Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zapalenie uchyłków" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Leczenie zapalenia samotnego uchyłka jelita ślepego – doświadczenie z jednego ośrodka
    Autorzy:
    Gonullu, Emre
    Yigit, Merve
    Mantoglu, Baris
    Capoglu, Recayi
    Harmantepe, Tarik
    Gunduz, Yasemin
    Altintoprak, Fatih
    Bayhan, Zulfu
    Erkorkmaz, Unal
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391659.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    appendektomia
    ostre zapalenie wyrostka robaczkowego
    uchyłek jelita ślepego
    zapalenie uchyłka jelita ślepego
    zapalenie uchyłków
    Opis:
    Wstęp: Zapalenie uchyłka jelita ślepego może być faktycznym czynnikiem etiologicznym odpowiedzialnym za ok. 1/300 zabiegów appendektomii. Diagnostyka różnicowa ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego i zapalenia uchyłka jelita ślepego ma kluczowe znaczenie z uwagi na różnice w leczeniu obu tych schorzeń. Cel: Celem niniejszej pracy jest ujawnienie znaczenia rozróżnienia między ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego a zapaleniem uchyłka jelita ślepego. Materiał i metody: Wykonano retrospektywną analizę danych pochodzących od pacjentów poddawanych w latach 2015–2019 hospitalizacji w związku z następczym ostatecznym rozpoznaniem choroby uchyłkowej jelita grubego, zapalenia uchyłków jelita grubego lub ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Wyniki: W trakcie zabiegu chirurgicznego wykonywanego w związku z ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego lub też w trakcie oceny klinicznej i radiologicznej wykryto łącznie 19 przypadków zapalenia uchyłka jelita ślepego. Dokonano oceny 1247 zabiegów appendektomii. W tej liczbie ostateczne rozpoznanie zapalenia uchyłka jelita ślepego postawiono u 5 pacjentów (0,4%). Ocenie poddano również 119 osób z rozpoznaniem zapalenia uchyłków jelita grubego w momencie rozpoznania; 105 pacjentów (88,2%) w tej grupie cierpiało na lewostronne zapalenie uchyłków, zaś 14 (11,7) na zapalenie samotnego uchyłka jelita ślepego. Wszystkich chorych z zapaleniem samotnego uchyłka jelita ślepego poddano leczeniu zachowawczemu, z wyjątkiem jednego, u którego stwierdzono zapalenie uchyłka stopnia 3 w skali Hincheya. Wniosek: Różnicowe rozpoznawanie zapalenia uchyłka jelita ślepego i ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego ma znaczenie, ponieważ pierwsze z wymienionych schorzeń można w większości przypadków leczyć zachowawczo. Znaczenie tego rozpoznania dla zapobieżenia zbędnym interwencjom chirurgicznym rośnie szczególnie w okresie pandemii COVID-19.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 4; 15-20
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie z pacjentem z uchyłkami jelita grubego w zależności od postaci klinicznej choroby
    The management of patient with colon diverticula depend on different clinical symptoms
    Autorzy:
    Tylec-Osóbka, Ewa
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Dyrla, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032916.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    diagnosis
    diverticular disease of the colon
    diverticulitis
    diverticulum
    therapy
    uchyłek jelita grubego
    choroba uchyłkowa okrężnicy
    zapalenie uchyłków
    diagnostyka
    leczenie
    Opis:
    Diverticulosis of colon is the state of having diverticula in the colon, which are sac-like, outpocketings (protrusion) of the colonic mucosa and submucosa through weaknesses of muscle layers in the colon wall. These are more common in the sigmoid colon which is a common place for increased intracolon pressure. Diverticular disease – symptomatic form of diverticulosis – is one of the most prevalent medical conditions to affect Western populations and its prevalence increases with age up to 65% in 85 years old population. As our elderly population grows, we can anticipate a concomitant rise in the number of patients with diverticular disease. But the number of young people with this illness increased last time. The etiopathogenesis of colonic diverticulosis remains unclear. It is hypothesized that the main factor responsible for diverticulum development is a diet poor in fibre. Probably it is connected with “Western” life style. Although diverticula are often asymptomatic, their presence is associated with possible complications, such as diverticulitis, diverticular bleeding, and diverticular colitis. Symptomatic diverticular disease can range from mild, low-level symptomatology similar to that seen in irritable bowel syndrome to acute bouts of diverticulitis complicated by abscess or frank perforation. The purpose of this paper is to briefly review the epidemiology, etiopathogenesis and clinical presentations of diverticular disease, and then propose recommendations regarding appropriate diagnostic and therapeutic strategies supported by the best available current evidence.
    Uchyłkowatość jelita grubego to obecność uchyłków w jelicie, które są przypominającymi kieszonki uwypukleniami (przepuklinami) błony śluzowej i podśluzowej przez błonę mięśniową jelita, w miejscach zmniejszonej oporności mięśniówki. Najczęściej występują w esicy, gdzie ciśnienie w świetle jelita jest największe. Choroba uchyłkowa jelita grubego, czyli objawowa postać uchyłkowatości, jest jedną z najczęstszych chorób występujących w populacjach krajów Europy Zachodniej i USA. Zachorowalność rośnie wraz z wiekiem – w populacji 85-latków choroba występuje u 65% osób. Ponieważ liczba osób w wieku podeszłym zwiększa się, należy spodziewać się wzrostu liczby pacjentów z tą patologią. W ostatnim czasie zwiększa się również liczba osób w młodym wieku dotkniętych tą chorobą. Etiopatogeneza uchyłkowatości jelita grubego nie jest do końca jasna. Przypuszcza się, że podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie uchyłku jest dieta uboga we włókna roślinne. Prawdopodobnie jest to związane z zachodnim stylem życia. Chociaż uchyłki często nie dają objawów, ich obecność wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak zapalenie, krwawienie z uchyłka czy zapalenie okrężnicy związane z obecnością uchyłków. Objawowa choroba uchyłkowa może mieć różny obraz kliniczny: może przebiegać łagodnie, skąpoobjawowo, podobnie jak zespół jelita nadwrażliwego, lub mogą towarzyszyć jej ciężkie ataki zapalenia uchyłków powikłanych ropniem lub perforacją. Celem pracy jest omówienie epidemiologii, etiopatogenezy, przebiegu klinicznego choroby uchyłkowej oraz zaleceń dotyczących rozpoznania i leczenia w oparciu o bieżącą literaturę medyczną.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 256-262
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapia skojarzona: rifaksymina-α i arabinogalaktan w połączeniu z laktoferyną skutecznie zapobiegają nawrotom objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej
    Autorzy:
    Pietrzak, Anna Maria
    Banasiewicz, Tomasz
    Skoczylas, Krzysztof
    Dziki, Adam
    Szczepkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391792.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    arabinogalaktan
    eubioza
    laktoferyna
    leczenie skojarzone rifaksyminą-α
    objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa (ONChU)
    zapalenie uchyłków
    Opis:
    Wstęp: Choroba uchyłkowa jest najczęstszym schorzeniem przewodu pokarmowego. Prawie połowa osób z uchyłkami doświadcza objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej (ONChU; ang. symptomatic uncomplicated diverticular disease – SUDD). Cele: Celem głównym badania była ocena skuteczności terapii skojarzonej rifaksyminą-α i arabinogalaktanem w połączeniu z laktoferyną w redukcji objawów i normalizacji częstości wypróżnień. Ponadto oceniono skuteczność w zapobieganiu nawrotom ONChU i stosowanie się pacjentów do terapii skojarzonej (ang. compliance). Materiał i metody: W 2019 roku przeprowadzono retrospektywne badanie obserwacyjne wśród lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby uchyłkowej (ChU) w Polsce. Włączono do niego pacjentów z wcześniejszymi epizodami nawrotów ONChU, którzy byli leczeni terapią skojarzoną (rifaksymina-α w dawce co najmniej 400 mg dwa razy dziennie/7 dni/ każdego miesiąca cyklicznie oraz ciągłą suplementacją arabinogalaktanem w połączeniu z laktoferyną, 1 saszetka dziennie). Pacjentów oceniano po 3 i 6 miesiącach od momentu włączenia terapii skojarzonej, pod względem redukcji objawów ONChU w trzypunktowej skali. Analizie poddano: metody diagnostyczne, leczenie ONChU i jego wyniki, a także przestrzeganie zaleceń przez pacjentów. Wyniki: 281 pacjentów spełniło kryteria włączenia i zostało poddanych dalszej ocenie (67,6% kobiet, mediana wieku 65 lat). Po 6 miesiącach leczenia skojarzonego doszło do istotnej statystycznie redukcji ciężkości objawów ocenianych łącznie; (suma z 8,5 [maks. 15 punktów] do 1,28; p < 0,0001); oraz w zakresie każdego z objawów oddzielnie (mediana z 1,7 [maks. 3 punkty] do 0,26; p < 0,0001). Częstotliwość wypróżniania uległa normalizacji w każdej grupie. Ogółem u 31,7% doszło do całkowitego ustąpienia objawów. Przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów (compliance) było bardzo dobre i dobre w 92,9% przypadków. Wnioski i omówienie: Terapia skojarzona rifaksyminą-α stosowaną cyklicznie z preparatem arabinogalaktanu w połączeniu z laktoferyną stosowanym na stałe jest skuteczna w leczeniu ONChU, redukcji jej objawów, normalizacji częstości wypróżnień, zapobieganiu nawrotom, przy bardzo dobrym przestrzeganiu zaleceń terapeutycznych przez pacjentów.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 22-28
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ profilaktycznego stosowania rifaksyminy na występowanie zapaleń uchyłków i jakość życia chorych z chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Francuzik, Wojciech
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Paszkowski, Jacek
    Studniarek, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Grochowalski, Marcin
    Zastawna, Kinga
    Szczepkowski, Marek
    Lorenc, Zbigniew
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393500.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zapalenie uchyłków
    choroba uchyłkowa
    rifaksymina
    profilaktyka
    Opis:
    Uchyłki jelita grubego i związane z nimi dolegliwości kliniczne oraz powikłania to jedna z najczęstszych patologii przewodu pokarmowego w krajach wysokorozwiniętych. Obecność uchyłków jelita grubego oraz związane z nimi konsekwencje kliniczne podzielić można na cztery podstawowe postacie: 1) uchyłkowatość, czyli obecność uchyłków jelita grubego nie dających objawów klinicznych i wykrywanych zazwyczaj przypadkowo, 2) objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa, 3) zapalenie uchyłków (ostre niepowikłane zapalenie uchyłków), 4)powikłania zapalenia uchyłków (obejmujące stany wymagające hospitalizacji). Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza efektywności stosowania rifaksyminy w profilaktyce występowania zapalenia uchyłków u  pacjentów leczonych w  poradniach proktologicznych. Kryterium rozpoznania choroby uchyłkowej stanowiło potwierdzenie występowania uchyłków jelita grubego na podstawie badania kolonoskopowego, wlewu kontrastowego lub kolografii KT (wirtualnej kolonoskopii) oraz co najmniej jednego przebytego (udokumentowanego) epizodu zapalenia uchyłków. Przebyte zapalenie uchyłków stwierdzano na podstawie dokumentacji medycznej, potwierdzającej obecność objawów klinicznych, oraz podwyższonej wartości CRP (>5,0), lub/i wyników badań obrazowych (USG, KT). Spośród 686 pacjentów leczonych w poradni, po przyjęciu restrykcyjnych kryteriów wykluczenia, do badania zakwalifikowano 248 chorych, których podzielono na dwie grupy: kontrolną (grupa I –145 chorych) i badaną (grupa II – 103 pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę). Liczba zapaleń uchyłków u pacjentów w obu grupach była zbliżona w okresie 6 miesięcy przed rozpoczęciem badania (p=0,1306) i w pierwszych 6 miesiącach terapii (p=0,3044). Między 6. a 12. miesiącem terapii, odnotowano istotnie mniejszą liczbę zapaleń uchyłków u pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę, w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0,0001). Pacjenci, którym podawano rifaksyminę, mieli istotnie wyższą jakość życia (mierzoną wg. skali VAS) niż w ci w grupie kontrolnej po 12 miesiącach zażywania rifaksyminy. Wyniki badania potwierdziły efektywność stosowania rifaksyminy w profilaktyce zapalenia uchyłków, nawet w schemacie kuracji powtarzanej co 3 miesiące. Stosowanie rifaksyminy u pacjentów z epizodem zapalenia uchyłków nie tylko zmniejszało częstość występowania zapaleń i ich powikłań, ale również poprawiało jakość życia tych chorych. Wydaje się również, że profilaktyka zapaleń uchyłków oparta o rifaksyminę może być efektywna ekonomicznie, wymaga to jednak dalszej analizy i badań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 22-31
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies