeb – część 1 – wybrane przykłady z Madrytu
    Adaptations of historic structures for new functions – part 1 – selected examples from Madrid
    Autorzy:
    Gyurkovich, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217830.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    adaptacja
    rewitalizacja
    hybrydowe
    zespoły kultury
    minimalizm
    Madryt
    adaptation
    revitalisation
    hybrid culture
    complexes
    minimalism
    Madrid
    Opis:
    Postęp cywilizacyjny i rozwój technologiczny od stuleci wymuszał zmiany użytkowania przestrzeni miejskich, w tym może przede wszystkim substancji architektonicznej budującej tkankę urbanistyczną. Wraz z wprowadzeniem pojęcia zabytku nastąpił długotrwały proces uświadomienia sobie przez coraz szersze kręgi społeczne potrzeby ochrony dziedzictwa poprzednich epok. Obecnie wydaje się, że – przynajmniej w kręgach decyzyjnych – powszechna jest akceptacja dla konieczności adaptacji historycznych, wartościowych struktur do nowych celów, zamiast ich niszczenia i wyburzania. Globalne procesy ekonomiczne sprawiły, że w ostatnim półwieczu obserwujemy wycofywanie się produkcji przemysłowej, która niegdyś stanowiła o sile i mocnej pozycji naszego kontynentu, w inne obszary świata. Tym samym w miastach europejskich, także w obrębie ich centralnych dzielnic, pozostało wiele opustoszałych i niechcianych budynków, zespołów architektoniczno-urbanistycznych i struktur inżynieryjnych. Świadczące niegdyś o wysokim statusie miast i metropolii zabytki związane z dziedzictwem przemysłowym niejednokrotnie posiadają, poza historyczną, także dużą wartość artystyczną. Towarzyszą im często obiekty infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Takie zespoły i obiekty, które nie mogą już pełnić dotychczasowych funkcji, adaptowane są coraz częściej na rozmaite potrzeby. Wiąże się to także z wytycznymi wynikającymi z potrzeb rozwoju zrównoważonego, w imię których konieczne wydaje się być ponowne wykorzystanie już raz zurbanizowanych obszarów, w celu zachowania jak największych terenów naturalnych poza miastami i wewnątrz nich. Wiele spośród obiektów użytkowanych uprzednio przez przemysł lub wojsko wydaje się być szczególnie predestynowanych do adaptacji na potrzeby kultury, co pokazuje szereg realizacji europejskich. W niniejszym artykule przedstawionych zostanie kilka przykładów takich realizacji z Madrytu.
    For centuries civilisational progress and technological development have enforced changes in the use of urban space, including primarily the architectonic substance building urban tissue. With the introduction of the notion of monument there started the lengthy process of realizing the need to protect the heritage of previous epochs among ever-wider social circles. Nowadays it seems that – at least among the decisionmaking circles – it is commonly accepted that valuable historic structures need to be adapted to serve new purposes, instead of being destroyed and demolished. As a result of global economic processes, during the last half a century we could observe withdrawing industrial production which used to decide about the power and strong position of our continent, into other areas of the world. Thus, many abandoned and unwanted buildings, architectonic – urban-planning complexes and engineering structures were left in European cities, and within their central districts. Once bearing evidence of the high status of cities and metropolises, monuments related to industrial heritage frequently posses not merely historic but also considerable artistic value. They are often accompanied by objects of technological and communications infrastructure. Such complexes and objects, which can no longer serve their former functions, are adapted to satisfy different needs. It is also connected to guidelines resulting from the needs of sustainable development, because of which it seems necessary to re-use the already urbanised areas in order to preserve the largest possible natural areas both outside and inside cities. Many objects previously used by the industry or the military seem to be particularly predestined to be adapted to cultural needs, which is shown in several European realisations. This article presents a few examples of such realisations from Madrid.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 50; 30-43
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adaptacje zabytkowych struktur dla nowych potrzeb. Część 2 – wybrane przykłady z Barcelony
    Adaptations of historic structures for new purposes. Part 2 – selected examples from Barcelona
    Autorzy:
    Gyurkovich, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218363.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    adaptacja
    rewitalizacja
    zespoły zabytkowe
    hybrydowe zespoły kultury
    Barcelona
    adaptation
    revitalisation
    historic
    complexes
    hybrid cultural complexes
    Opis:
    Zmiany użytkowania przestrzeni miejskich, a zwłaszcza zmiany funkcji obiektów i zespołów zabudowy w miastach historycznych, są nieuchronną konsekwencją postępu. Budynki zabytkowe bardzo często posiadają, poza historyczną, także dużą wartość artystyczną. Czasami przez dziesięciolecia, opuszczone lub wykorzystywane tylko częściowo, nie mogą nadal pełnić swoich pierwotnych funkcji. Wynika to z wielu przyczyn, przede wszystkim ze zmieniających się standardów, a także z odmiennych potrzeb i oczekiwań społecznych. Nie należy zapominać, że działania wojenne, które nie omijały przecież miast europejskich położonych w basenie Morza Śródziemnego w okresie ostatnich dwóch tysiącleci, pozostawiły po sobie uszkodzone fragmenty tkanki architektonicznej. Wykorzystywane niezgodnie z pierwotnym przeznaczeniem lub rozbierane na potrzeby wznoszenia kolejnych obiektów, struktury te niejednokrotnie posiadają wyjątkową wartość architektoniczną. Obecnie adaptowane są coraz częściej do nowych funkcji. Dzięki temu to, co z nich pozostało, może zostać zachowane dla przyszłych epok, zamiast ulegać dalszej degradacji, co jest zgodne z fi lozofi ą rozwoju zrównoważonego. Wiele spośród obiektów opuszczonych z różnych przyczyn przez poprzednich użytkowników (przemysł, wojsko, instytucje świeckie i kościelne) wydaje się być szczególnie predestynowanych do adaptacji na potrzeby kultury, co pokazuje szereg realizacji europejskich. W niniejszym artykule przedstawiono kilka przykładów takich realizacji z Barcelony, miasta kręgu kultury śródziemnomorskiej, aspirującego do pozycji „miasta globalnego”.
    Changes in the way urban spaces are used, particularly changes in functions of urban structures and units in historic cities, constitute an imminent consequence of progress. Historic buildings very often have – besides the historic one – also great artistic value. Sometimes abandoned for decades, or used only partially, they are not able to fulfi l their initial functions. This results from many reasons, most of all from changing standards, as well as different social needs and expectations. It should not be forgotten that warfare, which did not omit European cities located in the Mediterranean over the last two thousand years, left damaged fragments of the architectural tissue. Used differently than designed, or disassembled for the purposes of erecting new buildings, these structures frequently have a unique architectural value. Today more and more often they get adapted to new functions. Thanks to this, whatever is left of them, can be maintained for the years to come, instead of being subjected to further degradation, which is consistent with the philosophy of sustainable development. Many structures, abandoned by their previous users (industry, army, secular and church institutions) for different reasons seem to be particularly predestined to be adapted for the purposes of culture, which is demonstrated in a number of European projects. This paper presents several examples of such projects from Barcelona, a city from the circle of the Mediterranean culture, aspiring to the position of a ‘global city’.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 52; 14-26
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies