Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wczesne Średniowiecze" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Antropogeniczne formy krajobrazowe powstałe w pradziejach i wczesnym średniowieczu w dorzeczu środkowej Wieprzy
Prehistoric and Early Middle Age anthropogenic forms within the landscape of the middle Wieprza river catchment
Autorzy:
Rączkowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294783.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
formy antropogeniczne
krajobraz kulturowy
wczesne średniowiecze
Pomorze
Wieprza
anthropogenic forms
cultural landscape
Early Middle Ages
Pomerania
Wieprza river
Opis:
W dolinie Wieprzy znajduje się stosunkowo niewiele form antropogenicznych o genezie pradziejowej lub wczesnośredniowiecznej widocznych obecnie w krajobrazie. Są to głównie kurhany oraz grodziska. Kurhany pochodzą z okresów od epoki brązu po wczesne średniowiecze, natomiast grodziska reprezentują wyłącznie okres wczesnego średniowiecza. Tradycyjnie funkcja kurhanów sprowadzana jest do miejsca pochówku zmarłego, a grodziska miały pełnić głównie rolę związaną z obronnością. Coraz częściej pojawiają się interpretacje wskazujące, że kurhany mogły również odgrywać rolę legitymizowania praw do danego terytorium, wyznaczać granice terytorialne poszczególnych grup społecznych. Unikatowy wczesnośredniowieczny zespół osadniczy z okolic Wrześnicy pozwala na jego interpretację (w tym krajobrazowych form antropogenicznych) jako złożoną strukturę społeczno-kulturową, w której wszystkie elementy były ze sobą powiązane znaczeniowo.
Anthropogenic forms within the landscape of the central catchment of the Wieprza river are only a small part of the traces of primeval and medieval cultural activity. Likewise, the range of these remains is very narrow. So far only two types of such remains have been identified. They are barrows (earth or stone-earth mounds connected with burials) and the ramparts of medieval strongholds. The burial mounds currently identified in the landscape date from different periods – from the Bronze Age (approx. 1000 BC.) to the early Middle Ages. They not only occur in clusters numbering from several to hundreds, but also in isolation. It is hard to define any clear cultural patterns connected with the location and construction of the mounds in any specific period. In the regions of Janiewice and Żukowo the burial mounds were built on elevated ground, on small morainic hills. It has not been ruled out that such locations were chosen consciously, so that the form of the mound would not only dominate the past landscape but also serve as a point of reference for the local community (as well as any travellers). The second category of archaeological sites whose form in the landscape has survived are strongholds. In the catchment of the central Wieprza river all the strongholds date from the early Middle Ages. Three are situated in the Wieprza valley: Wrześnica (site 7) and Sławsko (site 5) on the flood plain, and Stary Kraków (site 6) on the edge of the valley. Three remaining sites are located a few kilometres east of the Wieprza valley: in Gać (site 2), Kczewo (site 2) and Dobrzęcin (site 3). Each of the six strongholds is in a specific position and of particular size and shape, therefore we can rule out any repetition of construction design. All the strongholds (except for Sławsko) date from the 8th–9th/10th centuries. The largest concentration of anthropogenic earthworks in the central Wieprza catchment can be found around Wrześnica. There is an early medieval stronghold and a complex of six burial mounds. We can also include the remains of medieval villages (all on the left bank of the Wieprza) of which there are no traces visible as landscape forms. The whole settlement complex is unique in Pomerania and the archaeological and environmental research carried out so far leads to discussion as to how the medieval landscape was shaped. I assume that for the elite living in the stronghold the range of visibility related to power, control over the living and the relation between this world and the one of the dead. But there is also another visual relation which seems to be important – the range of visibility from the burial mounds, particularly where larger mounds are concerned. The ancestors buried on the top of the burial mounds had a huge range of visibility over the micro-region and in a symbolic way they controlled the whole range of activities of the living – their settlements, fields and other places of activity. The elite living in the stronghold were also under the control of their ancestors. The whole community could be safe from enemies, inner disturbances in social relations as well as spiritual influences. The community was controlled and protected by their ancestors. Thanks to mutually inclusive relations between the inhabitants of the settlement and those of the stronghold, as well as the ancestors’ graves, a complex structure was created and social structure was authorised and strengthened. From a social aspect both the stronghold and the burial mounds became the proof of power, symbolizing the prestige of the group as well as its elite. The elite who lived in the stronghold could, thanks to the range of visibility, in a both practical and symbolic way control the area and be, in a way, intermediaries for contact between the world of the living (on the left bank of the Wieprza river) and that of the dead (on the right bank of the river). And vice versa, the ancestors could control the world of living. How the positions of the strongholds and burial mounds to be constructed were chosen was not therefore due to environmental conditions but the juncture of the whole social and cultural structure which was essential for the community.
Źródło:
Landform Analysis; 2008, 7; 143-153
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja doliny Darżyńskiej Strugi jako efekt procesów naturalnych i antropogenicznych
The evolution of the Darżyńska Struga valley as a combined effect of natural and anthropogenic processes
Autorzy:
Florek, W.
Majewski, M.
Machajewski, H.
Gałka, M.
Pajewska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294426.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
dolina rzeczna
neolit
epoka brązu
okres przedrzymski
okres rzymski
okres wędrówek ludów
wczesne średniowiecze
osady deluwialne
aluwiacja
river valley
Neolithic
Bronze Age
pre-Roman Periode
Roman Periode
Great Migration Periode
Early medieval Periode,
eluvial deposits
alluviation
Opis:
Badany obszar był przez ponad 30 lat przedmiotem zainteresowań archeologów, którzy odkryli tu wielokulturowe stanowisko obejmujące niemal cały okres od schyłku neolitu po wczesne średniowiecze.Wlatach 80. ubiegłego wieku wykonano pierwsze prace geomorfologiczne i geologiczne, które dały obraz daleko idących zmian dna doliny i ich zboczy, ale nie dały jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jakie przyczyny i w jakim okresie je spowodowały.Wostatnim czasie przeprowadzono rozpoznanie paleobotaniczne, które wskazało przede wszystkim na istnienie wielu luk sedymentacyjnych w osadach organicznych, ale dostarczyło też dowody na znaczne przekształcenia środowiska doliny Darżyńskiej Strugi, które dokonywały się zarówno u schyłku plejstocenu, jak i w średniowieczu.
The investigated area has been researched by archaeologists, who discovered a multi-cultural site spanning the period from the latest Neolithic to the early medieval times, for more than 30 years. The first geomorphological and geological study, carried out in the 1980s, led to the recognition of substantial changes in the morphology of the valley floor and the valley sides, but left the question of their causes open. The more recent palaeobotanical prospecting revealed numerous hiatuses in the organic sedimentary record and indicated considerable environmental change in the Darżyńska Struga valley which took place in the latest Pleistocene and in the Middle Ages.In the latest Pleistocene the direction of meltwater drainage was to the south, using a part of marginal esker depression. After the valley of Łupawa was incepted, meltwater eroded a valley tract which is now the lower reach of the Darżyńska Struga. An erosional pavement (bed armour) originated in this way, currently underlying the valley fill. Parallel to climate change and increase in rainfall, particularly after the climatic optimum, peat accumulation commenced. In the Subboreal period Neolithic settlements were established in the proximity of the valley, quickly followed by intense denudational processes. The respective deposit is sandy diamicton of agricultural origin, prograding from the slopes onto the valley floor. Alluviation took place in the Middle Ages, as testified by pollen analysis and macrofossils from peat sediments, and was the consequence of floods redistributing slope sediments over peaty substratum. In the recent times channelization and drainage works have resulted in water level lowering in both the channel and within the floodplain.
Źródło:
Landform Analysis; 2008, 7; 43-52
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Górnoholoceńskie i współczesne formy i osady pozakorytowe w dolinie środkowej Wieprzy
Late Holocene and recent landforms and floodplain deposits in the middle Wieprza valley
Autorzy:
Kaczmarzyk, J.
Florek, W.
Olszak, I. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/294502.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
Paleomeandry
holocen
osady pozakorytowe
równina zalewowa
wczesne średniowiecze
grodzisko
Wieprza
Paleomeanders
Holocene
overbank deposits
floodplain
Early Middle Ages
stronghold
Wieprza River
Opis:
Celem autorów było rozpoznanie osadów pozakorytowych w dolinie środkowej Wieprzy i możliwie dokładne określenie ich wieku oraz miejsc i warunków ich akumulacji na równinie zalewowej. Zastosowano przy tym zestaw metod geomorfologicznych i geologicznych odnoszących się do analizy form występujących na równinie zalewowej i i budujących je osadów.Wcelu określenia ich wieku wykorzystano datowania radiowęglowe, datowania archeologiczne i w odniesieniu do osadów mineralnych – metodę termoluminescencyjną. Analizom poddano osady basenu powodziowego, osady wypełniające różnowiekowe paleomeandry oraz subfosylne i współczesne osady pozakorytowe.
The aim of the study has been to recognize overbank deposits in the middle Wieprza valley, including their precise dating and assessment of local conditions of sedimentation. It is based on geomorphological and geological research of floodplain landforms and deposits. Ages have been determined using radiocarbon method, archaeological dating and, for minerogenic deposits, TL dating. Analyses have been performed on floodplain basin deposits, palaeomeander infills, and subfossil and recent overbank deposits. The studied palaeomeanders have variable infills from various periods of the Sub-Atlantic. They are accompanied by diversified point bar deposits. Floodplain basin deposits have a similar, Sub-Atlantic age. Both types of deposits are overlain by flood deposits, which have accumulated since the early Middle Ages. Contemporary flood deposits of the Wieprza river differ from the sub-fossil ones through more restricted occurrence, resultant from channelization and channel incision. Therefore, in comparison to the pre-channelization period, the extent of floods is smaller and does not encompass the entire Holocene floodplain. Flood overbank deposits form only in the immediate vicinity of the channel.
Źródło:
Landform Analysis; 2008, 7; 80-94
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zrodla pozyskiwania miesa w swietle badania zwierzecych szczatkow kostnych ze sredniowiecznych siedzib ludzkich na Pomorzu Zachodnim
Sources of gaining of the meat in the light of the osteological animal materials from early mediaeval human communities in Western Pomerania
Autorzy:
Stepien, J
Gawlikowski, J.
Baranowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44753.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
archeozoologia
Pomorze Zachodnie
szczatki kostne
kosci zwierzat
ssaki
zwierzeta gospodarskie
zwierzeta domowe
zwierzeta lowne
zwierzeta dziko zyjace
sredniowiecze wczesne
zooarchaeology
bone remains
animal bone
mammal
livestock
domestic animal
game animal
wild animal
early Middle Age
West Pomeranian region
Opis:
Celem badań było przeanalizowanie struktury wykorzystania zwierząt gospodarskich i dzikich do konsumpcji przez średniowieczne społeczności ośrodków osadniczych Pomorza Zachodniego. Badania przeprowadzono na pokonsumpcyjnym materiale osteologicznym pochodzącym ze stanowisk archeologicznych Pomorza Zachodniego. Przeanalizowano 444 113 szczątków kostnych ssaków domowych i 5 923 dzikich. Ponadto rozpoznano 13 659 szczątków ptaków oraz 11 726 szczątków ryb. Obecność szczątków gadów i małży była znikoma. Wśród gatunków zwierząt domowych zdecydowanie dominują szczątki hodowlanych zwierząt rzeźnych. Pozostałości ssaków dziko żyjących stanowiły około 1%. Spośród szczątków zwierząt domowych, pozostałości kostne konia, psa i kota, traktowane jako niekonsumpcyjne, stanowią około 2% mniej. Szczątki kostne konia stanowią w analizowanym materiale około 1% ogólnej liczby pozostałości zwierząt domowych. Na wszystkich analizowanych stanowiskach najliczniej reprezentowana jest świnia. Jej szczątki stanowią ponad 67% ze wszystkich gatunków rzeźnych oraz trzykrotnie więcej niż szczątków bydła i ponad sześciokrotnie więcej niż kości owiec i kóz. W analizowanym zbiorze pozostałości kostnych zwierząt rzeźnych kości bydła stanowią ponad 22%. Szczątki kostne małych przeżuwaczy stanowią niewielki odsetek kości zwierząt domowych, nieco ponad 10%, i w zasadzie są one pozostałościami owiec. Szczątki kostne zwierząt dziko żyjących reprezentują 17 gatunków. Podzielono je na dwie podgrupy, z których pierwszą stanowią pozostałości zwierząt łownych (ponad 92%). Wśród nich wyraźnie dominują szczątki jelenia. Jest ich ponad 67%, ale ustalono, że w tej masie również wiele fragmentów poroży ze śladami cięć i obróbki rzemieślniczej. W pewnym stopniu odnosi się to też do szczątków kostnych sarny. Znaczny udział w zbiorze szczątków kostnych zwierząt konsumpcyjnych stanowią kości dzika (ponad 16,8%), sarny i zająca (łącznie 12,8%) oraz tura i łosia (łącznie 3,08%). Druga podgrupa obejmuje przede wszystkim zwierzęta, na które polowano ze względu na ich skóry i futra, to jest niedźwiedzia, wilka, lisa, żbika, kunę, wydrę, fokę, borsuka, bobra i wiewiórkę. Ich szczątki kostne stanowią ponad 6,8% z ogólnej liczby stwierdzonych na stanowiskach wczesnośredniowiecznego Pomorza Zachodniego.
The study aimed at analysing the exploitation of farm and wild-living animals as in the consumption of early mediaeval human communities inWestern Pomerania based on osteological materials from archaeological sites. In total, 444 113 domestic mammal bones, 5 923 wild mammal bones as well as13 659 bird bones, 11 726 fish bones and single reptile and mollusc remains were identified. Among the bones of domestic mammal species, those from slaughter livestock (cattle, pig and sheep/goat) definitely prevail. Horse, dog and cat remains, treated as non-consumption ones, constitute about 2%, with horse ones clearly prevailing in this group, constituting about 1% of the bone material of domestic animals. In all analysed sites, pig bones are represented most abundantly. They constitute almost 68% and are thrice as numerous as cattle bones and over six times more abundant than sheep/goat ones. In this respect, bone materials from Wolin and Mścięcino with pig bones reaching even 71–72% deserve particular attention as this is an exceptional and unparalleled situation in early mediaeval bone assemblages from other archaeological sites in the area of the southern Baltic coast. Cattle bones constitute more than 22%, while those of small ruminants slightly more than 10%, belonging mostly to sheep. Bone remains of wild-living mammals, constituting slightly more than 1% of the mammal material, are represented by 17 species. They were divided into two sub-groups, with the first one comprising such game species like wild boar, red deer, roe deer, aurochs, elk and hare (more than 92%) which, apart from skins, furs and bones, yield meat as well. Red deer remains clearly prevail among them (more than 67%) but there are many antler fragments with cut and antler-working marks, this referring to a certain degree to roe deer ones, too.Wild boar bones (16.8%) as well as roe deer and hare ones (12.8% in total) constitute a considerable percentage, while those of aurochs and elk (about 3.1%) are the fewest. The second sub-group includes animal species which were above all hunted for their skins and furs, i.e. bear, wolf, fox, wildcat, marten, otter, seal, badger, beaver and squirrel. Their remains constitute more than 6.8% of the total number of these bones. A separate category within this group is few rat bones found solely in assemblages from large urban complexes (Wolin and Szczecin).
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Zootechnica; 2010, 09, 3; 79-92
1644-0714
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Zootechnica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A sign, a symbol or a letter? Some remarks on omega marks inlaid on early medieval sword blades
Znak, symbol czy litera? Uwagi na temat sygnowania wczesnośredniowiecznych główni mieczowych
Autorzy:
Janowski, Andrzej
Kurasiński, Tomasz
Pudło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941978.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
swords
Early Middle Ages
omega marks on blades
miecze
wczesne średniowiecze
znak omegi na głowniach
Opis:
Walory oręża podnosić miało m.in. sygnowanie, przy czym zabieg ten znajdował rozmaite realizacje: od umieszczenia pojedynczego piktogramu do złożonych układów w postaci napisów, ciągów literowo-znakowych lub bardziej złożonych motywów ornamentacyjnych, niekiedy o charakterze narracyjnym. W artykule zwrócono uwagę na możliwości interpretacji umieszczanego na głowniach mieczowych symbolu w kształcie “W”, niekiedy określanego w literaturze przedmiotu także jako “omega” “haftka”, “podkowa” czy “kabłączek skroniowy”. Zebrano informację na temat 32 mieczy, na których zidentyfikowano w sposób mniej lub bardziej pewny znak “W” (Polska – 7 egz., Finlandia – 5 egz., Niemcy – 4 egz., Rosja, Holandia – po 3 egz., Estonia, Anglia – po 2 egz., Białoruś, Czechy, Francja, Irlandia, Norwegia, Słowacja – po 1 egz.). Nie wykazują one tendencji do koncentrowania się w jakimś wybranym rejonie Europy, aczkolwiek większość z nich używana była w pasie północnoeuropejskim, grupując się przede wszystkim wokół wybrzeży Morza Bałtyckiego i Północnego. Analiza typologiczna wykazała znaczne zróżnicowanie formalne omawianego zbioru. Zwracają również uwagę szerokie ramy czasowe, zamykające się w przedziale VIII–XI w., przy czym większość okazów pochodzi z X–1. poł. XI w. Znak “W” znajduje się z jednej strony głowni, przy czym występuje on tam jako samodzielny (pojedynczy lub podwojony) motyw, ewentualnie w zestawie z innymi symbolami, bądź też w większej liczbie. Najczęściej mamy do czynienia z układem horyzontalnym dwóch zwróconych ku sobie zakończeniami “W”, pomiędzy którymi znajdować się mógł inny symbol, na ogół krzyż. Zdarzają się też konfiguracje bardziej złożone. Omega posiada dużą wymowę symboliczną w sferze religijnej, zwłaszcza w kręgu kultury chrześcijańskiej. Wyobrażenie jej na mieczu, zwłaszcza w połączeniu z krzyżem, wolno z dużym prawdopodobieństwem uznać za odnoszącą się do Boga symboliczną formę inwokacji, mającą sprowadzić na walczącego tak sygnowanym mieczem łaskę i ochronę Pańską. Intencją uwidocznienia tej sygnatury na głowni mogła być także chęć zamanifestowania przynależności religijnej posiadacza oręża. Z drugiej jednak strony należy liczyć się z magiczną wymową omawianej sygnatury, niezależną od pierwotnej intencji jej zastosowania. Niewątpliwie więc kwestia interpretacji “W” wymaga dalszych pogłębionych studiów, zmierzających do ustalenia, co stało się impulsem do sygnowania głowni mieczowych właśnie w ten sposób oraz jakie były uwarunkowania historyczno-kulturowe pojawienia się rozpatrywanego znaku na mieczach i dalsza jego recepcja.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KOSMOLOGIA BEDY CZCIGODNEGO (VIII WIEK)
THE COSMOLOGY OF BEDE THE VENERABLE (8TH CENTURY)
Autorzy:
Karas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488419.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kosmologia
wczesne średniowiecze
Beda Czcigodny
filozofia przyrody
wszechświat
cosmology
early Middle Ages
Bede the Venerable
philosophy of nature
universe
Opis:
The article presents the universe in cosmology of the Venerable Bede, British scholar of the eighth century. Bede’s description of the world as whole was made by the knowledge of ancient (Pliny the Elder) and Christian (St. Isidore of Seville). Geocentric cosmos conceived as a system of fixed stars and the planets on the circles. Celestial bodies are made of fire. On Earth, there are four elements. Bede was interested in philosophy of nature and enrichment of scientific knowledge with the theological reflection. Cosmology of Bede represents an important stage of development of science in Western Christianity in the early Middle Ages.
Artykuł przedstawia wszechświat w kosmologii Bedy Czcigodnego, brytyjskiego uczonego z VIII wieku. Beda opisywał świat za pomocą elementów wiedzy antycznej (Pliniusz Starszy) i chrześcijańskiej (św. Izydor z Sewilli). Kosmos pojmował jako geocentryczny system gwiazd osadzonych na sferze niebieskiej i planet krążących na okręgach. Ciała niebieskie zbudowane są z ognia. Na Ziemi występują cztery żywioły. Będą interesuje się przyrodoznawstwem i wzbogaca wiedzę naukową z pomocą refleksji teologicznej. Kosmologia Bedy stanowi ważny etap rozwoju nauk w zachodnim chrześcijaństwie wczesnego średniowiecza.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2012, 60, 1; 7-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na tropie spektakularnej omyłki. Nowe spojrzenie na toporek z „napisem” z Ostrowa Tumskiego w Poznaniu
On the trail of a spectacular mistake. A new look at an “inscribed” axehead from Ostrów Tumski in Poznań
Autorzy:
Kotowicz, Piotr N
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941979.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Poznań
toporek miniaturowy
napis
wczesne średniowiecze
miniature axe
inscription
Early Middle Ages
Early Modern Period
Opis:
During excavations conducted by Witold Hensel and Jan Żak in 1951 in the capitular garden on Ostrów Tumski in Poznań the researchers discovered a small (8,1 cm long) axehead (ryc. 1), whose surface bore a set of cuts forming an „inscription”. This discovery was named as an archaeological sensation. Despite the fact that it was found in a layer dated to the modern period, it was identified,based on some analogies, as belonging to the 10th–11th c. A group of palaeographers was asked to partake in the studies of the artifact to help reveal the mystery behind this „caption”. Even though their opinions varied, it was generaly accepted that – most probably – these marks were latin STLA letters, interpreted as an abbreviation of the word stella („arrow”). Based on all these findings an entire pyramid of further ideas concerning the artefact’s function and symbolic connotations was built. It was emphasized that this is one of the oldest examples of native epigraphy, that it proved the local population to be able to write (and read) as early as in the 11th c. Additionaly, the axe was expected to hold an unspecified role assiociated with magical rites, etc. Nowadays, owing to a much more extensive knowledge on artefacts of this type, a critical typological-chronological analysis of the given specimen leads to quite different conclusions. Analogies invoked by J. Żak (1956) either bear serious disparities in details or are much younger than he suggested. The described axehead is a typical representative of M. Głosek’s (1996) late medieval/modern type IX. This identification is further reinforced by the chronology of this find’s context – the layer in which it was found was dated to the years 1500–1700 based on a large quantity of modern (glazed) pottery, fragments of stove tiles, roof tiles, bricks and iron objects. The small size of Poznań’s axehead is also not suprising. Beside the massive specimens of late medieval and modern axes, miniature forms are known as well (ryc. 2). Their function is not clearly specified in the literature, although they are usually identified as carpentry and fine woodworking tools or children’s toys. To sum up the elaboration so far, it is clear that the artefact from Ostrów Tumski in Poznań represents a typical late medieval, or – taken the chronology of the find’s context – modern form. Both the shape and dimensions are typical for many axeheads from Central Europe at that time. There is no reason whatsoever to continue to claim that this specimen is of early medieval dating and that it bore some special symbolic meaning. The revaluation of its dating allows a different approach to the set of marks, „inscription” if someone wills, found on the blade’s surface. If this set of cuts indeed forms a caption, in the context of widespread practice of labeling such items by their manufacturers and knowing a great handful of heavily ornamented axeheads from the time, the presence of these „letters” is not especially striking. Another thing is whether the newly outlined chronological context allows their proper interpretation, if any. This problem, however, should be left for specialists in the field of palaeography.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ponownie o wczesnośredniowiecznym mieczu wyłowionym z Zalewu Szczecińskiego
A re-investigation of an early medieval sword recovered from the Szczecin Lagoon
Autorzy:
Pudło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440608.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
miecz
wczesne średniowiecze
Pomorze Zachodnie
epoka wikingów
sword
Early Middle Age
West Pomerania
Viking Age
Opis:
This article discusses typological and chronological issues relating to an unusual sword recovered from the Szczecin Lagoon. The likely origins of the weapon are considered with comparative objects bearing similar characteristics.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2011, 8; 165-178
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The iconography of weapons of Western Slavs in the Early Middle Ages. Some notes on the cultural patterns on the example of the so-called Group of Vyšehrad Codex
Ikonografia uzbrojenia Słowian Zachodnich we wczesnym sredniowieczu. Kilka uwag o wzorcach kulturowych na przykładzie tzw. zespołu Kodeksu wyszehradzkiego
Autorzy:
Ławrynowicz, Olgierd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941973.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
iconography
weapons
Polska
Bohemia
Group of Vyšehrad Codex
Early Middle Ages
ikonografia
broń
Polska
Czechy
zespół Kodeksu wyszehradzkiego
wczesne średniowiecze
Opis:
Wczesnośredniowieczne uzbrojenie z terenu Europy Środkowej doczekało się już licznych podsumowań. Do jego poznania wykorzystywane są niekiedy źródła ikonograficzne. Jednak kluczowym problemem jest kwestia, czy powstały one na miejscu i w pewnym stopniu wyobrażały miejscową rzeczywistość, czy też były importowane. Zarówno we wczesnym, jak i późnym średniowieczu jedynym elementem łączącym dzieło z danym obszarem była się osoba finansująca powstanie dzieła, mająca wpływ na jego formę. W przypadku źródeł wczesnośredniowiecznych przedstawienia uzbrojenia zawężone są do konwencji motywów biblijnych i żywotów świętych i rzadko kiedy związane są z fundatorem w sposób bezpośredni. Dlatego też, niejako automatycznie, ogołocone są one z rodzimości tak typowej dla późnośredniowiecznej ikonografii sakralnej. Nie oznacza to jednak, że takich elementów nie ma. Mają one jednak inny, mniej dosłowny charakter, ukryty w doborze wykorzystywanych motywów religijnych, które „przemycały” elementy kultury dworskiej i rycerskiej, zaczątki której obecne były na dworach Przemyślidów i Piastów już w XI w. Przedstawienia te odzwierciedlać mogą więc aspiracje władców zachodniosłowiańskich w zakresie kultury dworskiej i rycerskiej. Dlatego już na etapie doboru źródeł ikonograficznych służących przeprowadzeniu analizy ukazanego w nich uzbrojenia można uwzględnić dzieła powstałe poza Europą Środkową. Celem badań nie musi być więc identyfikacja „uzbrojenia Słowian Zachodnich”, ale określenie wzorca kulturowego ikonografii broni, z którą Słowianie mieli styczność, który wyrażał ich aspiracje oraz inspirował obyczaj rycerski i ceremoniał dworski. I tylko w takim sensie dzieła te mogą być źródłem do poszerzenia wiedzy o wczesnośredniowiecznym uzbrojeniu Słowian Zachodnich. Dobrym przykładem omawianych źródeł ikonograficznych jest tzw. zespół Kodeksu wyszehradzkiego. Składa się on z czterech spokrewnionych ze sobą stylistycznie ksiąg liturgicznych powstałych najprawdopodobniej w dwóch ostatnich dekadach XI w. Są to evanglelistaria, dwa przechowywane w Polsce: Evangelistarium gnieźnieńskie i Evangelistarium płockie oraz dwa w Czechach: Kodeks wyszehradzki i Evangelistarium z katedry św. Wita. Kodeks wyszehradzki powstał najprawdopodobniej w związku z koronacją Wratysława II w 1085 r. Zapewne przy okazji tej uroczystości katedra św. Vita otrzymała evangelistarium, które porusza tematykę apokaliptyczną. Mniej więcej w tym samym czasie powstały i dotarły do Polski Evangelistaria gnieźnieńskie i płockie, co było wynikiem ówczesnych silnych związków rodzinnych i politycznych Przemyślidów i Piastów. Zapotrzebowanie na dworski i rycerski wzorzec kulturowy otoczenie Wratysława II i Władysława Hermana zaspokoić mogło zawartymi w wymienianych kodeksach scenami ukazującymi majestat władzy poprzez gesty czynione przy użyciu włóczni (fig. 1, 9b) i miecza (fig. 2–7, por. fig. 8). Wątki zawarte w tzw. zespole Kodeksu wyszehradzkiego, poza swym czysto religijnym i dydaktycznym wydźwiękiem, ocierały się o ideologię rycerską, której ważnymi elementami było odwoływanie się do idei męczeństwa oraz obrony słabych. Miecz i włócznia pełnią tu pierwszoplanową rolę. Ponieważ w księgach liturgicznych najistotniejszy był aspekt religijny, włócznia stanowi pierwszoplanowy symbol męczeństwa, śmierci i zmartwychwstania. Broń rycerska (miecz, włócznia, hełm i tarcza) wpleciona została także w cykl pasyjny (fig. 10–15). Oceniając uzbrojenie występujące w tych przedstawieniach, narzuca się standaryzacja stylistyczna broni zaczepnej oraz maniera w zróżnicowanym ukazywaniu uzbrojenia ochronnego: hełmów, detali konstrukcyjnych tarcz i pochew mieczowych. Szczególnie wymownie znaczenie miecza przedstawione zostało w scenie sądu ostatecznego w Evangelistarium z katedry św. Wita (fig. 9a), w której z ust Chrystusa wychodzi miecz symbolizujący jego słowo, a więc jego władzę doczesną i duchową. Powyższe przykłady scen z uzbrojeniem, chociaż pozornie skromne, niosły ze sobą bardzo silny impuls kulturowy. Należy bowiem zdawać sobie sprawę z faktu, że poza nielicznymi iluminacjami, płaskorzeźbami czy elementami rzemiosła artystycznego, elity zachodniosłowiańskie nie miały styczności z ikonograficznym programem symboliki broni. Nie jest przypadkiem, że motywy ukazywania władzy monarszej, widoczne w omawianych dziełach jak i w innych księgach liturgicznych, obecne też były na wizerunkach władców na monetach i pierwszych pieczęciach. Tzw. zespół Kodeksu wyszehradzkiego traktowany może być jako źródło do poznania aspiracji w zakresie manifestowania majestatu przez zachodniosłowiańskich władców i raczej tylko w takim kontekście należy interpretować zawarte w nim przedstawienia uzbrojenia. Nowe wzorce kulturowe płynące z Zachodu także za sprawą iluminowanych kodeksów wzmacniały nacisk, jaki zaczęto w końcu XI w. przykładać do obyczaju rycerskiego i ceremoniału dworskiego. I właśnie z tego czasu pochodzą najwcześniejsze wzmianki o aktach pasowania na rycerza stanowiącego centralny punkt nowego, rycerskiego pojmowania symboliki broni.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesnośredniowieczne groby ciałopalne na cmentarzysku w Cedyni, stanowisko 2
The early medieval cremation cemetery in Cedynia (site 2)
Autorzy:
Porzeziński, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440802.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
cmentarzysko ciałopalne
Pomorze Zachodnie
Cedynia
wczesne średniowiecze
cremation cemetery
West Pomerania
early middle age
Opis:
This article presents a formal and typological analysis of the source materials gathered from the oldest cremation cemetery in Cedynia which is generally dated from the second half of the 8th century to the second half of the 10th century.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2011, 8; 123-163
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki przedwojennych badań na grodzisku w Starogardzie Łobeskim
Results of pre-war excavations at a stronghold in Starogard Łobeski
Autorzy:
Janowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440761.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
grodzisko
Starogard Łobeski
Pomorze Zachodnie
wczesne
średniowiecze
badania archiwalne
stronghold
West Pomerania
Early Middle Age
archival research
Opis:
Starogard Łobeski is a settlement situated about 8 km to the east of Resko on the east bank of the Rega river. Undoubtedly the area’s most interesting archaeological site from the Early Middle Ages, this well-preserved stronghold is located about 2 km to the south of Starogard. The feature has been known since at least the 1930s, and it has been excavated twice archaeologically. The first excavations were carried out by Adolf Stubenrauch in 1891 with further excavations being undertaken by Hans-Jürgen Eggers in 1938. This paper presents the results of this research which hitherto has not been widely published.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2011, 8; 179-194
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drobna plastyka figuralna wczesnośredniowiecznych Pomorzan
The small figural art of early medieval Pomeranians
Autorzy:
Kajkowski, Kamil
Szczepanik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440812.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
Pomorze
wczesne średniowiecze
wierzenia słowiańskie
sztuka figuralna
Pomerania
Early Middle Ages
Slavic beliefs
figural art
Opis:
The problem of the meaning of miniature zoo- and anthropomorphic artefacts regardless of the finds’ chronology is the subject of very lively discussion in literature. It is no different in the case of small figural sculptures from early medieval Pomerania. Characteristics of specific groups of such representations and individual artefacts appear in the literature sporadically and usually in the context of broader research problems. Usually they are associated with customs related generally to religious beliefs or everyday life, the practical sphere of everyday life, where they are treated primarily as toys. There still lacks a broader approach to the problem using the findings of religious and anthropological studies as well as the use of ethnographic analogies. The aim of this text is to undertake such a broader analysis. Three groups of artefacts underwent a detailed analysis: so-called miniature idols, representations of horses and representations of boats. These artefacts, because of their nature, could have fulfilled several functions at the same time. An important role was probably also played by raw material from which these items were made, which allowed a transformation or destruction of given representations. Although a utilitarian function for these objects cannot be completely negated, as in the case of boats, which, in some cases, could have been used as toys, in our opinion they should be associated with a wider sphere of symbolic and religious life, where each element is perceived in mythical terms.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2012, 9; 207-247
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frühe Slawen im Pyritzer Land. Erste Ergebnisse eines interdisziplinären Forschungsvorhabens
The early Slavs in the Pyrzyce Region. The first results of the interdisciplinary research
Autorzy:
Rogalski, Bartłomiej
Messal, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973297.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
wczesne średniowiecze
Słowianie
typ Sukow
typ Dziedzice
typ Menkendorf
ziemia pyrzycka
Early Middle Ages
Slavs
Sukow type
Dziedzice type
Menkendorf type
Pyrzyce Region
Opis:
W 2010 roku archeolodzy z Muzeum Narodowego w Szczecinie oraz RömischGermanische Kommission DAI Frankfurt/Main przystąpili do realizacji wspólnego programu badawczego pt. „Wcześni Słowianie na ziemi pyrzyckiej”. W latach 60. i 70. XX wieku obszar ziemi pyrzyckiej był objęty intensywnymi prospekcjami przez archeologów z Muzeum Narodowego w Szczecinie. W efekcie tych badań najwcześniejsze stanowiska słowiańskie „horyzontu Dziedzice” datowano na VI–VII wiek. Podjęty wspólnie z kolegami niemieckimi program miał na celu kontynuację badań nad tym zagadnieniem, korygujących obecny stan wiedzy. W pierwszym etapie realizacji projektu przeprowadzono geofizyczne rozpoznanie potencjalnie najbardziej obiecujących stanowisk archeologicznych. Po kwerendzie archiwalnej wytypowano sześć stanowisk, tj. Dziedzice, pow. Myślibórz, stan. 4 (AZP 39-10/50); Strąpie, pow. Myślibórz, stan. 4 (AZP 39-11/2); Moskorzyn, pow. Stargard Szczeciński, stan. 16 (AZP 35-10/40); Dobropole Pyrzyckie, pow. Stargard Szczeciński, stan. 10 i 12 (AZP 36-12/85 i 82); Suchań, pow. Stargard Szczeciński, stan. 18 (AZP 33-13/32); Derczewo, pow. Myślibórz, stan. 3 (AZP 39-08/4). W efekcie przeprowadzonych prospekcji wytypowano do badań wykopaliskowych osadę w Dobropolu Pyrzyckim, pow. Stargard Szczeciński, stan. 12. Prace wykopaliskowe przeprowadzono w sierpniu – wrześniu 2010 roku. Zarejestrowano ogółem 37 obiektów archeologicznych na przebadanym obszarze 5,25 ara. Przeważająca część z nich składa się na osadę wczesnośredniowieczną. Najliczniejszą grupę stanowią jamy najczęściej o nieokreślonym przeznaczeniu (21), dołki posłupowe (8) oraz paleniska (5). Trzy obiekty datowano na okres halsztacki. Na szczególną uwagę wśród obiektów wczesnośredniowiecznych zasługują trzy ziemianki wczesnośredniowieczne. W trakcie badań pozyskano ogółem 2832 fragmenty ceramiki. Chronologicznie ceramika niezdobiona odpowiada materiałom typu Sukow-Dziedzice, natomiast wśród fragmentów ornamentowanych uwagę zwraca ceramika nawiązująca do typu Menkendorf.
In 2010 archaeologists from the National Museum in Szczecin together with Römisch-Germanische Kommission Deutsche Archäologische Institut Frankfurt/Main set about working together on a research project called the Early Slavs in the Pyrzyce Region. Already in the 1960s and the 1970s the area of the Pyrzyce Region had been intensely examined by researchers from the institution in Szczecin. It resulted in discovering the earliest Slavic sites of so-called the Dziedzice horizon, which have been dated to the 6th–7th century. The current Polish-German research project was aimed at continuing examining this matter, including verifying the chronology that had been previously established. In the first stage of the project geophysical survey of potentially the most promising archaeological sites has been carried out. Based on the archival research six sites have been selected: Dziedzice 4, Myślibórz County, (AZP 39-10/50); Strąpie 4, Myślibórz County, (AZP 39-11/2); Moskorzyn 16, Stargard Szczeciński County, (AZP 35-10/40); Dobropole Pyrzyckie 10 and 12, Stargard Szczeciński County, (AZP 36-12/85 and 82); Suchań 18, Stargard Szczeciński County, (AZP 33-13/32); Derczewo 3, Myślibórz County, (AZP 39-08/4). The settlement at Dobropole Pyrzyckie 12, Stargard Szczeciński County, was selected for excavation. The work was carried out in August and September 2010 and covered in total the area of 5,25 ares where 37 archaeological features have been recorded. Most of them belong to the early medieval settlement. The most numerous group consisted of pits out of which majority was unidentified in terms of usage (21), postholes (8) and hearths (5). Three features have been dated to the Hallstatt period. Three early medieval dugouts are worthy noticing. During the research 2832 fragments of pottery in total were found, including fragments of undecorated pottery vessels which correspond to the materials of the Sukow-Dziedzice type as well as decorated ones which make reference to the Menkendorf type.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2012, 9; 127-206
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekonstrukcja w 1949 roku przez Andrzeja Nadolskiego drewniano-ziemnego wału wczesnośredniowiecznego grodu łęczyckiego
A Reconstruction of the Early Medieval Earth-timber Rampart of the Łęczyca Stronghold. Made in 1949 by Andrzej Nadolski
Autorzy:
Poklewski-Koziełł, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/584763.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
wczesne średniowiecze
archeologia
Łęczyca
Opis:
The first archaeological excavation at the great stronghold in Tum near Łęczyca was started in 1948 by Professor Konrad Jażdżewski together with Janina Kamińska, Andrzej Nadolski and a number of other archaeologists. In accordance with relevant research methodologies, the excavation was begun by digging through the main rampart. During the works, numerous traces of rotten timber, the remains of timber defensive structures dating back to the 8th century BC, were discovered. Antoni Klein, an engineer and resident of nearby Łęczyca, helped in documenting these archaeological finds by creating his own alternative picture documentation, in which he successfully rendered the original size of the rotten timbers and reconstructed the woodwork joints. Andrzej Nadolski used this documentation to make a series of reconstruction drawings of the entire rampart structure. The timbers from the lowest section of the rampart, which had survived in the wet ground and retained their natural size, served as a reference point for him. Under the direction of Andrzej Nadolski, Antoni Klein’s son, Andrzej Klein, prepared the technical as well as lifelike reconstruction drawings of the rampart. Professor Konrad Jażdżewski made every effort to supply the newly created archaeological centre of Łódź with high quality exploratory equipment and measuring instruments. The archaeological excavations conducted at Tum stronghold in the years 1948-1955 were considered as exemplary Polish excavations in respect of modernity and precision of documentation. In his reconstruction of the stronghold fortifications, Andrzej Nadolski made the best use of these methodological as well as technical opportunities and his reconstruction of the early medieval stronghold defensive structures in question, prepared with the help of very talented Antoni and Andrzej Klein, remains a model work
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2013, 59; 67-73
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesnośredniowieczna broń obuchowa z terenu Polski w dorobku Andrzeja Nadolskiego z perspektywy kolejnych lat badań
Early medieval blunt weapon from the territory of Poland in Andrzej Nadolski’s studies, from the perspective of further years of research
Autorzy:
Kotowicz, Piotr
Michalak, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972790.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
wczesne średniowiecze
archeologia
bronioznawstwo
broń obuchowa
Opis:
Andrzej Nadolski is regarded as one of the most distinguished arms and armor specialist in Europe. Studies over Polish weaponry taken just after World War II provided in 1954 a first in our continent monograph in this subject. Much contribution in this work was done in the field of knowing early medieval blunt weapon – hammer axes, battle axes and maces. Studies of early medieval arms and armor, taken by A. Nadolski, were a huge challenge, also because he included sparse information from the written, iconographic as well ethnological and linguistic sources. The main contribution of this research was however typo-chronological classification of collection of 172 hammer- and battle axes from the territory of Piast state. This system, used by Author in all of his further works, was widely accepted by many Polish archeologists, and is being employed, sometimes uncritically, until today. Due to the fact that the total number of known artefacts increase a lot (Fig. 1), and this classification cannot be developed, it seems that it is not possible to use this typology to all known materials from the territory of Poland. In the consequence of only 5 known artefacts, Author did not propose any classification for maces. From that time, known number of this kind of objects increased almost 10 times (Fig. 2), but most of them are chance finds, without any proper archeological context. Besides typo-chronological aspects, Author discussed also many other problems concerning this kind of weapon, including the presence of small holes in the axe and hammer-axe heads, their decoration, length of the shafts, distribution of particular forms. Nadolski demystify also claims of German researchers, who treated many forms of axes as so-called „Viking”, but having in fact their roots in the territory of Central Europe, and could have been produced by local blacksmiths, what was proven by metallographic examinations. Last years caused increase of interest also in the field of mace manufacturing, especially in technological context. This survey showed enormous meaning of Nadolski’s monograph for Polish arms and armour studies, and some ideas were developed also in further papers – eg. in the article concerned of symbolic destination of clubs. However, state of research caused that many aspects of blunt weapon was, for scholar from Łódź, unavailable. In case of all categories of blunt weapon a major step forward was made recently, thanks to the increase of number of known artefacts, as well as development of research in the neighboring countries. During the archaeological excavations conducted in the last 60-years, large collections of this kind of weapon were obtained, sometimes, like in the case of water finds, preserved in whole. This fact encouraged scholars for detailed specialist analysis. Due to discovering of wooden and leather cases, as well as relicts of textiles on the axe heads, some studies concerning the problem of preserving blunt weapon have been also recently taken. From today point of view crucial issue, caused by analogy of forms of some of the specimens regarded as heads of war flails and maces, is appropriate identification of artefacts. Increase of data caused also that it was possible to specify some aspects or make new hypothesis about origin and chronology of some of types of hammer axes, battle axes and maces, as well as decoration and symbolic meaning of these artefacts. It was also noted that maces were used not only in a hand to hand combat, but also as a throwing weapon. The only category of early medieval blunt weapon which was not included in any of A. Nadolski’s works, are war flails (kistens). Significant progress in case of these artefacts was made just at the beginning of 21st c. (Fig. 3). As most of the war flails were discovered in south-eastern territories of Poland, they were regarded as a result of contact with Rus mielieu, where they were most popular in the 12th-13th c. Specimens from the Piast’s state were found in important centers of ducal power and there are no proves whether they came there thanks to a trade or presence of duke’s mercenaries. The presented above review of early medieval blunt weapon clearly shows A. Nadolski’s significant contribution in specify of many of its problems. The monograph of early Polish weaponry, published in 1954, was a breakthrough work, which became, for many years, a „manual” for archeologists interested in arms and armour in Poland. However, the enlargement of number of known artefacts and increase of our knowledge about early medieval weaponry, caused that indiscriminate use of conclusions from this book is luckily impossible today. After almost 60 years since the „Studies...” was published, it is probably time for another attempt to recapitulate our knowledge in this subject.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2013, 59; 47-62
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies