Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wahhabism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Radical Islam as a Means of Self-Realization for the North Caucasian Youth: From the Terrorist-Criminal Groups to the Beginnings of the Creation of a New, Less Controlled Subculture
    Autorzy:
    Janelidze, Nikoloz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/519405.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    North Caucasus
    Russia
    Wahhabism
    terrorism
    radical islam
    subculture
    Opis:
    Radical Islam with its various types of manifestations is one of the significant challenges facing the modern world. This problem has also affected the societies of autonomous republics bordering Georgia to the north. In today’s North Caucasus, the activity of radical Islam followers has reached beyond the political (in many cases terrorist) niche and has acquired quasi-social characteristics. Furthermore, the facts and tendencies indicate that this part of the society (in this case youth) purposefully or unintentionally creates the so-called uncontrolled and/or less controlled subculture with different opinions, views, ideology, behaviors, in many cases clothes, hairstyle, etc. Radical Islam (in this case as a doctrine) regulates human conduct – provides advice, dictates how to act, and in fact it sets a dogma how to dress, how to behave in public, how to live, etc. Wahhabis/Salafis are forbidden to smoke tobacco, hashish, to use beads, sing loudly, dance, etc. It is worth to separately note the so-called aggressive wing of Wahhabism/Salafism or the terrorists, field commanders, etc. One of the motives for writing the article is to show readers the fact that radical Islam in North Caucasus is not solely a terrorist activity. It encompasses a much broader spectrum of the society, and at the same time it is much more than a religion. It sets the norms of social behavior and thinking, which in itself limits the formation of subjective attitudes. Exactly the lack of the latter generates the negative trend of their activities, which quite often are used for political actions by the respective forces.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2015, 14(21); 101-109
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wahabizmu na pozycję społeczno-polityczną Arabii Saudyjskiej
    Autorzy:
    Harkot, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647655.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Wahhabism, Saudi Arabia, terrorism, Islam
    wahabizm, Arabia Saudyjska, terroryzm, islam
    Opis:
    The aim of the paper is to analyze the role of the Wahhabism for the contemporary position of Saudi Arabia in the social and political dimension. In connection with the above, three research hypotheses will be verified in this paper. The first assumes that the weakening position of the Ottoman Empire at the turn of the 19th and 20th century, and the alliance with the Saud family were the main elements that influenced the development of the Wahhabi movement in Saudi Arabia. Secondly, as a result of close links with the Saudi family, the Wahhabi movement today plays a decisive role in creating the socio-political position of Saudi Arabia. Thirdly, Wahhabism supports the development of Salafi terrorist organizations because of their religious and political proximity.The main conclusion can be summarized in the statement that the Wahhabi movement plays a key role in creating the social life of Saudi Arabia and seeks religious expansion in the Middle East, including through connections with Salafi terrorist organizations. The article also presents the genesis of Wahhabism and its doctrinal principles.To present the methodological workshop used in this paper, we should point to the case study method, by which the links between Arab Wahhabism and Salafi terrorist organizations have been characterized (in relation to Al-Qaeda and Islamic State). In order to proper illustrate the impact of Wahhabism on the socio-political position of Saudi Arabia, premises derived from the current of neoclassical realism have been presented.
    Celem artykułu jest określenie roli wahabizmu dla współczesnej pozycji Arabii Saudyjskiej w wymiarach społecznym oraz politycznym. W związku z powyższym, weryfikacji poddano trzy hipotezy badawcze. Pierwsza z nich zakłada, że słabnąca pozycja Imperium Osmańskiego na przełomie XIX i XX wieku oraz sojusz z rodziną Saudów były głównymi elementami, które wpłynęły na rozwój ruchu wahabickiego w A rabii Saudyjskiej. Po drugie, w wyniku bliskich powiązań z rodziną Saudów, ruch wahabicki odgrywa współcześnie decydującą rolę w kreowaniu społeczno-politycznej pozycji Arabii Saudyjskiej. Po trzecie, wahabizm wspiera rozwój organizacji terrorystycznych o charakterze salafickim z powodu bliskości religijno-politycznej.Główny wniosek niniejszej pracy zawiera się w stwierdzeniu, że ruch wahabistyczny odgrywa decydującą rolę w kreowaniu życia społecznego Arabii Saudyjskiej oraz dąży do religijnej ekspansji w regionie Bliskiego Wschodu, między innymi za pośrednictwem powiązań z salafickimi organizacjami terrorystycznymi. W artykule przedstawiono ponadto genezę wahabizmu oraz główne założenia doktrynalne. Chcąc zilustrować wykorzystany warsztat metodologiczny, należy wymienić metodę case study, za pomocą której scharakteryzowano powiązania arabskiego wahabizmu z salafickimi organizacjami terrorystycznymi (w odniesieniu do Al-Kaidy oraz Państwa Islamskiego). W celu właściwego przedstawienia wpływu wahabizmu na pozycję społeczno-polityczną Arabii Saudyjskiej, w pracy wykorzystano też założenia wywodzące się z nurtu realizmu neoklasycznego.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2020, 27, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The influence of the Salafi movement on the political transformation of Egypt in 2011–2013
    Autorzy:
    Palamar, Antonii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933869.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Middle East
    Muslim Brotherhood
    Saudi Arabia
    Qatar
    political Islam
    Islamism
    Wahhabism
    Opis:
    Until 2011, Salafimovement held itself aloof from politics. However, Arab Spring resulted in an opportunity to create their own political parties. Egyptian Salafists were the first to follow this path after the fall of the Hosni Mubarak regime. The emergence of these parties proved to be beneficial for the development of Arab democracy. By their convictions, the Salafists are extremely conservative and more radical than the Muslim Brotherhood. Despite its conservatism, the political force used peaceful means to fight for change, attracted a significant part of Arab society to participate in legal politics, and also added diversity to the spectrum of Islamist parties, preventing any one force from claiming that it represented the entire Muslim community. But soon the rise in popularity of jihadist organizations, which call to fight for the implementation of Islamist ideas not by legal political, but by violent methods, undermined the influence of Salafiparties. In addition, discrediting of the Salafimovement was largely influenced by Saudi policy, the main purpose of which was to counter the Muslim Brotherhood inside Egypt. As a result, most of the ultra-conservative forces became Wahhabi, which led to discord within the Egyptian Salafists. The one part of the movement, which continued to support the Brothers, suffered a political defeat with them after the 2013 military coup. The other part, which sided with the military elite, as a result of these actions completely lost support among the population. This article analyzes the process of the Salafimovement entering the political arena in Egypt, the dynamics of its relations with the Muslim Brotherhood and the ideological differences between them. The article also examines the influence of Saudi Arabia on Egyptian Salafism and explains the main differences between Salafism and Wahhabism in the context of this influence.
    Źródło:
    Reality of Politics; 2020, 14; 144-159
    2082-3959
    Pojawia się w:
    Reality of Politics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jemen - the Proxy War
    Autorzy:
    El Ghamari, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/527005.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Collegium Civitas
    Tematy:
    Yemen Crisis
    Global Proxy Wars
    International Politics
    Arab Middle East
    Persian Gulf
    Disintegration
    Arabism
    Houthism
    Wahhabism
    Opis:
    The military operation in Yemen is significant departure from Saudi Arabia's foreign policy tradition and customs. Riyadh has always relied on three strategies to pursue its interests abroad: wealth, establish a global network and muslim education and diplomacy and meadiation. The term "proxy war" has experienced a new popularity in stories on the Middle East. A proxy war is two opposing countries avoiding direct war, and instead supporting combatants that serve their interests. In some occasions, one country is a direct combatant whilst the other supporting its enemy. Various news sources began using the term to describe the conflict in Yemen immediately, as if on cue, after Saudi Arabia launched its bombing campaign against Houthi targets in Yemen on 25 March 2015. This is the reason, why author try to answer for following questions: Is the Yemen Conflict Devolves into Proxy War? and Who's fighting whom in Yemen's proxy war?" Research area includes the problem of proxy war in the Middle East. For sure, the real problem of proxy war must begin with the fact that the United States and its NATO allies opened the floodgates for regional proxy wars by the two major wars for regime change: in Iraq and Libya. Those two destabilising wars provided opportunities and motives for Sunni states across the Middle East to pursue their own sectarian and political power objectives through "proxy war".
    Źródło:
    Securitologia; 2015, 2 (22); 43-56
    1898-4509
    Pojawia się w:
    Securitologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunek muzułmanów bośniackich do wahhabizmu – propozycja badań
    The Attitude of Bosnian Muslims towards Wahhabism – Research Proposal
    Autorzy:
    Pilarska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640948.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Wahhabism
    Muslims
    Islam
    Bosnia
    Herzegovina
    religious radicalism
    values
    axiology
    Wahhabizm
    muzułmanie
    islam
    Bośnia
    Hercegowina
    radykalizm religijny
    wartości
    aksjologia
    Opis:
    This article tackles the issue of the attitudes of Bosnian Muslims towards wahhabism as a concept questioning the multi-confessional order in contemporary Bosnia-Herzegovina. The general outline of Bosnian Sunnism as well as the theological foundations of wahhabism, introduced to the world of values constituting the confessional identity of Bosnian Muslims, were subject to a pilot, qualitative study. The respondents not only reconstructed the basis of the values Bosnian Muslims identify with, but also revealed their attitudes towards the fundamental contents of the Bosnian Islamic discourse. Upon processing the gathered material, it was possible to formulate preliminary conclusions that are worthy of further empirical exploration.
    Źródło:
    Studia Religiologica; 2013, 46, 3; 217-234
    0137-2432
    2084-4077
    Pojawia się w:
    Studia Religiologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Islam na obszarze postradzieckim – Kaukaz
    Islam in the Post-Soviet area – Caucasus
    Ислам в постсоветский период – Кавказ
    Autorzy:
    Lepieszka, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189165.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Azerbaijan
    Caucasus
    Dagestan
    Georgia
    Islam
    Jadidism
    Soviet Union
    Sufism
    Wahhabism
    Азербайджан
    Кавказ
    Дагестан
    Грузия
    ислам
    Джадидизм
    Союз Советских Социалистических Республик
    Cуфизм
    Ваххабизм
    Opis:
    Islam is seen as a homogeneous religion. It is a common belief that the synonymous of Muslim is Arab. Meanwhile, according to statistics of 2013, Muslims constitute over a 28% of the world population. The followers are spread all over the globe and can be found in every country. Thus, speaking about homogeneity and identification of all believers with the Arab world is a serious mistake. Islam in the post-Soviet area, has a characteristic dimension. Caucasian republics, initially conquered by Muslim Empires in the majority submitted to Islamisation. The Soviet reign and atheistic propaganda weakened religion, but after the collapse of the Soviet Union, the Caucasus and Central Asia experienced the revival of Islam. Today Georgia is a Christian country with a Muslim minority, Dagestan is the most Islamized Caucasian republic with Sunni majority while in Azerbaijan Sunnis are a minority compared with Shiites. Therefore, how much similar and how much different is Islam in Azerbaijan, Dagestan and Georgia?
    Ислам рассматривается как религия однородная. Существует убеждение, что мусульманин это Араб. Тем временем, согласно с статистическими данными от 2013 года, мусульмане составляют больше чем 28% населения земного шара. Последователи Ислама разбросаны по всему миру и их можна найти в каждой стране. Ошибочной будет мнение о однородности (гомогенности) и идентификации всех верующих в Ислам с арабским миром. В постсоветский период Ислам характеризуется особенными чертами. Республики Кавказа были исламизированы первоначально через завоевание империями мусульманскими, их территории. В советский период проводилась атеистическая пропаганда которая ослабила религию, но после распада Советского Союза, Кавказ и Центральная Азия пережили возрождение Ислама. На сегодненний день Грузия является Христианской страной с мусульманьским меньшинством, Дагестан есть наиболее заисламизированная республика Кавказа с суннитским преимуществом, одновременно в Азербайджане большая часть населения – шииты. На сколько Ислам есть похож и на сколько отличается Ислам в Азербайджане, Дагестане или Грузии?
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2014, 2(6); 53-67
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fundamentalizm islamski na Bałkanach wobec rozwoju Państwa Islamskiego
    Islamic Fundamentalism in the Balkans in light of the Development of the Islamic State
    Autorzy:
    Wilk, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489420.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Naukowe w Żytomierzu
    Tematy:
    Islamic fundamentalism
    Islamic radicalism
    Islamic State, Daesh
    Abu Bakr al-Baghdadi
    Bosnia and Herzegovina
    Kosovo
    the Balkans
    Ummah
    Sharia law
    Jihad, Muslim Caliphate
    Syria
    Iraq
    Al-Hayat Media Center Wahhabism
    Salafism
    Hanbali school
    Hanafi school
    Pan-Islamism
    Opis:
    Within two years of intense activity, the Islamic State has grown to become the most dangerous Islamic terrorist organization, able to administer a quasi-state, established by it in Syria and Iraq. The success of the Islamic State became possible due to the well- organized propaganda. The idea of a state governed by the principles of Sharia law also seduced Islamic radicals in: Bosnia and Herzegovina, Kosovo, Albania, Macedonia, Montenegro and Serbia. Islamic radicalism in the Balkans developed during the civil war of 1992-1995 in Bosnia and Herzegovina. It was due to thousands of mujahedeen fighting on the side of the Bosnian army and Arab charity organizations that the Salafist ideology was distributed before spreading among the young generation of Bosnian and Kosovar Muslims, disappointed with socio-political processes after the war. Following the attacks on the World Trade Center, Bosnian Salafists limited their activities to sharing their ideology in selected mosques. The emergence of the Caliphate and the war in Syria and Iraq gave a new impulse to the continuation of the Holy War in the Middle East and reinvigorated fundamentalists in the Balkans. The Balkan Daesh militants, trained in Bosnian and Kosovar villages, are fighting in Syria and Iraq. They move freely between the Middle East and the Balkans. Trained in the techniques of guerrilla warfare and carrying out their activities underground, they pose a real threat to the communities to which they return. They participate in the preparation of terrorist attacks in Europe.
    Źródło:
    Studia Politologica Ucraino-Polona; 2016, 6; 142-151
    2312-8933
    Pojawia się w:
    Studia Politologica Ucraino-Polona
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats
    Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501812.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    Al Qaeda
    terrorist attacks
    security
    the Middle East
    jihad
    jihadists
    fanaticism
    Islam
    caliphate
    conflicts
    Kurds
    mujahedeen
    Muslims
    Islamic State
    salafists
    Syrian Democratic Forces
    the Taliban
    terrorists
    terrorism
    Wahhabism
    threat
    attempts
    Al-Kaida
    ataki terrorystyczne
    Bliski Wschód
    Państwo Islamskie
    salafici
    talibowie
    wahhabizm
    Opis:
    Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.
    Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2018, 10, 19; 293-317
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych
    What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501970.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    Al-Kaida
    ataki terrorystyczne
    Bliski Wschód
    Państwo Islamskie
    salafici
    talibowie
    wahhabizm
    Al Qaeda
    terrorist attacks
    security
    the Middle East
    jihad
    jihadists
    fanaticism
    Islam
    caliphate
    conflicts
    Kurds
    mujahedeen
    Muslims
    Islamic State
    salafists
    Syrian Democratic Forces
    the Taliban
    terrorists
    terrorism
    Wahhabism
    threat
    attempts
    Opis:
    Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.
    Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2018, 10, 19; 58-86
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.
    Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe.
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501533.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    przemoc
    bezpieczeństwo
    deradykalizacja
    dżihad
    dżihadyści
    ekstremiści
    euroislam
    imigranci
    islam
    Koran
    Muhammad
    multikulturalizm
    muzułmanie
    Państwo Islamskie
    poprawność polityczna
    prawa człowieka
    prorok
    radykalizacja
    salafici
    szariat
    terroryzm
    wahhabizm
    zagraniczni bojownicy
    zagrożenie
    zamach
    appeasement
    assassination attempt
    deradicalization
    extremists
    foreign fighters
    human rights
    immigrants
    Islamic State
    jihad
    jihadists
    the Koran
    Mohammad
    multicultural
    muslims
    political correctness
    prophet
    radicalization
    salafists
    security
    sharia
    terrorism
    threat
    violence
    wahhabism
    Opis:
    Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.
    Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 104-137
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe
    Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501761.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    appeasement
    assassination attempt
    deradicalization
    euroislam
    extremists
    foreign fighters
    human rights
    immigrants
    islam
    Islamic State
    jihad
    jihadists
    the Koran
    Mohammad
    multicultural
    muslims
    political correctness
    prophet
    radicalization
    salafists
    security
    sharia
    terrorism
    threat
    violence
    wahhabism
    bezpieczeństwo
    deradykalizacja
    dżihad
    dżihadyści
    ekstremiści
    imigranci
    Koran
    Muhammad
    multikulturalizm
    muzułmanie
    Państwo Islamskie
    poprawność polityczna
    prawa człowieka
    prorok
    przemoc
    radykalizacja
    salafici
    szariat
    terroryzm
    wahhabizm
    zagraniczni bojownicy
    zagrożenie
    zamach
    Opis:
    Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.
    Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 342-369
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies