Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wieczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Perma-dying Worlds and the Limit of Eternal Return in Digital Games
Światy, które umierają na zawsze. Granica wiecznego powrotu w grach cyfrowych
Autorzy:
Imbierowicz, Eleonora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1367879.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
permapermadeath
permadeath
wieczny powrót
mechaniki śmierci
Opis:
The article discusses the types of death in selected digital and tabletop games, sorting them into two groups: ones that follow the pattern of eternal return and allow the player to endlessly respawn in their worlds, and ones that limit the possibility of coming back. The article focuses on the latter, and analyses the mechanics limiting the access to the game – from permadeath, through the randomness and unique character of the events happening in online multiplayer games, up to permapermadeath – and the effects of the application of these mechanics. 
Artykuł omawia rodzaje śmierci w wybranych grach cyfrowych i planszowych, dzieląc gry na dwie grupy: te, które pozwalają graczom powracać do swoich światów niezliczoną ilość razy i realizują w ten sposób ideę wiecznego powrotu, oraz te, które ograniczają liczbę możliwych powtórzeń. Artykuł skupia się na tych drugich, opisując mechaniki ograniczające dostęp do treści gry – począwszy od permadeath, poprzez losowość i jednorazowość przeżyć w wybranych grach typu multiplayer online, aż do permapermadeath – i analizując skutki ich stosowania.
Źródło:
Homo Ludens; 2019, 1, 12; 77-91
2080-4555
Pojawia się w:
Homo Ludens
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielbłąd, lew, dziecko. Analiza i rekonstrukcja trzech przemian mędrca Zaratustry
Camel, Lion and Child. Analysis and Reconstruction of the Three Metamorphoses of Wise Man Zarathustra
Autorzy:
Galas, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
wielbłąd; lew; dziecko; wieczny powrót; wola mocy
Opis:
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji rozwoju duchowego Zaratustry, głównego bohatera dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra. Ów rozwój polega na osiąganiu trzech stadiów świadomości: fazy konformistycznego wielbłąda, przepełnionego negacją lwa i finalnie dziecka afirmującego życie. Metodologia badań zastosowana w artykule opiera się na analizie, rekonstrukcji i syntezie tekstu Tako rzecze Zaratustra. Przeprowadzone badania osadzone są w kontekście tezy Heideggera o komplementarności głównych aspektów nietzscheanizmu: woli mocy i wiecznego powrotu. Zaratustra, aby przeistoczyć się w lwa, a następnie w dziecko, będzie musiał odkryć i zaakceptować ową komplementarność. Głównym antagonistą proroka jest duch ciężkości, symbolizujący negację życia i destruktywną miłość bliźniego.
Źródło:
Humanistyka i Przyrodoznawstwo; 2018, Numer 24; 375-390
1234-4087
Pojawia się w:
Humanistyka i Przyrodoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wygrać z „wiecznym prezydentem”. Analiza czynników decydujących o wyborczym zwycięstwie inkumbentów
Autorzy:
Ilciów, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112016.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
incumbent
challenger
multi-term mayor
eternal mayor
inkumbent
pretendent
wielokadencyjny prezydent
wieczny prezydent
Opis:
In the article, the author analyzes the chances of the incumbents' victory. For this purpose, he presents the factors determining the advantage of the incumbent over the opponents, the motivations and possible strategies of the challengers undertaking the competition. In particular, the author analyzes the cases of challengers who, in successive elections, try to win with the “eternal mayor”. Their situation seems more difficult than that of the other candidates. Equal competition with the “eternal mayor” means that efficiently carried out campaign is the most important.
W artykule autor poddaje analizie szanse zwycięstwa inkumbentów. W tym celu przedstawia czynniki decydujące o przewadze inkumbenta nad kontrkandydatami, motywacje i możliwe strategie pretendentów podejmujących rywalizację. W szczególności autor analizuje przypadki pretendentów, którzy w kolejno następujących po sobie wyborach próbują wygrać z „wiecznym prezydentem”. Ich sytuacja wydaje się trudniejsza niż pozostałych kandydatów. Równorzędna rywalizacja z „wiecznym prezydentem” oznacza, że sprawnie zrealizowana kampania jest najbardziej istotna.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2021, 28, 1; 139-159
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ja, Ahaswer”. Motyw tułaczki, podróży, pielgrzymowania w trylogii Piotra Bednarskiego Błękitne śniegi i inne rejsy po złote runo
Autorzy:
Wal, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030958.pdf
Data publikacji:
2018-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Ahaswer (The Wandering Jew)
journey
pilgrimage
autobiographical prose
Ahaswer (Żyd Wieczny Tułacz)
podróż
pielgrzymka
proza autobiograficzna
Opis:
This article focuses on the topos of Ahaswer (The Wandering Jew) in Piotr Bednarski’s trilogy Błękitne śniegi i inne rejsy po złote runo. The creation of the main character of the series is analysed in the light of the author using the already established scenario provided by culture in the form of a legend of Ahaswer. Bednarski chooses the figure of the Wandering Jew as the one which most aptly reflects the life situation of the protagonist-narrator of the trilogy.The author emphasises chiefly two aspects of the meaning of the discussed motif in culture. The character of Ashwer is used as synonymous to Jewishness and as a universal representation of the lot of a wanderer.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 146-159
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O stawaniu się (o)sobą na drodze przezwyciężania samego siebie. Projekt radykalnej antropologii (neo)coachingowej
Becoming yourself on the path of self-overcoming. A project of radical anthropology in the (neo)coaching
Autorzy:
Benisz, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070424.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
coaching
antropologia filozoficzna
Nietzsche
nadczłowiek
wieczny powrót
samoprzezwyciężenie
wolność
philosophical anthropology
overman
eternal return
self-overcoming
freedom
Opis:
Współczesny coaching dość dobrze sprawdza się w praktyce wychowawczej i terapeutycznej, ale brakuje mu solidnego fundamentu antropologicznego, to znaczy takiej koncepcji człowieka, która mogłaby stać się podstawą konstruktywnego (samo)rozwoju w duchu autentycznej wolności. Wydaje się, że w teorii coachingowej warto posłużyć się stworzoną przez Fryderyka Nietzschego koncepcją nadczłowieka. Oczekiwany przez Zaratustrę-Nietzschego nadczłowiek jest człowiekiem, który przezwyciężył własne słabości i potrafi twórczo działać w świecie, kierując się poczuciem odpowiedzialności za Ziemię. Korzystając z tej koncepcji (nad)człowieka, coach mógłby skutecznie pomagać swym podopiecznym i wychowywać ich „ku wolności”, zarazem nie uzależniając ich od żadnej doktryny psychologicznej, społecznej czy etycznej.
Contemporary coaching works quite well in educational and therapeutic practice, but it lacks a solid anthropological foundation, i.e. an adequate concept of man that could become the basis for constructive (self)development in the spirit of authentic freedom. It seems that Friedrich Nietzsche’s concept of overman could be usefully employed in coaching theory. The overman awaited by Zarathustra is a man who overcomes his own weaknesses and is able to act creatively in the world, guided by a sense of responsibility for the Earth. By using this concept of (over)man, the coach could effectively help his mentees and raise them „towards freedom”, without making them dependent on any psychological, social or ethical doctrine.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 2; 39-73
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edmund Burke: bezpieczeństwo i pokój europejski
Edmund Burke: European security and peace
Autorzy:
Hanczewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1871268.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
bezpieczeństwo europejskie
wieczny pokój
wojna sprawiedliwa
równowaga sił
Edmund Burke
European peace
perpetual peace
just war
balance of power
Opis:
W XVIII wieku jeden z najczęściej dyskutowanych w Europie problemów z zakresu bezpieczeństwa i stosunków międzynarodowych dotyczył sposobów utrzymania pokoju. Dominowały trzy koncepcje: wiecznego pokoju, wojny sprawiedliwej oraz równowagi sił. Ważny głos w tej dyskusji zajął wybitny brytyjski myśliciel i polityk, Edmund Burke. Mimo że koncentrował on uwagę na sprawach wewnętrznych Wielkiej Brytanii i jej imperium, przez całą karierę publiczną interesował się też sytuacją na kontynencie europejskim. W przeciwieństwie do Rousseau, Kanta czy Vattela, połączył on wybrane elementy wszystkich trzech koncepcji. Przedstawił oryginalny pomysł na utrzymanie pokoju opartego na równowadze sił, prawie międzynarodowym i wspólnocie wartości łączących państwa europejskie, a wyrastających z dziedzictwa historycznego i kulturalnego.
Over the course of the 18th century one of the most hotly debated issues in international politics concerned the means of preserving the general peace of Europe. There were three main concepts of how to achieve this aim: perpetual peace, just war, and the balance of power. One of the most interesting voices in the entire debate belonged to Edmund Burke. Despite the fact that Burke concentrated most of his attention on the internal situation of Britain and Britain’s colonial possessions, he was also throughout his entire public career deeply interested in European politics. Unlike Jean-Jacques Rousseau, Immanuel Kant or Emer de Vattel, Burke combined certain elements of the above concepts. He formulated an original idea of European peace based on the balance of power, international law and cultural values derived from a common European heritage.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2020, 66; 150-170
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słownik Bartłomieja z Bydgoszczy z perspektywy łacińsko-polskiego słownictwa prawniczego
Autorzy:
Trawińska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38630650.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Bartholomeus de Bydgostia
sixteenth-century dictionary
Latin
legal vocabulary
Bartłomiej z Bydgoszczy
XVI-wieczny słownik
łacina
słownictwo prawnicze
Opis:
The aim of this article is to discuss relations between Latin and Polish at the lexical level. I present some difficulties in determining the meaning of words as exemplified by the legal vocabulary concerning the ius civile. The difficulties in question stem from the way Latin words are defined and from the nature of their Polish explications: the author of the dictionary specified Latin terms by means of synonymous Latin and Polish expressions. As a result, he produced sets of terms which refer to particular legal actions that are not further specified in the dictionary. Due to this use of loose Latin and Polish phrases and single words the meaning of some words cannot be precisely determined today.
Celem artykułu jest omówienie łacińsko-polskich relacji na płaszczyźnie leksykalnej. Na przykładzie słownictwa prawniczego z zakresu ius civile ukazano trudności związane z ustaleniem znaczenia wyrazów. Wynikają one ze sposobu definiowania łacińskich haseł i charakteru polskich objaśnień. Polega to na określaniu łacińskich terminów za pomocą innych, bliskoznacznych wyrażeń – zarówno łacińskich, jak i polskich. W ten sposób powstały zbiory określeń, dla których wspólną cechą jest to, że odnoszą się do czynności prawnej bliżej niedookreślonej na kartach słownika. Obecność łaciny i polskiego w postaci luźnych wyrażeń i pojedynczych słów wskazuje, że języki te w omawianym zakresie nie tworzą spójnej całości. Z tego powodu nie można dziś precyzyjnie ustalić znaczenia wszystkich wyrazów.
Źródło:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej; 2020, 55
0081-7090
2392-2435
Pojawia się w:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Straszna” i „dziwna” zwykłość człowieka. Problem rozumienia postaci w dziele F. Dostojewskiego (w świetle opowiadania Wieczny mąż)
The „terrifying” and „strange” mundanity of man: Understanding the protagonist in F. Dostoevsky’s work (The Eternal Husband in focus)
Autorzy:
Kruszelnicki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15044113.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
F. Dostoevsky
„The Eternal Husband”
hospitality
interpretation
language
mystery
understanding
F. Dostojewski
gościnność
interpretacja
język
rozumienie
tajemnica
„Wieczny mąż”
Opis:
Co istotnego ma do powiedzenia Dostojewski, gdy nie pisze o wielkich metafizycznych ideach? Zaprasza do namysłu nad zagadką bycia człowiekiem, nad tym, jak trudną, niemożliwą wręcz rzeczą jest ostateczne wyjaśnienie jego tajemnicy, a wreszcie, jak bardzo sam gest zgłębiania, oceniania, sądzenia drugiego człowieka jest gestem ambiwalentnym, przed którym ludzka psyche próbuje się bronić. W tym konsekwentnym uchylaniu się przed poznawczym wyczerpaniem znajduje ona sprzymierzeńca w postaci artystycznego słowa rosyjskiego pisarza. Psychologiczno-filozoficzny pogląd Dostojewskiego na jednostkę uzyskuje odzwierciedlenie w poetyce jego dzieł. Niniejszy tekst bada i naświetla ten związek w drodze analizy zazwyczaj mniej znanego czytelnikom opowiadania Wieczny mąż.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2021, 2; 245-263
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phonological and Morphological Means Compensating for Non-Metricality in 19th-Century Czech Verse
Fonologiczne i morfologiczne sposoby rekompensowania niemetryczności w XIX-wiecznym wierszu czeskim
Autorzy:
Plecháč, Petr
Ibrahim, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012251.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
metryka generatywna
iloczas
XIX-wieczny wiersz czeski
prozodia komputerowa
generative metrics
vowel length
Czech 19th-century verse
computational prosody
Opis:
Drawing on an analysis of 70,000 verse lines by twelve selected authors, the study attempts to analyze the context in which violations of the metrical norm in 19th-century Czech syllabotonic (i.e. accentual-syllabic) trochee and iamb occur. First, basic information concerning Czech quantity and stress is provided; next, attention is turned to the history of 19th-century Czech verse, especially with regard to the prosodic struggles between the supporters of syllabotonic and quantitative versification. The main aim is to examine whether the violation of a metrical norm may result in compensation for this violation, either by quantity or a prepositional phrase. The study demonstrates that: i) the distribution of long syllables in n-syllable units of 19th-century Czech verse is not accidental, ii) the violation of a metrical norm is compensated for by quantity or a preposition; iii) the preference for a specific compensation type depends on additional factors, e.g. the author’s style or the historical context, i.e. on an overall tolerance for the frequency of violation of the metrical norm.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.1; 31-50
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczne treści modlitw liturgicznych święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana
The theological content of the liturgical prayers of the feast of Jesus Christ the High and Eternal Priest
Autorzy:
Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233653.pdf
Data publikacji:
2022-10-15
Wydawca:
Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:
Christ
priest
High Priest. Eternal Priest
priesthood
participation
presidential prayers
Chrystus
kapłan
Najwyższy Kapłan. Wieczny Kapłan
kapłaństwo
uczestnictwo
modlitwy prezydencjalne
Opis:
W artykule dokonano analizy liturgicznych tekstów mszalnych ze święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. W pierwszej części wspomniano formularze mszy wotywnych o Najświętszym Sercu Pana Jezusa i wskazano na motywy ustanowienia święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, które jest obchodzone w czwartek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Teologię danego święta ukazują przede wszystkim modlitwy prezydencjalne, czyli: kolekta, modlitwa nad darami, modlitwa po Komunii oraz antyfony na wejście i na Komunię. Do tych modlitw należałoby dodać prefację, ale święto to, nie posiada własnej prefacji. Ramy artykułu nie pozwoliły także dokonać egzegezy perykop biblijnych czytanych w święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Główne treści teologiczne święta sprowadzają się do ukazania Chrystusa jako Wiecznego i Najwyższego Kapłana, będącego jedynym Pośrednikiem między Bogiem i ludźmi, kapłaństwa ministerialnego pełnionego przez biskupów i prezbiterów oraz kapłaństwa wspólnego wiernych.
This article analyzes the missal texts of the feast of Jesus Christ the Priest. The first part desciribes the forms of votive masses dedicated to the Sacred Heart of Jesus and indicates the reasons for establishing the feast of Jesus Christ the Priest, which is celebrated on the first Thursday after Pentecost. The theology of this feast is presented primarily by the presidential prayers, that is to say: the Collect, the Prayer over the Offerings, the Prayer after Communion and antiphon for the Introit and Communion. A preface should be added to these prayers, but this feast has no preface. The framework of the article also prevented the exegesis of the biblical pericopes read on the feast of Jesus Christ the Priest. The main theological content of the holiday presents Christ as the Eternal and High Priest, who is the only Mediator between God and men. The issue of the ministerial priesthood of bishops and priests and the priesthood of all believers was also emphasized.
Źródło:
Studia Włocławskie; 2022, 24; 366-379
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:
Studia Włocławskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od ontologii do etyki wydarzenia
From Ontology To the Ethics of the Event
Autorzy:
Herer, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015684.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the incorporeal
event
sense
paradox
ethics
eternal return
stoics
affrmation
athleticism
wydarzenie
sens
paradoks
etyka
wieczny powrót
stoicy
afirmacja
atletyzm
to co niecielesne
Opis:
Tekst stanowi próbę podwójnej lektury Deleuzjańskiej Logiki sensu jako, z jednej strony, ontologii niecielesnych wydarzeń, z drugiej zaś – etyki wzywającej do „bycia godnym tego, co nam się przydarza”. Ten pierwszy aspekt wiąże się z koniecznością przezwyciężenia fenomenologii i zrewidowania założeń filozofii transcendentalnej. Z kolei swoją etykę wydarzenia Deleuze rozwija, nawiązując do stoików i Nietzschego, a także pisarzy takich jak Bousquet, Lowry czy Fitzgerald. Opiera się ona na imperatywie afirmacji świata jako stawania się – afirmacji zarówno na płaszczyźnie albo powierzchni czystej myśli, jak i we własnym ciele, dla którego jednak oznacza to zawsze ranę, zagrożenie rozpadem.
The text is an attempt of a double reading of Gilles Deleuze’s Logic of Sense as an otology of incorporeal events as well as an ethics calling for “being worthy of what happens to us”. The first aspect refers to the necessity of overcoming phenomenology and revisiting the foundations of transcendentalism, while in his ethics of the event Deleuze draws inspiration from stoics and Nietzsche, as well as writers like Bousquet, Lowry and Fitzgerald. It is an ethics based on the imperative of affirmation of the world as becoming – an affirmation both on the level or surface of the pure thought and in one’s own body, for which such an act means always a kind of wound or the threat of breakdown.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2012, 5; 69-82
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Вечный муж» и традиция мениппеи
“The Eternal Husband”and the Menippean Tradition
Autorzy:
Segal-Rudnik, Nina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754224.pdf
Data publikacji:
2021-08-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wieczny mąż
Dostojewski
Bachtin
menippea
Tynianow
parodia
średniowieczne misterium wielkanocne
R. Jakobson
The Eternal Husband
Dostoevsky
Bakhtin
Tynjanov
parody
medieval Easter mock mystery
Opis:
The article examines the motif structure of the main characters in Dostoevsky’s The Eternal Husband against the background of menippea and its various genres. The parodic transformations of the images and motifs of Dostoevsky's previous texts, especially the novel The Idiot, modify the traditional love triangle of the short story. The relationship between the protagonist and the antagonist reflects the ambivalence of the archetypal scheme “king vs jester” and the way it appears in Hugo’s romantic drama Le Roi s’amuse and Verdi’s opera Rigoletto. The plot of revenge and vindication of trampled dignity dates back to the genre of medieval mock mystery (R. Jakobson) and its narrative of the Easter resurrection, posing the problem of Christianity and its values in the Russian society of the time.
Wieczny mąż i tradycja menippe Artykuł analizuje strukturę motywów głównych bohaterów Wiecznego męża Fiodora Dostojewskiego na tle satyry menippejskiej i jej różnych odmian. Parodyczne przemiany obrazów i motywów poprzednich tekstów Dostojewskiego, zwłaszcza z powieści Idiota, modyfikują tradycyjny trójkąt miłosny opowiadania. Relacja między bohaterem a antagonistą odzwierciedla ambiwalencję archetypowego schematu «król i błazen» oraz sposób, w jaki pojawia się on w dramacie romantycznym V. Hugo Le Roi s’amuse i operze Rigoletto G. Verdiego. Fabuła zemsty i zadośćuczynienia za zdeptaną godność sięga gatunku średniowiecznej kpiny (R. Jakobson) i jego narracji o zmartwychwstaniu wielkanocnym, dotykając problemu chrześcijaństwa i jego wartości w ówczesnym społeczeństwie rosyjskim.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 171-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ten sam jest Bóg”. Norwid – Abd el-Kader - Ibn ‘Arabi
[God is the same]. Norwid – Abd el-Kader - Ibn ‘Arabi
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117224.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Abd el-Kader
Ibn ‘Arabi
orientalizm XIX-wieczny
Orient
romantyzm
islam
muzułmanie
19th-century orientalism
the Orient
Romanticism
Islam
Muslims
Opis:
Przesłanie Norwidowskiego wiersza Do Emira Abd el Kadera w Damaszku z roku 1860 wykazuje niezwykłą zbieżność z myślami wyrażonymi przez Abd el-Kadera w jego wydanym po francusku dziele Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Cinsiderations philosophiques, réligieuses, historiques etc. (Paris 1858). Jest wielce prawdopodobne, że Norwid znał wskazaną publikację algierskiego bohatera narodowego, mistyka i świętego islamu. Duchowa i intelektualna bliskość tych dwóch wybitnych myślicieli XIX stulecia jest uderzająca. Źródłem uniwersalizmu religijnego Abd el-Kadera była nauka jego duchowego mistrza, twórcy muzułmańskiego mistycyzmu i najwybitniejszego teologa sufickiego późnego islamu – Ibn ‘Arabiego. W poezji Norwida zainicjowany został w literaturze polskiej – osadzony na solidnym fundamencie metafizycznym i na uniwersalistycznych przesłankach wyłonionych z obu tradycji – okcydentalnej i orientalnej, prawdziwy dialog świata zachodniego z arabskim Wschodem, niepomiernie przekraczający swą głębią i merytorycznością wszelkie powierzchowne mody i orientalne stylizacje tamtej epoki. Norwid i arabski Emir z Damaszku nie tylko jednogłośnie wskazywali te same zagrożenia wynikające z błędnych założeń kulturowo-cywilizacyjnych europejskiej nowożytności oraz pragnęli przemodelować ją według wzorca doskonalszego, ale także wspólnie proponowali w swych pismach, by zamknąć (wpierw mentalnie, następnie na planie dziejów) starą epokę europocentryzmu i religijnego ekskluzywizmu, a otworzyć erę nową – humanizmu światowego
The main message of Norwid’s poem Do Emira Abd el Kadera w Damaszku [To Emir Abd el Kader in Damascus] of 1860 reveals his remarkable affinity for the ideas expressed by Abd el-Kader in his French work Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Considerations philosophiques, réligieuses, historiques etc. [Call to the intelligent, warning to the indifferent. Philosophical, religious, historical and related considerations] (Paris 1858). It is highly probable that Norwid was familiar with the text by the Algerian national hero, a mystic and an Islamic saint. The spiritual and intellectual closeness of these two remarkable thinkers of the 19th century is striking. The source of the religious universalism in Abd el-Kader’s thought is the legacy of his own spiritual master – the founding father of Muslim mysticism and the most famous Sufi theologian of late Islam – Ibn ‘Arabi. Norwid’s poetry introduced an idea of authentic dialogue of the West with the Arabic East to Polish literature. This dialogue rested on sound metaphysical foundations and on the universalist premises emerging from both traditions – occidental and oriental. In its weight and depth, this dialogue surpassed all the superficial fads and oriental stylisations typical of the epoch. Norwid and the Arab Emir of Damascus expressed unanimously their anxiety about the dangers that the European contemporaneity faced as a result of the false cultural and civilizational assumptions it decided to rest on. They both strove to reconstruct it in accord with a more promising model. They both believed as well that the reconstruction must begin with closing down (first mentally, then historically) the old time of Eurocentrism and religious exclusivism, to open a new era of global humanism.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34; 21-59
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Ten sam jest Bóg’. Norwid – Abd el-Kader – Ibn ‘Arabi
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729758.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Abd el-Kader
Ibn ‘Arabi
19th-century orientalism
the Orient
Romanticism
Islam
Muslims
orientalizm XIX-wieczny
Orient
romantyzm
islam
muzułmanie
Opis:
The main message of Norwid’s poem Do Emira Abd el Kadera w Damaszku [To Emir Abd el Kader in Damascus] of 1860 reveals his remarkable affinity for the ideas expressed by Abd el-Kader in his French work Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Considerations philosophiques, réligieuses, historiques etc. [Call to the intelligent, warning to the indifferent. Philosophical, religious, historical and related considerations] (Paris 1858). It is highly probable that Norwid was familiar with the text by the Algerian national hero, a mystic and an Islamic saint. The spiritual and intellectual closeness of these two remarkable thinkers of the 19th century is striking. The source of the religious universalism in Abd el-Kader’s thought is the legacy of his own spiritual master – the founding father of Muslim mysticism and the most famous Sufi theologian of late Islam – Ibn ‘Arabi. Norwid’s poetry introduced an idea of authentic dialogue of the West with the Arabic East to Polish literature. This dialogue rested on sound metaphysical foundations and on the universalist premises emerging from both traditions – occidental and oriental. In its weight and depth, this dialogue surpassed all the superficial fads and oriental stylisations typical of the epoch. Norwid and the Arab Emir of Damascus expressed unanimously their anxiety about the dangers that the European contemporaneity faced as a result of the false cultural and civilizational assumptions it decided to rest on. They both strove to reconstruct it in accord with a more promising model. They both believed as well that the reconstruction must begin with closing down (first mentally, then historically) the old time of Eurocentrism and religious exclusivism, to open a new era of global humanism.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 23-60
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Daniela Kurtza lata szkolne
The School Years of Daniel Kurtz
Autorzy:
Komorowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30108313.pdf
Data publikacji:
2018-12-20
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Daniel Kurtz
choreograf
historia tańca
XVIII-wieczny teatr polski
historia teatru
choreographer
history of dance
18th-century Polish theatre
theatre history
Opis:
Daniel Kurtz (Curz, Kurz, Kurc), baletmistrz Teatru Narodowego w czasach króla Stanisława Augusta, był znakomitym tancerzem i autorem wielu podziwianych baletów. Po rozbiorach Rzeczypospolitej wyjechał do Lwowa, gdzie po zakończeniu kariery scenicznej podjął pracę nauczyciela tańca. Uczył między innymi młodego Aleksandra Fredrę. W 1809 udał się na Podole (czyli z zaboru austriackiego do rosyjskiego), a w 1816 został nauczycielem tańca w wysoko cenionej szkole – Gimnazjum Podolskim w Winnicy. Równocześnie uczył w prywatnych szkołach dla panien. Jego podopieczni występowali podczas corocznych egzaminów publicznych, kończących rok szkolny, co odnotowywała nawet gazeta w Wilnie. Kurz był nauczycielem gimnazjum do 1822, po czym zaprzestał pracy lub zmarł. Data jego śmierci nie jest jednak znana z dokumentów.
Daniel Kurtz (Curz, Kurz, Kurc), the ballet master of the Narodowy Theatre under the reign of King Stanisław August, was an outstanding dancer and author of numerous ballets admired by the public. Following the partitioning of the Polish-Lithuanian Commonwealth, Kurtz moved to Lwów, where having retired as a dancer, he took on the career of a dance teacher. He was a teacher of a young Aleksander Fredro, among others. In 1809 Kurtz moved to Podolia (i.e. from the Austro-Hungarian territory to the territory under Russian rule), and he became a teacher of the renowned Podolian Gymnasium in Winnica in 1816. At the same time, he taught at private schools for girls. His students performed at public examinations that marked the end of the school year, which was duly noted even in Vilnius newspapers. Kurtz taught at the gymnasium until 1822, after which time he either retired or passed away. The date of his death, however, is not recorded in any surviving documents.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 4; 130-138
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies