Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zadowolenie z ciała" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Emotional attitude towards one’s own body in overweight women
Stosunek emocjonalny otyłych kobiet do własnego ciała
Autorzy:
Bąk-Sosnowska, Monika
Zahorska-Markiewicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035137.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
obesity
emotional state
body satisfaction
otyłość
stan emocjonalny
zadowolenie z ciała
Opis:
OBJECTIVE The aim was to diagnosis of the emotional state of the participants and to compare the separated aspects of body image in the range of an emotional attitude towards body. MATERIAL AND METHOD The participants were 150 overweight women. The Emotional State Questionnaire and the body satisfaction scale were used. RESULTS A slightly higher level of danger (18,13 ± 6,015) and an average level of advantage (16,45± 5,299), harm (12,66± 4,967) and challenge (12,41± 3,758) was observed. The satisfaction from one’s body in the imaginable aspect was more positive than in the declarative aspect (Z=9,460; p<0,001), the sensory aspect (Z=9,345; p<0,001), and the perceived aspect (Z=9,455; p<0,001). CONCLUSIONS The satisfaction from one’s body was the most positive in the imaginable aspect, afterwards in the sensory aspect, the declarative aspect and the perceived aspect. The emotions of advantage and challenge positively correlated with body satisfaction in the aspects: declarative, sensory and perceived.
WSTĘP Celem pracy była diagnoza stanu emocjonalnego badanych oraz porównanie wyodrębnionych aspektów obrazu ciała ze względu na stosunek emocjonalny do własnego ciała. MATERIAŁ I METODA Zbadano 150 otyłych kobiet. Zastosowano Kwestionariusz Stanu Emocjonalnego oraz skalę zadowolenia z własnego ciała. WYNIKI Zaobserwowano nieznacznie podwyższone poczucie zagrożenia (18,13±6,015) oraz średnio nasilone poczucie korzyści (16,45± 5,299), krzywdy (12,66± 4,967) i wyzwania (12,41± 3,758). Zadowolenie badanych z ciała w aspekcie wyobrażeniowym było większe niż w aspekcie deklaratywnym (Z=9,460; p<0,001), sensorycznym (Z=9,345; p<0,001) i spostrzeżeniowym (Z=9,455; p<0,001). WNIOSKI Zadowolenie z własnego ciała okazało się największe w aspekcie wyobrażeniowym, następnie sensorycznym, potem deklaratywnym i spostrzeżeniowym. Poczucie korzyści i wyzwania pozytywnie korelowało z zadowoleniem z ciała w aspekcie: deklaratywnym, sensorycznym i spostrzeżeniowym.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 3; 38-47
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spostrzeganie własnego ciała przez mężczyzn intensywnie uprawiających sporty siłowe. Przypadki dysmorfii mięśniowej
Body perception by men intensely training force sports. Muscle dysmorphia cases
Autorzy:
Rakfalska, Agata
Schier, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945502.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
body image
body satisfaction
dysmorfia mięśniowa
men
muscle dysmorphia
mężczyźni
obraz ciała
own body perception
spostrzeganie ciała
zadowolenie z ciała
Opis:
In 1993, Harrison Pope et al. from Harvard Medical School described a form of muscular dysmorphia among bodybuilders and named it reverse anorexia nervosa. It is characterized by a distorted body image, the body is perceived as small, excessively frail and not muscular enough. Pertinent literature differentiates 3 basic features of muscle dysmorphia: 1. constant worrying associated with imperative need of being both slim and muscular; 2. negative attitudes towards a body appearance, anxiety and avoidance of thinking about own body; 3. coexistence of both above mentioned factors and their consequences in the person’s professional, social and other areas of functioning. The aim of this study was an analysis of own body image in men intensely practicing force sports. Our working hypothesis was, that these men may suffer muscle dysmorphia. The study encompassed 80 males from two cities (Kraoenik and Warsaw), aged 18-46; there of 43 men were in the study group and 37 men in the control group, who did not exert at the gymnasium. Study participants filled-in an Introductory Questionnaire, Stephen Franzoi Body Esteem Scale and a projection instrument – Body Image Drawing Test “Nagusek” (“Nudie”). Study results indicate that the subscale Upper Body Strength of the Body Esteem Scale (particularly such items as: muscle strength, chest, muscular mass and width of the shoulder girdle) differentiated both groups examined. Among men practicing force sports, 41.9% of the subjects presented traits of muscle dysmorphia.
W 1993 roku Harrison Pope z zespołem z Harvard Medical School opisali dysmorfię mięśniową wśród kulturystów i określili ją jako odwrócona anorexia nervosa. Charakteryzuje się ona zaburzoną percepcją obrazu ciała, które postrzegane jest m.in. jako małe, niewystarczająco umięśnione i wątłe. W literaturze przedmiotu wyróżnia się trzy podstawowe cechy dysmorfii mięśniowej: 1. zamartwianie się związane z potrzebą bycia jednocześnie szczupłym i umięśnionym; 2. negatywne przekonania dotyczące wyglądu ciała, lęk oraz unikanie myślenia o swoim ciele; 3. współwystępowanie dwóch powyższych czynników oraz ich konsekwencje w życiu zawodowym, społecznym oraz innych obszarach funkcjonowania. Celem przeprowadzonego badania była analiza obrazu ciała mężczyzn intensywnie trenujących sporty siłowe. Przyjęto założenie, iż mężczyźni ci mogą cierpieć na dysmorfię mięśniową. W badaniu uczestniczyło 80 mężczyzn z dwóch miast (Kraśnika i Warszawy) w wieku 18-46 lat. W grupie właściwej było 43 mężczyzn, natomiast w grupie kontrolnej 37 mężczyzn niećwiczących na siłowni. Badani wypełnili: Ankietę Wstępną, test Skala Oceny Ciała Stephena Franzoi oraz narzędzie projekcyjne - Rysunkowy Test Obrazu Ciała „Nagusek". Wyniki badań pokazały, iż badane grupy różnicowała podskala Siła Górnych Części Ciała testu Skala Oceny Ciała (w szczególności pozycje: siła mięśni, klatka piersiowa, muskulatura i szerokość ramion). W grupie mężczyzn uprawiających intensywne sporty siłowe 41,9% wykazywało cechy dysmorfii mięśniowej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 2; 93-103
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies