Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wiek XIII" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-21 z 21
Tytuł:
Proces fundacji dominikanów w Raciborzu
The process of the foundation of Dominicans in Racibórz
Autorzy:
Kublin, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595675.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Racibórz; dominikanie; Śląsk; wiek XIII;
Racibórz; Dominican Order; Silesia; XIII Century;
Opis:
Zakon dominikanów, zatwierdzony w 1216 r. przez papieża Honoriusza III, bardzo szybko rozprzestrzenił się, licząc już w 1228 r. dwanaście prowincji. Zdaniem Jana Andrzeja Spieża, w 1221 r. św. Jacek i jego towarzysze, jako Bracia Kaznodzieje, przybyli z Italii do Krakowa, goszcząc najpierw na dworze biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. Potem około 25 marca 1222 r. zamieszkali oni przy kościele Świętej Trójcy w Krakowie. W tych wydarzeniach można upatrywać zalążki polskiej prowincji dominikanów. W 1224 lub 1225 r. prowincjałem polskim został Gerard z Wrocławia, który rozesłał braci do: Wrocławia, Pragi, Kamienia, Płocka, Gdańska i Sandomierza. Od tego czasu można mówić o istnieniu polskiej prowincji zakonu dominikanów, obejmującej również teren Czech i Moraw. W latach trzydziestych i czterdziestych XIII w. powstały kolejne klasztory, m.in. w Raciborzu. Przybycie dominikanów do Raciborza można datować na lata 1241–1244. Otrzymali oni wówczas dom w mieście i pierwotny kościół św. Jakuba. Fundatorami raciborskiego klasztoru byli książęta opolscy, Mieszko II Otyły i Władysław I, oraz ich matka, Wiola. Utworzenie konwentu dominikanów w Raciborzu mogło nastąpić w 1243 lub 1244 r. Dokument z 29 października 1245 r. zawiera informacje o pierwszej donacji księcia Mieszka II Otyłego na rzecz raciborskich dominikanów i o ich przeorze oraz wylicza imiona ośmiu zakonników. Można przyjąć, że już w 1255 r. została zakończona budowa (względnie przebudowa) klasztoru i kościoła św. Jakuba, zgodnie z potrzebami dominikanów, chociaż tzw. dokument fundacyjny (raczej konfirmacyjny) został wystawiony dopiero 14 kwietnia 1258 r. Z tego dokumentu wiadomo o fundatorach raciborskiego klasztoru i jego pierwotnym uposażeniu. Baza źródłowa pozwala na uchwycenie najstarszych dochodów raciborskich zakonników.
The Dominicans, approved in 1216, by Pope Honorius III, very quickly spread, having already twelve provinces by 1228. According to John Andrew Spież, in 1221 St. Jack and his companions, the Brothers Preachers, came from Italy to Kraków, hosting first the court of the bishop of Kraków – Iwon Odrowąż. Then on March 25th 1222 they lived at the St. Trinity Church in Kraków. These events are credited as being the seedbed of the Polish province for the Dominicans. In 1224 or 1225 the Polish provincial head was Gerard of Wrocław, which had sent the brothers to Wroclaw, Prague, Kamień, Płock, Gdańsk and Sandomierz. Since that time, we can talk about the existence of the Polish Province of the Dominicans, which also includes the area of Bohemia and Moravia. In the thirties and forties in the XIII Century they built more monasteries, including Racibórz. The arrival of the Dominicans to Racibórz can be dated to the years 1241–1244. They owned a house in the city and the early St. Jacob’s church. The founders of the monastery were the Princes of Opole, Mieszko II Otyły and Władysław I and their mother Viola. The creation of the Dominican convent in Racibórz may have taken place in 1243 or 1244. A document from October 29th 1245 contains information about the first donation of Prince Mieszko II Otyły to the Dominicans in Racibórz, it also contains information about their Prior as well as lists of the names of eight monks. It can be assumed that by 1255 construction (or reconstruction) of the monastery was completed as well as St. Jacob’s church, according to the needs of Dominicans. Although the so-called foundation document was not issued until April 14th 1258 and it is this document which provides information concerning the founders of the monastery and its original salary. Database sources enable the capturing of data concerning the oldest religious incomes in Racibórz.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 189-216
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of 13th-century mortars from the tower at Lublin Castle
Charakterystyka XIII-wiecznych zapraw z baszty na Zamku Lubelskim
Autorzy:
Klimek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312072.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
zaprawa historyczna
wiek XIII
badanie
Lublin
wieża zamkowa
historic mortar
13th century
research
castle tower
Opis:
The tower at Lublin Castle, known as the donjon, is the only monument of Romanesque art on the eastern side of the Vistula River. The cylindrical, brick building is part of the Lublin Castle complex. During contemporary restoration work, the 13th-century walls were uncovered, making it possible to retrieve the original materials. The article presents the mineralogical, chemical and granulometric characteristics. The analytical methodology included: qualitative mineralogical analysis of the whole sample by X-ray diffraction (XRD); morphological studies with elemental evaluation and microanalysis of the binder by scanning electron microscopy and energy-dispersive X-ray spectroscopy (SEM-EDS). Residue determination of hydrochloric acid-insoluble parts and their granulometric analysis were performed. This methodology enabled to determine the composition of the mortars. It was found that the tested mortars have a similar mineralogical structure, but slightly differ in the proportion of individual components, primarily aggregate fractions. The samples consist mainly of quartz, calcite, and silicates. Moreover, the lime binder of the mortars was shown to be microcrystalline in nature. The aggregate used in historical mortars predominantly consisted of quartz sand and minerals of the feldspar and silicate group. The condition of the mortars requires conservation interventions. The performed characterization of the historic mortars was important for designing compatible restoration mortars.
Baszta na Zamku Lubelskim, zwana donżonem, to jedyny po wschodniej stronie Wisły zabytek sztuki romańskiej. Cylindryczna, murowana budowla wchodzi w skład kompleksu Zamku Lubelskiego. W Basztę wzniesiono około połowy XIII w. w formie cylindrycznej, jednorodnej budowli wykazującej cechy stylu późnoromańskiego [1, 2]. Budynek został wzniesiony w typowy sposób dla XIII-wiecznych warowni - wewnątrz pierścienia obronnego, jako główne centrum umocnień (Fig.1.A). Od tamtego czasu baszta nie była przebudowywana na większą w skalę. Baszta to cylindryczna wieża na planie koła. Stoi na dziedzińcu zamku, częściowo wtopiona w jego południowe skrzydło połową swego obwodu. Posiada trzy kondygnacje. Zwieńczona jest krenelażem umieszczonym na lunetowym fryzie. Dolne partie wieży zostały zbudowane z wapienia łamanego i cegły, górne z cegły. W trakcie współcześnie wykonywanych prac restauratorskich odkryto XIII-wieczne mury, co umożliwiło pobranie oryginalnych materiałów. W artykule przedstawiono charakterystykę mineralogiczną, chemiczną i granulometryczną. Wieża na Wzgórzu Zamkowym w Lublinie jest jedynym znanym zabytkiem późnego okresu romańskiego na terenie historycznego województwa lubelskiego. Znaczenie tego obiektu dla dziejów zamku i miasta nie przełożyło się jednak proporcjonalnie na zakres podejmowanych badań. W istocie bowiem nie dokonano, jak dotychczas, planowych i systematycznych badań architektoniczno-konserwatorskich programowo mających na celu wyjaśnienie podstawowych kwestii związanych z obiektem: warsztatem i zastosowanym materiałem budowlanym. Badania i charakterystyka zabytkowych zapraw jest istotnym narzędziem identyfikacji pochodzenia składników, służy również do pozyskiwania informacji o historycznej ewolucji zabytku [4-7]. Właściwości techniczne zapraw są zależne od surowców [8]. Skład zapraw (charakter składników) i tekstura (zależna od składu masy i rozkładu uziarnienia są to najbardziej istotne cechy w kwestiach kompatybilności technicznej, pomiędzy materiałem historycznym, a nowo projektowanym [9].
Źródło:
Archives of Civil Engineering; 2023, 69, 2; 83--95
1230-2945
Pojawia się w:
Archives of Civil Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Augustianie na Mazowszu (1356-1864)
Augustinians in Mazovia (1356-1864)
Autorzy:
Kratochwil, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041861.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
XIII wiek
klasztor
kościół
monografia
historia
13th century
monastery
church
monograph
history
Opis:
Three Augustinian monasteries in Warsaw, Ciechanów and Rawa were established a hundred years after the foundation of the Order (1256), thanks to endowment of Siemowit III, the Prince of Mazovia. Mazovia had been an independent duchy until it was incorporated in the State of Poland in 1526. The three monasteries mentioned above belonged to three different dioceses located: in Plock (the Ciechanów monastery), Poznan (the Warsaw monastery) and Gniezno (the Rawa monastery). In the post-partitionment period the church and State organization of the region was changed. A peripheric location of Mazovia enabled the monks to get in touch with pagans, whom they converted to Catholicism. They also strengthened their beliefs as it was determined in the charter of foundation. The Augustinians ministered to their parishes, ran schools for the local communities and universities for the monks (Warsaw). They distinguished themselves by their attentiveness to gaining knowledge and education. In the post-partitionmenst period the Augustinians were engaged in cultivating the Polish language and national habits. They were the defenders of Catholicism until the annulment of the monasteries in 1864.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1998, 69; 415-440
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopisy liturgiczne od XIII do XV wieku w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu
Autorzy:
Schenk, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048524.pdf
Data publikacji:
1961
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rękopisy
XIII wiek
liturgia
biblioteka
Wrocław
XV wiek
ABMK
manuscripts
13th century
15th century
library
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1961, 2, 1-2; 185-206
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopisy liturgiczne od XIII do XV wieku w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu : II
Autorzy:
Schenk, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048445.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rękopisy
XIII-XV wiek
biblioteka
Wrocław
manuscripts
13th-15th century
library
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1963, 6; 191-209
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka OO. Dominikanów w Krakowie
Autorzy:
Świętochowski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044796.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dominikanie
biblioteka
Kraków
zbiory
XIII wiek
XV wiek
Dominican friar
library
Krakow
repertory
13th century
15th century
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1976, 33; 299-311
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzynastowieczne liturgiczne rękopisy franciszkańskie w Polsce w świetle wyników badań Van Dijka i Walkera
Autorzy:
Cempura, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048377.pdf
Data publikacji:
1966
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
XIII wiek
rękopisy
liturgia
franciszkanie
Polska
Van Dijk
Walker
13th century
manuscripts
liturgy
Franciscan
Polska
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1966, 12; 75-82
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kancelarie kościelne w okresie staropolskim
Autorzy:
Olczak, Stanisław K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042116.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
XIII-XIV wiek
dokumentacja
zasoby archiwalne
13th-14th century
records
archival repertory
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1995, 64; 15-24
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem autorstwa "Kazań świętokrzyskich"
Das Problem der Autorschaft der Heilig-Kreuz-Predigten
Autorzy:
Skrzyniarz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038191.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Mittelalter
Homilie
13. Jahrhundert
Geschichte
średniowiecze
homilia
XIII wiek
historia
Middle Ages
homily
13th century
history
Opis:
Die Heilig-Kreuz-Predigten wurden wahrscheinlich vom Bischof Iwon Odrowąż registriert (1229). Sie konnten gegen 1218 und bestimmt vor 1229 entstanden sein. Wahrscheinlich sollten sie gehalten werden, oder sie dienten der gemeinsamen Lektüre im Kloster in Imbramowice für Prämonstratenserinnen, deren Oberin die Schwester des Bischofs, Gertruda, war. Die Predigten waren für die geistlich gewandten und zugleich ästhetisch empfindsamen Adressaten bestimmt, zu welchen die Nonnen in Imbramowice gehören konnten. Ferner waren die überlieferten, ab-geschriebenen oder während des Predigens registrierten Texte wahrscheinlich behilflich beim Erlernen der Verkündung des Wortes Gottes in der Klosterschule in Miech6w. Dann aber, am Anfang des 14. Jhs., als sie schon veraltet waren und in der Bibliothek in Miech6w große Predigtensammlungen polnischer und fremder Autoren vorhanden waren, dienten sie als Unterlagen für den Rücken des neu geschriebenen Kodexes.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1999, 72; 461-466
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bractwa szkaplerzne – duchowe wspólnoty wiernych
Scapular brotherhoods- spiritual communities of the faithful
Autorzy:
Warda, Elwira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1021982.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
szkaplerz
bractwa szkaplerzne
stowarzyszenia religijne
XIII wiek
Włochy
scapular
scapular brotherhoods
religious associations
13th century
Italy
Opis:
Scapular brotherhoods are religious associations, whose members are obliged to wear a “small” scapular of a specific style and colour, expressing the relationship with the spirituality of the religious order, with which the brotherhood is linked. The origins of scapular brotherhoods date back to the 13th century, and the first ones were established in Florence, Bologna, Venice and other Italian towns. Scapular brotherhoods include: the Brotherhood of the Holy Trinity, the Brotherhood of Our Lady of Mount Carmel, the Brotherhood of Our Lady of Sorrows, the Brotherhood of the Immaculate Conception, the Brotherhood of Our Lady of Good Counsel, the Brotherhood of St. Cross and Bitter Passion of the Lord Jesus, the Brotherhood of Our Lady of Health of the Sick, the Brotherhood of Our Lady of Charity, the Brotherhood of the Precious Blood of Our Lord Jesus Christ, the Brotherhood of St. Benedict and the Brotherhood of St. Michael the Archangel.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 305-314
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maria Bielińska, Kancelarie i dokumenty wielkopolskie XIII wieku, Zakł. Narod. im. Ossol., Wrocław 1967, ss. 397
Autorzy:
Lenort, Feliks
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048320.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kancelaria
dokumenty
arkta
archiwa
Wielkopolska
XIII wiek
recenzja
registrar's office
documents
acts
archives
Greater Poland
13th century
review
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1968, 16; 298-305
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniana księżna halicka? Rola Salomei w kreowaniu relacji polsko-węgierskich i polsko-ruskich
Autorzy:
Jędrzejewska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2196923.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
księżna Salomea
Ruś halicka
relacje polsko-węgierskie
relacje polsko-ruskie
XIII wiek
Princess Salomea
Halych
the Polish-Hungarian relations
the Polish-Russian relations
XIII century
Opis:
The figure of Salomea, the wife of the Hungarian Prince Coloman, is another interesting female figure associated with the Duchy of Cracow and Sandomierz, active in relations with the Kingdom of Hungary and the Ruthenian duchies. The princess of Cracow, then the princess of Halych, and finally the Poor Clare, was a significant figure from the 13th century in Poland, next to, among others, Princess Kinga, Yolanda-Helen and Gryfina. However, Salomea, unlike the aforementioned princesses, was a princess from the Piast dynasty. The purpose of the article is to present the role of Salomea, the daughter of Leszek the White and the wife of Prince Coloman in creating the relationship between the Duchy of Cracow and Sandomierz with Russia and Hungary in the first half of the 13th century.
Postać Salomei, żony królewicza węgierskiego Kolomana, jest kolejną interesującą postacią kobiecą związaną z księstwem krakowsko-sandomierskim, przejawiającą aktywność w relacjach z Królestwem Węgier oraz księstwami ruskimi. Księżniczka krakowska, potem księżna Halicza, a na koniec klaryska była znaczącą postacią XIII-wieczną na ziemiach polskich, obok m. in. księżnej Kingi, Jolenty-Heleny czy Gryfiny. Jednakże Salomea, w przeciwieństwie do wspomnianych księżnych, była księżniczką wywodzącą się z piastowskiej dynastii. Celem artykułu jest przedstawienie roli Salomei, córki Leszka Białego i żony królewicza Kolomana, w kreowaniu relacji księstwa krakowsko-sandomierskiego z Rusią i Węgrami w 1. połowie XIII wieku.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2021, 28; 205-230
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monety z cmentarzyska w Gieczu, stanowisko 4, jako źródło do badań obrzędów funeralnych
Coins from the burial ground in Giecz, site 4, as a source for the research of funeral rituals
Autorzy:
Indycka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532523.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Tematy:
Giecz
monety
zwyczaje pogrzebowe
wczesnośredniowieczne cmentarzysko
XI–XIII wiek
coins
funeral rituals
early medieval burial grounds
11th–13th century
Opis:
The article presents the results of the analyses of coins, which were found during excavation works on the early medieval skeleton cemetery in Giecz (site 4). 281 graves were uncovered and examined there, among which were the ones with coins. The conducted archaeological and numismatic analyses refer to funeral rituals, chronology of the burial ground and various cultural phenomena connected with coins. The obtained data indicate that the ritual of depositing coins with the dead at the cemetery located next to the castle-town in Giecz appeared over half century after converting to the new religion and continued for 200 years. On the basis of the conducted analysis it can be stated that the coins were placed with the dead regardless of their sex or age at the moment of death. The deceased were buried in the same way as the majority of the decedents at the burial grounds; their graves did not stand alone. With the exception of the shears, no other special objects were placed in them and no two groups of graves of the same type were registered. Graves with coins, regardless of their orientation as well as sex and age of the individuals buried in them, and regardless of the chronology of the coins which they contained, were placed on the entire burial ground. They were orientated similarly to the majority of graves. The relationship between the type of coin and the grave’s orientation, where the coins were put, was not identified. The complete coins were placed in graves and these included almost exclusively saxon cross coins and princely denars. The custom of placing coins in graves was probably restricted to the elite groups which were in the possession of coins. At the present stage of research one could risk saying that it also showed the bonds connecting members of the family. It is possible that families had their quarters “assigned” at this cemetery, which can be reflected in graves with coins of different chronology located next to each other. The family bonds can also be indicated by the coins minted with the same stamps, which were found in the graves. The archaeological analysis of graves with coins also brought crucial data, which can be pertained to the stages of the functioning of the burial ground. It has been pointed out that in the third decade of the 11th century the custom of placing coins in graves appeared in Giecz. However, it was not prevalent in those days and was probably limited to a small group of the local community which was in the possession of money in the period when the monetary economy had just started to popularize [Łosiński 1991: 251–257]. Presumably the first coins, which were placed in graves of both segments after the incursion of Bretislav, are the cross denars type V, which were first issued in 1060. The research also revealed that in both periods when the burial ground was in use, at least two of its segments were occupied simultaneously. The coins manifested, among other things, power, prestige, wealth and religious content [Kiersnowski 1988: 38; Dzieduszycki 1995: 85–86]. The coins spread, among other ways, through wealth redistribution [Dzieduszycki 1995: 64–69]. The presence of coins in graves — the symbols of wealth and glamour, of which a small piece was placed with a deceased member of the family — despite the absence of other “precious” objects, points to the high social status of both the buried individuals and the contributor. In the research concerning the importance of coins in graves, the iconography of coins attracts attention, especially the religious symbols visible on them [Kiersnowski 1988: 314– 326; 170, 378–379]. Such varied images of a cross and saints can also be found on coins from Giecz. Therefore, it can be assumed that some of the coins were placed with the deceased as a confession of their faith and/or an offering to the Creator. It could be possible that the coins in the youngest children’s graves were their baptism certificate. Only one object from a grave which depicted religious symbols has been identified so far. It was a metal pendant. Its décor presents a miniature Maiestas Crucis, derivative from the pattern known from cards and the covers of Carolingian and Ottonian books [Indycka 2017]. Hence, the coins found in the graves should be included in the group of objects which express the Christian ideology. Diverse aspects of belief in the magic of coins show that the living could have multiple motives for placing coins with the deceased member of the family and community [Miechowicz 2006: 149–153]. Further analyses of the coins minted with the same stamps may lead to the research concerning the origins and distribution of the coins [Paszkiewicz 2015: 237]. The presence of coins in graves, with different periods of emission, brings data concerning the period of their circulation [Suchodolski 2016: 184], as well as their hoarding [Dzieduszycki 1995: 73–78]. The above considerations also point to the family bonds. Due to numismatic and archaeological analyses, the data concerning various cultural phenomena related to coins and funeral rituals and their chronology was obtained. The remarks concerning the usefulness of coins in social analyses, both in the aspect of social hierarchy and family bonds of the Giecz community, are also crucial. However, almost all the issues mentioned in the present article require further interdisciplinary research and profound comparative studies.
Źródło:
Studia Lednickie; 2019, 18; 207-243
0860-7893
2353-7906
Pojawia się w:
Studia Lednickie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O niektórych źródłach do historii zakonu premonstrateńskiego w Polsce w XII i XIII wieku
Autorzy:
Deptuła, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048119.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
premonstratensi
zakon
norbertanie
XII-XIII wiek
średniowiecze
źródła
historia
Premonstratensians
order
Norbertines
12th-13th century
Middle Ages
sources
history
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1971, 22; 187-222
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Łokietek – Bolesław I opolski. Biografie paralelne
Władysław the Elbow-High ‒ Bolesław I of Opole. Parallel biographies
Autorzy:
Pobóg-Lenartowicz, Anna
Karczewski, Dariusz
Grabowski, Janusz
Graczyk, Waldemar
Wajs, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/25806602.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Dynastia Piastów
Kraków
XIII i XIV wiek
The Piasts Dynasty
Cracow
13th and 14th centuries
Opis:
Wprawdzie w średniowieczu wszyscy Piastowie byli ze sobą blisko spokrewnieni, to jednak Władysława Łokietka z książętami opolskimi łączyły więzy szczególne, a to za sprawą jego matki, księżniczki opolskiej Eufrozyny. Tak się jednak złożyło, że niemal od początku kariery politycznej księcia brzesko-kujawskiego jego brat cioteczny, władca Opola, Bolesław I znajdował się w gronie jego przeciwników. Po śmierci Leszka Czarnego Bolesław wsparł bowiem księcia wrocławskiego Henryka IV Prawego w jego walce o Kraków. Skończyło się to niewolą Bolesława w bitwie pod Siewierzem w 1289 r. Po śmierci Henryka Probusa książę opolski stał się jednym z najwierniejszych sojuszników Wacława II czeskiego. Był świadkiem upokorzenia swego ciotecznego brata Władysława pod Sieradzem w 1292 r. Po zamordowaniu Przemysła II uczestniczył wraz z Henrykiem głogowskim w wyprawie na Wielkopolskę (skierowanej również przeciw Łokietkowi). W czasie tzw. buntu wójta Alberta Bolesław opolski zajął Kraków, by w 1312 r. dogadać się z Łokietkiem i przekazać mu władzę w stołecznym mieście. Warto zastanowić się, dlaczego Bolesław opolski z taką determinacją zwalczał swego ciotecznego brata i czy miał jakiekolwiek szanse, by samemu sięgnąć po władzę w Krakowie? Po śmierci Bolesława I kontakty Łokietka z książętami opolskimi uległy zmianie, czego dowodem jest małżeństwo syna Bolesława I, Bolka II opolskiego z wnuczką Łokietka, Elżbietą świdnicką. Mimo jednak intensywnej akcji dyplomatycznej prowadzonej w latach dwudziestych XIV w. na Śląsku przez Władysława Łokietka, książę Bolesław II opolski w 1327 r., podobnie jak i większość władców śląskich, złożył hołd Janowi Luksemburskiemu.
Although in the Middle Ages all the Piasts were closely related to each other, Władysław the Elbow- High had special ties with the dukes of Opole, thanks to his mother, Princess Eufrosina of Opole. However, it so happened that almost from the beginning of the political career of the Duke of Brześć and Cuiavia, his cousin, the ruler of Opole, Bolesław I was among his opponents. After the death of Leszek the Black, Bolesław supported the Duke of Wrocław, Henry IV Probus, in his fight for Cracow. It ended with Bolesław’s capture in the Battle of Siewierz in 1289. After the death of Henry Probus, the Duke of Opole became one of the most faithful allies of Wenceslaus II of Bohemia. He witnessed the humiliation of his cousin Władysław at Sieradz in 1292. After the murder of Przemysł II, he took part in a campaign against Greater Poland (also against the Elbow-High) together with Henry of Głogów. During the so-called Mayor Albert’s rebellion, Bolesław of Opole occupied Cracow, and in 1312 came to an agreement with the Elbow-High and handed over the rule over the capital city to him. It is worth considering why Bolesław of Opole fought with such a determination against his cousin and whether he had any chance to reach for power in Cracow himself? After the death of Bolesław I, relations between the Elbow-High and the Opole dukes changed, which was proved by the marriage of Bolesław I’s son, Bolko II of Opole to the Elbow-High’s granddaughter, Elizabeth of Świdnica. However, despite the intensive diplomatic action conducted in Silesia by Władysław the Elbow-High in the 1320s, the Duke Bolesław II of Opole, like most Silesian rulers, paid homage to John of Luxembourg in 1327.
Źródło:
Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 135-151
9788395991950
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logistyka zaopatrzenia, przygotowania militarne i podział łupów na Półwyspie Iberyjskim w XIII wieku (na podstawie regulacji prawnych zawartych w kodeksie Siete Partidas oraz przykładów zaczerpniętych z kampanii militarnych)
Procurement logistics, military preparations and spoils division on the Iberian Peninsula in the 13th century (on the basis of the legal regulations included in the Siete Partidas and the examples from the military campaigns)
Autorzy:
Niewiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688656.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Las Siete Partidas
średniowiecze
wojna
logistyka wojskowa
XIII–XIV wiek
Middle Ages
the war
military logistics
13th–14th centuries
Opis:
Logistics is essential for military operations to be successful, however, its role has frequently been underestimated. Transportation of supplies, victualing of troops and garrisons, and military administration cannot be dispensed with during a military campaign. This paper discusses medieval military logistics on the basis of the regulations contained in the Siete Partidas, a comprehensive set of laws codified in Castile between 1251 and 1265. This legal code, compiled by Alfonso X the Wise, regulates all kinds of human activities and social intercourse. One of the sections of the Partidas deals with war, looking into such issues as waging war on land, qualifications and responsibilities of the commanders, weapons, siege engines, and other indispensable tools, managing troops on the march, quartering of troops, foraging and alternative provisioning methods, maintenance of military discipline. There are also strict regulations concerning the compensation which men should receive on account of injuries sustained in war, as well as concerning the collection and disposal of war booty. In addition, the number of examples of provisioning the armies conducting various campaigns in the Iberian Peninsula, England and France in 13th–14th centuries provide a better understanding of how supply networks functioned and how they met the needs of medieval men-at-arms.
Logistyka jest nieodzowna dla powodzenia działań militarnych, aczkolwiek jej rola często bywa lekceważona. Transport zaopatrzenia, zapewnienie prowiantu dla wojsk i garnizonów oraz administracja wojskowa to niezbędne elementy każdej kampanii militarnej. Artykuł ten traktuje o średniowiecznej logistyce wojskowej na podstawie regulacji zawartych w Siete Partidas – zbiorze praw skodyfikowanych w Kastylii w latach 1251–1265. Kodeks ten, autorstwa Alfonsa X Mądrego, reguluje wszystkie formy ludzkiej działalności oraz interakcji społecznych. W tekście omówiono fragment drugiej Partidy poświęcony zagadnieniom związanym z wojną, m.in. takim jak: działania wojenne na lądzie, kwalifikacje i zakres odpowiedzialności dowódców wojska, broń, machiny oblężnicze i inne niezbędne narzędzia, zarządzanie wojskiem w trakcie przemarszu, rozbijanie obozu, plądrowanie, wypady rabunkowe i inne metody zdobywania prowiantu, utrzymanie dyscypliny w wojsku. Przedstawione również zostały regulacje dotyczące odszkodowań za straty poniesione wskutek działań wojennych oraz zasady gromadzenia i podziału łupów wojennych. Ponadto przytoczone przykłady aprowizacji wojsk w trakcie pierwszych wypraw krzyżowych oraz podczas rozlicznych kampanii na Półwyspie Iberyjskim, w Anglii i Francji XIII–XIV w. dostarczają lepszego wglądu w funkcjonowanie i skuteczność ówczesnych sieci zaopatrzenia.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2017, 99; 33-56
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kto fundował XIII-wieczny zespół klasztorny dominikanów w Sandomierzu?
Who Founded the 13th-Century Dominican Monastery Complex in Sandomierz?
Autorzy:
Kamińska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15996322.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Sandomierz
kościół dominikański p.w. św. Jakuba
architektura kościelna-fundatorzy
XIII wiek
architektura mendykancka
Dominican Church of St James
Church architecture-foundations
13th century
mendicant architecture
Opis:
Artykuł jest głosem w dyskusji dotyczącej fundatorów dominikańskiego zespołu klasztornego w Sandomierzu. W konsekwencji korekty datowania XIII-wiecznych faz budowy odrzucono popularną w literaturze przedmiotu hipotezę, jakoby fundator klasztoru, biskup Iwo Odrowąż sprowadzić miał z Lombardii warsztat budowlany odpowiedzialny za wzniesienie murów oraz wykonanie bogatych dekoracji ceramicznych. Jako fundatorkę związaną z pierwszym etapem prac wskazano księżniczkę Adelajdę, córkę Kazimierza Sprawiedliwego, pochowaną w kościele św. Jakuba „in medio ecclesiae” i czczoną przez sandomierskich dominikanów jako „fundatrix istiu conventus”. W tekście zwrócono uwagę, że data śmierci księżniczki podana w inskrypcji na jej nagrobku była dotychczas odczytywana błędnie jako rok 1211, podczas gdy odczytywać ją należy jako rok 1240. Ponadto wskazano, że z fazą budowy, w której powstały ceramiczne dekoracje korpusu nawowego i wschodniego skrzydła klasztoru wiązać można biskupa Prandotę, a z budową dzwonnicy księcia Leszka Czarnego.
The paper is a voice in the discussion on the founders of the Dominican monastic complex in Sandomierz. As a consequence of dating its 13th-century construction phases, the hypothesis popular in literature on the subject has been refuted, namely the claim that the alleged founder of the monastery Bishop Iwo Odrowąż brought a construction workshop responsible for raising the walls and executing a rich ceramic decoration. The involvement in the founding of the first stage of works has been attributed to Duchess Adelaide, daughter of Casimir the Just, buried in the Church of St James ‘in medio ecclesiae’, and venerated by the Sandomierz Dominicans as the ‘fundatrix istiu conventus’. Furthermore, attention has been drawn to the fact that  the date of the Duchess’s death provided in her tomb inscription has been to-date erroneously identified as 1211, while it should be read as 1240. It has also been suggested that the construction stage connected with the ceramic decoration of the nave body and the Monastery’s eastern wing should be associated with Bishop Prandota, while the raising of the belfry with Duke Leszek the Black. 
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2020, 82, 2; 175-207
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopisy muzyczne w Bibliotece OO. Cystersów w Szczyrzycu
Autorzy:
Nir, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044690.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
cystersi
zakon
rękopisy muzyczne
XIII-XIX wiek
rękopisy liturgiczne
zbiory
biblioteka
Cistercian
order
music manuscripts
13th-19th century
liturgical manuscripts
repertory
library
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1978, 37; 233-248
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludwik, Otton, Henryk i „Dziecko śniegu”. Literatura dworska i kultura duchowieństwa w literaturze wczesnego średniowiecza
Ludwig, Otto, Henry and “The Snow Child”. Courtly literature and clergy culture in early medieval literature
Autorzy:
Schiewer, Hans-Jochen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177374.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
wczesnośredniowieczna literatura niemiecka
X–XIII wiek
król niemiecki Henryk III
literatura dworska
early medieval German literature
10th to 13th centuries
German King Henry III
courtly literature
Opis:
In this article, the author presents literary considerations on the 11th-century poem “Snow Child” from the “Cambridge Songs” (Carmina Cantabrigiensia) collection as an important element of courtly literature and clergy culture in the early Middle Ages.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2022, 4(35); 11-32
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efforts of Bishop Thomas I of Wrocław to Develop the Cult of St Stanislaus in Silesia
Starania wrocławskiego biskupa Tomasza I o rozwój kultu św. Stanisława na Śląsku
Autorzy:
Kogut, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913414.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
St Stanislaus
Thomas I
13 century
Bishopric of Wroclaw
Polish history
cult of St Stanislaus
Silesia
św. Stanisław
Tomasz I
XIII wiek
biskupstwo wrocławskie
historia Polski
kult św. Stanisława
Śląsk
Opis:
Undoubtedly, the cult of St Stanislaus has been known in the Diocese of Wrocław since the end of the 11th century. However, none of the decision-making and pastoral centres took proper action to strengthen it in all spheres of life, especially pastoral. It was only Bishop Thomas I of Wroclaw who took up this task with great interest because he was greatly concerned about the salvation of the diocesan souls entrusted to his care. By joining in the great project of Bishop Prandota of Krakow regarding the finalization of the canonization of St Stanislaus, he wanted to achieve not only the devotional effect, but also to implement his life’s programme. He was asupporter of the idea of unifying Polish principalities and establishing the dominant role of Church power over its secular counterpart. By promoting the cult of the Saint, he put into effect many of his goals. His death in 1268 stopped the enthusiasm for promoting the cult for some time.
Niewątpliwie kult św. Stanisława znany był w diecezji wrocławskiej od końca XI w. Żaden z ośrodków decyzyjnych i duszpasterskich nie podjął jednak należytej akcji, aby wzmacniać go we wszystkich sferach życia, zwłaszcza duszpasterskiego. Z wielkim zainteresowaniem podjął się tego zadania dopiero biskup wrocławski Tomasz I, dla którego dominującą rolę odgrywała troska o zbawienie dusz diecezjan powierzonych jego pieczy. Włączając się w wielki projekt biskupa krakowskiego Prandoty dotyczący sfinalizowania zabiegów kanonizacyjnych św. Stanisława, chciał pozyskać nie tylko efekt pobożnościowy, ale także realizację swego życiowego programu. Był zwolennikiem idei zjednoczeniowej państwa polskiego i dominującej roli władzy kościelnej nad świecką. Propagując kult Świętego, zrealizował wiele swoich założeń. Jego śmierć w roku 1268 powstrzymała na pewien czas entuzjazm w popularyzacji kultu.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 295-314
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy można rozstrzygnąć przynależność autora Kazań świętokrzyskich do kręgu dominikanów bądź franciszkanów na podstawie przesłanek treściowych?
Can the author of The Holy Cross Sermons be identified as a Dominican or Franciscan on the basis of the contents?
Autorzy:
Wiśniewski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082201.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
średniowieczne kaznodziejstwo
średniowieczne kazania
Kazania świętokrzyskie
Tomasz z Akwinu
Peregryn z Opola
Antoni z Padwy
duchowość średniowieczna
religijność średniowieczna
franciszkanie
Zakon Braci Mniejszych
dominikanie
Zakon Braci Kaznodziejów
XIII wiek
medieval preaching
medieval sermons
Holy Cross Sermons
Thomas Aquinas
Peregrine of Opole
Anthony of Padua
medieval spirituality
medieval religiosity
Franciscans
Order of Friars Minor
Dominicans
Order of Preachers
13th century
Opis:
Kazania świętokrzyskie stały się obiektem badań prowadzonych przez naukowców reprezentujących różne dyscypliny mieszczące się w ramach nauk humanistycznych. Nie powinno to dziwić z racji na ciężar gatunkowy tekstu. Stanowią one najstarszy polski zabytek literacki spisany po staropolsku oraz łacinie. Starano się znaleźć odpowiedzi na pytania: kto mógł być autorem świętokrzyskiej kolekcji kazań oraz, w jakim środowisku mogły one powstać. Niniejszy artykuł wpisuje się w ten nurt badań. Problemem badawczym rozważanym w niniejszym tekście są przesłanki, które pozwalają nam przyjąć lub odrzucić przynależność autora Kazań świętokrzyskich do kręgu Braci Kaznodziejów lub Braci Mniejszych.
The Holy Cross Sermons have become the subject of research conducted by scientists representing various disciplines within the framework of the humanities. This should not come as a surprise due to the high importance of the text. The ser-mons are the oldest Polish literary monument written in Old Polish and Latin. Resear-chers have made an effort to find answers to the questions: who could be the author of the Holy Cross Sermons collection of and what can we say about a group of which originated author. This article is part of this research trend. The research problem consi-dered in this text are the premises that allow us to accept or reject the affiliation of the author of the Holy Cross Sermons to the circle of the Friars Preachers or Friars Minor.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2021, 136; 39-54
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-21 z 21

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies