Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zasada procesowa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Zasada jawności a jawność wewnętrzna w procesie karnym
    Autorzy:
    Koper, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788218.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    zasada
    jawność wewnętrzna
    strona procesowa
    proces karny
    principle
    openness internal
    party
    criminal proceedings
    openness
    Opis:
    Zasada jawności, jako jedna z podstawowych zasad procesu karnego, jest realizowana – z  wyjątkami – w toku całego postępowania. Nie jest jednak jednoznaczne, czy ta zasada obejmuje tylko jawność zewnętrzną rozumianą jako dostępność procesu dla społeczeństwa, czy także jawność wewnętrzną. Ten drugi aspekt jawności oznacza głównie dostępność procesu dla stron i ich przedstawicieli. Artykuł został poświęcony problemowi ujętemu w pytaniu: czy zasada jawności obejmuje także jawność wewnętrzną? Przedmiotem opracowania była analiza poglądów doktryny w tym przedmiocie. W konsekwencji autor zaprezentował też własne zapatrywania poparte szeroką argumentacją. Konkluzja artykułu polega na sformułowaniu tezy o potrzebie włączenia jawności wewnętrznej do zakresu zasady jawności.
    The principle of openness, as one of the basic principles in criminal proceedings, is realised – with exceptions – in the course of the entire process. However, it is not clear, whether this principle includes only openness external, being a form of the availability to the public of the proceedings, or it includes openness internal too. This second aspect of the openness is mainly the availability process for the parties and their representatives. The article is devoted to the issue contained in question: does the principle of openness include also openness internal? The subject of the paper is the analysis of views of doctrine in this respect. The author focuses also on the presentation of his standpoints supported by broad argumentation. The conclusion of the paper is based on the formulation of the thesis on need to include openness internal to the scope of the principle of openness.   
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2019, 2 (218); 129-152
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawomocność decyzji prokuratorskich kończących postępowanie przygotowawcze w świetle dyrektywy ne bis in idem
    The legal force of a prosecutors decisions closing the preparatory proceedings in the light of the ne bis in idem principle
    Autorzy:
    Gerecka-Żołyńska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692812.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    negative procedural premise
    res iudicata
    ne bis in idem
    prosecutor’s decision closing the preparatory proceedings
    the principle of mutual recognition of judgments and judicial decisions
    CJEU
    identity of the act
    ujemna przesłanka procesowa
    prawomocne decyzje prokuratorskie kończące postępowanie przygotowawcze
    zasada wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych
    TSUE
    tożsamość czynu
    Opis:
    The article deals with the procedural consequences of a prosecutor’s decision closing criminal proceedings in the light of the application of the ne bis in idem prohibition. The analysis of the problem is carried out within two thematic areas designated by the scope of the ne bis in idem prohibition, namely in national conditions and within the framework of cooperation with the Member States of the EU. It is assumed that final prosecutor’s decisions on the termination of criminal proceedings create conditions for the ne bis in idem prohibition, when there is an attempt to re-initiate criminal proceedings against the same person for the same act. This tendency is not only characteristic of the Polish system, but is also visible in the criminal-law legislation of other EU Member States, and meets with cautious approval in the case law of the Court of Justice of the European Union (CJEU). As part of the penal cooperation of EU Member States for the interpretation of Article 54 of the Convention implementing the Schengen Agreement, the CJEU’s case law, in which the principle of the mutual recognition of judgments and judicial decisions is primarily used, is of the utmost importance. The connection between the application of the rule ne bis in idem and the principle of the mutual recognition of judgments and judicial decisions in the framework of criminal cooperation between EU Member States results from the fundamental role that this principle fulfills with regulations adopted in the Treaty on the functioning of the EU (Section: Area of Freedom, Security and Justice). The article shows that the concept of classifying the principle ne bis in idem in the Polish criminal procedural system as a negative procedural condition defined in Article 17 para. 1 item 7 of the Code of Criminal Procedure is the optimal solution, assuming that the res iudicata effect is reserved exclusively for the assessment of court judgments. The importance of the issue of the identity of the act as one of the criteria for the application of the ne bis in idem prohibition is also duly emphasized, given the thesis, which is referred to especially in the jurisprudence of the CJEU, that in such situations it is necessary to determine whether the act to which the final judgment relates is the same as the factual basis for the investigation or inquiry in which the decision to discontinue the proceedings is to be issued without assessing the adopted legal classification of the act or the legal interest of the State.
    Artykuł dotyczy procesowych skutków prawomocnych decyzji prokuratora o zakończeniu postępowania karnego w konfrontacji z stosowaniem zakazu ne bis in idem. Analiza problemu przeprowadzona została w obrębie dwóch płaszczyzn tematycznych wyznaczonych zakresem obowiązywania zakazu ne bis in idem, tzn. w warunkach krajowych i w ramach współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. W rozważaniach przyjęto, że prawomocne decyzje prokuratorskie o zakończeniu postępowania karnego stwarzają warunki do stosowania zakazu ne bis in idem, gdy pojawia się próba ponownego wszczęcia postępowania karnego wobec tej samej osoby o ten sam czyn. Tendencja ta nie jest charakterystyczna wyłącznie dla systemu polskiego, ale widoczna jest także w ustawodawstwie karnoprocesowym innych państw członkowskich UE, budzi aprobatę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ale ostrożną. W ramach współpracy karnej państw członkowskich UE dla wykładni art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen pierwszoplanowe znaczenie ma orzecznictwo TSUE, w którym przede wszystkim wykorzystywana jest zasada wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych. Związek stosowania zakazu ne bis in idem z zasadą wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych w ramach współpracy karnej państw członkowskich UE wynika z fundamentalnej roli, jaką zasada ta pełni wobec regulacji przyjętych w Traktacie o funkcjonowaniu UE (Dział: Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości). W artykule wykazano, że w przyjęta w polskim systemie karnoprocesowym koncepcja klasyfikowania zakazu ne bis in idem jako ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego jest rozwiązaniem optymalnym przy założeniu, że skutek res iuducata systemowo zastrzeżony jest wyłącznie dla oceny orzeczeń sądowych. Zwrócono też w odpowiednim zakresie uwagę na znaczenie kwestii tożsamości czynu jako jednego z kryteriów stosowania zakazu ne bis in idem, aprobując powielaną, zwłaszcza w orzecznictwie TSUE, tezę, że w zaistniałej sytuacji niezbędne jest ustalenie, czy czyn, którego dotyczy prawomocne orzeczenie, jest tożsamy z podstawą faktyczną śledztwa lub dochodzenia, w którym postanowienie o umorzeniu postępowania ma zostać wydane z pominięciem oceny przyjętej kwalifikacji prawnej czynu lub interesu prawnego państwa.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 2; 83-96
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo do obrony obwinionego o popełnienie wykroczenia z perspektywy art. 42 ust. 2 Konstytucji RP
    The Right to Defence of an Offence Defendant in the Light of Art. 42 sec. 2 of the Polish Constitution
    Autorzy:
    Sowiński, Piotr K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/6567766.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    obwiniony
    prawo do obrony
    wykroczenie
    zasada procesowa
    Konstytucja
    prawa procesowe
    defendant
    right to defence
    offence
    procedural rule
    Constitution
    procedural rights
    Opis:
    W artykule przedstawiono zagadnienia związane z określeniem gospodarstwa rodzinnego jako konstytucyjnej podstawy ustroju rolnego w Polsce. Przedstawiono główne założenia doktrynalne art. 23 Konstytucji, a także odniesiono się do różnych możliwych interpretacji tego przepisu Konstytucji. Dokonano analizy ewolucji definicji gospodarstwa rodzinnego w polskim prawie konstytucyjnym i ustrojowym na tle regulacji europejskich. Przedstawiono znaczenie gospodarstwa rodzinnego we współczesnym obrocie nieruchomościami rolnymi i jego zgodność z Konstytucją. Trzonem rozważań uczyniono ocenę nowej propozycji definicji gospodarstwa rodzinnego w projekcie Kodeksu rolnego w świetle art. 23 Konstytucji oraz jej wpływu na system prawa. Ocena ta jest krytyczna dla analizowanej definicji. W podsumowaniu wskazano wnioski de lege ferenda.
    The text presents the problem of autonomy of proceedings in misdemeanour cases, with particular emphasis on the situation of the accused and their right to defence. The author puts forward a thesis concerning the necessity to recognise that the provision of Art. 42 of the Constitution of the Republic of Poland should be applied to the accused, even though this provision refers to guarantees of the right to defence for persons appearing in criminal proceedings, and not literally for persons against whom proceedings in misdemeanour cases are conducted. The extension of constitutional guarantees to defendants is important for the defendants themselves, but also for the coherence of the justice system and court procedures, as only in this way does the constitutional benchmark of a fair trial become feasible.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 155-167
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie kontradyktoryjno-inkwizycyjne — rozważania w przedmiocie modelu procesu karnego na przykładzie wybranych regulacji
    Autorzy:
    Porwisz, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920675.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    proces karny
    nowelizacja
    zasada kontradyktoryjności
    strona procesowa
    dowód
    biegły
    opinia
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest wskazanie funkcjonowania w procesie karnym zasady kontradyktoryjności, w obliczu dokonanych zmian przepisów ustawy — Kodeks postępowania karnego obowiązujących od 1 lipca 2015 r., a także ustawy z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy — Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, które weszły w życie 15 kwietnia 2016 r. Przedmiotem rozważań są wybrane regulacje odnoszące się do aktywności dowodowej stron postępowania. W optyce zainteresowań znalazły się także takie zagadnienia, jak: katalog uprawnień przysługujących stronom w zakresie gromadzenia dowodów, dostępu do akt postępowania. Podniesiono krytyczne uwagi dotyczące dopuszczalności opinii prywatnych w postępowaniu karnym, w kontekście art. 393 § 3 kodeksu postępowania karnego
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2016, 1(121); 172-186
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conditions for Giving Instructions by the Court Pursuant to Article 5 of the Code of Civil Procedure. Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 27 February 2019 (II PK 307/17, LEX No. 2626246)
    Autorzy:
    Bodio, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618349.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    giving instructions by the court
    justified procedural need
    principles of equality of parties
    udzielanie przez sąd pouczeń
    uzasadniona potrzeba procesowa
    zasada równości stron
    Opis:
    The author agrees with the Supreme Court’s opinion that giving instructions by the court referred to in Article 5 of the Code of Civil Procedure should be exceptional and depend on judgement and recognition of court credited with a specific procedural situation. Giving instructions by the court is determined by justified need and necessary nature of instructions. It can take place when there is a need to prevent inequality of subjects of pending proceedings in the context of the principle of equality of parties, i.e. when a party, due to its clumsiness and complexity of the case, is not able to understand the essence of proceedings or take appropriate procedural steps.
    Autorka podziela stanowisko Sądu Najwyższego, że udzielanie przez sąd pouczeń, o których mowa w art. 5 k.p.c., powinno mieć charakter wyjątkowy i zależeć od oceny i uznania sądu uwiarygodnionego konkretną sytuacją procesową. Udzielanie przez sąd pouczeń determinowane jest uzasadnioną potrzebą i niezbędnym charakterem pouczeń. Ma ono miejsce wówczas, gdy zachodzi potrzeba zapobieżenia nierówności podmiotów toczącego się postępowania w kontekście zasady równości stron, a więc gdy strona z uwagi na swoją nieporadność i stopień skomplikowania sprawy nie jest w stanie ani zrozumieć istoty prowadzonego postępowania, ani podjąć stosownych czynności procesowych.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 1
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies