Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wady zgody małżenskiej" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Uzależnienia jako przyczyny nieważności małżeństw w prawie kanonicznym. Obraz na podstawie akt sądowych
    Addictions as a cause of invalidity of marriages in canon law. Picture based on tribunal records – summary
    Autorzy:
    Karsten, Kinga
    Kroczek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1204912.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    uzależnienia
    orzeczenie nieważności małżeństwa
    małżeństwo
    prawo kanoniczne
    wady zgody małżenskiej
    addiction
    annulment of marriage
    marriage
    canonical law
    defects of marriage consent
    Opis:
    W prawie kanonicznym istnieje instytucja orzeczenia nieważności małżeństwa. Powodem takiego orzeczenia może być jakaś wada zgody małżeńskiej, zaś do kategorii wady zgody małżeńskiej zalicza się psychiczną niezdolności do podjęcia podstawowych obowiązków małżeńskich (kan. 1095 nr 3 Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 r.). Z kolei w tej grupie umieszcza się różnego rodzaju uzależnienia. W artykule zaprezentowano przypadki spraw sądowych związane z uzależnieniami od alkoholu, hazardu, Internetu, gier komputerowych, seksu, pornografii, pracy, osób, które doprowadziły do orzeczenia nieważności małżeństwa. Celem takiej prezentacji jest pokazanie przykładów zachowań, które będąc z punk-tu widzenia medycznego uzależnieniami, były jednocześnie kanonicznymi przesłankami do orzeczenia nieważności małżeństwa.
    In canon law, there is the institution of annulment of marriage. The reason for such a decision may be a defect in marital consent, and the category of a defect in marital consent includes many causes of a psychic nature to assume the essential obligations of marriage (can. 1095 No. 3 of the Code of Canon Law of 1983). The group in question includes various types of addictions. The article presents tribunals cases related to addictions to alcohol, gambling, Internet, computer games, sex, pornography, work, people which led to the annulment of the marriage. The aim of such a presentation is to show examples of behaviours which, being from the medical point of view addictions, were at the same time canonical prerequisites for the declaration of annulment.
    Źródło:
    Studia nad Rodziną; 2018, 22, 4(49); 137-153
    1429-2416
    Pojawia się w:
    Studia nad Rodziną
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego
    Invalidity of Matrimonium per Procura in the Law of the Latin Church
    Autorzy:
    Świto, Lucjan
    Tomkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1752837.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    małżeństwo
    zgoda małżeńska
    wady zgody małżeńskiej
    nieważność małżeństwa
    matrimonium per procura
    marriage
    matrimonial consent
    defects of matrimonial consent
    invalidity of marriage
    Opis:
    Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.
    Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 2; 139-162
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy zaburzenie osobowości typu borderline może stanowić przyczynę nieważności małżeństwa kanonicznego? Analiza w oparciu o orzecznictwo Roty Rzymskiej
    Could borderline personality disorder may be the cause of nullity of a canonical marriage? Analysis based on the jurisprudence of the Roman Rota
    Autorzy:
    Olejnik, Bogumiła
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21151041.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zaburzenie osobowości typu borderline
    orzecznictwo Roty Rzymskiej
    niezdolność konsensualna
    wady zgody małżeńskiej
    borderline personality disorder
    Roman Rota jurisprudence
    consensual incapacity
    defects of marital consent
    Opis:
    Zaburzenie osobowości typu borderline jest jedną z dysfunkcji psychicznych powodujących niezdolność do dobrowolnego zawarcia małżeństwa kanonicznego. Jest to zaburzenie trudne do zdiagnozowania, a jednocześnie coraz częściej występujące w populacji. Z tego powodu wątki związane z występowaniem zaburzeń z pogranicza obecne są również w praktyce sądów kościelnych. Przedmiotem analizy w niniejszym artykule jest orzecznictwo Roty Rzymskiej w sprawach o nieważność małżeństwa z powodu wad zgody małżeńskiej, które spowodowane były występowaniem osobowości z pogranicza. Analizowane wyroki pochodzą z lat 1983-2020. Celem analizy jest ukazanie orzecznictwa Roty Rzymskiej, które ma mieć praktyczne zastosowanie dla sądów niższych instancji przy orzekaniu w sprawach, w których jedna ze stron procesowych ma zaburzenia graniczne.
    Borderline personality disorder is one of the mental dysfunctions that causes inability to consensually enter into marriage. It is a disorder that is difficult to diagnose and, at the same time, it occurs more and more frequently in the population. For this reason, the threads related to the occurrence of borderline disorder are also present in the practice of church courts. The subject of the analysis in this article is the jurisprudence of the Roman Rota in cases of nullity of marriage due to defects in matrimonial consent, which were caused by the presence of borderline personality disorder. The analyzed judgments come from 1983-2020. The aim of the analysis is to show the jurisprudence of the Roman Rota, which is to be of practical use to lower courts in adjudicating in cases in which one of the litigants has borderline disorder.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2022, 33, 2; 33-89
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies