Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wykroczenie skarbowe" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Prawo do popełnienia błędu według art. 21a ustawy — Prawo przedsiębiorców a instytucja błędu w prawie karnym skarbowym
    Autorzy:
    Frąckowiak, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/45663668.pdf
    Data publikacji:
    2024-06-14
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    przedsiębiorca
    wykroczenie skarbowe
    prawo do popełnienia błędu
    Opis:
    W artykule przedstawiono warunki stosowania przepisu art. 21a u.p.p., który stanowi podstawę prawną instytucji prawa do popełnienia błędu przez przedsiębiorcę w przypadku naruszeń prawa, które skutkowałyby nałożeniem na niego kary grzywny lub administracyjnej kary pieniężnej. Jest to instytucja dotychczas nieistniejąca w systemie prawa polskiego, która obowiązuje od 1 stycznia 2020 r. W artykule 10 k.k.s. istnieje ugruntowana w prawie karnym skarbowym materialnym instytucja błędu, która uznawana jest za okoliczność umniejszającą lub wyłączającą winę sprawcy. Przedmiotowa instytucja może pokrywać się częściowo z zakresem treściowym art. 21a ust. 1 u.p.p. Celem niniejszego artykułu jest próba dogmatycznoprawnej analizy owych zależności pomiędzy instytucją prawa do popełniania błędu przez przedsiębiorcę a instytucją błędu w prawie karnym skarbowym, w których możliwe będzie ich stosowanie i wskazanie ewentualnych możliwych sposobów rozstrzygnięć spornych kwestii. Wydaje się, że odpowiedzi można poszukiwać m.in. na gruncie określonych przez prawo okoliczności warunkujących wszczęcie i prowadzenie procesu karnego skarbowego.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2024, 153(1); 113-124
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezprawny obrót znakami akcyzy jako czyn karnoskarbowy
    An unlawful trade in excise stamps as a penal and fiscal act charged
    Autorzy:
    Różańska-Ungur, Patricia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787901.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-31
    Wydawca:
    Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
    Tematy:
    znak akcyzy
    bezprawny obrót
    czyn karnoskarbowy
    przestępstwo skarbowe
    wykroczenie skarbowe
    wypadek mniejszej wagi
    czyn przepołowiony
    excise stamp
    unlawful trade
    penal and fiscal act
    fiscal offence
    fiscal petty offence
    act of a lesser significance
    wobbler
    verbal phrase
    Opis:
    Niniejszy artykuł jest próbą rozkodowania normy prawnej z art. 70 k.k.s.1, która penalizuje bezprawny obrót znakami akcyzy jako czyn karnoskarbowy o charakterze przepołowionym, bo zarówno jako przestępstwo skarbowe, jak i jako wykroczenie skarbowe. Blankietowy charakter normy prawnej z art. 70 k.k.s. wymaga posiłkowania się przepisami innych ustaw celem pełnego ustalenia znaczenia użytych w jej treści pojęć i instytucji prawnych. Istota sprowadza się do tego, że swobodny obrót znakami akcyzy jest zakazany, a obrót nimi jest możliwy jedynie na zasadach stricte normatywnie, czyli prawnie określonych w treści odpowiedniej ustawy. Zgodnie z wolą ustawodawcy katalog osób uprawnionych do dysponowania znakami akcyzy jest zamknięty i enumeratywnie wskazany.
    The article in question is an attempt to decode the legal norm set out in Article 70 of the Penal and Fiscal Code, which provides for penalties for an unlawful trade in excise stamps and qualifies it as a penal and fiscal act charged as a wobbler, i.e. a fiscal offence or a fiscal petty offence. The blanket nature of the legal norm set out in Article 70 of the Penal and Fiscal Code requires the use of provisions of other laws in order to fully determine the meaning of the concepts and legal institutions used in its content. The substance of the matter is that free trade in excise stamps is prohibited. Trade in excise stamps is possible only under the rules strictly normatively (i.e. legally) defined in the relevant act. As formulated by the legislator, the catalogue of persons authorised to use excise stamps is closed and enumerated by the legislator.
    Źródło:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2021, 5(297); 18-24
    1427-2008
    2449-7584
    Pojawia się w:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reguła wyłączności polskiego ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako ,,przestępstwa skarbowego’’ lub ,,wykroczenia skarbowego’’
    The rule of exclusivity of the Polish fiscal criminal code in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or a ‘fiscal petty crime’
    Autorzy:
    Włodkowski, Olaf
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693574.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    fiscal criminal law
    fiscal criminal code
    fiscal offence
    fiscal petty crime
    codification
    polskie prawo karne skarbowe
    Kodeks karny skarbowy
    przestępstwo skarbowe
    wykroczenie skarbowe
    odyfikacja
    ekodyfikacja
    przestępstwa i wykroczenia skarbowe
    Opis:
    The rule of exclusivity of fiscal criminal legislation in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or ‘fiscal petty crime’ has been a traditional normative regulation of fiscal criminal law since 1926. It is one of the specifics of that law. Despite the fact that the above rule is in force and binding, there occur problems related to the location of this category of prohibited acts in legislative practice. Whether a certain prohibited act is classified as a fiscal offence or a fiscal petty crime is decided by the legislator who locates a given act in the Detailed Part of the Fiscal Penal Code. Acts that have been included in that part of the Fiscal Penal Code are either fiscal offences or fiscal petty crimes while all other acts, not included in that part, are either common offences or common petty crimes. In practice this means that Articles 1-53 of the Fiscal Penal Code apply only to fiscal offences and fiscal petty crimes referred to in the Detailed Part of the Fiscal Penal Code. A further analysis leads to a conclusion that the provisions of the Fiscal Penal Code cannot be divided and transferred to the Criminal Code regulations and the Code of Petty Crimes. The rule of exclusivity of fiscal criminal legislation in the area of standardisation of a prohibited act as a ‘fiscal offence’ or ‘fiscal petty crime’ is a well-founded and indispensable regulation of fiscal criminal law.
    Reguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest tradycyjnym rozwiązaniem normatywnym prawa karnego skarbowego od 1926 r. Jest to jedna z swoistości prawa karnego skarbowego na tle prawa karnego powszechnego (pospolitego). Pomimo obowiązywania reguły wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego”, w praktyce legislacyjnej pojawiają się problemy związane z lokalizacją tej kategorii czynu zabronionego. O zaliczeniu danego typu czynu zabronionego do kategorii przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego decyduje normodawca, lokalizując ten typ czyn zabronionego w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego. To, co jest w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego, jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym, a to, co jest poza Kodeksem karnym skarbowym, jest przestępstwem powszechnym lub wykroczeniem powszechnym. W praktyce oznacza to, że przepisy art. 1-53 k.k.s stosuje się tylko do przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych z części szczególnej k.k.s. Analiza przeprowadzona przez autora prowadzi także do wniosku, że rozparcelowanie przepisów Kodeksu karnego skarbowe (do Kodeksu karnego i Kodeksu wykroczeń) nie jest możliwe do przeprowadzenia. Reguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest rozwiązaniem normatywnym zasadnym i niezbędnym na gruncie ustawodawstwa karnego skarbowego.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 123-138
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo oraz wykroczenie skarbowe firmanctwa (art. 55 k.k.s.) w kontekście znamion ustawowych
    Fiscal crime and fiscal offense of the companying disguising (art. 55 Fiscal Criminal Code) – in the context of statutory features
    Autorzy:
    Wróbel, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24987656.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    firmanctwo
    delikt firmanctwa
    polskie prawo karne skarbowe
    wykroczenie skarbowe
    przestępstwo skarbowe
    company’s disguise
    delict of the companying disguising
    polish criminal fiscal law
    fiscal offense
    fiscal crime
    Opis:
    Czyn zabroniony firmanctwa ujęty w przepisach kodeksu karnego skarbowego przyjmuje dwie postaci czynu zabronionego: przestępstwa skarbowego (art. 55 §§ 1 i 2 k.k.s.) oraz wykroczenia skarbowego (art. 55 § 3 k.k.s.). Istotą firmanctwa, jak wskazuje się w doktrynie, „jest prowadzenie działalności gospodarczej w sposób zakamuflowany lub też ukrywanie rzeczywistych jej rozmiarów z wykorzystaniem do tego podstawionego podmiotu, co naraża podatek na uszczuplenie” (F. Prusak); sprawca, realizując określony w art. 55 k.k.s. delikt, posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i naraża podatek na uszczuplenie. Przedmiotem omawianego czynu zabronionego jest interes finansowy Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego – interes fiskalny państwa – oraz Unii Europejskiej (indywidualny przedmiot ochrony), a także wtórnie, jako uboczny przedmiot ochrony, legalny porządek rejestrowy przedsiębiorców, co wywieść można także z kontekstu poglądów wyrażanych w literaturze przedmiotu. Firmantem, tzn. sprawcą ujętym w definicji art. 55 § 1 k.k.s., może być jedynie podatnik prowadzący działalność gospodarczą określoną w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, na co również zwraca się uwagę w doktrynie oraz judykaturze. Omawiane skarbowe przestępstwo lub wykroczenie ma charakter indywidualny, może zostać popełnione wyłącznie umyślnie, w formie działania (po stronie firmanta), w zamiarze bezpośrednim. Pod rozwagę zostaje poddany postulat, aby w wypadku mniejszej wagi, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, czyn z art. 55 § 1 k.k.s. był klasyfikowany jako wykroczenie skarbowe.
    The prohibited act of the companying disguising included in the provisions of the Fiscal Criminal Code takes two forms: a fiscal crime (art. 55 § 1 and 2 of the Fiscal Criminal Code) and a fiscal offense (art. 55 § 3 of the Fiscal Criminal Code). In the doctrine exist a view, that the essence of the companying disguising is to conduct business in a camouflaged manner or to hide its actual size with the use of a substituted entity, which exposes the tax to depletion (F. Prusak); the perpetrator realizing the delict defined in art. 55 of the Fiscal Criminal Code, uses the name or surname, name or company name of another entity, exposing the tax to depletion. The subject in the discussed prohibited act in question is the financial interest of the State Treasury, local government units – fiscal interest of the state – and European Union (individual subject of protection), and secondarily as a secondary subject of protection, registration order of entrepreneurs; what can also be derived from the context of views expressed in the literature of the subject. The „main” perpetrator („firmant”), i.e. the perpetrator defined in art. 55 § 1 of the Fiscal Criminal Code, could be only a taxpayer running a business, specified in art. 3 point 9 of the tax ordinance, which is also accentuated in the doctrine and judicature. The fiscal crime or offense in question is individual in nature, it may be committed only intentionally, in the form of an action (on the side of the „firmant”), with a direct intention. On the consideration is given the postulate, that in the case of a lesser importance if the amount of tax exposed to depletion is small value, the art. 55 § 1 of the Fiscal Criminal Code was classified as a fiscal offence.
    Źródło:
    Kwartalnik Prawa Podatkowego; 2023, 3; 99-119
    1509-877X
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Prawa Podatkowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies