Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zawieszenie postępowania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego ze względu na nadzwyczajne postępowanie administracyjne
Suspension of Administrative Court Proceedings Due to Extraordinary Administrative Proceedings
Autorzy:
Polanowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373941.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Inicjatyw Akademickich
Tematy:
court and administrative proceedings
suspension
postępowanie sądowoadministracyjne
zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego
Opis:
Art. 124 § 1 pkt 6 w zw. z art. 56 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozumieć – zgodnie z art. 2 i 45 konstytucji – w ten sposób, że zawieszenie postępowania na tej podstawie wymaga uprzedniego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w tym okoliczności uzasadniających niezwłoczne jej rozpoznanie. Dotyczy to zwłaszcza spraw, w których sąd stwierdza możliwość nadużycia prawa procesowego. Okoliczności, które stanowią podstawę do zawieszenia postępowania sądowego w myśl art. 125 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi muszą obiektywnie warunkować rozstrzygnięcie sądu. Stosując wskazane wyżej przepisy, sąd jest obowiązany rozważyć skutki ewentualnego oczekiwania na rozstrzygnięcie kwestii prejudycjalnej. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę racjonalnego orzekania o zawieszeniu postępowania sądowoadministracyjnego, służącego zachowaniu zasady szybkości postępowania.
Art. 124 § 1 point 6 in conjunction with Art. 56 of the Act on Proceedings Before Administrative Courts should be understood in accordance with Art. 2 and 45 of the Polish Constitution, in such a way that the suspension of proceedings on this basis requires prior consideration of all the circumstances of the case, including the circumstances justifying its immediate examination. This especially applies to cases where the court finds the possibility of abuse of procedural law. The circumstances which constitute the basis for the suspension of court proceedings, pursuant to Art. 125 § 1 point 1 of the Act on Proceedings Before Administrative Courts, must objectively condition the court’s decision. When applying the above-mentioned provisions, the court is obliged to consider the effects of possible waiting for a decision on a preliminary ruling. The purpose of the article is to draw attention to the need for a rational adjudication on the suspension of court and administrative proceedings, in order to maintain the principle of the speed of proceedings.
Źródło:
Przegląd Prawa Administracyjnego; 2019, 2; 125-148
2545-2525
2657-8832
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Administracyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2016 r. (II KK 296/16)
Autorzy:
Kulik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609503.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
suspension of criminal proceedings
suspension of limitation period
zawieszenie postępowania
przedawnienie
Opis:
The commentary refers to the relationship between the bases of suspension of criminal trial and the running of the limitation period. The author believes that both opinions expressed by the Supreme Court are too categorical. With regard to the statement that the provision stating the limitation period only takes into account legal obstacles and not a factual obstacles, the author notes that this applies only to Article 104 § 1 of the Penal Code, however, it does not refer to other provisions of limitation. Regarding the view that the suspension of the criminal proceedings does not suspend the limitation period, the author notes, that this is true, but some circumstances may result in both suspension of proceedings and suspension of the limitation period. The Supreme Court’s view is therefore inaccurate.
Glosa dotyczy stosunku podstaw zawieszenia postępowania i spoczywania biegu terminu przedawnienia. Autor uważa za zbyt kategoryczne oba poglądy wyrażone przez Sąd Najwyższy. W odniesieniu do stwierdzenia, że przepis stanowiący o spoczywaniu biegu przedawnienia ma na względzie jedynie przeszkody natury prawnej, a nie przeszkody natury faktycznej, stwierdza, że odnosi się to tylko do art. 104 § 1 k.k., jednak nie odnosi się do innych przepisów przewidujących spoczywanie przedawnienia. W odniesieniu do poglądu, że zawieszenie postępowania nie wstrzymuje biegu przedawnienia, stwierdza, że jest to prawda, lecz niektóre okoliczności mogą skutkować zarówno zawieszeniem postępowania, jak i wstrzymaniem biegu przedawnienia. Pogląd Sądu Najwyższego jest zatem nieścisły.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2018, 65, 2
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Commentary on the Supreme Court’s Verdict of 31 March 2016 (II KK 313/15)
Autorzy:
Kulik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619021.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
suspension of legal proceedings
discontinuance of legal proceedings
serious illness
zawieszenie postępowania
umorzenie
ciężka choroba
Opis:
The commentary concerns the possibility of recognizing the terminal severe illness as a negative prerequisite for criminal proceedings. The author shares the view of the Supreme Court that such a disease is not a circumstance of this nature but for other reasons than indicated by the Supreme Court. He also states that the grounds for suspension of legal proceedings cannot be only real obstacles.
Glosa dotyczy kwestii możliwości uznania ciężkiej choroby terminalnej oskarżonego za okoliczność skutkującą koniecznością umorzenia postępowania karnego. Autor podziela pogląd Sądu Najwyższego, że choroba taka nie jest okolicznością tego rodzaju, ale z innych powodów niż wskazane przez Sąd Najwyższy. Opowiada się też przeciwko przyjęciu, że podstawą zawieszenia postępowania mogą być tylko przeszkody faktyczne.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o dopuszczalność zabezpieczenia powództwa o zaskarżenie uchwały wspólników spółki kapitałowej poprzez zawieszenie postępowania rejestrowego
Dispute about Permissibility Securing Claims for Repeal or Declaring Invalidity of Resolutions Adopted by the Ownership Bodies of Commercial Companies by Suspending Registration Proceedings
Autorzy:
Łazarewicz, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596612.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
zawieszenie postępowania rejestrowego
zabezpieczenie powództwa
sąd rejestrowy
suspending the registration proceedings
securing claims
the court of registration
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie dopuszczalności prawnej zabezpieczenia powództwa o uchylenie lub stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki kapitałowej poprzez zawieszenie postępowania rejestrowego. Analizie poddano przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące zabezpieczania roszczeń (w tym zmienione brzmienie art. 755 § 1 pkt 3 k.p.c.) oraz możliwość wpływu sądu procesowego na postępowanie przed sądem rejestrowym. Szczególny nacisk położono na problem wzajemnych relacji pomiędzy postępowaniem zabezpieczającym (art. 755 § 1 k.p.c.) a uprawnieniem sądu rejestrowego do samodzielnego zawieszenia prowadzonego przez siebie postępowania (art. 249 § 2 i art. 423 § 1 k.s.h.).
The subject of the article is the analysis of the legal admissibility to suspend the registration proceedings as a way of securing claims for repeal or declaring invalidity of resolutions adopted by the ownership bodies of companies. This study refers to the problem of legal interpretation the amended regulations of the Code of Civil Procedure and the power of civil court to influence the registration proceedings. Special emphasis has been also given to the issue of the interaction between the proceedings to secure claims (see Art. 755 § 1 of the Code of Civil Procedure) and the power of the court of registration to suspend its own registration proceedings (see Art. 249 § 2 as well as Art. 423 § 1 of the Commercial Companies Code).
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, C; 103-114
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brak przesłanek do zawieszenia postępowania przez sąd cywilny rozstrzygający sprawę o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji do czasu rozstrzygnięcia postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia – uwagi na tle art. 177 § 1 k.p.c.
Autorzy:
Buczkowska, Elżbieta
Trepka, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2206927.pdf
Data publikacji:
2021-06-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
private enforcement
dyrektywa 2014/104/UE
dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
naruszenie prawa konkurencji
związanie ostatecznym rozstrzygnięciem
zawieszenie postępowania
prejudycjalność
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie zagadnienia powiązania postępowania cywilnego o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji oraz postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia, na tle art. 177 § 1 k.p.c. Autorzy przedstawiają dotychczasowe poglądy dotyczące tego zagadnienia, oparte na tezie o powiązaniu prejudycjalnym tych postępowań i formułują pogląd, że w związku z wejściem w życie ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, jej systematyką i miejscem, które zajmuje w systemie ochrony prawa konkurencji, teza ta wymaga istotnej weryfikacji. Autorzy wskazują bowiem, że obecnie postępowania te są w pełni autonomiczne, a przyjęte dotychczas wyjątki od wymienionej wyżej autonomii nie są już aktualne. Autorzy przedstawiają w szczególności swój pogląd na temat wykładni art. 30 wymienionej wyżej ustawy oraz jego roli w systemie prawa ochrony konkurencji zbudowanym na założeniu pełnej autonomii postępowań prywatnoprawnych i publicznoprawnych. W oparciu o poczynione spostrzeżenia, autorzy uzasadniają pogląd, że brak jest obecnie podstaw do ustalenia powiązania pomiędzy tymi postępowaniami również w kontekście art. 177 § 1 k.p.c., tj. brak jest podstaw do zawieszenia postępowania cywilnego do czasu zakończenia równolegle toczącego się postępowania publicznoprawnego.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 4; 20-36
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego ze względu na nadzwyczajne postępowanie administracyjne
Suspension of Administrative Court Proceedings Due to Extraordinary Administrative Proceedings
Autorzy:
Polanowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2014447.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Inicjatyw Akademickich
Tematy:
court and administrative proceedings
suspension
postępowanie sądowoadministracyjne
zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego
kwestia prejudycjalna
zasada szybkości postępowania
prawo do rozpoznania sprawy sądowej w rozsądnym terminie
Opis:
Art. 124 § 1 pkt 6 w zw. z art. 56 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozumieć – zgodnie z art. 2 i 45 konstytucji – w ten sposób, że zawieszenie postępowania na tej podstawie wymaga uprzedniego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w tym okoliczności uzasadniających niezwłoczne jej rozpoznanie. Dotyczy to zwłaszcza spraw, w których sąd stwierdza możliwość nadużycia prawa procesowego. Okoliczności, które stanowią podstawę do zawieszenia postępowania sądowego w myśl art. 125 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi muszą obiektywnie warunkować rozstrzygnięcie sądu. Stosując wskazane wyżej przepisy, sąd jest obowiązany rozważyć skutki ewentualnego oczekiwania na rozstrzygnięcie kwestii prejudycjalnej. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę racjonalnego orzekania o zawieszeniu postępowania sądowoadministracyjnego, służącego zachowaniu zasady szybkości postępowania.
Art. 124 § 1 point 6 in conjunction with Art. 56 of the Act on Proceedings Before Administrative Courts should be understood in accordance with Art. 2 and 45 of the Polish Constitution, in such a way that the suspension of proceedings on this basis requires prior consideration of all the circumstances of the case, including the circumstances justifying its immediate examination. This especially applies to cases where the court finds the possibility of abuse of procedural law. The circumstances which constitute the basis for the suspension of court proceedings, pursuant to Art. 125 § 1 point 1 of the Act on Proceedings Before Administrative Courts, must objectively condition the court’s decision. When applying the above-mentioned provisions, the court is obliged to consider the effects of possible waiting for a decision on a preliminary ruling. The purpose of the article is to draw attention to the need for a rational adjudication on the suspension of court and administrative proceedings, in order to maintain the principle of the speed of proceedings.
Źródło:
Przegląd Prawa Administracyjnego; 2019, 2; 125-148
2545-2525
2657-8832
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Administracyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebieg i zawieszanie postępowań administracyjnych prowadzonych wobec beneficjentów środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w dobie COVID-19 w Polsce
The operation of public administration in Poland during Covid-19 - rules for suspending administrative proceedings regarding receivables due to the return of funds allocated for the implementation of programs financed with European funds
Autorzy:
Klich, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395669.pdf
Data publikacji:
2021-07-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
postępowanie administracyjne
zawieszenie postępowania
środki unijne
regionalny program operacyjny
COVID-19
administrative proceedings
suspension of proceedings
EU funds
regional operational program
Opis:
W opracowaniu zwrócono uwagę na to, że sytuacja związana z COVID-19 dotknęła także beneficjentów funduszy europejskich. W perspektywie finansowej UE 2014–2020 w Polsce funkcjonują liczne krajowe programy operacyjne, w tym. m.in. 16 regionalnych programów operacyjnych realizowanych na poziomie województw (RPO). Celem opracowania jest próba ustalenia dopuszczalnego zakresu funkcjonowania organów administracji publicznej prowadzących w czasie COVID-19 tzw. postępowania zwrotowe wobec beneficjentów środków unijnych, w szczególności w zakresie możliwości ich zawieszania lub wydłużania przewidzianych przepisami prawa terminów na dokonanie określonych czynności. Zwrócono uwagę na dynamizm prac ustawodawcy w tym zakresie, w szczególności analizując postanowienia COVID-19U (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 1842) z postanowieniami tzw. specustawy funduszowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 694), która miała zapewnić płynną realizację i rozliczanie projektów. Rozważania teoretycznoprawne oparto na doświadczeniu wynikającym ze współpracy z IZ RPO oraz z danymi pochodzącymi z 8 województw realizujących RPO.
In the article, the author points out that the COVID-19 situation has affected the beneficiaries of European funds. In the EU financial perspective 2014-2020, there are numerous national operational programs in Poland, including e.g. 16 regional operational programs implemented at the voivodeship level (ROP). The aim of the study is an attempt to determine the permissible scope of the operating capacity of public administration bodies conducting the so-called COVID-19 return proceedings against beneficiaries of EU funds, in particular regards to the possibility of suspending or extending the time limits provided for by law for performing specific activities. The author pays attention to the dynamism of the legislator’s work in this regard, in particular by analysing the provisions of the COVID-19 Act (Journal of Laws of 2020, item 1842) with the provisions of the so-called special fund act (Journal of Laws 2020, item 694), which was meant to ensure smooth implementation and settlement of projects. The author of the theoretical and legal considerations based the results from the experiences while cooperating with the ROP managing authority and data from 8 voivodeships implementing ROPs.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 2; 61-79
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skutki orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego dla spraw administracyjnych i sądowoadministracyjnych „w toku”.
The impact of Constitutional Tribunal judgements on pending administrative cases.
Autorzy:
Banasik, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443319.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
orzeczenia TK,
niekonstytucyjność,
sprawa administracyjna,
postępowanie sądowoadministracyjne,
sprawy „w toku”,
zawieszenie postępowania
judgements of Constitutional Tribunal,
non-constitutional act,
administrative case,
court administrative proceedings,
pending cases,
suspension of proceedings
Opis:
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają doniosły wpływ na proces stosowania prawa administracyjnego. Przypisany im walor ostateczności i mocy powszechnie obowiązującej powoduje, że wszelkie organy władzy publicznej oraz sądy, w tym sądy administracyjne, mają obowiązek uwzględniać je w procesie stosowania norm prawnych. Postępowanie administracyjne oraz sądowoadministracyjne w określonych sytuacjach może zostać zawieszone, a następnie podjęte właśnie z uwagi na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające konstytucyjność/niekonstytucyjność określonej normy prawnej. Sąd administracyjny posiada pozycję silniejszą od organu administracji publicznej, dzięki czemu jego reakcja na orzeczenie stwierdzające niekonstytucyjność i zastosowane środki prawne mogą być dużo bardziej skuteczne. Szczególnie widoczne jest to w sytuacji, gdy TK ustala termin utraty przez niekonstytucyjny przepis mocy obowiązującej na inny dzień aniżeli termin ogłoszenia wyroku. Organ administracyjny ma w takiej sytuacji bezwzględny obowiązek dania posłuchu normie prawnej, która jest niezgodna z Konstytucją, podczas gdy sąd nie zawsze jest bezwzględnie związany zapadłym wyrokiem TK.
Judgements of Constitutional Tribunal have significant impact on the process of application administrative law. The principle of finality and principle of general power of application assigned to such judgments causes, that all bodies of public authority and courts (including administrative courts) have a duty to take them into consideration in the process of application of legal regulations. Administrative and court administrative proceedings may be, in specified cases, suspended and then reopened at the basis of judgments of Constitutional Tribunal declaring certain law regulations constitutional or non-constitutional. Administrative court has a stronger position then the body of public authority and because of that its reaction on judgment declaring non- constitutionality and legal remedies used may be much more efficient. It is specifically clear in the case when Constitutional Tribunal fixes the date of loss of power of application of non – constitutional legal regulation indicating other date than the day of announciation of the verdict. The public authority has in such situation an absolute obligation to apply non – constitutional law regulation, while the administrative courts are not always absolutely bounded by the Constitutional Tribunal judgement.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2012, 12; 185-206
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy w aspekcie gwarancji procesowych oraz zasady koncentracji procesu
Obligation to notify parties of the continuation of a hearing in the aspect of proceedings securities and the principle of process concentration
Autorzy:
Rogoziński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693105.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
hearing
proceedings securities
principle of the continuity of the proceedings
notification of the parties
adjournment
postponement of a trial
suspension of the proceedings
rozprawa
gwarancje procesowe
zasada koncentracji (ciągłości) procesu
zawiadamianie stron
przerwa
odroczenie
zawieszenie postępowania
Opis:
The paper refers to the issue of a court’s obligation to notify the parties to a hearing of its continuation. Implementation of a mechanism ensuring that parties to a trial are given a real opportunity to engage in a hearing proves that a given legal system respects the most important rules and proceedings securities. The obligation to notify the parties of the continuation of a hearing should be considered in relation to the proceedings securities of the parties and the principle of the concentration of the process, because these concepts reflect the directions of the major interests that clash in a trial, namely the individual interests (mainly of the parties) and the public interest. Those interests are frequently divergent. The issue of notifying the parties of the continuation of a hearing occurs when there is a break in the process. Pursuant to the existing laws, this happens in connection with the following: suspension of the proceedings, postponement of the hearing, break in the hearing, adjournment of the passing of the judgment and reopening of the hearing. Doubts arise especially in the event when a hearing is being adjourned and a new time and place where it will be continued is announced but not all the parties are present at the time of the announcement of a decision to discontinue the hearing. The paper attempts to analyse some important issues that arise in relation to the above.
Abstrakt: W artykule zwrócono uwagę na kwestię obowiązku zawiadamiania przez sąd stron o kontynuacji rozprawy w świetle tego, że zapewnienie rzeczywistej możliwości udziału stron w rozprawie głównej świadczy o respektowaniu przez dany system prawny najważniejszych zasad i gwarancji procesowych. Obowiązek zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy należy rozpatrywać w świetle gwarancji procesowych stron oraz zasady koncentracji procesu, gdyż pojęcia te odzwierciedlają kierunki najważniejszych interesów, jakie ścierają się w procesie, a mianowicie: interesów indywidualnych (przede wszystkim stron) oraz interesu społecznego. Interesy te są przy tym często rozbieżne. Kwestia zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy aktualizuje się w sytuacji, gdy zachodzi przerwanie ciągłości rozprawy. Na gruncie obowiązującego prawa ma to miejsce w związku z następującymi instytucjami procesowymi: zawieszeniem postępowania, odroczeniem rozprawy, przerwą w rozprawie, odroczeniem wydania wyroku i wznowieniem przewodu sądowego. Wątpliwości pojawiają się zwłaszcza wtedy, gdy przerwanie ciągłości rozprawy następuje z jednoczesnym wskazaniem czasu i miejsca jej kontynuowania, a nie wszystkie strony są obecne w chwili ogłaszania decyzji. W artykule podjęto próbę zanalizowania niektórych istotnych problemów nasuwających się w związku z zawiadamianiem stron o kontynuacji rozprawy na tle poszczególnych wyżej wskazanych instytucji procesowych.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 99-111
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. akt II OSK 1987/20
Autorzy:
Kasprzyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336008.pdf
Data publikacji:
2021-07-21
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
plan generalny lotniska
lotnisko użytku publicznego
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
zawieszenie postępowania o wydanie warunków zabudowy
general plan of an airport
public airport
local zoning
suspension of a proceeding concerning the determination of conditions of investment developments
Opis:
Glosa dotyczy skutków prawnych zatwierdzenia planu generalnego lotniska użytku publicznego. Chodzi o konieczność zawieszenia postępowań w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji znajdującej się na obszarze objętym planem generalnym, do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zgodnego z planem generalnym. Aprobując stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, w glosie przedstawiono także postulaty zmian w przepisach ustawy Prawo lotnicze dotyczących planów generalnych lotnisk, a także w powiązanych z nimi przepisach dotyczących powierzchni ograniczających przeszkody lotnicze. Argumentacja Autora opiera się na rozróżnieniu możliwych instrumentów prawnych, przewidzianych w przepisach prawa lotniczego, dla zabezpieczenia rozwoju infrastruktury lotniczej.
The gloss discusses legal consequences of the approval of a general plan of a public airport.It concerns the necessity of suspending proceedings in the case of determining the conditionsof investment developments in the area covered by a general plan until the zoning schemeis adopted in accordance with this general plan. Approving of the stance expressed in thejudgement of the Supreme Administrative Court, the gloss also presents calls for amendmentsto the provisions of Act: Aviation Law concerning general plans of airports, as well as therelated provisions concerning areas limiting aviation obstacles. The author’s argumentsare based on the distinction between possible legal instruments laid down in aviation lawregulations in order to ensure the development of aviation infrastructure.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 2; 141-151
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykonalność porozumień arbitrażowych – wzajemne oddziaływanie rozdziałów 4 oraz 5 nigeryjskiej ustawy o arbitrażu i postępowaniu rozjemczym z 2004 roku
Autorzy:
Mbadugha, Joseph
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083111.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
arbitraż
wykonalność porozumień arbitrażowych
podejmowanie kroków w postepowaniu
zawieszenie postępowania
niezależność sędziowska
władza sądownicza
zrzeczenie się prawa do rozstrzygania
rozdziały 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postę-powaniu Rozjemczym
Arbitration
Enforceability of arbitration agreements
taking steps in proceedings
stay of proceedings
judicial discretion
judicial power
waiver of the right to arbitrate
sections 4 and 5 of Arbitration and Conciliation Act
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia kwestię wykonalności porozumień arbitrażowych – wzajemnego oddziaływania rozdziałów 4 i 5 nigeryjskiej Ustawy o Arbitrażu i Postępowaniu Rozjemczym z 2004 roku (ACA). Autor omawia następujące zagadnienia: czy w przypadku unikalnych i odmiennych, ale pokrewnych przepisów rozdziałów 4 i 5 ACA dotyczących tych samych zagadnień są one w sprzeczności, mogą być stosowane alternatywnie bądź równocześnie, czy też jeden przepis wypiera drugi lub jest niemożliwy do zastosowania; czy rozdział 4 ACA oznacza ograniczenie lub kontrolę władzy sądowniczej powierzonej sądom przez Konstytucję, czy też związku z tym dzielenie przez sądy władzy sądowniczej z trybunałami arbitrażowymi jest nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji Nigerii z 1999 roku; oraz kroki proceduralne w celu wdrożenia rozdziału 5 ACA.Stosując metodę badań doktrynalnych dotyczących źródeł pierwotnych, autor wyciąga wniosek, że rozdział 5 ACA wypiera rozdział 4; rozdział 4 nie jest alternatywny w stosunku do rozdziału 5; rozdziały 4(1) i (2) ACA, uszczuplając lub ograniczając władzę sądowniczą sądów, pozostają w sprzeczności z rozdziałami 6(1) oraz 6(6) Konstytucji Federalnej Republiki Nigerii z 1999 roku (z późniejszymi zmianami), a zatem są nieprawomocne na podstawie rozdziału 1(1)(3) tej samej Konstytucji z 1999 roku i nie mogą mieć zastosowania; że nigeryjskie sądy nie uznają aktów prawnych, które mają na celu ograniczyć, uszczuplić lub regulować i skasować władzę sadowniczą przyznaną przez Konstytucję lub stanowią o dzieleniu władzy sądowni-czej z jakimikolwiek ciałami innymi niż sądy, którym Konstytucja przyznała tę władzę.
This article presents the enforceability of arbitration agreements – the interplay between sections 4 and 5 of Nigeria’s Arbitration and Conciliation Act, 2004 (ACA). The following issues are discussed: whether given the unique and distinct but related provisions of sections 4 and 5 of ACA dealing with the same subject matter, they are in conflict, could be applied in the alternative or simultaneously or whether one supersedes the other or is inapplicable; whether section 4 of ACA amounts to limiting or controlling the constitutionally vested judicial powers of the courts or the courts sharing their judicial powers with arbitral tribunals and is therefore null and void by reason ofsections 1(1)(3) of the Nigeria’s 1999 Constitution; and the procedural steps for enforcement under section 5 of ACA. Using the doctrinal research method vis-a-vis primary sources the author concludes that section 5 of ACA supersedes its section 4; section 4 is not an alternative to section 5; sections 4(1) and (2) of the ACA by whittling or limiting judicial powers of the courts are inconsistent with sections 6(1) and 6(6) (a) of the 1999 Constitution of the Federal Republic of Nigeria (as amended) and thus are null by reason of section 1(1) (3) of the same 1999 Constitution and in consequence inapplicable; that Nigerian courts disregard any statute that seeks to limit or whittle or regulate and obliterate the judicial powers conferred on them by the Constitution or that has provided for sharing of their judicial powers with any other body other than the courts in which it is invested by the Constitution.      
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 4; 121-135
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanki formalne warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania
Формальные предпосылки для условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании
Формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні
Formal prerequisites for conditional release of a convicted person from serving the remainder of a prison sentence after a one-year break from its execution
Autorzy:
Stefańska, Blanka Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090131.pdf
Data publikacji:
2022-06-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
позбавлення волі
перерва у виконанні покарання
формальні причини
розмір покарання
засуджений
умовно-дострокове звільнення
зупинення провадження
наказание в виде лишения свободы
прерывание срока исполнения наказания
формальные предпосылки
quantum наказания
осужденный
условно-досрочное освобождение
приостановление производства по делу
imprisonment
interruption of sentence
break in sentence
conditional release
formal prerequisites
quantum of sentence
convict
suspension of proceedings
kara pozbawienia wolności
przerwa w wykonaniu kary
przesłanki formalne
quantum kary
skazany
warunkowe zwolnienie
zawieszenie postępowania
Opis:
Artykuł stanowi analizę przesłanek formalnych warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania, które jest szczególnym rodzajem tej instytucji (art. 155 Kodeksu karnego wykonawczego). Są to: 1) odbycie przez skazanego co najmniej 6 miesięcy kary; 2) nieprzekroczenie przez orzeczoną karę lub sumę kar 3 lat; 3) korzystanie przez skazanego z przerwy w wykonaniu kary co najmniej przez rok (§ 1). Doprowadziła ona do wniosków, że quantum wykonanej kary musi mieć miejsce przed uzyskaniem przez skazanego przerwy w wykonaniu kary, z tym że kara nie musi być odbyta w trybie ciągłym, lecz może także odbywać się etapami. Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności ma trwać co najmniej rok i nie musi być jednorazowo udzielona na ten okres, ale może być wielokrotnie przedłużana. Bez znaczenia jest zarówno przyczyna całej przerwy, jak i poszczególnych przedłużanych przerw. Na równi z przerwą w wykonaniu kary pozbawienia wolności należy traktować zawieszenie postępowania wykonawczego co do kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy skazany rozpoczął już odbywanie kary pozbawienia wolności, lecz nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby (art. 15 § 2 K.k.w.).      
У статті аналізуються формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні, що є особливим видом цього інституту (ст. 155 КК РФ). Це: 1) відбуття засудженим не менше 6 місяців покарання; 2) покарання або сума покарання не перевищили 3 років; 3) засудженнй використав перерву у виконанні покарання не менше одного року (§ 1). Це привело до висновку, що відлік виконаного вироку має відбутися до перерви у виконанні покарання засудженим, однак покарання не повинно відбуватися безперервно, а може відбуватися і поетапно. Перерва у виконанні покарання у виді позбавлення волі має тривати не менше одного року і на цей термін не обов’язково надаватися один раз, але може бути продовжена кілька разів. Причина як усієї перерви, так і окремих продовжених перерв не має значення. Зупинення виконавчого провадження щодо покарання у виді позбавлення волі слід трактувати нарівні з перервою у виконанні покарання у вигляді позбавлення волі, якщо засуджений вже почав відбувати покарання у вигляді позбавлення волі, але вирок не може бути виконаний стосовно до нього через психічне захворювання або іншу хронічну тяжку хворобу (ст. 15 § 2 Виконавчого кримінального кодексу).
Статья представляет собой анализ формальных предпосылок условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании, что является особым видом данного института (ст. 155 Уголовно-исполнительного кодекса). К ним относятся: (1) условие, чтобы осужденный отбыл не менее 6 месяцев наказания; (2) условие, чтобы назначенное наказание или сумма наказаний не превышала 3 лет; (3) условие, чтобы осужденный воспользовался перерывом в исполнении наказания не менее одного года (§ 1). Это привело к выводу, что quantum наказания должно происходить до того, как осужденный получит перерыв в исполнении наказания, однако наказание не обязательно должно отбываться непрерывно, но также может отбываться поэтапно. Перерыв в исполнении наказания в виде лишения свободы должен длиться не менее одного года и не обязательно должен быть предоставлен один раз на этот период, но может быть неоднократно продлен. Причина как всего перерыва, так и отдельных продлеваемых перерывов не имеет значения. Наравне с перерывом в отбывании наказания в виде лишения свободы, надо рассматривать приостановление исполнительного производства в отношении приговора к лишению свободы в случае, если осужденный уже начал отбывать наказание в виде лишения свободы, но приговор в отношении его не может быть исполнен из-за психического заболевания или другой хронической, тяжелой болезни (статья 15 § 2 Уголовно-исполнительного кодекса).
The article analyses the formal prerequisites for the conditional release of a convicted person from serving rest of the sentence of imprisonment after one-year break in its execution which constitutes special type of this institution (Article 155 of Penal Enforcement Code). These are: 1) that the convicted person has served at least 6 months of sentence; 2) that the sentence imposed or the sum of the sentences has not exceeded 3 years; 3) that the convicted person has benefited from a break in the execution of the sentence for at least one year (§ 1). It led to the conclusion that quantum of the sentence served must have taken place before the convicted person obtained a break in the execution of the sentence, except that the sentence need not be served continuously, but may also be served in stages. A break in the execution of a sentence of imprisonment is to last for at least one year and does not have to be granted once for that period, but may be repeatedly extended. The reasons for both the entire break and the individual extended breaks is irrelevant. Suspension of the enforcement proceedings with regard to a sentence of imprisonment should be treated on a equal footing with a break in the execution of the sentence of imprisonment if the convicted person has already started serving his sentence, but the sentence cannot be executed against him due to a mental illness or other chronic, serious illness (Article 15 § 2 of Penal Enforcement Code).
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 129-143
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies