Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zasada personalistyczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Służba publiczna w świetle personalistycznej koncepcji administracji publicznej
Autorzy:
Fundowicz, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
public service
public administration
personalist approach
public task
decision making process
common interest
good administration principle
służba publiczna
administracja publiczna
koncepcja personalistyczna
zadanie publiczne
proces decyzyjny
dobro wspólne
zasada dobrej administracji
Opis:
The approach to public administration depends upon the views demonstrated by those who create it. This approach determines the manner of solving detailed problems, including the way of building legal standards and implementing organizational structures. The approach to public administration itself was conditioned by philosophical assumptions, sometimes even unconscious. Most frequently it is about axiological assumptions that are actually based on anthropology or ontology. The form of currently developing ideas of public administration can therefore be affected by different views. It is not easy to make a full classification of views influencing the approaches to public administration. Frequently, these are approaches referring to many sources. However, one can try to separate certain leading directions. They include the following approaches: humanist, normativist, pragmatic, socialist, personalist and modernist (post modern). One of the basic assumptions of personalist approach to public administration is common interest, whereas determining the essence of public service requires differentiating between the material and organizational understanding of that notion.
Koncepcja administracji publicznej zależy od poglądów tych, którzy je tworzą. Z koncepcji zaś wynika sposób rozwiązywania szczegółowych problemów, w tym sposób budowania norm prawnych i wprowadzania konstrukcji organizacyjnych. Sama koncepcja administracji publicznej uwarunkowana jest założeniami filozoficznymi, często nawet nieuświadomionymi. Najczęściej chodzi tutaj o założenia aksjologiczne, które jednak wynikają z antropologii lub ontologii. Na kształt współcześnie rozwijanych koncepcji administracji publicznej mogą więc mieć wpływ różne poglądy. Nie jest łatwo dokonać pełnej klasyfikacji poglądów mających wpływ na koncepcje administracji publicznej. Często są to bowiem koncepcje sięgające do wielu źródeł. Można jednak próbować wyodrębnić pewne wiodące kierunki. Są wśród nich: koncepcje humanistyczne, koncepcje normatywistyczne, koncepcje pragmatyczne, koncepcje socjalistyczne, koncepcje personalistyczne, koncepcje modernistyczne (ponowoczesne). Jednym z podstawowych założeń personalistycznej koncepcji administracji publicznej jest dobro wspólne, z kolei określenie istoty służby publicznej wymaga rozróżnienia materialnego i organizacyjnego rozumienia tego pojęcia.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2017, 64, 2
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada zachowania tożsamości genetycznej i psychicznej jako wyróżnik bioetyki personalistycznej
Autorzy:
Wójcik, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553569.pdf
Data publikacji:
2002-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
zasada zachowania tożsamości genetycznej i psychicznej
tożsamość genetyczna\
tożsamość psychiczna
bioetyka
bioetyka personalistyczna
personalizm
Opis:
Temat artykułu: "Zasada zachowania tożsamości genetycznej i psychicznej jako wyróżnik bioetyki personalistycznej". Wobec ogromu rozwoju współczesnego świata szczególną troską całego społeczeństwa powinno być szerzenie zasad integralnego humanizmu. Istotą problemu jest tu bowiem tożsamość człowieka.
Źródło:
Sympozjum; 2002, 1(9); 91-108
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologiczne implikacje sztucznej prokreacji
Anthropological Implications of Artificial Procreation
Autorzy:
Wróbel, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040598.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prokreacja
sztuczna prokreacja
FIVET
in vitro
antropologia
zasada personalistyczna
procreation
artificial procreation
in vitro fertilization
anthropology
personalistic principle
Opis:
Problematykę sztucznej prokreacji można analizować z różnych punktów widzenia. Dominują analizy z punktu widzenia prawnego, społecznego, sytuacji dziecka w związkach jednopłciowych oraz z punktu widzenia konsekwencji zdrowotnych dziecka i matki. Bardzo ważny jest wymiar antropologiczny, gdyż uwzględnia on sztuczną inseminację oraz możliwe w przyszłości sytuacje, gdyby ulepszone techniki umożliwiły odejście od budzących sprzeciw okoliczności i następstw ich stosowania. Wymiar antropologiczny dominuje we wszystkich dokumentach Magisterium Kościoła, w których zostaje omówiona problematyka sztucznej prokreacji. W tym wymiarze dają się wyróżnić dwa aspekty. Pierwszy ocenia ingerencje techniczne w prokreację z perspektywy ludzkiej płciowości współkonstytuującej ludzką osobę oraz płodności jako owocu i znaku małżeńskiej miłości. Akt prokreacji, na miarę godności małżonków i ich dziecka, nie może ograniczać się wyłącznie do jednego wymiaru: czy to wyłącznie duchowego, czy też wyłącznie cielesnego, a tym samym nie może być odłączony od osobowego, duchowo-cielesnego zjednoczenia między rodzicami. Tymczasem w sztucznej prokreacji dochodzi do rozerwania tego „oznaczenia jedności i oznaczenia rodzicielstwa”. Drugi aspekt ma na uwadze zasadę personalistyczną, która zabrania traktować osobę jako przedmiot lub jako środek do celu; nakazuje natomiast traktować ją jako wartość samą w sobie i cel sam w sobie. Zasada ta orientuje również ludzką prokreację. W żadnym momencie zaistnienia dziecka rodzice nie mają prawa do traktowania go jako „przedmiotu”−„środka” zaspokajającego ich pragnienie lub też pozwalającego im zrealizować ich cele. Analogicznie specjaliści, stosujący procedurę sztucznego zapłodnienia, nie mają prawa decydować o życiu dziecka, gdyż w ten sposób czynią siebie jego „panami”, uzurpują sobie prawo do decydowania o nim, o jego narodzeniu, o jego życiu lub o jego śmierci. Staje się to w szczególny sposób widoczne w przypadku kriokonserwacji ludzkich embrionów. Takiej relacji nie dopuszcza osobowa godność dziecka.
The issue of artificial procreation may be analyzed from a variety of points of view. Analyses made from the legal and social points of view, from the point of view of the situation of the child in same-sex relations and from the point of view of the consequences for the health of the child and the mother are the dominant ones. The anthropological dimension is very important, since it takes into consideration artificial insemination and situations that are possible in the future if improved techniques make it possible to depart from the circumstances that may be objectable and from the consequences of their use. The anthropological dimension dominates in all the documents issued by the Magisterium in which the issue of artificial procreation is discussed. In this dimension two aspects may be distinguished. The first one assesses the technical interferences with procreation from the perspectives of human sexuality co-constituting the human person and of fertility as the fruit and the sign of marital love. The act of procreation that is adequate to the spouses’ dignity may not be limited to one dimension only: either exclusively the spiritual, or exclusively the carnal one; and hence it may not be separated from the personal, spiritual-carnal unification of the parents. However, in artificial procreation this „determination of unity and determination of parenthood” is broken off. The other aspect is concerned with the personalistic principle that forbids treating a person as an object or as a means to reach an aim; it orders treating it as a value in itself and an aim in itself. This principle also directs human procreation. At no moment of the existence of the child may the parents treat it as an „object”−„means” satisfying their desire or allowing them to achieve their aims. In the same way the specialists following the procedure of artificial insemination do not have the right to make decisions about the child’s life, for in this way they make themselves „lords” of the child; they usurp the right to make the decisions about the child, its birth, its life or death. This is especially well seen in the case of cryoconservation of human embryos. Such a relation is not permitted by the child's personal dignity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 3; 77-100
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies