Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zarządzanie konserwacją" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Sustainable management of mineral resources, soil cover and geosites in Estonia
Autorzy:
Raukas, A.
Tavast, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204947.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
zrównoważone zarządzanie
zasoby mineralne
gleby
obiekty mineralne
dziedzictwo geologiczne
konserwacja przyrody
racjonalne wykorzystanie ziemi
sustainable management
mineral resources
soil cover
military objects
geological heritage
nature conservation
rational land use
Opis:
Konserwacja przyrody i ochrona dziedzictwa geologicznego mają już długą tradycję w Estonii. Pierwszy rezerwat przyrody został ustanowiony w 1910 r. W 1935 r. przyjęto pierwszą ustawę o ochronie przyrody. W 1995 r. parlament Estonii przyjął ustawę o zrównoważonym rozwoju, a w 1996 r. rząd zatwierdził Estońską Strategię Środowiskową. Chociaż niewielka, Estonia jest stosunkowo bogata w zasoby mineralne (łupki bitumiczne, fosforyty, torf, materiały budowlane itd.). Surowce te, wraz dużymi obszarami leśnymi (około 50% terytorium kraju) oraz wysoko produktywnym rolnictwem, będą podstawą gospodarki i wniosą duży wkład do dochodu narodowego. Podczas okupacji sowieckiej gleby Estonii poddane były poważnej degradacji. Około 1,9% terytorium Estonii wykorzystywane było na obiekty militarne. Tereny te są nadal silnie zanieczyszczone. Silny wzrost wydobycia surowców mineralnych także spowodował niekorzystny wpływ na środowisko. W niepodległej Republice Estonii konserwacja przyrody i ochrona bogactw mineralnych uzyskały pierwszorzędne znaczenie i ich sytuacja uległa poprawie.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 191-197
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie archeologii w konserwacji zabytkowych parków i ogrodów
Using archaeology in the conservation of historic parks and gardens
Autorzy:
Dix, Brian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537781.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
archeologia
parki i ogrody
zarządzanie konserwacją
analiza map archiwalnych
fotografie lotnicze
LiDAR
obiekty ziemne
nasadzenia
badania geofizyczne
wykopaliska
autentyczny detal
dane chemiczne i biologiczne
rekonstrukcja
archaeology
parks and gardens
conservation management
map regression
aerial photographs
LiDAR data
earthworks
earlier planting
geophysical survey
excavation
authentic detail
chemical and biological data
reconstruction
Opis:
Badania archeologiczne, jako przejaw interdyscyplinarnego podejścia do tematu zabytkowych parków i ogrodów, pozwalają na poznanie ewolucji tych założeń oraz odkrycie ważnych dla ich historii obiektów. Możliwości są duże: od wstępnej kwerendy z użyciem zdjęć lotniczych, starych map i innych materiałów źródłowych, przez badania terenowe oraz nieinwazyjne badania geofizyczne, aż do dokładnych badań wykopaliskowych. Wyniki mogą posłużyć za podstawę w trakcie prac restauracyjnych, umożliwić wierną rekonstrukcję, wspomóc naukowymi dowodami wszelkie projekty i strategie konserwatorskie.
Archaeological investigation as part of a cross-disciplinary approach is an important means to trace the evolution and significant features of historic parks and gardens. Its scope ranges from background studies using aerial photographs, historical maps and other records, through analytical fieldwork and non-intrusive geophysical surveys to detailed excavation. The results can be used as the basis for accurate restoration, repair and reliable reconstruction in addition to informing conservation management plans and policies.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2016, 1; 93-103
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hammershus - dobre praktyki i zarządzanie trwałą ruiną
Hammershus Castle - "Good Practices" and Managing Permanentl Ruin
Autorzy:
Siwek, Andrzej
Trafas-Wołoszyn, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/113830.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
ruina historyczna
ochrona krajobrazu
zarządzanie dziedzictwem
konserwacja
zamek Hammershus
historical ruins
landscape protection
heritage management
conservation
Hammershus castle
Opis:
Zamek Hammershus, to średniowieczna, duńska warownia na wyspie Bornholm. W ruinie od połowy XVIII w. Dewastację powstrzymano w 1822, gdy ruinę zamku uznano za zabytek. Zamek, dominujący w widokach północnego wybrzeża wyspy stał się celem wędrówek romantycznych turystów. Decydujące prace konserwatorskie przeprowadził Peter Hauberg w latach 1885 – 1928, programowo powstrzymując się od rekonstrukcji. Funkcje recepcyjne pomieszczono w zabudowaniach opodal ruin. Polityka ochronna prowadzona od 1907 r. wiązała się z wykupem terenów wokół zamku i systematycznym usuwaniem okolicznych budowli. W 1969r. koncepcję centrum informacyjnego, ukrytego w krajobrazie stworzył Jørn Utzon. W 2013 podjęto realizację jego koncepcji. Projekt opracował duński zespół Arkitema, we współpracy z Buro Happold, i Ch. Harlangiem. Nowoczesne centrum interpretacji zabytku oddane do użytku w 2018 r. jest odsunięte od ruin i ukryte w formach terenu. Ochrona zamku Hammershus jest podporządkowana zachowaniu jego historycznej formy – trwałej ruiny. Jest również prowadzona w sferze krajobrazowej. Nowe centrum recepcyjne zlokalizowano i zaprojektowano tak, by nie konkurowało z formą historyczną i krajobrazem. Model zarządzania zamku Hammershus to przykład dobrej praktyki w ochronie dziedzictwa kulturowego i zabytkowych ruin. Istotą jest wykorzystanie atrakcyjności ruiny historycznej, jako obiektu przyciągającego odwiedzających oraz oddalenie współczesnych funkcji komercyjnych od zabytku wraz ze stworzeniem nowych możliwości kontemplacji zabytku oraz rygorystyczną ochroną krajobrazu.
Hammershus is a medieval Danish castle on the Bornholm island. In 1743 Hammershus was finally abandoned as a stronghold. The fortress was partially demolished around 1750. The ruins were put on the national historic register in 1822. From 1885, until his death in 1928, P. C. Hauberg was in charge of the extensive restoration work. After that, the castle remained a picturesque ruin. The conservation policy, which was taken from 1907, includes the purchase of land around the castle and systematic removal of the surrounding buildings. In 1969 Jørn Utzon created the concept of the information center hidden in the landscape. In 2013, his concept was implemented. The project was developed by the Danish team Arkitema, in cooperation with Buro Happold, and Ch. Harlang. The modern information center put into use in 2018. Building is removed from the ruins and hidden in the nearby slope. The protection of Hammershus Castle is subordinated to preserving its historical form - a permanent ruin. It is also conducted in the landscape sphere. The new reception center was located and designed so as to not compete with the historical ruin and landscape. The Hammershus castle management model is an example of good practice in protecting cultural heritage and historic ruins. The main point is to use the attractiveness of the historical ruins, as an object that attracts visitors.The remoteness of modern commercial functions from the monument create new possibilities for contemplating the castle ruins and contributes to strict landscape protection.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2018, 6; 163-176
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kopiec Kościuszki w Krakowie – pomnik historii. Konserwacja, zarządzanie, promocja. Treść ideowa zabytku. Odrobina historii
Kościuszko mound in Cracow – a monument of history. Maintenance, management, promotion
Autorzy:
Rokosz, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204976.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
Kopiec Kościuszki
symboliczna mogiła
pomnik
konserwacja
zarządzanie
promocja
Kościuszko Mound
symbolic grave
monument
maintenance
management
promotion
Opis:
Kopiec Kościuszki zbudowany w l.1820-1823 przez Naród Polski jako symboliczna mogiła za pomnik dla Tadeusza Kościuszki jest drugą obok Wawelu znacząca subdominantą w krajobrazie kulturowym Krakowa. W poł. XIX w. wokół Kopca zbudowano fort cytadelowy o cechach neostylowych, uznany za arcydzieło architecturae militaris. W r. 1936 Kopiec został wpisany do rejestru zabytków a w 2017 r. rozporządzeniem Prezydenta RP wraz z otoczeniem został uznany za pomnik historii. Jako budowla ziemna Kopiec podlega nieustannym procesom destrukcji, powodowanym siłami natury. Stałą pieczę konserwatorską nad nim sprawuje Komitet Kopca Kościuszki ustanowiony w 1820 r. Komitet też troszczy się o otoczenie Pomnika restaurując podległe mu części fortu. Sukcesem konserwatorsko-adaptacyjnym jest przekształcenie kurtyny południowej (czyli wału ziemnego umocnionego murem, z pochylnią do wytaczania dział) w wielokubaturowe, dwukondygnacyjne centrum konferencyjno-wystawowe. Wpływa też Komitet na prześwietlenie samosiewnego lasu, wokół Kopca i na przedpolu fortu, w celu odsłonięcia tego zabytkowego zespołu. W pozostałych, podległych Komitetowi częściach fortu organizowane są wystawy kościuszkowskie a docelowo ma tu powstać muzeum Kościuszki. Pośród przedsięwzięć mających promować Kopiec Kościuszki z otoczeniem, jako obiekt o wartościach historycznych, architektonicznych i krajobrazowych – materialnych i niematerialnych są liczne publikacje polsko i obcojęzyczne, wykłady głoszone w Polsce, ale też w Stanach Zjednoczonych, Francji, Szwajcarii i Australii. Najlepszym świadectwem ugruntowanego miejsca Mogiły Kościuszki w polskiej przestrzeni i w geografii Globu oraz w świadomości Polaków i wielu cudzoziemców jest ogromna i systematycznie wzrastająca frekwencja.
Kościuszko Mound, built in 1820-1823 by the Polish Nation as a symbolic grave and monument to Tadeusz Kościuszko, is the second significant sub-dominant feature in the cultural landscape of Cracow, next to Wawel Castle. In the mid-19th century, a citadel fort with neo-style features was built around the Mound, considered a masterpiece of architecturae militaris. In 1936, the Mound was entered into the register of monuments and in 2017, by decree of the President of the Republic of Poland, together with its surroundings, it was declared a Monument of History. As an earthen structure, the Mound is subject to constant processes of destruction caused by the forces of nature. The Committee of the Kosciuszko Mound established in 1820 is responsible for its permanent conservation. The Committee also takes care of the surroundings of the Monument by restoring components of the fort. The great success of the conservation and adaptation works is the transformation of the southern curtain (i.e. the earth rampart fortified with a wall, with a ramp for rolling out cannons) into a multi-cubature, two-storey conference and exhibition centre. The Committee also led to thinning the canopy of the self-seeding forest around the Mound and in the foreground of the fort, in order to expose this historic complex. In other parts of the fort, subordinate to the Committee, Kościuszko exhibitions are held, and ultimately the Kościuszko Museum is to be established here. Among the projects aimed at promoting the Kosciuszko Mound with its surroundings as an object of historical, architectural and landscape values - material and immaterial – there are numerous publications in Polish and foreign languages, lectures given in Poland, but also in the United States, France, Switzerland and Australia. The best evidence of the well-established place of Kosciuszko Mound in the Polish space and geography of the Globe and in the consciousness of Poles and many foreigners is the huge and steadily growing visitor turnout.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2019, 7; 149-165
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszłość dla przyszłości: tysiącletnia Wiślica i jej materialne i niematerialne dziedzictwo. Pomnik historii jako forma opieki RP
The past for the future: thousand-year-old Wiślica with its material and immaterial heritage. Monument of history as a form of state protection
Autorzy:
Kadłuczka, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217998.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
dziedzictwo kulturowe
zabytki architektury i urbanistyki
konserwacja
ochrona i zarządzanie dziedzictwem
Cultural heritage
monuments of architecture and urban planning
conservation
heritage protection and management
Opis:
Wiślica, niewielka miejscowość położona malowniczo w dolinie Nidy, odzyskała w 2018 roku prawa miejskie, nadane jej jeszcze przez Władysława Łokietka. Niegdyś była znaczącym ośrodkiem w Polsce piastowskiej, związanym z tradycjami znanego w ówczesnej Europie państwa Wiślan, ale jej dziedzictwo zachowało się w zróżnicowanym stanie: od wspaniałej gotyckiej kolegiaty i Domu Długosza, poprzez relikty słynnej płyty orantów zachowanej w podziemiach kolegiaty i kilku romańskich i gotyckich kościołów, po zdegradowane „grodzisko na łąkach” z IX–X wieku i zapomniane palatia z rotundami na Regii. Obecnie Wiślica podjęła realizację ambitnego projektu przywrócenia dawnej jej świetności i powrotu na listę miejsc historycznych znaczących dla Polski i Europy.
Wiślica, a small town located in the picturesque Nida Valley, originally received its town rights from King Władysław Łokietek (the Elbow-high) and regained them in 2018. It used to be an important centre in Poland under the Piast dynasty, continuing traditions of the Vistulan state acknowledged in Europe of the times, though its heritage has been preserved to a varying degree: from the magnificent Gothic collegiate church and the House of Długosz, through the relics of the famous Slab of Orants preserved under the collegiate church, and of a few Romanesque and Gothic churches, to the destroyed “hillfort in the meadows” from the 9ᵗʰ/10ᵗʰ century and forgotten palatia with rotundas in Regio. Currently Wiślica decided to implement an ambitious project to restore the town to its former glory and to re-enter the list of sites significant in the history of Poland and Europe.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 60; 10-16
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach – jako Pomnik Historii
The hermitage of the Golden Forest in Rytwiany – as a monument of history
Autorzy:
Brykowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204932.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
architektura
zabytki
kameduli
Pustelnia Złotego Lasu
ochrona
konserwacja
zarządzanie
architecture
monuments
Camaldolese
Golden Forest Hermitage
preservation
conservation
monument management
Opis:
Uznanie w 2018 r. klasztoru Kongregacji Kamedułów Pustelników Monte Corona w Rytwianach za Pomnik Historii, było w pełni uzasadnione. Erem budowany z fundacji Tęczyńskich (1617-1637), kończony przez Opalińskich, wyróżnia się włoskim programem, kompozycją, architekturą oraz barokowym wystrojem i wyposażeniem kościoła. Od 1819 r. pogarszał się stan zabudowy klasztoru, mimo prac konserwatorskich. Proces zatrzymała rewaloryzacja, adaptacja eremu do współczesnej funkcji i prace konserwatorskie, od 2001 r. organizowane przez dyr. ks. Rektora W. Kowalewskiego. W 2008 r. otworzono Relaksacyjno -Kontemplacyjne Centrum Terapeutyczne SpeS, zachowując sacrum kościoła i kamedulską tradycję. Pustelnia pełni dziś funkcję religijną, kulturotwórczą i społeczną. Zachowano autentyczne wartości zabytku. Organizuje się - zwiedzanie kościoła, Muzeum i Galerii Kamedulskiej, dla pielgrzymów - uroczystości kościelne, a dla gości - imprezy plenerowe, sympozja i pobyt (ogrody, wysoki standard hotelu i restauracji, sauna). Zabytek i współczesne atrakcje promowane są w Internecie, we własnych wydawnictwach i folderach.
The recognition of the Congregation of the Camaldolese Hermits Monte Corona monastery in Rytwiany as a Monument of History in 2018 was fully justified. Built from the funds of Tęczyński Foundation (1617-1637) and finished by the Opaliński family, the hermitage is distinguished by its Italian program, composition, architecture and baroque decoration and furnishings of the church. Since 1819, the condition of the monastery's buildings deteriorated despite conservation works. The process was halted by revalorization, adaptation of the hermitage to its contemporary function and conservation works, organized since 2001 by Rector W. Kowalewski. In 2008, the Relaxation and Contemplation Therapy Centre SpeS was opened, while preserving the sacrum of the church and the Camaldolese tradition. Today, the hermitage has a religious, cultural and social function. The authentic values of the monument have been preserved. It organises visits to the church, the Museum and the Camaldolese Gallery, church ceremonies for pilgrims, and open-air events, symposiums and stays for guests (gardens, high standard hotel and restaurant, sauna). The monument and contemporary attractions are promoted on the Internet, in their own publications and folders.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2019, 7; 25-40
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustainable re-use, preservation and modern management of historical ruins. RUINS’ tools & guidelines
Zrównoważone ponowne wykorzystanie, ochrona i nowoczesne zarządzanie historycznymi ruinami
Autorzy:
Soldano, Silvia
Frenda, Antonino
Borlizzi, Patrizia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2063928.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
historical ruins
conservation
sustainable re-use
management
zabytkowe ruiny
konserwacja
zrównoważone ponowne wykorzystanie
zarządzanie
Opis:
Owners and managers of the thousands of medieval ruins around Europe face the challenge of preservation despite limited options for modern use of their sites. The RUINS project develops approaches that help managers to find contemporary, social uses for old ruins while keeping historical heritage intact. Research and evaluation of various sites will create a basis for comprehensive management plans. A lack of functionality of medieval ruins leaves limited opportunities for establishing a viable economic future of these sites. Giving new functions to ruins can result in broad, economically profitable ways of using the medieval ruins. The aim is finding the balance between the needs of stakeholders and public expectations concerning use of medieval ruins on one hand, and on the other hand preservation of authenticity and historical value of medieval ruins. The individuation of the new function requires a specific knowledge of the building in all its aspects, but also considerations regarding socio-economic values of the context that identifies its historical meaning and artistic value. The approach is to find new aims to monuments, but in harmony with the characteristics that give value and meaning to them. Within the INTERREG Central Europe project RUINS, is developing an handbook that supplies an operational tool useful to guide owners and managers of the thousands of medieval ruins around Europe toward a stainable re-use, preservation and modern management of historical ruins. The work follows an outline composed by 5 chapters that will try to respond in an exhaustive way to the aims related to contemporary use of historical ruins.
Właściciele i zarządcy tysięcy średniowiecznych ruin w całej Europie mierzą się z wyzwaniem ich zachowania, pomimo ograniczonych możliwości współczesnego wykorzystania tych miejsc. Projekt RUINS wypracowuje metody, które pomagają zarządcom znaleźć współczesne, społeczne zastosowania dla zabytkowych ruin przy jednoczesnym zachowaniu dziedzictwa kulturowego w nienaruszonym stanie. Badania i ocena różnych miejsc pozwolą na stworzenie podstaw dla kompleksowych planów zarządzania. Niedostateczna funkcjonalność średniowiecznych ruin daje ograniczone możliwości budowania rentownej przyszłości ekonomicznej tych miejsc. Nadanie nowych funkcji ruinom może zaowocować szerokimi, opłacalnymi metodami ich wykorzystania. Ma to na celu z jednej strony znalezienie równowagi pomiędzy interesami udziałowców i oczekiwaniami społecznymi dotyczącymi wykorzystania średniowiecznych ruin, a z drugiej strony zachowaniem ich autentyczności i wartości historycznej. Określenie nowej funkcji wymaga szczegółowej wiedzy o budynku we wszystkich jego aspektach, ale także rozważenia wartości społeczno-ekonomicznych kontekstu, który identyfikuje jego historyczne znaczenie i wartość artystyczną. Podejście to ma za zadanie znalezienie nowych celów dla zabytków, zachowując jednak harmonię z cechami, które nadają im wartość i znaczenie. W ramach projektu RUINS, realizowanego w ramach programu INTERREG Europa Środkowa, opracowywany jest podręcznik, który stanowi skuteczne narzędzie przydatne dla właścicieli i zarządców tysięcy średniowiecznych ruin w Europie, służące ponownemu wykorzystaniu, konserwacji i nowoczesnemu zagospodarowaniu tych obiektów. Praca składa się z 5 rozdziałów, które próbują w wyczerpujący sposób odpowiedzieć na problemy związane ze współczesnym użytkowaniem ruin historycznych.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2020, Nr 10; 115--125
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Predictive management in the context of industry 4.0
Autorzy:
Krynke, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34670889.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Menedżerów Jakości i Produkcji
Tematy:
operation
maintenance management
predictive maintenance
Industry 4.0
eksploatacja
zarządzanie utrzymaniem ruchu
konserwacja predykcyjna
Opis:
The article presents information on the potential of Industry 4.0 in the field of maintenance. This work explores the potential and trends of predictive maintenance management in an industrial big data environment. The development of predictive maintenance, its technical challenges and in the context of Industry 4.0 was presented. In addition, a case study that illustrates how maintenance management and predictive maintenance can be applied to the maintenance of wind turbines is discussed.
Źródło:
Quality Production Improvement - QPI; 2021, 3, 1; 41-52
2657-8603
Pojawia się w:
Quality Production Improvement - QPI
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Facility management using the Building Information Modeling (BIM) – review of solutions
Zarządzanie obiektem z wykorzystaniem modelowania informacji o budynku (BIM) – przegląd rozwiązań
Autorzy:
Nawrot, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27314347.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
Building Information Modeling (BIM)
Facility Mamagement (FM)
Operations & Maintenance (O&M)
BIM
BIM w budownictwie komunikacyjnym
zarządzanie obiektem (FM)
użytkowanie i konserwacja (O&M)
Opis:
This paper deals with the issue of building management options based on the BIM model. The benefits of using BIM for Facility Management (FM) technology were discussed. The barriers encountered when trying to use this technology during the Operations & Maintenance (O&M) phase were also presented. Potential situations that a facility manager may encounter when trying to implement BIM to FM were analyzed (no BIM model, incomplete BIM model, properly functioning BIM model with FM function). Each of these cases was discussed in detail, illustrated with examples, and the procedure for each of them was proposed. It has been shown that in each of the analyzed situations it is possible to use the BIM for FM model. The most effective solution for the facility manager is to include the FM function in the BIM model at the stage of its creation (design phase) and its updating during construction (construction phase).
Podjęto zagadnienie dotyczące możliwości zarządzania budynkiem z wykorzystaniem modelu BIM. Omówiono korzyści, jakie wynikają z zastosowania technologii BIM for Facility Management (FM). Zaprezentowano również bariery napotykane przy próbie wykorzystania tej technologii podczas fazy eksploatacji obiektu. Przeanalizowano potencjalne sytuacje, z jakimi może spotkać się zarządca obiektu przy próbie implementacji BIM do FM (brak modelu BIM, niekompletny model BIM, poprawnie funkcjonujący model BIM z funkcją FM). Szczegółowo omówiono każdy z tych przypadków, zilustrowano je przykładami, zaproponowano sposób postępowania dla każdego z nich. Wykazano, że w każdej z analizowanych sytuacji możliwe jest wykorzysta-nie modelu BIM for FM. Najefektywniejszym rozwiązaniem dla zarządzającego obiektem jest uwzględnienie funkcji FM w modelu BIM na etapie jego tworzenia (faza projektowania) oraz jego aktualizacji (faza realizacji).
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2022, 28 (178); 61-66
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preventive maintenance of historical buildings in European countries – analysis of selected examples
Konserwacja prewencyjna budynków historycznych w krajach europejskich − analiza wybranych przykładów
Autorzy:
Sroczyńska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2174402.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
preventive conservation
risk management
architectural monument
historic building
konserwacja prewencyjna
zarządzanie ryzykiem
zabytek architektury
budynek historyczny
Opis:
Architectural heritage, due to its material nature, is extremely sensitive to factors contributing to its degradation. Preventive conservation is currently the best way to protect the material authenticity of heritage and is well established in archaeology and museology. The protection of immovable heritage still lacks a proper understanding of this type of action. The article presents a few selected examples of the application of such a method of historic preservation in Belgium, the Netherlands, Denmark, Italy and the region bordering France, Spain and Portugal. Several years of positive experience from such initiatives is reason enough to implement similar measures in Poland as well. Dissemination of knowledge of preemptive actions, which will allow the preparation of appropriate safeguards for the monument even before the threat occurs, is undoubtedly the most optimal solution. However, it is necessary to properly assist owners of monuments to provide them not only with additional funds for the ongoing maintenance of buildings, but also with a more complete and reliable knowledge about the vulnerability of a given building to various types of degradation. Modern historic preservation should replace the previous reactive approach with planned preventive maintenance.
Dziedzictwo architektoniczne, ze względu na swój materialny charakter, jest niezmiernie wrażliwe na czynniki przyczyniające się do jego degradacji. Konserwacja prewencyjna jest obecnie najlepszym sposobem ochrony materialnej autentyczności dziedzictwa i ma swą ugruntowaną pozycję w archeologii i muzeologii. W ochronie dziedzictwa nieruchomego wciąż jeszcze brakuje właściwego zrozumienia dla tego typu działań. W artykule zaprezentowano kilka wybranych przykładów zastosowania takiej metody ochrony zabytków w Belgii, Holandii, Danii, Włoszech oraz w regionie leżącym na pograniczu Francji, Hiszpanii i Portugalii. Kilkanaście lat pozytywnych doświadczeń płynących z tego typu inicjatyw jest wystarczającym powodem, aby podobne działania wdrożyć również i w Polsce. Upowszechnienie wiedzy na temat działań prewentywnych, które jeszcze przed wystąpieniem zagrożenia pozwolą na przygotowanie odpowiednich zabezpieczeń zabytku, są niewątpliwie najbardziej optymalnym rozwiązaniem. Konieczne jest jednak odpowiednie wspomożenie właścicieli zabytków, aby zapewnić im nie tylko dodatkowe fundusze na bieżącą konserwację budynków, ale także pełniejszą i rzetelniejszą wiedzę o podatności budynku na różne typy degradacji. W nowoczesnej ochronie zabytków powinno się zamienić dotychczasowe reakcyjne działania na planową konserwację prewencyjną.
Źródło:
Architectus; 2022, 2 (70); 51--57
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies