Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wnętrze człowieka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia
Typical and Specific Understandings of the Word rûªḥ in the Texts of Genesis and Exodus
Autorzy:
Lemański, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044026.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wiatr
oddech
Duch Boży
wnętrze człowieka
charyzmat
boska inspiracja
rûaḥ
wind
breath
Spirit of God
inner-being
charism
ddivineinspiration
Opis:
Analiza dokonana w tym artykule pokazuje, że zastosowanie słowa rûaḥ w księgach Rodzaju i Wyjścia mieści się w ogólnych znaczeniach łączonych z nim także w innych księgach biblijnych. Słowem tym opisuje się więc tu wiatr, zawsze jednak widziany jako „narzędzie w ręku” Boga, używane podczas działań zbawczych na rzecz ocalenia życia w ogóle lub Izraela. Potem rûaḥ oznacza samo życie obecne w człowieku i stanowiące dar od Boga, który może zostać odebrany. Wreszcie rûaḥ oznacza również charyzmatyczna siłę, udzielaną przez Boga wybranym ludziom, i to, co wewnętrzne w człowieku, jego stany ducha oraz emocje. Każde z tych znaczeń ma swoją specyfikę, najbardziej widoczną zwłaszcza w tzw. prehistorii biblijnej (Rdz 1,2; 3,8; 6,3; 8,1).
The analysis made in this article shows that the usage of the word rûaḥ in Genesis and Exodus fits with the general meanings linked to the word in other books of the Bible. In general usage this word describes, first, wind, albeit seen as 'a tool in the hand' of God used during redemptive activities to save life, life in general or that of Israel. Next rûaḥ means life, such as that present in a human being as a gift from God, which can be taken back. Finally, rûaḥ also means a charismatic strength given by God to chosen people, and that which is internal to man, his states of spirit and emotion. All of those meanings have their specificity, which is most clearly visible in so-called biblical prehistory (Gen 1:2, 3:8, 6:3, 8:1).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 11-34
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Philosopher as the Therapist: A Lesson from the Past
Filozof jako terapeuta — lekcja z przeszłości
Autorzy:
Hołub, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488671.pdf
Data publikacji:
2020-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
human enhancement
contemporary philosopher
ancient philosopher
therapy
person’s interiority
human values
ulepszanie człowieka
filozof współczesny
filozof starożytny
terapia
wnętrze osoby
ludzkie wartości
Opis:
This article is about the philosopher as a potential therapist. It starts from tendencies exhibited by a group of contemporary philosophers involved in a so-called human enhancement. Drawing on the newest discoveries of genetics, genetic engineering and pharmacology, they offer a set of therapies aimed at the extensive ‘improvement’ of the human condition. In the second part of the paper, selected ideas concerning philosophical therapy by the Ancient philosophers are presented. They basically employed personal contact, conversation, and wise counselling. Then these two approaches to this kind of therapy are compared and contrasted. The contemporary approaches offer novel, technical ways of intervention but are blind as far as farreaching goals and the essential goods of human life are concerned. Despite serious cultural differences, the contemporary therapy can learn a lot from the ancients. If the human being is to be treated by philosophers, an integral picture of who the former is must be taken into account. This means that both his interiority and exteriority should be subjects to the therapy.
Artykuł dotyczy filozofa, który może pełnić funkcję terapeuty. W pierwszej części ukazane są tendencje do postaw terapeutycznych dostrzegane w środowisku filozofów współczesnych zaangażowanych w tzw. ulepszanie człowieka. Wykorzystując najnowsze osiągnięcia genetyki, inżynierii genetycznej i farmakologii, filozofowie ci oferują terapie ukierunkowane na „ulepszenie” ludzkiej kondycji. W drugiej części artykułu ukazane są wybrane idee dotyczące terapii filozoficznej w postaci, jaką praktykowali niektórzy filozofowie starożytni. Ich propozycje opierały się zasadniczo na kontakcie osobowym, rozmowie i radach o charakterze mądrościowym. W kolejnej części artykułu te dwa podejścia są skontrastowane i porównane. Stanowiska współczesne podkreślają wagę nowych, technicznych metod ingerencji w życie człowieka, ale są ślepe, jeśli chodzi o ujęcie istotnych celów i dóbr ludzkich. Pomimo wielu poważnych różnic kulturowych współczesna terapia może się wiele nauczyć od tej rozwijanej w starożytności. Jeśli istota ludzka ma być poddana terapii praktykowanej przez filozofa, konieczne jest wzięcie pod uwagę jej integralnego obrazu. Oznacza to, że tak jej wnętrze, również jej zewnętrzność powinny stać się przedmiotem ewentualnego oddziaływania terapeutycznego.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 1; 33-48
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies