Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "women's writing" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Aber was ist als Ganzes überhaupt darstellbar?“ Zum literarischen Schaffen von Erica Pedretti (1930–2022)
“But what is actually representable as a whole?” On the Literary Work of Erica Pedretti (1930–2022)
Autorzy:
Rothenbühler, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098200.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Mähren
Schweiz
Migration
bildende Kunst
„Jahrzehnt der Frauen“
experimentelles Schreiben
Hörspiel
„Überschreibungen“
Moravia
Switzerland
migration
visual arts
“decade of women”
experimental writing
radio play
“overwritings”
Morawy
Szwajcaria
migracja
sztuki plastyczne
„dziesięciolecie kobiet”
pisarstwo eksperymentalne
słuchowisko
„nadpisywanie”
Opis:
Erica Pedretti, am 14. Juli 2022 in ihrem 92. Lebensjahr verstorben, hinterließ ein umfangreiches und bedeutendes literarisches Werk. In den vierzig Jahren ihres literarischen Schaffens hat sie zwischen 1970 und 2010 vierzehn größere Prosawerke veröffentlicht, sieben Hörspiele und sieben Essays geschrieben und auch drei Bild-Texte kreiert. Zur Gold- und Silberschmiedin ausgebildet, dann und lebenslang als Objektkünstlerin tätig, wurde sie im Lauf der 1960er-Jahre zur Schriftstellerin, weil sie ihren Heimatverlust im tschechischen Mähren nur im Schreiben bewältigen konnte. Ihre Texte blieben durchweg durch diese Erfahrung geprägt, auch wenn sie die Auseinandersetzung damit immer wieder auf neue Weise literarisch verfremdete. Der Beitrag folgt ihren literarischen Veröffentlichungen von Harmloses, bitte (1970) bis fremd genug (2010) und zeigt auf, dass sie in der Schweiz und weit darüber hinaus zu einer literarischen Pionierin in mehrfacher Hinsicht geworden ist: Sie hat in literarischer Verfremdung das Schweigen über das Leiden Deutschsprachiger in der Geschichte der Tschechoslowakei gebrochen, trug wesentlich zur Erneuerung des experimentellen Schreibens von Frauen bei, erwies sich in der deutschsprachigen Literatur der Schweiz als Wegbereiterin für das „Jahrzehnt der Frauen“, gehörte zwischen 1970 und 1976 zu den Vorreiterinnen und Vorreitern des „Neuen Hörspiels“ im deutschen Sprachraum und nahm auch als Migrantin durch ihre frühe Thematisierung der Doppel- und Mehrfachzugehörigkeit vorweg, was die Literaturwissenschaft im Lauf der 1990er-Jahre als Literatur der Migration zu anerkennen begann.
Erica Pedretti, która zmarła 14 lipca 2022 roku w wieku 92 lat, pozostawiła po sobie obszerną i znaczącą spuściznę literacką. W ciągu czterdziestu lat swej twórczości opublikowała w latach 1970–2010 czternaście utworów prozatorskich, napisała siedem słuchowisk i siedem esejów i wykreowała także trzy ‘teksty obrazowe’. Po uzyskaniu wykształcenia w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Zurychu przez całe życie tworzyła różnorodne obiekty artystyczne, a w latach 1960tych zajęła się pisarstwem, gdyż tylko o tym pisząc, mogła uporać się z utratą ojczyzny w czeskich Morawach. To doświadczenie ukształtowało wszystkie jej teksty, chociaż przepracowywanie swych bolesnych wspomnień starała się ukrywać we wciąż zmieniających się, innowacyjnych formach literackich. Artykuł prezentuje przegląd jej literackiej twórczości od debiutanckiego utworu Harmloses, bitte (1970) aż do ostatniego fremd genug (2010) i ukazuje równocześnie, że pod wieloma względami była prekursorką: w niekonwencjonalnych formach literackich przełamała milczenie o cierpieniu ludności niemieckojęzycznej w historii Czechosłowacji, w istotny sposób przyczyniła się do ożywienia kobiecego pisarstwa eksperymentalnego w literaturze niemieckojęzycznej, stając się równocześnie pionierką tzw. „dziesięciolecia kobiet” w niemieckojęzycznej literaturze szwajcarskiej, a w latach 1970–1976 pionierką tzw. „nowego słuchowiska” w krajach niemieckiego obszaru językowego. Dzięki już bardzo wczesnemu podkreślaniu swej wielonarodowej tożsamości jako migrantka przyczyniła się wreszcie także do powstania nowego nurtu literackiego, który w latach 1990tych został zaaprobowany przez literaturoznawstwo pod mianem literatury migracyjnej.
Erica Pedretti, who deceased on July 14, 2022 in her 92nd year, leaves behind an extensive and important literary oeuvre. In the forty years of her literary career, between 1970 and 2010, she published fourteen major prose works, wrote seven radio plays and seven essays, and also created three picture-text. Trained as a goldsmith and silversmith, then and for life active as an object artist, she became a writer in the course of the 1960s because she could only cope by writing with her loss of homeland in Czech Moravia. Her texts remained consistently shaped by this experience, even though she repeatedly used distancing effects in the confrontation with it in new literary ways. The article follows her literary publications from Harmloses, bitte (1970) to fremd genug (2010) and shows that she has become a literary innovator in Switzerland and far beyond in several respects: she broke, in literary distancing, the silence about the suffering of German speakers in the history of Czechoslovakia, contributed significantly to the renewal of experimental writing by women, proved to be a pioneer for the “decade of women” in Swiss German-language literature, belonged to the forerunners of the “New Radio Play” in the German-speaking world between 1970 and 1976, and, through her early thematization of double and multiple belonging as a migrant, anticipated what literary studies began to recognize as the literature of migration in the course of the 1990s.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2023, 32; 5-24
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“My box of memories”: An Australian Country Girl Goes to London
Autorzy:
Willis, Ian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049065.pdf
Data publikacji:
2021-10-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women’s travel writing
letters
diaries
agency
traveller
tourist
Opis:
In 1954 a young country woman from New South Wales, Shirley Dunk, ex- ercised her agency and travelled to London. This was a journey to the home of her fore- fathers and copied the activities of other country women who made similar journeys. Some of the earliest of these journeys were undertaken by the wives and daughters of the 19th-century rural gentry. This research project will use a qualitative approach in an examination of Shirley’s journey archive complemented with supplementary interviews and stories of other travellers. Shirley nostalgically recalled the sense of adventure that she experienced as she left Sydney for London by ship and travelled through the United Kingdom and Europe. The article will address questions posed by the journey for Shirley and her travelling companion, Beth, and how they dealt with these forces as tourists and travellers. Shirley’s letters home were reported in the country press and reminiscent of soldier’s wartime letters home that described their tales as tourists in foreign lands. The narrative will show that Shirley, as an Australian country girl, was exposed to the cosmo- politan nature of the metropole, as were other women. The paper will explore how Shirley was subject to the forces of modernity and consumerism at a time when rural women were often limited to domesticity.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2021, 30(1); 53-66
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie ma nic lepszego niż teoria.” Kilka uwag o praktyce teoretycznej współczesnych awangardowych pisarek amerykańskich (Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, Carla Harryman)
“There is nothing better than a theory”: A few remarks on the theoretical practice of contemporary avantgarde women writers (Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, Carla Harryman)
Autorzy:
Myk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1016179.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
politics of representation
women’s experimental writing
non/narrative
hybridity
cyborg writing
polityka reprezentacji
pisarstwo eksperymentalne kobiet
utwór nie/narracyjny
hybrydyczność
pisarstwo cyborgiczne
Opis:
Artykuł poświęcony jest praktykom teoretycznym trzech czołowych autorek nurtu amerykańskiej twórczości eksperymentalnej kojarzonych z kręgiem poetów L=A=N=G=U=A=G=E: Lyn Hejinian, Leslie Scalapinoi Carla Harryman. Odegrały one fundamentalną rolę w ukształtowaniu ciągle otwartej i toczącej się debaty krytyczno-teoretyczno-literackiej dotyczącej statusu formalnie radykalnej literatury tworzonej przez kobiety zaangażowanejw kwestie epistemologii feministycznej. Praktyka ta, skupiająca się na procesach i mechanizmach dyskursu, nie ogranicza się do wymiaru poetyckiego i artystycznego, lecz zakłada, że twórczość poetycka jest społecznie zaangażowaną „strategią interwencji” (Harryman), a jako taka funkcjonuje jako skoncentrowana na języku epistemologia feministyczna. Hejinian, Scalapino i Harryman stworzyły imponujący dorobek literacko-teoretyczny, na który składają się gatunkowo złożone teksty hybrydyczne mocno osadzone we współczesnych dyskursach feministycznych,  skupiające się na problematyce produkcji wiedzy, znaczenia, tożsamości, płci i seksualności, ukrytych mechanizmów ideologicznych tradycyjnie pojmowanego utworu narracyjnego, a także imperatywu przekraczania tych mechanizmów. Artykuł jest próbą umiejscowienia ich twórczości w szerszym kontekście współczesnej myśli feministycznej począwszy od écriture féminine, poprzez krytykę polityki tożsamościowej Judith Butler oraz Denise Riley, po  horyzont posthumanistyczny cyborgicznego pisarstwa Donny Haraway.
The essay discusses theoretical practices of three major American experimental women writers associated with L=A=N=G=U=A=G=E poets Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, and Carla Harryman, who played a crucial role in shaping the present-day critical and theoretical literary debate regarding the status of formally radical literature engaged in questions of feminist epistemology and written bywomen. Devoted to language and its ideological dimension, their work is based ona wager that poetic practice is a socially engaged strategy of intervention (Harryman),and as such functions as a language-oriented feminist epistemology. Hejinian, Scalapino, and Harryman created a significant literary and theoretical body of work that includes complex genre-bending hybrid texts deeply rooted in contemporary feminist discourses and preoccupied with such issues as production of knowledge, meaning, identity, gender, and sexuality, hidden ideological mechanisms of the conventional narrative, and the imperative of its constant refiguration. The article is also an attempt to see their work in a broader context of feminist thought, ranging from écriture féminine, through Judith Butler’s and Denise Riley’s critiques of identity politics, to the posthumanist horizon of Donna Haraway’s cyborg writing.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2013, 10, 4; 161-182
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tijelo pamćenja je pčela koja me bode.“ Emancipatorne prakse ženskog pisma 80-ih
“The body of recollection is a bee which stings me.” Emancipatory practices of women’s writing in Croatian literature of the 1980’s
Autorzy:
Protrka Štimec, Marina
Dakić, Mirela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636140.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
The Deadly Sins of Feminism
Slavenka Drakulić
The Silk
the Shears
Irena Vrkljan
women’s writing
politics of literature
Opis:
The book of essays Smrtni grijesi feminizma (The Deadly Sins of Feminism), written by Slavenka Drakulić, and Irena Vrkljan’s novel Svila, škare (The Silk, the Shears), both published in 1984, became the samples of feminist activism and the poetics of l’écriture féminine in Croatian literature. Considering their generic aspects and their narrative strategies focused on revealing the conflict between public/historical/political and personal/everyday/trivial, in our paper we will discuss Vrkljan’s novel as outstanding example of the emancipatory changes in the cultural field of the 1980’s. “Trivial as political” in Slavenka Drakulić’s writing, articulated through Irena Vrkljan’s autobiographical narrative, incites the emancipatory power of l’écriture féminine that simultaneously reflects the Other in itself, produces its own difference and writes without inscribing itself. This type of women’s writing, as previously defined by Hélène Cixous, is presented in Irena Vrkljan’s text as writing its own life that is “always in-between” and that undermines declared democratic values as much as the politics of literature, as understood by Jacques Rancière. Revealing discordances between poetic and social hierarchies, women’s writing makes changes in the partition of the visible and the sayable, in the intertwining of being and writing, body and words.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2019, 16; 243-255
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Vicious Circle: How Canon Continues to Reinforce Sex Segregation in Literature in the 21st century
Błędne koło, czyli jak kanon literacki wymusza segregację płciową w literaturze XXI wieku
Autorzy:
Miernik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/572004.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
women's writing
canon
canon formation
sexism
Opis:
Artykuł omawia sposób, w jaki podział na literaturę męską i kobiecą jest podtrzymywany w kanonie literatury anglosaskiej w XXI w. Literatura kobieca jest nadal postrzegana jako gorsza i wtórna w stosunku do literatury pisanej przez mężczyzn i dla mężczyzn oraz powszechnie klasyfikowana jako literatura popularna. Artykuł podaje przykłady takiej redukcjonistycznej krytyki, dokonuje statystycznego przeglądu obecności kobiet na listach mających ustanawiać „najlepsze” powieści w historii bądź w XX wieku i analizuje częstotliwość kategoryzowania pisarzy w Wikipedii pod kątem płci.
This article demonstrates how sex segregation is still present in the canon of Western literature in the 21st century. It draws on the historical roots of the belief that male literature is qualitatively better than female literature and analyzes the various ways in which this view is reproduced by the canon and canon formation itself. The argument is based on a statistical survey of several lists trying to present the “best novel” or “works of fiction” that were published around the turn of the millennium, both those prepared by readers as well as by critics and authors, and it takes note of the tendency of people from the literary establishment to neglect female authorship. A survey of how male and female authors are categorized on the Wikipedia is also included. The article then focuses on such problematic issues as dismissing works written by women as popular and the role the publishing industry plays in this practice.
Źródło:
Acta Philologica; 2015, 47; 85-96
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alla ricerca di un capolavoro. Il teatro e la traduzione nelle lettere inedite di Sibilla Aleramo a Emilia Szenwicowa
In Search of a Masterpiece. Theatre and Translation in the Unpublished Letters of Sibilla Aleramo to Emilia Szenwicowa
Autorzy:
Kłos, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446683.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Sibilla Aleramo
Zofia Nałkowska
Emilia Szenwicowa
theatre translation
women’s writing
raduzione teatrale
scritture femminili
Opis:
Sibilla Aleramo (1876–1960) and Emilia Szenwicowa (1889–1972), Polish journalist and translator, met in 1927: the Italian writer hoped that Szenwicowa would translate her novel Amo dunque sono into Polish. A year later, Aleramo spent a few weeks on vacation in Positano, in the villa of the Szenwic family, where she often returned until the outbreak of World War II. In 1931, thanks to Szenwicowa’s mediation, Aleramo undertook the translation of Dom kobiet, a theatrical piece by Zofia Nałkowska, into French and literal Italian, using mediatory versions. A collection of Aleramo’s letters has recently been found in the family archive of the Polish journalist’s heirs. The letters, published for the first time in the present paper in fragments, testify to the profound friendship that united the two intellectuals, and document, amongst other things, their various collaborative projects concerning the translation of theatre plays from Polish to Italian. The aim of the paper is to analyse the moments of correspondence between Aleramo and Szenwicowa that refer to the theatre.
Sibilla Aleramo (1876–1960) ed Emilia Szenwicowa (1889–1972), giornalista e traduttrice polacca, si conobbero nel 1927: la scrittrice italiana sperava che Szenwicowa avrebbe tradotto in italiano il suo romanzo Amo dunque sono. Un anno dopo, Aleramo trascorse qualche settimana di vacanza a Positano, nella villa della famiglia Szenwic, dove ritornò spesso fino allo scoppio della seconda guerra mondiale. Nel 1931, grazie alla mediazione di Emilia, Aleramo intraprese la traduzione di Dom kobiet, una pièce teatrale di Zofia Nałkowska, basandosi su traduzioni mediatorie in italiano e francese. Nell’archivio familiare degli eredi della giornalista polacca è stata recentemente ritrovata una collezione di missive aleramiane. Le lettere, per la prima volta pubblicate in frammenti nel presente saggio, testimoniano la profonda amicizia che univa le due intellettuali e documentano, tra l’altro, diversi progetti di collaborazione inerenti la traduzione di testi teatrali dal polacco in italiano. I momenti della corrispondenza tra Aleramo e Szenwicowa che si riferiscono al teatro vengono sottoposti nel presente intervento ad un’analisi approfondita
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 239-256
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ambiguity of Interpretation: the Gender-Conscious Attitudes in the Dissident Works of the Czech Writer Lenka Procházková
Autorzy:
Stohler, Ursula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635592.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
gender studies
Czechoslovakia
dissident literature
women’s writing
communism
literary traditions
Opis:
This paper explores the presence of gender-conscious attitudes in the works of the Czech author Lenka Procházková (born 1951), a member of the dissident movement during the communist regime. It argues that her writings took issue with patriarchal social structures, yet sometimes camouflaged these challenges behind criticism of the totalitarian rule. These expressions, which one might be tempted to consider as feminist from a Western and 21st-century point of view, emerged within East European dissident culture and probably without exposure to Western feminist concepts. Procházková developed a model of an inner exile for dissidents that originated in a canonical work of Czech literature by Božena Němcová and from which one of her female protagonists draws strength. Thus, her works suggest that Western gender theories are limited in their potential to assess East European dissident women’s writing, when they fail to include local literary traditions.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2016, 11; 291-306
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autotematyzm out of the blue. Kilka uwag o poezji Julii Hartwig na marginesie wiersza Reprymenda
Autothematism out of the blue. Remarks on the poetry of Julia Hartwig on the margins of her poem Reprimand
Autorzy:
Grądziel-Wójcik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32060257.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Julia Hartwig
Polish contemporary poetry
autothematic writing
metapoeticity
metareflection
women’s poetry
polska poezja współczesna
pisanie autotematyczne
metapoetyckość
metarefleksja
poezja kobieca
Opis:
The article discusses different variants of metareflection in Julia Hartwig’s poetry, situating them against the background of a comprehensive concept of the poet’s work. The analysis of her poem Reprymenda [Reprimand] gives rise to a proposal of authotematism specific to Hartwig’s poetry, here called ‘out of the blue’ autothematism and contrasted with the concept of avant-garde poetry. This metapoetic formula is then extended to other texts in the volume Jasne niejasne [Bright Unclear], in which the mimetic aspect of literature in particular is problematised and the ethical dimension of Hartwig’s oeuvre is highlighted.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 38; 219-232
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buiten de literaire canon: Literatuur van vrouwen uit de arbeidersklasse en modernisering van Zuid-Afrika in de eerste helft van de 20e eeuw
Outside the literary canon: Literature of working class women and the modernisation of South Africa in the first half of the 20th century
Poza kanonem literackim — literatura kobiet z klasy robotniczej a modernizacja Afryki Południowej w pierwszej połowie XX wieku
Autorzy:
Drwal, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882512.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prasa związków zawodowych
literatura kobieca
kanon literacki
Klerewerker/ Garment Worker
socjalizm
trade union press
women’s writing
literary canon
Klerewerker/Garment Worker
socialism
Opis:
Dit artikel richt zich op literaire teksten gepubliceerd in Klerewerker/Garment Worker, het tijdschrift van de Garment Workers’ Union. Deze organisatie die voornamelijk uit Afrikaner arbeidsters bestond, werd in 1930 in Johannesburg opgericht, tegen de achtergrond van economische en sociale veranderingen die collectief als modernisering omschreven kunnen worden. Er wordt gesteld dat Klerewerker/Garment Worker, met haar doel om de ideologie van het socialisme onder de vrouwen uit de arbeidersklasse te verspreiden, een modern model van vrouwelijkheid heeft geschapen. Bovendien constitueerden de literaire vormen in het tijdschrift een parallelle lijn met de ontwikkeling van de canonieke literatuur in het Afrikaans, hoewel ze door critici als socialistische propaganda werden beschouwd. In de analyse van geselecteerde korte verhalen en dialogen gepubliceerd in het tijdschrift wordt de nadruk gelegd op herhalende motieven, literaire conventies en de doelstellingen die de auteurs probeerden te bereiken. De literaire teksten in het tijdschrift, vrij van beperkingen opgelegd door de literaire smaak van de dominante middenklasse, fungeerden als een vorm die tijdelijk een relatieve onafhankelijkheid van uitdrukking aan de Afrikanervrouwen bood. Bovendien geven deze teksten inzicht in hoe moderne bewegingen, zoals socialisme en feminisme, aanwezig waren in het culturele en sociale debat.
This article focuses on literary texts published in the Klerewerker/Garment Worker, the periodical of the Garment Workers’ Union. The GWU which was an organisation consisting mainly of Afrikaner female workers, was established in 1930 in Johannesburg, against the background of economic and social changes in South Africa, which can be collectively described as modernisation. It is argued that the Klerewerker/Garment Worker, while striving to spread the ideology of socialism amongst working class women, has created — by modifying the Volksmoeder [Mother of the Nation] ideal rooted in the Afrikaner nationalist tradition — a modern model of femininity. Moreover, the literary forms employed in the periodical constituted a parallel line to the development of the canonical literature in Afrikaans, even though they were discredited by critics as socialist propaganda. In the analysis of selected short stories and dialogues written by GWU activists the focus is placed on recurring motifs and literary conventions applied by the authors and aims they tried to achieve. It is concluded that these texts can be viewed as a counter-discourse to the dominant unifying attempts in the Afrikaans literature created in the 1930s and 1940s. The discussed instances of working class literature, free of limitations imposed by the dominant middle class literary taste, can be viewed as a form which temporarily offered a relative independence of expression to the Afrikaner women. Furthermore, these texts give an insight into how movements foreign to the canonical literature of the period, such as socialism and feminism, were present in the cultural and social debate.
Artykuł koncentruje się na tekstach literackich opublikowanych w czasopiśmie Związku Zawodowego Przemysłu Odzieżowego (GWU) Klerewerker/Garment Worker. Związek ten, zrzeszający głównie kobiety, powstał w 1930 r. w Johannesburgu, w czasie, gdy w Afryce Południowej zachodziły znaczące przemiany gospodarcze i społeczne, które ogólnie można określić mianem modernizacji. Autorka pokazuje, że periodyk Klerewerker/Garment Worker, propagując ideologię socjalizmu wśród robotnic, stworzył nowy model kobiecości poprzez modyfikację istniejącego wcześniej, zakorzenionego w tradycji afrykanerskiego nacjonalizmu, wzorca Volksmoeder (tj. matki narodu). Ponadto formy literackie zamieszczanych w czasopiśmie tekstów stanowiły równoległą do kanonu linię rozwoju literatury w języku afrikaans, mimo że były one postrzegane przez krytyków wyłącznie jako propaganda socjalistyczna. Analiza wybranych opowiadań i dialogów napisanych przez działaczki GWU koncentruje się na powtarzających się motywach i konwencjach literackich oraz celach, które dzięki tym publikacjom chciano osiągnąć. Autorka konkluduje, że teksty te można interpretować jako kontrdyskurs wobec dominujących tendencji ujednolicających literaturę tworzoną w afrikaans w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku. Przytoczone przykłady literatury klasy robotniczej, nieograniczonej dominującym gustem literackim klasy średniej, mogą być postrzegane jako formy, które zapewniły autorkom względną niezależność wyrazu. Poza tym teksty te ilustrują, w jaki sposób prądy obce wobec kanonicznej literatury omawianego okresu, takie jak socjalizm i feminizm, były obecne w debacie kulturowej i społecznej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 64 Special Issue, 5; 179-192
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciudad y texto: leyendo a Montserrat Roig en compañía de Cristina de Pizán
City and text: reading Montserrat Roig with Christine de Pizan at your side
Autorzy:
Łuczak, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051208.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Catalan literature
Montserrat Roig
city
chronotope
Christine de Pizan
women’s writing
Opis:
In the article we study two visions of the city. A “classical” and allegorical one is included in Christine de Pizan’s well-known oeuvre, Le Livre de la Cité des Dames (1404/1405). We compare it to a biographically conditioned construction from the essays "Digues que m’estimes encara que sigui mentida" (1991) by the Catalan writer Montserrat Roig. The key factor in our analysis is the chronotope structure and the relationship between the image of the city and the writing act. We note a number of similarities between the two visions, some of them stemming from the identity and the social and cultural situation of the feminine subject, but also point out some differences, as those determined by the historical context of both texts and their literary genres.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 2; 105-117
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary Hungarian Women’s Writing and Cosmopolitanism
Współczesne węgierskie pisarstwo kobiece i kosmopolityzm
Autorzy:
Györke, Ágnes
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913099.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hungary
contemporary literature
women’s writing
cosmopolitan feminism
urban space
Węgry
literatura współczesna
pisarstwo kobiece
kosmopolityczny feminizm
przestrzeń miejska
Opis:
This article investigates contemporary Hungarian women’s writing in the context of cosmopolitan feminism. The literary works explored are Noémi Szécsi’s The Finno-Ugrian Vampire, Noémi Kiss’s Trans and Virág Erdős’s Luminous Bodies: 100 Little Budapest, which I read as examples of a cosmopolitan feminist engagement with urban space. As opposed to the Kantian concept of cosmopolitanism, which has been critiqued for failing to take the experiences of particular social groups and geographical regions into account, cosmopolitan feminism focuses on the local and the embodied. The discussed texts thematise border crossing both on the level of form and content, while they engage with the mundane, affective aspects of everyday life in an emphatically urban setting. This cosmopolitan feminism challenges parochial, heavy, national literary traditions and points towards a distinct feministaesthetics in contemporary Hungarian literature.
Artykuł bada współczesne węgierskie pisarstwo kobiece w kontekście kosmopolitycznego feminizmu. Analizie poddano trzy utwory: Finnugor vampire Noémi Szécsi, Trans Noémi Kiss oraz Világító testek: 100 kis Budapest Erdős Virág. Utwory te czytam jako przykłady zaangażowania kosmopolitycznego feminizmu w przestrzeń miejską. W przeciwieństwie do kantowskiej koncepcji kosmopolityzmu, krytykowanej za nieuwzględnianie doświadczeń poszczególnych grup społecznych i regionów geograficznych, kosmopolityczny feminizm koncentruje się na tym, co lokalne i ucieleśnione. Omawiane dzieła dotyczą przekraczania granic pod względem zarówno formy, jak i treści, a jednocześnie angażują się w powszednie, afektywne aspekty codziennego życia w przestrzeni miejskiej. Ów kosmopolityczny feminizm kwestionuje zaściankowe, ciężkie, narodowe tradycje literackie i wskazuje na wyraźną linię estetyki feministycznej we współczesnej literaturze węgierskiej.
Źródło:
Porównania; 2020, 27, 2; 235-246
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy popularna powieść kobieca może być powieścią społecznie zaangażowaną? Kilka refleksji o tematach, gatunkach i stereotypach
Can a popular women’s novel be socially committed? A few remarks on themes, genres and stereotypes
Autorzy:
Darska, Bernadetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511207.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
women’s writing
commitment
promotion
media image
Opis:
The article aims to present the themes of popular contemporary women’s novels. The contexts for the analyses are stereotypes of sex and commercial expectations. The marketing strategy of the publishers and authors is important as well as the changing rules about creating the image of an author by the media. Pretending social involvement in popular women’s novels is connected with marketing strategies and the need to refer to popular subjects is of secondary importance. What is important, however, is the literary awareness of the authors and the capacity of recognizing the place of one’s own creativity on the map of pop culture.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2017, 2 (20) Oblicza kobiecości; 43-62
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diverse Voices: Czech Women’s Writing in the Post-Communist Era
Różne głosy: Pisarstwo Czeszek w okresie postkomunistycznym.
Autorzy:
Sokol, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437314.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Czech culture
women’s writing
feminist literary criticism
feminism
gender
post-communism
Opis:
This essay offers an overview of the diversity of women’s prose writing that emerged on the Czech cultural scene in the post-communist era. To that end it briefly characterizes the work of eight Czech women authors who were born within the first two decades after World War II and began to create during the post-1968 era of ‘normalization’. In this broad sense they belong to a single generation. With rare exception their work was not officially published in their homeland until the 1990s. The writers included are: Lenka Procházková, Tereza Boučková, Alexandra Berková, Zuzana Brabcová, Daniela Hodrová, Sylvie Richterová, Iva Pekárková, and Eva Hauserová. The overview is followed by a concise comparative analysis of texts by three very different writers (Procházková, Pekárková, and Hodrová), using a feminist critical approach. There is also an appendix of works by these writers available in English translation.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2012, 2, 1; 37-57
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dorothy Wordsworth’s Journals of Scotland: The Creation of the Romantic Author
Dzienniki szkockie Dorothy Wordsworth: kreacja autorki romantycznej
Autorzy:
Beattie-Smith, Gillian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198022.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Dorothy Wordsworth
podróżopisarstwo kobiece
wędrówka
tożsamość
Szkocja
women’s travel writing
walking, identity
Scotland
Opis:
The increase in popularity of the Home Tour in the 19th century and the publication of many journals, diaries, and guides of tours of Scotland by, such as, Samuel Johnson and James Boswell, led to the perception of Scotland as a literary tour destination. The tour of Scotland invariably resulted in a journal in which identities such as writer, traveller, observer, were created. The text became a location for the pursuit of a sense of place and identity. For women in particular, the text offered opportunities to be accepted as a writer and commentator. Dorothy Wordsworth made two journeys to Scotland: the first, in 1803, with William Wordsworth and Samuel Taylor Coleridge, and the second, in 1822 with Joanna Hutchinson, the sister of Mary, her brother’s wife. This paper considers Dorothy’s identity constructed in those Scottish journals. Discussions of Dorothy Wordsworth have tended to consider her identity through familial relationship, and those of her writing by what is lacking in her work. Indeed, her work and her writing are frequently subsumed into the plural of ‘the Wordsworths’. This paper considers the creation of individual self in her work, and discusses the social and spatial construction of identity in Dorothy’s discourse in her journals about Scotland.
Wzrost popularności „Home Tour” w XIX w. i publikacje wielu dzienników, wspomnień czy przewodników turystycznych po Szkocji (np. autorstwa Samuela Johnsona i Jamesa Boswella) sprawiły, że Szkocja zaczęła być uznawana za ciekawy cel podróży literackich. Wojaże po Szkocji coraz częściej owocowały dziennikami z drogi, w których kształtowała się tożsamość pisarza, podróżnika, obserwatora czy świadka. Tekst stawał się przestrzenią dla poszukiwań sensu, miejsca i tożsamości, a dla kobiet-podróżników dodatkowo stanowił okazję, by stać się uznaną pisarką i komentatorką. Dorothy Wordsworth odbyła dwie podróże do Szkocji: pierwszą w roku 1803 z Williamem Wordsworthem i Samulem Taylorem Coleridgem oraz drugą w 1822 r. z Joanną Hutchinson, siostrą Mary i żoną jej brata. W niniejszym tekście dokonano analizy konstrukcji tożsamości Dorothy Wordsworth zawartej w dziennikach z obu podróży. Rozważania na temat Dorothy Wordsworth najczęściej skupiają się na badaniu tożsamości autorki przez pryzmat jej relacji rodzinnych, a w krytycznych ocenach twórczości pisarki kładzie się nacisk na pewne niedostatki widoczne w jej pracach. Zazwyczaj pisarstwo i teksty Dorothy są odczytywane równolegle z twórczością jej brata, jako „dzieła Wordsworthów”; w niniejszy szkicu „rozdzielono” twórczość obojga rodzeństwa i ukazano kreację indywidualnej tożsamości Dorothy Wordsworth w kontekście społecznej i przestrzennej architektury tożsamości zaprezentowanej w jej szkockich dziennikach.  
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2021, 27, 1; 51-67
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dotykanie minionego. Fortepian Jane Campion jako przykład adaptacji auratycznej
Touching the Past: Jane Campion’s The Piano as an Example of an Auratic Adaptation
Autorzy:
Jauksz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395611.pdf
Data publikacji:
2021-07-19
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
adaptation
aura
materiality
intertextuality
19th century
fetish
women’s film and writing
adaptacja
materialność
intertekstualność
wiek XIX
fetysz
film i pisarstwo kobiece
Opis:
Artykuł jest próbą zdefiniowania zjawiska w światowym kinie współczesnym, które wykorzystując nowe sposoby komunikacji w obrębie sztuk wizualnych i ich haptyczności, stara się rekreować nastroje i wrażliwości konotowane z kulturą minionych czasów. Fortepian Jane Campion, jako świadectwo zaangażowanej lektury przede wszystkim poezji Emily Dickinson, ale też Wichrowych Wzgórz Emily Brontë, staje się tu przykładem fabuły z jednej strony nasyconej perspektywami, motywami i sytuacjami zaczerpniętymi z tych utworów, z drugiej wykorzystuje stylistyczną multisensoryczność kina, by w przedstawionych bohaterach i przedmiotach ich otaczających odtwarzać dynamikę relacji i nastroje znane z przekazów o kulturze połowy XIX wieku. Dzięki temu staje się auraptacją (adaptacją auratyczną; ang. auraptation – auratic adaptation), adaptacją aury wyczytanej spomiędzy literackich świadectw epoki, przeniesieniem w dzisiejsze czasy i właściwe im media niepowstałej w wieku XIX opowieści.
In this article, I attempt to define a new phenomenon in world contemporary cinema. Thanks to new visual means of expression, with a focus on their haptic nature, film tries to recreate moods and sensitivities associated with the past. As an informed reading of Emily Dickinson’s poetry and Emily Brontë’s Wuthering Heights, Jane Campion’s The Piano becomes an example of a plot that is, on the one hand, filled with perspectives, motifs and situations from these works and, on the other hand, thanks to the stylistic multisensory nature of cinema, recreates the nineteenth-century dynamics of relations and moods recorded in historical sources in specific characters and objects. Thus, it becomes an auraptation (auraptation: auratic adaptation), an adaptation of the aura found in the literary testimonies of a given epoch. It translates a story that was not created in the nineteenth century into the present and the contemporary media.
Źródło:
Forum Poetyki; 2021, 23; 174-189
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies