Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "złe czyny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Złe czyny mieszkańców Sodomy (Rdz 19,1-11) w interpretacji św. Augustyna
    The Wicked Acts of the Inhabitants of Sodom (Genesis 19:1-11) in the Interpretations of St. Augustine
    Autorzy:
    Jaśkiewicz, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1603529.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    złe czyny
    Sodoma
    św. Augustyn
    Julian z Eklanum
    pożądliwość
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie zachowania mieszkańców Sodomy wobec dwu podróżnych (aniołów) przyjętych na nocleg przez Lota (Rdz 19,1-11) w nauczaniu św. Augustyna. U biskupa Hippony odnajdujemy szereg terminów określających to zachowanie: flagitia, facta mala, iniquitates et perversitates, scelera czy peccatum. Równie interesujące jest dostrzeżenie wpływu jaki na interpretację czynów mężczyzn z Sodomy przez Augustyna odegrał swoimi poglądami Julian z Eklanum. To głównie za jego sprawą ocena występku mieszkańców Sodomy przesunięta została przez biskupa Hippony ze sfery ogólnych wykroczeń przeciw naturze (contra naturam) do sfery zachowań seksualnych i na trwałe powiązana z obcowaniem płciowym (stuprum) mężczyzn.  
    The aim of the article is to present the behavior of the inhabitants of Sodom towards two travelers (angels) taken in overnight by Lot (Gen 19: 1-11), according to the teaching of St. Augustine. In the Bishop of Hippo we find a number of Latin terms describing this behavior: flagitia, facta mala, iniquitates et perversitates, scelera or peccatum. It is equally interesting to see the influence that Julian of the Eclanum had on Augustine's interpretation of the deeds of the Sodomites. It was mainly due to Julian that Augustine's assessment of the transgression of the men of Sodom perceptively shifted, from the sphere of general offenses against nature (contra naturam), to the sphere of sexual behavior, to become permanently and specifically associated with sexual intercourse with men.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2021, 39, 1; 353-368
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół interpretacji Amoris laetitia. Próba wyjaśnienia niektórych wątpliwości
    On the Interpretations of Amoris Laetitia: An Attempt to Clear Certain Doubts
    Autorzy:
    GLOMBIK, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046954.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Amoris laetitia, Franciszek, małżeństwo, osoby rozwiedzione żyjące w powtórnych związkach cywilnych, czyny wewnętrznie złe, sakramenty, współżycie małżeńskie
    Amoris Laetitia, Pope Francis, marriage, divorced and remarried persons, intrinsically evil acts, sacraments, marital union
    Opis:
    Artykuł jest próbą wyjaśnienia spornych kwestii pojawiających się w komentarzach i interpretacjach adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Amoris laetitia. Autor w czterech punktach wyjaśnia podstawowe i najczęściej przywoływane wątpliwości rodzące się przy lekturze posynodalnego dokumentu, a dotyczące możliwości dopuszczenia osób po rozwodzie cywilnym, żyjących w ponownych związkach niesakramentalnych, do sakramentów pokuty i Eucharystii. Autor podejmuje problem, czy dokument Amoris laetitia wprowadza zmianę dotychczasowej praktyki duszpasterskiej. Zagadnienie to wiąże się z kwestią udziału osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach w życiu sakramentalnym Kościoła – i szerzej: samego rozumienia sakramentów. Kolejna kwestia dotyczy ważnej w katolickiej teologii moralnej nauki o czynach wewnętrznie złych i związanej z nią problematyki subiektywnej winy w sytuacji popełnienia obiektywnego zła, którego nie można usprawiedliwić. Ostatni problem odnosi się do małżeńskiego współżycia seksualnego i jego znaczenia w związku osób, które po rozwodzie cywilnym prowadzą wspólne życie. W oparciu o dostępne komentarze oraz interpretacje Amoris laetitia, zarówno krytyczne wobec dokumentu, jak i mu przychylne, autor stara się wyjaśnić dotyczące go wątpliwości, wskazując przy tym na te jego aspekty, które domagają się dalszej analizy. Tekst stanowi kolejny głos w toczącej się obecnie skomplikowanej debacie na temat małżeństwa i rodziny. Amoris laetitia zachowuje ciągłość nauczania Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, choć inaczej niż dotychczasowe dokumenty poświęcone tym zagadnieniom nie skupia się na prezentacji doktryny, lecz wyjaśnia problemy z perspektywy duszpasterskiej, ukazując różnorakie możliwości stosowania nauczania Kościoła.
    The article elaborates on the controversial issues allegedly introduced by Pope Francis’s Postsynodal Apostolic Exhortation Amoris Laetitia and widely discussed in the commentaries on the document in question and in its interpretations. The author scrutinizes four basic and most frequently formulated doubts regarding the exhortation, in particular the issue of whether access to the sacraments of penance and Eucharist should be provided for divorced persons who have remarried and live in non-sacramental unions. The author attempts to answer the question of whether Amoris Laetitia indeed introduces a change in the existing pastoral practice. The issue is related to that of the participation of divorced and remarried persons in the sacramental life of the Church, as well as to the broader problem of understanding the sacraments. Another issue discussed in the article in relation to Amoris Laetitia concerns the important Catholic teaching on intrinsically evil acts, and the problem of subjective guilt in a situation when objective, unjustifiable evil has been committed. The final issue addressed by the author is that of the sexual union of spouses and its significance to the union a divorced person enters while remarrying. Based on the available commentaries on Amoris Laetitia and its interpretations, those critical of the document as well as those favorable towards it, the author attempts to clear the doubts that surround the exhortation, simultaneously pointing to some of its aspects that demand further analysis. Thus the article provides another opinion in the modern day complex debate on marriage and the family. According to the author, Amoris Laetitia shows the continuity of the teaching of the Catholic Church on marriage and the family although, unlike the previous documents addressing the same issues, it explains the problems in question from the pastoral perspective, showing the spectrum of the application of the teaching of the Church, rather than focusing on the presentation of the doctrine. Translated by Dorota Chabrajska
    Źródło:
    Ethos; 2017, 30, 4 (120); 301-317
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legalistyczna neutralizacja nauki o czynach wewnętrznie złych i absolutnych zakazach moralnych w adhortacji Amoris laetitia
    Legalistic Neutralization of the Teaching on Intrinsically Evil Acts and Absolute Moral Prohibitions in the Exhortation Amoris laetitia
    Autorzy:
    Plich, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047405.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-18
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Amoris laetitia
    intrinsically evil acts
    absolute moral prohibitions
    adultery
    legal-ism
    mitigating circumstances
    the law of gradualness
    indissolubility of marriage
    norms vs. ideals
    specification of general norms
    mercy
    czyny wewnętrznie złe
    absolutne zakazy moralne
    cudzołóstwo
    legalizm
    okoliczności łagodzące
    prawo stopniowości
    nierozerwalność małżeństwa
    normy a ideały
    specyfikacja norm ogólnych
    miłosierdzie
    Opis:
    Nauka o czynach wewnętrznie złych i absolutnych zakazach moralnych jest ewidentnie niewygodna dla rozwiązań duszpasterskich i dyscyplinarnych proponowanych w ósmym rozdziale adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. Nauka ta jest jednak częścią moralnej doktryny Kościoła katolickiego, dlatego nie sposób jej zaprzeczyć bez wchodzenia w otwarty konflikt z doktryną. W związku z tym w artykule omówiono główne elementy strategii, która zdaje się być zastosowana w tekście adhortacji, aby zneutralizować i zrelatywizować tę tradycyjną naukę bez generowania jawnych sprzeczności z doktryną. Jeden z takich zabiegów strategicznych polega na odwołaniu się do tradycyjnej koncepcji okolicznościach łagodzących, które zmniejszają negatywną ocenę moralną czynu ludzkiego. Jednak ta koncepcja wydaje się być wykorzystana w tekście adhortacji, jako wyraz legalistycznego podejścia do moralności. Jedna z odmian legalizmu, która może być określona jako „laksystyczna”, służy jedynie pewnemu interpretowaniu norm moralnych, aby wybronić ludzi przed zarzutem ich naruszania. Taka postawa nie bierze pod uwagę wpływu ludzkich czynów na urzeczywistnianie prawdziwego dobra osoby ludzkiej, które jest celem moralności i racją istnienia norm. Tym samym legalizm nie pomaga ludziom osiągnąć celu, jakim jest spełnienie i szczęście, lecz wiedzie ich do szkodliwego minimalizmu moralnego. Inny sposób neutralizacji nauki o czynach wewnętrznie złych i absolutnych zakazach moralnych polega na legalistycznej reinterpretacji prawa stopniowości, o którym uczył Jan Paweł II. Aby dokonać tej reinterpretacji w tekście adhortacji zamieniono zobowiązującą normę nierozerwalności małżeństwa na ideał nierozerwalności, który ze swej natury jest nadobowiązkowy. Kolejnym strategicznym środkiem neutralizacji nauki o czynach wewnętrznie złych i bezwyjątkowych zakazach moralnych, który wydaje się być obecny w adhortacji, jest pewien sceptycyzm dotyczący możliwości zastosowania norm ogólnych do niektórych szczegółowych przypadków, które rzekomo mogą być do tego stopnia unikalne, że normy ogólne nie mogą ich objąć. W konsekwencji jednak taki sceptycyzm odmawia ludzkiemu rozumowi zdolności poznania moralnej istoty pewnych czynów ludzkich, a nawet sytuuje je poza dziedziną moralności. Na poparcie tego sceptycyzmu w tekście adhortacji posłużono się wyrwaną z kontekstu wypowiedzią św. Tomasza z Akwinu, pomijając zupełnie te fragmenty, gdzie Tomasz wyraźnie uczy o czynach bezwzględnie moralnie zakazanych, ze względu na ich obiektywny, wewnętrzny nieporządek. W końcu artykuł omawia koncepcję miłosierdzia, która została zubożona w adhortacji, aby najprawdopodobniej umożliwić legalistyczną neutralizację nauki o czynach wewnętrznie złych i absolutnych zakazach moralnych. W adhortacji bowiem miłosierdzie wydaje się być pozbawione statusu cnoty i sprowadzone do litości, która jest reakcją emocjonalną, bez związku z szerszym horyzontem obiektywnego dobra człowieka. W wyniku strategii, którą zadaje się stosować papież w adhortacji, usiłuje on wykazać spójność proponowanych przez siebie rozwiązań z doktryną. Jednak powołując się na różne elementy doktryny moralnej, wynajduje dla nich znaczenia wyraźnie odmienne od tych, jakie miały one dotychczas.
    The Catholic Church’s traditional teaching on intrinsically evil acts and absolute moral prohibitions is clearly problematic for the pastoral and disciplinary solutions proposed in the eighth chapter of Pope Francis’s Apostolic Exhortation Amoris laetitia. Yet this teaching is a part of the moral doctrine of the Church, and it is impossible to contradict this teaching without coming into conflict with that doctrine. This article thus discusses major elements of the strategy of argument that seems to be applied in the Exhortation, in order to neutralize and relativize the traditional doctrine without causing evident contradictions within it. One of these strategic efforts consists of making use of the traditional concept of mitigating circumstances that lessen the negative moral evaluation of a human act. However, this traditional concept seems to be used in the Exhortation to promote a legalistic approach to morality. A so-called ‘laxist’ variant of legalism makes use of a certain interpretation of moral norms in order to defend people against the charge of their infringement. This approach does not take into account the influence that human acts have on the realization of the true human good, which is the goal of morality and the reason that norms exist. Legalism, therefore, does not help people to achieve their true end, which is fulfilment and happiness, but leads them into harmful moral minimalism. Another way to neutralize the teaching on intrinsically evil acts and absolute moral prohibitions consists in a legalistic reinterpretation of the law of gradualness, which is the concept taught by John Paul II. In order to carry out this reinterpretation, the binding norm of the indissolubility of marriage is substituted in the Exhortation Amoris laetitia with the ideal of indissolubility, which by its very nature is supererogatory (i.e., something ‘above the call of duty’). Yet another strategic method of neutralizing the traditional teaching on intrinsically evil acts and exceptionless moral prohibitions is a certain skepticism concerning the very possibility of the application of general norms to certain particular cases. The text makes an impression that these cases may be unique to such an extent that general norms cannot apply absolutely to them. Yet this skepticism consequently denies to the human mind the ability to uncover moral essence of some human acts, or even situates these acts wholly outside the domain of morality. In support of this skepticism, the Exhortation employs a statement of Saint Thomas Aquinas that has been taken out of context, skipping over the places where Saint Thomas explicitly teaches that there are absolutely morally forbidden acts that are deemed so because of their objective intrinsic disorderedness. Finally, the article looks at the concept of mercy, which is attenuated in the Exhortation probably in order to make possible this legalistic neutralization of the teaching on intrinsically evil acts and absolute moral prohibitions. In the Exhortation, mercy seems to be deprived of its status as a virtue and appears instead to be reduced to something akin to pity, which is a purely emotional reaction that has no relationship to the broader horizon of objective human good. Apparently following this strategy of argument, Pope Francis seems to demonstrate that the pastoral and disciplinary solutions he presents are coherent with traditional doctrine. Yet, while invoking certain elements of moral doctrine, he invents for these elements new meanings that explicitly differ from those they had until now.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2018, 13, 1(23); 89-123
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies