Temat: warunkowe zwolnienie, - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Can the use of algorithms enhance judicial independence? Reflections in the context of The Hague Declaration
Czy stosowanie algorytmów może wzmocnić niezawisłość sądów? Refleksje w kontekście deklaracji haskiej
Autorzy:: Burdziak, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2102951.pdf
Data publikacji:: 2022-07-13
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: algorytmy
sztuczna inteligencja
autonomia sądów
prognoza kryminologiczna
warunkowe przedterminowe zwolnienie
algorithms
artificial intelligence
judicial autonomy
criminological prognosis
conditional early release
Opis:: Przedmiotem niniejszego opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie, czy wykorzystanie w procesie karnym narzędzi opartych na algorytmach lub sztucznej inteligencji może wzmocnić autonomię sądów. Autor skupia się wyłącznie na narzędziach opartych na algorytmach, a ściślej na narzędziach wykorzystywanych w trakcie sporządzania prognozy kryminologicznej w toku postępowania o udzielenie skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. Jednocześnie umieszcza swoje rozważania w określonym kontekście lokalnym i czasowym, a dokładniej - w obowiązującym systemie prawnym Republiki Estonii. Główną konkluzją artykułu jest stwierdzenie, że narzędzia oparte na danych statystycznych nie powinny być jedyną podstawą oceny organu decyzyjnego; powinny być tylko jednym z elementów tej oceny, elementem branym pod uwagę dopiero w drugiej kolejności. Najbardziej pożądanym systemem formułowania prognoz kryminologicznych powinien być system mieszany, zawierający z jednej strony elementy metody klinicznej, z drugiej strony zaś elementy metody statystycznej, a jednocześnie system zapewniający traktowanie wyników zastosowania narzędzi opartych na algorytmach jedynie jako argumentów pomocniczych. Tylko wówczas autonomia sądów zostanie należycie zabezpieczona.
The subject of this paper is an attempt to answer the question of whether the use of tools based on algorithms or artificial intelligence in the criminal process can strengthen the autonomy of courts. The author focuses solely on tools based on algorithms and, more precisely, on tools used in the course of making criminological prognosis in the course of proceedings for granting a convicted offender a conditional early release from serving the rest of the prison sentence. At the same time, he puts his considerations in a specific local and temporal context, more specifically – in the current legal system of the Republic of Estonia. The main conclusion of the article is that tools based on statistics should not be the sole basis for the decision-making body's assessment; they should be only one element of this assessment, an element that is only taken into account in the second instance. The most desirable system for making criminological prognoses should therefore be a mixed system containing, on the one hand, elements of the clinical method and, on the other hand, elements of the statistical method and, at the same time, a system which ensures that the results of algorithm-based tools are treated only as subsidiary arguments. Only then will judicial autonomy be properly safeguarded.
Źródło:: Biuletyn Kryminologiczny; 2021, 28; 9-17
2084-5375
Pojawia się w:: Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Efektywność warunkowego przedterminowego zwolnienia (wstępne wyniki badań)
Effectiveness of Parole (Preliminary research findings)
Autorzy:: Gruszczyńska, Beata
Marczewski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/698702.pdf
Data publikacji:: 1998
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: warunkowe przedterminowe zwolnienie
parole
Opis:: The article discusses preliminary findings of empirical research into effectiveness of the institution of parole. The project was carried out in 1996 within the Institute of Administration of Justice. The basic aims of the project included: a) appraisal of effectiveness of parole with respect to the entire examined population and to individual categories of convicted persons; b) analysis of conditions of effectiveness of parole. Used as the basic measure of effectiveness of parole was the index of relapse into crime, that is the fact of valid conviction for any offense after parole. The global index of relapse into crime in the examined population is the quotient of persons convicted again after parole to the total of examined persons. Analysis of effectiveness of parole based on data on further criminal records of convicted persons (from their parole in 1991 till mid-1995), obtained in April 1996 from the Central Register of Condvicted Persons (CRS) of Ministry of Justice. Factors that determined the effectiveness of parole were identified on the grounds of information obtained from two sources: penitentiary files examined with a specially prepared questionnaire, and CRS data. The questionnaire consisted of five parts concerning: a) the convicted person’s basic socio-demographic data; b) information on his psycho-physical state; c) information on his serving of the term from which he was paroled; d) data on the sentence; e) particulars of the parole granted in 1991. The general population was made up of all convicted men paroled in 1991. Sampling was stratified and proportional. Division of the general population into strata based on two-dimensional demographic-criminological criteria, that is age and previous criminal record. Obtained were 5 subpopulations: young adults; young adult recidivists; first offenders; persons with previous convictions; and adult recidivists. Selected for the original sample were 10% of convicted persons from each of the strata except the young adult recidivists: because of the small size of that particular stratum (238 persons), sampling was dropped out here and the entire stratum was included in the sample. The total of 2,142 persons were sampled. Verification of the sample followed, data on the sampled person's being confronted with those from CRS and from the records of Central Prison Administration. As a result of verification, the sample was reduced to 1,635. Of the 1,635 questionnaires, 1,552 (93%) were returned, and 1,430 of them qualified for analysis. Thus ultimately the sample included l,430 convicted persons paroled in 1991. For each examined person, the follow-up period was 42 months (three years and a half) from the moment of parole. The findings lead to the following conclusions: After parole, 41.7% of the sample relapsed into crime. Among the examined socio-demographic traits, the following prove conducive to relapse into crime: age under 21 and lack of vocational training. Psychological factors such as self-destructive acts, personality disorders, and low IQ also condition relapse into crime. Relapse into crime was significantly more frequent among young adults, young adult recidivists, and recidivists. Also conducive to relapse are: participation in the prison subculture, disciplinary penalties, and failures to return on time from pass. The factor that hinders relapse into crime is employment during the term. Relapse into crime was significantly more frequent among persons guilty of offenses against property and against family. Relapse into crime depends on the length of term served before parole: it is most frequent among persons paroled after 2 to 3 years. Other factors that also influenced relapse into crime were: previous criminal record and a prison sentence under Art. 60 from which the person was paroled in 1991. The following factors proved of no significant influence on relapse into crime: level of education; number of dependent children aged under 18; length of the sentence from which the person was paroled; length of probation; and the fact of surveillance over the paroled person.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 1998, XXIII-XXIV; 213-225
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Grigorij Paśko na wolności : Rosja : prokuratura wojskowa niezadowolona z decyzji sądu
Autorzy:: Popowski, Sławomir.
Powiązania:: Rzeczpospolita 2003, nr 20, s. A6
Data publikacji:: 2003
Tematy:: Paśko, Grigorij
Dziennikarze wojskowi Rosja
Szpiegostwo
Kara pozbawienia wolności Rosja
Prawo karne wojskowe Rosja
Zwolnienie warunkowe prawo Rosja
Opis:: Wypuszczenie na wolność dziennikarza wojskowego kapitana G. Paśko skazanego za szpiegostwo na rzecz Japonii.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Instytucja warunkowego przedterminowego zwolnienia po nowelizacji kodeksu karnego wykonawczego z dnia 16 września 2011 r.
The institution of parole according to regulations of the criminal executive code after amendment act from 16th september 2011
Autorzy:: Baran, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/443968.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: warunkowe zwolnienie,
kodeks,
kara,
skazany,
nowelizacja
parole,
code,
punishment,
convict,
amendment act
Opis:: Artykuł zawiera syntetyczne omówienie regulacji dotyczącej instytucji warunkowego zwolnienia, ze szczególnym uwzględnieniem zmian wprowadzonych nowelizacją Kodeksu karnego wykonawczego z dnia 16 września 2011 r. W toku przeprowadzonych rozważań dokonano szczegółowej analizy wybranych przepisów, wskazujących na ich mankamenty, braki oraz będące konsekwencją tego stanu rzeczy problemy w zakresie ich praktycznego zastosowania. Dostrzeżono jednak także i pozytywne rozwiązania, stanowiące zalążek zmian zmierzających w prawidłowym kierunku.
The article contains synthetic overview of provisions pertaining to the institution of parole, particularly the ones that have been changed by regulation of legal amendment from 16th September 2011. Careful considerations brought detailed analysis of chosen provisions, indicating their weakness, shortcomings and perceptible problems in the matter of their practical application. Nevertheless, there were also positive solutions perceived, as a beginning of positive changes tending to correct direction.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2012, 12; 219-232
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kara nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 3 k.k.) jako przykład nowej recydywy jurydycznej?
Prerequisites for the sentence of life imprisonment without possibility of parole on the grounds of the new juridical recidivism (Article 77 § 3 of Criminal Code)
Autorzy:: Tyburcy, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27324466.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: dożywotnie pozbawienie wolności
kara dożywotniego pozbawienia wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
recydywa
life imprisonment
life imprisonment without parole
probation
prohibition of parole
parole ban
ban of conditional release
recidivism
parole
Opis:: Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.), co stanowi novum w polskim prawie karnym i jest powszechnie krytykowane przez środowisko prawnicze. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Artykuł omawia art. 77 § 3 k.k., który opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Wprowadza nową postać recydywy jurydycznej (prawnej, specjalnej) jednokrotnej. Spełnienie jej przesłanek nie powoduje jednak obostrzenia granic kary dożywotniego pozbawienia wolności, lecz możliwość wymierzenia jej z zakazem warunkowego zwolnienia.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility for the court to impose the sentence of life imprisonment without possibility of parole (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code), which constitutes a novelty in Polish criminal law and is widely criticised by the legal community. The legislator has provided two grounds for the optional imposition of life imprisonment without possibility of parole. The article discusses Article 77 § 3 of the Criminal Code is based on formal grounds: a previous final conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual liberty, public security or of a terrorist nature) for life imprisonment or imprisonment for a period of not less than 20 years. It introduces a new form of juridical (legal, special) one-time recidivism. Fulfilment of its prerequisites, however, does not tighten the limits of life imprisonment, but the possibility of imposing it with the prohibition of conditional release.
Źródło:: Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2023, 33, 2; 123-152
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:: Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Kilka uwag o stosunku pomiędzy podstawowym typem czynu zabronionego a jego odmianami oraz o regule specjalności jako mechanizmie redukcyjnym wielość ocen w prawie karnym
Autorzy:: Siwek, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2083125.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: prawo karne
środki probacyjne
dyrektywy wymiaru kary
warunkowe przed-terminowe zwolnienie
interpretation of the law
modified types of prohibited acts
sanctioned norm
sanctioning norm
norm-shaping expression
Opis:: W artykule podjęto próbę ustalenie stosunku zasadniczego typu czynu zabronionego a jego odmianami oraz trafności sięgania do reguły specjalności jako mechanizmie redukcyjnym wie-lość ocen w prawie karnym. Rozważania oparto na bazie wiedzy o strukturze tak zwanych norm sprzężonych, wyznacznikach reguł derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w powiaza-niu z poziomową interpretacją tekstu prawnego, techniką redagowania tekstów aktów praw-nych oraz w duchu poznańsko-szczecińskiej szkoły w teorii prawa i wypracowanej przez nią aparatury pojęciowej. Na tym tle ustalono, że każdy przepis typizujący części szczególnej Kodeksu karnego wysłowia własną normę sankcjonowaną i sankcjonującą jako przepis zrę-bowy centralny. W tym sensie typy zmodyfikowane są modyfikatorami przepisów centralnych statuujących podstawowe typy czynów zabronionych. Modyfikatory te są niezbędnymi skład-nikami normy sankcjonowanej odtworzonej w przepisu typizującego typ zasadniczy, co nastę-puje w rekonstrukcyjnej fazie wykładni prawa. W rezultacie typy zmodyfikowane niczego nie modyfikują na płaszczyźnie norm sankcjonujących i pozostają w stosunku wykluczania z przepisami określającymi podstawowym typ czynu zabronionego. Pomiędzy normami sank-cjonującymi rekonstruowanymi z typu zasadniczego a jego odmianami, nie zachodzi kolizja. W sferze ustalania stosunku pomiędzy typami zasadniczymi a jego odmianami, nie jest wła-ściwe sięganie do reguły specjalności. Reguła specjalności w ogóle nie jest regułą wyłączania wielości ocen w prawie karnym.
The article attempts to establish the basic relationship between the type of prohibited act and its varieties and the appropriateness of using the speciality rule as a mechanism to reduce the multiplicity of assessments in criminal law. The deliberations were based on the knowledge of the structure of the so-called conjugated norms, determinants of the rules of the derivational concept of interpretation of the law in connection with the horizontal interpretation of the legal text, the technique of editing the texts of legal acts and in the spirit of the Poznań–Szczecin school in the theory of law and the conceptual apparatus developed by it. Against this background, it was established that each typifying provision of the specific part of the penal code expresses its own sanctioned and sanctioning norm, as a central framework provision. In this sense, the types are modified by the central regulations that define the basic types of prohibited acts. These modifiers are essential components of the sanctioned norm reproduced in the provision typifying the basic type, which occurs at the reconstructive phase of interpretation of the law. As a result, modified types do not modify anything at the level of the sanctioning norms and remain in a relationship of exclusion with the provisions defining the basic type of a prohibited act. There is no collision between the sanctioning norms reconstructed from the basic type and its varieties. In determining the relationship between the basic type and its varieties, it is not appropriate to resort to the speciality rule. The speciality rule is not at all a rule excluding multiple assessments in criminal law.
Źródło:: Ius Novum; 2021, 15, 3; 27-46
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Konsekwencje wprowadzenia do Kodeksu karnego możliwości wymierzenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności w aspekcie stosowania ekstradycji i wykonywania europejskiego nakazu aresztowania
Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the European arrest warrant
Autorzy:: Tyburcy, Tomasz
Rogoziński, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407822.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: dożywotnie pozbawienie wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
Europejski Nakaz Aresztowania
ekstradycja
life imprisonment
life imprisonment without parole
parole
conditional release
prohibition of conditional release
European arrest warrant
extradition
Opis:: Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności z zakazem ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że charakter i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste sprawcy wskazują, iż pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Tezą niniejszego artykułu jest, że w wyniku wprowadzenia przepisów art. 77 § 3 i 4 k.k. możemy, niestety, realnie spodziewać się odmów wydawania przez inne państwa ściganych za przestępstwa zagrożone taką karą albo skazanych na takie kary.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first of them (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: that the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The thesis of this article is that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment and that, as a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect the refusal of other states to hand over those prosecuted for crimes punishable by such punishment or sentenced to such punishment.
Źródło:: Ius Novum; 2023, 17, 4; 95-111
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Kształtowanie się idei warunkowego zwolnienia – wybrane przykłady
The formation of the idea of conditional release – selected examples
Autorzy:: Chrószcz, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2082754.pdf
Data publikacji:: 2022-01-07
Wydawca:: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Raciborzu
Tematy:: parole (conditional release)
resocialization
imprisonment history
penitentiaryism
warunkowe zwolnienie
resocjalizacja
historia więziennictwa
kara pozbawienia wolności
penitencjaryzm
Opis:: The aim of this article is to present the issue of parole (conditional early discharge from prison) and its functioning in the area of criminal code, with particular emphasis on the impact of the law. Document is elaborated in a chronological and synthetic manner. It is an extremely interesting subject by the same time it is a quite demanding from the author. Due to vast and rich literature in the matter author focuses on key aspects. Other related, yet interesting themes have been indicated only in a marginal way. Along with the formation of societies into an organized state apparatus constituted at the legislative level then the issue of imposing a penalty, appears for a committed prohibited act. Since the beginning of human history, the penalty of imprisonment has evolved from a factor of repression or retaliation to humane treatment of people during isolation when in jail. Previous experience shows that the very idea of imprisonment was not sufficient to achieve the goals pursued by the legislator, i.e., to restore to society a man. In particular transformation of a criminal into a free human living in accordance with the law. Therefore, along with the dynamic progress of societies, the need for far-reaching reforms was noticed on the basis of capability. Humanizing the approach to the penalty of deprivation of liberty found itself in the orbit of interest of representatives of many scientific disciplines including law, philosophy, sociology, and psychology. Hence, after many years of experience in the area of criminal law, the issue of parole appears to be one of the basic pillars of a democratic state driven by state of law. The issue of conditional release (parole) exists in the doctrine of Polish law as well. At last, the efforts of many generations of outstanding researchers have resulted in the emergence of conditional release in the substance law as an important element in the process of human rehabilitation. It is important that this process continues.
Artykuł ma na celu przedstawienie w sposób chronologiczno-syntetyczny zagadnienia jakim jest warunkowe przedterminowe zwolnienie z reszty kary pozbawienia wolności oraz jego funkcjonowanie w przestrzeni prawa karnego. Wraz z kształtowaniem się społeczeństw w zorganizowany aparat państwowy ukształtowany na poziomie legislacyjnym, pojawia się zagadnienie wymierzania kary za popełniony czyn zabroniony. Kara pozbawienia wolności od zarania dziejów ludzkości ewoluowała od czynnika represji, odwetu po humanitarne traktowanie człowieka podczas izolacji. Sama idea kary pozbawienia wolności nie była wystarczająca do osiągnięcia celów jakie przyświecały ustawodawcy, czyli przywrócenie społeczeństwu człowieka, w tym przypadku przestępcę, żyjącego zgodnie z przepisami prawa. Dlatego też wraz z dynamicznym rozwojem społeczeństw dostrzeżono na bazie doświadczeń, potrzebę przeprowadzenia daleko idących reform. Zhumanizowanie kary pozbawienia wolności znalazło się w orbicie zainteresowania przedstawicieli wielu nauk w tym: prawa, filozofii, socjologii, psychologii. Stąd też po wielu latach doświadczeń, w przestrzeni prawa karnego, zagadnienie warunkowego zwolnienia jawi się jako jeden z podstawowych filarów demokratycznego państwa prawa. Zagadnienie warunkowego zwolnienia również jest obecne w doktrynie prawa polskiego. Jednocześnie, co należy podkreślić, wysiłek wielu pokoleń wybitnych badaczy, zaowocowało pojawieniem się warunkowego zwolnienia w przestrzeni prawa karnego jako ważnego elementu w procesie resocjalizacji człowieka. Ważne jest, że proces ten trwa do dziś.
Źródło:: Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development; 2021, 2(101); 59-70
1897-2349
2657-5760
Pojawia się w:: Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Perspektywy monitorowania stężenia alkoholu w trybie ciągłym wobec osób osadzonych w więzieniach
Perspectives of Continuous Monitoring of Alcohol Concentration in Case of Prisoners
Autorzy:: Łapiński, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2098424.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: więzień
trzeźwość
przepustka
warunkowe zwolnienie
monitorowanie stężenia alkoholu
prisoner
sobriety
furlough
pass
conditional release
monitoring of alcohol concentration
Opis:: Spożycie alkoholu przez osobę osadzoną w więzieniu jest poważnym naruszeniem bezpieczeństwa zakładu karnego. Zdarzenie takie mocno zaburza także proces stosowanych wobec tej osoby oddziaływań zmianotwórczych. Dlatego w więzieniach stosuje się wyrywkowe kontrole trzeźwości zwłaszcza wobec więźniów powracających z zajęć poza terenem zakładu karnego oraz wobec powracających z przepustek. Kontrolowanie trzeźwości więźniów z użyciem dotychczas dostępnych urządzeń do pomiaru alkoholu w wydychanym powietrzu czynią ten system nieszczelnym. Jest tak dlatego, że w przypadku więźniów wymóg dokonania pomiaru, jakim jest styczność monitorowanej osoby osadzonej i urządzenia, spełniany jest prawie wyłącznie na terenie zakładu karnego. Korzystne byłoby uzupełnienie tego systemu poprzez zastosowanie urządzeń monitorujących poziom stężenia alkoholu w trybie ciągłym (a więc także w czasie przebywania osoby osadzonej poza terenem zakładu karnego), najlepiej bez bezpośredniego zaangażowania osób trzecich (np. strażników) w sam pomiar. Artykuł powstał na podstawie ekspertyzy sporządzonej w 2020 roku dla ministra sprawiedliwości w Polsce. W opracowaniu omówiono perspektywy wykorzystania systemu monitorowania alkoholu w trybie ciągłym wobec osób osadzonych w więzieniach. Podjęto to zagadnienie w odniesieniu do osób korzystających z przepustek, zatrudnionych poza terenem zakładu karnego oraz osób warunkowo zwalnianych z więzień.
The consumption of alcohol is a serious violation of prison security. This incident strongly disturbs the process of change-forming effect applied to this person. Due to such events random sobriety checks are practiced in prisons, especially to prisoners returning from activities outside penitentiary as well as to those returning from passes. Controlling the sobriety of prisoners with the use of previously available breath alcohol measuring devices makes the system porous. The reason is that in case of jailed people the requirement to measure means contact between the monitored inmate and the device is done almost exclusively on the premises of the prison. It would be beneficial to complement this system by using devices that monitor the alcohol concentration level on a continuous basis (also when the prisoner is outside the penitentiary), preferably without the direct involvement of third parties (e.g. security guards) in the measurement itself. The article is based on an expert opinion prepared in 2020 for the Minister of Justice in Poland. The article discusses the prospects of using the continuous alcohol monitoring system with regard to inmates. This issue was raised in relation to people using passes, employed outside the prison premises and those conditionally released from penitentiaries.
Źródło:: Roczniki Pedagogiczne; 2021, 13, 3; 99-116
2080-850X
Pojawia się w:: Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń 2017 r.
Autorzy:: Stefański, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1361310.pdf
Data publikacji:: 2019-03-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: designer drugs
public function
unlawful threat
gambling
aggregate penalty
Supreme Court
resolution
maintenance evasion
attempt
more relevant statute
conditional
release
dopalacze
funkcja publiczna
groźba bezprawna
gry hazardowe
kara
łączna
podatek
Sąd Najwyższy
uchwała
uchylanie się od alimentów
usiłowanie
ustawa
względniejsza
warunkowe zwolnienie
Opis:: W artykule zostały poddane analizie uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego zapadłe w trybie rozstrzygania zagadnień prawnych w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa wykroczeń i prawa karnego skarbowego za 2017 r. Przedmiotem rozważań są: pojęcie „przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego”, będącego jednym z elementów usiłowania nieudolnego przestępstwa (art. 13 § 2 k.k.); przesłanki orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z reszty kary pozbawienia wolności (art. 77 § 1 k.k.); znaczenie skazania za przestępstwo popełnione podczas korzystania przez skazanego z zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru, (art. 138 § 1 pkt 8 k.k.w.) w aspekcie negatywnej przesłanki wymierzenia kary łącznej w trybie wyroku łącznego (art. 85 § 3 k.k.); rozumienie groźby karalnej określonej w art. 190 § 1 k.k., stanowiącej jeden z elementów definicji groźby (art. 115 § 12 k.k.); pełnienie funkcji publicznej przez osobę zatrudnioną w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej (art. 115 § 19 k.k.); odpowiedzialność za wprowadzanie do obrotu tzw. dopalaczy (art. 165 § 1 pkt 2 k.k.); znaczenie prawnokarne przerw pomiędzy okresami, w których sprawca uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby (art. 209 § 1 k.k.); stosowanie ustawy względniejszej dla sprawcy w razie jej zmiany (art. 4 § 1 k.k.) do orzekania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w postępowaniu karnym wykonawczym (art. 152 k.k.w.); wykroczenie spożywania alkoholu w miejscu publicznym (art. 431 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi); przepisy techniczne w sektorze gier hazardowych a odpowiedzialność karno-skarbowa za przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. (art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 612); określenie „w terminie płatności podatku” (art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).
The article analyses resolutions and rulings issued by the Criminal Chamber of the Supreme Court resulting from adjudication of legal issues concerning substantive criminal law, penalty execution law, misdemeanour law and fiscal penal law in 2017. The article discusses: the concept of “the object of a prohibited act”, which is one of the elements of an unsuccessful attempt to commit an offence (Article 13 § 2 CC); condition for ruling conditional release of a person sentenced to the penalty of deprivation of liberty from serving the balance of the penalty (Article 77 § 1 CC); the significance of a conviction for a crime committed by a convict released from prison without supervision (Article 138 § 1 (8) PEC) as a negative condition for ruling an aggregate penalty in the form of an aggregate sentence (Article 85 § 3 CC); interpretation of a punishable threat determined in Article 190 § 1 CC constituting one of the elements of the definition of a threat (Article 115 § 12 CC); performing a public function by a person employed in an independent public healthcare institution (Article 115 § 19 CC); liability for trafficking the so-called designer drugs (Article 165 § 1 (2) CC); legal significance of breaks between periods in which a perpetrator persistently evades the duty to take care by not providing maintenance for the next of kin or other persons (Article 209 § 1 CC); in case of change in legislation, application of a more relevant statute to a perpetrator (Article 4 § 1 CC) in order to rule a conditional suspension of the execution of the penalty of deprivation of liberty in a penalty execution proceeding (Article 152 PEC); the misdemeanor of alcohol consumption in a public place (Article 431 (1) Act of 26 October 1982 on upbringing in sobriety and preventing alcoholism); technical regulations in the gambling sector vs. fiscal penal liability for an offence under Article 107 § 1 FPC (Article 6 (1) and Article 14 (1) Act of 19 November 2009 on gambling (Dz.U. of 2015, item 612); the phrase ‘in tax payment term’ (Article 28 (4) Act of 26 July 1991 on personal income tax).
Źródło:: Ius Novum; 2019, 13, 1; 65-88
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Przesłanki formalne warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania
Формальные предпосылки для условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании
Формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні
Formal prerequisites for conditional release of a convicted person from serving the remainder of a prison sentence after a one-year break from its execution
Autorzy:: Stefańska, Blanka Julita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2090131.pdf
Data publikacji:: 2022-06-09
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: позбавлення волі
перерва у виконанні покарання
формальні причини
розмір покарання
засуджений
умовно-дострокове звільнення
зупинення провадження
наказание в виде лишения свободы
прерывание срока исполнения наказания
формальные предпосылки
quantum наказания
осужденный
условно-досрочное освобождение
приостановление производства по делу
imprisonment
interruption of sentence
break in sentence
conditional release
formal prerequisites
quantum of sentence
convict
suspension of proceedings
kara pozbawienia wolności
przerwa w wykonaniu kary
przesłanki formalne
quantum kary
skazany
warunkowe zwolnienie
zawieszenie postępowania
Opis:: Artykuł stanowi analizę przesłanek formalnych warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania, które jest szczególnym rodzajem tej instytucji (art. 155 Kodeksu karnego wykonawczego). Są to: 1) odbycie przez skazanego co najmniej 6 miesięcy kary; 2) nieprzekroczenie przez orzeczoną karę lub sumę kar 3 lat; 3) korzystanie przez skazanego z przerwy w wykonaniu kary co najmniej przez rok (§ 1). Doprowadziła ona do wniosków, że quantum wykonanej kary musi mieć miejsce przed uzyskaniem przez skazanego przerwy w wykonaniu kary, z tym że kara nie musi być odbyta w trybie ciągłym, lecz może także odbywać się etapami. Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności ma trwać co najmniej rok i nie musi być jednorazowo udzielona na ten okres, ale może być wielokrotnie przedłużana. Bez znaczenia jest zarówno przyczyna całej przerwy, jak i poszczególnych przedłużanych przerw. Na równi z przerwą w wykonaniu kary pozbawienia wolności należy traktować zawieszenie postępowania wykonawczego co do kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy skazany rozpoczął już odbywanie kary pozbawienia wolności, lecz nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby (art. 15 § 2 K.k.w.).
У статті аналізуються формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні, що є особливим видом цього інституту (ст. 155 КК РФ). Це: 1) відбуття засудженим не менше 6 місяців покарання; 2) покарання або сума покарання не перевищили 3 років; 3) засудженнй використав перерву у виконанні покарання не менше одного року (§ 1). Це привело до висновку, що відлік виконаного вироку має відбутися до перерви у виконанні покарання засудженим, однак покарання не повинно відбуватися безперервно, а може відбуватися і поетапно. Перерва у виконанні покарання у виді позбавлення волі має тривати не менше одного року і на цей термін не обов’язково надаватися один раз, але може бути продовжена кілька разів. Причина як усієї перерви, так і окремих продовжених перерв не має значення. Зупинення виконавчого провадження щодо покарання у виді позбавлення волі слід трактувати нарівні з перервою у виконанні покарання у вигляді позбавлення волі, якщо засуджений вже почав відбувати покарання у вигляді позбавлення волі, але вирок не може бути виконаний стосовно до нього через психічне захворювання або іншу хронічну тяжку хворобу (ст. 15 § 2 Виконавчого кримінального кодексу).
Статья представляет собой анализ формальных предпосылок условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании, что является особым видом данного института (ст. 155 Уголовно-исполнительного кодекса). К ним относятся: (1) условие, чтобы осужденный отбыл не менее 6 месяцев наказания; (2) условие, чтобы назначенное наказание или сумма наказаний не превышала 3 лет; (3) условие, чтобы осужденный воспользовался перерывом в исполнении наказания не менее одного года (§ 1). Это привело к выводу, что quantum наказания должно происходить до того, как осужденный получит перерыв в исполнении наказания, однако наказание не обязательно должно отбываться непрерывно, но также может отбываться поэтапно. Перерыв в исполнении наказания в виде лишения свободы должен длиться не менее одного года и не обязательно должен быть предоставлен один раз на этот период, но может быть неоднократно продлен. Причина как всего перерыва, так и отдельных продлеваемых перерывов не имеет значения. Наравне с перерывом в отбывании наказания в виде лишения свободы, надо рассматривать приостановление исполнительного производства в отношении приговора к лишению свободы в случае, если осужденный уже начал отбывать наказание в виде лишения свободы, но приговор в отношении его не может быть исполнен из-за психического заболевания или другой хронической, тяжелой болезни (статья 15 § 2 Уголовно-исполнительного кодекса).
The article analyses the formal prerequisites for the conditional release of a convicted person from serving rest of the sentence of imprisonment after one-year break in its execution which constitutes special type of this institution (Article 155 of Penal Enforcement Code). These are: 1) that the convicted person has served at least 6 months of sentence; 2) that the sentence imposed or the sum of the sentences has not exceeded 3 years; 3) that the convicted person has benefited from a break in the execution of the sentence for at least one year (§ 1). It led to the conclusion that quantum of the sentence served must have taken place before the convicted person obtained a break in the execution of the sentence, except that the sentence need not be served continuously, but may also be served in stages. A break in the execution of a sentence of imprisonment is to last for at least one year and does not have to be granted once for that period, but may be repeatedly extended. The reasons for both the entire break and the individual extended breaks is irrelevant. Suspension of the enforcement proceedings with regard to a sentence of imprisonment should be treated on a equal footing with a break in the execution of the sentence of imprisonment if the convicted person has already started serving his sentence, but the sentence cannot be executed against him due to a mental illness or other chronic, serious illness (Article 15 § 2 of Penal Enforcement Code).
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 129-143
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Revocation of conditional release in the Polish Executive Penal Code
ODWOŁANIE WARUNKOWEGO ZWOLNIENIA W POLSKIM PRAWIE KARNYM WYKONAWCZYM
Autorzy:: Stefańska, Blanka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1390874.pdf
Data publikacji:: 2017-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: probation period
legal order
imprisonment
conviction
conditional release
sentence
okres próby
porządek prawy
pozbawienie wolności
skazanie
warunkowe
zwolnienie
wyrok
Opis:: Przedmiotem artykułu jest odwołanie warunkowego zwolnienia od odbycia kary pozbawienia wolności. Zwolnienie następuje na okres próby, w trakcie której sprawdzane jest zachowanie skazanego pod kątem jego przystosowania do życia w społeczeństwie. Naruszenie przez niego szeroko pojętego porządku prawnego skutkuje – w zależności od wagi jego naruszenia – obligatoryjnym lub fakultatywnym odwołaniem warunkowego zwolnienia. Szczegółowo omówione są przyczyny powodujące lub pozwalające na odwołanie warunkowego zwolnienia.
The article discusses the revocation of conditional release from the imprisonment penalty. The release is for a probation period during which a convict’s behaviour is monitored in order to check if he has re-adjusted to life in the society. His violation of the legal order in its broad meaning, depending on the significance of this violation, results in the obligatory or optional revocation of the conditional release. The article presents thoroughly the circumstances that result or may result in the revocation of the conditional release.
Źródło:: Ius Novum; 2017, 11, 2; 44-60
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Stosowanie środków specjalnych – nadzoru ochronnego i ośrodka przystosowania społecznego – wobec recydywistów skazanych w warunkach art. 60 k.k.
Employment of special measures (protective supervision and social readaptation centre) towards recidivists coming under art. 60 of the Penal Code
Autorzy:: Rzeplińska, Irena
Szamota, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/699046.pdf
Data publikacji:: 1982
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: recydywista
środki specjalne
nadzór ochronny
przystosowanie społeczne
sąd penitencjarny
przestępczość
zwolnienie warunkowe
pozbawienie wolności
kara
recidivist
special measures
protective supervision
social adaptation
penitentiary court
criminality
parole
deprivation of liberty
penalty
Opis:: The Penal Code of 1969 introduced in Chapter VIII a complex of regulations defining the criminal liability tfor offences committed in the conditions of special recidivism. Two categories of special recidivism were introduced: basic recidivism (Art. 60 § 1 of the Penal Code) and multiple recidivism (Art. 60 § 2 of the Penal Code). To assume the first category, the following criteria are required: 1) commission of an intentional offence similar to the previous one, 2) execution of at least 6 months of imprisonment, 3) commission of a new offence within 5 years after discharge from prison. To impute the offender the commission of an offence coming under the second category of recidivism, the following conditions are necessary: 1) conviction for at least the fourth time, in this twice under the conditions of basic special recidivism, 2) repeated commision of an intentional offence to profit financially or of hooligan character, 3) total imprisonment of at least one year, 4) commission of a new offence within 5 years after the last imprisonment. For each of those two categories of recidivism, the principles of aggravated criminal liability are fixed by the Code, and they refer to less - serious - offences only. Towards persons coming under Art. 60 § 1 and 2, imprisonment within the raised limits is adjudicated. Towards such persons, absolute suppression of suspension of the execution of penalty was formulated. The strictness of these regulations is partly diminished by Art. 61 of the Penal Code, which created the possibility to depart from the aggravation of penalty as expressed in Art. 60, in "particularly justified cases, when even the lowest penalty inflicted on the basis of Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code, would be incommensurably severe". The Code fights special recidivism also by providing special measures against special recidivists coming under Art. 69 § 1 and 2: protective supervision (called "supervision" further on) and social readaptation centre (called "centre" further on). The first of them - supervision - is a non isolating measure, consisting in the control of behavior of the supervised person in the conditions of liberty. It is adjudicated for a period of 3 to 5 years (Art. 63 § 1 of the Penal Code). The second measure - centre - is of isolating character. The duration of stay in the centre is not appointed beforehand in the sentence: it is at least 2 years, at most 5 years long. After 2 years, the recidivist may be discharged by the execution of penalty court if there are good reasons to presume that he will not commit any offence after discharge (Art. 65 of the Penal Code). Special measures are executed after the sentence has been served. The principles of application of the special measures differ as regards both categories of recidivists: those coming under Art. 60 § 1 of the Penal Code (called "common recidivists" further on) and those coming under Art. 60 § 2 (called further "multiple recidivists"). The organs authorized to adjudge these measures are the criminal and execution of penalty courts. Their decision as to adjudgement of them may be taken at various stages of legal and executive proceedings: in the sentence (criminal court), in the latter part of imprisonment (execution of penalty court), and during the supervision (execution of penalty court). The principles of application of the special measures by the court which is to pass judgement in the case are stated in Art. 62 of the Penal Code. According to § 1, the application of supervision is optional towards the offenders coming under Art. 60 § 1. The court is here at liberty to decide as to the possible measures, as no premises to adjudge supervision are specified by the regulation. As to the recidivists coming under Art. 60 § 2, the adjudgement of one of the two special measures is obligatory, that of supervision as a rule. The adjudgement of the centre takes place only if the court recognizes supervision insufficient to prevent recidivism (Art. 62 § 2 of the Penal Code). The second instance when decisions are taken as to the application of the special measures is the close of imprisonment of the recidivists. The rulings of the execution of penalty taken at this stage of the proceedings modify those taken previously - that is, in the sentence - as regards the application of the special measures. In the case of common recidivists, these modifications may consist in adjudgement of supervision if it was not adjudicated in the sentence (Art. 91 of the Code of Execution of Penalties), or - if the recidivist is released on probation - in the specific conditional simulation of the supervision adjudicated in the sentence (Art. 98 § 1 of the Penal Code). If the release on probation is not cancelled by the court, the adjudgement of supervision loses effect (Art. 98 § 2 of the Penal Code). In the case of multiple recidivists, the modifications which may take place in the latter part of imprisonment as regards the adjudication of the special measures always consist in substitution of a strict measure by a milder one: the penitentiary court may replace the adjudgement of the centre with supervision (Art. 103 of the Code of Execution of Penalties) or release multiple recidivists on probation. The third closing stage of proceedings when the decisions on application of special measures are taken is the execution of supervision. In this stage, the position of recidivists coming under Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code is identical: they can both be sent to the centre in consequence of failure of the supervision (Art. 64 of the Penal Code). Thus the adjudgement of the centre in consequence of failure of supervision serves here as a measure to discipline the execution of supervision. The present study was based on the data from criminal records of the Criminal Register and the Central Files of Convicted and Temporarily Arrested Persons. The material from these records enables one to notice the differences, as regards the data they include, between the groups of recidivists distinguished in respect of the special measure adjudicated towards them, and thus, to define initially the criteria for application of these measures. As a conclusion, an attempt was made to define the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists regardless of the stage of proceedings in which it took place. The research was of cross-sectional character. The examined population consisted of recidivists (coming under Art. 60) from the entire country and selected to 3 random samples: the first sample included all recidivists whose sentences had become valid within the period from March 1 till April 30, 1979 (1181 persons), the second sample included all recidivists discharged from prison within the period from February 1 till March 31, 1979 (874 persons), and the third one - all recidivists whose supervision had been completed within the period from April 1 till May 31, 1979 (544 persons). There were the total of 2599 cases, from which 72 cases had been excluded because of the lack of complete data in the Criminal Register. The final populations of the separate samples were thus as follows: I - 1146 persons, II - 869 persons, III - 512 persons (the total of 2 527 persons). The collected material was then analysed, that is, the groups of persons were compared, distinguished on the grounds of the type of the special measure adjudicated towards them, for instance the group of multiple recidivists towards whom supervision had been adjudicated was compared with the group sent to the centre. The above comparisons were made for each sample separately, and within the sample - separately as regards the common and multiple recidivists. The method of representing the results reflects , the analysis scheme: each sample has been represented in a separate part of the present paper. The study is summed un by an attempt to estimate the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists. The results of the estimation indicate that the application of the special measures towards recidivists is of a very broad range. As many an approximately a half of the common recidivists had been subjected to supervision; failure occurred as regards 40 per cent of the supervised persons, which makes about 1/5 of all common recidivists, and these persons came under the regulation providing the adjudgement of the centre in consequence of the failure of supervision. In 40 per cent of the cases the cause of the unsuccessful termination of supervision was the non-compliance with orders and duties by the supervised person, and in 60 per cent - commission of a new offence. As regards multiple recidivists, there were as few as 14 per cent of them towards whom no special measure whatever had been adjudicated, owing to adjudgements of the execution of penalty courts. Approximately 27 per cent of the multiple recidivists had been sent to the centre immediately from prison, while approximately 59 per cent had been subjected to supervision. In over a half of these cases supervision was unsuccessful, which makes about 1/3 of the multiple recidivists. The cause of the unsuccessful termination of supervision was in 2/3 of the cases commission of a new offence, and in 1/3 of the cases non-compliance with orders and duties.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 1982, VIII-IX; 151-190
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Substantive prerequisite for conditional relase: some reflections
Autorzy:: Szczygieł, Grażyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1364634.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: warunkowe przedterminowe zwolnienie
prognoza kryminologiczno-społeczna
kara pozbawienia wolności
conditional release form serving the full sentence
criminal and social prognosis
penalty of deprivation of liberty
Opis:: The subject matter of the article is the substantive prerequisite for conditional release from serving the full sentence. The analysis of literature and case law makes it possible to state that the quantifiers laid down in Article 77 §1 CC, which a court should take into account when developing a prognosis concerning a convict’s conduct after the release from prison, give rise to difficulties connected with their identification. As a result, in their justification for refusal to grant conditional release courts often indicate criteria which are not laid down in Article 77 §1 CC. However, it seems purposeful to give up taking into account circumstances considered by a court when issuing the sentence because of their static nature.
Przedmiotem rozważań jest przesłanka materialna warunkowego przedterminowego zwolnienia. Analiza literatury przedmiotu i orzecznictwa pozwala na stwierdzenie, iż wskazane w art. 77 §1 k.k. kwantyfikatory, które sąd powinien uwzględnić przy formułowaniu prognozy co do zachowania skazanego po opuszczeniu zakładu karnego, rodzą trudności przy ich identyfikowaniu. W rezultacie sądy często w uzasadnieniu odmowy udzielenia warunkowego zwolnienia wskazują na przesłanki nie wymienione w art. 77 §1 k.k. Celowe więc wydaje się zrezygnowanie z uwzględniania tych okoliczności, które sąd oceniał przy wymierzaniu kary, zważywszy na ich statyczny charakter.
Źródło:: Ius Novum; 2018, 12, 2; 37-52
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Warunkowe przedterminowe zwolnienie sprawców skazanych na kary najsurowsze – ujęcie de lege lata i de lege ferenda
Parole for the perpetrators sentenced to the most severe punishments – de lege lata and de lege ferenda perspective
Autorzy:: Łakomy, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/499569.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: warunkowe przedterminowe zwolnienie
najsurowsze kary
humanitarne traktowanie
populizm penalny
parole
the most severe punishments
humanitarian treatment
penal populism
Opis:: Artykuł przedstawia analizę proponowanych zmian legislacyjnych w zakresie zmiany zasad orzekania o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kary. W projektach zmian zaproponowanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości zawarty jest obligatoryjny zakaz stosowania tej instytucji wobec skazanych za kary najsurowsze w określonej konfiguracji procesowej. Takie rozwiązanie zostało poddane analizie z punktu widzenia systemu prawa karnego oraz zgodności z zasadą humanitarnego traktowania wyrażoną w Konstytucji RP. Artykuł uwzględnia również kontekst międzynarodowy oraz prawnoporównawczy stosowania warunkowego przedterminowego zwolnienia. W podsumowaniu autor dokonuje oceny proponowanej nowelizacji Kodeksu karnego w analizowanym obszarze, z perspektywy aktualnego trendu obecnego ostatnio w polskiej polityce karnej, jakim jest populizm penalny.
This article presents an analysis of the proposed legislative changes in the area of the act of parole in Polish criminal law. According to the new proposal of the amendment presented by the Ministry of Justice, courts in certain procedural configuration would not be able to use this institution in relation to persons sentenced to the most severe punishments. Such solution may raise doubts as to the conformity with the principle of the humanitarian treatment derived both from the Polish Constitution and the Polish Criminal Code. Additionally, this paper contains a presentation of the broader perspective which is the inclusion of the comparative and international approach to the institution of parole. Eventually, the author evaluates the proposed amendment by highlighting that it may be a manifestation of the current trend in Polish criminal policy nowadays, which is the phenomenon of penal populism.
Źródło:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2019, 9; s. 195-211
2299-2774
Pojawia się w:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "warunkowe zwolnienie," wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język