- Tytuł:
-
Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena
The usefulness of ultrasound in the diagnostics of Sjögren’s syndrome - Autorzy:
-
Saied, Fadhil
Włodkowska‑Korytkowska, Monika
Maślińska, Maria
Kwiatkowska, Brygida
Kunisz, Wojciech
Smorawińska, Patrycja
Sudoł‑Szopińska, Iwona - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1059021.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
Sjögren’s syndrome
parotid gland
submandibular gland
ultrasound
ultrasound examination of the main salivary glands
ultrasonografia
ultrasonografia głównych gruczołów ślinowych
zespół sjögrena
ślinianka podżuchwowa
ślinianka przyuszna - Opis:
-
Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness
of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome
(xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary
Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with
other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus
or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria
established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European
Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as
serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show
some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest
research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics
of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and
relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable
to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease,
i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior
to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates
with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors
claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s
syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination
in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on
the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms
that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity
of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on
the examiner’s experience.
Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego. - Źródło:
-
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 53; 202-211
2451-070X - Pojawia się w:
- Journal of Ultrasonography
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł