Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "waiver" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Book review: Przemysław Saganek, Unilateral Acts of States in Public International Law, Brill Nijhoff, Leiden, Boston: 2015
Autorzy:
Kałduński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706735.pdf
Data publikacji:
2016-07-26
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
book review
international law
unilateral act of state
recognition
protest
waiver
promise
Opis:
Review of a book: Przemysław Saganek, Unilateral Acts of States in Public International Law, Brill Nijhoff, Leiden, Boston: 2015
Źródło:
Polish Yearbook of International Law; 2015, 35; 343-350
0554-498X
Pojawia się w:
Polish Yearbook of International Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cessio legis During Court Proceedings for Payment: Withdrawal of the Suit with a Waiver of the Claim Resulting in Damage to the Purchaser of the Claim
Autorzy:
Surowiec, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913263.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
waiver of the claim
withdrawal of the suit
plaintiff
third party
cesja wierzytelności
cofnięcie pozwu
powód
osoba trzecia
Opis:
The article is of a scientific-research nature. The author based her conclusions on the literature and jurisdiction regarding the assignment of claims and on the withdrawal of a lawsuit with a waiver of the claim. A hypothetical situation is presented, in which a plaintiff, during the proceedings concerning the claim for payment, assigns to a third party a claim covered by the lawsuit, after entering into a dispute. A purchaser of a claim is entitled to enter the proceedings, pursuant to Article 192 point 3 of the Code of Civil Procedure, with the consent of the opposing party (defendant). In practice, the judicature extends the interpretation of this provision to the consent of both parties to the proceedings. The problem arises in a situation in which the plaintiff does not consent to the purchaser of the claim being replaced. The latter may thus be deprived of court proceedings through no fault of his own. In addition, the current plaintiff no longer has any interest in continuing the proceedings and may withdraw the lawsuit with a waiver of the claim. The effect of waiving the claim will be, in a way, releasing the defendant from his debt, and thus changing the nature of the claim into natural obligation. The above-mentioned action of the plaintiff, the seller of the claim in the process, will cause damage to the purchaser of the claim up to the amount of the withdrawn lawsuit together with the waiver of the claim. The article indicates the possibility of a broader perspective on subjective changes in the process and the material and legal effects of the parties’ formal actions.
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorka oparła swoje wnioski o literaturę i orzecznictwo w zakresie cesji wierzytelności oraz cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Przedstawiono hipotetyczną sytuację, w której powód w procesie o zapłatę ceduje na osobę trzecią roszczenie objęte pozwem po wdaniu się w spór. Nabywca wierzytelności jest uprawniony do wstąpienia do procesu na podstawie art. 192 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego za zgodą strony przeciwnej (pozwanego). W praktyce judykatura rozszerza interpretację tego przepisu o zgodę obu stron procesu. Problem pojawia się w sytuacji, w której powód nie wyrazi zgody na wstąpienie w jego miejsce nabywcy wierzytelności. Ten ostatni może zostać przez to pozbawiony drogi sądowej nie ze swojej winy. Dodatkowo dotychczasowy powód nie ma już interesu w tym, aby dalej toczyć proces i może cofnąć powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Skutkiem zrzeczenia się roszczenia będzie niejako zwolnienie z długu pozwanego, a tym samym znaturalizowanie nabytej przez osobę trzecią wierzytelności. Przedstawione powyżej działanie powoda, zbywcy wierzytelności w procesie, wywoła szkodę po stronie nabywcy wierzytelności do wysokości cofniętego powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Artykuł wskazuje na możliwość szerszego spojrzenia na zmiany podmiotowe w procesie oraz skutki materialnoprawne posunięć formalnych strony.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 307-323
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Forfaiting by Waiver as an Alternative to Project Financing for the Realization of Public-Private Partnership Projects in Poland
Forfaiting przez zrzeczenie jako alternatywa finansowania projektu w celu realizacji projektów partnerstwa publiczno- prywatnego w Polsce
Autorzy:
Schulders, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944740.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
public-private partnership
project financing
forfaiting by waiver
PPP barriers
in Poland
public procurement
partnerstwo publiczno-prywatne
forfaiting przez
zrzeczenie
bariery PPP w Polsce
zamówienia publiczne
Opis:
Despite growing social infrastructure investment needs, public-private partnership (hereinafter: PPP) is not developing in accordance to expectations in Poland. Only 25% of initiated proceedings conclude in the realization of a contract – a significantly lower rate as compared to other European nations. While there are many potential explanations for the poor development of PPP in Poland, this article showcases the inefficiencies in the project financing model, as well as analyzes the applicability of forfaiting by waiver for Polish PPP projects. It outlines the necessary conditions as well as potential benefits to PPP development should the forfaiting by waiver model be applied comprehensively as a mode of financing for Polish PPP projects. Critical success factors in PPP will be addressed, as well as project risk division and factors influencing the project price.
Pomimo rosnących potrzeb inwestycyjnych w infrastrukturę społeczną, partnerstwo publicznoprywatne (dalej: PPP) nie rozwija się zgodnie z oczekiwaniami w Polsce. Tylko 25% wszczętych postępowań kończy się na realizacji umowy – znacznie niższa stawka w porównaniu do innych krajów europejskich. Chociaż istnieje wiele potencjalnych czynników słabego rozwoju PPP w Polsce, w tym artykule pokazano nieefektywności w modelu finansowania projektu, a także przeanalizowano możliwość zastosowania forfaitingu przez zrzeczenie w Polsce. Artykuł określa niezbędne warunki, a także potencjalne korzyści dla rozwoju PPP jeśli model forfaitingu poprzez zrzeczenie zostanie zastosowany kompleksowo jako sposób finansowania polskich projektów PPP. Omówione zostaną krytyczne czynniki sukcesu w PPP, a także podział ryzyka projektu i czynniki wpływające na cenę projektu.
Źródło:
Studia i Materiały; 2020, 2(33); 80-87
1733-9758
Pojawia się w:
Studia i Materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GLOSA DO WYROKU WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W OLSZTYNIE Z DNIA 14 GRUDNIA 2017 R., SYGN. AKT: II SA/OL 973/17 (ART. 127A K.P.A.)
COMMENTARY JUDGMENT OF WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY IN OLSZTYN OF 14 DECEMBER 2017, NR REF.: II SA/OL 973/17 (ARTICLE 127A K.P.A.)
Autorzy:
Majewski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443372.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
zrzeczenie się prawa do odwołania
uprawnienia stron postępowania
prawo podmiotowe w K.P.A.
odwołanie a wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy
waiver of the right to appeal
rights of the parties of the proceedings
subjective right in k.p.a.
appeal and a request for reconsideration
Opis:
Sprawa zakończona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 14 grudnia 2017 r. dotyczy przede wszystkim stosowania art. 127a k.p.a., wprowadzonego z dniem 1 czerwca 2017 r. do k.p.a., który wprowadza nieznaną wcześniej administracyjnym przepisom proceduralnym instytucję zrzeczenia się prawa do odwołania. Autor dokonuje analizy tego rozwiązania prawnego, w tym wskazuje terminy do dokonania czynności oraz formę, w jakiej strona postępowania może skorzystać z tej instytucji.
The case, concluded with the judgment of the Wojewódzki Sąd Aministracyjny in Olsztyn of 14 December 2017, concerns primarily the application of art. 127a k.p.a., introduced 1 June 2017 to k.p.a., which introduces the previously unknown administrative procedural rules, the institution of waiving the right of appeal. The author analyzes this legal solution, including the dates of the action and the form in which the parties of the proceedings may use this institution.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 2, XVIII; 315-325
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
INSTYTUCJA ZRZECZENIA SIĘ PRAWA ODWOŁANIA W OGÓLNYM POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM (ART. 127A K.P.A.)
THE INSTYTUTION OF THE WAIVER OF THE RIGHT TO APPEAL IN GENERAL ADMINISTRATIVE PROCEEDINGS (ART. 127A K.P.A.)
Autorzy:
Śladkowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443915.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
odwołanie,
prawo do wniesienia odwołania,
zrzeczenie się odwołania,
termin do wniesienia odwołania,
dopuszczalność odwołania oświadczenia o zrzeczeniu się prawa odwołania
appeal,
right to appeal,
waiver of appeal,
time limit for appeal,
admissibility of appeal of a waiver of the right to appeal
Opis:
Artykuł przedstawia prawo do odwołania od decyzji administracyjnej, które jest stosunkowo nową instytucją, wprowadzoną do Kodeksu postępowania administracyjnego z dniem 1 czerwca 2017 r. W artykule omówiono przesłanki, które decydują o uznaniu zrzeczenia się odwołania za skuteczne, skutki prawne zrzeczenia się odwołania, a także najistotniejsze problemy dotyczące stosowania tejże instytucji. Lapidarny sposób uregulowania tej instytucji w k.p.a. rodzi bowiem wiele niejasności i wywołuje rozbieżności zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W końcowej części artykułu zawarto ogólne wnioski dotyczące opisywanej instytucji.
The article presents the right to appeal against an administrative decision, which is a relatively new institution, introduced to the Code of Administrative Procedure on June 1, 2017. The article discusses the conditions that determine the recognition of a waiver of an appeal as effective, the legal consequences of the waiver of an appeal, as well as the most important problems regarding the use of this institution. Concise way to regulate this institution in the Code of Administrative Procedure for it raises a lot of ambiguities and causes discrepancies in both doctrine and administrative court rulings. The final part of the article contains general conclusions about the described institution.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 2, XX; 219-235
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwość zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania w Kodeksie postępowania administracyjnego w świetle Konstytucji RP
Autorzy:
Passon, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617386.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
waiver
rescind
decision
amendment
administrative procedure code
polish constitution
a right to a fair trial
zrzeczenie
decyzja
odwołanie
nowelizacja k.p.a.
publiczne prawo podmiotowe
konstytucja
prawo do sądu
Opis:
The article is about recent amendment to the Administrative Procedure Code. Recent changes allowed parties to waive the possibility to rescind the decision. The aim of the regulation was to make the proceedings faster and cheaper. As good as it sounds, amendment seems questionable, especially when it comes to constitutional/administrative ,,public legal rights” (Polish construction) and basic human rights and freedoms such as a right to a fair trial (article 6 of European Convention on Human Rights). The legislator didn’t notice that the amendment may violate aforementioned right and that is why, in this article I will try to judge this amendment basing mainly on principles of Polish Constitution.
Przedmiotem artykułu jest instytucja zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania od uzyskanej decyzji, która została wprowadzona do kodeksu postępowania administracyjnego w 2017 roku. Regulacja ta została wprowadzona ze względu na szybkość i ekonomię postępowania. Budzi ona jednak wątpliwości nie tylko z perspektywy dorobku administracyjno-prawnego i wypracowanej przezeń swoistej koncepcji publicznych praw podmiotowych, ale także z punktu widzenia podstawowych praw człowieka i obywatela, jakimi są prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji czy prawo do sądu. Konstytucyjny aspekt tego przepisu oraz jego wpływ na sferę praw i wolności jednostki nie został w pełni dostrzeżony przez ustawodawcę, ani – przynajmniej do tej pory – przez doktrynę, dlatego warto się zastanowić nad jego bliższą charakterystyką – z tego też względu, artykuł będzie obejmować próbę spojrzenia na wspomnianą instytucję właśnie z tej perspektywy.
Źródło:
Studenckie Zeszyty Naukowe; 2019, 22, 41
1506-8285
Pojawia się w:
Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O zadawaniu właściwych pytań, czyli kilka refleksji na temat dopuszczalności zastosowania kryterium (testu) prywatnego inwestora. Glosa do Glosa do wyroków Sądu z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie T-156/04 Électricité de France v. Komisja i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF) i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF)
Asking the right questions: a few reflections about the applicability of the private investor test. Case comments to the judgment of the Court in case T-156/04 Électricité de France/European Commission and to the judgment of the Court of Justice in case C-124/10 P European Commission/EDF
Autorzy:
Cyndecka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508358.pdf
Data publikacji:
2013-10-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
pomoc publiczna
kryterium (test) prywatnego inwestora
dopuszczalność zastosowania testu prywatnego inwestora a jego zastosowanie
umorzenie wierzytelności podatkowej
dokapitalizowanie przedsiębiorstwa państwowego
art. 107 ust. 1 TFUE
private investor test
the applicability v. the application of the private investor test
State aid
a tax waiver
recapitalization of a public undertaking
Article 107(1) TFEU
Opis:
Glosa podejmuje dwie kwestie dotyczące kryterium (testu) prywatnego inwestora, które do czasu wydania wyroku Sądu w sprawie Électricité de France w 2009 r. nie były w zasadzie przedmiotem debaty, pomimo iż są one kluczowe dla tego instrumentu, który funkcjonuje w prawie pomocy publicznej od lat osiemdziesiątych. Pierwsza kwestia to konieczność rozróżniania między ustaleniem dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa oraz jego zastosowaniem przez państwo lub, z punktu widzenia Komisji, weryfikacją jego zastosowania w celu sprawdzenia wypełnienia jego warunków. Druga kwestia to sposób ustalania dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa. Obydwie kwestie miały decydujące znaczenie dla sprawy umorzenia wierzytelności podatkowej przez Francję wobec przedsiębiorstwa Électricité de France EDF w 1997 r. Sprawa EDF dotyczyła nie tylko jednego z najważniejszych francuskich przedsiębiorstw państwowych, lecz także jednego z najbardziej liczących się aktorów europejskiego sektora energetycznego. Wyrok Sądu z 2009 r. oraz Trybunału z 2012 r. wzbudziły wiele kontrowersji. Pomimo tego, wyjątkowość sprawy EDF polega głównie na wywołaniu przez nią dyskusji dotyczącej istoty testu prywatnego inwestora, tj. rozróżnianiu miedzy imperium i dominium.
This case annotation discusses two issues concerning the private investor test (the PIT) which have not been subject to a debate until the 2009 General Court’s judgment in Électricité de France vs. the European Commission judgment (EDF judgment). This was so, despite the fact that they are of key importance to the PIT, which is a legal instrument that has been applied in the field of State aid law since the 1980s. The first issue to be assessed is the necessity to make a distinction between establishing the applicability of the PIT to a given state intervention and its application to this intervention by the state. Alternatively, from the Commission’s point of view, it is the examination of its application by the state with the view of establishing the compliance with the test. The second issue is the way in which the applicability of the PIT to a given state intervention should be established. Both issues were of decisive importance for a tax waiver awarded by the French state to Électricité de France in 1997. The EDF case involved not only one of the most important public undertakings in France, but also one of the most relevant actors in the European energy sector. The judgments of the General Court of 2009 and of the European Court of Justice of 2012 raised much controversy. However, the uniqueness of this case is first and foremost about opening a proper discussion on the core of the PIT – the distinction between two capacities of the state: the public authority and the entrepreneurial one and its consequences.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2013, 2, 6; 190-214
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązki informacyjne organów administracji publicznej dotyczące instytucji zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania – glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 marca 2021 r., II sa/sz 808/20
Information obligations of public administration bodies regarding the institution of waiving the right to appeal – gloss to the judgment of the voivodship administrative court in Szczecin from march, 25 2021, II sa/sz 808/20
Autorzy:
Kosicki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055581.pdf
Data publikacji:
2022-04-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania
ostateczność i prawomocność decyzji
decyzja administracyjna
odwołanie
obowiązki informacyjne organu administracji publicznej
waiver of the right to appeal
final and validity of the decision
administrative decision
appeal
information obligations of a public administration body
Opis:
Niniejsza glosa ma charakter aprobujący i dotyczy kwestii realizacji obowiązku informacyjnego wobec stron postępowania administracyjnego przez organy administracji publicznej w związku z instytucją zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania. Należy zauważyć, że instytucja ta, lapidarnie uregulowana w art. 127a Kodeksu postępowania administracyjnego, od momentu swojego obowiązywania budzi szereg wątpliwości interpretacyjnych. Dotyczą one nie tylko samego oświadczenia stron o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania, ale również terminu na jego złożenie czy możliwości jego cofnięcia przed upływem terminu na wniesienie odwołania od decyzji administracyjnej. Wątpliwości te doprowadziły do rozbieżnych poglądów w doktrynie i judykaturze. To z kolei wywołuje stan niepewności prawnej stron postępowania. Sądownictwo administracyjne próbuje naprawić ten stan, czego dobrym przykładem jest glosowane orzeczenie. W wyroku tym trafnie wywiedziono, że w przypadku, gdy rozwój psychiczny (umysłowy) czy też stan zdrowia wskazuje na to, że powzięta przez stronę informacja o możliwości i skutkach zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania nie dotarła w odpowiedni sposób, to po stronie organów administracji publicznej aktualizuje się obowiązek podjęcia wszelkich dostępnych kroków, które spowodują przyjęcie informacji przez stronę. W glosie zwrócono uwagę na to, że organ, pouczając stronę o przysługującym jej uprawnieniu do zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania, nie może poprzestać tylko na ogólnym wskazaniu skutków w postaci uzyskania przez decyzję przymiotu ostateczności i prawomocności, ale też winien ją poinformować, że złożenie takiego oświadczenia pozbawia ją możliwości do wniesienia skargi do sądu administracyjnego
This gloss is of an approving nature and concerns the fulfillment of the information obligation towards the parties to administrative proceedings by public administration bodies in connection with the waiver of the right to appeal. This institution, concisely regulated in art. 127a of the Code of Administrative Procedure, from the moment it becomes effective, it raises a number of interpretation doubts. They refer not only to the parties’ declaration of waiver of the above-mentioned right, but also the deadline for its submission or the possibility of withdrawing it before the deadline for appeal. These doubts led to divergent views in the doctrine and judicature. This, in turn, creates a state of legal uncertainty for the parties to the proceedings. The administrative judiciary is trying to rectify this, a good example of which is the voted judgment. In this judgment it was rightly argued that if the mental development or health condition indicates that the information obtained by a party about the possibility and consequences of waiving the right to appeal did not arrive in an appropriate manner, the public administration authorities are obligated to take all steps which will cause the party to accept the information. The gloss emphasises that the authority, instructing the party about its right to waive the right to appeal, may not limit itself to the general indication of the effects of the decision obtaining the final and validity of the decision, but should also inform the party that the submission of such a declaration they deprive it of the possibility to lodge a complaint to an administrative court.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 4, XXI; 277-284
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odrzucenie spadku przed konsulem obcym w Polsce : glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2015 r., V CSK 51/14
The renunciation of inheritance before the consul : commentary on the decision of the Supreme Court of 9 January 2015 (V CSK 51/14)
Autorzy:
Czubik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485565.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Europeistyki
Tematy:
jurysdykcja w sprawie spadkowej odrzucenie spadku
międzynarodowe prawo konsularne notarialne funkcje urzędnika konsularnego
jurisdiction to rule on the succession waiver of the succession international consular law
notarial function of consular officer
Opis:
In the judgement of 9th January 2015 (V CSK 51/14) the Polish Supreme Court created the ban for the notarial activity of foreign consular officers. A person entitled to the succession has made declarations concerning the waiver of the succession before foreign consul acting as an authority of the State which is dealing with the succession. In the same time Polish courts had parallel jurisdiction on succession matters in this case. The waiver-declaration of the succession has not been recognized by Polish judges. Such limitation of consular functions has no ground neither in Polish regulations nor in international consular law rules. Fortunately the criticized order has only historical value today. After the application of Regulation (EU) No 650/2012 (of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession) in EU-Member Countries (it is applied to the succession of persons who die on or after 17 August 2015) the possibility of its influence on future Polish court's practice in succession cases is minimal.
Źródło:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego; 2018, 16; 209-221
1730-4504
Pojawia się w:
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odrzucenie spadku w świetle wyroku TSUE z 2 czerwca 2022 r. (C-617/20)
Waiver of Succession in light of the CJEU’s Judgment of 2 June 2022 (C-617/20)
Autorzy:
Pazdan, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20750263.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
the EU Succession Regulation
habitual residence
acceptance of waiver of the succession, of a legacy or of a reserved share
substantive validity
jurisdiction
case C 617/20
Opis:
The jurisdiction provided for in Article 13 of Regulation 650/2012 is ancillary to the jurisdiction regulated in Articles 4—11 of the Regulation. It covers only the declarations described in this provision. Their content is determined by the law applicable to succession. Jurisdiction under Article 13, on the other hand, does not cover the consequences of the silence of a candidate for an heir. The effects of the waiver of the succession are assessed according to the provisions of the law applicable to succession even if the waiver occurred within the jurisdiction of Article 13 of the Regulation. In the case before the CJEU, the Bremen court of succession held that since it had not been served with the original document containing the waiver of the succession with an official translation into German within the deadline set by the law application to succession (Section 1944(3) BGB), there had been no effective waiver of the succession. Responding to the preliminary questions of the German court of second instance, the CJEU correctly stated that in the case of waiver of the succession in the state, in which the waiving heir has his or her habitual residence, it is sufficient to comply with the form requirements provided for by the law of the state in which that declaration is made, without a necessity to comply with the requirements of the lex successionis. On the basis of legis processualis, the German court of succession could have requested that translation into German of the documents drawn up in Dutch is submitted. On the same basis, it could also have demanded the submission of the originals of the above documents. However, it incorrectly held that these acts must be completed within the time limit for waiver of succession provided for in the legis successionis. It is also clear that the failure of the heir waiving the succession to comply with the instruction contained in the last sentence of recital 32 of the Regulation (paragraph 74) regarding the obligation to give notice of waiver, does not render the waiver invalid. It seems desirable in future, however, to explicitly include in the Regulation the obligation to notify the court of succession of the waiver, in the country of habitual residence of the waiving heir.
Źródło:
Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego; 2022, 30; 139-172
1896-7604
2353-9852
Pojawia się w:
Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka zrzeczenia się praw autorskich w ustawodawstwie polskim
Autorzy:
Pałasz, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788318.pdf
Data publikacji:
2018-04-16
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
prawo autorskie
zrzeczenie
utwór
domena publiczna
autorskie prawa osobiste
autorskie prawa majątkowe
copyrights
waiver
renunciation
work
public domain
personal copyrights
economic copyrights
Opis:
Obrót prawny dobrami niematerialnymi w postaci praw autorskich jest powszechną praktyką w obecnych czasach. Dzięki umowom o korzystanie z praw autorskich oraz o przeniesienie praw autorskich twórca ma możliwość swobodnego dysponowania swoimi utworami, a co za tym idzie niejednokrotnie czerpania korzyści majątkowych. Z uwagi na przyjęty w ustawodawstwie polskim dualizm praw autorskich, w przypadku śmierci twórcy autorskie prawa osobiste nie wygasają, natomiast prawa autorskie majątkowe co do zasady po 70 latach przechodzą do domeny publicznej. Należy zadać sobie jednak pytanie, czy w obecnym stanie prawnym istnieje możliwość rozporządzenia swoimi uprawnieniami autorskimi w postaci zrzeczenia się ich jeszcze za życia. Przedmiotem niniejszego artykułu jest zatem analiza problematyki dopuszczalności zrzeczenia się praw autorskich w ustawodawstwie polskim.
Legal trade in intangible goods in the form of copyrights is common practice nowadays. Thanks to agreements on the use of copyrights and on the transfer of copyrights, the creator is able to freely dispose of his works and, therefore, to obtain economic benefits many times. Due to the duality of copyrights adopted in Polish legislation, in the event of the author’s death, the personal copyrights do not expire, while the economic copyrights are transferred to the public domain as a rule after 70 years. However, we should ask ourselves whether in the current legal situation it is possible to dispose of one’s copyright in the form of a renunciation of the copyright while one is still alive. The subject of this article is to analyse the problem of admissibility of renunciation of copyrights in Polish legislation.  
Źródło:
Studia Prawnicze; 2018, 4 (216); 89-108
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Should supervisors allow capital waivers to be used within European cross-border banking groups?
Autorzy:
Bednarski, Piotr
Polk, Brian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052141.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Tematy:
capital and liquidity waivers
EU financial sector integration
SSM waiver
CRR 2.0
CRD V
BRRD
resolution
financial sector fragmentation
Home-Host supervisors
SRB
SSM
ECB
Opis:
A common theme in recent public European Union (EU) policy debates is improving integration of the EU financial sector. The suggestion is that the Euro area should be treated as if it were a single jurisdiction, across which banks should be able to centralise management of capital and liquidity. Financial fragmentation is said to trap capital and liquidity in local subsidiaries in Host countries which is suboptimal, hindering the cross-border provision of credit, and resulting in an inefficient economic allocation, with higher costs for customers, and lower profitability for the industry in the EU. The proposed policy involves measures to counteract ring-fencing of subsidiaries by Member States (MS), curtailing national options and discretions that limit the harmonization effects of the EU’s Single Rulebook, and other regulations and supervisory practices that reduce banking groups’ cross-border freedom. However, some of the national options affecting banks in the EU are still supported by MS as needed due to local risks, financial stability concerns. Cross-border banking, often used as a yardstick to gauge the level of financial integration in the EU, can currently be realized in the EU in three basic forms: via subsidiaries, via passported branches or via cross-border provision of services. Among the solutions to fragmentation that many EU policy makers and governments focus on, at least in the Eurozone (EZ), are: completion of the Banking Union (BU), adopting regulations allowing capital, liquidity and MREL waivers in subsidiaries across borders, and the reduction of national options. In November 2016, the European Commission (EC) proposed changes to Capital Requirements Regulation (CRR), Capital Requirements Directive IV (CRD IV) and Bank Resolution and Recovery Directive (BRRD) which would have allowed, under certain conditions (e.g. subject to guarantees), the application of capital, liquidity and MREL (Minimum Required Eligible Liabilities) waivers in the subsidiaries of EU banks operating in EU MS. These propositions faced strong opposition and were not ultimately adopted in the recently published CRR 2.0, CRD V and revised BRRD, due to lack of consensus among MS. But the arguments in favour of change have not disappeared. In this paper, we start with a look at the current state of financial integration in Europe. We then examine the arguments for and against the use of waivers. Building on these arguments, we subsequently explain sensible preconditions that should be put in place – in addition to completing the BU – to allow the prudent use of such waivers. We also discuss alternatives to the use of waivers, based on expanding the use of branches and indicate incentives which can play a role in shaping the quality of cooperation between Home and Host supervisors.
Źródło:
Bezpieczny Bank; 2019, 77, 4; 23-49
1429-2939
Pojawia się w:
Bezpieczny Bank
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania w ogólnym postępowaniu administracyjnym w przypadku wielości stron – glosa do wyroku naczelnego sądu administracyjnego z dnia 6 listopada 2020 r., II OSK 2674/20
Effectiveness of Waiver of the Right to Appeal in General Administrative Proceedings With Multiple Parties ‒ Gloss to the Judgment of the Supreme Administrative Court of 6 November 2020, II OSK 2674/20
Autorzy:
Kosicki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3158359.pdf
Data publikacji:
2023-06-19
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
zrzeczenie się prawa do wniesienie odwołania
ostateczność i prawomocność decyzji
decyzja administracyjna
strona postępowania
postępowanie administracyjne jurysdykcyjne
waiver of the right of appeal
finality and validity of a decision
administrative
decision
party to proceedings
general administrative proceedings
Opis:
Glosowany wyrok poświęcony został problemowi skuteczności złożonego oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania w ogólnym postępowaniu administracyjnym w przypadku, gdy w postępowaniu tym występuje więcej niż jedna strona. Naczelny Sąd Administracyjny trafnie wywiódł, że o skuteczności powyższego oświadczenia można mówić dopiero wtedy, gdy złożą je wszystkie strony. Dopiero wówczas aktualizuje się skutek w postaci uzyskania przez decyzję przymiotu ostateczności i prawomocności. W komentowanym wyroku zwrócono uwagę, że w przypadku pominięcia jednej ze stron postępowania, a następnie wniesienia przez nią odwołania z powołaniem się na przysługujący jej interes prawny, wcześniej złożone oświadczenia przez stronę faktycznie uczestniczącą w postępowaniu administracyjnym nie jest skuteczne i nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Glosa skupia się wyłącznie na wskazanej instytucji procesowej, stąd też pominięto w niej rozważania dotyczące zastosowanych przepisów materialnoprawnych.
: The judgment under review addressed to the problem of the effectiveness of a declaration of waiver of the right of appeal in general administrative proceedings which involve more than one party. The Supreme Administrative Court justly concluded that the above statement can only be deemed effective when it is made by all parties. It is only then that the effect materialises of the decision becoming final and legally binding. In the judgment in question, it was noted that if one of the parties to the proceedings is omitted and subsequently appeals while invoking its legal interest, the statements previously made by the party actually participating in the administrative proceedings are not effective and have no legal effect. The gloss focuses exclusively on the designated procedural institution, hence it omits consideration of the substantive law provisions applied.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2023, 2(XXIII); 283-293
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Voluntary Withdrawal from the Commission of a Crime by the Crime Organiser
Autorzy:
Boșcaneanu, Marcel
Rusnac, Constantin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147709.pdf
Data publikacji:
2022-10-11
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
voluntary waiver
offence
participants
crime organiser
organised criminal group
criminal organisation
Opis:
In this article, we analyse the question of the willing withdrawal from an offence by the offence organiser and create a clear, well-grounded scientific basis aiming to combine the provisions of the criminal law with the practice of applying the norms of law. As a result of the study, the legal nature of the voluntary withdrawal from a crime by its organiser was established, and the features of the voluntary withdrawal were confirmed. W niniejszym artykule Autorzy dokonują analizy zagadnienia dobrowolnego odstąpienia z popełnienia przestępstwa przez organizatora przestępstwa i przedstawiają jasną, dobrze uzasadnioną podstawę naukową zmierzającą do połączenia przepisów prawa karnego z praktyką stosowania norm prawa. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono charakter prawny dobrowolnego odstąpienia od popełnienia przestępstwa przez jego organizatora oraz potwierdzono główne cechy czynu. In diesem Artikel analysieren die Autoren die Frage des freiwilligen Verzichts auf die Begehung einer Straftat durch den Organisator der Straftat und legen eine klare, fundierte wissenschaftliche Grundlage vor, die darauf abzielt, die Bestimmungen des Strafrechts mit der Praxis der Anwendung von Rechtsnormen zu verknüpfen. Als Ergebnis der Untersuchung wird die Rechtsnatur des freiwilligen Verzichts auf die Begehung einer Straftat durch den Organisator festgestellt und die Hauptmerkmale der Tat werden bestätigt. В данной статье авторы анализируют вопрос добровольного отказа от совершения преступления организатором преступления и представляют четкую, обоснованную научную базу, направленную на связывание положений уголовного закона с практикой применения правовых норм. В результате исследования установлена правовая основа добровольного отказа от совершения преступления его организатором и подтверждены основные признаки данного деяния.
Źródło:
Internal Security; 2022, 14(1); 95-104
2080-5268
Pojawia się w:
Internal Security
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Waiver of succession with effect on a minor: comments de lege ferenda
Zrzeczenie się dziedziczenia wywierające skutki odnośnie małoletniego dziecka – uwagi de lege ferenda
Autorzy:
Partyk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359887.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zrzeczenie się dziedziczenia
małoletni zstępni zrzekającego się dziedziczenia
zgoda sądu opiekuńczego
dobro dziecka
waiver of succession
minor descendants of the person waiving succession
consent of the guardianship court
best interests of the child
Opis:
In the current legal status, an intestate heir may conclude a contract with the person from whom he/she is to succeed, to waive succession to that person. It has the effect of treating the waiving person as if he/she did not live to the opening of the succession. However, the same treatment is also given to descendants of the person waiving succession, even though they are not parties to the contract. The issue of the need to obtain consent from a guardianship court to the waiver of succession, the effects of which also extend to minor children of the one who has waived the succession, has not been regulated. However, the de lege lata prevailing opinion is that such a consent is not required. Still, given that the effects of the waiver of succession covering a minor child are identical to the effects of rejecting the succession on behalf of a minor child (in both cases considered as not having lived to the opening of the succession), it seems appropriate to introduce into the legal system an obligation to obtain the consent of the guardianship court also to conclude a contract of waiving succession if its effects are extended to minors of the waiving person. The reason for this is the protection of the best interests of the child, who as a result of a contract of waiving succession entered into by his/her parent may, in some cases, be even totally deprived of any rights under the inheritance law which would be applicable to him/her if the waiver of succession were not concluded.
W obecnym stanie prawnym spadkobierca ustawowy może zawrzeć ze spadkodawcą umowę o zrzeczeniu się dziedziczenia. Jej skutkiem jest traktowanie zrzekającego się dziedziczenia tak, jakby nie dożył on otwarcia spadku. Jednakże tak samo traktowani są również zstępni zrzekającego się dziedziczenia, mimo że nie są oni stronami umowy. Problematyka potrzeby uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego na zrzeczenie się dziedziczenia, którego skutki rozciągają się również na małoletnie dzieci zrzekającego się, nie została unormowana. Dominuje jednak zapatrywanie, iż de lege lata zezwolenie takie nie jest wymagane. Biorąc pod uwagę fakt, że skutki zrzeczenia się dziedziczenia rozciągającego się na małoletnie dziecko są identyczne jak skutki odrzucenia spadku imieniem małoletniego dziecka (w obu przypadkach uważa się je za niedożywające otwarcia spadku), wydaje się celowym wprowadzenie do systemu prawnego obowiązku uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego również na zawarcie umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia, jeżeli jej skutki obejmą małoletnie dzieci zrzekającego się. Przemawia za tym nadto wzgląd na ochronę dobra dziecka, które wobec zawarcia umowy zrzeczenia się dziedziczenia przez jego rodzica, może w niektórych przypadkach zostać nawet całkowicie pozbawione wszelkich uprawnień na gruncie prawa spadkowego, które by mu przysługiwały, gdyby umowa zrzeczenia się dziedziczenia nie została zawarta.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 247-266
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies