Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wartość artystyczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    TEORIA ZABYTKU ALOISA RIEGLA
    THE THEORY OF THE HISTORICAL MONUMENT ACCORDING TO ALOIS RIEGEL (1903-2003)
    Autorzy:
    Szmygin, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/535458.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Alois Riegl
    teoria „woli artystycznej”” (Kunstwollen)
    „Nowoczesny kult zabytków”
    rieglowska koncepcja zabytku
    zabytki sztuki i zabytki historii
    wartość artystyczna i wartość historyczna zabytku
    wartość starożytnicza
    klasyfikacja zabytków
    Opis:
    The year 2003 marked the hundredth anniversary of the appearance of Alois Riegel’s The Modern Cult of Monuments. Its Essence and Origin, a presentation of a holistic conception of the historical monument and the conservation doctrine. Moreover, the author analysed historical values and showed the changes to which they succumb due to conservation (the transformation of the historical monument). A. Riegel was an all-sidedly trained and experienced museum expert, as well as an historian and theoretician of art who did not turn his attention to the conservation of historical monuments until the end of his life. Consequently, his theory of the monument was complex and well-embedded in praxis. The views expounded by A. Riegel became the basis of twentieth-century conservation theory, preserved their topical nature for almost a whole century, and constituted the foundation for the Charter of Venice. Only the last decades undermined the Riegelian conception of the historical monument; nonetheless, in view of the absence of suitable theoretical foundations Riegel’s conception continues to hold an important position in the conservation of monuments.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2003, 3-4; 148-153
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KONSERWACJA RUIN HISTORYCZNYCH UWAGI O METODZIE
    THE CONSERVATION OF HISTORICAL RUINS REMARKS ON THE METHOD
    Autorzy:
    Tajchman, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537101.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ruina historyczna
    konserwacja ruin
    Ogrodzieniec
    wartościowanie ruin
    wartość historyczna
    wartość artystyczna
    Karta Wenecka
    Opis:
    The conservation of historical ruins is one of the most difficult domains of the protection of monuments of architecture. Unique methods were conceived relatively early on in England. The presented article is an attempt at a methodic description of the course of work intent on making ruins open to society, after the introduction of suitable protection as well as those ventures which would prolong their existence. Work is based on a complete examination of the ruins and their assessment, together with the directives of the Venice Charter (article15 ) : “Ruins must be maintained and measures necessary for the permanent conservation and protection of architectural features and of objects discovered must be taken. Furthermore, every means must be taken to facilitate the understanding of the monument and to reveal it without ever distorting its meaning. All reconstruction work should however be ruled out ‘a priori’. Only anastylosis, that is to say, the reassembling of existing but dismembered parts can be permitted. The material used for integration should always be recognizable and its use should be the least that will ensure the conservation of a monument and the reinstatement of its form”. The first stage of the undertakings should include initial reconnaissance of the ruins; studies, including archaeological and protection, and producing documentation; the assessment of type ruins from their viewpoint of their historical, artistic, emotional and picturesque qualities. The second stage consists of arriving at a general conception of the “reanimation” of the ruins by granting them a new role and planning their total protection. The final stage involves making a detailed programme and its realisation for the sake of the ruins, their background and surrounding. A detailed programme focused on ruins must take into consideration the necessity of limiting socalled consecutive supplements, usually caused by the following factors: - preparing the ruins for sightseeing, which results in outlining protected excursion routes, - construction reinforcement and the conservation of the substance of permanent ruins, with emphasis on the wall face and coping as well as the proper drainage of the whole premise, - the process of rendering the ruins legible (so-called interpretation supplementation) for the sake of a correct comprehension of the original structure and function, - display of the extracted details (lapidaries), - rendering the ruins more attractive, e. g. thanks to son et lumiere spectacles, - limiting the introduction of new functions into the ruins. The final shape of the conserved ruins is determined by the authentic substance, the manner and scope of the addition of necessary supplements as well as the preservation of the picturesque qualities of the monument. Authentic substance. The protection and conservation of ruins should serve the preservation and presentation of their authentic state. In the case of a stratified monument, the decisive role is played by an evaluation analysis. A monument which has preserved its original elements, i.e. the authentic substance, produces emotional experiences associated with history and possesses the merit of a document. This is the reason why the restoration of ruins cannot diminish the authentic substance. Scope of addition. All work involving ruins must take into account the proportions between that which is original and that which has been added. After the completion of suitable work the original elements should remain dominant. This is the reason why, for example, the scope of additional walls should remain limited to a minimum and can stem from technical reasons and the interpretation conception. Manner of addition. The added elements should be, on the one hand, legible, and, on the other hand, be integrated with the historical ruins according to the recommendations of the Venice Charter. The preservation of picturesque qualities. As a rule ruins are the most picturesque prior to conservation. Necessary work, even conducted with greatest possible piety, sometimes results in a certain “rigidity” of the preserved substance, which in time becomes alleviated by the impact of atmospheric factors. For this reason, while remaining well aware of the threats posed to the picturesque qualities of the ruins, we should aim at limiting all activity which produces such effects.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2005, 4; 27-46
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jakości estetyczne płócien Francisa Bacona a źródło odpowiedzi na wartość
    Autorzy:
    Mordka, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644283.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Malerei
    Leinwand
    künstlerischer Wert
    Ästhetik
    Ontologie
    Bacon
    painting
    canvas
    artistic value
    beauty
    aesthetics
    ontology
    malarstwo
    płótno
    wartość artystyczna
    estetyka
    ontologia
    Opis:
    Der Verfasser des Artikels erwägt das Problem der Antwort auf den Wert, indem er Me-thoden der ästhetischen Theorien anwendet, die eine materielle Herangehensweise an diese axiologische Fragestellung bevorzugen. Dabei bezieht sich der Autor auf die Male-rei von Francis Bacon. Als Antwort erscheint eine emotionale Reaktion, die von vielen Bereichen des Gemäldes verursacht wird. Die Analyse betrifft jedoch jene künstlerischen Faktoren, deren Bedeutung in allgemeinen ästhetischen Erwägungen häufig ausgelassen wird: die Leinwand, Eigenschaften des Maltuches, die Art der Farbe, Malschicht, Mal-mittel, sogar technische Angelegenheiten wie Art und Größe des Maltuches. Die Unter-suchung dieser Kategorien zeigt, wie der koloristische Logos des Gemäldes schrittweise auftaucht: Logos, dessen Ordnung von Sturm der Eindrücke und Drang der Farbe mit der Formaldisziplin bei der Herausbildung eines besonderen Wertes übereinstimmt – der schrecklichen Schönheit.
    In the article the author considers the problem of value response, using the methods of the aesthetic theories which prefer the „material‟ approach to this axiological issue, as well as referring to Francis Bacon‟s painting. This answer is an emotional response to many dimensions of the painting. The analysis will concern, however, artistic factors whose significance is often omitted in general aesthetic investigations: the support (or basis) of the painting, the canvas‟ properties, the type of paint, the color layer, the paint-ing tools, and even the technical background – the type and size of the canvas. The anal-ysis of these categories presents how the colorful logos of the painting gradually emerges; the logos whose order of sensuous influence and violence of colour cooperate with for-mal discipline in creating the exceptional merit – a terrible beauty.
    W artykule autor rozważa problem odpowiedzi na wartość, używając metod teorii estetycznych, które preferują ‘materialne’ podejście do tego zagadnienia aksjologicznego oraz odwołując się do malarstwa Francisa Bacona. Odpowiedź ta jest emocjonalną reakcją powodowaną wieloma obszarami obrazu. Jednakże analiza dotyczy tych artystycznych czynników, których znaczenie jest często pomijane w ogólnych rozważaniach estetycznych: podobrazia, własności płótna, rodzaju farby, warstwy malarskiej, narzędzi malarskich, a nawet technicznych spraw: rodzaju i wielkości płótna. Analizy tych kategorii pokazują, jak wyłania się stopniowo kolorystyczny logos obrazu ; logos, którego porządek wrażeniowego naporu i przemocy koloru współgra z dyscypliną formalną w tworzeniu szczególnej wartości – okropnego piękna.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 9
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia – kontekst – tożsamość. Powojenna odbudowa i dekoracja Starego Miasta w Olsztynie
    History – context – identity. Post-war restoration and decoration of the Old Town in Olsztyn
    Autorzy:
    Wawrykiewicz, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1927097.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    powojenna odbudowa
    Stare Miasto w Olsztynie
    zabytkowe zespoły staromiejskie
    program odbudowy
    rekonstrukcja
    projektowanie
    wartość artystyczna
    dekoracja plastyczna
    sgraffito
    post-war reconstruction
    Old Town in Olsztyn
    historic Old Town complexes
    rebuilding programme
    reconstruction
    design
    artistic value
    artistic decoration
    Opis:
    Artykuł jest kolejnym przyczynkiem do badań nad fenomenem powo¬jennej odbudowy polskich miast w formach historycznych i historyzu¬jących. W pracy podjęto próbę zarysowania mało znanych aspektów skomplikowanego i wielowątkowego procesu projektowania odbudowy Starego Miasta w Olsztynie po zniszczeniach 1945 roku oraz uzupełnienia dotychczasowego stanu badań w tym zakresie. Poruszono także problem oceny wartości architektury z okresu powojennej odbudowy staromiejskiej dzielnicy Olsztyna. W powojennej odbudowie miast rysuje się wyraźna dwoistość – odtwarzano średniowieczny układ urbanistyczny i jednoczenie realizowano założenia urbanistyki nowoczesnej. Odbudowę Olsztyna trudno nazwać rekonstrukcją, jego historyczna struktura została bowiem istotnie zmieniona. Patrząc jednak na realizacje późniejsze – modernistyczne oraz w duchu retrowersji – przyznać trzeba, że przyjęte wtedy założenia odbudowy w formach historyzujących okazały się z dzisiejszej perspektywy słuszne. Autorom takiej koncepcji udało się bowiem zachować „obraz” dawnego miasta. Kontekst historyczny, społeczno-kulturowy, polityczno-ekonomiczny i wreszcie architektoniczny miał niewątpliwy wpływ na kształt programu odbudowy tej dzielnicy staromiejskiej, a zrealizowana z niemałym trudem zabudowa stała się nośnikiem istotnych wartości. Wyróżnikiem olsztyńskiego Starego Miasta na tle innych odbudowanych ośrodków jest najbardziej współczesny charakter dekoracji plastycznych – specyficzne połączenie stylizowanej architektury o formach historyzujących ze sztuką już na wskroś nowoczesną, której cechy formalne w pełni odzwierciedlają współczesne tendencje rysujące się w plastyce lat 60. XX wieku. Wartością dekoracji staromiejskich, wykonanych głównie w technice sgraffito, jest zarówno indywidualny program tematyczny, jak i oryginalna forma plastyczna o współczesnym wyrazie artystycznym.
    This article is another contribution to research on the phenomenon of post-war reconstruction of Polish cities in historical and historicizing forms. The article attempts to highlight little-known aspects of the com¬plex and multi-task process of designing the reconstruction of the Old Town in Olsztyn after it was destroyed in 1945 and to fill gaps in the relevant research. It also examines the problem of valuation of the post-war architecture of the reconstructed Old Town District in Olsztyn. In towns and cities rebuilt after the war, there is a clearly visible duality – on the one hand, their restorers reconstructed the medieval urban layout, on the other hand, they aimed to achieve the objectives of modern urban planning. Olsztyn was rebuilt rather than reconstructed, because its historical structure was altered significantly. However, considering the subsequent projects – modernistic and in the spirit of retroversion – it must be admitted that, from today’s perspective, the then formulated objectives to rebuild the city in historicizing forms proved to be justified. This is because the authors of that concept managed to preserve the “image” of the pre-existing town. The historical, socio-cultural, political, economic and last but not least architectural context had an unquestion¬able impact on the nature of the old town reconstruction programme. The resulting built-up area, which required so much effort to recreate, embodies essential values today. What distinguishes the Old Town in Olsztyn from other rebuilt old towns is the most contemporary character of artistic decorations – stylized, historicizing architecture was specifically combined with art that was already thoroughly modern and whose formal features fully reflected the dominant trends in visual arts of the 1960s. The value of old-town decorations, produced mainly in the sgraffito technique, arises both from a specific range of themes and from their original artistic form, which is characterized by contemporary aesthetics.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2019, 1; 73-112
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Aesthetic Value of Literary Works in Roman Ingarden’s Philosophy
    Wartość estetyczna dzieł literackich w filozofii Romana Ingardena
    Autorzy:
    Jakha, Hicham
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31225698.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman Ingarden
    ästhetischer Wert
    künstlerischer Wert
    literarisches Werk
    Ontologie
    Ästhetik
    aesthetic value
    artistic value
    the literary work of art
    ontology
    aesthetics
    wartość estetyczna
    wartość artystyczna
    dzieło literackie
    ontologia
    estetyka
    Opis:
    In this paper, I attempt to formulate an Ingardenian conception of the literary work’s aesthetic value. Following Mitscherling’s lead, I attempt to place Ingarden’s aesthetics within his overall phenomenological-ontological project. That is, I argue that Ingarden’s aesthetics can only be properly fathomed in the context of his ontological deliberations, since, as he himself often enunciated, all his philosophical investigations constitute a realist rejoinder to Husserl’s turn toward transcendental idealism. To this end, I bring together insights from his aesthetics and ontology to establish a coherent account of values, where artistic and aesthetic values are analyzed as they manifest themselves in the literary work of art. By attending to the ontology of its aesthetic (and artistic) values, I argue, the literary work’s stratified formation becomes more explicit.
    In dem Artikel analysiere ich Ingardens Konzept des ästhetischen Wertes eines literarischen Werkes. Im Anschluss an Mitscherling versuche ich, Ingardens Ästhetik in sein phänomenologisch-ontologisches Gesamtprojekt einzuordnen. Ich behaupte, dass Ingardens Ästhetik nur dann richtig erkannt werden kann, wenn man seine ontologischen Überlegungen versteht, denn wie Ingarden selbst oft betont hat, sind alle seine philosophischen Untersuchungen eine realistische Antwort auf Husserls angebliche Hinwendung zum transzendentalen Idealismus. Zu diesem Zweck stelle ich Ansichten aus seiner Ästhetik und Ontologie nebeneinander und schaffe so einen kohärenten Werteansatz, in dem künstlerische und ästhetische Werte selbst auf die gleiche Weise analysiert werden, wie sie sich in einem literarischen Werk manifestieren. Ich behaupte, dass dank der ontologischen Analyse ästhetischer (und künstlerischer) Werte ein literarisches Werk in seiner Schichtstruktur transparenter wird.
    W artykule analizuję Ingardenowską koncepcję wartości estetycznej dzieła literackiego. Idąc tropem Mitscherlinga, próbuję umieścić estetykę Ingardena w ramach jego całościowego projektu fenomenologiczno-ontologicznego. Twierdzę, że estetykę Ingardena można właściwie poznać jedynie poprzez zrozumienie jego rozważań ontologicznych, ponieważ - jak często podkreślał sam Ingarden – wszystkie jego dociekania filozoficzne stanowią realistyczną odpowiedź na rzekomy zwrot Husserla w stronę idealizmu transcendentalnego. W tym celu zestawiam ze sobą poglądy z jego estetyki i ontologii, tworząc tym sposobem spójne ujęcie wartości, w którym same wartości artystyczne i estetyczne są analizowane w taki sposób, jak przejawiają się w dziele literackim. Twierdzę, że dzięki ontologicznej analizie wartości estetycznych (i artystycznych) dzieło literackie staje się bardziej przejrzyste w swej strukturze warstwowej.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2021, 32; 165-185
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walory historyczne i artystyczne kościoła pw. Świętych Wojciecha i Stanisława w Wilamowie
    Autorzy:
    Owczarek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034135.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Wilamów
    kościół
    sztuka
    wartość artystyczna
    church
    art
    artistic value
    Opis:
    Neogotycki kościół pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika i św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Wilamowie to przykład zabytkowej sztuki sakralnej na terenie gminy Uniejów. Mimo że ma wartość zabytkową oraz położony jest w pobliżu głównych tras komunikacyjnych, pozostaje obiektem mało znanym. W obiegowej opinii funkcjonuje raczej jako niewielki kościół wiejski niż godny uwagi i wart odwiedzenia obiekt sakralny. W artykule przedstawiono na podstawie analizy specjalistycznej literatury, źródeł pisanych oraz przekazów ustnych historię kościoła oraz parafii, których okoliczności powstania osnute są lokalnymi legendami. Omówiono ponadto wystrój i otoczenie zabytku, skupiając się przede wszystkim na walorach historycznych i artystycznych obiektu, których analiza wykazała potencjał turystyczny miejsca i możliwości wykorzystania go jako celu w kontekście turystyki dziedzictwa kulturowego.
    The neo-gothic church dedicated to St Wojciech the Bishop and Martyr and St Stanisław the Bishop and Martyr in Wilamów is an example of monumental sacral art in Uniejów municipality. In spite of its historical value and location in the vicinity of major transport routes, it is rather little known – it is commonly perceived as a village church rather than a sacral monument worth visiting. The article presents the history of the church and the parish on the basis of specialist literature as well as written and oral sources. It also describes the surroundings and the interior decorations of the church, with a particular focus on its historical and artistic value. The presented analysis demonstrates the touristic potential of this place as an element of cultural heritage.
    Źródło:
    Biuletyn Uniejowski; 2021, 10; 249-272
    2299-8403
    Pojawia się w:
    Biuletyn Uniejowski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieło sztuki w architekturze, dzieło architektury jako sztuka
    Autorzy:
    Dardzińska, Ilona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408144.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Sopocka Akademia Nauk Stosowanych
    Tematy:
    sztuka
    architektura
    malarstwo
    instalacja artystyczna
    wartość
    Opis:
    W artykule przedstawiono analizę dotyczącą charakterystyki dzieła sztuki i dzieła architektury. Próbowano określić, jakie cechy są dominujące w każdej z obydwu dziedzin, a jakie w szczególności przynależą tylko do jednej z nich. Rozpoczęto od przedstawienia warsztatu twórczego i poglądów na temat stylu z perspektywy samych twórców. Przytoczono słowa kilku z nich. W dalszej części wskazano na wspólny środek wyrazu, który służy najczęściej demonstracji idei, początkowego zamysłu z dziedziny sztuki i architektury. Następnie omówiono kilka wyjątkowych przykładów z pogranicza rzeźby i architektury. W dalszej kolejności odniesiono się do relacji sztuki z nauką. Opracowano tabelę porównującą walory dzieła sztuki z dziełem architektury, uwzględniającą dominację określonych cech. Wyszczególnione w tabeli cechy podzielono na trzy grupy, które opatrzono komentarzem w dalszej części artykułu. Odniesiono się też do innej klasyfikacji, stanowiącej kompleksowe, filozoficzne ujęcie sztuki. W kontekście rozpatrywania granic w sztuce, przytoczono kontrowersyjne działania z obszaru bioartu. Artykuł zakończony jest podsumowaniem zawierającym najistotniejsze cechy charakteryzujące wyjątkowość dzieła sztuki i dzieła architektury.
    Źródło:
    Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo; 2023, 23/I; 11-23
    2299-1263
    2353-0987
    Pojawia się w:
    Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies