Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zbiorniki morskie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Cyanobacterial key to the genesis of micritic and peloidal limestones in ancient seas
Cyjanobakteryjna geneza wapieni mikrytowych i peloidalnych w dawnych zbiornikach morskich
Autorzy:
Kazmierczak, J
Coleman, M L
Gruszczynski, M
Kempe, S
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20317.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
osady wapniowe
Gory Swietokrzyskie
wapienie peloidalne
srodowisko morskie
aragonit
wapienie mikrytowe
jura
kalcyt
mikroorganizmy
paleontologia
sinice
zbiorniki morskie
Opis:
The origin of micritic and peloidal limestones comprising the bulk of many ancient marine carbonate deposits represents a major unsolved problem of carbonate sedimentology. Our studies of such limestones from a sequence of Late Jurassic open marine sediments exposed in central Poland revealed them as products of in situ calcified mats of benthic coccoid cyanobacteria. Remains of the cyanobacteria are visible in scanning electron microscope (SEM) images as characteristic patterns closely resembling the common mucilage sheaths of modern entophysalidacean and/or pleurocapsalean cyanobacteria comparable to those we found producing micritic and peloidal microbialites in Lake Van, Turkey. We suggest, by analogy, that many subtidal micritic and peloidal limestones common in the marine sedimentary record might be products of similar in situ calcified cyanobactend microbiota. Such an intensive calcification of marine cyanobacteria could have proceeded only in environments more than modern seawater supersaturated with respect to calcium carbonate minerals. Advection of excess alkalinity, originating from deeper, anaerobic or dysaerobic zones to shallow water areas is proposed as the main factor enhancing colonization of extensive sea bottom areas by the alkaliphilic cyanobacteria and promoting their in uiuo calcification.
Geneza wapieni mikrytowych i peloidalnych, głównych składników większości kopalnych morskich formacji wapiennych, nie została do tej pory rozwiązana i od ponad stu lat jest jednym z bardziej kontrowersyjnych problemów sedymentologii i petrologii skał węglanowych. Przedstawione w pracy wyniki badań nad takimi wapieniami z utworów późnej jury (kimerydu) Gór Świętokrzyskich wykazały, że osady te są wytworem in situ zwapniałych bentosowych mat kokkoidalnych cyjanobakterii (= sinic). Szczątki tych mikroorganizmów widoczne są w skaningowym mikroskopie elektronowyrn w postaci charakterystycznych struktur, przypominających wspólne osłony śluzowe (glycocalyx) otaczające komórki i grupy komórek w koloniach dzisiejszych bentosowych kokkoidalnych cyjanobakterii zaliczanych do grup Chroococcales (szczególnie Entophysalis) i Pleurocapsales (Pleurocapsa). Szczegółowe badania porównawcze przeprowadzone zostały na dzisiejszych, w różnym stopniu zwapniałych matach takich cyjanobakterii występujących w alkalicznym (sodowym) Jeziorze Wan (wschodnia Turcja). Wyniki tych badań pozwalają wnioskować, że zarówno mikrytowe i peloidalne wapienie jurajskie, jak i miąższe serie podobnych morskich wapieni pospolitych w zapisie litologicznym innych okresów geologicznych są produktem in situ zwapniałych mat kokkoidalnych cyjanobakterii. Istnieją podstawy aby przypuszczać, iż tak intensywna kalcyfikacja morskich cyjanobakterii mogła odbywać się jedynie w środowisku, które w porównaniu z dzisiejszą wodą morską było bardziej przesycone w stosunku do produktu rozpuszczalności takich pospolitych minerałów węglanowych jak kalcyt i aragonit. Głównym czynnikiem utrzymującym wyższy od obecnego poziom przesycenia węglanem wapnia w dawnych środowiskach morskich był najprawdopodobniej napływ do fotycznej strefy zasiedlonej przez cyjanobakterie ekscesywnie alkalicznych wód pochodzących z głębszych, anaerobowych (stratyfikowanych) lub dysaerobowych partii zbiorników, których podwyższona alkaliczność była wynikiem metabolicznej aktywności bakterii redukujących siarczany w procesie remineralizacji substancji organicznej w strefach deficytu tlenowego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 319-338
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Succession of coral associations during a Givetian transgressive-regressive cycle in Queensland
Autorzy:
Zhen, Y Y
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22955.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Calceola
sedymentacja
Disphyllum
koralowce
piaskowce wapniste
zbiorniki morskie
stromatopory
Grypophyllum
Endophyllum columna
korale
paleontologia
Chostophyllum
korale czteropromienne
dewon
Dendrostella trigemme
Opis:
The small solitary coral dominated, Grypophyllum-Chostophyllum association, a pioneer coral community, is widely distributed at the base of the Givetian Burdekin Formation of north Queensland in the mixed arkose-carbonate sediments. It is succeeded by fasciculate coral dominated, Dendrostella trigemne association, which is mainly associated with wackestone or bioclastic calcirudite of inner shelf, lagoonal or protected environments. The Australophyllum-Sanidophyllum association, Blysmatophyllunt-Iotuaphgllum schlueteri association, and Spongophgllstm association, all dominated by in situ, large massive coral colonies, formed biostromal deposits on the margins of the basin. They developed in nearshore environments during the maximum flooding in the region. The Aphyllum salmoni-Stringophgllum (Neospongophyllum) bipartitum association indicates relatively deeper, mid-outer shelf environments connected with maximum flooding in the depocentre and least terrigenous influx. The massive coral dominated Endophyllum columna-Stringophyllum (Stringophyllum) isactis association, developed in the initial regressive phase, forms a distinctive biostromal unit at the top of the Burdekin Formation. The Lekanophyllum association developed at the base of the Cultivation Gully Formation in a very shallow nearshore environment with a large terrigendus influx as a result of the basin wide, relatively rapid regression. It is characterised by the abundant occurrence of solitary corals and large sized, cerioid Endophyllum columna, which often formed micro-atolls. Rugose corals were better adapted than stromatoporoids to survive of mud inllux.
Kopalny zapis środkowodewońskiejj transgresji morskiej (maximum we wczesnym żywecie) w północnej części stanu Queensland pozwala na prześledzenie sukcesji zespołów koralowców w miarę rozwoju i zaniku zbiornika morskiego. Pierwsze korale pojawiły się w tym regionie podczas sedymentacji wapnistych piaskowców w stropie Big Bend Arkose. Dominują w tym zespole pojedyncze korale Grypophyllum i Chostophyllum; występuje tam również swobodnie leżąca na dnie Calceola. Jest to epoka największego zróżnicowania gatunkowego korali, ale większość z nich to formy pojedyncze, z niewielkim udziałem gałązkowych. Pełnomorskim warunkom niewątpliwie odpowiada nadległa formacja Burdekin, sięgająca 500 m miąższości. Udział korali pojedynczych zmniejsza się stopniowo (wraz z tym i zróżnicowanie taksonomiczne zespołów), pojawiają się natomiast masywne kolonie. Biostromy z koralami i stromatoporami rozprzestrzeniały się w jej trakcie ku obszarom uprzednio przybrzeżnym. Stadium transgresywne reprezentuje dolna część formacji z koralami Dendrostella trigemme i Disphgllum; stadium regresywne część górna z koloniami. Endophyllum columna; w obydwu spory udział mają korale o masywnych koloniach. Pośrodku występuje zespół maximum transgresji zdominowany przez korale pojedyncze i gałązkowe. Korale, glony i stromatopory były głównym źródłem osadu wapiennego. Zapis regresji kontynuuje nadległa formacja Cultivation Gully, złożona z wapiennych mułowców, łupków i drobnoziarnistych piaskowców, odpowiadająca stosunkowo szybkiej fazie regresywnej. Dopływ terrygenicznego materiału klastycznego był głównym czynnikiem, który doprowadził do zaniku sedymentacji węglanowej na szelfie. Korale czteropromienne stosunkowo lepiej od stromatopor znosiły dopływ piasku i mułu, tworząc małe biostromy nawet w płytkich przybrzeżnych środowiskach piaszczystych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 1; 59-88
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies