Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wydajnosc welny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Charakterystyka wybranych parametrów wełny współczesnej świniarki
Characteristics of selected parameters of wool from modern Swiniarka sheep
Autorzy:
Kawecka, A.
Ksiek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/843213.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Zootechniczne
Tematy:
owce
rasy rodzime
owca swiniarka
welna
jakosc
wysadnosc welny
wydajnosc welny
grubosc welny
frakcje wlosow
Opis:
Celem pracy było określenie wybranych cech okrywy włosowej współczesnych świniarek, utrzymywanych w stadzie realizującym program ochrony zasobów genetycznych tej rasy. Oceniano wydajność, wysadność i grubość wełny. Średnia wydajność wełny świniarek w odroście półrocznym wynosiła 0,8 kg, a wysadność 10,4 cm. W próbkach wełny stwierdzono występowanie czterech typów okrywy włosowej: zespoły włosowe wełny mieszanej dwufrakcyjne, trójfrakcyjne oraz zespoły włosowe wełny typowo jednolitej i jednolitej z pojedynczymi grubszymi włosami. U ponad 60% badanych owiec występowały dwufrakcyjne zespoły włosowe, które składały się z frakcji wewnętrznej, zwanej puchową i zewnętrznej – rdzeniowej. Frakcja puchowa złożona była z krótkich i cienkich włosów o średniej grubości 22,6 mm, zaś średnia grubość włosów frakcji rdzeniowej wynosiła 45,3 mm. Frakcja włosów puchowych stanowiła średnio 78%, zaś frakcja zewnętrzna – 22%. We frakcji tej oprócz włosów rdzeniowych występowały włosy bezrdzeniowe i kempowe. Zespół włosowy składający się z trzech frakcji stwierdzono u 13,3% badanej populacji. Średnia grubość włosów frakcji puchowej kształtowała się na poziomie 20,8 mm, frakcji przejściowej – 34,2 mm, zaś frakcji zewnętrznej – 47,9 mm. Średni udział w kosmku frakcji puchowej stanowił 66%, przejściowej – 9,5%, zaś rdzeniowej – 24,4%. We wszystkich próbkach wełny we frakcji zewnętrznej wystąpiły włosy rdzeniowe i w 75% z nich – włosy kempowe. Typowa wełna jednolita wystąpiła u 6,67% badanych owiec, a jej średnia grubość wynosiła 23,27 mm, zaś średnia grubość wełny jednolitej z pojedynczymi grubszymi włosami, która wystąpiła u 16,67% badanych maciorek, wynosiła 22,42 mm, a średnia grubość pojedynczych grubszych włosów – 41,82 mm. Podsumowując można stwierdzić, że w badanej grupie owiec rasy świniarka przeważały zwierzęta o dwufrakcyjnej okrywie włosowej, o wyrównanych pod względem grubości zespołach włosowych i wysokiej zawartości puchu, co wskazywać może na typ wełny uszlachetnionej.
The aim of the study was to determine selected traits of the coat of modern Świniarka sheep from a flock included in the genetic resources conservation programme for this breed. Four types of hair coat were found: staples with one, two and three fibre types and uniform wool with isolated coarser hairs. Over 60% of the sheep had staples with two fibre types (down and coarse hair). Down hair, consisting of short, fine hairs, had an average thickness of 22.6 mm, while coarse hair was on average 45.3 mm thick. On average, down hair accounted for 78% and coarse hair 22%. The external hair contained medullated and kemp fibres. The staples with three fibre types were found in 4 ewes. The average thickness was 20.8 mm for down hair, 34.2 mm for mid-type hair and 47.9 mm for coarse hair. The average lock of wool consisted of 66% down hair, 9.5% mid-type hair and 24.4% coarse hair. Medullated hair was found in all wool samples in the external fraction, and kemp hair in three samples. Uniform wool was found in 5 ewes and its thickness averaged 23.27 mm. It was concluded that in terms of wool quality, Świniarka sheep raised in Chorzelów represent an improved type that differs from the primitive Świniarka sheep. The staples did not differ substantially in terms of fibre thickness, while the high down content is indicative of improved wool.
Źródło:
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego; 2014, 10, 3
1733-7305
Pojawia się w:
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie lubinu zoltego w odchowie jarek hodowlanych polskiej owcy nizinnej
Autorzy:
Pajak, J J
Wojciak, M.
Janocha, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/807234.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
masa ciala
zywienie zwierzat
zuzycie paszy na 1 kg przyrostu
sruta lubinowa
jagnieta
susz z calych roslin lubinu
wydajnosc welny
pasze
przyrosty dzienne
odchow zwierzat
zamienniki sruty sojowej
jarlice
lubin
owce
Opis:
Trzy grupy po 15 jarek ssących dokarmiano mieszankami treściwymi, w których głównym źródłem białka były: - poekstrakcyjna śruta sojowa (grupa „S”), - poekstrakcyjna śruta sojowa i śruta z nasion łubinu żółtego (grupa „SŁ"), - śruta z nasion łubinu żółtego (grupa ,,Ł"). Odłączone jarki po 100 dniach odchowywano do 8 miesiąca żywiąc je sianem uzupełnionym w grupie kontrolnej przemysłową mieszanką CJ, w grupie doświadczalnej mieszanką z udziałem suszu z całych roślin łubinu żółtego - 60% i śruty z nasion łubinu żółtego - 20%. Najlepiej przyrastały jarki ssące w grupie „S” - 246ᴬ g; częściowe zastąpienie śruty sojowej - łubinową spowodowało (P>0,05) zmniejszenie przyrostów do 229ᴬᴮ g, a całkowite zastąpienie spowodowało (P<0,01) dalszy ich spadek do 198ᴮg. Odłączone jarki grupy kontrolnej przyrastały po 119 g, zaś jarki grupy doświadczalnej po 105 g dziennie (P>0,05). Nie stwierdzono także różnic w wydajności wełny potnej w pierwszej strzyży: 4,1 i 4,2 kg w grupie kontrolnej i doświadczalnej, odpowiednio. Jarki doświadczalne zużyły (P<0,01) więcej paszy (11,4 kg s.m.) niż kontrolne (8,8 kg s.m.) na 1 kg przyrostu.
Three groups of 15 suckling ewes each were additionally fed with the concentrates in which the main protein sources were: soybean oil meal - group „S”, soybean oil meal and ground yellow lupine seeds - group „SŁ’; ground yellow lupine seeds - group „Ł”. Weaned at 100 days ewes were raised to 8 months of life on a diet of hay supplemented with: (group control) commercial CJ mixture (experimental group) a mixture containing dried whole yellow lupine plants - 60% and ground yellow lupine seeds - 20%. The ewes in group „S” gained best, 246ᴬ g; partial replacement of soybean meal with ground lupine seeds lowered body weight gains to 229ᴬᴮ g (P>0.05), and the complete replacement further lowered the gains to 198ᴮ g (P<0.01). The weaned ewes in group control gained 119 g, while the ewes in experimental group gained 105 g per day (P>0.05). No differences were found either in the production of greasy wool at first shearing: 4.1 and 4.2 kg in groups control and experimental, respectively. Feed conversion per 1 kg weight gain in experimental ewes was less efficient (11.4 kg DM) (P<0.01) than in control ewes (8.8 kg DM).
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1998, 462; 255-260
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies