Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wspolczynnik translokacji" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Post-Effect of Increasing Bottom Sediment Additives to the Substratum on Nickel Uptake by Plants
Następczy wpływ wzrastających dodatków osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny
Autorzy:
Arasimowicz, M.
Niemiec, M.
Wiśniowska-Kielian, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387702.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
bottom sediment
nickel
plants
uptake
translocation and bioaccumulation coefficient
osad denny
nikiel
rośliny
pobranie
współczynnik translokacji
współczynnik bioakumulacji
Opis:
The aim of the studies was an estimate of post-effect of bottom sediment additives to the substratum on nickel uptake by plants, under conditions of pot experiment. Components of substratum were very acid soil and bottom sediment dredged from Roznow Reservoir. Bottom sediment share ranged from 0 to 16 % of total substratum mass. Test plants were grown in orders: maize (Zea mays L.) and faba bean (Vicia faba L. var. minor), as well as oat (Avena sativa L.) and narrowleaf lupine (Lupinus angustifolius L.). After vegetation period plants were harvested on green mass. Content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined using ICP-AES method. The total quantity of Ni removed with yield of plants depending on species and part of plant was compared and changes affected by bottom sediment share in substratum as well as previous plant cultivation were estimated. Under conditions of increased sediment share in substratum significantly higher amounts of nickel were accumulated in roots than in shoots of the plants. On average the highest Ni contents were determined in roots and shoots of faba bean, while the lowest ones in maize roots and shoots. Bottom sediment additions in an amount exceeding 4 % of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants and sediment additions greater than 10 % reduced these metal content in roots of faba bean and lupine, in comparison with plants from control objects. In case of maize and oat all doses of sediment caused an increase of Ni content in roots. In spite of additional Ni load with applied bottom sediment its increased content in plant tissue of aboveground parts of most test plant was not stated. One may explain this dependence by decreased Ni availability to plants as a result of sediment ability to substratum deacidification. Considering total Ni uptake the highest its amounts were removed with yield of maize, and the lowest with yield of oat. Significantly higher amount of nickel was taken from the soil in case of maize and faba bean cultivation than in case of variant with oat and lupine. This was due to significantly higher maize biomass yield in comparison with other test plants. The Ni translocation coefficients (TC) (content in shoots versus content in roots) as well as bioaccumulation coefficients (BC) (content in shoots versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest average value of TC was affirmed for faba bean (0.5), lower ones for oat (0.29) and lupine (0.21), and the lowest one for maize (0.15). The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 – faba bean, 0.37 – oat, 0.31 – lupine, 0.16 – maize.
Celem badań była ocena następczego wpływu dodatku osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Jako komponenty podłoża użyto glebę lekką, bardzo kwaśną oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16 % całkowitej masy podłoża. Rośliny uprawiano w kolejności: kukurydza (Zea mays L.) i bobik (Vicia faba L. var. minor) oraz owies (Avena sativa L.) i łubinu (Lupinus angustifolius L.). Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano całkowitą ilości Ni odprowadzoną z plonem roślin testowych w zależności od gatunku i części rośliny oraz oszacowano zmiany powodowane dodatkiem osadu dennego do podłoża, a także następstwem roślin po sobie. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu znacznie większe ilości niklu zostały zgromadzone w korzeniach niż w łodygach roślin. Średnio najwięcej Ni zawierały korzenie łubinu i bobiku, a najmniej korzenie i łodygi kukurydzy. Dodatki osadu dennego w ilości przekraczającej 4 % masy podłoża powodowały zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych, a dodatki osadu większe niż 10 % zmniejszyły zawartość tego metalu w korzeniach łubinu i bobiku, w porównaniu z obiektami kontrolnymi. W przypadku kukurydzy i owsa wszystkie dawki osadu powodowały wzrost zawartości Ni w korzeniach. Pomimo zwiększonego ładunku Ni w podłożu wprowadzonego z zastosowanym osadem dennym nie następował wzrost zawartości tego metalu w częściach nadziemnych większości roślin testowych. Taką zależność można tłumaczyć ograniczeniem dostępności Ni dla roślin na skutek odkwaszaj ącego działania osadu dennego do podłoża. Biorąc pod uwagę całkowite pobranie Ni, najwięcej tego metalu zostały odprowadzone z plonem kukurydzy, a najmniejsze z plonem owsa. Znacznie więcej niklu pobrały z gleby rośliny uprawiane w następstwie kukurydza–bobik niż w następstwie owies–łubin. Było to spowodowane znacznie większym plonem biomasy kukurydzy w porównaniu z pozostałymi roślinami testowymi, co przełożyło się na znacznie większe pobranie niklu z podłoża. Obliczono współczynniki translokacji Ni (WT) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w korzeniach) oraz współczynnik bioakumulacji (WB) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w glebie) dla poszczególnych roślin. Najwyższą średnią wartość WT stwierdzono dla bobiku (0,5), niższą dla owsa (0,29) i łubinu (0,21), a najniższą dla kukurydzy (0,15). Średnie wartości WB dla poszczególnych roślin malały następująco: 0,74 – bobik, 0,37 – owies, 0,31 – łubin, 0,16 – kukurydza.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 10; 1229-1238
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determination of lithium bioretention by maize under hydroponic conditions
Określenie bioretencji litu przez kukurydzę w warunkach kultur hydroponicznych
Autorzy:
Antonkiewicz, J.
Jasiewicz, C.
Koncewicz-Baran, M.
Bączek-Kwinta, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204620.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
lithium
hydroponics
tolerance index
content
translocation factor
bioaccumulation factor
lit
hydroponika
wskaźnik tolerancji
objętość
współczynnik translokacji
współczynnik bioakumulacji
Opis:
Irrigation of cultivated plants can be a source of toxic lithium to plants. The data on the effect of lithium uptake on plants are scant, that is why a research was undertaken with the aim to determine maize ability to bioaccumulate lithium. The research was carried out under hydroponic conditions. The experimental design comprised 10 concentrations in solution differing with lithium concentrations in the aqueous solution (ranging from 0.0 to 256.0 mg Li ∙ dm-3 of the nutrient solution). The parameters based on which lithium bioretention by maize was determined were: the yield, lithium concentration in various plant parts, uptake and utilization of this element, tolerance index (TI) and translocation factor (TF), metal concentrations in the above-ground parts index (CI) and bioaccumulation factor (BAF). Depression in yielding of maize occurred only at the highest concentrations of lithium. Lithium concentration was the highest in the roots, lower in the stems and leaves, and the lowest in the inflorescences. The values of tolerance index and EC50 indicated that roots were the most resistant organs to lithium toxicity. The values of translocation factor were indicative of intensive export of lithium from the roots mostly to the stems. The higher uptake of lithium by the above-ground parts than by the roots, which primarily results from the higher yield of these parts of the plants, supports the idea of using maize for lithium phytoremediation.
Celem badań było określenie zdolności kukurydzy do bioakumulacji litu. Badania prowadzono w warunkach kultur wodnych. Schemat doświadczenia obejmował 10 obiektów różniących się stężeniem litu w roztworze wodnym, w zakresie od 0.0–256.0 mg Li∙dm-3 pożywki. Jako parametry, na podstawie których określono bioretencję litu przez kukurydzę przyjęto: plon, zawartość litu w różnych częściach rośliny, pobranie i wykorzystanie tego pierwiastka oraz indeksy: tolerancji plonu (TI), translokacji (TF), stężenia metalu w częściach nadziemnych (CI) i bioakumulacji (BAF). Depresja plonowania kukurydzy wystąpiła przy dawce 128 i 256 mg Li ∙ dm-3. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że korzenie charakteryzowały się największymi zawartościami litu, natomiast niższymi łodygi i liście, a najmniejszymi kwiatostany. Wartości indeksu translokacji świadczą o intensywnym przemieszczaniu się litu z korzeni do części nadziemnych. Najwięcej litu pobrały łodygi, następnie korzenie, liście, a najmniej kwiatostan. Pobranie litu przez kukurydzę, w zależności od obiektu, wahało się od 2.31 do 24.36% w stosunku do ilości wprowadzonej do obiektu. Najmniejszy fi toodzysk odnotowano w obiektach, w których zastosowano największe ilości litu (3200-6400 mg Li akwarium-1), co zapewne było związane z dużymi dawkami litu oraz niskim plonowaniem i pobraniem tego pierwiastka przez kukurydzę.
Źródło:
Archives of Environmental Protection; 2017, 43, 4; 94-104
2083-4772
2083-4810
Pojawia się w:
Archives of Environmental Protection
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of metal uptake factors of native trees colonizing an abandoned copper mine e a quest for phytostabilization
Autorzy:
Nirola, R.
Megharaj, M.
Palanisami, T.
Aryal, R.
Venkateswarlu, K.
Naidu, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/92134.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Główny Instytut Górnictwa
Tematy:
abandoned mine site
heavy metals
bioconcentration factor
translocation factor
enrichment factor
phytostabilisation
opuszczone tereny kopalniane
metale ciężkie
współczynnik biokoncentracji
współczynnik translokacji
współczynnik wzbogacenia
fitostabilizacja
Opis:
Accumulation and enrichment of heavy metals in the above ground parts of Australian native Acacia pycnantha (Ap) and Eucalyptus camaldulensis (Ec) growing in an abandoned copper mine located in Kapunda, South Australia have been studied. Cu and other metals (Na, Al, K, Ca, Fe, Zn, Cd and Pb) in plants and corresponding soils were analysed to evaluate plant interaction with soils containing heavy metals. As per the total metal analysis of leaf and corresponding soil samples, Ap accumulated 93.6 mg kgˉ¹ of Cu in leaf while the corresponding soil concentration was 1632 mg kgˉ¹. The Ec accumulated 5341 mg kgˉ¹ of Cu in leaf while the concentration of this heavy metal in soil was 65 mg kgˉ¹ in soil. The ESEM spectral analysis also showed a high leaf concentration of Cu in Ec (7%) as against only 0.12% in Ap. The average bioconcentration factor for Cu, Zn,Cd and Pb in Ec wasmuch higher than that of Ap. Similarly, enrichment factor was more in Ec for Cu, Zn and Pb than in Ap. In contrast, translocation factor for only Zn and Cd was high in Ap. This study points out that Ec and Ap have different stabilising potential in remediating heavy metals like Cu in mined soils.
Źródło:
Journal of Sustainable Mining; 2015, 14, 3; 115-123
2300-1364
2300-3960
Pojawia się w:
Journal of Sustainable Mining
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of Zinc Content and Mobility in Maize
Ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy
Autorzy:
Baran, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387988.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
cynk
kukurydza
indeks koncentracji
współczynnik bioakumulacji i translokacji
maiz
zinc
concentartion index
bioaccumulation and translocation coefficient
Opis:
The research aimed to assess the content and mobility of zinc in maize cultivated in soils polluted with this element. The indicators of the assessment were: zinc content in maize, zinc concentration index, zinc bioaccumulation and translocation index. A two-year pot experiment was conducted parallel on soils: light and heavy one. Four levels of zinc were applied in the experiment: Zn0 – 0 mg (control), Zn1 – 50 mg, Zn2 – 250 mg and Zn3 – 750 mg kg–1 soil d.m. Zinc content in the aerial parts and roots was determined after dry mineralization and dissolving the ashes in HNO3 using atomic emission spectrometry in inductively coupled argon plasma (ICP-AES). Soil contamination with zinc significantly affected an increase in this metal contents in the aboveground and underground maize biomass. The aboveground biomass obtained on the light soil contained 2-fold (Zn1), 5-fold (Zn2) and 25-fold (Zn3) bigger amounts of zinc in comparison with the treatment without zinc supplement. On the other hand, on the heavy soil the dependencies were respectively 2-fold (Zn1), 7-fold (Zn2) and 19-fold (Zn3). Bigger zinc content was assessed in roots than in the aerial parts and the dependence was confirmed by low values of the translocation coefficient (TC). Greater phytoavailability and phytotoxicity of zinc was demonstrated in the light soil than in the heavy soil. The relationship was confirmed by a better zinc solubility determined by 1 mol HCl dm–3 in the light soil but also by higher values of zinc bioaccumulation coefficients in this soil.
Celem badań była ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy na glebach zanieczyszczonych tym pierwiastkiem. Jako wskaźniki tej oceny zastosowano: zawartość cynku w kukurydzy, indeks koncentracji cynku, współczynnik bioakumulacji i translokacji cynku. Dwuletnie doświadczenie wazonowe przeprowadzono równolegle na dwóch glebach glebie lekkiej i ciężkiej. W doświadczeniu zastosowano cztery poziomy cynku: Zn0 - 0 mg (obiekt kontrolny), Zn1 - 50 mg, Zn2 - 250 mg, Zn3 - 750 mg kg-1 s.m. gleby. Zawartość cynku w częściach nadziemnych i korzeniach oznaczono po suchej mineralizacji i roztworzeniu popiołu w HNO3 (1:3) metodą atomowej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w indukcyjnie sprzężonej plazmie argonowej (ISP-AES). Zanieczyszczenie gleb cynkiem wpłynęło znacznie na zwiększenie zawartości tego metalu w biomasie nadziemnej i podziemnej kukurydzy. Uzyskana biomasa nadziemna na glebie lekkiej zawierała 2 (Zn1), 5 (Zn2) i 25 (Zn3)-krotnie więcej cynku w porównaniu do obiektu bez dodatku cynku. Z kolei na glebie ciężkiej zależności te wyniosły odpowiednio 2 (Zn1), 7 (Zn2) i 19 (Zn3). Większą zawartość cynku stwierdzono w korzeniach niż w częściach nadziemnych. Zależność tą potwierdzają niskie wartości współczynnika translokacji WT. Większą fitodostępność i fitotoksyczność cynku wykazano w warunkach gleby lekkiej niż ciężkiej. Zależność tą potwierdza większa rozpuszczalność cynku oznaczona 1 mol HCl dm-3 w glebie lekkiej, a także wyższe wartości współczynników bioakumulacji cynku w warunkach tej gleby.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 7; 699-706
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akumulacja i rozmieszczenie składników odżywczych w pędach Vaccinium vitis-idaea L. i Vaccinium myrtillus L.
Accumulation and distribution of nutrients in shoots of Vaccinium vitis-idaea L. and Vaccinium myrtillus L.
Autorzy:
Parzych, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/989673.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Leśne
Tematy:
lesnictwo
krzewy lesne
borowka czarna
Vaccinium myrtillus
borowka brusznica
Vaccinium vitis-idaea
liscie
lodygi
korzenie
azot
potas
magnez
wapn
cynk
miedz
mangan
zelazo
zawartosc makroelementow
bioakumulacja
translokacja pierwiastkow
wspolczynnik translokacji
cowberry
bilberry
leaves
stems
roots
translocation factor
Opis:
The paper presents the analysis of the macro− and microelements content in the leaves, stems and roots of Vaccinium myrtillus and Vaccinium vitis−idaea as well as in the surface genetic horizons of the soils of the Słowiński National Park (SNP). The cumulative properties and translocation coefficients were characterized as well as translocation coefficients of nutritional components in bilberry sprouts. The nitrogen was determined by Kjeldahl's method. The contents of K, Mg, Ca, Zn, Cu, Mn, and Fe by atomic absorption spectrometry after digestion in the mixture of 65% HNO3 and 30% H2O2. Organic and humus horizons of the tested soils represented the acidic reaction and diversified quantity of organic matter. The content of basic macro components in the soils of the SNP was very low. Concentration of Zn, Cu, Mn and Fe in the soils remained within the limits of geochemical background without showing any pollution with these elements. Chemical composition of bilberry sprouts was diversified depending on species, fragment of the sprout and the study plot. Nitrogen content in leaves and stems of V. myrtillus was much higher than in the case of V. vitis−idaea. The roots of both species of bilberries accumulated similar quantities of N, which is indicated by the values of the bioaccumulation coefficient and the lack of statistical diversity. All analyzed macro− and microcomponents were accumulated in the highest quantity in the leaves and stems of V. myrtillus, which represented, without any doubt, higher demand of this species for nutritional components. The roots of V. vitis−idaea accumulated higher quantities of Mg, Ca and Zn, while the stems of bilberry accumulated twice as much manganese (1198.3 mg/kg) than the stems of cowberry (561.2 mg/kg). The test results show excessive accumulation of Mn by sprouts of V. myrtillus. In the case of the examined species, the highest mobility was characteristic for N and K (in the relationship leaves/stems) and Ca, Mg, Mn, K and Zn (in the relationship stems/roots). Fe and Cu were characterized by the lowest mobility in bilberry tissues. Significant differences in the content of N (p<0.001) and Mg (p<0.001) in leaves and stems, K (p<0.001), Cu (p<0.05) and Fe (p<0.01) in leaves, Zn (p<0.05) and Mn (p<0.001) in stems were found. Differences in accumulation of macro− and microcomponents in the roots seemed not to be significant.
Źródło:
Sylwan; 2016, 160, 01; 40-48
0039-7660
Pojawia się w:
Sylwan
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies