Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zakaz przesłuchania lekarza" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Zakres obowiązywania zakazu dowodowego określonego w art. 199 Kodeksu postępowania karnego
The scope of the prohibition on evidence referred to in art. 199 of the Code of Criminal Proceedings
Autorzy:
Pawelec, Kazimierz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2067434.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:
zakazy dowodowe
tajemnice zawodowe
dowody pośrednio nielegalne
zakaz przesłuchania biegłego
zakaz przesłuchania lekarza
ocena legalności pozyskania dowodu
procesowa możliwość substytuowania dowodów nielegalnych
swobodna ocena dowodów
prohibitions on evidence
professional secret
indirectly illegal evidence
prohibition on obtaining expert witness’s testimony
prohibition on obtaining medical doctor’s testimony
assessment of legitimacy of obtaining evidence
procedural admissibility if substituting illegal evidence
free evaluation of evidence
Opis:
Problematyka zakazów dowodowych, prób ich obchodzenia, dowodów pośrednio nielegalnych wywołuje zażarte spory. W ciągu ostatnich lat obserwowana jest praktyka coraz częstszego sięgania po instytucję procesową zwalniania przez sądy określonych grup zawodowych od obowiązujących ich tajemnic, a w razie niemożności uzyskania owego zwolnienia – podejmowania prób substytuowania ich innymi dowodami, z reguły pośrednimi. Tym też zagadnieniom poświęcona została niniejsza publikacja. Omawia ona bezwzględny zakaz dowodowy sprecyzowany w art. 199 Kodeksu postępowania karnego. Analizowany przepis wskazuje na niemożność przesłuchania jako świadka biegłego bądź lekarza w odniesieniu do okoliczności, o których uzyskał wiedzę od oskarżonego podczas wydawania opinii oraz udzielania pomocy medycznej. Rozważa procesowe możliwości ominięcia tego zakazu w drodze przesłuchania pod tym kątem osób współdziałających z biegłym lub lekarzem, a także innych uczestniczących w akcji ratowniczej, w tym postronnych świadków mogących mieć wiedzę na temat oświadczeń oskarżonego. Podejmuje też rozważania na temat możliwości przesłuchania w charakterze świadków funkcjonariuszy Policji, którzy dokonali rozpytania uczestników zdarzenia na miejscu jego zaistnienia, w tym również przeprowadzonych nieformalnych rozmów. Autor zdecydowanie opowiada się za kodeksowym zakazem pozyskiwania tego rodzaju dowodów, traktując je jako nielegalne. Zaznacza jednak, że reprezentowane były również i inne zapatrywania. Stąd kwestię powyższą należy uznać za kontrowersyjną. Dlatego też artykuł można traktować jako dyskusyjny, co nie eliminuje tezy, że ustawodawca powinien jednoznacznie przesądzić ten problem, warto zatem rozważyć zawarty w publikacji postulat de lege ferenda.
The question of prohibitions of evidence, efforts to circumvent them, and the issue of indirectly illicit evidence evoke fierce arguments. In recent years, the practice of increasingly frequent releasing by the courts certain professional groups from the obligations of keeping confidentiality has been observed. In cases when such release could not be granted – there have been attempts to substitute the evidence in question with another, usually indirect one. The hereby work is an elaboration on these issues. It discusses the absolute prohibition on evidence specified in art. 199 of the Code of Criminal Proceedings stating one may not be be examined as an expert or physician in relation to circumstances he/she gained the knowledge of from the accused while providing opinions or medical assistance. The Author discusses the procedural possibilities of circumventing this prohibition by interviewing persons cooperating with an expert or doctor, as well as other persons participating in the rescue operation, including bystanders who may have knowledge about the accused’s statements. He also reflects on the option of obtaining testimony from police officers who have interviewed the participants of an incident at the scene, including informal conversations. The Author strongly advocates the prohibition on obtaining this kind of evidence and treats it as illegal. However, he points out that other views have also been expressed on the subject. Hence the issue should be considered as controversial. The article can be treated as a discussion, which does not eliminate the thesis that the legislator should definitely determine this problem, therefore it is worth considering the postulate de lege ferenda contained in the hereby work.
Źródło:
Problemy Kryminalistyki; 2018, 301; 29-34
0552-2153
Pojawia się w:
Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies