Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "war art" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 77
Tytuł:
Socjologia emocji w sztuce wojennej na podstawie dzieła SUN ZI „sztuka wojny”
Autorzy:
Zaczyńska Zaczek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121619.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
socjologia emocji
sztuka wojenna
Sun Wu
Sun Zi
sociology of emotions
art of war
Źródło:
Wiedza Obronna; 2012, 2; 90-96
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synowie Hagar. Wiedza bizantyńczyków o armii arabskiej w świetle traktatów wojskowych z IX i X wieku
The sons of Hagar. Byzantine views on the Arab army in military treatises of 9th and 10th century
Autorzy:
Wolińska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613944.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bizancjum
Arabowie
sztuka wojenna
taktikon
Nikefor II Fokas
Leon VI Filozof
Byzantium
Arabs, art of war (polemology)
military treatises (tactica)
Nicephor II Phocas
Leo VI the Wise
Opis:
Arab military expansion was a real challenge to the Byzantine Empire. The defeats sustained in wars with the Arabs, whom the Byzantines called sometimes Hagarenes to refer to Biblical Hagar, forced new method of war waging. That knowledge was taken predominantly directly from battlefield. The Arab menace increased during the reign of Leo VI the Wise (886-912). Albeit not a soldier himself, he took an attempt to reorganize the Byzantine army and navy. Although it did not bring an immediate effect, the Empire gradually began to initiative. The situation changed for better during the reign of Constantine VII Porphyrogennetos (911-959) and Romanos I Lekapenos (919-959). A peace with the Bulgarians allowed to collect substantial forces on the eastern border of the empire. The weakening of the Abbasids gave way to the Hamdanid dynasty from northern Iraq and Syria to grow to the most serious Byzantine adversary in mid- 10th century, particularly during the reign of Sayf al-Dawla (945-967), who recorded some remarkable victories over the Byzantine forces. In 955 Nikephoros II Phokas took over the post of domesticos of the East. Along with his brother Leo, Strategos of Cappadocia and John Tzimiskes, they were able to change the course of war, winning some battles in northern Syria. The struggle with the Muslims resulted in a number of military treatises, the most known of which were attributed to emperors Leo VI and Nikephoros II Phokas. Although it is not certain if they were written by them themselves, they were certainly created on their behalf. Among several treatises of Leo VI, the Tactica seems to be the most interesting. The work divided in 20 chapters was meant as a handbook for military commanders. It discussed the organization of infantry, cavalry and navy, and their use in war, as well as that of sieges, ambushes etc. Much attention was paid to Arab logistics. Remarkably little, if any attention was paid to religious grounds as a reason for expansion. Not too surprisingly, much of the work was dedicated to the methods of efficient struggle against Muslims; the author correctly identified both strong and week sides of the Byzantine army. Some points clearly suggest a desire to take over certain elements of organization and war art from the adversary. Also the treatise by Nikephoros Phokas represents equally good value as Tactica. In this work we find a number of details regarding both military and non-military customs of the Arabs, which is not surprising, as the author was a military commander, experienced in battles against the Muslims. For this reason we should respect even more the military knowledge of Leo’s Tactica, if we remember that the author was not a professional soldier. Interestingly enough, with the notable exception of Nikephoros Phokas, the authors of other treatises added little to the information contained in Leo’s work. The reason for that was explicitly laid out by an anonymous author of still another treatise, Βιβλίον τακτικόν, who wrote that the chiefs knew so much about the raids on the lands of the Hagarenes that there was no use to discuss them in detail.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 63; 397-416
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fighting and Victory as Basic Terms in Agonistics and Praxeology and the Art of War
Autorzy:
Wołejszo, Jarosław
Malasiewicz, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010305.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centrum Rzeczoznawstwa Budowlanego Sp. z o.o.
Tematy:
art of war
fight
praxeology
safety
victory
sztuka wojny
walka
prakseologia
bezpieczeństwo
zwycięstwo
Opis:
Questions of how to overcome problems are probably the basic questions of fighters. Answers to them, from a historical perspective, the principles of martial art have been provided. These provisions, often mutually exclusive, raise questions related to the scientific approach to this issue. The scientific specialty dealing with the issue of combat is agonistics. This article is devoted to the presentation of the main concepts of agonistics and the general combat theory. In the first section, the author searches for an answer to the question whether an agonist meets the basic criteria of a scientific theory. The second section is devoted to the presentation of its main category, which is the concept of struggle. The last chapter refers to the purposeful cause of this theory represented by the concept of victory. This article confronts praxeological and sociological content with concepts characteristic of martial arts, and its main idea is to harmonize divergent insights on the phenomenon of struggle and victory, the main categories of agonistics. The research used theoretical (analysis, synthesis, comparison, inference and generalization) and empirical methods have been used. Additionally, a diagnostic survey has included the expert interview technique. The research results are presented in individual subsections of the article.
Źródło:
Safety & Defense; 2021, 3; 1-9
2450-551X
Pojawia się w:
Safety & Defense
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role and importance of national strategies in Poland
Rola i znaczenie strategii państwowych w Polsce
Autorzy:
Wojciechowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145349.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
strategia
bezpieczeństwo narodowe
rozwój kraju
obronność
sztuka wojenna
operacja
kampania
strategy
national security
national development
defense
art of war
operation
campaign
Opis:
The work on the new edition of the national security strategy requires a reflection on its role and importance in Poland. The analysis of the strategic achievements to date indicates the existence of political, organizational, theoretical, and cultural problems related to the development of the strategy as documents regarding national security, national development, and defense. Special attention should be paid to the problem of formulating a strategy as well as thinking and acting strategically in the military dimension. The problem of the shortage of formal-legal and structural framework of the strategy creation process in Poland indicates that one should strive to formulate a national (state) strategy together with its consolidation in the legal system.
Prace nad nową edycją strategii bezpieczeństwa narodowego skłaniają do refleksji nad rolą i znaczeniem strategii w Polsce. Analiza dotychczasowego dorobku strategicznego wskazuje na istnienie politycznych, organizacyjnych, teoretycznych i kulturowych problemów związanych z opracowywaniem strategii jako dokumentów w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego, rozwoju kraju i obronności. Na szczególną uwagę zasługuje problem formułowania strategii oraz myślenia i działania strategicznego w wymiarze wojskowym. Problematyka niedoboru formalnoprawnych i strukturalnych ram procesu tworzenia strategii w Polsce wskazuje, że należy dążyć do sformułowania strategii narodowej (państwa) wraz z ugruntowaniem jej w systemie prawnym.
Źródło:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces; 2020, 52, 2(196); 421-435
2544-7122
2545-0719
Pojawia się w:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura lat 60. XX wieku. Fragment historii Krakowa i innych polskich miast
The architecture of the 1960s. A fragment of the history of Kraków and other Polish towns and cities
Autorzy:
Włodarczyk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366541.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
architektura i urbanistyka XX w. lata 60.
modernizm powojenny
sztuka awangardowa po 1956 r.
typizacja
budownictwo uprzemysłowione
sixties architecture and urbanization in Poland
post-war modernism
avant-garde art from the end of the 50's
typisation
manufacture building systems
Opis:
Architektura lat 60. XX wieku w Polsce była jednocześnie międzynarodowa i ekspresyjno-romantyczna. Określenia te odnoszą się zarówno do światowych tendencji obserwowanych w działalności wybitnych architektów, jak i do działalności im współczesnych artystów, z których wielu traktowało niestety te tendencje w sztuce zbyt powierzchownie i dekoracyjnie, co szczególnie widoczne było w pseudo-funkcjonalnym detalu. Przed rokiem 1956 nie można mówić o współczesnej architekturze dbającej tylko o „utylitarność”, a nie jedynie o „polityczne idee”. Nowoczesność stała się symbolem demokracji i wolności. Z nadzieją przyjmowano takie zjawiska: architektura i urbanizacja po latach 1949-55, społeczna rola architekta, znaczenie wiedzy specjalistycznej, przemiana w projektowaniu w biurach i praca architektów w nich, typizacja, edukacja architektów. Okres izolacji spowodował w Polsce znaczące opóźnienie w rozwoju myśli architektonicznej oraz potencjału technicznego. Z tego względu naśladowanie atrakcyjnych, nowoczesnych form w stylu zwanym międzynarodowym oraz neoekspresyjnym było zadaniem niełatwym – aczkolwiek takie obiekty powstawały. Oczekiwano szybkiego i taniego budownictwa uprzemysłowionego. Zmierzano do znalezienia najlepszych, typowych rozwiązań o relatywnie niskich kosztach realizacji i eksploatacji, możliwych do zastosowania na terytorium całego kraju. Pojawiły się nowe technologie budowlane: ślizgowe szalunki dla wznoszenia ścian, ramowe elementy prefabrykowane, systemy wielkopłytowe, stosowanie systemów uprzemysłowionych narzucających standaryzację elementów. W konsekwencji nastąpiło zastąpienie projektów indywidualnych opracowaniami typowymi oraz redukcja różnorodności komponentów – typizacja, czyli systemy budynków typowych, powtarzalnych oraz gotowych projektów całych obiektów takich jak np. szkoły, bloki mieszkalne, hale, itp. Kreatywność architektów była poważnie ograniczana projektami typowymi. W ten sposób architekturę sprowadzano do budownictwa, „sprymitywizowanej” wersji architektury, dzięki której cała Polska wygląda dziś podobnie, co nie jest wyłączną zasługą architektów. Potrzeba budownictwa uprzemysłowionego i problem taniego budownictwa mieszkaniowego, i nie tylko zresztą mieszkaniowego, spowodowała masowe upowszechnienie typizacji. Ówczesne państwowe dekrety z 1959 r. rozszerzone zostały m.in. na budownictwo użyteczności publicznej i budownictwo przemysłowe, ale mimo to wiele obiektów rozwijającego się przemysłu było znaczącymi inwestycjami tego okresu. Charakterystyczną cechą tych obiektów jest współczesna i interesująca architektura, rozwiązania konstrukcyjne i dopracowany detal. Sztuka Awangardowa z końca lat 50. i początku 60. XX w. powszechnie interesowała artystów. Nowe, uniwersalne prądy wpływały nie tylko na architekturę i budownictwo, ale także na wszystkie kierunki sztuk pięknych. Dobre lata po 1956 roku zakończyły się dla architektury, architektów i społeczeństwa około połowy lat 60. Odwrót od stylu międzynarodowego, funkcjonalizmu i całego modernizmu nie był jednak widoczny w Polsce późnych lat 60 XX w. Zdarzyło się to później, jako przejście od modernizmu, poprzez brutalizm wczesnych lat 70. do tak zwanego postmodernizmu lat 80.
Architecture of sixties of 20th century in Poland is at the same time cosmopolitan and expressive-romantic. It refers to global tendencies in the activity of outstanding architects, whilst according to their contemporaries, most of the artists treated those tendencies too perfunctorily and decoratively, particularly in decorative, pseudo functional detail. Before the 1956 we can not speak about the modern architecture, which cared about the “function”, not the “political idea”. Modernity became the symbol of democracy and freedom. Such cases were touched upon with hope: architecture and urbanization problems after the years 1949-55, architect’s social role and the meaning of specialist knowledge, design reorganization in design studios and architect’s work in it, typisation, architect’s education. The period of isolation caused considerable tardiness in development of the architectural thought and technical possibilities in Poland. Therefore adapting attractive, modern forms in so-called international and neoexpressionist style was not easy but the objects were being created. Cheap and fast building industry had been needed. Main target was to find the best, typical solutions which realization and exploitation costs would be relatively low to use all over the country. New building methods: raising walls on sliding formwork, using prefabricated frame elements, large panel building system. application of manufacture building systems forced the standardization of components. The consequence was the supplant of individual designs by typical documentation. The variety of elements reduction - typisation - means typical building system, repetitious, ready made projects of objects like schools, dwelling blocks, halls, etc.. Architects’ creativity was strongly limited by the typical projects. By means of what architecture was reduced into civil ingeneering, “primitivised” version of architecture, and the whole Poland looks similar today, what is not only due to architects. The need for mass building trade and the cheep housing problem, not only the residential one, caused such a grand nationalization of the typisation. Thanks to the contemporary government’s resolution from 1959, it was extended e.g. on industrial and general building but many objects connected to the expanding industry, being also the greatest investments of this period. Their characteristic feature is superb modern, interesting architecture and structure solutions or evaluated detailing. The avant-garde art from the end of the 50’s and the beginning of the 60’s was of great interest within artist. Universal currents ruled not only in the architecture and building industry, but also in all kinds of arts. The good years after 1956 have ended around the mid-sixties for architecture, architects and the public. The retract from the international style, functionalism, and whole modernism was not visible in Poland in the late 60’s. It happened later, as a transition between modernism, through brutalism of the early 70’s to the so-called “postmodernism” in the 80's.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2013, 58, 3; 93-112
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
American stupidity ascendant: 1945-2016
Autorzy:
Welles, James F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1075586.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Bay of Pigs
Cold War
George Bush
Iraq 9/11
Vietnam
Watergate
modern art
Opis:
From the Cold War to the Google mobile, the history of American stupidity conforms to and confirms the behavioral model that stupidity is the learned inability to learn. Specifically, stupidity is a normal, dysfunctional learning process which occurs when a schema formed by linguistic biases and social norms acts via the neurotic paradox to establish a positive feedback system which becomes first self-sustaining and then renders behavior irrelevant to the environment by carrying detached actions to maladaptive excesses.
Źródło:
World Scientific News; 2019, 122; 145-182
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznane źródło do dziejów oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen z 1700 roku
Unknown source concerning the history of the siege and the surrender of the Stronghold of Kokenhausen in 1700
Неизвестный источник сведений по истории осады и капитуляции крепости Кокенгаузена в 1700 гoду
Autorzy:
Trąbski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1923887.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
wielka wojna północna
Kokenhausen (Koknese)
Atanazy Miączyński
nowożytna sztuka wojskowa
twierdza
oblężenie
kapitulacja
Great Northern War
early modern military art
stronghold
siege
surrender
Великая Северная война
Кокенгаузен (Кокнесе)
Афанасий Миончинский
современное военное искусство
осада
капитуляция
Opis:
Zdobycie Twierdzy Kokenhausen w październiku 1700 r. było ostatnim aktem ośmiomiesięcznej kampanii prowadzonej przez wojska Augusta II na terenie szwedzkich Inflant. Po blamażu związanym z przedwczesnym porzuceniem oblężenia Rygi (głównego celu tej kampanii) był to istotny sukces militarny i polityczny. Jednakże w opracowaniach poświęconych wielkiej wojnie północnej informacje na temat tego wydarzenia w większości są skąpe, a konfrontując je ze sobą, zauważyć można liczne sprzeczności i niedomówienia. Powoduje to, że obraz oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen jest niejasny i nasuwa wątpliwości. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest sięgnięcie do bezpośredniego źródła informacji – tj. opisu przedstawionego przez świadka wydarzeń. Takim jest bez wątpienia prezentowany powyżej list z 9 października 1700 r., napisany w obozie armii saskiej pod Kokenhausen. Jego autorem był prawdopodobnie podskarbi nadworny koronny Atanazy Miączyński (1639–1723), doświadczony dowódca z czasów Jana III Sobieskiego oraz wierny stronnik Augusta II.
The capture of the Stronghold of Kokenhausen in October 1700 was the last act of the 8-month-long campaign of August II’s army on the area of Swedish Inflanty Voivodeship. After the disgrace of the premature abandoning of the siege of Riga (the main aim of this campaign), it was a vital military and political success. However, in the literature concerning the Great Northern War the pieces of information on this event are mostly scarce and when confronting them with each other one can see many contradictions and oblique statements. It causes the picture of the siege and surrender of the Kokenhausen Stronghold to be unclear and bring doubts to mind. The only way out of this situation is referring to a first-hand source of information – i.e. to a description given by a witness of the events. Such a source is undoubtedly the letter written on 9th October 1900 in the camp of the Saxon army near Kokenhausen, presented herein. Its author was probably a court treasurer of the Crown, Atanazy Miączyński (1639–1723), experienced commander of John III Sobieski’s times, as well as a faithful supporter of August II.
Захват крепости Кокенгаузена в октябре 1700 года стал последним актом восьмимесячной кампании, проводимой армией Августа II на территории шведской Ливонии. После преждевременного отказа от осады Риги (главной цели этой кампании) это был существенный военный и политический успех. Однако в работах, посвященных Великой Северной войне, сведения об этом событии преимущественно скудны, а при сопоставлении фактов можно обнаружить множество недосказанностей и противоречий. Вследствие этого образ осады и капитуляции крепости в Кокенгаузене неясен и вызывает сомнения. Единственный выход из этой ситуации – обращение к непосредственному источнику информации, т.е. описанию, составленному свидетелем событий. Им, без сомнений, является письмо, датированное 9 октября 1700, написанный в лагере саксонской армии под Кокенаузеном. Вероятнее всего, его автором был подскарбий надворный коронный Афанасий Миончинский (1639–1723), опытный командир времен Яна III Собеского и верный сторонник Августа II.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 3 (261); 183-193
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oblężenie i kapitulacja twierdzy Kokenhauzen (2–7 X 1700)
The Siege and Capitulation of the Kokenhausen Fortress
Autorzy:
Trąbski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065072.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
the Great Northern War
Livonia
Kokenhausen
early modern military art
siege
capitulation
August II Wettin
Adam Heinrich von Steinau
the year 1700
Opis:
The conquest of the Kokenhausen Fortress in October 1700 was the last act of an eight-month campaign conducted by the army of August II in the territory of Swedish Livonia. After the disgrace related to the premature abandonment of the siege of Riga (the main target of this campaign), it was a significant military and political success. Kokenhausen could have been a convenient bridgehead for the Saxon troops on the right bank of the Daugava River and a potential operational base to launch military operations in the Swedish province in the spring of the following year. At the same time, the conquest of this fortress made it possible to use the Daugava River to transport heavy cannons and ammunition from the Russian border to Riga. In addition, this success could be used for propaganda purposes. Tsar Peter I received the confirmation that August II had maintained the anti-Swedish alliance, thanks to which in Warsaw it was possible to strive for Poland’s joining the war against Sweden. In the publications devoted to the Great Northern War the information on this event is mostly scarce, and often contradictory, making the image of the siege and capitulation of the Kokenhausen Fortress look unclear and raise doubts. The reason seems to be the lack of information from a direct source, and the authors’ reliance on indirect sources (e.g. press coverage). Below, a new attempt to present the circumstances of the conquest of Kokenhausen by the army of August II will be presented; it was prepared primarily on the basis of a letter written in the Saxon army camp on 9 October 1700, probably by the court treasurer Atanazy Miączyński, and works of two French historians: Pierre Massuet – Histoire des rois de Pologne, et du gouvernement de ce Royaume […] and Jean-Baptiste de Parthenay – History of the reign of the Polish king Frederic August II […], which come from the 1730s.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2018, 83, 3; 59-82
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Federalny program ratunkowy” Centrum Politycznego Piękna jako przykład performansu pamięci wielokierunkowej
“Federal Emergency Programme” by the Centre for Political Beauty as an Example of the Performance of Multidirectional Memory
Autorzy:
Tabak, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830738.pdf
Data publikacji:
2021-10
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Centre for Political Beauty
Kindertransport
Holocaust
refugee crisis
war in Syria
Michael Rothberg
multidirectional memory
political art
Opis:
The article highlights the activities of the Centre for Political Beauty), a Berlin-based collective operating on the border of art and activism. The author maps the artistic strategies of the creators, discusses their inspirations and general assumptions of the collective. A significant part of the text is devoted to an extensive analysis of Federal Emergency Programme (2014), a public intervention whose starting point was an attempt to rewrite the historical Kindertransport rescue operation to the socio-political realities shaped by the conflict in Syria. Using the theory of reconstruction and the Michael Rothberg’s theory of multidirectional memory, the author refers to this project – and other similarly structured actions – as “performances of multidirectional memory”, which allows her to point out how the highly polarizing the public, artistic-activist campaigns of Centre for Political Beauty create scenarios of political alternatives in which different experiences of extreme violence are not prioritized.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 165; 8-34
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka okopowa a jej wykorzystanie w dydaktyce historii
Trench Art and its Use in Teaching History
Autorzy:
Szymborski, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057951.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
sztuka okopowa
I wojna światowa
II wojna światowa
dydaktyka historii
trench art
I world war
II world war
teaching history
Opis:
Celem tekstu było ukazanie potencjału dydaktycznego przedmiotów zaliczanych do tzw. sztuki okopowej. Sztuka okopowa została najtrafniej zdefiniowana przez Nicholasa J. Saundersa. Wedle niego są to wszystkie przedmioty wykonane przez żołnierzy, a także jeńców bądź cywilów, z materiałów używanych przez armie w terenie lub czasie związanym z konfliktem zbrojnym lub jego następstwami. Przedmioty tworzone przez żołnierzy i cywilów w czasie II wojny światowej umożliwiają ukazanie wojennego życia codziennego, jak również konsekwencji wynikających ze zniszczeń wojennych. W tym celu omówiono przykłady przedmiotów tworzonych np. z elementów broni rakietowej V-1, V-2, części broni pancernej. Następnie zwrócono uwagę na możliwość ukazania różnych aspektów głównych dwudziestowiecznych konfliktów zbrojnych osobom z dysfunkcją wzroku, albowiem przedmioty sztuki okopowej są wyjątkowo łatwe do percepcji za pomocą zmysłu dotyku.
Aim of the article was to show teaching aspects connected with items described as Trench Art. Trench Art was defined by Nicholas J. Saunders as any object made by soldiers, prisoners of war and civilians, from war materiel or any other material, as long as object and maker are associated in time and space with armed conflict or its consequences. Items produced by soldiers and civilians during II world war gives us a chance to describe the daily life of people and consequences of a devastating war. Items produced from parts of the German Wunderwaffe V-1, V-2 or remains of tanks and armored vehicle were shown. Trench Art gives us a great possibility to show various aspects connected with major conflicts of the XX century to all visually impaired people as such objects are quite easy readable.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 36, 1; 209-230
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka okopowa: forma, przykłady, a także jej wykorzystanie w badaniach naukowych – kilka propozycji
Trench Art: Form, Examples and its Use in Scientific Research – Several Suggestions
Autorzy:
Szymborski, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057708.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
sztuka okopowa
I wojna światowa
II wojna światowa
trench art
I world war
Opis:
Celem artykułu było zdefiniowanie sztuki okopowej jak również podanie szeregu przykładów sztuki okopowej odnoszącej się do najważniejszych konfliktów zbrojnych XX w. Sztuka okopowa została najtrafniej zdefiniowana przez Nicholasa J. Saundersa. Wedle niego są to wszystkie przedmioty wykonane przez żołnierzy, a także jeńców bądź cywilów, z materiałów używanych przez armie w terenie lub czasie związanym z konfliktem zbrojnym lub jego następstwami. Bogato zdobione wazony wedle części badaczy są typowe dla sztuki okopowej wytwarzanej w czasie I wojny światowej. Warto nadmienić, że w teorii tworzenie przedmiotów z pustych łusek artyleryjskich było nielegalne, albowiem łuski te miały być ponownie wykorzystane, stanowiły także własność rządową. Typowymi przykładami sztuki okopowej odnoszącej się do I wojny światowej są przedmioty związane z kulturą palenia tytoniu – zapalniczki wykonane z pocisków i pozostałości po pociskach, osłonki na pudełka zapałek; kulturą pisma – nożyki do otwierania korespondencji wykonane z pocisków, pierścieni wiodących czy części szrapneli; zdobione wazony wykonane z łusek, przedmioty osobiste, takie jak pierścionki, broszki czy bransoletki. Żołnierze w czasie II wojny światowej koncentrowali się na tworzeniu popielniczek. W dalszej kolejności ukazano aspekty związane z komemoracją przedmiotów sztuki okopowej, tworzeniem „pamiątek wojennych” i ich sprzedawaniem.
Aim of the article was not only to define trench art but also give some examples of trench art connected with major conflicts of the XX century. Trench Art was defined by Nicholas J. Saunders as any object made by soldiers, prisoners of war and civilians, from war materiel or any other material, as long as object and maker are associated in time and space with armed conflict or its consequences. Highly decorated flower vases according to some scholars are typical for I world war Trench Art. It is worth to mention that in theory practice of producing items from empty shell was in theory illegal as shells were supposed to be reused and as a thing was a government property. Typical examples of I world war Trench art include: smoking equipment – cigarette lighters made from bullets or scrap metal, matchbox covers made from brass, writing equipment – letter-openers made from bullets and scrap metal, pens and pencils made from bullets and cartridges; artillery shell cases; personal adornment: finger rings, brooches, bracelets. Soldiers during II world war concentrated on making ashtrays. Next all aspects with memorizing trench art, making war souvenirs and selling such items was shown.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 35, 4; 337-364
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Military command process in tactical operations
Proces dowodzenia wojskami w działaniach taktycznych
Autorzy:
Szkołuda, Dariusz
Sikora, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551809.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
art of war
command
tactical level
command process
sztuka wojenna
dowodzenie
poziom taktyczny
proces dowodzenia
Opis:
In the literature, one can find various approaches to the process of commanding troops at the tactical level. It concerns doctrines developed in both the Polish Armed Forces and NATO. These processes differ in phases and stages implemented by command authorities and in tasks they perform and methods used, for example, in the decision-making process. Based on modern theories of managing hierarchical organizations such as the armed forces, the authors of this article propose their solutions to standardize the process of command of troops at the tactical level, from battalion upwards. The process should follow four phases: planning, organizing, controlling, evaluating. In contrast to the command process functioning in NATO, there is no execution phase, which, in the authors' opinion, refers to the stage (sequence) of actions and not to the command function. Hence, in the command process used by NATO, we deal both with command functions and military operation stages.
W literaturze można znaleźć różne podejścia do procesu dowodzenia wojskami na poziomie taktycznym. Dotyczy to zarówno doktryn opracowanych w Siłach Zbrojnych RP, jak i NATO. Procesy te różnią się między sobą nie tylko fazami i etapami, jakie są realizowane przez organy dowodzenia, ale również zadaniami jakie wykonują oraz metodami stosowanymi chociażby w procesie podejmowania decyzji. Biorąc za podstawę współczesne teorie zarządzania organizacjami zhierarchizowanymi, jaką są niewątpliwie siły zbrojne, Autorzy przedmiotowego artykułu proponują własne rozwiązania mające na celu ujednolicenie w Siłach Zbrojnych RP procesu dowodzenia wojskami na poziomie taktycznym, od szczebla batalionu w górę. Proces ten powinien przebiegać według czterech faz: planowanie, organizowanie, kontrolowanie, ocena. W przeciwieństwie do funkcjonującego w NATO procesu dowodzenia nie ma tu fazy realizacji, która w opinii Autorów odnosi się do etapu (kolejności) prowadzonych działań, a nie do funkcji dowodzenia. Stąd w procesie dowodzenia wykorzystywanym w NATO mamy do czynienia zarówno w funkcjami dowodzenia, jak i etapami prowadzonych przez wojska działań.
Źródło:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces; 2022, 54, 1(203); 141-156
2544-7122
2545-0719
Pojawia się w:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Thaw, or Warming in Cracow’s Artistic Community Relations with the West, and Consequences to Art
Autorzy:
Stano, Bernadeta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170576.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Cold War
the Thaw
the West
Cracow
Artistic Community
Contemporary Art
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 11-23
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 77

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies