Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zakres kontroli" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Skarga na wyrok sądu odwoławczego jako środek zaskarżenia w postępowaniu karnym
Complaints against appellate court judgements as a means of appeal in criminal proceedings
Autorzy:
Klubińska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692898.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
complaint against the appellate court judgment
extraordinary appeal measure
scope of control
complaint about the unreasonable time of proceedings
skarga na wyrok sądu odwoławczego
nadzwyczajny środek zaskarżenia
zakres kontroli
skarga na przewlekłość postępowania
Opis:
The regulations on complaints against appellate court judgements met with critical comments from the vast majority of legal sector representatives as early as during the legislative work. Yet, despite the fact this instrument has functioned in practice for over two years, it has not provided an opportunity to contest most of the arguments questioning the legitimacy of its  implementation in the criminal proceedings in Poland, but it has also exposed a series of problems of interpretation which had been overlooked before. Apart from pointing out the mistakes made during the legislative work on the bill implementing the instrument in question, and the consequences thereof, the article discusses the issues associated with the character of a complaint as a legal remedy, and the scope of cognizance in appeal proceedings. Subsequently, conclusions regarding the legitimacy of the implementation of complaints in the criminal procedure in Poland and their influence on the duration of criminal proceedings are presented. Due to the fact that the major work on the article had been done by 1 February 2019, it does not discuss the legal problem presented to the Supreme Court on 7 February 2019 (I KZP 3/19).
Regulacje dotyczące instytucji skargi na wyrok sądu odwoławczego, już na etapie prac legislacyjnych. były przedmiotem krytycznych uwag ze strony zdecydowanej większości przedstawicieli środowisk prawniczych. Ponaddwuletni okres funkcjonowania tego instrumentu w praktyce nie tylko nie pozwolił na podważenie większości argumentów kwestionujących zasadność jego wprowadzenia na grunt polskiego procesu karnego, lecz także ujawnił szereg innych, niedostrzeganych wcześniej problemów interpretacyjnych. W artykule zwrócono uwagę na błędy popełnione na etapie prac legislacyjnych nad ustawą wprowadzający tytułowy instrument i ich konsekwencje, a także omówiono zagadnienia związane z charakterem skargi jako środka zaskarżenia oraz zakresem rozpoznania sprawy w postępowaniu skargowym. Następnie przedstawiono wnioski dotyczące zasadności wprowadzenia skargi na grunt polskiego procesu karnego i jej wpływu na czas trwania postępowania karnego. W związku z faktem, że zasadnicze prace nad artykułem zakończono 1 lutego 2019 r., nie odniesiono się w nim do zagadnienia prawnego przedstawionego Sądowi Najwyższemu 7 lutego 2019 r. (I KZP 3/19).
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 3; 131-147
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola osobista pracowników – wczorajsze orzeczenie w dzisiejszej rzeczywistości (uwagi w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 roku)
Control of Personal Staff – Yesterday’s Verdict in Today’s Reality (Comments in the Light of the Judgment of the Supreme Court of 13.04.1972)
Autorzy:
Smolski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596607.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the trade unions
the judgment of the Supreme Court
in consultation
the rules of procedure
the control procedures
personal checks
the scope of personal control
admissibility of personal control
personal goods
związki zawodowe
wyrok Sądu Najwyższego
regulamin pracy
procedury kontrolne
kontrola osobista
zakres kontroli osobistej
dopuszczalność kontroli osobistej
dobra osobiste
Opis:
W artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1972 r., który także współcześnie stanowić może źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny. Ponadto w świetle ww. orzeczenia rozważa się możliwość przeprowadzania kontroli osobistej pracownika wobec braku uregulowania tego zagadnienia w ustawie. Analizując zwrot „w porozumieniu” autor zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią dla tej tematyki procedurę wewnątrzzakładową. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Analizuje także stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Ponadto autor wskazuje, iż pomimo braku uregulowań ustawowych kontrola pracowników jest pod pewnymi warunkami, wypływającymi z analizowanego wyroku, dopuszczalna (m.in. obowiązek poinformowania pracowników o dopuszczonych u pracodawcy formach kontroli). Innym niezbędnym warunkiem jej przeprowadzenia jest konieczność zachowania umiaru i poszanowania godności osób poddawanych czynnościom kontrolnym. W konkluzji dochodzi się do wniosku, że umiejscawiając kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy, a w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin. Zasadnym jest przy tym opracowanie naczelnych zasad dokonywania kontroli pracowników tak, aby pracownik miał zapewnione co najmniej minimalne standardy ochrony prawnej oraz by nie dochodziło na tym tle do nadużyć. Autor podziela postulatu przyszłego enumeratywnego wyliczenia przez ustawodawcę przypadków dopuszczających możliwość przeprowadzania kontroli. W jego ocenie nacisk powinien zostać dodatkowo położony na rozwój świadomości (m.in. prawnej) w relacjach pracownik–pracodawca, gdzie obie strony znają swoje uprawnienia i obowiązki, w tym zakres odpowiedzialności prawnej (np. karnej lub cywilnej) za ich przekroczenie.   
In this article the author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972, which also today is a source of guidance personal inspection staff. As a condition of the legality of its conduct, the Supreme Court pointed out, inter alia, that the execution should take place in consultation with the representative of the crew. The author pays attention to emerging contemporary views of interpreting used in the above. judgment the phrase “in consultation” as a process of consultation only. Furthermore, in the light of the above-mentioned author. judgment considering the possibility of carrying out the employee’s personal control in the absence of regulation of this issue in the Act. Analyzing the phrase “in consultation” the author draws attention to the need to analyze the legal status which the Supreme Court relied on issuing the ruling. It notes that the Supreme Court pointed out the rules of procedure as appropriate for the subject matter in-house procedure. Emphasizes that another mode of its adoption in force at the time of issuance of the above judgments, and other contemporary spaces, which is important for understanding the differences in meaning of the concept “in concert”. The author analyzes the state of the law at the time of the judgment in question, cited the comments of the doctrine of labor law in this period, the then explains the meaning of “in concert”, indicates the mode of the conclusion of the working rules and entities involved in this process. The author also points out that despite the absence of statutory regulations control employees under certain conditions, drawn from the analyzed sentence allowable (including the obligation to inform employees about acceptable forms of employer control). Another necessary condition to carry it out is the need to exercise restraint and respect for the dignity of persons undergoing operations control. The author concludes that by placing the control of employees working in the rules of used by the Supreme Court of the phrase “in consultation” could not be understood in the purely consultation, as indeed was the nature of a firm and binding voice belonged to the wider workers’ representation. Emphasizes that the contemporary use of the term “in agreement” can be understood as consultation with the assumption that the procedure checks will be placed precisely in the rules of work and in the workplace, there are trade unions which is agreed rules. Stresses that it is appropriate to develop guiding principles of inspection staff, so that the worker had secured at least minimum standards of legal protection, so that there is no background to this abuse. The author does share the postulate of the exhaustive calculation by the legislature cases, allowing the possibility of inspection. In his opinion the emphasis should be placed on the development of consciousness (including legal) relations employee - employer, in which both parties are aware of their entitlements and obligations, including the extent of the liability (eg. from criminal or civil liability) for exceeding.  Translated by Brygida Kulesza
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 9, 1; 75-94
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies