Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "współczesna awangarda" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Surrealism, Socialist Realism, Dialogue?
    Surrealizm, socrealizm, dialog?
    Autorzy:
    Kozłowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407557.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    socrealizm
    awangarda
    marksizm
    sztuka współczesna
    komunizm
    emancypacja
    Polska powojenna
    Dorota Jarecka
    Socialist Realism
    avant-garde
    Marxism
    contemporary art
    Communism
    emancipation
    post-war Poland
    Opis:
    The text offers a critical and comprehensive review of Dorota Jarecka’s book Surrealizm, realizm, marksizm. Sztuka i lewica komunistyczna w Polsce w latach 1944–1948 [Surrealism, Realism, Marxism: Art and the Communist Left in Poland between 1944 and 1948]. The reviewer appreciates the main methodological premise of the book, namely that the tensions and conflicts generated within the triangle “avant-garde – realism – emancipatory role of art” cannot be reduced to a binary opposition between totalitarian ideology and the legitimate art world. In fact, it reflects the contradictory dynamics of politically engaged art in general and thecontext of post-war Poland in particular. Despite the book’s formidable factual support, the result of extensive and comprehensive query, the reviewer still regrets that the author remains primarily an art historian rather than social historian of art. This note of regret however does not diminish this noble contribution to understanding the logics of Polish visual arts in the aftermath of World War II. This area is much less known generally than the literature of this very period.
    Tekst stanowi krytyczną i wyczerpującą recenzję książki Doroty Jareckiej Surrealizm, realizm, marksizm. Sztuka i lewica komunistyczna w Polsce w latach 1944–1948. Recenzent docenia główne założenie metodologiczne pracy, a mianowicie to, że napięcia i konflikty powstałe w ramach triady „awangarda – realizm – emancypacyjna rola sztuki” nie mogą być sprowadzone do binarnej opozycji między ideologią totalitarną a prawomocnym światem sztuki. W rzeczywistości odzwierciedla ono sprzeczną dynamikę sztuki zaangażowanej politycznie, w szczególności w kontekście powojennej Polski. Pomimo imponującego zaplecza merytorycznego książki, będącego wynikiem obszernej i wyczerpującej kwerendy, recenzent żałuje, że autorka pozostała przede wszystkim historykiem sztuki, a nie stała się społecznym historykiem sztuki. Żal ten nie umniejsza jednak uznania dla jej cennego wkładu w zrozumienie logiki polskich sztuk wizualnych po drugiej wojnie światowej. Obszar ten jest ogólnie znacznie słabiej znany niż literatura z tego samego okresu.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2022, 11; 1-7 (eng); 1-7 (pol)
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antyschaefferyzmy. O wybranych postawach krytycznych wobec myśli i twórczości Bogusława Schaeffera z lat 1956–1976
    Anti-Schaefferisms. On Selected Critical Attitudes to the Thought and Work of Bogusław Schaeffer, 1956–1976
    Autorzy:
    Wieczorek, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26051037.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Bogusław Schaeffer
    Zygmunt Mycielski
    Stefan Kisielewski
    Bohdan Pociej
    krytyka muzyczna
    muzyka współczesna
    muzyka nowa
    awangarda
    recepcja
    music criticism
    contemporary music
    new music
    the avant-garde
    reception
    Opis:
    Zygmunt Mycielski w roku 1975 opublikował recenzję tomu Muzyka XX wieku Bogusława Schaeffera pod nawiązującym do znanych sporów z historii muzyki tytułem Antyschaefferyzm. Zwrot ten oznaczał dla Mycielskiego jego własną, indywidualną postawę sprzeciwu wobec sposobu Schaefferowskiego myślenia o muzyce, a zwłaszcza trybu wartościowania muzyki XX wieku. Formułę tę po latach można wykorzystać do opisu szerszego niż jednostkowy, historycznego już zjawiska związanego z krytycznym odzewem na twórczość zmarłego w 2019 roku kompozytora, krytyka, grafika i dramaturga. Antyschaefferyzm w okresie jego najintensywniejszej działalności pisarskiej dokumentują całkiem liczne polemiki, dyskusje, kontrowersje, a czasem nawet dość gwałtowna repulsja światopoglądu estetycznego autora Małego informatora muzyki XX wieku. Ich geneza wynikała już z samego charakteru Schaefferowskich sformułowań – radykalności i arbitralności, polemicznego zacięcia i odosobnienia prezentowanego stanowiska w środowiskowych dyskusjach. Prowokacje Schaeffera przeważnie nie pozostawały bez odpowiedzi, budząc gwałtowne, spolaryzowane reakcje, dlatego jego myśl bardzo często stawała się punktem odniesienia w dyskusjach toczonych na temat muzyki współczesnej. Głównym przedmiotem artykułu jest więc kwestia swoistego negatywnego rezonansu – krytycznego postrzegania koncepcji teoretycznych i estetycznych Schaeffera oraz jego działalności jako krytyka i publicysty muzycznego. Spojrzenie na twórczą aktywność Schaeffera w taki zapośredniczony sposób sprawia, że to stanowiska i myśli jego wybranych krytyków stanowią zasadniczy przedmiot refleksji. Kluczowi polemiści to Zygmunt Mycielski i Stefan Kisielewski. Ich głosy uzupełniają krytyki autorstwa Mieczysława Tomaszewskiego, Tadeusza Andrzeja Zielińskiego, Krzysztofa Meyera oraz Leszka Polonego. Nieco bardziej złożony i dynamiczny, wobec czego osobny przykład stanowi postawa Bohdana Pocieja.
    In 1975 Zygmunt Mycielski published a review of Bogusław Schaeffer’s book Muzyka XX wieku (Twentieth-century music), entitled ‘Antyschaefferyzm’ (Anti-Schaefferism), referring to well-known disputes from music history. Mycielski used this title to express his own individual opposition to Schaeffer’s way of thinking about music, and especially the way he passed judgment on twentieth-century music. In retrospect, however, the term can now be applied to a wider historical phenomenon of critical reactions to the output of that composer, critic, graphic artist and playwright, who died in 2019. During the period of Schaeffer’s most intense activity as a writer, anti-Schaefferism was reflected in a substantial number of polemics, debates and controversies, and even at times quite violent rejections of Schaeffer’s aesthetic views. Such reactions resulted from the radical and arbitrary nature of Schaeffer’s claims, his polemical passion, and the fact that his standpoint was isolated in professional circles. In most cases, Schaeffer’s provocations drew fierce, polarised reactions, which meant that his ideas very frequently became a point of reference in debates on contemporary music. Hence this article deals mainly with the critical appraisal of Schaeffer’s theoretical and aesthetic concepts (their negative resonance), as well as his work as a critic and writer on music. Schaeffer’s creative output is presented here in a mediated manner, through the lens of selected critics’ standpoints and comments. His main polemicists were Zygmunt Mycielski and Stefan Kisielewski. Their statements are complemented by the critical commentaries of Mieczysław Tomaszewski, Tadeusz Andrzej Zieliński, Krzysztof Meyer and Leszek Polony. The attitude of Bohdan Pociej stands out as more complex and dynamic.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 74-95
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pomiędzy izmami” – Jan Brzękowski jako krytyk i teoretyk nowej sztuki
    Autorzy:
    Rejniak-Majewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033728.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    avant-garde
    art criticism
    surrealism
    abstract art
    Jan Brzękowski
    art magazines
    L’Art Contemporain (Sztuka Współczesna)
    awangarda
    krytyka artystyczna
    surrealizm
    sztuka abstrakcyjna
    prasa artystyczna
    Opis:
    Z końcem lat dwudziestych XX wieku w Europie nowe kierunki artystyczne wydawały się już czymś okrzepłym, częścią „awangardowej tradycji”. Wyrazem tej świadomości była m.in. książka Jeana Arpa i El Lissitzky’ego Kunstismen (1925) oraz Art. Bilan des arts modernes en France Ozenfanta (1928). Jan Brzękowski, polski poeta i krytyk, widział ten czas podobnie, jako okres „ustalania się pewnych wartości” raczej niż nowych przełomów. W artykule śledzę poglądy Brzękowskiego dotyczące sztuk wizualnych oraz jego strategie jako rzecznika sztuki nowoczesnej, pośrednika między środowiskiem paryskim a polską awangardą, autora powiązanego z konstruktywizmem (członka grupy „a.r.”), a równocześnie z kręgami surrealistów w Paryżu. Głównym przedmiotem moich analiz jest wydawane przez Brzękowskiego pismo „Sztuka Współczesna – L’Art Contemporain” (1929–1930) i jego cykl artykułów Kilometraże, będący próbą podsumowania przemian nowej sztuki. Zdając sobie sprawę ze „zużywania się” awangardowych idei i zachowując krytycyzm wobec „kultu nowości”, Brzękowski bronił awangardowych pozycji w oparciu o ideę formalnego rygoru i twórczej „budowy”. Zgodnie z modernistycznym światopoglądem odrzucał mimetyczną koncepcję sztuki i opowiadał się za formą abstrakcyjną; zaznaczał jednak, że powinna być ona „zakotwiczona o dno życia” – w oryginalny sposób podkreślał dialektyczne napięcie między abstrakcją i figuracją.
    By the late 1920s in Europe new art directions were regarded as already completed phenomena, a part of “avant-garde tradition.” Such views were expressed by Jean Arp and El Lissitzky’s in their book Kuntismen (1925), and by Amédée Ozenfant’s in Art. Bilan des arts modernes en France (1928). Similar opinions were also voiced by Jan Brzękowski, a Polish poet and critic, who regarded this time as a period of “establishing certain values” rather than new breakthroughs. In this article I discuss Brzękowski’s strategies as a spokesman of modern art, an intermediary between the Parisian artworld and Polish avant-garde, an author connected with constructivism (a member of “a.r.” group), and also with surrealist circles in Paris. My main focus is his magazine “Sztuka Współczesna – L’Art Contemporain” (1929–1930) and his series of articles “Mileages,” in which he summarizes the developments of modern art. Conscious of the “wearing up” of avant-garde ideas and critical about seeking “novelty” for its own sake, Brzękowski tried to establish a progressive position based on the idea of formal discipline and creative construction. While rejecting a mimetic conception of art, he argued for abstract artistic form that would be “anchored to the bottom of life,” thus emphasizing the interplay of abstract and figurative elements and their dialectic.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 57-72
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Changing the World Through Poetry: Confessions, Poems and Banners of Adam Borzič
    Zmienić świat przez poezję. Wyznania, wiersze i banery Adama Borziča
    Autorzy:
    Kittlová, Markéta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/913155.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Adam Borzič
    Czech poetry
    contemporary poetry
    contemporary avantgarde
    czeska poezja
    poezja współczesna
    współczesna awangarda
    Opis:
    This study focuses on Adam Borzič, one of the most distinctive contemporary Czech poets. The study contextualises his work within current Czech poetry but also examines his other work that is not strictly classified as art as though it were cultural work with avant-garde features. It investigates four volumes of Borzič’s work in terms of the changes in the author’s creative gesture, which expands from his conviction that the world is at a turning point and the avant-garde longing to change the world by poetry. In the four volumes of Borzič’s poetry (written so far), this gesture is embodied through delicately intimate, acutely physical, or even gigantically all-embracing positions, where he employs motives of the heart, head, hand and mouth. The study attempts to evaluate the change in Borzič’s work in the lightof T. S. Eliot’s understanding of the social role of poetry and avant-garde longing to change reality through art. The Czech poet, Adam Borzič, is one of the most distinctive figures of the current Czech literary scene. His poetry is distinct because of its unique gesture andalso represents a strong current in the poetry production of the past decade with its emphasis on the social function of poetry7 and the poet’s role as somebody who should nurture the world through his/her work or even change it. This study attempts to portray Borzič’s work as focused on the mentioned topics and related issues of the end of the first decade of the twenty-first century and renew interest in them, contextualise his work within current Czech poetry but also investigate his other work, which is not strictly artistic but which possesses some avant-garde features.
    Artykuł poświęcony został twórczości Adama Borziča, jednego z najbardziej wyrazistych przedstawicieli współczesnej poezji czeskiej. Poza usytuowaniem jego wierszy w kontekście współczesnej poezji czeskiej autorka dąży do zaprezentowania jego działalności artystycznej (i nie tylko) jako sui generis dzieła sztuki, mającego cechy awangardowe. Na podstawie czterech wydanych dotąd tomów poezji Borziča pokazane zostały zmiany widoczne w jego twórczości, oscylującej pomiędzy przekonaniem, że świat znajduje się w punkcie zwrotnym, a awangardowym pragnieniem jego zmiany przez poezję. Gest ten przyjmuje w poezji Borziča postać zarówno kruchych, intymnych, w tym fizycznych, jak i obszernych obrazów. Materializuje się on w motywach serca, głowy, ręki i ust. Borzič należy do wyrazistych osobowości współczesnej czeskiej literatury. Jego poezję charakteryzuje unikalny gest, jednocześnie jednak reprezentuje on jedną z bardziej zauważalnych tendencji poetyckich ostatnich dziesięciu lat – podkreślenie „społeczenej funkcji poezji” (T. S. Eliot) i roli poety jako jednostki, która za pośrednictwem twórczości powinna opiekować się światem, a wręcz zmieniać go. Autorka określa Adama Borziča właśnie jako poetę, dzięki któremu tematy te i powiązane z nimi kwestie nabierają aktualności pod koniec pierwszego dziesięciolecia XXI w.
    Źródło:
    Porównania; 2020, 27, 2; 325-339
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowosielski – ikony – Podlasie. Kanon – czy zawsze oczywisty?
    Nowosielski – Icons – Podlasie. Infographic Canon – Always Obvious?
    Autorzy:
    Zalewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171289.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Podlasie
    ikona współczesna
    kanon ikonograficzny
    awangarda
    ikonostas
    Jerzy Nowosielski
    Opis:
    The iconostasis and icons created by Jerzy Nowosielski (1923–2011) for Podlasie orthodox temples half a century ago and rejected at that time, were brought to Podlasie again – this time into a different space – as an exhibition of the Museum of Icons in Supraśl, Branch of the Podlasie Museum in Białystok. This exhibition contributed to raising many questions and reflections. Why were the works created by Nowosielski rejected? Common neo-Russian architecture and icon patterns present in Orthodox churches half a century ago might have shaped aesthetic preferences of the faithful at those times. Are contemporary church art perceptions changing? Are we able to give a fresh look to the iconographic canon, get a new perspective, or is it likely to stay unreachable or perilously close to oblivion? Nowosielski was an artist and theologian. Although his painting grew out of the icon’s aesthetics, the understanding of the theology and icons was not constant and it was an unending search for his own way. Over half a century ago the combination of avantgarde and iconography proved to be risky – in Podlasie, many of Nowosielski’s works were misunderstood and rejected. A lot of interesting projects of Orthodox church architecture, polychrome or interior arrangement were not carried out at all. The exhibition ‘<(...) and I regret that Jerzy is not here ... .> Novosielski Unknown’45 presented many sketches, including unrealized concepts. And nowadays, is it a popular attitude among artists to treat the canon as a path they follow in their unique way? Observing contemporary realizations orthodox churches’ interiors, is right to ask ourselves, are we not resort back to experiences from far centuries of icon painting now, in the 21st century? Can we ignore aesthetic preferences and sensibility of the contemporary man? Was Nowosielski not more imaginative and authentic in his realizations half a century ago than many artists today? Nowosielski opened up new paths in the iconography half a century ago. The time of the awareness to view the icon as a fully valuable art work may have come. It is possible to reconcile a very important language of the iconographic canon with the present-day context, so that our artistic legacy would not turn out unattractive and unauthentic in the future. The aesthetics of the icons created by Nowosielski could still inspire contemporary artists-iconographers, who have been following the path opened up by him.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 187-205
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyjścia. Awangardyzacja jako asumpt do kanonizacji (kazus Różewicza-poety)
    Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet)
    Autorzy:
    Goczał, Ewa Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467783.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    awangarda
    kanon
    poezja współczesna
    avant-garde
    canon
    contemporary poetry
    Opis:
    Ewa Maria GoczałThe Faculty of PhilologyPedagogical University of Cracow  Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet) Abstract: The article aims at determining the specificity of canonical character of the poetry of Tadeusz Różewicz – one of the most important writers of the Polish literature of the 20th century and the beginning of the 21st century, whose just recently finished work – although there are already numerous studies – is only now subjected to all-embracing summaries. The discussion has been submitted to the concept of continual canonization which corresponds with the diagnosis of multiplicity and dynamism of modern canons as well as conforms with, the basic to the author of Faces of Anxiety, the movement of transgression – constant avant-gardisation, going beyond individual and non-individual norms and established models. The study is divided into four parts corresponding with four aspects of Różewicz's excesses. The first one is a general description of the postulated category of canonical character in the context of the work of the author of Exit; the second one describes a type of avant-garde specific to the author; the third one concerns negative poetics. The fourth part sums up the issue by discussing the newest selection of Różewicz's poetry – Znikanie [Disappearance] edited and commented by Jacek Gutorow, poet and literature scholar. The problem of paradoxical continuation based on variability, poetic tradition, and the strategy of external canonization of the writer will be discussed – through the creation of a new canon of his poems which will be potential, alternative, personal and explicitly submitted to the subject of the sense of writing and the autotelic nature of poetry.Keywords: avant-garde, canon, contemporary poetry
    Ewa Maria GoczałThe Faculty of PhilologyPedagogical University of Cracow  Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet) Abstract: The article aims at determining the specificity of canonical character of the poetry of Tadeusz Różewicz – one of the most important writers of the Polish literature of the 20th century and the beginning of the 21st century, whose just recently finished work – although there are already numerous studies – is only now subjected to all-embracing summaries. The discussion has been submitted to the concept of continual canonization which corresponds with the diagnosis of multiplicity and dynamism of modern canons as well as conforms with, the basic to the author of Faces of Anxiety, the movement of transgression – constant avant-gardisation, going beyond individual and non-individual norms and established models. The study is divided into four parts corresponding with four aspects of Różewicz's excesses. The first one is a general description of the postulated category of canonical character in the context of the work of the author of Exit; the second one describes a type of avant-garde specific to the author; the third one concerns negative poetics. The fourth part sums up the issue by discussing the newest selection of Różewicz's poetry – Znikanie [Disappearance] edited and commented by Jacek Gutorow, poet and literature scholar. The problem of paradoxical continuation based on variability, poetic tradition, and the strategy of external canonization of the writer will be discussed – through the creation of a new canon of his poems which will be potential, alternative, personal and explicitly submitted to the subject of the sense of writing and the autotelic nature of poetry.Keywords: avant-garde, canon, contemporary poetry
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Awangarda – od dynamiki ruchu do nowej narracji przestrzeni miejskiej
    Avant-garde – from the dynamic of movement to a new narration in urban space
    Autorzy:
    Kwiatkowski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/146064.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    teoria przestrzeni
    architektura XX w.
    urbanistyka współczesna
    narracja przestrzeni
    kubofuturyzm
    awangarda lat 20. XX wieku
    theory of space
    20th century architecture
    contemporary urban planning
    urban narration
    cubo-futurism
    avant-garde of 1920s.
    Opis:
    Czasy awangardy lat 20. XX wieku przyniosły radykalne przewartościowania w dziedzinie sztuk wizualnych. Odrzucono dotychczasowe doświadczenia akademików, zerwano z perspektywą liniową. Wkrótce również odrzucono apoteozę dynamiki wielkiego miasta, stawiając w jej miejsce kult nowego człowieka, a konkretnie człowieka jako zbiorowości, czyli społeczeństwa zmiany. Miejsce dawnej grawitacji wypływającej z hierarchii przestrzeni miejskiej dającej spójność sceny, czyli kontekst zajął samodzielny przedmiot. Na jego bazie rozpoczęły się nowe poszukiwania postkubistycznej syntezy. Nie przekroczono jednak – jak się okazało aż do dnia dzisiejszego – granicy bezprzedmiotowości.
    The avant-garde ideas of the 1920s brought about a radical re-evaluation in visual arts. The scholarly approach to art was rejected, together with linear perspective. The idea of grand cities, no longer glorified, was soon replaced by an apotheosis of new man, yet understood as a community – a society of change. The gravity of spatial hierarchy which had hitherto given context and coherence to a scene was transferred to a single object. On its basis people started to look for a post-cubist synthesis. But the limit of abstraction, as it turns out, was to this day never crossed.
    Źródło:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2016, 61, 3; 5-22
    0023-5865
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestrzeń awangardy – nowa grawitacja
    The Space of the Avangarde
    Autorzy:
    Kwiatkowski, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366512.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    teoria przestrzeni
    architektura XX w.
    urbanistyka współczesna
    konstruktywizm
    suprematyzm
    awangarda rosyjska lat 20. XX wieku
    theory of space
    20th century architecture
    contemporary urban planning
    constructivism
    suprematism
    Russian avant-garde of the 1920s
    Opis:
    Przestrzeń awangardy to synonim idei Nowej Sztuki, sztuki przełomu jaki dokonał się w sztukach wizualnych w pierwszych dekadach XX wieku w Rosji, a później w ZSRR. Jej przedstawiciele zdeterminowani zmianami, jakie przyniosły nowe wynalazki techniczne zwłaszcza w sferze urbanizacji bardzo wierzyli, podobnie jak włoscy futuryści, że to właśnie oni staną się liderami zmian społecznych, nowego postrzegania i kształtowania kultury. Wierzyli w nowe społeczeństwo, które rozerwie wielowiekową strukturę klasową, kiedy jej miejsce zajmie dynamizm i kreatywność w służbie rozwiązań utylitarnych i egalitarnych. Wierzyli w swoją misję, prometeizm nowego, lepszego świata, gdy nastąpi wyzwolenie człowieczeństwa od wszelkich zależności. Takie nastroje społeczne dojrzewały w całej Europie, ale szczególnie silnie obecne były w społeczeństwie rosyjskim już w ostatnich dwudziestu latach przed wybuchem I wojny światowej i można powiedzieć, że wręcz ją poprzedzały. Dlatego też następstwo wydarzeń dawało przedstawicielom Nowej Sztuki wręcz przeświadczenie o swoim profetycznym przesłaniu wolności. Późniejsza rzeczywistość, nadejście epoki totalitarnej, dopisały niestety jakże gorzki epilog dla całej formacji niemal wszystkich wielkich artystów awangardy, ale pomimo ich odrzucenia i niejednokrotnie przedwczesnej śmierci pozostała ich twórczość, przesycona entuzjazmem dla nowej grawitacji – wiary w wielkość człowieczeństwa – w nową, uniwersalną ideę.
    The avant-garde is synonymous with the concept of New Art, the breakthrough in art which took place in the visual arts during the first decades of the 20th century in Russia and then in the USSR. Its representatives, determined by the changes brought about by new technical inventions, especially in the sphere of urbanization, were convinced, like the Italian futurists, that they would be at the foreground of social change, new perceptions and shaping of culture. They believed in the new society which would rend apart the class structure of previous ages when its place would be taken by dynamism and creativity in the service of utilitarian and egalitarian solutions. They believed in their mission, the Promethean idea of a new better world, when mankind would be liberated from all subjection. This social mood was developing in the whole of Europe, but was particularly strong in Russian society in the last twenty years before World War I. In fact, one could say it was a prelude to the war. From this sequence of events came the conviction held by representatives of New Art about their prophetic message of freedom. The actual reality, the advance of totalitarianism, was a bitter epilogue for the whole formation, for almost all the great artists of the avant-garde. Nevertheless, though rejected and often dying before their time, their works remained, suffused with enthusiasm for the new gravitation – belief in the greatness of mankind – in the new, universal idea.
    Źródło:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2015, 60, 3; 5-30
    0023-5865
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies