Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wiazanie jonow" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Wiazanie jonow metali przez wybrane frakcje substancji zawartych w wytlokach owocow
    Autorzy:
    Nawirska, A
    Oszmianski, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/825999.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    usuwanie jonow metali
    jony olowiu
    wiazanie jonow
    jony miedzi
    roztwory wodne
    jony cynku
    jony kadmu
    polifenole
    pektyny
    jony metali
    wytloki owocowe
    owoce
    metal ion removal
    lead ion
    ion binding
    copper ion
    aqueous solution
    zinc ion
    cadmium ion
    polyphenol
    pectin
    metal ion
    fruit pomace
    fruit
    Opis:
    Celem pracy było określenie możliwości wiązania jonów wybranych metali (Cu2+ , Cd2+ , Pb2+ i Zn2+ )z roztworów wodnych przez frakcje zawarte w wytłokach z owoców aronii, gruszek, jabłek i dzikiej róży. Zbadano, w jakim stopniu analizowane frakcje wytłoków (polifenole, pektyny, hemicelulozy, celulozy i ligniny) wiążą jony poszczególnych metali ciężkich. W tym celu pozbawiono wytłoki kolejnych frakcji, a następnie poddano te wytłoki działaniu roztworów metali o stężeniach w zakresie od 4 do 10 g Me/m3. Stężenia jonów metali w roztworze wyjściowym oraz po 30 minutach kontaktu z wytłokami badano w temperaturze pokojowej przy pH w zakresie od 6,2 do 7,0. Następnie uzyskane wyniki przeliczano na 100 g frakcji. Pektyny były frakcją wiążącą największe ilości jonów miedzi, kadmu i cynku, natomiast polifenole wiązały najwięcej jonów ołowiu, wykazując równocześnie odmienne właściwości w porównaniu z pozostałymi frakcjami. Polifenole zawarte w wytłokach z aronii wiązały wszystkie badane jony, natomiast uzyskane z pozostałych wytłoków - jedynie jony ołowiu. Najgorzej wiążącą frakcją uzyskaną z wytłoków były ligniny. Frakcja celulozy była najbardziej zróżnicowana, wiązała jony metali w różnym stopniu, w zależności od tego, z jakiego rodzaju wytłoków była uzyskana. Otrzymane wyniki mogą być przydatne w komponowaniu mieszanek z wytłoków do usuwania jonów metali z roztworów wodnych.
    The objective of the study was to determine the capacity of chokeberry, pear, apple and rosehip pomace fractions to bind four heavy metal ions of choice (Cu2+, Cd2+, Pb2+ and Zn2+) for their removal from aqueous solutions. The pomace fractions under analysis were polyphenols, pectin, hemicellulose, cellulose and lignin. The pomace samples were subjected to sequential modifications by removing successive fractions and thereafter exposed to heavy metals in solutions which varied in concentration from 4 to 10 g Me/m3. Metal ion concentrations were measured in the starting solution and after 30 minutes of exposure at room temperature and pH from 6.2 to7.0. The results obtained were calculated per 100 g of fraction. Of the fruit pomace fractions examined, pectin was found to bind the greatest amounts of copper, cadmium and zinc ions, whereas polyphenols showed the highest capacity for binding lead ions, and differed in properties from the remaining fractions. The polyphenols fraction of chokeberry pomace was capable of binding all of the investigated metal ions, but the polyphenols fractions of the other pomace types had the capacity to bind lead ions alone. The capacity of the cellulose fraction for heavy metal binding varied from one pomace type to another. The lignin fraction was found to be the least effective metal ion binder. The results of the study may be of utility in selecting the components of a pomace mixture for the removal of heavy metal ions from aqueous solutions.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2001, 08, 4; 66-77
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiązanie jonów miedzi, cynku i żelaza przez włókno pokarmowe z wytłoków czarnych porzeczek
    Binding of the copper, zinc and iron ions to dietary fibre from black currant pomace
    Autorzy:
    Borycka, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/828719.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    czarna porzeczka
    wytloki owocowe
    wlokno pokarmowe
    wiazanie jonow miedzi
    wiazanie jonow cynku
    wiazanie jonow zelaza
    cynk
    miedz
    zelazo
    sorpcja jonow
    Opis:
    Odpady przemysłu owocowo-warzywnego zawierają znaczące ilości włókna pokarmowego, dlatego mogą stać się tanim i cennym błonnikowym surowcem wtórnym. Włókno pokarmowe jest substancją dietetyczną poprawiającą i regulującą pracę organizmu przez m.in. zdolność obniżenia w organizmie poziomu żółci, kwasów tłuszczowych, cholesterolu we krwi. Szczególne nadzieje wiąże się ze zdolnością włókna do sorpcji metali, w tym metali ciężkich. Ta właściwość, w przypadku makro- i mikroelementów, może zmniejszać użyteczność błonnika jako dodatku do żywności. Celem badań było określenie zdolności sorpcji Cu, Zn i Fe przez preparat wytłokowy z czarnych porzeczek w kontekście stosowania go jako błonnikowego dodatku do żywności. Wyniki badań sorpcji miedzi, cynku i żelaza w środowisku kwaśnym wskazują, że włókno porzeczkowe stosunkowo najlepiej wiąże Cu (>68%), a najsłabiej, ważny dla organizmu, mikroelement Fe (>7,5%), oraz że poziom sorpcji metali przez to włókno zależy wprost proporcjonalnie od temperatury tego procesu.
    Wastes from the fruit and vegetable processing industries consist of significant quantities of nutritive fibre, thus, they could become the low-cost and valuable by-product containing cellulose. Nutritional fibre is a dietary substance that improves and regulates the functioning of human body owing to, among other things, its ability to reduce the level of bile, fatty acids, and cholesterol in blood. In particular, the ability of fibre to absorb metals including heavy metals seems to be very promising. On the other hand, in the case of macro- and microelements, this specific property of fibre can reduce the usability of fibre as a food additive. The objective of this research aimed at analysing the potential of a black currant pomace preparation to absorb Cu, Zn, and Fe ions in the context of this pomace being applied as a fibre additive to foodstuffs. The results of the research into Cu, Yn and Fe ions sorption in the acidy environment indicate that the currant fibre binds Cu ions (>68%) relatively the best, whereas the sorption of Fe, an important microelement for human organisms, is the lowest (>7,5%), and that the level of metal sorption is directly proportional to temperature.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2005, 12, 3
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiązanie jonów na granicy faz oraz specyficzne efekty jonowe
    Ion binding to interfaces and specific ion effects
    Autorzy:
    Jakubowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/172482.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    wiązanie jonów
    metody badawcze
    teorie i modele
    specyficzne efekty jonowe
    binding of ions
    research methods
    theories and models
    specific ion effects
    Opis:
    Many biological processes taking place across or at membrane surfaces depend on the interaction between interfaces and ions (derived from the background salt) [1]. Binding of ions to surfactant bilayers, nucleic acids, proteins, and biological membranes markedly affects their stability and properties [2–8]. There are different techniques to measure the ion binding to interfaces, including: nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy [2, 18-20], the method based on measuring of electrophoretic mobility and the so-called zeta potential measurements [4, 21], the method based on measuring of a ratio of acid-to-base forms of the spectrophotometric indicator pyridine- 2-azo-p-dimethylaniline, PADA [12], and the chemical-trapping method [22]. The above-mentioned methods permit investigation of the binding of either cations or anions to interfaces. Many theories and models had been proposed to describe quantitatively the interactions and distribution of ions at a charged surface. The earliest one was proposed by Gouy and Chapman [23, 24]. However, the classical Gouy–Chapman theory was too simplified due to the neglect of the geometrical dimensions of the ions [27]. Other theories have been developed on the basis of the Poisson–Boltzmann theory and the Poisson–Boltzmann equation (equation 3). This equation has been modified by an introduction of different terms [25, 42]. Recently, Radke et al. proposed interesting models of the ion distribution near the interface: the ion binding model [28] (Fig. 1) and the ion image charge interaction model [51] (Fig. 3). Interaction and binding of ions with interfaces is related to the so-called specific ion effects arising at exchanging ions of the same valence. Franz Hofmeister, Professor of Pharmacology at the University of Prague was the first who studied these effects systematically [13, 14]. The specific ion effects play a significant role in a wide range of biological and physicochemical phenomena from the salt solubility, electrolyte activities, the surface tension of electrolyte solutions, values of pH and zeta potentials, the buffer acting, microemulsion microstructure, cloud points of polymers and surfactant solutions to the action of ions on ion-channels in biological membranes (ion transport across membranes), in enzyme activities, in bacterial growth, and in the interaction between membranes [15, 16]. The biological cell activity is also connected to Hofmeister effects. The ion specificity observed is, in fact, a combination of different subtle effects, such as ion size, hydration of ions, ion effect on interfacial water structure, electrostatic and dispersion interactions, thermal motion, and fluctuations [26, 29–31]. Because of a combination of those different effects, Hofmeister effects remain unexplained by the present theories of physical chemistry [16].
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2012, 66, 3-4; 193-208
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies