Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wota" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Aktywność senatorów litewskich podczas sejmów z pierwszego okresu panowania Jana III Sobieskiego (1676-1683) i ich stosunek do najważniejszych problemów państwa w świetle wotów senatorskich
    Activity of Lithuanian Senators during Sejms in the first period of John III Sobieski’s reign (1676-1683) and their attitude to the most important problems of the state in the light of the senatorial speeches
    Autorzy:
    Bobiatyński, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449819.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Sejm walny – Senatorowie litewscy – fakcje magnackie – frekwencja – wota senatorskie
    General Sejm, Lithuanian Senators, aristocratic factions, attendance, senatorial speeches
    Opis:
    The article presents the activity of Lithuanian Senators during the first five General Sejms in the time of John III Sobieski (1676-1683). As it turned out, they came to the Sejms and spoke at the sessions much more frequently than their Crown colleagues. Overall, the attendance of this group was about 42% and of the speeches - 24%. This contradicts the thesis of a gradual decline in the participation of members of the upper house in parliamentary sessions during the 17th century. An analysis of the senatorial speeches shows that in Sobieski's times we are dealing with a decrease in the level of oratorical art. Speeches were an opportunity not only to express an opinion on the state's problems but were also used in internal combat, to strike at opponents. Additionally, the contents of the speeches lacked ideas for reforms of the state.  They focused on issues relevant to the so-called “Lithuanian raison d'etat.”    
    W artykule tym przedstawiono aktywność senatorów litewskich podczas pierwszych pięciu sejmów walnych w czasach Jana III Sobieskiego (1676-1683). Jak się okazało, dużo częściej przyjeżdżali oni na sejmy i wotowali niż ich koronni koledzy. Ogółem frekwencja tej grupy wynosiła ok. 42%, a wota wygłosiło 24%. Zaprzecza to tezie o stopniowym spadku udziału członków izby wyższej w obradach parlamentu na przestrzeni XVII w. Analiza wotów senatorskich pokazała, iż w czasach Sobieskiego mamy do czynienia z obniżeniem się poziomu sztuki oratorskiej. Wota stanowiły okazję nie tylko do wyrażenia opinii na problemy państwa, lecz również były wykorzystywane w walce wewnętrznej do uderzenia w przeciwników. Również w treści wystąpień brak było pomysłów na reformy państwa.  Koncentrowały się one wokół zagadnień istotnych dla tzw. „litewskiej racji stanu”.     
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, specjalny; 131-146
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O senatorach koronnych za Władysława IV
    Autorzy:
    Broniarczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601843.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Władysław IV
    sejm
    senat
    parlamentaryzm staropolski
    rady senatu
    senatorowie rezydenci
    wota senatorskie
    Wazowie
    Sejm
    Senate
    old-Polish parliamentarism
    Senate sessions
    senators residents
    senators’ vota
    the Vasas
    Opis:
    Artykuł recenzyjny dotyczy monografii Andrzeja Korytki poświęconej senatowi koronnemu jako jednemu z trzech - obok króla i izby poselskiej - stanów sejmujących w okresie panowania Władysława IV Wazy (1632–1648). Senat był izbą wyższą staropolskiego parlamentu, którą tworzyli urzędnicy pochodzący z nominacji królewskiej, pełniący swoje funkcje dożywotnio. W jego skład wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelanowie oraz ministrowie. Książka jest wieloaspektową analizą funkcjonowania senatu koronnego na forum obrad parlamentu za rządów drugiego Wazy, a także poza nim, m.in. na sejmikach ziemskich. The present article reviews Andrzej Korytko’s monograph on the Crown Senate regarded as one of the three - besides the king and the Chamber of Envoys - parliamentary estates under King Władysław IV Vasa (1632–1648). The Senate was the upper chamber of the Polish Parliament, made up of officials appointed for life by the king. The Senate was composed of bishops, palatines, castellans, and ministers. Korytko’s book is a multi-aspect analysis of the functioning of the Crown Senate within the parliamentary forum under King Władysław IV Vasa, and also outside it, for example at dietines.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2018, 125, 1
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od heretyckiego mauzoleum do katolickiego sanktuarium. Nowe badania kaplicy Matki Bożej przy kolegiacie kórnickiej
    Autorzy:
    Kowalski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016271.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Stanisław Górka
    Augustyn Szeps
    Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka
    kaplica kopułowa
    Henryk Horst
    nagrobki renesansowe
    Obraz Matki Boskiej Śnieżnej
    wota
    ex-wota
    Teofila Szołdrska-Potulicka née Działyńska
    dome chapel
    renaissance tombstones
    Image of Our Lady of the Snow
    votive offerings
    ex-votive offerings
    Opis:
    Kaplica Matki Boskiej Różańcowej Kórnickiej powstała pierwotnie jako protestanckie mauzoleum, wzniesione w latach 1584–1603 z fundacji Stanisława Górki (zm. 1592), dokończone przez jego siostrzeńca Jana Czarnkowskiego, który przekazał kościół katolikom. Trzy nagrobki wykonali Henryk Horst oraz jego współpracownicy lub naśladowcy. W latach 1735–1737 dawne mauzoleum przekształcono w kaplicę maryjną, w której umieszczono słynący cudami obraz Matki Boskiej. Zachowane wota, fundowane przez szlachtę, burmistrzów, mieszczan i chłopów, pochodzą z czasów od połowy XVII wieku do lat ostatnich. Ołtarz cudownego obrazu wykonali z fundacji mieszczańskiej w latach 1777–1783 Augustyn Szeps, rzeźbiarz z Poznania i miejscowy stolarz Fryderyk Dera. Kaplica od końca XVIII wieku przyjęła też na powrót funkcję nekropoli właścicieli Kórnika – rodu Działyńskich.
    The parish in Kórnik was established in 1437 thanks to the founders and owners of the town, the Górka family. Probably at the same time the parish church, then still under construction, was consecrated and the bishop of Poznań, Uriel Górka, established a college of canons in 1495. In the mid-sixteenth century, the Górkas converted to Protestantism and gave the church to dissenters. As they then lost their right to burial in the ancestral chapel at the Poznań cathedral, the last member of the family, Stanisław Górka, built a mausoleum in the form of a domed chapel at the parish collegiate church, where his brothers Łukasz and Andrzej, and ultimately also Stanisław himself, were buried (+1592). The architectural structure of the mausoleum is still legible, despite the subsequent liquidation of the dome and changes in the shape of the window openings. In 1584, Stanisław made an agreement with Henryk Horst, a Lviv sculptorfrom the Netherlands, to make three tombstones. The differences in the form of the preserved figures do not allow us to determine whether Horst fulfilled his obligation by carrying out these works with the help of his associates, or whether he made only one tombstone, and the other two come from the beginning of the 17th century, when the chapel was completed by his Catholic nephew Jan Czarnkowski – the foundation plaque bares date 1603. The researchers’ opinions as to the authorship of the statues are divided. Czarnkowski gave the church back to his fellow believers. The tombstones have not been preserved in their entirety. The alabaster and marble figures of the dead, the alabaster bas-relief of the Allegoric Crucifixion and the crucifix and several other fragments that are located in various places of the church. Some of them were made of alabaster from a quarry near Lviv, some of alabaster from the Netherlands. The allegorical crucifixion is entirely a Dutch import. A large number of sandstone and alabaster details, probably from the architectural frames of the tombstones, is kept in the basement of the Kórnik Castle (today the Kórnik Library of the Polish Academy of Sciences). After the church was regained by Catholics, they set up the sanctuary of the miraculous image of Mary in the type of Our Lady of the Snow. Initially, the painting was located in the altar next to the pillar adjacent to the entrance to the chapel. In 1677 a rosary brotherhood was established with him. The cult of the miraculous image of the Mother of God is evidenced by the sources and a group of magnificent silver votive offerings and ex-votives from the 17th and 18th centuries, the oldest of which, given by nobility, is dated 1650. The younger votive offerings and ex-votive offerings come from the last quarter of the 17th century and later centuries. The 17th and 18th century votive offerings are signed with the names of several mayors of Kórnik and the neighboring Bnin, as well as local craftsmen and peasants from the neighboring village of Pierzchno, in which there was a branch church. It was possible toidentify a few contractors, who were goldsmiths active in the 18th century in Poznań. In the years 1735–1737, the then owner of the Kórnik estate, Teofila Szołdrska-Potulicka née Działyńska, carried out a major renovation of the church and the chapel, which was now designated as a center of Marian cult. Two of the tombstones were moved to the chancel, and a sail vault was built instead of the dome. In 1739, an altar was installed, which incorporatedthe miraculous painting, accompanied by a seven-teenth-century painting of St. Lawrence in the second storey of the retable. However, the present altar setting with the oil-painted curtain of the main painting, showing the handing over of the Holy Rosary by Mary to Saint Dominik, comes from 1777–1783. It was made by the Poznań sculptor Augustyn Szeps (Schoeps) and the local carpenter Fryderyk Dera, and it was founded by the court tailor Józef Pudelewicz and the writer of the Kórnik estates, Józef Matelski, who belonged to the local burgher families. After Teofila’s death, in the last years of the 18th century, her son commissioned the construction of a new sacristy with a founder’s box. At that time, the entire complex of the chapel, sacristy and lodge was combined into one block with a common facade, which hides its internal heterogeneity. Apart from minor changes made in the nineteenth century, the present shape of the chapel and its furnishings reflect the conditionsin the second half of the eighteenth century. From the end of the 18th century, the chapel became a necropolis for the next owners of Kórnik.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 133-160
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od substancji szlachetnej do ciała imitacyjnego. Obraz i znaczenie figur woskowych w geście wotywnym
    From a Noble Substance to an Imitative Body. The Picture and the Meaning of Wax Figures in a Votive Gesture
    Autorzy:
    Jagla, Jowita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887742.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wosk
    figura woskowa
    wota
    ikonografia
    symbolika
    wax
    wax figure
    votive gifts
    iconography
    symbolism
    Opis:
    W bogatym zbiorze darów wotywnych na niewątpliwą uwagę zasługują wota woskowe powszechne już od wczesnego średniowiecza i wykorzystywane po wiek XX. Wota te miały dużą różnorodność, począwszy od świec po bryły wosku, aż wreszcie woskowe figury często naturalnych rozmiarów, które zaczęły być wykorzystywane w geście wotywnym na przełomie XIII i XIV wieku na północy Europy. W XV i XVI wieku zwyczaj ten upowszechnił się wśród majętnej szlachty niemieckiej, austriackiej i włoskiej. Wykonanie woskowych figur wotywnych wymagało znacznej wprawy, dlatego wytwarzali je specjalnie wykwalifikowani artyści (we Włoszech figury woskowe zwane Boti wytwarzali twórcy określani mianem Cerajuoli albo Fallimagini), klasztory współpracowały z artystami - rzemieślnikami zobowiązując się dostarczać wosk, natomiast rzemieślnicy przygotowywali materiał, czyli drewniane stelaże, naturalne włosy, szklane oczy, farby, tekstylia i brokat. W kolejnych stuleciach produkcja wotów woskowych rozwijała się coraz prężniej, szczególnie na północy Europy, przy czym wytwórcami powyższych obiektów stawali się często mniej zdolni modelatorzy woskowi, rzemieślnicy i piernikarze. Ci ostatni wykonywali głównie figury woskowe o mniejszych rozmiarach, odlewane bądź wyciskane z dwuczęściowych wklęsłych modeli (ten typ wotów przypominał w swojej formie i ujęciu figury z pierników). Odrębne i dość niezwykłe zjawisko stanowią wotywne figury woskowe (szczególnie dzieci w wieku od trzech do dwunastu lat) fundowane na obszarze Górnej i Dolnej Frankonii (diecezje Bamberg i Wiirzburg) od połowy XIX stulecia do połowy wieku XX. Aktywizacja popularności tego gestu wotywnego okrzepła mniej więcej około 1880 roku, punkt kulminacyjny osiągnął on w latach 1900-1910 i skończył się w latach pięćdziesiątych XX stulecia. Frankońskie wota konstruowano zawsze w podobny sposób: miały one woskowe twarze i dłonie (rzadziej stopy), pozostałe zaś członki wykonywano z drewna, metalu i różnych materiałów wyściełających. Dominującym wzorem dla produkcji owych wotów były lalki, dlatego tak jak lalki miały one na głowach peruki z naturalnych włosów, szklane oczy i otwarte usta. Niezwykle ważną rolę pełniły ubrania, w które odziewano figury, będące naturalnymi, prawdziwymi strojami dzieci (dziewczynki chętnie ubierano w sukienki z pierwszej komunii); co więcej wota te posiadały strój kompletny, a więc ubierano je w autentyczną bieliznę, pończochy, skórzane buciki. Figury ozdabiano różańcami i bukietami kwiatków trzymanych w dłoniach, oraz wiankami na głowach wotów dziewczęcych. Figury ustawiano w szklanych gablotach, witrynach i kasetach wyklejanych niekiedy z tyłu tapetą i podpisywanych na przedniej szybie dłuższym tekstem, który wyjaśniał dane wotantów (imię i nazwisko dziecka, ewentualnie jego rodziców) i czas ofiarowania figury. Mimo wielu cech różniących frankońskie wota od wotywnych figur z innych regionów, wszystkie te obiekty łączy ponadczasowa i ponadterytorialna idea, w której cytując H. Beltinga „sztuczne ciało przejęło religijną reprezentację żywego ciała [...]”.
    In a rich arsenal of votive gifts wax ones undoubtedly deserve a special attention. They were common as soon as early Middle Ages and they were used until the 20th century. There was a variety of such votes, starting with candles, through lumps of wax, and ending with full-scale wax figures that started being used as a votive gesture at the break of the 13th and 14th centuries in the north of Europe. In the 15th and 16th centuries this custom became popular among the wealthy German, Austrian and Italian noblemen. Making wax votive figures took a lot of skill so they were made by specially qualified artists (in Italy wax figures called “Boti” were produced by sculptors called “Cerajuoli” or “Fallimagini”). Religious orders collaborated with the artists-artisans, undertaking to supply wax, whereas the artisans prepared wooden frames, natural hair, glass eyes, paints, textiles and brocade. In the next centuries the production of wax votes developed ever more dynamically, especially in the north of Europe, with less skilled wax modelers, artisans and gingerbread bakers often being their producers. The latter ones mainly made smaller wax figures, cast or squeezed from two-part concave models (this type of votes in its form and type reminded of figures made of gingerbread). Wax votive figures (especially of children aged three to twelve) founded at the area of Upper and Lower Franconia (the Bamberg and Würzburg Dioceses) from the middle of the 19th to the middle of the 20th century are a separate and rather unusual phenomenon. Popularity of this votive gesture became stable about 1880, in the years 1900-1910 it reached its climax; and in the 1950s it came to an end. Franconian votes were always constructed in a similar way: they had wax faces and hands (more rarely feet), and the other members were made of wood, metal and some other padding materials. Dolls were a dominating model for the production of these votes, and that is why, like dolls, they had wigs made of natural hair on their heads, glass eyes and open mouths. A very important role was played by clothing, in which figures were willingly dressed; they were children’s natural, real clothes (girls were often dressed in the First Communion dresses); moreover, the votes had complete clothing, which means they had genuine underwear, tights, leather shoes. The figures were supplied with rosaries and bouquets held in their hands, and on the heads of girls there were garlands. The figures were put in cabinets and glass cases, sometimes with wallpaper on the back wall, and they had a longer text on the front glass with the name of the child, or possibly of its parents, and the time when the figure was offered. Despite the many features making the Franconian votes different from votive figures from other regions, all these object are joined by a timeless and universal idea, in which – quoting H. Belting – “an artificial body has assumed the religious representation of a living body (…)”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 4; 89-110
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies